Opera supplementis, Volume 7

51쪽

C. CORNEtii Aci Tiaspera, quae utilia, nec quidquam nisi jucundum, laesurum acciperet. Ηist. III,

Morte , tu vitae, probrosus.

vitellius, capta Urbe per aversam palatii partem, Aventinum in domum uxoris sellula defertur taut si diem latebr1

vitavisset, Tarracinam ad cohortes fratremque perfugeret Dei mobilitate ingenii, quae natura pavoris est, cum omnia metuenti, praelantia maxime dic plicerent, in palatium regreditur, vastum, desertumqueri dilapsis etiam infimis se viriorum , aut occursum ejus declinantiabus. Terret solitudo, tacentes loci: tentat clausa inhorrescit vacuis fessu que misero errore , inpudenda latebra semet occultans ab Iulio Placido tribuno cohortis protrahitur. Vineti pone tergum manus Ianiata veste, foedum spe stac lum ducebatur , multis increpantibus nullo illacrimante et deformitas exitus misericordiam abstulerat Obvius e Germanicis militibus Vitellium infesto ictu per iram , vel quo maturius ludibriis exi

meret Lan tribunum appetierit, in incerto fuit: aurem tribuni amputavit, ac statim

confossus est Vitellium infestis mucro

52쪽

plerumque rostra, Galbae occisi locum contuerire postremo ad Gemonias, ubi corpus Flavii Sabini acuerat, propulere. vox una non degeneris animi excepta, eum tribuno iniustanti se tamen Imperatorem ejus fuisse respondit. Ac deinde ingestis vulneribus, concidit. Et vulgus eadem pravitate insectabatur interfectum, qua foverat viventem Pater illi L. Vitellius septimum quinquagesimum aetatis annum explebat consulatum, sacerdotia, nomen locumque inter primores, nulla sua industria, sed cuncta patris clarit dine adeptus Principatum ei detulere, qui ipsum non noverant Studia exercitus, rard cuiquam bonis artibus quaesita perinde adfuere, quam huic per ignaviam Inerat tamen simplicitas ac liberalitas: quae, ni

adsit modus, in exitium vertuntur Amicitias dum magnitudine munerum , non eonstantia morum continere putat, meruit

magis, quam habuit. Reipublicae haud dubie intererat, vitellium vinciri sed imputare perfidiam non possunt, qui Uitellium Vespasiano prodidere , cum a

Galba descivissent Iliae III, 8s c

53쪽

VESPASIANUS. Bello egregius , sed avarus , mP rium Muciani studiis ad vetus.

Veseasianus acer militiae, anteire armen, locum castris capere, noctu diuque eonsilio, ac si res posceret, manu hostibus obniti, cibo fortuito , veste habituque vix a gregario milite discrepans prorsus, si avaritia abesset, antiquis ducibus par. Mucianum e contrario magnificentia, Mopes, incuncta privatum modum supe gressa extollebant: amor sermone diup situ provisuque civilium rerum perlaus et egregium Principatus temperamentum ,

si demptis utri ue vitiis, solae virtutes

temperarentur. ist. II, 3.

Dus Principatus initia prioribus similia.

Magna, misera civitas, eodem anno Othonem Vitelliumque passa, inter vinios Fabios Icelos, Maticos, varia denda tarte agebat; donec successioreucianus Ac Marcellus, d magis alii homines, quam alii mores inst. II , 's.

54쪽

Dus ingenium.

Titi ingenium quantaecumque fortunae capax, decor oris cum quadam majecineri miris natura inst. II. i. IV, 36.

Adolescentia , Princ*ctum Neque abhorrebat a Berenice iuvenilia

animus sed gerendis rebus nullum exi eo impedimentum laetam voluptatibus adolereentiam egit, suo quam patris imperio modestior rest II, 1.

DOMITIANUS.Caesaris vitia.

Nomen sedemque Caesaris Domitianus acceperat, nondum ad curas intentus,

sed stupris, adulteriis filium Principis agebat. Ηist. IV, 1. Ex paterna fortuna tantum licentiam cur sari viti Agric VII.

55쪽

V C. CORNa Lir TACITI Indomitae ejus libidines timebantur. Ust. IV, 68.

Princeps simus , deinde atrox.

Domitiani natura praeceps in iram, qui obscurior, eo irrevocabilior vita Agric XLII. Infensus virtutibus Princeps.vit Agric. XLI. Domitianus non jam per intervalla ac spiramenta temporum, sed continuo, velut uno ictu rempublicam exhausit. . . Nero tamen subtraxit oculos jussitque scelera , non spectavit' praecipua lubDomitiano miseriarum pars erat , videre aspici: cum suspiria nostra subscriberentur: cum denotandis tot hominum palloribus lassiceret saevus ille vultus, rubor, a quo se contra pudorem muniebat Vit Agric XLV.

Miserrima tum civitas.

Sicut vetus aetas vidit quid ultimum in libertate esset, ita nos quid in servitute, adempto per inquisitiones, loquendi audiendique commercio. . . Per quindecim annos, grande mortalis aevi spatium, multi fortuitis cacbus , promptissimus quisque saevitia Principis interciderunt.

56쪽

PotrT1c A. 'Pauci, it ita dixerim , non more ali rum, sed etiam nostri superstites sumus. exemptis e media vita tot annis , quibus juvenes ad senectutem, senes prope ad ipsos exacti aetatis terminos per lilentium venimus vit Agric II dc III.

Primo statim beatissimi saeculi ortu Nerva Caesar res olim disiciabiles iis euit , Principatum ac libertatem. Vitis Agric III.

TRAIANUS. Princeps utimus.

Auget quotidie felicitatem imperii Ne va Trajanus nec spem modo ac votum securitas publica, sed ipsius voti fiduciam, ac robur adsumpsit. vii Agric III.

Inter Domitiani malas spes unica sint durare o Principem rhanum

sidere. Durare in hac beatissimi saeculi luce, . Principem Trajanum videre, augurio Tom. VII.

57쪽

si C. C ORNELI TA ei TIvotisque apud nostras aures ominabatur Agricola Vit Agric XLIV.

Sub optimo Principe, Rominfelicit .

Nunc demum redit animus. . . Non pigebit vel incondita ac rudi voce memoriam prioris servitutis ac testimonium praesentium temporum composuisse Vit. Agric III. Rara temporum felicitate , ubi sentire quae velis , quae sentias dicere licet. Ilist. I, 1.

Fortuna intenta. Inde Tliberius senex Macronis gratiam Cata juveniscvtanti, exprobrabat:

Occidentem ab eo deseri, Orientem spectari Annal. VI, T.

. Fato, sorte nascendi, ut cetera ita Principum inclinatio in hos, offensio in illos, Annal. IV, a. o.

58쪽

Ibi cauta magis, quam acria, dent consilia.

Potentiam cautis, quam acribus co

siliis, tutius haberi Annal XI, p. Flaxa mire potentia.

Nihil rerum mortalium tam instabile ac fluxum, quam fama potentiae non sua vi nixae. Annal. XIII, p. Sallustius Criseus aetate Provecta speciem magis in amicitia Principis, Augusti, quam vim tenuit. Idque, Maecenati accideratu fato potentiae raro sempiternae: an satias capit aut illos , cum omnia tribuerunt, aut hos , cum jam nihil reliquum est, quod cupianta Annal III, 3 o.

In aula, post casum , nulla manet

Potentia reverentia. Infracta a Nempe Agrippina potentia , statim relictum Agrippinae limen Nemo

solari, nemo adire,praeter paucas feminas, amore an odio incertum Ann XIII, p.

nimia potentia, maximum

periclitiam. Vinius in dies quanto potentior, eodem xctu itivisior erat. ΗA. I, 2.

59쪽

m ibi tuta obscuritat,

Satis clarus est apud timentem, quis quis timetur. IIist. II, etc.

In mia sacetiis abline.

Facetiarum apud praepotentes in o sum memoria est. Annal. v x. Ubi multum ex vero traxere , acrem sui memoriam relinquunt. AnnaLXV, 68.

Ain criminationibus O laudibus

simia Valens, quamquam bene de partibus meritus , nullo apud Vitellium honoro fui : Secretis eum criminationibus ins maverat Fabius ignarum, quo incautior deciperetur, palam laudatum Ilis . I, 6 , Pessimum inimicorum genus, laudantes Vit Agric XLI.

Ovalis in Principes.

Haec cum adsensu audita ab his, quibus omnia Principum honesta atque inhonesta laudare mos est, plures per silentium aut

occultum murmur excepere. Annal.II, 3 8.

Atilici summo lam.

Inter abruptam contumaciam Linde-

60쪽

CCCC A. 33sorme obsequium pergere iter ambitione ac periculis vacuum Annal. IV, 1 o.

In Sejanon pessima aulici

Tiberium variis artibus devinxit adeo, ut obscurum adversum alios , sibi uni incautum intectumque efficeret, non tam solertia quippe iisdem artibus victus est)quam deum ira in rem Romanam, cujus lari exitio viguit, ceciditque Corpus illiaborum tolerans , animus audac sul obtegens, in alios criminator juxta ad datio, superbia palam compositus pudor, intus summa apiscendi libido ejusque causa, modo largitio, luxus, saepius industria ac vigilantia, haud minus noxiae , quotiens parando regno finguntur Anna IV I. IX. CONSILIA.

In imperiis, rabonsiliis agenda.

Plura in summa fortuna auspiciis, eonsiliis, quam telis, manibus geri. Annal. XIII, 6.