Einige metrische Bemerkungen

발행: 1868년

분량: 27페이지

출처: archive.org

분류: 시학

2쪽

omnium primum si uelidum est, omnem seriem, omne totum quoddam majus, fieri ex minimae sui partis repetitione. Atque id in iis versibus, in quibus idem pes usque repetitur, quis est, qui vide 2 namque versum hexametrum dactylicum quidem, quis sui similem esse neges. sicli immer selbs Coichv chilior, ut qui ex repetit sexies dactylo oriatur Iam vero si inuisiones caesuras et incisa diaereses respexeris, idem ibi dicendum est, neque enim theses

maxime observandae sunt, sed ex arsibus versus aestimantur quae autem plerumque enumersinta incisiones ei incisa haec sunt ἐριcti suμερησ, πενθη-μερησ, κατα ριTO Tρναιον,ἐ φθημιμερη et quam ctraeci Mari βουκο κγ ν , ο διαιρεσιν dicimus. Ex his inessionibus quum, quam Primo loco posuimus, τριθγ μ ιμερii in verS inest, plerumque etiam sequitur ea quam cp iisαμεργ diximus. Causam interponunt quod τριώ/i μιμερii post nimis rovo initium longiorem habeat ordinem si ita nam quae ratio est, si res dimidiatas paries novom eaedem dimidiatae partes sequantur vetui: IIom. Odyss. O. 353. Λαερτii μὴν τι υει, Λιι ευχεταιαὶει - υμο etc. ni epcti mμεργ caesura aecedas versus in res partes dividitur, quarum unaquaeque binos iubet ictus. Itaque quum partes inter sese consentiant, totum constare videtur am quam proximo loco posui penthemimeres. iom. Odyss. O. 35 T. , , I καα αποφθιμενη και ἐν υμω iiραί θ ηκεν , ea ita comparata est, ut versum in duas partes dividat, quarum prior res eius habeat, res posterior pars, ut aequabilitas observata sit. Ea vero caesura quam dicunt κατα τριτον τροχαιον easdem partes faeis, quas ea quae proxime dicta est, praeterquam quod una brevi syllaba pars prior productior est. En admodum

3쪽

mollis est, quare recensiores quidem seeundum metricorum Oermanicorum rationem memineam eam dixere Iniomeri Odyssea est frequentissima, orte omnes caeteras caesura numero longe Superat. Atque quod meis om. Odyss. A. I. ais, omerum Odysseam ab hae caesura incipere, Iliadem ab caesura penthemimere, quum consultone hoe an casu factum sit addit inferrogans, consulto id a posita factum esse haud cunctanter affirmaverim, nam: oras epist. I, 2 6.-Fabula, quae Paridis propter narratur amorem

si raecia aereariae Ionio collisa duello, Stultorum regum et populorum confine aestus vers. IT-Rursus, quid virtus et quid sapiuntia possis, Utile proposuit nobis exemplar Ulixen. 3 etc. Quo in genere qui nostratium carmen illud quod Nihelunge dicitur cum carmine quod utau vocatur compararunt, idem invenerunt in illo saeva omnia, plena furoris irae et caedis, in hoc omnia cum fide speratae, cum patientia perlata, atque eadem haee carmina qui cum Iliade et Odyssea compararunt, mirum quendam concentum videntur sibi invenisse, qui in eo carmine cui nomen Gudmin est, adeo elucet, ut quum Odysseus ingenti domum eaede procorum edita sitque fisi seditione Ithacensitim pacata quietem et otium invenias, udrun ipsa post aerem pugnam et caedem hostium in sponsi complexu conquiescat. Quae super est diaeresis, quum duos posterioros pedes abripiat ab quattuor anteeedentibus, versum quasi claudieaniem facit sed habet plerumque in sintecedentibus pedibus etiam frithemimerem umque id fit, quod de frithemimere et hephthemimere dictum est. om. Odyss. O. 35 I. ον δ' αυτ προσέειπε συβωτii l ρχαμο ανδρων. namque vix sit, qui caesuram inesse in verS καταθρtTOν ρο- χαιον fatua apposita ' χο ανδρων obstant, deinde de pastore Sermo est, quamquam non de bubulco sed de subulco Eam Graeci τομὴν βουκολικὴν dixerunt, quia in bucolicorum carminibus plerumque adhibetur. Cur autem adhibuerint hanc ego mihi videor reperisse causam. Nolae sunt omeri H οδε βοεσ, ossii: schleppiusfige inder. incedunt enim boves quasi clauda coxendicibus, quo fit ut posteriores maxime pedes raeliant, id est ut pedes non follante recta ponant veluti equi, sed dextero e sinistro pede dextrorsum et sinissorsum circuli quasi qualidam partem circumscribentes post ita pedes ponant, ut se angant ungulae quae specieSos posteriorem aeriem corporis aegre trahentium. Ita fit ut in ea via, qua aguntur pastum armenta pedum Vestigia imprimantur, qua sulculos quosdam faciant aeque omnes latos et profundos et oreas aequo latas et altas, nam quia circumagendo pedes movens, non recta ponunt, eo fit ut porcas stringant, eandem altitudinem conservent. Item qui magnum vitae

4쪽

tempus armenta passum agere consueverunt, incessum accipiunt velut inferiore parte corporis claudorum. Ita in versu dactylio duo posteriores pedes frahi videntur. Jae vero quid fossi do incisionibus et incisis disciplina velis, his explicabo Ponam duos primos Odysseae vergus:

Prior horum versuum se dactylis constat, sed ne concitatior incedas duobus incisis huna incisione est semperatus Iegendum est itaque primum δρα μοι εννεπε conoessa quadam pausula, deinde Mουσα, ubi aliquantum insisti fur fu πολυτροπον eadem ausula quae eras pos ἔννεπε neque legendum est: νδρα μοι ἰέννεπε ουσα - eg ανδρα ιοι ἔννεπε ουσα πολυτροπον - haec duo membra uno fenore cur Primum vocativum commatis includunt

in omnibus fere linguis homines quid poetanies, nisi ut et animos audiensium athonios faciant ad eum, qui invocatur, et item animum ejusdem quem invocant, quod nisi a subsistenso paullulum voco vix alia ratione fieri potest, ita in caesura subsistendum est, ut is qui invocatur ab aliis disjungatur etiam sono caesuram autem sequitur po8 πολυτροπον diaeresis nam his verbis ανδρα μοι ἔννεπε,ουσα πολυτροπον membrum aliquod majus absolutum est, in quo πολυτροπον accessio quaedam videtur, quo clarius etiam ανδρα definies reos itaquo is qui vertis: Nenno de Mann mir, o Muso, de viet geWaendten quo rectius quam si scripsisset: hNonne de HelgeWantae Mann mi obusev prius positarum est, alterum prosa ratione scribentium. Quae sequuntur μαλα πολλα - πλαγχθὲ επει ροίni caesuram habens penthemimerem, nam quod comma post 'λάγχυ γ ponitur, vitioso tuodam more positum videtur, quia relativum sequitur, nihilo amen secius legendum ess πλάγχθὲ επει. quia haec adverbii munere funguntur, sunt enim pos excidium Triae aetaehus, caesura autem penthemimeres statuenda est, quia quae sequuntur non ita necessario cum antecedentibus cohaerens, ut non potuerint aliis mutari. ερυν πτολίεθρον έλε-εν. Sunt itaque caesurae ei diaereses primum praecepi reeitandi, deinde etiam effigia componendi carminis, ponit enim posita primum figuram quandam &νδρα μοι ἔννεπε, si ilice, virum sibi dici a musa cupis, ium adjectivo πολυτροπον, novo quasi lineamento figuram adumbras, qualis is vir sis, quem dici volii. Aiquo haeo quidem de hexametro, nam de pentametro non est, cur diem, quum ex duobus hemistichiis constet congruentibus. Diaeresis autem quae inest, similitudinem habuimiugnam cum ea, quae inest in versibus Asclepiadeis de quibus post dicetur.

5쪽

-De vergibus jurulaeis ei troelia iei S.

Inter omnes rei metricae peritos constat, versus jambicos et Mochaicos, esse non omnes, plerosque tamen per dipodias ut dicitur incedere, item jambi eorum versuum cujusque pedem priorem et hochaicorum secundum pedem commutari posse spondeo quam is exprimunt legem: in versibus ambicis in sede impari, in trochaicis in sede pari poni licere Spondaeum Rationem quae id fiat, equidem non memini a quoquam esse redditam. Atque si h et res seriem quamque majorem minoremve, quae fotum aliquod efficisis, fatuo esse minimae sui partis imaginem es. I. pag. I. En s. ne quidquam addi posse, quod non ab initi si expressum, nec demi nisi in fine. Immo autem ea ita potes efforri, ut numerus eodem ordine incedas, veluti in versibus dactylicis potes etiam ita repraesentari ea series ut ex adverso opponantur imagines aut ui prior pars a major incepta ad minorem partem descenda eique altera opponatur, quae a minore incipiatur his majorem ascendas. velut O; quo in schemate prior pars es e numero frochaico, altera ex jamborum genere aut ita ut prior pars a minore ascenda ad majorem et opponatur membrum, cujus prior pars incipiatur a majore et ad minorem descendas,

Atque haec in singulis versibus ad Jambos et frochaeos revertar sed non opus est de utrisque explicare, quum quae de jambis dicentur, saetii negotio inversa de hochaeis diei possini Jam

In primi monometri priore ambo a thesi ad arsi ascenditur, si monometrum imago esse debet minimae sui partis, in Hore jambo unum ponas Bee ictum, in altero duos ponas necesse est, id est arsi secundi pedis majore vi vocis pronuntisire nota I. Id fiet si prioris jambi ars siliquid defraexeris et ad hesin adjeceris id est, si thesin longam feceris. Extrinsecus ut reosin longam faecia nihil adsciri potest. Ergo quo momento thesis longior fit, eo arsis brevior. Est ergo monometrum primum imago primi pedis, nam prior pes ita comparatur eum secundo ut prioris pedis syllaba brevis prior cum longa ars . idque inde es factum, quod arsis prioris pedis brevior est, quam arsis secundi pedis.

6쪽

Idem licet de secundo et tertio monometro dicere. Jam vero haec tria monometra quum caesura in duas partes dividantur inaequales, est enim caesura quae dicitur penthemimeres ambica, prior pars habet duas arses, altera quattuor, id est totius versus binae partes ita sunt comparatae ut unius monometri binae partes. - ut in singulis pedibus thesis es opposita arsi, thesis unam habe moram, arsis duas in monometro prior pars unum ictum habes, altera duos, ita in toto versu pars minor duos, major quattuor ictus habet. Quae sequuntur nota sunt, poni posse in sede impari pro spondae dactylum, nam etsi dactylus nativus quattuor moras habet, spondaeus amen amborum ultra res moras non procedit, et quum eae arsis longior sit quam hesis, potes eae quidem duabus brevibus syllabis commutari, longa autem syllaba, quae est in thesi non item, neque enim est nativa sed vicaria, vicarius Pro se non potest si uere vicarium nos 2. Ergo dactyli quidem primo, tertio, quinto loco possunt admitti, anapaesti autem nisi cogente necessitate, id si nominum propriorum, non possunt Ab ea regulae multum discessum esse docent scenici positae. nota 1 editores quum ictum ponunt in versibus ambicis in prima ars ictum ponunt, in irochaicis in secunda, eo credo consilio, ut ironibus ab initio statim prodani, quod genus versuum perscriptum sit falso nam qui letum in secunda arsi ponunt in versibus froehateis non illi numerum descendentem sed adscendentem numerum significans, quod est confra naturam

versuum frochaicorum.

n. 2. Sequitur ut si nullo loco in versibus ambicis et frochaicis ancipitem admissam videas, versum non per dipodias incedere dicas, sed os pedes unam sacere seriem statuas, quos sunt tripodiam voluti rochaicam, vel etiam hexapodiam jambicam. n. . Nostrorum positarum principes inmetrum catalecticum fecerunt, quia, ex quo, quae antiquitus erat syllabarum in declinationibus e conjugationibus vocabula claudentium gravissitem amisimus, frochaeorum nostra lingua plurimam partem prae se fert speciem.

De versibus horiambieig.

Lube animi causa, quo demonstretur, quam late ea lex pateat si quodque membrum, quamque seriem fieri ex minimae ui partis iteratione, et fotum quodque ex

7쪽

similibus partibus constare. 3 alios versus et fiam strophas considerare atque in versibus choriambicis ea lex clarius fiam declaratur. Etenim quum chorimbus fiat ex frochaeo et jambo, versus quidem Glyconeus ex duobus trochaeis et duobus ambis constat. f. schema. a. numero eadenti eadem imago opponitur sed scendentis numeri. Sed quum choriambum unum

pedem fecerint antiqui, ideo nec frochaei secundi loco nec primi Sambi spondaeum admigerunt, ne diriperetur pes horiambicus. De versu herodroseo idem licet dies, quod de Glyconeo essenim Glyconicus Maleoticus. Qui his duobus versibus junctus est, Asclepiadeus minor, vel euihi duo versus adjiciuntur, is nisi quod uno choriambo major est a Glycone non recedit. Sed quum diaeresin habeat inter duos choriambos magis etiam imagini priori altera sed inversa opponiturus quo prior pars incipiatur eo altera finiatur. Ita ipsa forma metrorum vim et rationem podsi vel oculis conspicuam facit nam quidquid animo concipitur, id aui per similia perducitur aut per opposita illustratur. Diaeresin autem adhibitam puto ne durius antispassio numeri genus, a quo mollior Eoratii carminum modus abhorres, induceretur. n. s. Ea de causa joniel etiam qui vocantur a minore in priore fantum longa videnturhaebere ictum:

miserarum Si ne queri

Jam de horum versuum in frophas conjunctione quum quaerimus minor Asclepiadeus, magis etiam major, per se satis habet dignitatis atque gravis ista strophice recitari eum non sit necesse. Nam oratius quum libri primi carmine primo, quo Maecenati res carminum libros offers, apud eum stare ais, utrum inter odias lyricos numeretur nec ne exspectationis plenus satis serio et graviter dicit, ut nihil opus si augendae orsitionis causa plures versus in unum quasi corpus conjungere, immo aequabilitas orsitionis et animi ei consilio aptior videtur. Idem cadit in libri forti caemen ultimum, non est gestientis laetitia sed cum pondere pronuntiantis se conscire sibi adeptum jam esse positae lyrici nomen, quod duraturum esse, quamdiu essen futuri, qui artes et litteras amarent. Quidquod libri quarti carmen octavum isti invento: IIoratium carmina sua fetrastropha fecisse repugnas Nam si summa versuum illius carminis dividitur numero quarternario duo versus rostant. Quod ut explicent, qui illud carmen fetra- rophum esse fatuunt, feri duos versus deesse dicunt, alteri duos superesse affirmani atque id facile est intellectu uirosque simul jus sum obtinere non posse necesse est alteri fallantur. fieri autem potes ut utriquo quod eo magis adducor ut credam, quod qui deesse duos Versus

8쪽

statuunt, ne quo loco desint, ne quid desideretur, inter se consentiunt qui vero superesse duos versus contendent ii alii alios versus ejectos volunt. Quum igitur de his nihil constet ho certe constat, eos versus antiquitatem prae se ferre, nec nisi aliis argumentis res agatur loco pellendos esse, quum in omnibus inveniantur codicibus maenuscriptis, qui illud inventum aetate antecedunt. Nam quod posita versu decimo septimo diaeresin neglexit, id non ea causa excusem, quod non nunquam bonus dormite IIomerus, sed quia nomen proprium diaeresis ne fieret, impedivit. Quod si Aselepiadeum minorem non opus est fetrastrophum recitare, majorem eundem versum mulio id minus constat is duabus aequalibus partibus sed inversa altera, quibus

interponitur unus choriambus, qui diaeresibus ab istis minoris Asclepiade partibus est disjunctus. Do similitudine igitur non est dubitandum, ne quin is laetus sit ex minima sui parte ex trochaeo et jambo.Sapphicum minorem volunt effici duobus monometris trochaicis quae dactylo unguufur. Recte. Minimam ejus partem voti in esse Adonium, qui fit daeolo et frochaeo. Sunt hi versus ex genere Iogaoedicorum dactylicorum, ut dactylus ad &οιδi a b 1 νιν ειδε referatur, λογοσautem ad sermonem quotidianum, non ad orationem, nam oratio plerumque ex jamhis constat. Ne versus in tres partes discindatur, ex quibus laetus est, eam ob causam post longam dactyli syllabam caesuram secerunt, ut prior pars res ictus habe , duos posterior, quod est rhythmi cadentis, qualis est dactylorum ei frochaeorum. Nam quod contendunt, diaeresi rhythmum constare, caesura in contrarium inverti, est istud quidem siliqui quum formam ipsam respicimus, non quum legimus, nam pars posterior Sapphici versus minoris frochaicum rhythmum ostendit, nemo enim unquam ad genus jambicum traxi ut una syllaba super sit. Idem dicundiam est de penthemimere ambie frimetri ambiet Sapphicum majus eodem modo est explicandum, non quia Sapphicum dicitur, potest enim posita diversis metris uti, sed quia maejus dieitur, nam quae similitudinem non habent, de mensura comparari nequeunt Fit igitur prior versus

De metris Sapphiei S.

9쪽

metri Sapphici majoris dempta prior dipodia rore ea sitfer autem ex duobus membris e compositus, atque posterius membrum si idem ipso versus prior metri Sapphie majoris, quod

praecedit diaeresis, prius autem membrum sit ita ut Sapphico minori tres syllabas posteriores adimas diaeresis necessaria est et quia totus versus ex duabus partibus est compoSitus, et ne arsis cum arsi jungatur, id quod in Asclepiadeis versibus demonstravimus. abes igitur in toto versu in priore membro quattuor ictus, in posteriore res, id est numeri cadentis. Quae de metro Alcaico mihi finxeram, a quum egregie ab Dillenburgero in editiono Isor exposita sint, dicere supervacaneum est; unum addere liceat etiam si arses respicias, constare eam quam initio statui regulam prior pars versus Alcaici duos habet ictus, altera res id est numeri adscendentis velut jamborum. is expositis satis demonstrasse mihi videor, id quod ab initio posui omne majus ex repetition minimae sui partis fieri, seu eodem ordine repetatur seu inverso, ut oratores, positae aut per similia aut per contraria omnia explicent et dilaetent, idque etiam forma externa conspicuum fieri.

SEARCH

MENU NAVIGATION