De natali Domini nostri Iesv Christi carmen elegiacum scriptum ad Iohannem Friis, autore Petro Iohanne Hegelio

7쪽

NATALI DO 'MI I NOSTRI IESU CHRISTI

carmen ela acumscriptum D IOHANNEM FRiis, Regiae Marsupremum Cancellarium,

autore

Petro Iohanne Hegelio.

8쪽

MAGNIFICO AC GENEROSO

DOΜINO IOHANNI FRIIS R. M. Cancellario Domino ac ccoenati suo S. D.

Ne mirum tibi sit, sit oro graitim, ME COENAS reuerende, lux,decia si Nostrum quod puerile carmen, ipsi Cantatum puero De Deorum C in i sui, tam tibi prosero legendi imAudacter,'de haud scio an deceret. Sed C in i sui puero pias decebat Laudes dicere, quas puto licebit Dum tu des veniam, tibi dicare. Hanc, Vir maxime, comproba minutam Equo pectore strenulam tametsi Longe ct longe aliud tuae, fatemur, Virtuti, mera tiac debeatur. Vitam viue diu precoricatam, Vitam viue Deo, tibi, tuisΤ, Hoc est, omnit, it potes, piumc est: Tum Uiues, Velut di facis, beatus, Post victure dies beatiores. T. Magnifardeditisset Petrus Hegrinis, Ripeialis.

9쪽

DE NATALI DOMINI

NOSTRI ES CHRISTI

CH, sua Dei soboles,coelestis imago paretis.

progitate Deo de genitore Deus: O Venerando Puer generi iunctissime nostro, Cui placuit fragili vivere carne,caro. Eas mihi sit tecum placidis exquirere dictis, Et tibi, sed de te, te satiente loqui. Quid te sydereo descendere fecit Olympo' Anne horinnum causa patris ab arce Venis Certe hominum causari quid nostri corporis artus Induis anne tuus fecit Millud amor Certe amor id fecit,quo noS mitis inata Somnes fiternum saluo tu in paterin cupis. Non quia nos meriti quid enim nisi tartara lapsa Reddere debebas sed quia mitis eras. Haec, nobiS,arcana tui decreta parentis, patrio Ueniens detegis ipse sinu. Nan ibi primus homo scelerato crimine laesit Hunc,qui se in vitam condidit ante Deunti Iam pater in tanta merit se Verterat iras, Visne mors homini fine luenda foret. Quippe immota Deo stat mens 5 firma Voluntas. Qua nec serre malum, nec mala Uelle potest. Iustior est,iapsis quamli Vt parcere post et . Nulla erit in tanto crimine poena satis. Sed mirum quae immensa Dei est apientia,mixtus Iustitiae summae summus abundat amor. Parcere non potuit, qui te mediante pepercit, Ni fieres hominum nomine E reus. Solusit ingrederis summi penctrale parentis, Et Date aeterni mens tibi nota Dei.

10쪽

patallic vides horrendam numinis aram. aeo sic insando sebita poena malo:

Sic inimicitias solus coinponere tantasTu potes a in homini iunctus inde Deo. Nan salus nulla fuerat reparabilis arte, Ni Deus ato idem sit mediator homo. Ergo in re nostro iacuit spes tota salutis, Tanta erat offensum res habuisse Deum. Scilicet, summi soboles se chara parentis

Iratum supplex sisteret ante Patrem. In se transsundens immensae debita culpae, Se reputans tanti criminis esse reum. Im graues etiam moriendo Vt soluere poenas, . . Vtc sua mortem incere morce queat. Et satis ut toto fieret pro crimine mi indi, Iungitur aeterno carne massa λογλMassa quidem tenerae concepta in Virginis Itio. Sed tamen arcanis mala sacrata modis. Nam sacer irradians casti penetralia Ventris Perfecit sanctum Spiritus intus opus. Non nostri similis eius sed purus ab illis Queis nos infecti labe mali sc sumus. Caetera sed nobis similis formamur, animumc . Et carnem, pleni munia cuncta viri. ando igitur,sic nanc Patris decreta ferebant. Post longa exactum secula tempus erat Ut noua progenies coelo descenderet alto, Quae foret offenso victima grata Deo.

Non tunc, CHRISTE patris natu de lumine Iumen.

Non homo tunc nasci virgine matre fugis. Ergo nec exhorres parua magalia Bethles. Hic placuit toto vili in orbe locus. Ergo tibi praebent rigida praesepia cunas, Perstringunt iuum stramina multa latus.