Qvaestiones Homericae, specimen privs. [microform]. Dissertatio philologica qvam..

11쪽

tur apparet In libris endicis Thraeton daemonem, qui nominatur aghi ahaha, etiam interficit aχhi autem eandem stirpem amplectitur, sua, inest voci thriticae,ahi. Cum In edicis lymnis vim maturalem, quae in

hoc yth in valet, Sinceram atque plurissimam nobis ervatam esse constet, In Zendica poesi ad considerationem naturam contemplationem ab ethicis principiis profectam accedere non negare poSSUmuS, quae cum paulatim Sensum naturalem, qui mytho mo Stro antiquitus describebatur, Superaret, eodem mytho usa aest, id pugnam boni

malique, qua homines in Ierris semper sunt illigat illustrandam. Aeth enim Hahaha, qui puritatem Jad astia)i. e. bonum in mundo delere vult, a Thraetona, puritatis defensore, vincitur Iam ad epicam poesin animum advertamus, quae nobis servata est in Firdusii libro, qui est inscriptus: halinam e i. e. regum liber) Mi Feredum sub tyranno, qui nominatur Zohah nascitur. Quia autem Feredunem regno tyranni perniciem molliturum esse vates cecinerunt, Zohax illi puero insidii; collocatis patrem filii loco interficit Feredun, ut patrem ulciscatur, exercitu coacto, ducetanei (Κame). contra arcem Zohahit proficiscitur quam, cum tyrannum non idSit, una cum illium uxoribus captam in suam dicionem redigit Tum victor eredun tyrannum, qui venit, ut vicem et uxores rursus recipiat, clava vulneratum in monte, qui dicitur Demavend captum tenet, eum auctore genio, qui nominatur Serosh, eum interfici non iubeat, atque regis munere

apud Tersae fungitur Goliae tyrannus in hoc carmine easdem partem suscipit, Nua in libris Xendicis obtinet Aethi ahaha, atque re vera illud nomen Zohatae endica voce mutilatum esse constat. Si nobis non edici hymni et libri endici servati essent, rex hac epica deScriptione

colligeremus neceSSO AESSeth regnum PerSarum re vera olim alieno tyrannin auctor rebus angu8tis impeditum fuisse, quae calamitas e removeretur, quod iustus domi-

uias Feredian cum tyrannum delevisset, regnum recupereraret Sed ut memoriam rerum re vera geStarum hoc carmine contineri negemus, monent nos clarissimi edici

hymni, quibus quid de nominibus Feredun et Zohah irdicandum sit, clare perlucideque ostenditur Sic posa coelo ad terram revocatur (cf. R. Roth in Zeitschr. d. deussch. Morgi discli. Geselisch. d. II p. 216 sq. . Eodem modo apud Latinos Meus Saturnus rex describebatur cf.Prelier: Rom. Myth. p. alo quamquam Saturnum in Latio easdem vices gessiSse satis constat, quas in edica poesideus Solis Savitri suscipit. Mabemus enim in linguaskritica radicem su-, quae in duo verba diffluit Alterum surisavamiae sensum gignendi it animandi implectitur;

alteri inest toti, somam exprimendi; quia enim paratio libaminis, quod dicitur somab hominis procreationi comparatur, illud verbiani surisiano mi hanc nactus est significationem cs Benfey Glossar. . Sam. Ved . . Ib6. Verbum igitur u savum notionem gignendi ita describit, ut omnium rerum reati, habeatur cum verbo u Sunomi, hanc notionem, ad certam rem Spectantem, contineri constet. Ut autem haec duo verba ad eandem radicem referenda SSestatuamus, nos movet lingua Zendica. II1 unum verbum,hu, lunamirum, motionem gignendi et Somah exprimendi

mplectitur cf. Iusti dandb. d. dsprache p. 326. Itaque

cum ad verbum sum usu nomi hoc enim cum praepositione abhi coniunctum retiam adspergere significat Graecum i ει pertineat, AEcf. Curi tardZuge p. 3b3). Pot-tium secuto mihi perSuasum est, sensum primitivum radI-cis , sum a quae Savami et suno mirum derivantur, fuisse:, humorem emittere f. Κulin Zisch. I. p. 36b Atque haec duo verba ex eadem radice originem duxiSSe, etiam etymologica, quam proponemus, derivatione VOVIS , Saturnus confirmatur In lingua Indica nomen dei solis QSt: Savitar quae vox eadem ratione, qua bhavitar ahbhu a radice rusu derivanda est cf. Panini I, 1. 6.).

12쪽

Ηoc nomen mihil aliud describere vult quam facultatem dei, omnia animalix procreandi procreatis vigorem addendi, atque homines salute et felicitate afficiendi in rebus, quae ad agri culturam atque ad victum cibosque comparandos pertinent Nostrates nomen vertant Beleber i. o. admonitor perum' Ovid. Easdem vices in Latina mythologia gerit Saturnus Idem est sol, qui efficit, ut segetes incrementa capiant. Itaque Prellerusa Rom. My

Lehen3 r teri Geε flicte, se eis Galli 's dio Molleo de Belaher quae Misputati, certis argu montis non nititur, primum quod a in satur breve est, deinde, quod

SenSum vocis , Satur non lene reum natura de Saturni conciliari potest. Nobis auten constat, a longum in Saturnus Originem duxisse e confractione vocalium hae F quae adhuc in antiqua nominis forma , Saefurni 'x invenimus. Inter a et e litera vocalis Camissa est, ita ut forma primitiva esset Saveturnu3. autem cloaca scribitur pro antiquiores forma tacto vaca Corssens Mob AusApr. Vcolism et: I p. tib). ita GSae turnus pro Save turnus scriptum habemus I iteram autem v excidisse perlucide

2 Cf. Ritschi Des fictilibus literatis Latinorum antiquissimis

quaesit grammat Berol. I 853. Saeturni pocolom. ca

apparet forma Umbrica savisum υετο quae eum ad eandem itirpem pertineat, quae latet sub Graeco υεινμet kritico Subrisiano mi), duo verba savamis et Asia nomis

infima affinitate coniuncta esse demonstrat he in Sae- turnus rifico is in savitar respondet, quarum Oea lium natura eo continetur, quod terminationem cum Stirpe, Sav. coniungunt. Si quaerimus, unde orta sit terminatio, tiarnuS-, nobi statuendum aest, iturnus amplificatam

praeberes formam, quae e latino istor i. e. Shr. istar Fcodem modo originem duxit, quo taciturnus Substantivo, quod itatuamus necesse aest i facitor derivandum esse demonstravit Schmeiger: Κ. Zischr. III p. 38b Iam cum pro certo habeamus, Saturnum fuisse vim naturae in procreandis plantis manifestam cs Schwegler. l. c. p. 22 . Anm. ii quod nomen magis aptum erat ad huius de naturam describendam, quam nomen , genitoriS quam Otionem voci , Saturnus inesse ostendimus ad eandem radicem rusus hsaurum etiam pertinere Suspicor ConSiva, Con-siv-iarum, quod nomen deae, quae nominatur Ops, attribuitur cf. Schwegler. l. c. s. 22 Anm. P), praeSertim, cum, ab Schweglerum sequimur, illi nomini insit motio

procreandi et pariendi neque minus certe huc refero nomen deae , Sisrum, quam in mythologia handinavica easdem partem Suscipere conStat, quas Ops in mythologia Latina obtinet.

Quia iam in carminibus epicis, ut ita dicam, res divinae artissime cum rebus a populo gesti conexae esse videntur mythum ab historia Separaturis maximae exiStunt difficultates, quae eo celerius ut removeantur lare Spero, quo clarior lux ex oriente nobis affertur. Iam ratione,

quam in rebus mythologicis tractandis atque in epica poeSi diiudicanda sequemur, exposita, videamus quid de epico carmine Graecorum . dico Iliadem, nobis statuendum sit. Ego quidem non dubito, quin summum argUmentum, quod Iliade continetur, ad mythum naturalem referendum

13쪽

sit, ad cuius significationem illuStrandam non paulum valere ut etymologicam derivationem nominis ' λιοσ, quam Proponemus. Itaque viam, qua ad tymologiam huius vocis venerim, de Scribam. In edicis hymnis Semper pugnae deorum, qui lucem repraeSentant, contra daemones, qui luci insidias collocant describuntur Vaccae, quae sunt illorum deorum, a daemonibus, qui dicuntur: Vrtrani, iaSas, pannya etc. In drae, dem locis, ereptae occultis arcibum retinentur, donec Indra illorum daemonum arcibus captis Vacca rursus recipiat Moc mytho, qui pugnam luci contra tenebras, quali est in natura, deScribit, Summum argumentum

continetur quod in maxima partes hymnorum vedicorum tractatur Etiam inpud Graecos hic mythus invenitur. Quid enim aliud significare volunt greges Apollinis, quae abierine rapiuntur cf. Preller. Gr Myth. I, 363. atque boves, qui a Cae Herculi irepti postquam Cacus interfectus est, rurSus interculis potestatem perveniunt 8 cf.Preller. Rom. Mythol. s. 6 8 In raedica descriptione huius mythi ad illum locum, ubi iaccae i. e. lux occultae tenentur deSignandum complures adhibentur voceS. Si ille locus, cum buvili comparetur, ura dicitur cf.Rg. g. d, bi. 2. vi ragaSya amasas vara urVan Se UshasaS). aperiebant buvilis portas bScuras Sc Aurorae). Tum vox hritica adri eidem rei describendae in3orvit adri primum lapidem, deinde montem Significat quoniam nubes in 'edi saepissime montibus comparantur, haec vox etiam idem valet, quod nubes Gemoth).

tem Acidit vaccasque invenit. Praeterea drtha part praei. a. Verb. Ad artib). , arcem rumsignificat, qua vaccae retinentUr.

cf. litigh und Roth. III. p. bi2. Eodem SenSu, quo adri, raga drtha invedicis hymnis leguntur, aetiam ititur boc vilia. Maec vox originem ducit a verbo vid- lingualem autem literam M, si inter duas vocales locum obtinet, saepissime in lingualem l transire constat Non aliter res se habet in voce drlhab,

lim qua bices literae dierit, isque in Amrlata e quae

forma stat probrdata cf. M. V d. 8, 18. 3. et in avol

Afirme axi3 firmatus firmus sis lRg. V l. 8 db αyadvilayasibilu tat, , Quod tu firmum reddis, id firmum est. Rg. Vil. 6, 22. . acyutabi vilita, rugo vi drina Tu, o Indra stabiles atque firmas arce evertis. Vilii et adiectivi et substantivi munere fungitur cf.Rg. d. 8 db. , quem locum modo excitavimus, idemque est Rg. Ud. 8, ii . . ed M. Mulier 8 88 8 , ubi adrihoc epitheto ornatum habes:

I cf. yagno hilo vo antata disya asti ruriata. ushme duo api shmas sagasye Sacrificium est apud vos, gaudio nos afficiteo Adisyaec sumus enim vestrae gentis et ἐκ σου γαρ γένοσ ἐσμέν Κleanthes p. Stob. Eclog. phys p. 8 ed. Meineue .

14쪽

3fhira a Santvavudha vili uia. arma veStra Sunto Stabilia et firma.

uSrtya. Cum arces frangentibus ventis tu, o Indra, vaccaSin occulto inveniebas Eundem versum legis: Sana. d.

II, 2. 2. i. d. quem ense ita vertit vi den die Lyr-

vilita cf.Rg. d. . l. d. qnathna drthavradanta villita udga Dd, gutiat tam vyaca Shassua: i. e. firmi loci Solvebantur, arce frnagebantur, vaccas Indra expulit, tenebras occultas tenuit, coelum hilare reddidit. Ex hi locis perlucide apparet, vocem Shrificam, Vitu firmum locum . . arcem , Festerum significare; atque hanc vocem ad eandem stirpem Sse referendam, quae sub nomine I ο latet, mihi persuasum habeo. In voce 2λιο ι Semper productum e praestat ita ut stirps sanshrifica vid graecae P accurate respondeat. Si linguale, quae liter vices d lingualis gerit, respicimus stirpem primitivam huius vocis vid et vi fui8se, et forma

Graeca i et ea re efficitur, quod iterae ilinguales, quae soli linguae hi iticae sunt, Boppio duce Vgl Gr. I. p. 26)e dentalibus ortae exiStimandae sunt Iiferas autem d et

i in linguis Indo-Germanicis saepissime Inter se mutari posse constat cf. M. Mulier in X. Ztschr. V. p. 52. Anm. Quamobrem nobis non offensioni esse potest, quod illud sanshriticum di dentalii ortum munere Graecae Vfungitur,

praesertim cum nobis in AEadem vocera una cum d servatum sit. Eodem modo Graecae voces 'είDχο et eitici eandem stirpem amplectuntur, quae sub ans ritic verbo mrd, mrlati datet stirps primitiva est: mari. f. Curi.

p. 2sb. neque ilitem res habet sim adiectives Graeco χωλοσ, quod ad radicem, quae inest verbo Sans ritico Akhodkhol claudicare pertinere demonstravit L. Meyer Bemerh. gur alist. Gesch dem Triecti Mythol. I 8bi. s. Ut autem in his vocibus Graecos in lingua sanshritica literae detra oppositae sunt, ita etiam in eadem lingua stirps id, vi partes Graecae syllabae Fic suscepit. Qua de causaei qui fortasse e Sanshriticis vocibus id et nida, quas epis et nisda originem duxisse Schlei cher Compend derVgl Gr. p. li3 suspicatur, etiam in voce Avitus literam, S amissam esse colligent, viam incertam ingredientur, ut huic voci rectam afferant explicatione ut, cum certa attulerim exempla, quibus diterata lingualem, non e duro-diisse, linguis cognatis adiuvantibus firmatur. Itaque SanS-hritico vit eandem stirpem, quae inest Graecin nomini FiDoc, contineri etymologica derivatione, quam propo Sui, demonstrasse mihi videor Ut autem Ilium a Specie arcis, quam prae aes serebat, mom divi accepit, ita etiam nomen urbis Dardaniae ab eadem re originem duxisse mihi videtur. Iam Supra vidimus, s riticum drtham (m darditam)eidem rei describendae inservire, quam significat vitu. Quoniam in Graecorum lingua exempla inveniuntur, quae

15쪽

cf. Curi. p. 6 I. suspicari ausim, sillo ri l. e. drd i. e.

. . . .

dardi eandem contineri syllabam, quae sub nomine Urbium /ρd-ανο atque Uαρδανία latet. De Dardania, quae urbs iam ante Troiam conditam floruit cf. Y 2Ibi t. Allia

urbs Λαρύανοσ, ad Hellespontum ita, cum arce, Une Ominata erat, Aκρα αρδανι sive Iαρδάνίοσ, nomen Suum adhuc servavit in ea voce, qua nostellespontum nunc

describimus. Dardanellen. cf. Prelier Gr Mythol. II, 323. Terminatio ανο in ocρδανο mihi eadem esse vide

et si rationem habemus voci Περγα/mσ, quam eandem Stirpem, quae ineSt graeco φρασσtoreotico bairga, baurgs. atque germanico berec , nobis offerre verisimillimum est,

αμο in IIεργ-αμο idem esse, atque illud νοσ, nobis persuasum est, cum linguae Graecae non desint exempla, quibus iteras, et, inter se mutari posse firmatur. f. Curi. p. dii sq. Ut autem PD O re vera non a conditore vis nomen accepit, sed Iλοσ, eadem ratione qua Romu- his a Roma, ab urbis nomine Do originem duxit, ita etiam nomen urbis Llαρδανία, quod e Λαρδανο amplificatum esse mihi videtur, ut speciem formae ab heroe Dardano derivadae prae se ferat, effecit ut urbis conditor Λαρύονοσ, qui Iovis fillius esse dicebatur, nominaretur. Sic etiam Pergamos conditor urbis Pergami in Mysia sitae,

describebatur cf. Preller. Gr Mythol. II, d6s. Itaque derivatio tymologica, quam Curtius (Κ. ZtAchr. I. p. 36

protulit, cum Icrρδανο formam praebere reduplicatam ratus ad radicem hriticam Adhar , a qua etiam Uρεiοσcγκτωρ derivatur, confugiat, deserenda esse mihi videtur. Shriticum dardham cum firmum locum significet, non dubito, quin eadem notio urbium nominibus Iαρδανο et Λαρδανία insit, praesertim cium ' Πιο et II εργα/ ο eundem Sensum amplectantur. Sed revertamur ad vocem Fi οσ. Ut vii in edicis hymnis arcem coelestem, nubibus ir-

cumdatam, describit, ita etiam apud Graecos antiquissimis temporibus urbi itio initimum conexum cum coelo intercessisse ut Statuamus, nos monet ille mythus, qui Ueraclem primum eversorem huius urbis describit cf. relle II, 23 ). Ut enim IIesionen, Iliam Laomedontis, foedo

interitu liberet, quem ei molliebatur mon Striam marinUm, quod Poseidon miserat, cum muris Ilii Apolline adiuvante, exstructis, mercedem a Laomedonte propoSitam non accepisset, Ueracles patri promittit, se filiam esse servaturum, Si eos equos quos ille Iove acceperit, adipiscatur; sed cum Laomedon, illo monstro interfecto, fidem non SerVet, Heracles, ut equos nanciscatur Ilium delet atque regem caedit Heraclem in hoc mytho esse deum solarem, qui cum daemones tenebrarum vicerit eorumque arcem deleverit, lucem rursus recipit, nihil enim aliud valent illi equi Iovis, mihi persuaSum habeo, praeSertim cum tymologia nominis Laomedon , quam infra pro ponam hane meam sententiam firmare videatur. Accedit alliud argumentum Ilium enim urbem coelestem suisse Satis certe ea re officitur, quod muri huius urbis ab Apol- Itine atque Poseidono constructos esse mythus docet hos auto muros nubibus contineri, quis Si qui neget Cum

in hoc mytho urbis Ilii coele3tis, ut ita dicam, naturae memoriam nondum ulla deleverit oblivio, in epica descriptione alterius excidii, huic urbi a Graecis parati, iam

sedem et urbis et pugnae a coelo in terram tranlatam esse ut dicamus, nobis allia argumenta persuadent. Cum enim constet, raptum Helenae a Paride perpetratum fuisse causam belli, a Graecis contra Troianos gesti, Sequitur,

ut, si mythum, qui hoc raptu describitur, explicare poS-

Sumus, e adducamur, ut de Summo argumento, quod

Iliade continetur, rectum habeamus indicium atque ut inepte Persarum poesi pugnam eredunt contra Zohakium

tyrannum non re vera commiSSam, sed paulatim a coelo ad terram translatam esse vidimus sic etiam in Graeco-

16쪽

rum Iliade Homerica, ut opinor, pugna coelestis, non ferrestri describitur In illo edico mytho, quem supra brevi exposui, daemones, qui lucem in arce occultam tenent, panayaS- N. g. pani nominantur. NPani significat mercatorem, negotiatorem, praecipue illum, qui id, quod lucro improbo in rem suam convertit, iusto domino non reStituere vult quam ob rem hoc subStantivum idem valet, quod fur- quo sensu amplificato eadem vox ad malum hominem et praecipue illos daemones, qui vaccaSIndrae reddere nolunt, describendos adhibetur cf. Benhyin, Zischr. VIII. . Ib. litigh. . Roth Petersbrg. or-terbch. IV. p. 38s. Vox pani originem ducit a radice an, cui inest notio negotiandi, commutando aliquid acquirendi,

emendi Verbum autem , pan e parn derivandum esse satis certes demonstravit ense I. c. p. lih cum enim radix par in lingua ritica monum flexionis ordinem Sequeretur, pracritica lingua adiuvant, ita in an mutatae St, ut e paria primum pann F, deinde an oreretur. Itaque in , pan et panis r quod SD Stirpis, excidisse constat, quod adhuc servatum habemus in Graecorum verbo:

par-n amplificatum Sse modes demonstravimus, sertinet Grasicum 'ριασθαι cf. Curt. p. 2d quod, cum vocalis litera, quae est radicis, amitteretur περιασθα debilitatum esse idem ense l. c. p. is ostendit. Iam cum meminerimus,

regem Ilii Laomedontem Neptuno et Apollini mercedem

propositam non dedisse, ab eodemque regemeraclem Iovis equis defraudatum esse, deinde cum consideremus, Paridem, ilium Priami et Laomedontis nepotem, melenam, quam deam lucis esse postea temonstrabimus raptae in suam potestatem redegisse, denique cum ii Dc metri vilii rumarcem, ubi dux occulta tenetur, AEAS nobis in animum revocemus, mota facere so SSumus, quin Laomedontem, Priamum, Paridem in Graecorum carmine epico edicorum daemonum, qui nominantur panayaS et rudusas rum,

partes Suscepisse dicamus. Idem esse munus, quo hi tres reges in Graeca mythologia funguntur, iam ea re efficitur, quod eos intima propinquitate inter Se coniunctos mythus describit. Primum accedamus ad nomina IIρία-μο et IIαρισμ explicanda Cum utrumque nomen ad ra dicem ans riticam par quam etiam sub pani latere constat, referendum Sse ostendere possim, non dubito, quin notio, quae voci pani ineAt etiam sub his Graecis nominibus occulta sit. Ut πρίαται pro περ-ίαται cf. Shr.

Terminati Opto eadem St, atque ea, quam iam invenimus in vocibus Περγαsis atque Ictρύαγοσ. Quamobrem

illa etymologia, quae in re populi versata Vothsetymo-giel Priamum a verbo cρίασθαι ita nomen aceepisse statuit, ut post Ilium abieracle deletum sororiesione fratrem Priamum e Servitute redemisse dicatur, deserenda

est cf. Preller. II. 236). Videmus, hanc fabulam ideo

fictam esse, ut nomini Πρία/m etymologica explicatio afferretur. Si nomen , Παρισμ respicimus, iam M. Mulier: Vorlesgg. ib. d. issensoliti de Sprache II Ser. p. g36.

certo fundamento non carere nunc Sati conStas, Um,

quid de radice pan eiusque notione iudicandum Sit SV-pra ostenderimus. Stirps IIct in IIάρι eadem est, quam in lingua sans ritica lingualita amplificatam voce panis i. e.

par-n-is contineri demonstravimus. Quamobrem etymologi eam explicationem, quam Ushold Geschichte destroian. Κrieges p. ad 3 Anm. protulit, cum II αρι i. e. Sάρt a radice q)α kr. ha lucere derivandum esse putet,

17쪽

iam ideo reicere debemiis, tuo Pari non est deus, qui lucem repraesentat, sed quod daemonum partes Suscipit, qui luci insidias collocant. cf. M. Mulier: Vorlesg. p. bid. Anm. ab Accedit, quod lege literarum mutationis impedimur quin hanc etyniologiam veram ESSE StatuamUS. Curtio, qui p. 2AO ad radicem Zendicam Apar pugnare Fcf. Iusti l. c. p. 8A. confugit, ita ut Παρι pugnatorem significet, non assentiri possum, quod res mythologicae nobis aliam explicationis viam ostenderunt. Spiegel Κ.Ztschr. V. Pa), qui hanc radicem , par pugnare Eandem Sse Statuit, ac par cui ne At notio transgrediendi, IIαρt atque Zendicum patri has ab hac radice derivat. Quamquam non dubitandum est, quin verba , par , tranS-gredis , , par, negotiarib atque , par pugnare F rixas habere cum aliquo II an de mi demand ansangens ad unam radicem pertineant cf. Curi. p. di. tamen eadem de cauSa, qua Curti non 3SenSu Sum, plegelii Sententiam probare non possum. Illud endicum patriha F, quod eodem modo, qu Σειργηνεσ, malos muliebre daemones, qui hominem Seducunt cf. Iustii iis qui ab hac voce Παρικ-ντοι Ηerod. VII, 6 derivare vult , intima affinitate cum radice , par F, quae Sub vocibus , panis et IIαρισμlatet, coniunctum Sse mihi videtur. Quae res cum ita se habeat, nihil nobis extat impedimenti, quin IIάρι et I sit Opto ab ea radice, quae Sub voce SanShritica panis , occulta est, derivatum esse dicamus. Si Spectamus ad nomen Actos ediox, etiam huius nominis etymologia mihi demonstrare videtur, illum regem in Graecorum mythologia daemonum indicorum, qui tenebras reprae Seniant, munere functum esse. In edicis enim hymnis illi dae mones, qui ab Indra, lucis deo, devincuntur, etiam , dasas dicuntur cf. hiling u. Roth, Orib. III p. 6od Praeterea huic voci dasa inest notio servi. Quia sub hoc nomine eadem stirps latos, quae nobis servata est in antiquiori Persicae linguae substantivo dahyau33 cf. pie-

gob dilinschrsi p. 2623. victa , provincia, pagus atque in Zondicis vocabulis, da gyia et da liu fef. Iusti . l. c. p. Ida, a b quae eandem habent ignificationem, M. Mulier Κ. Zischr. V. p. lbix ab hac notione Irofectus demonstrares conatur, rudusa SH cum antiquitus populos victos significaverit, sostea Mundem Sensu deScripSi Sse,

qui inest vocibus , populus et i subiecti Unterilianen). Quamobrem, cum Vin i mutaretur, ans ritico das Graecum seo: comparat, quod Sensin priore servatum sit in λε υφόντη da3yuhan daemone interficiens sensu altero inveniatur in voce λαοσ, ruit. λεωσ, quam populum significat Sed quin hanc derivationem Graeci λαοσri,populus si rectam esse Statuamus, no impedit digamma, quod invenimus in formis αυαγη ια C. I Id66 et , oiaecox Priscian I, 22, Itaque λαοσ, populus, a radice, quae ineStSanskriti condasa separandum esse mihi perguasum habeo; sed, ut opinor, aliud ita in Graeca lingua exstitit, quod cum idem valeret, quod dasa , similitudinis causa a Graecis cum ill λαοσ quod populum Significat, Semper confundebatur, ita ut etiam sensus , populi in illud reo sive icto transferretur quod daemones describit. Eiusdem similitudinis causa Graeci icto et cc lapis ad eandem stirpem referunt cf. Pind. Gl. , as cf. Ovid. Met I ala, neque aliter res se habet in lingua Gallica, ubi vox palais et palatum et , palatium H, quae subStantiva a diversis radicibus originem duxerunt, significat Manc autem vocem, etiamsi palati notionem describit a palatio derivandam esse, eius formatione efficitur cf. Mullers Vor-lesung. II p. 238. Iam ridasa eandem praebere vocem,

18쪽

cendere profecti cf. Cur l. os difficillimo ad tensum

inimicitiae atque hostilitatis perveniamus, hoc dαιο a radice si separandum esse puto i) Cum autem Vin transiret, faciles fieri poterat, ut, reum hoc λαο m dasas cum illo qcthc quod populum Significat confunderetur, etiam Sensus primitivus, qui infuit voci dasas, falsa stymologia populi ingenio inventa adiuvante e lingua evanesceret Itaque gostedis sensu primitivo significabat rectorem illorum daemonum, qui apud Indos da-sas nominabantur quod nomen maximae aptum fuit adela naturam deScribendam, praesertim cum eum ab Ile racle, de Solis, interfectum esse consideremus radicem sanShriticam das rum, cui inest notio laedendi, etiam refer vocem Graecam toργοσ Frevier), quam cum Curtio p. 32 ἀμοργε autem e ct i. e. si debilitatum Sse videtur ortam esse puto. Haec derivatio mihi simplicior esSe videtur atque ea, quam Curtius i. c. protulit, cum ad radicem kr. ., lasti , cupere confugiat Utrum etiam λαρινο οεc fortasse eλῶσριγο ortum), ad stirpem- quae Subridasas latet, pertineant, ita ut significent boves qui in potestate daemonum sunt of vaccas apud Indos in eo ne hoc loco diiudicare nolo. Iam veteres hoc adiectivum et re ωρινου Πι λου κUU/αντο τὰ Πραύεουσβουέ et λαρο (cf. Curi. p. 32d derivabant. cf. Prellei .:Gr Myth. II, 2s6 Anm. Iam cum constet, Lo fuisse arcem coeleStem atque Paridem munere corum daemonum, qui lucem in illa arce occultam tenent, unctum esse, Me-

, dasas referendum esse statuit.

lenam deam, quae ducem reprae5entat, fuisse patet. M. Mulieres VorteAg. s. adi, ubi do edica dea, quae nominatur Saram agit, lano deam assi nostrum hythum illustrandum plurimum valere putat De hac de haec fere

in edicis hymnis narrantur Saram a deorum canis, OSt quam vaccam a daemonibus, qui dicuntur pannyas oQ- cultae sunt ab Indra mittitur, ut vaccas illas investiget Sarama, postquam ad isto daemones pervenit, ab eis retinetur tum vaccis non receptis redit id Indram qui ipse profectus arcem, sin qua vaccae a daemonibus occultae tenebantur, evertit Utrum Saram a re vera Auroram repraeSentet, nec ne hoc loco diiudicare nolo. Iam vir illo doctissimus singularum literarum Mutatione aete natura, quae est ,edica, deae, Melenam apud Graecos NaSdem vices ge8sisSe colligit, quas apud Indos Saramum rata ScepiSS: ConStat quam Sententiam certis argumentis non firmari mihi persuasum habeo. violena enim non deorum nuntiae munere, quod Saram obtinet, fungi-tiar, neque cani Speciem prae se fert V enim, ubi Helena ipsam canem nominat, o non OVere potOSt.

Praeterea autem in carminibus Homericis, elena tellum effecisses describitur, ideoque luci i8t comparanda, quam ut recuperet, Indi a Maemonum arcem revertit Accedit etiam milui argumentum quia i comparationi tominum Saram et Melena repugnat Uν enim apud Graecos

syllabam, anteposita autem vocali facit, ut ri pictis, Irεκη-

19쪽

ram Aeolicam in hoc nomine valitisse officitur, id quod etiam linguis cognatis firmatur. Ea radix, quae Sub anS-kritico substantivo suar scoelum latet, i. e. var). apud Graecos duabus formis Servata est. Altera St, cum excideret, σερ, σελ, a qua firpe ditριοσ, σελα i), σε-b xx originem ducunt altera, cum S amitteretur, hanc Speciem prae Se fert τα - τελ; a qua Stirpe profecta derivanda sunt nomina mos et Finx ita ut m et mae vices Di si et O τελένα gerant. Non aliter resse habet in Graeco verbo lycto, quod si ty Viee του-γα . ., Vir obtinet cf. Curi. p. 3di etiam literas initiales s et v duabus formis servavit. Itaque σιγα σειρ σελ μιγα i. e. H α): Ax ρ Aελ ).IIa etymologica derivatione satis certe efficitur, nomen F Πν ad lucem coelestem referendum ASE. Nam SanSkΓ. Var. m. Coelum, et radix ivar notionem lucendi

I cf. Curi. p. 85.2 cf. p. I. De nomine I , eiusque digammate in altera libelli particulo quae prope diem in lucem prodit, fusius disputatum St. 3 De caesura semiguinaria quid iudicandum sit videas, quae in altera parte quaestionis legentur..

Quamobrem ea, quae Christ: Gr. Lllelire p. li3)de nomine inti disputat Vενα α hei rumor heine tir de Disomni tantericissen, certo fundamenta carent. Quod M. Miulier . c. p. adi, auctore Prisciano I p. 22(quem locum tractat Ahr Diali I. p. do) firmat, a Graecis etiam ibi digamma positum fuisse, ubi literae initiales s. et

j. amiSSae erant, ita ut e digammo, quo instructae voces nobis a grammaticis traduntur, nihil certi de huius literae vi concludere possimu , nisi ilinguae cognatae huic spiranti favent, non negare poSsumus, pauciSSima voce in Graeca lingua inveniri, quae, nisi prave traditae Sunt, hanc sententiam firmare videntur. Sin autem linguae 'Ognatae a quae grammatici de digammo nobis tradiderunt, firmant, non est quod de eius auctoritate dubitatione moveamuS. Este voces, quas M. Mulier attulit, ut digamma etiam munere spirantis liferae s fungi po3se demonstret, nihil valent rum enim in voce Fε lat. Se non era ortum St, Sed per se bene stat. Nam Xεξ, cuius digamma in tabulis Heracleensibus certis testimoniis firmatur L εξ φκόντα, τεξακατεαι, έκτα f. avelSberg l. c. prs I. p. i. e Is εξ originem duxisse forma endica , hstivas efficitur cf. Iusti IIdbuch de Zdspr. p. di et, Zischr. X. p. 238. Lingua Latina digammato ami8Sο, s Servavit eodem modo, qu graeco pronomini tertiae perSonae El. e. A latinum Se accurate respondet. Itaque cum in hac voce spirans labialis, ut ita dicam, Sua gerat vices,

Beliker forma μεξ restituenda erat L AST. Io. Ios. Erato. di rim g 266 6bb. D 3ss. Od. Uno tantum loco Iliadis imidi haec vox digamma aspernatur. Si

rationem habemus adiectivi Rενοσ, ενοσ, quod Latino Senex comparandum Si haec vox nihil demonstare potest, quod glossa esychii γεννον - αρχαior suspecta PS et Curi. p. 2is. Itaque cum Melena res Saram non comparari de-

20쪽

beant nobis statuendum est Helenam, quae causa belli fuit, lucem significare, atque SSe daSapatni i. e. eam quae in daemonum potestate versatur. Hoc adiectivo in edicis hymnis ornatam inveni vocem aprum, aqua. Vaccae enim et lucem et aquas coelestes, quas eidem daemones retinent, significant f. g. d. I, 2. II.dusapatrii alligopa: rufishtham miriaddita pa: Aquae In daemonum potestate versatae ab Alii custoditae, stabant vinctae .

Idem sentit Sonne, Ziscli XV. p. os Usholdio. l. e. p. a d. qui, cum haec disputet: elenci' Etit Arunst tiro ictris Aeteio nos inlio, hi Indere3, ita recis eruatim der et tropae duro otis de ei fel d. h. O Vor-3ohae inden e Mon ea minimmo Helenam lunam significare statuit, ideo non . asseritari possum, quod Paridem in hoc ytho lucis deum esse voluit, id quod non fieri posse supra ostendimus Iam cum f&ρte daemonem edicum, qui dicitur , pani repraesentet, sequitur, ut in Graecorum exercitu deum Solarem quaerere debeamus, quem in priore Ilii excidio Ueraclem fuisse ostendimus atque hunc fuisse Achillem, quis est, qui neget 2 mors huius herois comparanda est fini Balderi, quem in mythologia handinavica easdem partes quas Achille apud Graecos obtinet, sustinuisse mihi persuasum est Sed cum certi aliquid non habeam quod de huius nominis origine disputem, eae enim etymologicas derivationes, quam viri iocti adhuc protulerunt, cf. Gui t. s. is x non multum valere mihi videntur ad eius naturam describendam, hoc doces de

eius nomine atque natura non agere OSSU m. Iam cum quaestionem, a nomine ' f οβ profectam, ad

I fortasse Des nomine continetur skr alii gr. Inc, nomen daemonis quem Indra interficit atque dasas ratioc ita ut nomen significet Ahim interficiens, eodem modo, quo Indra Ahihan Ahim caedens nominatur. s. g. d. 2. 13. 5.

finem perduxerim, demonstrasSe mihi videor, etiam in Graecorum carmine epico pugnam tractari, quae cum a coelo ad terram revocata sit antiquitu deAcripserit illa certamina, quae dei lucis cum daemonibus, tenebrarum principibus, inierunt, quibu3que Summum argumentum edicorum hymnorum continetur; atque hac Sententia ducti adros niythologicas, quale deScribuntur in Iliade, explican