장음표시 사용
2쪽
CAROLUs VALLEM ANIFELICITATEM . Uam nuperrime apud Te, Purpurat que Senatus tui Patres de MYSTERIO TRiNITATIs habui, ea se tibi, BEATissIME PATER , bumi lime sistit oratio. Non enim OMsequium illa suum cuiquam potius exhibendum pia tat, quam Pontisici vere maximo , erius sive sperit tur Persona, quam refert , sive , qua pollet , auctoriatas , sive denique sapientia, qua militantem Cbrissi Ecclesi ιm Ilerit, aliquam procul dubio in se ipse adumbrat TRINiTATis imaginem. Illud etiam accodit , quod, cum tantum MVerium Theologicarum A a me
3쪽
virtutum ambus praecipue covcelebraudum doeuerit, libi proinde sentit doctrinam suam probari maxime oportere, qui, cum Pastor Ecclesiae Ri , omnem A seriorum vim tum percipis , atque explicas perine , cum traditum tibi Gregem ad eorum fructum capessendum exemplo tuo provocare nunquam desisis. Ad bane autem de TRINITATis 'sterio suam declarandam sententiam boe potissimum tempore adductas, quo , licet Petri Fiises incommutabilis omnino flet, Fides tamen Gregis per incredulorum cunicolos labefactatur; ut eadem in propria Divinitatis fede consiliens, nullis posibae , aut fane inanibus inimici hominis maebinis impetatur. Cuius toti consilii sui eum se tibi rationem reddidisse autumet, demum suppliciter abs te petit, BEATIssIME PATER , ut, qua δε les, Clementia , se gremio tuo complectaris , ac foveas , tum suum etiam natale solum , quod tanti Pontificis obumbratur Numine , perpetuo benevolentiae oculo , in Apostolica prosequi Seneia tione non dedigneris.
4쪽
U M nihil certius, BEATIRIME PATER , nihil fidelius . nihil ona ni mode jucundius nobis obvenire possit Mysterio, in quo omnis divini Cultus ratio, ac tota B a titudinis nostrae summa consistit; tum nihil proseel o aequius nos ipsos praestare oportet, quam ut illud studiosissima Theologicarum.
quas Scholae vocant, virtutum exercitatione Prose quamur. Non enim Ea nobis munera divinitus data sunt, ut vel turpi agendi desuetudine, atque socordia torpekerent, vel alio potius vim suam, facultatemque converterent, quam quo duehu naturae suae, atque ex Largitoris conlilio spe stare judicantur. illud vero ex congruo hujusmodi virtutum cultu maxime accedit commodi, ut tum
5쪽
issae plurimum per repetitos actus incrementi pondus. suscipiant, cum animus suffultus Fide, Spe sublatus, inhaerens Charitate Dei prorsus Conjsortio, peregrinus licet a Patria, interesse sibi videatur. Quapropter si in omnibus recolendis Ortodoxae Religionis Mysteriis, quibus nostrae Sacramenta salutis, quaedam veluti Beatitudinis pignora , continentur, Τheologicas virtutes bene, utiliterque insumptas putamus; quanto satius eas dem nobis exercendas existimemus, cum ipsum Religionis Caput,& Fons, idem salutis sponsor,& dator, solusque effector Beatitudinis, Deus Unus,&Trinus, annuo praesertim solemni, Chri 'stiano populo effulget λ Atque ego sic statuo, quemadmodum illa Superioris Naturae bona ad vim Mysteriorum cognoscendam, fructumque percipiendum a Deo optimo Maximo hominibus tributa credimus, nihil proinde commodi a Mysteriis in nos posse defluere, nisi instas nobis Divina munificentia virtutes in eorundem perpen sationem, cognitionemque conseramus: qui secus
secerit, dignum profecto esse, cui libere commissa dona, eadem e proprio delapsa fine, libero, iustoque Omnipotentis judicio subtrahantur.
Quamquam autem Deo nos tuto fidere, quem oculis non cernimus, bene de Deo sperare, quem se se nobis promittentem auribus nequaquam au dimus, Dei flagrare charitate, cujus simplex, atque infinita Natura concipi per sensus nullo modo potest, Christiana prorsus jubet Religio; in eo tamen nihil inconsiderate, nihil temere, ni
6쪽
hil violenter praescribit ; quin immo in subsidium
rationis certo Revelationis praeeunte lumine, obductis errore mentibus diem potius affert, quam vim inserre videatur: ex quo fit, ut in omnibus
ejusdem dogmatibus, institutisque retinendistionabile, ut monet Apostolus, animorum nostro, Tum eluceat obsequium. Enim vero quommodo Deo Patri fidem denegemus, quem haec spectabilis rerum Universitas , quem causarum, ut alunt, secundarum se se invicem implicantium, atque ad necessarium quoddam, absolutumque- Principium assurgentium nexus, quem, ut de cae teris taCeam , admirabilis structura hominis, ejusque plane redundans Gratiae, ac naturae bonorum copia, tum maxime se ipsum revelans Deus, Con ditorem sapientissimum, munificentissimumque testantur Neque profecto minor in eodem Patre nobis bene sperandi suppetit ratio. qui vel ab ipso rerum exordio, cum primum potestatis, consiliique sui divitias ostenderet, hominis integri felicitati peculiari modo pros exit. Cum e
nim caeteris omnino rebus Adam mente, animoque longe praestantiorem praefecerit, ex quibus, quidquid boni esset, ac commodi, in rem suam verteret sapienter, eoque ad bene, beateque Vi Vendum uteretur ; nihil est profecto, quod dubitemus , eandem in Deo maxime fideli, operum que suorum amantissimo erga nos voluntatem Consistere, atque ita consistere, ut non fluxam illam, & mancam viatoris Adae, utpote humano obnoxiam arbitrio, sed permanentem, atque ab solum
7쪽
solutam, quae propria ComprehensorIs est, aliquando nocias beatitudinem sit daturus. Iam vero quo in Patrem amore ardere nos potissimum decet, sive quod summopere in se bonum cognoscimus, usive quod ad imaginem , & similitudinem suam nos consormatos sentimus, sive denique , quod cum primum in illius mente constit, mus, praestitutam nobis ab eo Beatitudinem novimus . sempiternam Quae quidem singula tanti
sunt, ut, si minus beneficii, quo Filii Dei nominamur, sumus, ulla a nobis ratio haberetur, Dei tamen causa benevolentiam vel ab invitis exprimerent. Cum autem perangusta mentium nostrarum
facultas, illectaque cupiditatibus voluntas hominem natura sua sapientem , atque integrum , qui procul dubio ab artificis prodiisse dextera censendus est, a pristino dignitatis gradu delapsum esse Confirment , quarum tamen alteram super indito quodam coelesti lumine intendi, alteram va Iidissima Gratiae medicina curari, atque a vetit prohiberi in nobis ipsi experimur ; nullus proinde subest dubitandi locus, eandem naturam no stram per mediatorem Dei, atque hominum Christum Iesum instauratam, ac praemunitam suisse. Atqui haec eadem conscientia Revelationis rellimonio roborata Theologicarum a nobis virtutum eo ipso exercitationem requirit. Etenim quid est tam aequum , quam ut illi absolutum Fidei no-srae argumentum impertiamur . qui cum Ver
bum , & Sapientia se Patris, tum solum justifi
8쪽
Cationis nostrae auctorem, suoque obsignatorem sanguine recognoscimus Quid vero accommodatius, quam ut eidem omnem animorum fiduciam devoveamus, ac commendemus, qui per viscera misericordiae suae, quam nobis Passione sua promeritus est, salutem , nostra simul adjuvante opera , iisdem nobis se Iargiturum promisit λ Quid
tandem ossicio humanitatis sic consentaneum νquam ut illum sagrantissimo prae caeteris studio Prosequamur, quem tanta in nos antea aestuasse charitate compertum est, ut ipsam Dei sermam obumbraverit sub forma servi, atque in similitudinem carnis peeeati faetus, a )depeceato damnaverit peccatum in carnem, justificatio legis in nobis sua morte consecraretur; tum etiam supremo vitae tempore Corpus, & Sanguinem suum novo
quodam , & inessabili Dilectionis cumulo Disc,pulis omnibus impertiverit, atque ita impertiverit , ut ad posteros quoque omnes incredibilis illa suae divinitatis dissutio, & communicatio peditineret At enim si aequissima pariter, & utilissima erga Patrem, & Filium Theologicorum actuum nobis patet exercitatio; tum in Spiritum Sanctum eadem videtur etiam facillima. Cum enim ex operibus externis , quae TRINITATr omni Communia sunt, animorum curatio, Gratiarum scilicet per Charitatem singulis attributio, peculiari modo adsudicetur Paraclito; ipse profecto essicie, ut credamus, idem , ut speremus, unus ille, ut Deum s
9쪽
Deum , qua par est, benevolentia coinple stamur. Neque tamen inde fit, ut nostrae responsio operae in eo existimetur inutilis, perinde vero supernaturalium virtutum Cultum uni Largitoris arbitrio, insciis propemodum, ac dormitantibus nobis, tribuendum putemus; sed quo magis it Iorum actuuna exercitatione nobis opus esse cognoscimus, quoque magis per inhabitantem in nobis Spiritum blandimentis Gratiae nos corripi, ac suaviter quaqua versus constringi, atque irrretiri sentimus, eo studiosus, fidentiusque eundem Spiritum , dante illo poscendi copiam , hoc ipsum efflagitemus, oportet. Atque eo pO'tiori lure Fidei, Spei , & Charitatis in Spiritum
Sanctum exprimendae nobis sunt vires , quod ne dum Revelationis Oraculo hanc Tertiam edocemur Personam , sed in nobismet ipsis singulari quodam justificationis privilegio plane sentimus. Qui enim sub iugo Legis constituti saxea Omnino
Corda, minis proinde, ac terroribus exercenda, ipsaque Omnipotentis manu concutienda gerebamus, iidem in Christi Regnum traducti eousque de priori duritie remisimus, ut supernae dilectionis impulsui , inflexionique facile obtemperemus, nosque totos a blandissimo Gratiae magisterio comprehendi laeti lubentesque patiamur. Ex quo quidem cum Fides evincitur in Paraclitum , tum praecipue in eundem enutritur, ac sustentatur spes nostra. Etenim cum Christi Gratia eadem sit justificationis auctrix , ac custos, eadem que una , si nos usque ad obitum prosequa
10쪽
tur, sempiternae essectrix beatitudinis; certa profecto datur sperandi causa, eum, qui ex solo misericordiae consilio nos, prout opus fuerit, vel praevenire, vel comitari, vel consequi, atque inhaerescere nobis Gratiar praesidiis non dedignatur, eundem opus suum saὶ bonum , nostram scilicet sal, tem, usque in diem Christi 'inu, nobis non demerentibus, perfecturum. Quid porro dicam de Ch ritate, qua nos cum Spiritu dilectionis teneri aristissime oportet, quam, obsecro, iucunda, quam potissimum debita, quam totis visceribus exo tandat Novimus si quidem, qui Filii irae, timoris, ac servitutis suinius, eosdem nos libertatis, adinptionis , haereditatis Filios nunc esse: qui peccati, pressi Tyrannide duro Legis imperio continebamur , in novitate modo spiritus, atque in Oblectamento Gratiae nos ambulare sentimus: illud vero conscientia constrictum prorsus tenemus . haec omnia praestare uniam, μlari A mque Spiritu ni dividentem b) singulis, prout P ult, secundum /-nsuram se) Gratiae donationis Cbrilli. Quare cum nos per divum Paraclitum diligamus, non ne ii tum in primis a nobis diligi oportebit, sine quone Beatitudinem quidem nostram diligeremus Attendamus igitur diligenter, quid nobis vo
ce sua praedicet TaiNITATis Mysterium; quod cum se I heologicarum virtutum actibus concelebrari per nos potissimum velit, alacri proinde animo studeamus, ut, quae nostrae insitu menta saturis Diis