장음표시 사용
241쪽
Ur belli signum Laurenti Turnus ab ares
Extulit, o rauco strepuerunt comun cantu, Uinuo acris concussit equos, utquo inpulit arma,
Extemplo turbati animi, simul omne tumultu Coniurat trepido Latium, saevitquo iuventus Effora. Ductores primi ossapus et Ufens Contemptorquo deum egentius undique omni Auxilia, et latos vastant cultoribus agros. Mittitur e magni Venulus Diomedis ad urbem,
Qui etat auxilium, et Latio consistere Teucros, id Advectum Aenoa classi victosquo Ponatis Insere et satis regem se dicero osci, Edoceat, multasque vir so adiungere gentis Dardanio et lato Latio increbescere nomen. Quid struat his coeptis, quem, si Fortuna sequatur I5 Eventum Pugna cupiat, manifestius ipsi, Quam Turno rogi, aut rogi adparem Latino. Talia per Latium. Quae Laomedontius heros Cuncta ridens magno curarum fluctuat aestu; Atque animum nunc huc celerem, nunc dividit illuc, rao In partisque rapit atrias perquo omnia Verint: Sicut aqua tremulum labris ubi lumen aenis Solo repercussum aut radiantis imagine Lunao Omnia pervolita lato loca, iamque sub aur Erigitur summiquo serit laquearia tecti. 25 Nox erat, et terras niuaalia ossa Dor Omnia Alituum pecudumque genus sopor altus habebat: Cum pater in ripa gelidiquo sub aetheri uxo
242쪽
22, P. VERGILI MARONIS Λoncas, tristi turbatus pectora bello, Procubuit seramquc odit per membra quietom. Io IIui deus ipso loci fluvio Tibortuus amocno Populcas intor senior so attollere frondos Visus eum tenuia glauco velabat amictu Carbasus, o crinis umbrosa tegebat arundo; Tum sic adfari et curas his demero dictis v sato gente deum, Troianam ex hostibus urbem Qui revehis nobis aetereaquo Pergum servas, Exspectate solo Laurenti arvisque Latinis, Hic tibi certa domus, corti, ne absiste, Penates; Nou olli terror minis tumor omnis et irae a
Iamquo tibi, ne vana putes haec fingere somnum, Litoreis ingens inventa sub ilicibus sua, Triginta capitum latus enixa iacebit, Alba, solo recubans, albi circum ubera nati. Hic locus urbis erit, requies ea certa laborum, Ex quo te donis urbem redeuntibus annis Ascanius clari condet cognominis Albam. Haud incerta cano. Nunc qua ratione, quod instat, Expodia victor, aucis, adverto, docebo. do Arcades his oris, genus a Pallant profectum, Qui rego Euandriim comitos, qui signa secuti, Delegero locum et minor in montibus urbem Pallantis proavi do nomine allanteum. II bollum adsiduo ducunt cum gente Latina a Hos castris adhibo socios, et laedera iunge. Ipso gorio ripis ot recto flumine ducam,
Advorsum remis superos a Voctus ut amnem.
Surge age, nate dea, rimisque cadentibus astris Iunoni fer rite reces, iramque minasque so Supplicibus supera votis ihi victor honorem Porsolves. Ego sum, pleno quem flumine cemia Stringentem ripas et inguia culta secantem, Caerulcus Thybris, caelo gratissimus amnis. Hic mihi magna domus, celsis caput urbibus, exit. Dixit, deinde lacu Fluvius a condidit alto, Ima Petens nox Aonean somnusque reliquit. 'mit, et aethori spectans Oriontia Solis
243쪽
ΛΕΝΕIDOS LIB. VIII. 22s Lumina, rito cavis undam de flumine palmis Sustinet, ac talia offundit ad aethera voces: πΝymphae, Laurentes Nymphae, genus amnibus unde est, Tuque o Thybri tuo genitor cum flumine sancto, Accipito Aenean, et tandem arcet periclis. Quo to iunque lacus, miscrantem incommoda nostra, Fonte tenet, quocumque sol pulcherrimus exis, re Semper honoro oo, semper celebrabere donis, Corniger Hesperidum Fluvius regnator aquarum. Adsis o tantum et 'opius tua numina firmes. Sic memorat, geminasque legit de classo biremis, Remigioque amat socios simul instruit armis so co autem subitum atque oculis mirabile monstrum, Candida or silvam cum sotu concolor albo Procubui viridiquo in litore conspicitur sus: Quam pius Aeneas tibi oniin, tibi, maxuma Iuno, Μactat, sacra serens, et cum grego sistit ad aram. so Thybris ea fluvium, quam longa est, nocte tumentem
Loniit, ct tacita refluens ita substitit unda, Μitis ut in morem stagni placidaeque pallidis
Sternere aequor aquis, rem ut luctamen abesset Ergo iter inceptum celerant rumore secundo. Lubitur uncta vadis abies mirantur et undae, Miratur nemus insuetum fulgentia longe Scuta virum fluvio pictasque innare carinas. Olli remigio noctemquo diemque satigant, Et longos superant flexus, variisque teguntur κArboribus, viridisquo secant placido aequore silvas. Sol medium caeli conscenderat igneus orbem, Cum muros arcemque procul ac rara domorum Tecta vident quae nunc Romana ostentia caeso Aequavit tum res inopes Euandrus habebat. Imodius advertunt proras, urbique proΡinquant.
Forto dio sollemem illo rex Arcas honorem Aniphitryoniadae magno divisque serebat Anto urbem in luco. Pallas huic filius una,
Una omnes iuvenum primi pauΡerque senatus 105 Tura dabant, tepidusque cruor smnabat ad aras. Ut celsas videre ratos, atque inter opacum Adlabi nemus, et tacitis incumbere remiS.
244쪽
Terrentur visu subito, cunctique relictis Consurgunt mensis Audax quos rumpor Pallas ais Sacra Vetat, raptoque volat telo obvius ipse, Et procul e tumulo Iuvenes, quae caussa subegit
Ignotas temptare vias quo tenditis inquit. Qui genus i indo domo i pacemne linc fertis, an arma' Tum pater Aeneas puppi sic satur ab alta, Is Paciseraeque manu ramum raetendit olivae: Troiugenas ac tela vides luimica Latinis, Quos illi bollo prosum Nero Super . Euandrum potimus Ferte haec, o dicito lectos
Dardania Venisso duces, Ocia arma rogantis. 120
Obstipuit tanto perculsus nomino Pallas: Egredere o quicumque es, est, coramque urentem Adloquoro, ac nostris succede onatibus hospes. Excepitque manu, dextrumque amplexus inhaesit. Progressi subeunt luco fluviumquo relinquunt. Ira
Tum regem Aeneas dictis adlatur amicis: Optume Graiugenum, cui me Fortuna precari Et vitta comptos voluit praetendero ramos, Non equidem extimui, Danaum quod ductoris Arma Quodque ab stitve soro gemini coniunctus Atridis Iae Sed me me virtus et sancta oracula divom, Cognatiquo patres, tua torris didit fama, Coniunxero tibi, et satis egero Volentem. Dardanus, Iliaca primus pater urbis et auctor, Electra, ut Graii perhibent, Atlantide cretus, ImAdvehitur ovems noctram maxumus Atlas Edidit, aetherios humor qui sustinet orbis. Vobis ercurius pater est, quem candidamata Cyllena gelido conceptum vertico sudit; At aiam, auditis si quicquam credimus, Atlas, IMIdem Atlas generat, caeli qui sidera tollit. Sic genus amborum scindit o sanguine ab unci His dictu non legatos neque Iprima per Rrtem Temptamoni tui pepigi mo, me ipso meumque obieci caput et an loca limina veni. IM 'ns eadem, qua te, crudoli Daunia bollo equitur nos i poliant, nihil afore credunt, omnem Is sporiam ponitus ova sub iuga mittant,
245쪽
AENEIDOS LIB. VIII. 231 Et mare, quod supra, tonoaut quodquo adluit infra. Accipe daquo fidem. 'uti nobis sortia bello MoΡectora, aut animi et rebas apoctata iuventus. Dixorat Aoneas. Ille os oculosque loquontis Iamdudum o totum lustrabat lumino corpus. Tum sic pauca roseri Ut te, fortissimo Teucrum, Accipio adgnoscoquo libens ut verba parenti IMEt vocem Anchisa magni voltumque recordori Nam meminim tona visentem regna sororis Laomedontiaden Priamum, Salamina etentem, Protinus Arcadiae gelido Invisero finia. Tum mihi prima genas vestibat floro iuventa; es Mirabarquo duces Teucros, mirabar et ipsum Laomedontiaden seu cuncti altior ibat Anchises. mihi mons iuvenali ardebat amore Compellare virum, et dextra coniungere dextram; a meati, e cupidus Phenei sub moenia duxi. Illo mihi insignem phareisam Lyciasque sagittas Discedens chlamydemquo insto dedit intertextam, Frenaque bina meus quae nunc habet, aurea Pallast Ergo et, quam petitis, iuncta os mihi codero dextrμ, Et lux cum primum terris o crastina reddet, IN Auxilio laetos dimittam, opibusque i. o. Interea sacra haec, quando huc venistis amici, Annua, quae differre nefas, celebrato avent
Nobiscum, et iam nunc sociorum adsuescite mensis.
Haec ubi dicta, dapes iubet et sublata reponi us Pocula gramin quo viros locat ipso aedili, Praocipuumque toro et villos pollo leonis
Accipit Aenean solioque invitat acerno. Tum loci iuvenes certatim araoque Sacerdos viscera tosta serunt taurorum onerantque canistris amDona laborata Cereris, Bacchumque ministrant. Vescitur Aenea simul et Troiana iuventus Perpetui term bovis et lustralibus extis. Ροstquam exempta ames et amor compremus edendi, Rex Euandrus ait: Non haec sollemnia nobis, ImHas ex more dapes, hanc tanti numinis aram Vana superstitio vetorumque ignara deorum Inposuit saevis, hospes Troiane, oriclis
246쪽
Servati facimus meritosque novamus honores. Iam primum saxis suspen--hiunc Uico rupem, aso Di octa promi ut moles, desertaque montis Stat domus, et scopuli ingentem traxere ruinam. Hic spelunca fuit, Vasto Submota recesin,
So hominis ac lacies quam dira tenebat, Solis inaccessam radiis somΡ quo recenti in Caedo tepebat humus, foribusque adfixa superbia ora virum tristi pendebant pullida tabo.
Huic monstro vescanus erat pater illius atros Ore vomens ima magna o mole serebat. Attulit o nobis aliquando optantibus uetas reo Auxilium adventumque Mi Nam maxumus ultor, Ter gomini nec Geryonao spoliisque superbus, Alcides adorat, taurosque hac Victor agebat Ingentis, vallemque boves amnemque tonebant. At furiis Caci mons effora, ne quid inausum in Aut intractatum scelerisve dolive fuisset, Quattuor a stabulis pracstanti corpore tauros Avertit, totidem sorma superante iuVoncas. Atque hos, ne qua soron pedibus vestigia rectis, Cauda in speluncam tractos Versisque Viarum moIndiciis raptos saxo occultabat vaco. Quaerenti nulla ad speluncam signa serebant. Intorea, cum iam stabulis saturata moverat Amphitryoniades armonis abitumque araret, Discosa mugiro boves, utque omne querella aes Inplori nomus, et colles clamore relinqui. Reddidit una boum vocem vastoque sub antro
Μugiit et Caci spom custodita sesellit
Hic vero Alcidae furiis Oxarserat atro Follo dolor rapit arma manu nodisque Maratum amRobur et aerii cursu potit arduis montis. Tum primum nostri Cacum videre timentem
Turbatumquo oculis fugit ilico ocior Euro Speluncamque potit; odibus timor addidit Maa.
Ut nos inclusit, ruptisquo inmano catenis maDoiecit saxum, orro quod es arte atoma Pondobaι, fultosquo emuniit obiice postis, eo furens nimis aderat Tirynthius omnemquo
247쪽
AENEIDOS LIB. VIII. 233 Accosa im lustrans huc ora serebat et illuc, Dentibus infrendens. aer totum fervidua ira moLustrat Aventini montem ter saxea temptat
Limina nequiquam torri sus valle resedit. Stabat acuta silox, raocissis undique saxis Spoluncae dorso insurgona, altissima Visu, Dirarum nidis domus opportuna volucriun. 286IIanc, ut prona iugo laevum incumbebat ad amnem Dexter in advorsum nitens concussit, o imis Λvolsam solvit radicibus inde repente Inpulit inpulsu quo invinus intonat aether, Disaestant ripa refluitquo exterritus amnis. ωΛ vocus et Caci detecta adparuit ingena Regia, et umbrosae enitus patuere cavomao: Νon secus, ac si qua ponitus vi terra dehiscens Insemas maeret sodes et regna recludat Pallida dis invisa, superque inmano barathrum sin Cereatur, trepidentque inmias luanino anos. Ergo insperata deprensum in luco reponto Inclusumque cavo saxo atque insueta rudentem
Desuper Alcides telis premit, Omniaque arma Advocat, et ramis vastisquo molaribus instat. 25οIllo autem, neque enim ruga iam super ulla pericli, Faucibus ingentem sumum, mirabilo dictu, Evomit involvitque domum caligino cacca, Prospectum eripiens oculis, glomeratquo sub antro Fumiseram noctem commixtis igne tenebris. Non tulit Alcides animis, aeque ipse per ignem Praecipiti iecit saltu, qua lurimus mdam Fumua agit nebulaquo ingens specus aestuat atra. Hic Cacum in tenebris incendia vana Omentem Corripit in nodum conplexus, et angit inhaerens rest Elisos oculos et siccum sanguine gutturi Panditur extemplo soribus domus atra revolsis, Abstracinoque boves abiurataeque Vinao Caelo ostenduntur, pedibusque insomio cadaver Protrahitur. Nequeunt expleri corda tuendo 265Τorribilis oculos, voltum villosaque Saetis Pectora semiseri atque exstinctos saucibus ignis. Ex illo colebratus honos, laetiquo minores
248쪽
284 P. VERGILL ARONINServavere diem, primusque Mitius auctor Et domus Herculei custos Pinaria sacri amΗanc aram luco intuit, qua Μaxuma semper Dicetur nobis, et erit quae nXum Sem r. Quare agite, o iuvenes, tantarum in mutiore laudum Cingite frondo comas et pocula porgit dextris Communemque Vocate deum o dato in volentea. amDixerat merculca bicolor cum populus Imbra
Volavitque comas foliisque innexa pependit, Et sacer inplevit dextram scyphus ocius omnea In monsam laeti libant divosque recantur. Devexo interea propioris Vespor Olympo: assIamque sacerdotes primusque Otitius ibant, Pollibus in morem cincti, flammasque ferebant.
Instaurant epulas, et mensae grata secundae Dona serunt, cumulantque noratis lancibus aras.
Tum Salii ad cantus incensa altaria circum a Populsis adsunt evincti tempora ramis, Hic iuvenum chorus, ille senum qui carmine laudea Herculeas et facta serunt ut prima novercae Μonstra manu geminosque premens eliseri anguis;
Ut olla gregias idem disiecerit urbes, sin Troiamque Oechaliamque ut duros illo labor Rego sub Eurystheo satis Iunonis iniquae, Pertulerit. Tu nubigenas, invicte, bimembris, IJylaeumque Pholumque manu, tu Cresia acina Prodigia et vastum Nemeae sub rupo leonem. Te Stygii tremuere lacus to ianitor Orci
Ossa super recubans antro semies cruento;
Νe to ulla lacies, non terruit ipse Typhoeus, Arduus arma tenens; non te rationis egentem Lemaeus turba capitum circumstetit anguis. Salve, vera Iovi proles, decus addito divis, Et nos et tua dexter ad pede sacra secundo. Talia carminibus colebrant super mi Caci Speluncam adiiciunt, spirantemque ignibus ipsum. Consonat omne nemus strepitu collesque rosultanti maExin a cuncti divinis rebus ad urbem Porsociis referunt. Ibat rex obsitus ReVo, Et comito Aonean iuxta natumque tenebat
249쪽
Ingrediens, Varioque iam sermon levabat. Miratur acilisque oculos seri omnia circum risi Aeneas, capiturquo locis, et singula lactus Exquiritque auditquo virum monumenta Priorum. Tum rex Euandrus Romana conditor arcis: Haec emora indigenae Fauni Nymphaequo tenebant,
Gensque virum truncia et duro robore nata, ibQuis neque mos equo cultus erat, nec iungero tauros, Aut con noro pes norant, aut arcere arto,
Sin rami atque asper victu venatus alebat. Primus ab aetherio venit Salumus Olympo, Arma Iovis fugiens et romis exsul ademptis. 320 Is genus indocile ac diaporgum montibus altis Conposuit, legesque dedit, Latiumquo vocari Μaluit, his quoniam latuisset tutus in oris. Aurea quae perhibent, illo sub rogo moro ocula sic placida populos in pace rogebat; ποDeterior donec paulatim ac decolor aetas Et belli rabies et amor successit habendi. Tum manus usonia et gente Venere Sicanae, Samius et nomon posuit Saturnia tellus; Tum reges aperque inmani corpore Thybris, 330 quo post Itali fluvium cognomino Thybrini Diximus amisit verum vetus Albula OInen. Μο visum patria clagiquo Oxtroma sequentem Fortuna omnipotens et ineluctabilo fatum His mauor locis, matrisquo egere tremenda 335 Carmentis Nymma monita et deus auctor Apollo. Vix ea dicta dehinc progressus monstrat et aram Et Carmonialem Romani nomine portam Quam memorant, NymΡbae priscunt Carinentis honorem, Vatis fatidicae, cecinit quuo prima futuros MoAoneadas magnos et nobile Pallanteum Hinc bicum ingontem, quem Romulus cor sylum Rottulit et gelida monstra sub rupe Lupercal, Parrhasio dictum Panos de more Lycaei. Nec non et sacri monstrat nemus Argileti, sis Tostaturquo locum, et lotum docet hospitis tui. Hinc ad arpeiam edom o Capitolia ducit, Aurea nunc, olim silvcstribus homicla dumis.
250쪽
233 P. VERGILI MARONIS Iam tum religio pavidos torrebat agrestis
Dira loci iam tum silvam saxumque tromobant. me Hoc nemus himo, inquit, frondoso vertico collem, Quis deus incertum est, habitat deus Arcados ipsum Credunt se vidisse Iovem, eum saepe nigrantem Aegida concuteret dextra nimb que cieret. Haec duo praeterea disiectis oppida muris, rus
Reliquias veterumque vides monumenta Virorum.
Hanc Ianus pater, hanc Saturaus condidit arcem; Ianiculum huic, illi fuerat Saturnia nomen. Talibus inter se dictis ad tecta subibant Pauperis Euandri passimque armenta videbant aso Romanoque foro et lautis mugire Carinis. Ut ventum ad sodes: Haec, inquit, limina victor Aleidos subiit, has illum regia cepit.
Aude, hospes, contomnere opes, et to quoquo dignum Finge deo, robusque Veni non Sper genis.
Dixit, et angusti subter fastigia tecti Ingentem enean duxit, stratisquo locavit Effultum foliis ot pello Libystidis ursae.
Nox ruit, ct fuscis tellurem amplectitur alis. Λ Venus haud animo nequiquam exterrita niator, an Laurentumque minis et duro mota tumultu Volcanum adloquitur, thalamoque haec coniugis aureo
Incipit, o dicus divinum adapirat amoroni: Dum bello Argolici vastabant Pergama reges Debita casuras ius inimicis ignibus arces,
Non ullum auxilium miseris, non arma rogari Artis sesquo timo nec te, arissimo coniunx, Incassumve tuos Volui exercere labores,
Quamvis et Priami deberem lurima uatis, Et durum Aonino levissem saepo laborem acto Nunc Iovis inperiis Rutulorem constitit oris: Ergo eadem supplex venio, et anctum mihi numen Arma rogo, genetrix nato. Io filia Nerei, To potuit lacrimis Tithonia flectere coniunx.
Aspice, qui coonni populi, quae moenia clausis sae Ferrum acuant portis in me exscidiumque meorum.
Dixerat, et niveis hinc atque hinc diva lacertis Cunctantem a Diox molli Mot Illo reponto