장음표시 사용
21쪽
fuerat, ad omnes postea Εditiones propagatum. Lib. II. Cap. V.
f. a a. bis emendavimus Ohra, ex STRABONE, unde narratio
facti petita est, pro Lisca , quod omnes Editiones insederat, ab ipsa usque anni I 63 a. cuius etiam hoc erat additamentum. Sequenti g. 23. prima Editio , & omnes aliae hactenus habue
mus ἀγορευμν, ut res ipsa requirit, & Auctoris interpretatio, alias contrarium sensum voci Graecae habitura. Lib. II. Cap. IV.
f. 3. circa initium : Non fuerat congruum natura humana, quae nis ex Anu ANIMI actus cognoscere non potest. Vocem animi addidi, quae
in praecedentibus legitur, nec sine damno sententiae hinc abesse potest ; aberat tamen jam in prima Editione. Ejusdem Lib.
Cap. IX. g. 7. in fine : contra eos a communi sociorum CONCILIO res judicata est. Vox concilio , omnino necessaria, in Editione aim ni I 632. ubi exemplum additum, exciderat: unde nil mirum,
si in nulla sequentium hactenus suppleta fuerit. Sic Cap. X. si
quenti g. 6. Quarto non rener eum M RESTITUENDOS fructus &c. omissionem Vocis re tuendos, adeo Inanifestam, quum in primam Editionem irrepsisset, omnes deinceps religiose servaverant. Non ita obvia, sed tamen adtendenti ad seriem orationis facile patere poterat ea , quae reperiebatur ejusdem Libri
Cap. XII. b. I a. num. I. Ut etiamsi nec celatum quidquam si dcc. SI in re tamen deprehendatur inqualitas &c. Particula s in omnibus Editionibus deerat, quae tamen ad ratiocinationis nexum Omnino est raecessaria. Cap. XXI. g. II. init. occasione quidem abcujus
peccati AL iENI &c. Illud alieni in nulla hactenus Editione comparuerat; quod tamen sententia manifesto postulat. Aliquando verba supervacanea Micta fuerant, quae sensum turbabant: cujus rei exemplum hiculentum videre poteris Lib. II. Cap. VII.
S. a. num. I. Nota a a . Sensui etiam nonnunquam nocuerat prava interpunctio , Constanter serUata : adeo ut, propter tale vitium, Lib. III. Cap. I. g. 6. num. I. Phocensis, in Graecia, consanguιnei statuantur CQuum in Etruraa , ac propterea Auctor IIO-ster a G Roxovio carpatur , & hic se ipsum inanibus conjecturis, ad detegendum fontem erroris, torqueat; ut ex iis, lice
Nola illius 47. subjeci, cuivis intelligere licet. Sed haec abunde sufficiunt, ad ostendendum quam necessaria tuerit opera nostra in
22쪽
in emaculandis, & restituendis locis non paucis posita, ubi nullum erat a prioribus, & emendatissimis Eclitionibus subsidium. Praeterea rem prope immensi laboris adgressus sum , ad quam nullus horum Librorum Interpres, & ne quidem Eruditisu. Dua
I FRiDERI Cus GRO NOVI Us, umquam data opera animai intenderant, sed tantum prout memoria su gerebat, aut aliud agendo dabatur occasio: ut nimirum omnia loca Scriptorum, Veterum praesertim, quae ab Auctore nostro adseruntur aut ii dicantur , in ipsis fontibus, quantum fieri posset, quaererem , de plerumque adcurate expenderem. Hoc autem , ut utilissinaturi, aliquando etiam valde necellarium crat ad mentem A uehoriς intelligendam: ita ad infinitos errores animadvertendoS, tum , in numeris Librorum, Capitum, Versuum, tum in designatione Scriptorum laudatorum, tum in verbis eorum reserendis,
tum in rebus ipsis, plurimum mihi profuit, L choribus, i pe
ro, commodum erit. Qui Editionem nostram cum quibusvis aliis conferre voluerit, is statim deprehendet innumera ejusmodi passim emendata, & in ipso contextu, dc in margine, S. in Notis, etiam ubi Auctori propositum erat quam adcuratissime loca in testimonium, aut illustrationem adducta referre, dc facillima quaerentibus reddere. Aliquando mendum erat in numero Libri, nonnumquam in numero Capitis, aut Versas , haud raro in utroque. Interdum etiam unum opus Auctoris cujusdam pro alio indicabatur: exempli gratia, P Lu TARCHI Themisi
clis Vita , pro Artaxerxis; Lib. I. Cap. ΙΙ L f. I 6. num. 3. HERo-DoΤI Urania, seu Lib. VIII. pro Calliope , seu Lib. I x. laudabatur Lib. III. Cap. XI. S. 3. num. a. Ubi, quod Obiter Observo , e
ror inde manasse videtur, quod Editio Herodotea ΗENRICI STEPHANI, pure Graeca, qua Auchqr uoster utebatur, silc mendosa sit in titulo paginae, unde locus adlatus depromtus fuit: quo modo potuit alibi nonnumquam Auctor deceptus in errorem Lectores conjicere: plerique tamen ex ipsius semon tione, aut incogitantia nati videntur. Sic ab ipsius manu Omnino est, quod Lb. II. cap. XXI. S. I 3. a. Nota n) P ΗΙ- Lo Nis scriptum laudetur De Pistate, quod nullum exstat, pro
libro De Nobilitate , ut ibidem observavi. Fjusdem Libri Cap. Praecedenti xx. I. 3 o. Nota r remittimur ad ιerba LUCAE
23쪽
apud M uinum; quae verba sunt Marci Antonini Imp. ut in subi cha Nota nostra offendimus. Sed est etiam ubi Scriptor unus
pro alio certissime indicatur: ut Iso CRAΤES, pro DIONY-sio HALICARNASsENs I, Lib. II. p. IV. f. a. ubi Vide N iam ca a); alibi, pro AESCHINE, Cap. XX I. g. 8. num. I.
TE, Lib. ΙΙ. Cap. X v. g. 6. num. I. AliaS HIPPODAMUS, pro HIPPARCHO , Lib. ΙΙ. CV. v. g. I a. num. 3. LYSIAS , pro ANDOCIDE, ibid. S. I 3. num. a. SENECA, Pro PLINIO, Lib.
II. Cap. II. f. a. num. 2. Nota O JUsTINUS, pro CURTIO, ejusdem Libri Cap. V II. g. s. num. 3. ubi Vide, quae subjecimus Nota 62. Immo EUTROPI Us, Auctor Breviarii Latini, pro Dio NE CAssio, Historico Graeco , testis indicatur vocis Α, de Vadibus usurpatae, Lib. II. Cap. XXI. g. II. Nota k . Aliquando duo loca diversorum Scriptorum in unum compinguntur , ut SERVII, dc SENECAE, Lib. ΙΙ. Cap. II. S. II. m. s. Nota p .
Saepissime autem Auctor ue unde aliquid Petitur , simpliciter nomine suo indicabatur, nulla mentione facta operis, Libri, nedum Capitis, aut Versus ; adeo ut si quis locum quaerere
voluerit, quem numquam legerat, aut cujus non meminerat,
omnia opera laudati Scriptoris ei pervolvenda fuerint: quod ita molestum est, praesertim si magnae molis sit collectio, qualis haud raro occurrit, ut plerique Lectores malint Auctori, se te perperam alios in testimonium vocanti, fidem habere, aut rem, de qua aSitur, non satis intelligere, quam tantum laborem quaerendi m se suscipere, cum periculo etiam operae se stra impensae. Aliquando equidem, vel ex Indicibus, vel ex me moria nostra, vel ex re ipsa , loca quaedam haud ita dissiculter Potuimus invenire. Sea plerumque inde nihil nobis erat subsidii, ut ex propria experientia quivis, si velit, facile poterit
intelligere. Hoc tamet, non obstitit, quominus loca sere omnia, quae alicujus erant momenti, citius, aut serius invenerimus: adeo ut quae adhuc inyenienda supersunt, aut a nobis invest, gari non potuerunt, quod Libri, unde adducuntur, non essent ad manum, paucissima sint, prae maximo numero repertorum,
S adcuratissime a nobis vel in ipso contextu, vel in margine,
24쪽
vel in Notis, designatorum. Nonnumquam ipsum nomen Scriptoris , ex quo Verba quaedam Auctor noster exscripserat, incuria nescio cujus, omissum fuerat, ut DIODORI SICULI, Lib. II. Cap. X X. g. 3 o. Nota s ). Sunt etiam loca, quae diu frustra quaesita, quantumvis pertinaci labore , numquam reperire potuissemus, nisi forte aliud agendo sese nobis ex improviso obtulissent. Et tamen talia interdum pessime adlata, aut aptata, deprehendimus: cujus rei specimen suppeditabit fragmentum Dion i Milesiu apud P si Los TRA Tu M, unde Auctor noster tacitus illud retulerat, Lib. II. Cap. XXV. g. 9. num. I. ubi Vi
ta a nobis fuerint, errores bene multos observavimuS, tum in locis Auctorum exscribendis, aut vertendis, tum in eorum ad rem ipsam, de qua agitur , adcommodatione. Horum Om nium exempla Volumen aperienti statim sese offerent. Loci simul perperam descripti, & versi, unum indicare suffecerit: is est
IOSEPHI, cujus Verba reseruntum Lib. I. Cap. IV. S. T. Miac y . Auctor noster ut probet, secundum quosdam , spem re surrectionis caussam fuisse introducti moris sepeliendorum corporum , Lib. ΙΙ. Cap. XIX. f. a. num. 3. locum adfert PLINII, qui tamen nil habet, quod ad rem faciat. Eodem Capite, 9. 3. num. a. Sepulturam deberi mortuis, inter alia, probatur ex juramento Graecorum adversus Persas militantium, ubi tamen de sociis solis agitur, ut patet ex loco DIODORI SICULI, quem Au chor noster in animo habuit, & ego adtuli in Mia lili). Unde etiam eXemplum petere potes curae non poenitendae in toto isto opere passim adhibitae , ut scilicet multa ex Historiis, & Antiquitate, sine teste, sine auctore, prolata , ubinam reperirentur sindicarem, quotiescunque res alicujus erat momenti, nec Om
nibus obvia. Aliquando facta, vel dicta diversorum, aut dive sa, inter se confunduntur. Sic Lib. II. Cap. XXII. g. I . num. 2.ex Livio dicitur, Antiochum, falso aliquo praetextu, in Romanos bella suscepisse; ubi tamen de Paeolis agitur, non de illo Rege. Brasida Lacedemonio tribuitur cavillatio, quae Praeconis est ab Atheniensibin missi, M. II. Cap. XVI. s. 6. Ubi de bello C. Iul. Caesaris cum Germanis strino fit, Lib. I. CU III g. s. num 4. con
25쪽
funditur proelium adversus Usipetes, & Tenchteros commissum antequam Caesar primum ponte Rhenum trajiceret, cum victoria fere biennio post de Treviris ab ipso relata e simulque caussa, propter quam Caesarem dedi Germanu censuerat Cato, pervertitur. Nonnunquam una, eademque res, his, tamquam diversa, narratur, ut judicium Arriani de vindicta Alexandri in Perso, Lib. II. Cap. XXI. g. g. num. a. ubi vide Nolam cit . Immo est ubi Auctor itoster contrarium plane adserit ejus, quod dicitur in loco, unde I alam, vel tacite hausit id, quod statuit. Exempli gratia, Lib. II. Cop. VII. g. 4. num. 3. Vult, dolonem legibus suis caville , ne Parentes tenerentur Liberis naturalibus aliquid relinquere ; quum tamen Legistator ille tales Liberos contra solverit necessitate alendorum Parentum, ut patet ex PLUTARCHO, cujus locum adduxi in Mia ee . Nam & aliquid de facultatibus paternis Νothi et relinqui debuisse, constat ex iis quae habet IOHANNEs ΜΕun ius, Themiae Artic. Lib II. cU.XII.
tra paucas lineas occurrunt, ut Lib. I. O . ΙΙΙ. g. 8. num. 7.
Mia cx . Et illis scatent C p XVIII. & XIX. Lib. ΙΙ. quemadmodum ex speciminibus ibi adlatis adparet, & Notae nostrae
Gallicae copiosius ostendent. In iis omnibus aliquid humani passum esse Virum Summum, si quis miretur, ego vicissim mirabor, quod ei in mentem non venerit. hoc esse vitium commune omnium hominum, etiam Eruditissimorum , ut non semper ad omnia satis adtendant.
Praeterea id nostro accidit, quod iis solenne est , qui mamaa memoria pollent, ut scilicet illi nimis secure confidant. Adde quod variis distractus negotiis, & studiis, eo tempore sic satis
brevi, quod in hoc opere elaborando consumsit, forte etiam non paucis eorum Librorum, quos tanto numero laudarit, destitutus; non potuit semper adcurate omnia expendere. Hinc
licet infinita ejus esseti lectio , & vix ullum , puto, Auctorem indicaverit, cujus scripta non perlegisset, aut saltem perlustrasset aliquando loca quaedam ex aliis, tunc minime inspecta, tacitus exscripsit, de sic in errorem delapsus est, ut ex certissimis indiciis deprehendi. Exemplum manifestum habes Lib. II. O XVIIΙi I. I. Ma a . Ubi verba Cus Acii pro verbis V AM
26쪽
RQNIs adfert, errantem sequutus DIONYsIUM GOTHO FREDUM in L. I 7. D. De Legationib. ut alibi eodem fesinanter lecto, etymologiam vocis Territorium, a terra petitam , F R O N-T I N o tribuit, quae C v I A C I I etiam est , Lib. ΗΙ. Cν. VI. S. q. num. a. Sic Lib. I. Cap. II. g. 3. --. a. Verba tanquam P L INII refert, quorum pars tantum apud illum scriptorem te btur, ut m Νota ee ibi monui. Post Notam illam autem typis mandatam, casu reperi sontem erroris, in M A R C I L Y C L A M A , Juras consulti h riiii , Membranis, quae anno 1 6o8. prodierant,
Lib. VII. Lug. XLII. Me. 39 . ubi conjunctio illa duorum locorum perperam facta eodem plane modo te itur. 'dieque talia, aut etiam graviora peccata, ad res ipsas spectantia, sine exprobratione notari, Auctor ipse, 1i in vivis ellet, aegre ferret. Quin potius, quo erat inaenio, monenti laus Eratias habiturum, & acturum fuisse r in Et perivatum est. Nonnulla ipse , postquam animadvertz statim emendavit , ut ex comparatione priorum Editionum Hiquoties obiervavi. Exempli gratia , Lib. II. Cap. XXIV. I. In prinia Editione Jos EΡΗo verba tribuebat, Quae PHILONI postea restituit. Lib. II. Cap. XVIIII. g. 7. in ea lem nutione, ubi dictuin quod-
clam Scipioris ex L Iv Io narraverat , a VALERIO MAXIMO hanc ei iri iam vocem addebat : Isto te metu, Hanno, fides civitatis nos a liberat. Distinxit deinde sic , quae male confuderat : Valerius Maximus Consulibus Romanis in facis simili, sid antiquiore, hanc tribuis vocem s Isto te metu erc. Lib. ΙΙ. Ciso, M. f. q. num. I. de
loco SENE cn Patris ita habet prima Editio : Non ata antiquositas Imperatores pertinet, id est, besse duces, sea ad Caesares, qui jus omne Populi in se transferebant. At nunc ibi contra legimus : Ad an-
riguos eos periiset, qui oeciale emc rei mandatum ac Ferant.
Libere igitur, sed modeste, ejusmodi iaculas, a nobis obse
Vatas , quas aut incuria fudit, aut humana parum cavit natura, ad
utilitatem Lectorum, indicare nos possα putavimus, salvo honore Viri Magni, cujus eruditionem, instentum, judicium, Vidi tutes, nemo est qui pluris faciat, quam nos. Neque heic substitimus: sed etiam, sicubi nobis haud satis recte ratiocinari
visus est, aut principia parum firma ponere quod non potuit non aliquando evenire illi, qui in vastissima disciplina, arte , oc
27쪽
via tradenda, glaciem hangebat, id simpliciter. & candide monuimus in Notulis nostris; is quibus jam aliquid dicendum, ut , quales illae sint, & quid in illis quaeri debeat , quisque scire possit. hi primo quidem, ut ipsa adpellatio statim innuit, in eis quam
brevisume, quae dicenda erant, exprimere mihi propolitum filii, ne moles voluminis, jam satis spissi , nimis augeretur: qua de causIa etiam nonnulla , quae in contextu jam posita, noster immemor in Notis suis, totidem verbis, aut eodem plane
sensu , repetierat, audacter expunximuS.
Duplicis autem generis sunt Miuia nostrae, in universum spectatae. Aliae enim, quas critura vocare licet, in eo positaesivit, ut vel rationem emendationum , aut supplementorum , ubi id consultum visum est, reddant; vel Auctoris παρορά τα in male reserendis, aut aptandis Verbis Scriptorum laudatorum, quando etiam utile existimavi, indicent , Vel originem errorum
ejus ostendant; vel sine teste prolata idoneis auctoritatibus fi ment , aut alia ejus odi doceant. Interdum etiam , sed raro, ct obiter, natas mihi conjecturas proposui, de emendandis locis Veterum quibusdam ; inite in ipsis fontibus vitiosa videbam
tur. Alterius vero generiis Notulae nostrae ad res ipsas periment.& in eis modo Auctoris mentem, ubi obscurior, etiam adtendentibus, esse potest, breviter exposui; modo ejus errores, ct ca principia, aut ratiocinationes, indicavi, in praecipuis saltem argumentis. Neque enim ratio brevitatis , jam adlata, patiebatur ut omnia cxpen rem , aut quidquam fusius deducerem. Hinc saepissime satis facere me polIe putavi, Lectorem tantum remittendo, vel ad opus eximium Pu PENDOR PII de Iure Nat. Cr Gent. ac nostras in eum Gallice versum Mim, jam plus
seinet editas; vel ad ejusdem Libri Compendium , cui titulus, de officio Hominis. ct cimis, nostris etiam Notis Gallice illustratum,eX saepius recusum ; vel ad Notas nostras in hos ipsos Libros de Iure Besti, ac Pacis, qui Gallice versi , haud ita post lonspuntempus, Deo dante , publici juris fient. Ex illis Versionibus nostris, ita adornatis, peti poterit, ut speramus, justus in intrumque Auctorem Commentarius, qui δc ad intelligendos duos illos Iuris Netturalis, oc Gentium Interpretes palmarios , & ad intima
28쪽
AD LECΤΟREM. XV Dintima nobilissimae, utilissimaeque disciplinae adyta ponetranda,
nisi fallor, satis erit; viam certe facilem sternet. Commemtatores autem , quos satis multos , nonnullos molis haud exismae , noster hic habuit, quam Darum nobis adjumenti in toto isto negotio adtulerint, ex collatione patebit ; & de eo albquid forte dicemus in Praefatione ad Versionem jam memoratam. Necessaria tamen iisse ea omnia, quae praestitimus, praestare saltem conati sumus, vel ex eo intelligi potest , quod stilus Auctoris brevissimus per se satis negotii facessat Lectoribus , & adtentos quam maxime postulet: ut minimus error sive in rebus ipsis, live in verbis, difficultates inextricabiles
nonnumquam parere queat. Habes heic etiam, LECTOR, U. C. IOANNIA FRIDERICI GRo Nou II Notas, quae , ex quo lucem primum Uiderunt , Editionibus omnibus sequentibus comites datae sunt, dc Propter famam Viri , sequuturis adhuc , ut conjicere licet, Porro dabuntur. In illis expendendis , & emendandis, aut notandis erroribus , quibus scatent, amplissimus se nobis obtuli Lset campus , sed & ingratissimus labor subeundus illisset : id vero nec tempus , nec animus sinebat. Absit ut meriti, Viri Celeberrimi quidquam detrahamus.Sua manet,&manebit illi laus in perpetuum, eruditionis profundae, lectionis diffusae, & acinminis miri in rebus Grammaticis, & Criticis, quae in scriptis ejus, cedro dignis, ubique micant. Sed si verum dicere volumus. huic nostrae disciplinae Iuris Naturalis, & Gentium, ne de aliis dicam, non eam operam dederat, ut in Auctore nostro interpretando talem se prautare posset, qualem , eXempli gratia, in Livio recensendo , & explicando omnes mirantur. Perpauca heic sunt bonae frugis: plurima supervacua, dc quae vel aliis tantum verbis sensum Auctoris satis clarum exhibent , vel usui esse possunt solis tyronibus in Lingua Latina , quales certe esse non debent, qui hoc opus legere adgrediuntur. Sed & a mente Auctoris nostri, cujus principia non satis intelligebat, Vir Doctissiminus haud raro aberrat. Et ne utes nos id gratis adserere , specimina quaedam Tibi dedimus, um obiter Notas illius, inter recensendum opus istud , perlustraremus. Vide exempli gratisi, Lib. I. Cap. II. S. I o. num I r.
29쪽
quae Occurrunt, ad Antiquitates, & Artem Criticam spectantia,
aliquando uidetur plane alius, ac ubi in veteribus Graecis, aut Latinis exponendis versabatur 3 ut Lib. I. Cap. III. g. I s. Nol. 6S,Lib. II. Cap. XXII. g. r. Nol. 7. & g. s. Nol. 16. Lib. III, G p. XX. f. 7. Not. a I. & alibi. Talia , ut jam dixi, aliud agendo tam tum notavimus : ne quis putet , nos probare ea, de quibus siluimus. Tantum abest enim, ut de omnibus Notis Viri Er ditissimi excutiendis cogitaverimus, ut contra in oculos incuserentes falsas explicationes aliquando data opera indicare nolu rimus , quod verba Auctoris satis clara nobis viderentur, ut
nemini adtendenti fraudi esse posset error interpretis. Neque etiam id negotii nobis datum putavimus , ut loca Veterum ab illo laudata in ipsis fontibus quaereremus, satis, superque
habentes, si errores in numeris ruonte sese offerentes tolleremus , ut & menda sive typograpnica, sive orta e vitioso codice, unde Notae Viri Doctissimi primum editae sunt ; neque enim ad manum fuit prima illa Editio. Vel sic tamen longe
emendatiores nunc prodeunt, ut ex collatione praecedentium Editionum cum hac nostra cuivis manifestum erit.
Superest ut doceamus , quomodo Lector dignoscere queat ea , quae nostrae indust se debentur, ubi scilicet id egimus ut distingui possent , nulla comparatione cum aliis Esitionibus instituta. Nam ut ex jam dictis intelligitur , plurima sunt loca,
vel ex veteribus Editionibus, Vel sine illarum ope, ex certista mis rationibus tacite emendata : tum errores in designatione Librorum, Capitum , versuum &c. fere semper expunXimus,
nulla mentione facta , nullo indicio dato correctionis ; quod molem voluminis inutiliter auxisset, & speciem paginarum deformem aliquatenis reddidisset. Qua de causa etiam in margine , ubi advidimus titulum, numerum Libri, Capitis , Vc sus , paginae, nullam distinctionis notam ullibi adposuimus. Sed in ipso contextu, aut in Notis , tales additiones signavimus duobus uncis, saepius hoc modo c), rarius isto '. Notula avitem nostrae vel separatae omnino sunt, & tunc acrotianis, Vel
30쪽
ΑD LECTORE M. TIT Grono anis distinguuntur litteris duplicibus ab initio positis ,
hac ratione OG : primis autem nominis nostri in fine ite subjectis I. B. Vel Grotianis, aut Gronovianis permiscentur ,& tunc plerumque illis subjiciuntur, duobus uncis formae posterioris inclusae, & nominis nostri primis litteris in fine ac ditis: aliquando autem , ubi nimirum res serebat, & illae brevissimae erant, intra ipsam Notam Auctoris , aut Interpretis, eodem adposito signo , collocantur; nisi quod heic lima raro nomen nostrum non adparet, sive quod res tanti non erat , seu quod omissum fuerit a Typograpnis, qui etiam uncos, Vel alterutrum, alibi nonnumquam omiserunt, ubi tamen facile hoc a Lech Te poterit animadverti Est & aliud, quo hanc nostram Editionem ornare, & faciliorem, ac utiliorem reddere lectionem operis, ut magna rerum varietate, & copia reserti, ita stylo brevissimo conscripti, plurimum voluissem, lubens etiam hunc in me laborem susceptinrus: ut scilicet numeros , in quos singuli paragraphi distincri
sunt, haud raro mutarem. Subdivisio illa non est a manu A choris, neque primarum post mortem ejus Editionum, e n scio a quo Iacta fuerit. Sed, quisquis ille sit, negligenter admodum in eo negotio se gessit, dc aut parum intellexit seriem, ac discrimen rerum, & argumentorum, aut ad ea parum adte dit. Saepissime ea distingui ninneris videas, quae manifesto com iungi clebent :& vicissim in unum numerum conjecta quae distinguenda omnino erant. Hoc certe non potest non morari
Lectorem nondum brevitati Auctoris nostri adsuetum : cui ex sola rectiori distinctione singulorum capitum statim lux orta fuisset. Sed tamen quum jam subdivisio illa, utut perperam
concinnata , usu recepta quasi fuerit, & eam omnes in lain dando Auctore nostro pasum sequantur : dandum id mori putavi, ut ne illam immutarem. At vero in Versione mea GaIlica , ubi plus juris hac in parte, & aliis, mihi sumere potui,
singula quaeque , prout res ipsa , & Lectorum commoda mihi Postulare visa sunt, ubique separabuntur. Nil aliud est, quod in limine heic Te moneam , LECTOR BENEVOLE, nisi ut ante omnia perlegere velis, & suis locis aptare EMENDA N DA, & ADDENDA, quae subjeci. Neque ideo