장음표시 사용
161쪽
Romanorum Ponti si um sollieitudo, quBmadmodum inreliquis
ecelssiasticorum ed ne en tuum maximinustro Orestiriani di tu R. decori atqna sunt formitati, samphineongulnerit. Quocirca , si cum ulli vota Sancta Tridentinae Synodi Pin IV. Pontifex maximus aliquot S. R. Κι Cardin Iesi,sformationi Liturgidi cantus raefodisseti; omnem hi curam adhibuere ut cantus ejusmodi ad aptiorem simplisiorem quo formam di est retus'; si ita alii Dinnihus divina psalmodiae operam dati tibns recipi aduptari qua faeil pos8st. Quam remper te Ienda pluήrimum glos i juvi, sol sis si industria si atque eximia peritia Magistri Joannis spiri-Αloysii Ρrapnpstini, qui jnxta pepnflitas prudB tissimas in mas ita Romani Gradualis sm sndationem Brfecit ut Dimul rG-pri, ad genuinos Orsgoriani cantus characteres in sto si DABrvaret.
Madnala Romanum i εmmdatum atque radncinna dei spiriulussu Ponti et Maximus typis Medi eis Roma imprimi iussit, si Apostolicis Litteris in forma revis approbavit. Quo ex tempor in Ρ0B.tificia Capellat atquinin atriare halibus alii qui in gignioribus UctuqΕoci satis adhibpri illud coepit rim Albilini Iraqnpstini aliquot stigesia puli eoeptum ab e opus jubentibus Romanis Pontificibus, prosecuti
Romanam turmam in omnibus i sors, eelesiis fellatur a platameerneret etiat an votis habuit quoad canismi hin eum uinormitatem inducere. dei reo per Sacram ituum ungregationem peculi arem instituit Commissionam viro Im ecclesiasti ei reantu apprime peritorum qui ub ejusdem ductu auspieiis et a uetoritate Graduale
Editionis Medieea Pauli Voruorum evulgarent, ceterasque partes, quae deerant ejusdem cautus, ad normam Gradualis perficerent. Huic voluntati obsecuta Sacra Rituum congregatio editis per praefatam commissionem circularibus litteris dis 2. Januarii anni 1868, nomine
162쪽
Summi Pontificis invitavit typographos librorum liturgicorum editores
tam nostrates, quam exteros, qui vellent perhonorifieo atquo saluberrimo huiu operi sub directione commissionis et auspiciis Sacrae Congregationis, manus admovere. At cum illud gravissimum esse omnes agnoscerent, magnasque expensas, diligentiamque plurimai requirere, unus
Eques ridericus Pustet alisbonensis, Summi Pontificis atqus Sacrorum, Rituum Congregationis Typographus arduo se huic operiaecinxit, ac feliciter Gradual quod attinet, illud absolvit Persecta itaque suit Romani Gradualis Pauli V. ditio maturo studio et cura predi tae commigsionis, ab eaqu0 diligenter revisa, et tamquam anthentica declarata, adeo ut merito Romana, et a Sacra Congregation concinnata die valeat. Ium Summus Pontifex ius ΙX. suis Brevibus litteris datis dis 3. Maii anni 1873, plurimum laudavit, atque ad unitatem cantus ecclesiastici inducendam Reverendissimis locorum ordinariis, iisque omnibus, quibus Musice Sacra cura est, magnopere commendavit addita hortatione ipsi Editori, ut quae adhuc edenda supererant de Gregoriano cantu volumina, quibus inchoata olim a Paulo V. 0rficitur editio, tandem in lucem proserret. Cum
itaque deinceps idem Typographus, pari studio ac diligentia, et juxta
praedictas normas, eam parte in didisset Antiphonarii Rus salterii quae Horas diurnas complectitur, Sanctissimus Dominus Noster Leo XIII. alias edidit Apostolicas uraras in forma revis dis 15. Novembris anni 1878, quibus Praedecessoris sui decreta confirmans, eamraditionem a Viris ecclosiastici eantus apprimo peritis, ad id a Sacra Rituum Congregation deputatis, revisam approbavit atque authenticam declaravis adjecta, iisdem verbis, quibus sa me Pius IV usus fuerat pro edit Graduali, sehementi ditionis ejusdem ommendatione ad Reverendissimos ordinarios omnesque Musices sacrae cultores, in sic eunetis Un locis in dioecesimus, eum in eleris quae ad Sacram Litumiam pertim totum etiam in eantu, una eademque ratio Servetur, qua Romana tuu Melesia. Interea temporis plures ecclesiasticas Musices cultoros subtilius inquirere coeperunt, quaenam esset primigenia Gregoriani cantus ratio, quaeque fuerint per subsequentes aetates variae ejusdem phases. Verumtameia plus aequo hujus investigationis limites praetergressi, ac nimio antiquitatis amore fortasse abrepti negligere visi sunt recentes Sedis Apostolicae Ordinationes ejusqu0 desideria pluries manifestata pro introducenda uniformitate Gregoriani cantus, juxta modum prudentissimo Romanae Ecclesiae usu comprobatum. Scilicet, posthabito hoc jam sapienter constituto tramite, adhuc sibi integrum es8 putarunt contendere, ut ad eam, quam ipsi putant, primaevam
163쪽
que erit Asb exdstri uouis uuami Pontineis hoc mandati pio et religiosi liuisi pretari soluui. I ii e quidem arbitrandi irationes euinin ephemerides, ae varia dita opuscula vulgarenivit. ipsaque Mitionis praefatae approbati in dubium voearetur, Sacra Congregavi0 sui officii ess duxerat Apostolicas Littera sit. me. Pu IX jam edilitis authentina declarare, et ejusdsim tulitinnii approbatMneni it0runi consi inare, decreto ediis die 11. Aprilis ausi PI8 77o: iuri olni Nihilominus neque eo decitato, neque subsequentibu Apostatuas litteris unctissimi Domitii ustri superbis memoratis, illi acquiescere visi sunt quiu im suas pluationes adlide vallidius inculcare perrexere in eo conventu cultorum ecclesiastici cantus, qui, ni suidoni Monacho solemne deferrentur honores, superiore anno Arelati bitus ι; non sine inorum ostensione, qui ApoAtolicae Sedis auctoritatem, non minus quam tu reliquis ad Sacrani Liturgiam pertinen us, incautus etiam ratione et uniformitate, unice equendam esse jure merito existimaut Sed, quidquid hac in re inprobandum irrepserit, quoniam ii, qui Aretii hac de causa convenerant nonnulla eadem de revola, seu postulata Sanetissimo oomino Nostro Lsioni XIII. humiliter porrexerunt ejusdem oraculum exquirentes idem Sanctissimus Dominus Noster, attenta negotii gravitato, peculiari Sacra, tuum Congregationis Coetu abis delecto quorumdam S. Κ Cardinalium Sacris tuondis Ritibus praepositorum, atque aliquot Praemium Osficialium ejusdem Sacrae Congregationis illud expendendum couamiait. Quae peculiaris C0ngregatio ad Vaticanum ituraseripta die adunata.
re mature accurateque perpensa, ac resumptis omnibus ad rem pertiuentibus, exquisitisque etiam peritissimorum sententiis, ita, si Sanctissimo placuerit, decernendum censuit; Vota seu Postulata ab Aretino Conventu sup0riore anno emissa, ac Sed Apustolicae ab eodem oblata pro liturgico cantu Gregoriano ad vetustam traditionem redigendo, accepta uti sonant, recipi probarique n0n posse. Quam vis enim ecclesiastici cantus cultoribus integrum liberumque semper fuerit, ac deinceps suturum sit, eruditionis gratia, disquirere quaenam vetus fuerit ipsius, eclesiastici eantus serma, variaeque ejusdem phases, quemadmodum de antiquis cole-
164쪽
Siae ritibus, ac reliquis aerae Liturgiae paritim eruditissimi viri cum plurima commendati0ne disputare et inquirere c0nsueverunt nihilominus eam tantum ut authenticam Gregoriani cantus larinam atque legitimam hodie habendam ess0, quae juxta ridentinas sanctiones a Paulo . Pi IX. a. me et Sanctissimo D0m in Nostro I done XIII., atque a Sacra Rituum ungregati0ne juxta editionem Ratisbonae adornatam, rata habita est et confirmata, utp0te quae unice eam cantus rationem contineat, qua Romana utitur eclesia. Quocirca de hac authenticitato et Iegitimitate inter eos, qui stilis Apostolicae auctoritati sincere obsequuntnr, nec dubitandum, neque amplius disquirendum esse. Ut vero cantus, qui in Sacra Liturgia, stricto sensu aceepta, adllibetur, uniformis ubique existat, in novis editionibus Missalium, Ritnalium ac Pontificalium, eae partes, quae musicis notis designantur, ad normam Editionis praedicta a. S. Sede approbatae, utp0te eontinentis cantum liturgi cum propriiam celesiae Romanae ut praesert ipse titulus in front cujusque libri appositus) oxigantur, ita ut illius textui sint omnino conserines. De cetero quamvis juxta prudentissimam edis p0stolicae agendi rationem cum de uniformitat in ecclesiastica liturgia inducenda actum est, pri satam editionem singulis colesiis non imponat, nihilominus iturum plurimum hortatur omnes Reverendissim02 000rum rdinari0s aliosque ecclesiastici eantus ultores, ut illium in Sacra Liturgia, ad cantus uniformitatem servandam, ad0ptare curent, quemadm0dum plures jam celesia laudabiliter amplexae sunt. - Et ita dedi evit dii 10. Aprilis 1883. Facta autem de his omnibus per instaseriplum Secretarium Sanctissimo Domino ostro Leoni Papae XIII fideli relati0ne, Sanctistas sua Decretum Sacrae C0ngregationis ratum habuit, e0nfirmavit, si publici juris fieri mandavit diu 26 ejusdem mensis et anni.
D. Cardinalis artolinius S. R. . Praefectus L. ' S. Laurentius Salcati . R. C. Secretarius.
2. Responsum . C. Rit de illuminatione altarium eae stas non con- sicciula.
Usus invaluit in Dioecesi 0varcensi, ut super Altaria, una cum candelis ex cera confectis lumina ex ga accendantur, ad maj0- rem splend0rem obtinendum. Dubitans p0rro h0diernus piscopus Novareen utrum id liceat, a Sacra Rituum C0ngregatione exquisivit; An super Altari, prahter candelas ex cura, t0lerari p0ssit, ut iubeatur etiam illuminatio ex gag, vel an usus praediolus prohibori du-
165쪽
beati Sacra vero eadem Congregatio, ad relationem subscripti Secretarii ejusmodi dubio rescribere censuit Nellative ad primam partem A mrmative ad secundum. Atque ita declaravit ac rescripsit. Die 8. Marti 1879. Ita reperitur uoctis et Regestis Secretariae Sacrorum Rituum C0ngregationis, In quorum fidem, etc. x eadem Secretaria hae diem 3. Aprilis 1883. Pro R. . D. Laurentio Salvati, S. . . Secretario. Joannes Uncus Ponti Substitu . 3. Literue s. Congr. de Prop. Fide ad episeopos Hiberniae.
Illa pecuniae collecta, quae Parnet testimonia fund audit, reprobatur.
qualecumque de Paritellio ejusque c0nsiliis judicium ferre libeat, exploratum tamen est plures ex illius asseclis eam agendi rationem in multis casibus adhibuisse quae plano abhorret ab iis quae Summus Pontifex in suis ad Cardinalem Archiopiscopum Dublinensem litteris nunciavit, quaequo in instruetionibus hujus S. Congregationis ab Hibernia Episcopis in nuperrim Dublinensi conventu unanimiter recopiis continentur. Enimvero juxta haec praescripta fas est Hibernos fortunae suae umietae levationem quaerere, fus est et pro jure suo contendere; servandum tamen semper divinum illud praeceptum, quaeri primum oportere regnum Dei et justitiam ejus turpe tuem esse causam quamvis justum tueri non juste. Porro Cleri t0tius et maxime piscoporum es incitatos multitudinis animos temperare et ad justitiam necessariamque in omnibus rebus moderationem tempestivis hortationibus revocare, ne vehementiori cupidate ducit emolumenta rerum fallacibus judiciis videant, ut spem publicae felieitatis in dedeeore flagitiorum ponant. Hinc sequitur nomini clericorum licere ab his regulis deflectere, nec iis motibus, qui prudentiae et studio placandorum animorum minime conveniunt sese immiscere, aut illis prove-houdis dare peram. Haud cert vetitum est pecunias ad conditionem Hibernorum levandam conserre verumtamen ex predictis mandatis Apostolicis eae collectae omnino reprobanda sunt quae proclamantur ad cupiditates p0puli inllammandas, ut iis lacile homines abuti que an ad turbulenta consilia contra leges ineunda. otissimum vero ab illis abstinendum, cum haud obscure pato exinde odia excitari, convicia in viros spectat0 congeri, neque crimina ac caedes, quibus flagitiosi
166쪽
homines sese p0lluerunt ultimodo reprobari maxime ubi asseratur mensuram veri in patriaui amoris ex collata vel denegata pecunia aestimari, quo sit ut quadam veluti vi ac metu adigi ad haec homines videantur.
Quibus positis compertum amplitudini tuae esse dehet eam peeuniae coll0ctam quae Purneli testimoniti funi audit, ab hac Sacra Congregatione n0 90sse pr0bari, nec pr0 inde ecclesiasticis viris maxime vero piscopis licere eam ullo modo commendar vel pro-
Interea precor Doum uti Amplitudinem tuam diutissimo sospitet Ex Aedibus . Congregationis de Propaganda Pide, dieli uali 1883.
Ioannes, Card. Simeoni, Praefectus. Dominicus Arch. Pyrensis, Secretarius.
4. Sanctissimi Domini Nostri Leonis Dinini Providentia Pupue XIII. Constitutio de eo Francisculium Tertii ordinis Meet laris. Leo Episcopus Servus Servorum Dei ad Perpetuam rei Memorium. Misericors Dei Filius, qui suavi jugo et levi nero hominibus imposito omnium vitae et saluti c0nsuluit, Ecclesiam a se conditam non potestatis solum sed etiam misericordiae suae reliquit heredem, ut parta per ipsum beneficia ad omnes saeculorum aetates eodem semper caritatis ten0re propagarentur. Pr0pterea quemadm0dum in
iis, quae Jesus Christus in omni vita vel gessit vel praecepit, mitis illa sapientia et invicta magnitudo benignitatis eluxit, sic puriter in singulis christiana reipublicae institutis mira quaedam ominet indulgentia et lenitas, ut plan vel in hac ipsa re similitudinem Dei, qui caritas est, I Joauia. IV. 6, gerere cclesia videatur. Illud
est autem munus pietatis hujus maternae maxime pr0prium ace0mmodare sapienter leges, qu0ad fieri p0test, ad tempora, ad 0res, et in praecipiendo exigendoque summa semper aequitate uti. Atque hujusmodi consuetudine curitatis simul et sapientiae officitur, ut immutabilitatem ductrinae absolutam et sempiternam cum prudenti disciplinae varietate eclesia conjungat. Ita Nos ratione animum et mentem Nostram in gerendo Pontificatu consorinantes, officii Nostri ducimus eo, quo aequum est judicio aestimare naturam temp0rum, et omnia circumspicere, ne quem difficultas doterreat ab utilium exercitati0n virtutum. Et nunc quidem perpendere ad hanc normam placuit sodalitatem Franciscalium ordinis tertii qui saecularis dicitur, diligenterque statuere, num leges ejus modico temperari ob mutata temp0ra oporteret.
167쪽
Leonis XIII. notu cle me Francisciat ter . Orci in sacerdot. 65
Praeclarum istud Francisci patris institutum vehementer pietat christian0rum e0mmendavimus per litteras Encyclicas Auspicato, quas die T. Septembris anno superiore sdimus. Dedimus autem hae voluntate atque h0c unice prop08it0, ut quant plures possent ad sanctitatis christianae laudem invitati0ne Ν08tra tempestive rev0earentur. Origo quippe et maxima et mal0rum quae premunt, et periculorum quae metuuntur neglecta christiana virtus alteri vero mederi, atque altera deprecari n0n alia h0mines ratione p0ssunt, quam maturando privatim et publico ad Jesum Christiani reditu, qui d-τuro in perpetuum potest accedentes per semetiygum ad Deum Heb.
VII, 25). Jam ver in curandis esu Christi praeeuptis instituta Franciscalia t0la sunt posita neque enim quicquam spectavit aliud
auct0 sanctissimus, quam ut in iis, velut in quadam puluestra, diligentius vita christiana exerceretur. Proluet 0rdines Franciscales duo pri0res, magnarum virtutum informuli disciplinis, perlectius quiddam diviniusque persequuntur Sed paucorum Sunt, nempe eorum quibus Dei muliere concessum est et evangelic0rum consiliorum sanctitatem singulari quadam alacritate c0ntendere. Verum
Tertius ordo natus aptus est multitudini, et quantum possit ad
m0res just08, integr0s, religi0808, superi0rum temporum m0numenta et res ipsa declarat. Auet0ri autem et adjut0ri 0n0rum c0nsiliorum Deo acceptum roserru debemus, qu0d illis coli 0rtationibus Ν0stris clausae aures populi christiani n0n fuerunt. Im vero plurimis ex locis perfertur excitata erga Franciscum Assisiensem pietas, auctusque passim numerus s0dalitatem Tertii ordinis expetentium. Quapr0pter velut incitamenta currentibus pracbituri, illuc decrevimus c0gitationum in- temtere, nil impediri aut retardari aliqualesius p0sse animorum 8alutaris isto cursus videbatur. Et primum quidem perspeximus, Regulum Tertii ordinis, quam Nicolaus IV Decessor Ν0ster probavit coii firmavitque C0nstitutione Apost0lica Supra Montem die 18 Augusti l 289, 0n omnino iis, quibus nunc vivitur, temp0ribus atque m0ribus resp0udere. Hinc cum expleri suscepta 1 licia siue molestia et labure nimio n0n 0ssint, pleraque legum capita con lonare sodalium precibus hactenus necesse fuit qu0 quidem sine disciplinae communis detrimento seri non p0sse, facile intelligitur. Deinde alia quoque in eadem s0dalitate erat caussa, quae Ν0stras sibi curas vindicaret. Nimirum R0mani Pontifices Decessores Nostri Tertium ordinem jam indo a natali suo summa evolentia compl6xi, Indulgentias c0mplures et satis amplus in expiationem admissorum s0dalibus concessere. Quarum ratio essecta est annorum
168쪽
166 Leonis XIII. conat. 30. Mai Ib83 Franc ter . Oru.
decursu perplexior atque illud in c0ntentionem saepe veniebat, num d pontificali indulgentia certis in caussis constaret, et qu tempore, qu0ve genere eadem uti fas esset. Certe desiderata non est Apostolicas edis hac in re providentia ac n0minatim Benedictus XIV. P. M. Constituti0ne Ad Romanum Pontissem die 5. Marti anno 175l 0lisndas priores dubitationes curavit; non paucas tamen, ut fere fit, denuo attulit dies. Quana0brem hujusm0di inc0mm0dorum e0gitatione adducti, ex sacro Consilio Indulgentiis sacrisque reliquiis tuendis praeposito aliqu0 S. . . Cardinales destinavimus, qui leges et tiari0rum ri-8tina cum cura rec0gn0scerunt item indulgentias et privilegia omnia in c0mmentarium relata exari narent adhibitoque intelligenti judicio, hac de re ad Nos referrent, quid retinendum quidve novandum
pro temp0rum conditi0ne censuissent. Transacto, uti imperatum erat, neg0tio, ii quidem Nobis auctores suerunt, leges veteres flecti atque accom0dari ad has recentes vivendi consuetudines portere, cum quorumdam capitum immutati0ne n0nnulla. De Indulgentiis vero, ne
qui relinquatur haesitandi l0cus, prohibendiqu0 caussa periculi ne quidn0n jure fiat, arbitrati sunt, os ad exemplum Benedicti XI v. sapienter utiliterque acturos, si revocatis abrogatisque Indulgentiis
omnibus quae hactenus valuerant, alias quasdam ex integro idem sodalitio decreverimus.
Ergo quod bonum felixque sit, Dei gloriam amplificet, et pietatis virtutumque ceterarum studia magis accendat, os his Litteris auctoritate Nostra ap0stolica Legem Franciscalium ordinis Tertii, qui saecularis dicitur, eo m0d quo infra descripta est, n0vamus et sancimus. Quo tamen facto nihil demptum d ipsa Ordinis natura putetur quam omnino v0lumus immutatam atque integram permanere. Praeterea p0enarum remissi0nibus, seu Indulgentiis, privilegiisque, quae infra in indie recensentur, eosdem s0dales ut poss0v0lumus et jubemus, sublatis penitus Indulgentiis, privilegiisque universis, quae eidem sodalitio haec Apostolica Sedes qu0cumque vel tempore vel nomine vel larma ante hanc diem concesserat. Lex Sodalium Franciscalium tertii ordinis qui saecularis dicitur. p. I. De Cooptatione Tirocinio, Professione. g. l. Ne qu0s 00ptari liceat, nisi maj0res quatu0rdecim an-n0rum, e0Sque bene m0ratos, retinentes concordiae, atque in primis sanctitate professionis catholicae pr0bat0s, spectat0que erga Ecclesiam Romanam Sedemque Ap0stolicam obsequi0. g. 2. Nuptae, nisi sciente et c0nsentiente viro, ne c00ptentur,
169쪽
Leo uita XIII. Constit de lese Franciscat teri oruiti saer ul. 67
sextra quam si secus videatur acie num auctore sacerdote conseientiae ipsarum judice.
. . Ad lecti in s0dalitatem seopulare parvum unaque cingulum ut 0re gerant ni gesserint, statis privili giis uribusque careant. g. 4. Qui quaeve Tertium ordinem inistrint, unum ipsum annum tiroetui exigant: 0x ordinem rite professi, servatur08 sese jura Dei, bedientes cclesiae dicto suturos; si quid in iis, quae pr0lessi sunt, deliquerint, satis actur08 singuli spondeant. Iap. II De Disciplina visendi. g. l. Sodales eriti Ordinis in uini cultu habituque, sumptu0si0re elegantia p0sthabita, teneant ana, quae singul0 deceat, mediocritatis regulam. . . Ch0reis ludisve scenicis procacioribus, item comissationibus perquani caute abstineant. g. 3. Pastu atque p0tu utantur frugaliter neve ante vel accumbant vel assurgant de mensa, quam inv0cat pie grateque De0. g. 4. Jejunium Mariae Virgini Immaculatae, item Francisco Patri, pridie sacra solemnia, singuli servanto admodum aiulabiles, Si qui praeterea vel jejunium in sextas, vel abstinentiam caruium in quartas quasque ferias servariut, disciplina veteri Tertiariorum. g. 5. Admissa rite expiant per menses singul0s item ad divinum epulum accedant per menses singul0S. g. 6. Tertiari0s ex ordine ldric0rum, quo Psalmis quotidie dant peram, nihil praeterea h0 nomine debere placet. Laici, qui nec cun0nicas, neu Mariales preces, vulgo metum pumiιm B. M. V., per80lvunt, precati0nem D0minicam cum Salutatione Angelica et Gloria Putri adhibeant duodecis in dies singul0s, excepto si per valetudinem n0n licet.
q. 7. Quibus est testamenti factio, ii su quisque temp0rs de
g. . In familiari vita studeant ceteros exemplo antecedere: pietatis artes, resque optimas provehere. Libros vel diaria, unde pernicies virtuti metuatur, d0mum suam inserri, ab iisque, qui in ips0rum p0testate sint, legi ne sinunt. . . Caritatem benevolam et inter se et ad alien0s sedulo tueantur. Ἐ0mp0nendas, sicubi 0ssunt, disc0rdias curent. q. 10. Jusjurandum ne jurent unquam nisi necessari0. Turpia dicta scurriles i0 0s fando fugiant. Excutiant sese vesperi, num talo quidquam temere secerint: si secerint, errorem p0enitendo e0r
170쪽
ficis maximi recitaverint, ii jure omni ad expiandas animi labes fruantur, quo ruuntur et qui stativa in Urbe supplicia beunt, et qui P0rtiunculaim, ier080lymitana loca sanctissima, aedem Jacobi Ap0st0li Comp0stellensem, religi0nis caussa, celebrant. 10. Quibus disibus stativa supplieati0nes in Missali Romano designantur, si templum agrariumve, in quo sedes est s0d alitii constituta, adierint, remque christianam Deo de more commendaverint, in e0dem templo sacrari0ve per eos ips0s dies amplissim jure ruantur, qu in Urbe cives h08pitesve ruuntur. Cop. II De Indulgentiis partialibus.1. Tertiariis ex utroqu0 Sexu singulis si templum Sacrariumve, in qu est sedes sodalitii 0nstituta, celebraverint, De0que pri rei christianae incolumitatu supplicaverint v die aura Stigmata Francise Patri divinitus impressa sunt, item est sanctorum Lud0vici regis Elisabeth regina Lusitaniae, Elisabethmungaricae, Margaritae Cort0nensis, itemque aliis duodecim diebus, qu0s singuli maluerint et Praefectus Ordinis probarit, ea supplicati septenuis septiesque quadragena satisfactionis instar sit. 2. Qu0ties Missa aliisve divinis officiis, vel s0dalium c0nventibus publicis privatisve inseruerint in0pes hospitio acceperint dis-Sidia c0mp0suerint, comp0nendave curarint in p0mpam rite ductam pr0dierint Sacramentum Augustum, cum circumfertur, vel comitati sint, vel si comitari nequiverint ad campani aeris signum precati0nem D0minicam cum Salutati0n Angelica semel recitaverint quinquies precati0nem et salutati0nem eamdem recitaverint rei christianae, vel animabus 80dalium defunct0rum Deo c0mmendandis: hominem m0rtuum extulerint devium quemquam ad officium reduxerint Dei praeceptis ceterisque ad salutem necessariis quempiam erudierint aut aliud quippiam ex h0c genere caritatis egerint, t0ties singulis eorum, harum rerum singularum caussa terceut0s de poenalium dierum numero expungere liceat.
Tertiariis, si malint, omnibus et singulis indulgentiis supra dictis, sive plenariis sive partialibus, labes p0enasque defunct0rum expiare liceat. Cap. III. De Privilegiis.1 Sacerdotibus ex ordine ortiariorum ad qu0dlibet altare facientibus, tribus si qualibet hebd0made diebus, perlitare fas sit,m0d ne similem perlitandi facultatem in alium diem impetraverint.