장음표시 사용
11쪽
suerint, magis producenda erit abstiuentia, nec con-eedetur esca nisi postquam irritatio gastrica aut intestinatis prorsus cessaverit. Animalis nutritio et sedimentatae potiones etiam leves irritationem et plilogosia augent nisi pathologica conditio in ventriculo sit; et quoties in illo existere inveuiatur, tunc maxime periculosum erit eas praecipere; quod quidem periculum eo etiam pervenire poterit, ut patientis vitae timendum sit. Alimenta et id genus potiones
uocumento εunt etiam ipsius convalescentie tem
In morbis igitur acutis necessaria est austera abstinentia, quae cum ventriculus sit irritatus, erit quosle absoluta. Enimvero ut tu acutis, non tamon semper inebronicis etiam assectionibus ad hanc praestantissimam sanitalis causam confugere medicus potest. Si enim aegrotus austeram abstinentiam certo temporis spatio tolerare valet, ea majori quam ipse morbus illi erit detrimento, si Elusquam oportet, Protrahatur. Hinc habita huius rei ratione in medicina
minora considerantur in chronicis quam in aculis assectionibus emolumenta, cum e contrario majora immo insuperabilia etiam obstacula in iis sint, quae obviam sunt medico in curativorum mediorum, ex. gr. , abstineatiae applicatione et continuatioue. Quapropter hoc est maximum sanitati in longae dura-
12쪽
iionis morbis impedimentum; nec defuit qui minime asserere dubitaverit plurimas ventriculi, pulmonis et intestinorum infirmitates curari posse, si in chronicis morbis tanta perseverantia posset praecipi abstitientia, quanta in aeulis praecipitur. Quod tamen ad victus rationis praescriptionem in citronicis morbis attinet, iisdem semper regulis standum est, habita porro ratione discriminis quod a mali duratioue et ab absoluta aegrotantis aliquantum alendi necessitate procedit. Minuenda saltem
erit ciborum quantitas, et quam primum fieri poterit ad abstinentiam iterum recurrendum; quae austera etiam siet, quoties febris accendatur, acceleretur pulsatio, cutis calor crescat, aut uno verbo exacerbationis aut irritationis existentis propagationis symptomata manifestentur. Hinc Hippocratis praeceptum : In exacerbationibus cibum subtrahere O- Portet, exhibere enim noxium est. Quoties porro ex altera parte male enutritus fuerit aegee in hujusmodi morbis, tunc opus erit medico ut salubrium
alimentorum electionem illi commendet, et ex adverso austeram abstinentiam, quoties nutritus sue. rit nimis, nec non levia et succi plena alimenta sed numero exigua, ubi harum rerum privationem toleraverit. Quod porro pertinet ad ciborum naturam qui ratione habita characteris morbi -suppeditandi
sunt, necesse est ut medicus perpendat tempora et
13쪽
Isi essectus etiam iam notos quos in infirmo organismo substantiae produxerint, et ut ita dicam a iuvantibus et laedentibus regulam sibi sumat, ut in medicinalium praescriptione usuvenit. Maximi sane foret momenti animadvertere quinam esse possint essecIus nutritionis protractae una tantum substantia adhibita; quo pacto fortasse eo facile devenire possemus, ut plurimae Ebronicae infirmitates curentur. Verum praeterquam quod nulla
mihi voluntas est de hujusmodi negotio diiudicandi,
id profecto mearum virium exsuperat tenuitatem.
Quod si in chronicis morbis curandis latini me ab abstinentia illae utilitates habentur quae ex ejus usu tu acutis assectionibus prosiciscuntur, id fortasse propterea accidit, quia haberi in primis non potest ea profunda modificatio quam abstinentia in alteris determinat. Generatim tamen id maxime et nunquam Satis commendatur iis qui morbis chronicis assiciuntur, ut quamdiu fieri potest, semper ad abstinentiam confugiant; compertum enim fuit saepenumero varios chronicos morbos per abstinentiam rara constantia adhibitam curatos suiMe.
Victus ratio sive diaeta praecipuam quidem curae palliativae partem efficit, illius inquam curae, quam, in iis assectionibus chronicis incurabilibus quae ab inviticibilibus solidorum laesionibus proce. dunt et organicae appellantur, solent medici adbi
14쪽
7bere, ut vitam protrahant, vel saltem minus molestam reddant iis infelicibus qui iisdem premuntur. Neo minoris utilitatis est recte moderatus usus alimentorum, et major minorve ipsornm abstinentia in inveteratarum localium assectionum cnra; unde Hippocrates ait: Morbi quicumque ulcerum genere continentiar et reliquo corpore Suere minent, tina cum medicamentis etiam fame curandi sunt. Nec ex animadversione, qua nonnulli asscrunt seniores corroborantibus indigere ne nimis cito decrescant, et pueros ut dispendio suppleant quod ab eorum rapido incremento provenit, aliquis putet hujusmodi senes et pueros morbis assectos prae adultis nutriendos esse. Stomachus enim pueri adulti stomacho magis sensibilis est; et si alimenta senibus
in morbis concederentur ne debiles evaderent, cum austera abstinentia opus esset, profecto in pejus rueret morbus, et dum nimis incaute accendebatur, illa vitae scintilla extingueretur.
Dum igitur clare per se patet nulli esse locum timori in praecipienda vel maxime rigida abstiuentia in morbis acutis sthenicis et gravibus, dumque immo eam maximae utilitatis esse intelligitur; nonnulli
ex medicis in eam e contrario adducuntur heu tentiam ut existiment severam abstinentiam debilibus detrimento esse; qua in re lamen hoc tantum cave udum est, ne videlicet hujusmodi homines nimium
15쪽
longae abstinentiae subjiciantur. Plerosque heu nymium t sesellit opinio morbos scilicet ab atonia proficisci ; et istiusmodi liypothesi, quam modo sanior doctrina jure ac merito posthabet, plurimi parum prudentes medici innixi alimenta succo plena in morbis iis praecipiebant qui exterius pallore, macie, et
muscularis apparatus infirmitate manifestabantur. Nihilo tamen secius in iis etiam morbis saltem interrupte adhibenda est abstinentia; quin et in iis quae ab alicujus praecipui organi infirmitate procedunt,
item praecipienda est, dummodo tamen stomachus sorti irritalioni obnoxius inveniatur.
Ex quibus omnibus facili negotio deducitur quod
medicus debet in morbis ad diaetam confugere, cum saepenumero illa satis sit in gravioribus malis sanandis, cumque leviora, nisi ipsa adhibeatur, graviora
saepius damnosaque evadant. Immo quamquam Stomachus assectus non esset, experientia id comprobat, opus scilicet digerens et usum alimentorum morbosam organi laesi conditionem augere, ubi is irriletur. Concludamus igitur rationem victus sive diaetam iamorbis praecipuam esse eorum sanitatis causam, ideoque eam esse medico ad optimum curae exitum plurimi aestimandam. Utilius igitur erit abstinentiam vel severissimam praecipere, quam ab ejus usu nimis celeriter recedere; qua in re nihil valent praecepta, cum experientia ipsa per se aperto loquatur.