Caius Silius Italicus Punicorum libri septemdecim ad optimas editiones collati cum varietate lectionum perpetuis commentariis praefationibus argumentis et indicibus curante N.E. Lamaire. Volumen prius secundum et ultimum

발행: 1823년

분량: 701페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

12쪽

S. P. D.

UT in Editione nostra LIVII publicanda antesignanum et ducem secutus sum Cl. RUPERTI, ita in edendo atque illustrando C. Silii Italici poemate ad ejusdem auspicia et vexilla volui me convertere, quia, ut aiebat IIeynius in praefatione squam ad calcem operis reiiciam , ille.

in Silio interpretando operam posuit tam doctam et accuratam, ut aequi judices inter meliores eum habituri sint interpretes, qui criticam sollertiam cum interpretandi subtilitate praeclare conjunxerit. Mens quidem aliquando mihi fuerat,b quum de Silio Italico bene mereri vellem, in hae editione novum de integro laborem exantiare, perpetuasque adnotationes proferre, quas ideo ad concinnandas adjutorem quaerebam, et jam virum omni doctrinarum supellectile adornatum, ut in id opus se accingeret, invitaveram. Antiquorum enim poetarum, viri docti nullum fero magis, quam Silium, neglexere, et, qui optime etiam de eo meriti sunt, ad interpretationem tamen carminis parum contulere, omnemque paene operam in critica eius tractatione posuerunt. Quicumque igitur editionem, Silio dignam, meditatur, ei nova adeoque lubrica via ingredienda; et non contextus tantum, quam et ac Diqiij eo by Gorale

13쪽

curatissimo et modestissimo potissimum judicio fieri potest, constituendus, sed poeta etiam perpetuo inprimis commentario illustrandus est.

Ea sunt quae Cl. Ruperti sibi proposuit et perfecit: cujus operam quo attentius legi ac perpendi, eo magis

visum est, frustra me operam impensamque consumpturum, quum tales forent in manibus opes. Sagacissimi enim ingenii vir, ipsum poetam perpetuis commentariis illustrare, et lectionem carminis, cujus Omnem V rietatem enotavit, ad fidem codd. accuratius constia tuere, et vulgarem atque antiquam Vel revocare et tueri, vel emendare conatus est. Var. Ieci. ab interpretatione

seposuit, et inde duplicem commentarii sui partem feeit, ut major lux eniteret, faciliorque foret alterutrum quaerentibus labor. ΙΙunc itaque Optimum ducem existimavi et secutus sum, adjectis quibusdam, quae aut necessaria, aut certe bona viderentur: nam praecipua haec cura fuit, ut quicumque mea editione uteretur, reliquis omnibus carere

Posset, et in ea reperiret, quidquid boni atque utilis ad Silii carmen explicandum emendandumque alii contulissent. Saepius quoque loca similia e gallicis scriptoribus transcripsi, quique easdem res aut tractassent, aut memorassent, verbi causa, Bonuet, Montesquieu, eos

contuli; quod praesertim in posterioribus libris deprehendes, quum hic plura sint Silio et Nostris communia. Quae autem Cl. Riwerti ad calcem operis addenda aut eorrigenda subjunxerat, sive ex interpretatione Ernesti et Lengii, sive ex notis criticis Willio fit excerpta, haec ego in suum quaeque locum retuli, composui, concinnaVi. Eae quidem fuerunt causae, cur paulo fortasse longius excreverit labor; sed haec si culpa est, ingenue fateor Diuitigeo by Cooste

14쪽

volens peccasse, et eum ipso Goettingensi editore sic excusatum habeas velim: u Non defuere, qui nimiami reprehenderent copiam tam exemplorum dictionisu alicujus aut elegantiae, quam Veterum recentiorum-uque scriptorum, in rebus historicis, geographicis acu mythicis a me laudatorum. Id tamen ex vano erudiationis ostentandae studio profectum existimari nesim, uel res justam excusationem habere videtur. Primum 4 enim haud dissimulo, me omnem dedisse operam, utu quam plurimis satisfacerem; neque Vero ignorabam, upermultos etiam hodie esse viros doctissimos, quibusu haec rerum verborumque illustrandorum ratio ad rivi deat, quae olim Nic. Neinsio, Burmanno, Broekhusio, u Drahen borchio aliisque magni nominis hominibusu probabatur: quorum tamen vestigia non ita sequutusu Sum, ut exempla tantum exquisitioris loquendi fosumae cumularem, nulla habita ratione originis ejus vel α causae, indolis ac significatus, nec admonito de iisu lectore; nisi sorte illa vel ex locis adscriptis satis intel- uligi et legentibus jam hac compendiaria Via, qua Chamulae parcitur, in memoriam revocari possent, vel ibi abu aliis, quorum editiones ac libri omnium fere manibus uteruntur, jam explicata essent. Deinde in doctissimoi poeta interpretando versabar, in quo adhibendae talisu eruditionis facultas et major erat, et aptior atque utiau lior. Denique id egi, ut non tirones modo, sed erudiutos quoque homines et juventutis potissimum magis-u tros meam Silii editionem consuluisse haud omninou poeniteret, atque iis, qui longiores disputationes de totu exquisitis dicendi formulis, rebusque historicis, my-u thicis ac geographicis, ubi vis in doctissimo poeta ob-uviis, desiderarent, quales passim inveniuntur ube-Djsiligod by Corale

15쪽

u riores, unde eaS peterent, fontes in promtu essent, et ii quidem plerique Vel adeo omnes, ut, si hunc vel illum ii adire non possent, quae tristis multorum sors est ad

ιι alios confugerent. ii

Commentationem vero de Silii vita et carmine in alterum volumen reieci: ibi vir doctiss. de ejus senere, no-ini tribus, studiis, honoribus, vita a C morte disputat; deinde in carminis indolem, consilium ac fontes, e quibus poeta liausisse videatur, inquirit; tum de praestantia illius, et de utilitate quae percipi possit ex ejus lectione, disseri ι; quo facto, codices MSS. et editiones Silii recenset; in fine denique, luale consilium post virorum doctorum conatus in molienda editione secutus sit, declarat. Tum subiungentur testimonia ac judicia; et Catalogus editionum ex integro concinnatu S. Accedet Index rerum Derborumque, in quo potissimum desudavit auctor, et quem pro desperato Centies abjectum, reputata tamen utilitate rei, in poeta potiS-simum tam docto conspicua, repetiit, et telam, impatientia toties abruptam, diligenter retexuii. Non defuere quidem editores poetae, qui ante ipsum tales conficere indices laboraverint sed Di aken borchianuq non nisi ad criticas virorum doctorum observationes, Schmidianus ad notas Drnkcub. et Neinsiorum, Ernestinus, qui

omnium uberrimus est, ad sola verba spectat. DauS-

lileianus, Cellarianus et Bipontinus tam latinitatis,

quam rerum rationem habent, at nimis manci sunt. Is, vero quem, diligenter toto carmine iterum perlecto, concinnaVit, memorabiles Iaes, voces ac dictiones con-

tiri et Omnes, et praeterea, quidquid vel in notis vel in Var. Leci . illustratur, adpoSitis literis n. et V. L. indi- Duiligod by Corale

16쪽

xiij

cat. Maluit 'litoque nimiam sibi copiam, quam brevitatem exprobrari pOSse, et quae iam tenuia nec adeo necessaria irrepstre, quam quid illam praetermitti, quod Si non omnibus, certe non D ullis notatu dignum videri

Indicem excipit At lietidicula, in juventutis potissimum gratiam adnexa, quam tamen, nisi lectores pas- Si in ad eam auctor remisiss t, brevitatis studio omisi Sem, i tanquam ex ea non iniuimus fructus percipi

Ea Sunt quae monitum te, lector optime, volui: felix, si mea tibi adriserit opera, quam foveas et adjuVes, precor. Vive, et Vale.

17쪽

COMPENDIA SCRIPTURAE

. QUAE SAEPISSIME OCCURRUNT.

C. Co . vel simpl. Col. hoc est, codex Colonien Ris. on. vel ox. Codex Oxonius. Teli. vel e. T. vel T. codex Tellerianus Pin. vel e. P. Vel P. codex Pulcanus. R. I, Vol Rom. pr. editio roinana Princeps. Rom. 2, vel R. I, editio romana secunda vel Pomponii Laeti. Rom. 3, vel R. 3, editio romana tertia a N. Heinsio collata

Parm. editio Parmensis. Med. editio Mediolanensis. Ben. vel Benes. editio Bencssae.

Inae vide in Indice.. ρρ. vel A . Adpendix, sive diatribe de stylo et idiotismissilii. Diuitiam by Corale

18쪽

PUNICORUM

LIBER PRIMUS.

ARGUMENTUM.

ExposiTo totius operis argumento; I-2O. Carthaginis origo deseribitur, ut,i Juno inprimis colebatur; a I-28. Quae prospiciens, Romanos, Troiana stirpe oriundos, et plurimum jam opibus, armis, et potentia valentes, Carthaginem, Roinae a mulam, aliquando eversuros esse, Poenis et potissimum Hannibali, quem natura crudelem, perfidum, fortem, laudis, vindictae, pr. liorumque avidum et sine ulla restigione finxerat, ad bellum eum hoc populo gerendum, animum incendit; 29- . Ad idem bellum, ineunte etiam aetate, Hunnibal a patre suo Hamilcare, altaribus admotus, in Didonis templo, coramque sacerdote, quae ex victimae immolatae extis futura ejus fata et res gestas auguratur, solenni jurejurando adigitur; 7O-ID. Hamilcare mortuo, Summa imperii tromnaittitur Hasdrubali, ejus genero, viro crudeli et ad iram proclivi, qui Tagum, Hispani e regulum, cruci sub figit; I4O-r64. Famulus autem Tagi caede Hasdrubalis dominum ulciscitur, et inter tormenta risu serenaque laetitia exsultat; 165 -i8i. Quo facto, Hannibal admodum adolescens, a toto exercitu, qui ex Poenis et Hispanis constat, imperator salutatur; i82-238. Iste fortis, animosus, gloriaeque cupidus, Omni militiae labore se exercet, et saepius ne nocturnum quidem tempus ad quietem sibi r servat; 2.39-267. Quam primum aut 'in militum animos sibi conciliavit, nullam interponit moram. quin Saguntum. His paniae Tarraconensis urbem, obpugnet, et hanc causam belli cum Romanis, Saguntinorum s iis, gerendi adripiat; 268 295. Castra extemplo urbi admovet, et milites suos ad vallum invadendum murosque superandos hortatu et exemplo inci-

19쪽

C. SILII ITALICI

Antiquae Hesperiae, quantosque ad bella crearit, Et quot Roma viros, sacri quum perfida pacti

Gens Cadmea Super regno Certamina movit; Quaesitumque diu, qua tandem poneret arce . Terrarum Fortuna Caput. Ter Marte sinistro Iuratumque Iovi foedus conventaque patrum Sidonii fregere duces; atque impius ensis io Ter placitam Suasit temerando rumpere Pacem.

men Ge. Orat. c. 9. Pot um Potius ficta, enitiun videtur. v Pacta majorum, non Senatus, intelligantur. - I . Placilaran, h. quae iam Poenis quam nomatiis pl. -

. Hesperiae, terrae occidentalis; nomen Italiae ob situm a Graecis impositum. - An tu uae, b. post hominum memoriam jam liabita- adeoque nobilis set fama nominis sui notissimae. Quemadmodum enim hominum, quae Nulgo dicitur, nobilitas ex antiquitate generis fere aestimatur; ita et antiqua origo saepe a poetis in magna vel urbium vel terrarum laude ponitur. Vid. Heyne ad Virg. R. I, 2, 37S,S3 . s. perfido Pacti, in pacto servando, h. foedifragar graeea loquρtidi forma, Poetis Hom. sed prae celeris Silio familiaris. Vid. App. De fidia Punica tam nota est, ut vel in proverbium abierit eique Gne fides .obposita sit, etsi sCriptores

Bom. ipsi testantur, Poenos Causa, fide, religione ac moderatione superiores, nec nisi fortuna inferiores fuisse. -6. Gens mea, Carthaginienses, Oloni Tyriorum e Phoeni. ria, unde Cadmus originem habuit. Silius urbium populorumqne nomina variare, et hinc passim Paulo longius repetere solet. Sic Romani Dανdanii et R Haetei. Puteolani Pho-

bialii nepotes, Poeni Agenorides, I.acones T darii vocantur. 6. Poetii de principatu contenderunt, diuque dubium fuit, in

qua arce h. urbe, nomai an Carthagine, fortuna caput imperii ter Tarum constitueret. - 7. Am, ut GP. ωιροι et μειν, poetis Proprie, quidquid altum est, adeoque moin

tes, Vertex montis, ut XV, 48o,

Iloni. in colles et promontoria, ut Il. ξ, 36, deludo quod iii colle et oditis locis positum est, inprimis et quoniam haec reliquae eivitatis initium et origo esse solebat, simpl. etiam urbs dicitur, ut Iλιου πικραι. Vid. I d. 8. Ter P ni, findere rupto, bellum Romanis intulerunt. - 9. δε- ratum Iovi, jurejurando confirmatum Per Jovem, foederi' te,tem et periurii vindicem, undo et ταμiae dicitur, v. c. Erari P. Med. aro, ot IlippOl. OI5. Coi L

rip. ad II cub. 336. - o. Sidonii. Poeni, a Phoenicibus Oriuudi. - . ensis suasit m ere Pacem, pro vulgari, ipsi in animum induxere, rumpere Pacem ense. Nam, quod

Perili. Herii ε literis, humaniter ad me datis, monet, a belli cupiditate due tam, quod arma ipsa stimula

20쪽

ΡUNICORUM LIB. I.

Sed medio finem bello excidii imque vicissim Molitae gentes; propiusque fuere periclo,

Quis superare datum. Reseravit Dardanus arces Ductor Agenoreas : obsessa Palatia vallo i I

ruit . et de euius conditionibus inter utramque partem eonvenit, ex Ithris scripti restituere M us et X. II eina. es. Inipp. ad Virg. AEn. IV, 38 et inpr. X, II. Gr nov. Gust. ad Nau. Th. VII. I9o. II eii g. ad Ovid. Epist. XIX. IOR et . . l. 37. Vulgo placidam editur, Prob. Dausq.: xed placidam meem Pro pr. tur ri, placiatum autem, h. Paetam, sancitam, eonventam, rumpi monch Dra, . es. III 413. periclum auspicabatur N. Hein . . motus auctoritate Mureli et G n. . qui in optimis member. Iavit XXI. I vid. not.), propius periculum, non Per cuti, ulvulgo editur, inve iterum. Vulgaris quoque lectio ex an . scriptura Pericli vel P H lom nesse nasei potuit. Sed quouiam propior et proximus apud Silium Plerumque tertio, non, ut a P. alios luid Manut. ad Samast. D. C. it, et Gron. ad Liv. XXII. 4o , quarto casui junguntur, nil1d mutandum censet Dra L. ilui' adcedit, quod metu orationem non variare tantum potuisse, sed, quia mox datum sequitur, ut κααοφωιαν vitaret, Ettam dehuisse videtur. Cave tamen Provoces ad auctoritatem Virg. m. VI ll. 5lin, ut i vid. Heyne. -- l4. I queis . Col. et Ox. tum Priscis edd. unde ubivis illud revoravit Drax. , qui laudat hcou . ad Prop. re, movere, suadero dicuntur; et

egro Ile gladio tribuitur, quod eo

P citius factum est. - tomerando rumpere , te more violare : nam ω-

merare est temore nil quid moliri et agere, vel novi quid tentare; deinde violare, inprimi re fi Νacrafi, et usui humatici non destinatas, qua a temerare dicuntur, qui irarum

Punt, quo ire nefas est, vel qui vident, tangunt, comedunt, sapiunt, quae non licet. Viit He in . ad Ovid.

ad Il, 472. - II. me lio, Secundo, bouo Puni CH. 3. Haec sunt Liviana XXI, I :. Adeo varia belli fortuna a DcPPR- quo Mars fuit, ut propius periculum surrint, qui vicere . . Cf. Flor. Il. 6, pr. datum, n satis ron e L. sum. - i. Reseravit, intravit, Ce- Pit; ct actus pro conatu Cf. App. arces Agenoreas, Phoenicias, ut VII, 64a, h. Carthaginem, a Phinti icibus Conditam, quorum rex et ariC

tor, in Graecorum mythis, Agenor Beli f. et Cadmi pator, sui so dicitur: unde et Poeni Agenoridoe passim vocantur. Vid. lud. Di ad v. 6. 7 et 88. - i5. Dardanus ductor, Seipio, dux IIomanorum, qui a Trojanis, quorum regem Samothraeum fabulae Dardanum faciunt, orti dicunturi nisi ipsam Dardani originem, qu: nil Arcadiam, et, quoniam indo Pelasgi Italiam venerunt, ad Italiam quoque refertur, respici malis. De Dardano vid. Heyne eurg. VI, ad Virg. E. III, 367 sq. Dardanus pro Dardantius. ut a P. Virg. I ti. IV, 662 et XI 287, ubi vid. Heytie. Sic et Κελτι eλ ως, ἄκρα vel πέτρα et alia vid. Spantiem. ad Callim. H. in Del. v. i73 et 77. Cf. ad v. 252, V. L. - Palatιa, collo mPalatinum, h. nomam, a Poenis

SEARCH

MENU NAVIGATION