장음표시 사용
1쪽
2쪽
ab Illustri atque Reuerendo Domino Didaco de Payua, d'Andrade, Lusitano, sacrae Theologiae Doctore,
Ego sum pastor bonus, bonus paIlor animam suam dat pro oviabas suis. Ioan. Capit. Io. EMPITERNA illa atque inexhausta charitas, qua Deus Opt. Max. res omnes a se procreatas complestiatur , tantum Alfert ab amore, quo ipsi res nobis chra .ras prosequimur, vi potius ex Hcum penuria, qliam ex rerum silmilitudine sit , νt ea, eadem amoris voce significentur O explicentur. V t enim praeclare docet D. Augustinis, diuinae res tantopere humana mentis rim excellunt, O t . ta,ro humanis ritibus tam sunt inexplicabiles, v nisi diuina benignitas sese doct. cisi, submitteretio rusticanis iis,imperitis, pune infantilibra nostris νο sti . e. 6.ribus pateretur ineffabiliae ipsius arcana tractari, prorsus diuinae cognitionis: diuinarum laudum incomparabili fructu careremus. Inter infinita vero discrimina, quibus summa illa diuina mentis charitas, ab hac nostra in ima O abiecta j eiungitur, c umes non minimum , pnos nihil unquam amare in animum inducimus,quin alicuius pulchritudinis aut honestatis specie praeconceptae,allecti aut inflammati simus. Ita enim intellectus O Hluntatis munera inuicem cohaerent et colligantur, ut nilal Hluntas inplectatur, quod intellectus anticipata cognitione non comprobauerit; nihil detestur, o fugiat quod non reprobauerit. Quare ubi nihil amore dignum intcsiectus iudicauerit, nullis minis, nullis machinis, nullaq; ri voluntas poterit ad diligendum impelli. A tamor ille infinitus, incontaminatus , O plane diuinus, qκο inlis Opti Max. iis, qua condidit, comungitur,non modo a rebus ipsis non proficia
scitur,pendetae: sed quicquid boni rebus inest, ab illo tanquam a fonte A s
3쪽
defuit; ille unus orramentorii rerum omnium, pulchritudinum, lendoris omnis, denique honestatis caussa est origo. Tantumque quodque a simmo ct praepotenti Deo amari intelligemus, quantum in eolonit iis contemplari licebit.. Si igitur quid a Deo amari est illum in sese liberalem experiri, videamusq; multa pluribus a Deo beneficiis ornata;quis iam dubitare poterit, quaedam esse Deo alijs longe chariora luae indolicet diuinae liberalitati magis sunt obligata Z Quocirca quoties Deus filios
Israel νoluit esse persuasios inter cateras omnes gentes diuinae dilcmo- njs primas partes obtinere: id semper beneficiorum, quae ιn ipsos coni sit , commemoratione essecit. Inter omnia autem , quae a Deo sermata
funt,quis de acceptis beneficiis, cum homine iure certare poterit' Quis plura Deo accepta referre in Non Angelos excipio , non supremos illos omnium ordinum syiritus. Longe η quidιm nos naturae praestantia foerant : sed non lac potismum beneficio diuinam charitatem metiendam puto. Sed opera potius, ct studio, quod ipse omnium Fabricator posuit, H nemo simpiterna felicitate,ad quam conditi sumus, excidiret:quin Ioan.c. s. potius illa omnes perfruerentur. Notiri Hro solum caussa iridium est: . sic Deus dilexit mundum, νt filium suum νnigenitum daret, H omnis qui credit in eum non pereat, sed habeat νitam aeternam. Videte Patres amplissimi,quantum intersit inter seipsum dare,aut sua, H hinc arden- . tissimae in nos diuinae charitatis magnitudinem inrclligatis. Neque solum seipsum dedit,sed maiestatis suae quase oblitus tradidit infirmum, debialem, GrumnIs νitae, incommodis obnoxium,Ῥt nihil pene miseriarum, i nihil doloris O cruciatuum potuisset aut humana malevolentia inueniat re,aut fragilitas sustinere, quod ipse non subierit. In tantas ne put i l tis angustias fulse numen diuinum compulsum, ut si illud tanta cupidi tas tenebat humani generis liberandi, non aliam rationem inire posset, quam eam,qua extremae miseriae perfunctione, ct summi dedecoris offensione continetur φ Minime quidem id in hominis mediocriter sani mentem
rationem cadere potest.sed tanta d lectione hominum diuinum pectuse anuabat,νt parum et risum fuerit, si ea tantum in nos conferret, quae, quanquam eximia essent,cum tamen a sola omnipotentia proficiscere tutinullum sibi laborem inferrent . Quare rationem aliam excogitauit nos beneficiss cumulandi,quae tanto eximiae ipsius in nos beneuolentiae foret gratior,quanto essct maioribus sui ipsius anxietatibus referta, pluribus νitae incommodisgrau.oribusq; malis circumsepta. Qua charitate quae maior potes excogitari φ Quare iure optimo,νt mea fert sententia, D. Paulus illam promptuarium omnium diuinorum beneficiorum censci.
4쪽
rem inquit Qui proprio filio sto non pepercit ,sed pro nobis omnibus Rom. c. s.
tradidit illum,quomodo non cum illo omnia nobis donabit ἰ Qui enim ri ., M suae tam fuit prodigus, vise immanimia morte mactari pulchrum 'esse iudicauerit,ut homines cruciatu dignissimos a debita poena seduce resipii fieri potest, ut eisdem hominibus quidquam eorum deneget, qua ad beatitudinem comparandam illorum intererit Z Cum praesertim audiamus diuinam Sapientiam apud Solomonem,id est unigenit m filium Dei, prouerb. non modo homines suas delicias appellant , in eorumq; salute mari cap. 8 .mam suae oluptatis partem collocantem , sed illos conferentem cum ijs delici is sempiternis, quas omnipotens pater ex se νnigenito ipsius filio
capit. Quod νt euadat exploratius,hebraea verba totidem latinis verbis reddamus .QCum sese Sapientia maxime commendasset, nihilque sine ipsa a Deo vnquam fuisse factum praedicasset, adiungit: Cum eo eram cuncta componens, deliciae fui perpetua,ludens coram eo omni rempore, ludens in orbe terrae eius. At deliciae meae filii hominum C Interpres vero vulgatus nomen Scialia sci ulla modo delicias, modo delectari interpretatur. 9 Neque puto νnigenitum Dei filium potuisse melius explica re, quam sibi homines essent chari, quam cum ait perinde illos esse suas delicia ac ille patris . Etenim cum illa fumma, atque sempiterna seliaritare perfrueretur,ita tamen hominum abstem sitienter appetebat, ac
s Ibi omnia deessent, nisi illi,quoad fieri pol 't, eadem simul felicitate
perfruerentur. Non igitur mirandum est,si Christus se hominum past rem , ct omnium, qui quam fuerunt, optimum praedicet: qui eg fuit in oues,quas pascendas suscepi animi propensione, ut has suos amores,
suasq; delicias appellat, ct habeat; pro iis abeat, pro iis sudet, pro ijs esuria 'iat,crucem subeat,pro iis nulla quamuis immania supplicia formidet, O cum tot Angelorum millia perire sit passus, hominem tamen funditus interire ferre nullo modo potuerit. In quam sententiam D. Ioannes Chrysonomus interpretatur verba illa Pauli in epistola, quam ad Hebraeos scribit, quibus hominis dignitatem commendans ait. - ' 'Nunquam enim Angelos apprehendit ,sed semen Abrahae apprehendit.
Non dixit Cinquit sumpsi sed apprehendit, H indicaret contemplatum fuisse Deum Angelorum, hominum naturas a se quasi fugientes, o homines Dei voluntate contempta ferri praecipites: quod cum non pateretur diuina Clementia sumno studio immines fuisse insecutum,tansum; operae ct laboris in eo posuisse, quousque tandem illos quasi aD prehensos retinuit, ne perirent. Non Me o oscium boni pastoris ferisse uniandum exbibere, νtgrex incolumis seruetur φ Quam Christi in
5쪽
oues suas vigilanti am caram, egregiam bene videntiam eo me Cap. r. dans D. Paulus ad Tis. scribens, ait. Qui dedit semetipsumpro pere iis nonris,ut nos redimere o mundaret sibi popidum acceptabilem, ectuinem bonorum operum. Vocem aut graecam αερι σιον. quam vulgatus interpres vertit acceptabilem, quia peregrina o incognita erat veterum Graecorum auribus,ait D. Hieronymus. Neminem reperisse qui
sibi explicaret, quare coactus enex ipsis fontibus sacrarum literarum vocis huius vim o propriam significationem petere; in quibus offendit Septuaginta interpretes, quoties scriptura νtitur voce Segulat, ver tere solitos περιουσω. est autem Segulat, Thesaurus in maiori pretio habitus magis λ reconditus ct selectus. quod et si non paucis scripturae locis possemus facile osten re,νnas tamen sit nobis multorum instar Ecclesiastes cap. 2. Ubi enim νulgara lectis habet, Coaceruaui mihi substantias Regum cor provinciarum, habet Hebraea Segulat, mel chi, iden selecta quaeque Regum. Neque enim Solomon Ie iactat se omnium Regum ετ prouinciari in aeraria exhausis et compilasse sed, qui quid ubique fuit magni pretj, sibi comparasciQuapropter semper pro Segulati vertit Chaldaeus Paraphrines Habibin, id esὶ clarum Odilectum Hlde. Vnde sit 'tas propositum reuertamur9 D. Paulum voce αεριούσιον, a Septuaginta Uurpata voluisse significare Christum seipsum tradidisse, νt gremn suum non quocunque modo redimeret o mundaret ,sed illum sibi posueret proprium O peculiarem, tanquam pretiosum ct charismum Thesaurum. Sed, quanto malaia spem O alacritatem horum commemoratio merito ingerit nostris omnium animis,
qui oues illae sumus Christo longe charissimae; tanto maiorem timorem incutiat necesse est eorum praecordi', quorum fidei, curae eae ipsae oues Christi traditae sunt . Cum eo sint η Christum seueriorem Iudicem eraperturi, quo benigniori pastore illo Huntur oves illae,pro quibus Nobis, Patres amplisimi,reddenda es ratio. Quis enim aequus rerum existimator siibi poterit persuadere satisfacturam in pascendo suo grege nostram negligentiam ei, qui sua ipsius diligentia nunquam sibi satisfecise rid
tur in Neque enim ita νnquam amore en satiatus, vi tot laborifus pro suis ovibus erantiatis tam acerba mortis perpesone ardor ille charit iis restinctus,aut temperatus sit , sed νelut fomenti accessone ridetur multo maiores rires sumpsisse , Uque adeo sane,ut se salus cuiusquam illarum ovium quarum enis pasores, postulauerit, lubent sime iterum sit vitae iacturam facturus,νt ab eodem Christo reuelante accepisse se Em mum virum Polycarpum traiut Diuus Dionysius Areopagita in ea
6쪽
epota, uam de benignitate ad Demophilum scribit. Tanto igitur Christi amora, mi lanimata charitati quae hominum vigilantia poterit fatisfacere ρ si grex hic est , quem Du Dominus parulfaceret' Si grex lacesse quem suus Dominus pari faceret , O quem non omnibus suis visus praetulisset, possemus quidem instem duci quamcunque in hoc pe-nere Mimnolentiam facile condonandam. Sed, qui praecipuas Domini siri
R . in I A, praecipuas Domini sui ora suauissimosq; amores sibi traditos esse intelligit: qui certo scit nihil Dominum suum habere charius, nihil in omnibus rebus quas condidit I. --θη q f et pascendas, seruandas,fouendasq; trassivit; non intelluet nullum in hoc munere peccatum esse facile ferendunullam negligentiam non maximam ἐ Quare Pastores optimi, nun aurstoc nomen iurenteritis Uurpare,nunquam inquam satis pro dignia rate pastorali oscio functos vos esse intelligite, nisi cum hunc potissimum cogitationum vestrarum scopum iuersae vitae vestrae praefixeritis,
Omnes animi et corporis neruos in hoc unicum negotium contuleritis. ut
ne minima quidem ex vestris ovibus pereat , sed uniuersum gregem famctum tectum sitim PaIlari Christo osseratis,qui pro illo mortuus est.
Quae tamen Hres non corporis languore assidua vivendi licentia contratio, sed charitate metiendae sunt. Saepe enim fit,H quis solum illa se modiitUr , AEcμm voluptate coniuncta sunt. Quae quam Nabasei ct Christiano homina indigna cogitesis , satis Chrisu indica-
. uit, cum dixit; Bonus pastor animam suam dat pro ovibus suis. At cuius recordatione humanus animus magis consternatur quam
im lianc tamen,quam natura ita perhorrescit, charitas ovium νο- tisset risus amplexatur. Quare tunc Fisque omnia,qua potes Jecisse se iactet, cum cuncta charitatis oscia fuerit diligenter persecutus. Nisim adhostes Chrisiani nominis, qui nunc effraenate grassantur , velit quis docere, certo Mum statuat necesse est,ita se diuinam legem aqua. ut aeque pateant vires non a diuinis praesid3s confirmatae, O charitas risianae religionissumma oe fundamentum, eisdemque prouus fini bus claudamur. Amoriveteri prouerbio, fuit omnipotens dictus, Pt qui mnem operii molestiam leuat, omni labore di cultate liberat. Quid igitur δεοι poten , vi in lammatus quidam amor o in Christum, O inpura eius minus habeat roboris quam impurus, nefarius , celeratu a
qtu propia a Aut quid turpius esse potest, quam Apostolicae functio- λ μ ' imbecillitatem, ut operis,adquod a Christo mi scultatem excusare φ Quare prudenter satis expendit D. Ioan s. lib. M; CDII to- , νώ Ri is v s , cum Petro Mirit m Era cerdotio.
7쪽
clem vicariam curam committere, in gregis sui suprennis passorem
creare, non fuit diligenter perscrutatus , se caeteros omnes prudentia, si literarum cognitione excelleret,si parentum gloria, aut generis stland re prsiret, si reliquis Apostolis morum austeritare,illibata ritae continentias ciborum parsimonia praestaret : sed hocsolum si amore erga ipsum
omnes vinceret. Idque ter germinata Interrogatione, drcens, Petre amas mes At ille,Tu scis Domine quia amo te. cui CHRIsTus, Pasce oves meas. Iterum ac tertio, Perre diligis me plus iis, cumque perseueranter
assereret summopere ipsum diligere, eum caeteris palloris oscio praetu lit,quem intelligebat caeteros charitatesuperare,qua νna refatis pastor optimus, pastorumq; omnium Nerus aestimator indicauit nemineup se ex animi suisententia pactoris Ecclesii suci oscio fungi, nisii qui ipsum ardenter amaret: νt qui solus nihil eorum formidabit quae ipse pro ovium suarum incolumitate sub t . Christi enim re oui dilectiones ita sunt coniunctae, indiscretae, ντ neque inter se disiungi, neque una sine alia extare ulla ratione post. Quocirca cum Cistilus Ecclesia suae ρ floribus xoluit muneris sui leges instituere taeipsum formam atque t pum proposuit, in quem perpetuo resticientes oscium suum discerent unde fit in D. Ioannes Chr Uomus,diuino quodam stiritu concitatio, a tertio lib. de Sacerdo. constanter as et summa esse reprehensione di-ilgnum, qui oblatum Episo atum amplectitur, cum non vere illam Pa li νocem post Uurpare, cupio Anathema esse a Christo pro fratribu'. meis. Quare insolenter magis quam νere, O de Christi er de ovium dialectione sibi blanitur,qui pro eis quaevis etiam horrenda pericula formidat. Nemo Nero tam leuere Ecclesiae praelatos amplismos auderet iradicare,nisi iam est Christi praeiudicio di finitum non pactores, sed abi
aismos esse mercenarios illiberali Iord da redituum mercede conta sos,vili η; quaenus te, amore locatos, eos omines, qui ouium c ram ita gerunt,ut potius suae quam illarum sudeant incolumitati: m lintq; oves, quarum curam alacri animo susceperunt,perire, auamsese pro earum salute deuouere. Mercenarius Cinquit9 cum videt lupum fosinare, fugit, quia mercenarius en, O non pertinet ad eum de ovibus, sed de reditibus, nihiloque risei propriis seruit commodis. Cum quibus Christi verbis consentit,quod D. Paulus,cum recensit charitatis ostia, inpori is numerat,non quaerere quae sua sunt. Quapropter j,qui cum Hrictio vis perire,lacerari,dilaniarii intuentur,Christi honorem n
Aindi, religionem conculcari O profoari vident; ita tamen propriis commodis tarentsiq; sunt cupiditatibus infixi, vi nihil horum perio
8쪽
facile patiantur, quo tantis incommodis opem ferant: si Pastores sim
non ne satis indicant se non liberalem sed mercenariam operam Christolocaser si Hro pastoralι munere sint destituti, omnis Christianae chariatatis experte chriniano sensu plane alieni omniq; diuinu dilectisne prorsus destituti non temere, sed Christi Apostoli vocibus possunt iu/dicari. Si quod igitur νnquam fuit tempus, Patres amplissimi, aut qua
sese potuit oecolo offerre,νt νeri Ecclesiia Christi Pallores a mercenariu disiungi valeant, nunc maxime. Communi enim sanctorum patrum sermone Uurpatum est,rebra secundis aegre posse veros Pastores a mercenarus secerni. Saepe enim fit.νt omines pallorum oecimen praes erant : solo autem aerumnoso tempore, ct cum ovium Ialus periclitatur, pectus charitate accensum , Christiq; decoris impatiens potes cognosci. veluti qui sim fortes oestrenui milites,non pax , sed funesta pugna ostendit. Cum igitur lupi trucul rismi passim graiscntur, gregem Do mini magna ex parte deglutierint,quod reliquum est avidi mis morsibus
insectentur ,sinina vigilia animis nostris abstrusas instruant insidias, nullum non moueant lapidem, nullam occasioncm praetcrimittant, nulla non confingant mendacia , xt ,ssi feri post, nihil saltem incontaminatum maneat: quis erit verus Chri ii ouilis custos, aut quom aliquis diauini honoris se us tanget,qui non si mopere studeat summa cum rerum suarum iaIIura,quovis honoris incommodo, vitae quocunque discria ine tam graue incendium, ta que late serpens malum se non extinguore , saltim temperare ρ Id quod eo maiori contentione nobis faciendum est, quo magis intuemur istos, ChriIliani nominis hostes, nos nostris ops pugnantes telis,a nostrisq; Nitris argumcnta arripere, quibus O Cath sicae Ecclesiae puritati tenebras obducant, ct issilis conentur integrit rem euertere. Legillis puto, Patres amplissimi milium nostrorum 1 cripta maledicentiae, calumniarum,o criminationum pliniisma; qκibusq; potissmum conantur omnium nostrum Hrenda totius orbis oculis obhcere,
O palam facere. Expendite, quaeso, ipsorum tela omnia,quae in nos i ciunt, quibusve machinis Catholicam Ecclesiiam oppugnant: ct νι brutis hoc um esse potissimum; nostram vivendι rationem cum illa veteri Apostolorum Religionis nostrae Heroum conferre, edi quantum ab itila deblexerimus,quanta posunt hostili malevolentia o audacia, ampli
eare: nostram Nivendi licentiam cum antiquorum Patrum parsimonIa, ambitionem cum modestia,negligentiam cum solicitudine,morumque nostrorum obscuritatem cum anctitatis splendore pri)lina Ecclesiae comparare. Et cum aliquibus veris cproh dolor permulta falIa immiscent,
9쪽
falso concludunt, non posse fidei integritatem apia illos manere qui ni
tribus tantopere degenerarunt. Quae ratio etiam si omni probabilitate careat, tamen quantum apud ignaros O imperitam multitudinem habuerit momenti,fatis nos malorum experientia docuit. Quoad longi s e potest, Patres amplissimi, mens νsra respiciat statium praeteriti tempo/ris,atque huius pessis initis pueritiaeque memoriam recordetur vltimam ct inde Uque repetentes plane ri lcbitis , ijs exord is hoc contagium se se in hominum animos inlisuasu, eisdcm argumentis adoleuisse, neque ali s somentis in dies maiorcs νι res sumere. Quid autem iusius potest Christiani hominis pectus angere, quid maioribus cruciare anxietatubus, quam intueri Ecclesiam communem omnium nostrum matrem, aqua in Christo geniti sumus, cuius νberibus educati, monitis alitierraceptis instrubii, fide confirmati, a nobis filiis charilsimis bello infestari, saeuissmis lite hostibus, νt illam oppugnent, arma suppeditare in Neque enim Nnquam tantopere Vexaretur , misi immansimi hostes ei filiorum opprobria possent ob cere . An non iure poterit nobiscum expostularei dem verbis, quibus olim Dominus apud Isaiam de filijs Israel conquerebatur : Filios enutriuio exaltaui, ipsi autem strauerunt me. Et sic sensiibus orbati sunt, H neque sint quidem cum snutis animalibus comparandi . Nam O boues suum Dominum agnoscunt, impositumque ab illo iugum lonte subeunt. Mini vero dum praesepia Domini frequentant, plane sentiunt se Domini prouidentia sustentari. At populus hic meus tota me honoris insignibus decoratus, tantisque beneficiis cumulatus beneficiorum memoriam prorsus abiecit , ct honoris mei folicitam curam plane deposuit. Nihil dubito, Pastores rigilantissmi, quin breui, diuino afflante spiritu, sitis tot malis opportunum remedium allaturi. Nib enim id m de vestra integritare,in Deum fide O pietate, singularique prudentia pollicerer; parum abessem, quin de rebus notiris actum esse ducerem; Et a nobis transferendum esse regnum Dei, dandum esse genti facienti fructus eius. Sed dicet quispianis sei omnium ordinum mores ad prininam vivendi normam reducantur , putas ne hostes nonros manus daturos, ct ad Ecclesiae νnitatem flatim redituros φ Imrao cumini sint omni nefarios celere contaminati, Nita turpitudine infecti, Oeam idem lsibi excogitauerint,cum qua omnis turpitudo ct vivendi licentia consentiret, tanto maiori odio Ecclesiam prosequentur, quanto illius miniIrri fuerint Nitae innocentia magis inconi inati O religione puriores. Quid futurum siti, Patres amplissimi,non meum es praeiudicare, o quam sit breui haec pellii resingucnda, illius iudicio relinquamus,
10쪽
cuius cognitione nihil futurum latet , sed omnia aeque intuetur , cuique aeque parent, quae sunt, qua non sunt. Hoc tamen constanter po sum a firmare,quod nemo, puto, infitiabitur, nulla re magis vos Chrianianae Reip. perpetuae incolumitati consulturos, eorumque saluti, qui aut ignorantes a Catholica fide desciuerunt, aut perditorum hominum falsis persuasionibus in ea parum sunt confirmati, opem esse allaturos, quam si datinae charitatis facibus accensi diligenter curetis ea omnia a Chrini Ecclesia relegare, quae ct Christi hostes nobis iuste exprobrant, O homines pios merito ostendunt. Paruum ne ope pretium facturosos esse putatis, si e leceritis, ne iam incircuncisi isti agminibus Dei fi uentis iuste exprobrare possint, neue diuinum nomen omni laude vGneratione dignum propter nos inter gentes blasphemetur e Quo telo astanimo confractos,aut leuiori atq; hebetiori reddito, quod praecipuum in caussam nostram intendunt , in quo omnem habent fiduciam collocaram ; quibus iam fictionibus,qua ne argumentorum vi poterunt mendac Iuis patrocinari, quae omnia non facile a nobis reflciantur,quibusq; diu causam suam apud suos tueantur In eorum scriptis,qui falsas hominumsententias refellunt,mediocriter νersatus sum: cum; permulta logerim,quae illorum Hsaniam comprimunt , falsasque opiniones apertis argumentis conuincunt, nutris tamen in antiqua religione magis sum coormatus quam legendis ire ipsis,quae illi perditi mentis frontisq; pe fricatae ad flabiliendum suam sententiam cumulant. Cum enim video omnia illorum scripta currilibus vocibus scatere , impolluris, menda eradanctorum Patrum locis aut deprauatis, aut truncatis referta esse, fatis video quam turpem caussam tueantur: cui non nisiscurrilitate, aut apertis mendae s possiit patrocinari. Vixq; mibi possum persuadere, Heresiarchas illos, faxtionis istius Principes,ita esse persuasos, ut impe rita multitudini student persuadere. Qui enim heri potes, ut viri non omnino imperiti, in sanctorum Patrum scriptis satis νersati fallantur mendac s ase conficti sque fandiorum Patrum testimoniis, quae a se truncata O deprauata esse certo sciunt in Sed, cum volunt nominis itilam existimationem, quam sunt consecuti,apud uos tueri: contra memtem, contraque sententiam saepe agunt Golique imperitae multitudini suam haeresim probare student,quam unicamJuae veritatis O fidei ita e ,νt caecam ct rudem oluerunt. Cum autem se causa cadore, neque iura illam se posse tueri intelligunt, in nos debacchantur, O aliquibus nostris obiectis vitiis conantur nos in omnium inuidiam ducere,atque ita erga nos sunt animati,ut toti in hanc cogitationem incumbant, H -LI. Reg. cap. I 7.