장음표시 사용
241쪽
excellentiam svinmam, sanctae et individuae Trinitatis dignas 78i Aprreferuimus grates.
In quibus ad aures vestrae regalis potentiae intimantes innotescimus de Constantinopolitanae partibus eo quod in finibus eius gens Persarum invadentes atque depredantes venerunt usque in loco, quod dicitur Amoria sexagesimo miliario eiusdem civitatis Constantinopolitanae. Unde et praedam magnam conprehendentes secum detulerunt. Et sicut audivimus atque fama fertur, thius regis Persarum princeps et dux exercitui nefandissimi ipsorum existebat. Qui, dum reversus fuisset eum iniqua victoria, elatus in superbia mentitus est proprio nepto suo; et ab eiusdem exercito laetus est rex Persarum. Et insta eras tumultuantes pugnare ad invicem pro nepote et thio dicuntur Nos vero, petentes divinam clementiam, crebro pro vobis die noctuque orare prorsus non sinimus ut ad exaltationem sanctae Dei spiritalis matris vestrae Romane eeelesiae et nostram perennem laetitiam longior aevo in triumphis, celebri nomen regnantes una cum excellentissima filia nostra et spiritali commatri domna regina vestraque precellentissima prole et sospes in presenti vita et in aeterna beatitudinae vos consedivare dignetur.
Incolomem excellentiam vestram gratia superna custodiati
I. Amorium Phrygiae. 2. θεῖος, patruus, Ital. gioq. 3. Chalisus fuit illo tempore Mahm Almalidi olimmed nn Mansgur pater Harunt Arrasehid ab Oct. 775 a d. 4 Aug. 785. V. Keil Geschielit de Chalison II 94 squ. 4. Consus rumores II di chalisus enim, qui in Graecorum imperium spatio annorum 775-782 complures imiptiones secit, iam primo regni anno Oe 775 - Oct. 776 patruum suum v. supra n 2 Abban IM M amme Ibn Ali cum exercitu in Asiam minorem miserat, nec vero Abbas adversm Mahd chalisum postea exsurrexisse reperitur licet alia bella intestina eidem chalis non defuisse constet. Quarto autem reges anno 0et. 778 - ω 779 ipsius hali filium Haruniscimus usque ad Dorylaeum progressum esse urbemque Amorium v. supra n 1 stustra obsedisse. V. Theophania chronographia od Classen, Bonnae 1839, T. I 699
242쪽
77. Hadrianu I papa Carolum regem rogat, Romam puniendos mittat Heletiterium et Gregorium iudice Ravennatra, qui, uariis facinoribu admis8is, ad eum acce88erint'.
Cod. 75 Cen. 763783 Domino precellentissimo filio nostroque spiritali compatri
y' P Carolo regi Francorum et Langobardorum ac patricio Romanorum Hadrianus papa.
Gratia sanet Spiritus igniti calore, nulla quiescimus plus
ratione, qualibet terrenae potestatis splendidi preterquam vestrae a Deo promotae regali potentiae, cum portunitas datur, ex totis nostris precordiis intimare'. Quae dum tam firmam stabilemque annexa fideliter unanimes in unitate conglobatos, ullo modo credimus quamlibet magna parvaque persona inter apostolicam sedem et vestrae excellentiae dirimari talem prorsus vestrum refulgidum in triumphis regnum erga amorem beati Petri apostolorum principis fautoris vestri et nostro dilectione agnoscentes usque aetenus persistere et indisolubile permanere, quod numquam possit quamlibet allida versutia hominum ab amore clavigeri regni celorum disiungi quem prorsus auxili torem in opinatissimis vestris triumphis, nos poscentibus atque precantibus, credimus propugnatorem habere, procedens et introducens vestrum precelsum regalemque triumphum escari super
Quatenus semper pro vobis divinam exorantes clementiam Deique timorem pre oculis habentes atque pro animae sanetae recordationis precellentissimi genitoris vestri omni Pippinisummi regis et pro omnibus fidelibus Francis, simulque divinum considerantes iudicium, nitebamur emendari de pravis atque perversis actibus videlicet eleutherium seu Gregorium, ineptos
. ex eod. f. 73 - 74. Lemma Item exemplar epistolae eiusdem a. pae ad domnum Carolum regem dire eta, in qua eontinetur de lido vel dile et ione, quam erga beatum apostolorum prinelpem Potrum habere pollieitus est, ut in eo ne ussa et insolubiles permansisset, et nulla allida versutia ab apostolico amor eius animus disiungi potuisset. b. a Gratiae e. Mis d. poscentebus e. oeult e.
243쪽
atque inutiles nugaces. Quibus per eorum proterva contumaeia Tmnon sinebant in eorum iudicaria partibus Ravennae inopes Rus ' 'lpussillos Opprimentes vivere, tam in venalitate hominum apud pagana venundantes gentes, quam de panibus eorum absque ulla misericordia avide deglutiebant Ex qua pestilentia plurima pars indeficientes atque ruentes dissipati sunt. Insuper ignobilium vulgum catervamque cruentorum nequiter congregantes, non sinebant otidiae nefandas penetrare neces. Unde, dum in celesia quadam die missarum celebrarentur sollemnia et eadem hora quidam diaconus ' sanetum Christi euangelium p pulis predicaret, intus in eodem sanctuarium ab eorum impii simis hominibus sanguis effusus est innocens, pro sacrificium laudis homicidium perpetrantes.
Et dum ipsi freti existentes, eo quod nos talia iniqua tetra atque perversa operatione minimae illos in christiano populo peragere sinissemus, idcirco superba arrogantia elati, conati sunt sine nostra scientia ad vestris properari regales obtutibus; existimantes, se per eorum infidelem atque iniquam fallatiam a fide puritatis et dilectione beati Petri et nostra vos separari; nescientes miseri et infelices quia, qui rumpti fideles eiusdem Dei apostoli sunt, et vestri selicissimi regni fideles sunt, pariter et qui eius inimici esse videntur, vestri procul dubio inimici sunLQuapropter poscentes quaesumus vestram a Deo protectam regalem potentiam per beatum Petrum apostolorum principem, cui a Domino potestas ligandi solvendique peccata in caelo et in terra data est, et ipsum sanctum baptisma quod inter nos per Spiritum sanctum habere videmur illorum procacitas vester prefulgidus aspectus hilaris minime manifestetur, neque recipere ipsos nefandos vultu dignissimo dignemini. Sed tamquam inimicos beati Petri et vestros existentes eorum superbam gloriationem respuentes, ad nos dehonestatos per fidelissimos missos vestros humiles veniant ut omnia, quae fati sumus, eorum comprobemus praesentia quatenus, qui agunt talia iniqua atque
a depanis . . quadam dieae onus e. e. ne c. d. in c. premittace. An procaeitati
244쪽
783 perversa, per eos emendentur; et inlibata oblatio, quae a sanctae y Αρ ' recordationis genitoris vestri omni Pippini magni regis allata et vestris praefulgidis regales manibus in consessione beati Petri elavigeri regni celorum offerta atque nimirum confirmata sunt, inconcussa et inmaeula in ternum permaneant ut ante tribunal Christi ipse protector vester beatus Petrus apostolus dignus retributor vobis appareat et, leui in hoc terrenum regnum una cum praecellentissimis subolis vestris et omnibus fidelibus Francis in triumphis pollentes tuetur et protegit, ita et in theris arcibus cum sanctis omnibus faciat sine fine regnare. Incolomem excellentiam vestram gratia superna custodiati 78. Hadriani a papa Egilae episcopi et Iohanni pre/byteri
orthodoaeiam laudat E ponit dei chate, de pecudum sanguine, de praedes inatione et libero arbitrio, de eitcin Iudaeorum et paganorum communione, de canonibu et decretalibus errandis Cod. 96 Cen. 70ὶ 772 e. 785 Hadrianus episcopus servus servorum Dei dilectissimo nobis Egilae episcopo seu Iohanni presbitero. Audientes orthodoxam vestrae dilectionis in Christo co stantiam atque ita vos antique fidei communionisquae sinceris traditionibus inherentes, ut mentem christianae deditam veritatia eonfirmi ata h. ex eod. f. 89 41ii Lemma Item exemplar opistolas Iadriani papa ad Egilam episcopum seu Iohannem presbiterum de eorum sacratione vel constantia in partibus pani predi ea nisdum et de a se ali estivitate, et de prodestinatione hominia sive ad bonis sive ad malis, et de eo inquinatione eorum tam in se is quamque in potis seu et de diversis erroribus, et de eorum pseudosaeerdotes qui vivente viro sortiuntur uxores, et de libertat arbitrii, vel multa alia apitula in partibus illis ontra fidem atholicam orta.
1. Idcirco post Hildigarda reginae dio 30 Apr. 783 mortuae obitum et antequam de astrada circiter menso 0ctobri 783 in matrimonium a Carolo ducta nuntium acceperit Hadrianus, hane apistolam scriptam esse docuit Cenni, quod in ea filiorum regis quidem neque vero uxoris mentio insit. 2. Ad quorum annorum spatium haec epistola reserenda sit, ex ep. 7s infra comperiri potest. 3. qui episcopus liberitanus suisse so tur. V. Flore Espassi sagrada XII 167.
245쪽
nullatenus inficerent praevaricatorum vicina contagia, magnifi-772-o. 785eavimus Dominum caritatemque vestram indesinenter laudavimus. Quatenus per earum latores, videlicet Saranum diaconum etsi torinum clericum, suscipientes vestrae dilectionis affatus, en eleatius eos reserantes, liquido inso uti sumus.
Et quoniam pro sedis apostolicae principatu huius sollicitudo delegata divinitus cunetis debetur eclesiis, quam laudabiliter fidei veritatem noveritis et quam sollicitae dominico gregi devotione officii pastoralis inpendatis, frater noster Wileharius archiepiscopus provinciae Galliarum' - cui et sirentiam dedimus
do vestris ordinationibus, atque auctoritatem dirigere vos pro orthodoxae fidei sanctaeque catholice celesiae predicatione in partibus paniensis provinciae oro vobis nobis insinuante, magnisque gaudiis triumphamus cum ubique terrarum dominus Sabilo semen pura consessionis reliquisse cognoscimus. Quod non in petrosa deveniens est temptationis exaruit', nec viae proximum cecidit vagantibus inimicis expositum, nec in spinis inruit sustheandum' sed in bonam terram piae devotionis vestraeaelestae saeione dispersum, in tricesimum et sexagesimum Ductum centenariumque proficit', persectionem scilicet Dumenti dominici mistica locutione designans. Quapropter exultantibus animis confidentius incitamus ut ab omni pestis incursu pectora vestra sapienter intemerata servetis. Quoniam Qui perseveraverit isque in sinem, his ianua
erit'. Dominus prope est', nihil solliciti sitis' siquidem maior est, qui in nobis est, quam qui in hoc mundo'; regnumque
Domini intra nos esse, scriptura testante' sit certum. Quamvis ergo magna locorum intervalla nos dividant, si in unitate fidei nostrae perseveraveritis, vobiscum sumus. Tantum, ut sit auxiliante Domino constantia perseverans dicente apostolo Vobis enim datvm 8 pro Christo, non olum ut eum credatis, ed
a apostolicis . . trieesimus .
I. archiepiscopus Senonensis. 2. Matth. 13 5.6 3. Matth. 13, 4.
246쪽
772-o. 78, qta n ut pro ψε paetamini'. Ad quam sortitudinem sanet, rum mentium roborandam dileetionem vestram iam satus sanotissimus archiepiscopus nos illi licentiam cedentes' - pro apostolicae dei amore direxit quibus merito persistentes imtegritatis ornari usque ad coronam bravii ex optante non dubitamini.
Ferebatur siqnidem in ipsis vestris apicibus, quod multi in partibus illis, tu insipientiam atque cordis dementiam devoluti,
nostrae relationis atque admonitionis series, secundum venerandi Niceni concilii institutionem de pascali estivitate editam, contemnere audent quod, si plenilunium quarto' decimo scilicet die lunae ab sabato contigerit, alio die dominico videlicet quinto decimo die lunae' sanetum pasca minime sit celebratum; sed, pretermisso eodem quinto decimo die, in alio sequentis septi, mane dominico, quod est vicesimo secundo me diae, paschalissest gaudia pronunciantur celebrandum. Quod si interius mente perpenditur magni ac venerandi Niceni congilii trecentorum decem et octo sanctorum patrum simul convenientium promulgata Msehalium festivitatum rati0nem, procul dubio omnis error omnisque ambiguitas ab hesitantium cordibus auferetur. Sed dum plerique propria commenta, ut acuti perspicaees et mundanescientiae gnari, spiritali vero eruditione ignari, vindicare desudant olitanam patrum tradicionem desidiosa ignavia retoreunt et vera mendatiis obumbrare inhiant. In eodem quippe magno Niceno concilio decennouenali cyclo patrum confirmato sententia, ita inter cetera ibidem fertur promulgatum quod non amplius quam usque ad vicesimam primam lunae diem huius sacre festivitatis solemnia dilatentur. Quam paschae rationem et Antiochenum demum venerandum corroborans concilium, inter reliqua ita inibi in primo scilicet capitulo constat exaratum:
a. At . . roboranda . α cedentem e. d. quartu e. e. hsabat dis lunae ciddidi ex m. 99 infra.
I. Philipp. 1, 29. 2. in Dionysii Exigui collection canonum, Codex canonum vetus ccclesiae Romanae sed Pithoous, Lutetiae 1609 p. M. CL
247쪽
CODEX ABOMNUS. EP. 78 232 Omnea, qui με fuerint dissolore definitionem ancti et magm 772-e. 785Memi concilii, congregatum au pr entia piissimi et renerantissimi principia Constantini, de altilifera ancti prach eoulemnitate, incommunicandi et ab eckελ δε abiciendi eme-m ; et i tamen contentis adrer8M ea, quae bene δuntistatutu,
perofiterint, atrocioribus fore summissuros interdictionibus censuerunt. Nam et beatissimus Dyonisius in ea, quam de Mu0ne pasche promit, epistola ita ait A dtiodacimo Kalendarum
Aprilium die eunetorum orientaliumciententim, aequinoctii euroavernalia con8equatur, decreverunt, marimae Aegiptiorum peritiam, qui huiua calaulationis gnari doctique unt, inquirenda pectati re adnotatur, in quo etiam i luna quarta decima Gabbatoeontivat, equenti die dominis luna quinta decima P celebrandum p cha, anet εinodua Nicena sine ambiguitate irmavit .
Adtendite, dilectissimi nobis, et illud, quod beatus Proterius Alexandrinae ecclesiae resul predecessori nostro beatissimo Leoni papae ob piae memoriae Marciani principis iussum direxit post plurima enim ita ait olim quippe Dominu per Moy/enrigni cam dieit: Meriri iste uobis initium men8ium primmerit in me ibus anni et faeie pa/ca domino Deo tuo quartadecima die menia primi μ'. Et post pauca subiunxit dicens: Si quiando in die dominico quoris decima luna reperta, in δε-quenti eptimana est dilatanda fe/finitae'; icut et retere patreδ
α piissim e. h. scis e. e. ommunicandi e. d. eclesia e. e. silus e.
l. abbato inuinta decima addidi ex m. 99 infra g. ignicans e h. subliuilis.
I. In Dionysii Exigui ad Petronium epistola l. I. p. 69 sic est: Quae lunain, quia cum solis cursu non aequaliter volvitur, tantorum dierum spatiis occursum vernalis aequinoctii consequatur; qui a duodecimo Kalendarum Aprilium dio unctorum Orientalium sententiis, et maxime Aegyptiorum, qui calculationis prae omnibus gnari sunt, specialiter annotatur. In quo etiam si luna decima quarta sabbatho contigerit - sequenti die dominico, id est undecimo Kal. April. luna decima quinta, celebrandum pascha eadem sancta synodus sino ambiguitato firmavitμ. 2. V. Proterii epistolam ap. Ianum isti cycli Dionys. p. 97: Olim quidem Dominus per Moysen tompus paschale significavit dicens: Custodi mensem novorum μ, primum hunc esse pronuntians Sieut iterum dicit: Mensis isto mensis
248쪽
238 CODEX CAROLINUS. EP. 78772-o. 785noatri fecerunt, quarta decima luna occurrentea in alia, minis trana ratur .
Unde constat, dilectissimi, non amplius huius venerande sestivitatis sollemnitas extendi sas est quam usque in bcesimam primam lunae diem, rite observantes ebdomade dierum
numerum, dum solaris cursus a lunae cursu omnino discordati
Quoniam in se quidem diebus creator omnium Dominus aethereum firmamentum omnemque eius ornatus rutilantia, aequoris atquo telluris gignentia ac elementorum materiam et cunctorum
reptilium animantia patravit, et postremum s limo hominem finxit arvae, et in septimo dio requievit ab omni opere quod patrara His nempe septem diebus a quarto decimo lunae die, quod est plenilunium 4 dominica tamen occurrerit, quae est prima et sancta dies, pro eo, quod non oportet in ea ieiunare intermissis, in alio dominico, quae est sancta et prima dies vicesima prima luna, rationis ordo exigit christianis sanctum pascha celebrandum. Nam si in sabbato quarta decima luna advenerit, non est intermittenda subsequens dominica, quintadecima videlicet lunae dies venerantes eandem dominicam, quae est prima sabbatorum dies, in qua lux iubente Deo in ipso mundi exordio prodiit, in qua et vera lux salvator noster ab inseris carne resurrexit. Nam si octo dies a quarta decima lunae die, quando ieiunium solvitur, intermittuntur, ut in bcesimo secundo die lunae paschalis estivitas dilatetur, ergo iam non septimanam, id est ebdomadam, sed gdoadam, ut stolidi quique et vecordes profanigant' dicenda atque observanda estilatuendum quippe et illud ratio suadet, quod septem ebdomade et non octo intermittuntur a paschali festivitate usque ad sanotam pentecosten, in qua paraclytum spiritum a patre redemptor noster Dei vivi filius post gloriosam resurrectionem suam sanctis
a. occurentes b. extendi addidi ex m. 99 c. profinietant e. d. scine.
minico decima quarta luna reperta est, in sequentem septimanam est dilata sestivitas μ. I. ibid. p. 100: sicut patres nostri socerunt, decimas quartas lunas occurrentea die domiruco, disserentea μ.
249쪽
gnis apostolis misi Pro quo regia gradiemur via, et non de-772-e. 785clinabimus penitus per tortuosum et duruis ac tribulis repletam callem pergant per eam hi, qui cupiunt nova figmenta et se terum monumenta conponere, ut merito spine et tribuli generentur eis. Iam quidem dudum decessores et predecessores nostri sancti pontis es, pro hac questione simulque heresim illis partibus commonitorium atque adortationem dirigentes, conmia rapitula beati Cyrilli atque Theophili nec non et aliorum sane torum patrum, quas denumerare longum est, promulgantes euerunt, quod vestrae dilectioni gnaras esse dubium non est. Pro quo non sitemus, carissimi, inpensius conmonere ut a falsis fratribus caveatis; et in eo modo, quo sancta nostra Romanaeeelesia aput omnium clesiarum Dei paschalem celebrat soblemnitatem, et vos procul dubio caelebrare studeamini; ut, sicut
pares nos christianorum fidei religio ossicit, quales nimirum infestivitatibus meiati latinuavit dilectio vestra et hoc, quod quidam pollicentes atque in error perseverantes predicant ut, qui non ederit pe-eudum aut suillum sanguinem et suffocatum, rudis est aut ineruditus. os quidem apostolica precepta inbuti atque eruditi, confirmantes predicamus: quod, si quis pecudum aut suillum
sanguinem vel suffocatum manducaverit, non solum erudicionis totius alienus, sed ipsius quoque intellegentiae communis pror sus extraneus, sub anathematis vinculo obligatus, in laqueo meida diaboli. Illud autem, quod alii ex ipsis dicunt, quod predistinatio ad vitam sive ad mortem in Dei sit potestate alii iterum dicunt:
Ut quid rogamu Deum, ne uincam temptationem, quod in nostra μι potrata e qum libertat arbitrii Re vera enim
nullam rationem reddere vel accipere valent, ignorantes beati Fulgenti episcopi ad Eugipium presbiterum contra sermonum cuiusdam Pelagiani opuscula directa, quibus infra multa idem pater docens haec verba subiungit: Ilii autem, dum pro e
250쪽
772 in 785 gratiam 'ciolum reprehemibiliter intromittunt, in ae damnabiliter ealcaverunt, quia alio ad vitam alio ad mortem Merunt μδtinato3, adverte, quibu ae impietati ne bus ligant. Si ad bonum predistinatu sum, contra malum restistere et e88 mihi non erit a vero ad malum naitia, bonum mihi Meroere nihil proderit. Ac se in utraque pari interclua appetit laudis et gloriae, unu oecuri ratem alis deverationem torpebit, ac per hae odiabitur omnia Mostia Mercitatio, oratio cessabit, languebit operatio. Sed non ita rat; quis potis ine santer oremu8, qui ip/e Dominus dicit: -- Sine intermissione orate, ne intretista temtation μ' . Nihilhoninitia contra omne peccatum non solum oratione ed etiam labore luctemur; qui ipse Dominua presenti lectione testatu est, quia unu quisque propriam me eedem accipiet secundum uum laborem'. me verba, qu bu auctor aeremonis illius, eritatem praedistinationis nititur obpugnare, incon8iderate atque indiscrete prolata, Deo no asiunante, o tram . Et post cetera Opera ergo miser eordiae ac tua stiae uM repararit Deu in ternitate neommutabilitatis εuae; et icut futurorum operum uorum numquam fuit ignarus, i in eorundem operum preoratione numquam inprovidua. Preparavit ergo i ii candi hominibus merita, prepararit hisdem glori candis et premia malis vero non preparaeit voluntate mala aut opera mala, sed preparavit eis i ta et et ema/ubplicis. Haec est aeterna praediatinatio futurorum operum Dei, quam, sicut nobis apo/tolica doctrina emper inginuari cun seλυε, is etiam Mucialiter predicamua. Beatus enim mutua predistinationem eorum, quo Dominu gratia alvat, et evidenter
et frequenter insinuat. Ipse enim diei de Deo: Nam, quoapr civit, et predistinani conforme seri imagini sti eius, ut ast ipse primogenisti in multis fratribuεμ et po/t: Quo autem praedistinavit, hos et vocavit; et quo voearit, hos et iu/ti cavit; quos autem ii ii canit, illos et glori eaost . Non utique alios, sed quos redistinarit, o vocavit, o i ii auit, hos glori eavit. Nihil incertum in Dei operissius nutat, quia nihilo ε