Ostenditur Hegesippi esse orationem de Haloneso [microform]

11쪽

Thucydideae formae vel Platonicae L At in hac ratiuncula plane est diversa compositio enunciationes plerumque breves et concisae, fornia prοpemodum Lysiaca Unum tamen Demosthenici generis circuitum deprehendimus p. n. extr. g. 5 παρακρOυσθῆναι - μα OOTαι

διOικήσειν et de tuentur μελλονrtia molestum illud quidem, sed explicandum ex oratoris ingenio, quod toto dictionis habitu eruitur. g. 5. De habitu dictionis. Primum pungit nos in tanta rerum propositarum copia inοpia oratoris, qui, quum Demosthenes abundans idonea nominum communione delectetur, Synonyma nulla unquam eonjunxit, nisi bis e formula solemn ἐλευθερο καὶ αυτOMO O p. 8a, in qua eadem pagina legimus: δέκαιον εIναι καὶ φιλα θρωπον, quae e mant quidem ejus oratoris verba propria, sed citata e Philippi epistola, item p. m. gag:

Contra ad nauseam usque repetit eadem, ut p. i. g. 2 a. αυ-TO et graετόραν εIναι, item p. g. g. 28-2s. P. as. g. - Io ita languide reponit rator, quae Philippus scripserat, ut plane eadem bis dicantur; pari ratione . o. g. Id-I5. p. m. s. ea. et ubique fere. verba eadem saepissime recurrunt; Ide p. I. g. Is pq φισαωter in uno nunciato P. 2. g. 22 ειρηνη quater P. M. . da: γρα

Capita nisia misere ineipiuntur prorsus eodem modo: Περὶ ἐτῶν, Περὶ δε του, Πρ δἐ re te. Structurn -- quam Demosthenes rarissime et nusquam nisi

I idest ad Liban. Vii. Dem. p. a. i. g. g. not. I. I. Id.

Namque si quis non naturali quodam robore causam agit, tum ima vehementiain quaerit in rebus exirernis tum apte dicendi opera perdita et studi, frustra impenso invitus in formas incurrit ineptas.

12쪽

dioster igitur per verme gratitatis causa Pronomina dein onstrativa rela-livis nusquam nοn postponit aut male adjicit. Vide modo p. i . i. p. o. g. ii. p. m. g. 38. p. m. g. asi Demosthenes ea gravitatis thrma non nusquam tantum usus Si et ne semel quidem nisi de re gru i.

Sed nolo omnia notare ad taedium legentis; qui plura desiderat. ipse lacili negotio inveniet, et me etiam non Onente Videbit quam prodigus ille sit condimenti cui parcit Demosthenes. Prae ceteris amat orator de Halonneso Ironiam aut potius Chleu- asinum vide p. d. g. 32 bis. p. m. g. 35. p. 8 . . ad P. F. . di . Tam cumulat Ironia est pusilli et acerbi animi minimeque Sapit modesti Demosthenis eloquentiam qui distinguebat orationes figuris tanquam luminibus, non obscurabat vel foedabat moerore et acrimonia. Quid quaeso summo illi oratori magis horridum, quid tritius, quid ineptius visum esset quam in cοncione Atheniensium, pene quam maje

tvm,CriliS. quam Vulgarem et asperam sententiam omne merito vituperabant. Longinus ' trajectionem ultra eum modum latam corrumpi vimque suam amittere docet. Asperitatem loci obser iniit Her-mοgenes L Cave dictas addi ab Herniogene alterum asperitati Sexemplum vere Demosthenicum. Nam iis ei bis Demosthenes non Athenienses appellaxit sed proditores Acerbitatem suavitate ac lenitate Semper tempera it eodem Hermogene docente ' hi MED* παD I ira O-

σι ενε καi esita Etρεὶ τραχυτηr Eupolidi igitur omico et Aristippo obscoen alia condonamus, qualium prudentem et moderatum oratorem nemo accusabit; etsi quando dormitare Cieeroni aemulo Demοsthenes videtur, tam arcte et tam graviter non potest dormire LQuae alia de dictione disceptanda sint, a Dionysio, at admonemur Demosthenes enim, ait, quae ptima PSSent et utilissima elegit contexuit et unum e multis dicendi genus perfecit, magnificum, humile

13쪽

vehemens (ηθικόν, παθητικOi ut a Proteo non disserret, qui nanes sibi formas nullo negotio adaptabat . Nihil ejusmodi in oratione de Halonneso in ea nihil est luxurians, sed ad veritatem et necessitatem rusus praesentis exacta sunt omnia et accurato quidem studio elaborata ac castigata, sed remissa et JUuna ut p. I. g. 26 φησὶ δ' 'Aiacae in Oλιν αυτ OD A eg. D

olo longiora languidae et verbosae rationis exempla describere. f. p. 82. g. a. p. i. s. a etc.

tχε Πακται εἰ όνυχα. Sunt verba Dionysii '' quo eodem judice ut simplex est Lysias, ita Demοsthenes et ISaeus ejus praeceptor in compositione verborum, eloquendi formis, Sententiarum vehementia varius atque ornatus; mrator autem de ualonnes raro aliquid stentat i &λ

enustas enim quaedam et elegantia ultra exordium non exienditur quod diligentissime compositum constat I propositione adver- Sarii, raro Oτασει, Ux ejusdem ratione, Detro fora a lappοSita respoli-Sione, murtet Dorceσει a refutatione, IDOει Est igitur exemplum

plenae tractationis, in qua nihil vituperandum, nisi tarte, quod compositum est anxie ' Sed laudemus quod est laudandum. At ubi orator ad confirmationem descendit, statim deficit moxque innino ex- Si inguitur et venustas et robur nec ES EJUS Vel Em Sta nervosa Telrobur venustum. In Demοsthene robur multum Venu Sta Sufficiens; haec non lipatet nisi suo loco illud nunquam deponitur sed adeo firmiter et constanter nervi adhibentur, ut illi oratori insiti vel exercitatione parati esse videantur L Color igitur orationis atque habitus dictionis tum in singulis verbis tum in eorum compositione tum in figurarum affectatione a Deniο-sthenis consuetudine et ingenio discrepat rerum forma in dispositione et argumentatione plane abhorret λOγO OD ORE DO erantia O-

g. De Dispo sitione.

Quantam artem in singulis per totam rationem suo loro disponendis exercuerit summus rator, alibi do monstravimus ' statim post prooemium, ut diximus, vire desciuiit oratorem de Inlonneso quipedissequus Philippi epistola trahitur. Propositioni autem: COίλο&αι

D υτερον δἰ περὶ O πρεσβεε λέγOυσι, καὶ i/χει λεξο αεν, eique partitioni tam parum congrua est tractatio, ut priore parte absoluta ita

14쪽

nis si haec Met oratiο, Irοfecto esset labenda mutilata . Nainque qui tantam, quantana e priοribus nemo gloriam ex eloquentia percepit, nihil tartuit et temere scripsit, Sed ut magnam compositioni verborum, ita distributiοni sententiarum peram impendit; quippe qui seiret duplicem esse bene dicendi modum, et eum qui in

rerum tractatione, et Eum qui in Verborum Su οnSistat, utrumque

autem in binas partes dividi, alterum in inventionem et in entorum dispositionem, alterum in verborum delectum et delectorum ompositionem, emeaeiorem ero me compοsitionem et dispositionem

De Argumentatione.

Quid porro si memineris, quο Summus rator Rοmanorum observavit, tantum in DemοSthene SSe cursum verbοrum et sic evolare orationem, ut ejus vim atque incitatiοnem adspiciamus, vestigia ingressumque vix videamus; si recordariS, ratciem de Halonneso imprudenter, inscite, leviter graviSsima argumenta tractasse num miraberis si in ista oratione sententias deprehenderis abruptas, si omnia nos sernuli nexu ad persuaSionem apthcοnsarcinatus est y Desunt igitur signa, quibus facile cognoscuntur verae et genuinae orationes Demosthenis, arietas, rοbur et apta compositi LQuare omnes interpretes ' aliique scriptores, in quibus sunt Valesius valckenarius, Ruhnkenius, ad unum omnes, illius esse pusculum negaverunt quod in judicium con Veniunt re gestae, qua mox narrabimus, refutaticanica iS, quae obStare ideantur.

Coiitrarium refutatur. B. G. eis ius libello singulari, dοcte, acute et ornate Scripto, quem supra laudavimus, Demostheni ratiοnem eam vindicare conatus QSt. Quaecunque autem argumenta congessit, facile dissolvi videntur. Primum sumit ille ex auctoritate veterum quae qualis Sit, ipSE EStima.

g. dividi ii vae t eam m. Plutarchi et Athenaei sententias de quodam verborum luSuinfra g. I et I audiemus Longini et uermogenis judicia de agresti illo loco supra g. 5 exposuimus, et in alter IIermogenis loco

de prooemi plenae tractationis non nominatur Demosthenes ut auctor, nec mittitur nomen, ut Saepe, sed quod memorabile est, esse dicitur hoc prooemium coν αρχα ν. Gravis est Ver auctoritas Dionysi tua ,

qui in Epistola ad Aminaeum ' rationem de ualonneso dicit Pytho

dot archonte a DemοSthone compositam esse. At alii jam viderunt Dionysium ibi neque quae erae neque quae Supposita ESSent,rationes, ostendere, sed quo quaeque anno habita esset earum, quas in canone pros rora b UrODικOυ πίνακαβ συνταeαντων ' sive in tabulis aut Perga-nienis aut Callimachi ' invenit. Cui ipse sciebat non omni ex parte credendum esse. Sed iem traditam mutares tunc non Pοterat, nisi

15쪽

in alienum locum, qui lοngiοris esse disquisitiοnis excurrere volebat L Temporis autem spati reStrictus plurima de rationibus Demosthenicis dieenda in aliam dissertationem distulit , et tunc ab Aminae oro reatus, haud dubie rejecta cui peram impendebat quaestione, ut solebat id solum quaesivit quο ille petierat. Cujus esset ratio, pοSteriοre demum, quos Libanius dixit et Gh-σ Si rhDOi ci ' ExtricaSSE id Entur ut no censemus, Caecilius Dionysii amicus, qui singulari per de Spurii DemοSthenis rationibus disputavit et qui Calactinum Secuti sunt. Dionysius certe persuasum sibi habebat spuriam Sse eam ratiοnem id quο patet ex ejus locis supraeitatis, i. e. quotie eam Commemora it eandem eximendam esse censuit ex Demosthenicis rationibus, quum Stylus omnino dii ersiis esset et fere Lysiae propriuS. Reliqui omnes dubitant, aut pu quanquam Spurium ESSE putatur tamen ex USU Vulgari tanqUam genuinum citant. Praetermittamus Alexandrum AphrodiSi enSem atque EetZem qui frequentatum verborum lusum tangunto et inuStathium, Sub memoriter duos tritos

locos citat 3 sed etiam laudant prooemium Aelius Aristides '' alium locum mediae rationis p. o. g. Is Minucianus, Thomas agisteri et Ulpianus' Alios locos, ut jam monuimus S. 53 Demο-

Sthene tamen non nominato, Tiberius exempli causa propoSuit ' Ηarpo Cration autem S. V. BO ετα, IIανδοσία et Συμβολα, quasi nulla SSet dubitatiο, Verba rationis profert quanquam meliorem pinionem prodidit

Id P. I sis quod debemus eis io. - Thom M. s. v. κατασκευ&Lus, ex tr. Ia Ad loeum orationis Citatum. Is P da et p. 2. d. iiisson et apud Sehol. Hermog. p. o I, quem locum eis Io debemus.1 et Suidas et, qui eum secuti sunt, diversos ejusdem nominis homines Confuderunt Tarentinum Comirum et Atheniensem oratorem. Vide einee ii Quaestion Scenic Specim. III. p. g. Oratorem Aeschines e. tes. p. sis s. S. II S. e. Tim. p. 86. S. q. per ludibrium appellavit Xρh βυλs i. e. qui comam antiquo more in Terticem retortam, give Cincinnos ad uvarum hederaeearum aut ornu similitudinem rompositos gestabat. f.

16쪽

A qui Patriarcha Constantinopolitanus sibi ipse refragatur. Nam in Bibliotheea Cod re init eunetatur quaestionem dirimere ob rationes quibus Libani auctores confutare sibi videtur, tum addit: εγι δε

φυσεωσ. Si Photius reputavisset rationem, in qua inprimis elucet Demosthenis ingenium, de falsa legatione eodem anno habitam esse; argumentationem suam debilem intellexisset. Reliqua docet A. G. Bec erus '. His veterum sententiis plene expοsitis patet Phοtium nimis timuisse neque rem magno pondere pependisse, apparet reliquοs aut dubitasse aut nude citasse quosdam locos aut sensisse Hegesippi esSe rationem,conStat nullum, ne unum quidem ex omnibus, Demostheni eam diserte

vindieasse, id quod quum alios negare intelligerent, necessarium fuisses, nisi eum his ipsi consensissent. Nec perspieio, cur eiskius V suae rei propugnatorem appellet Quintilianum, qui maximus rhetοr magis vituperat quam laudat prοpοsitionem rationis his verbis '' Interim sine finitio i. e. status rei propositae proprius et dilucida nuncialios apud Demosthenem det Halonnesum Philippus an redda ty

quibus nec magis quam Hermogenis vel Dionysii erbis ullum aliquid emeitur, nisi hanc rationem eo tempore in ordinem redactam

fuisse Libanius vero et ii veteres, quo Sequitur, eam Hegesippi esse videri sidenter pronunciant. Quοrum auctorum gravitatem sentietis heis ius, ut suam pinionem II vehementer labi concederet erroris eos accusavit, quasi Libanius nullο habuisset auctοres Nae ille leniere. Notos enim Libanius sua aetate auetores appellaVit OV πρεσβυτέρου et νάσ, quo eodem Vocabulo Sus St Photius Harpocration autem aecto inseruit. Itaque non potuerunt errare. Iam perpendamus adversarii argumenta reliqua. g. s. quibus argumentis eis kius Suam , pinionem confirmare Studuerit. Primum, inquit, non potest dubium CSSe Demosthenem tum publice habuisse rationem hujusce fere, Ciu haec de ualοnnes est, argumenti. Nam et nonnullis de rebus ejusdem generis in aliis quoque orationibus ille agit, et ab Aeschine aliisque diserte traditur eum maxime pοstulasse, ut IIalοnnesus a Philippo non daretur, sed redde retur. Ita fere eis ius, qui proximis Stendit, habitam esse orationem de alonneso Recte neque est enim Declamati Gramma tici Aeschineum autem argumentum in fine hujus capitis tractabimus. alterum, ut quisque videt, nemo negabit eaSdem res eοdem simpore adiversis oratoribus dictas ESSE.Deinde quod multos eiskius locos collegit, ubi Demosthenem sententiaS repetere putabat, ut monstraret, quae in oratione de Halonneso p. 8 g. re dicta essent O την χωρα OV Lλλ ε καὶ , e MED O

eadem postea repetita esse in Phil. III. p. II S. 6: si xta' hic X3D-

είναι, id inane est Namque quid his locis secum eomparatis esse itur

17쪽

ut ab utroque oratore dictum sit Chersonesum et a Graecis et a Persarum rege Atheniensibus esse concessam. Reliqua exempla eiskius petiit ex rationibus spuriis, aut sunt huic rei aliena. Sed possunt alii loci secum cοnferri, quorum blitus est Leptin p. 5o g. Id et Rhod. p. Is g. I. ubi eadem quidem sententia redit, sed forma Tariata est. Demosthenis nativa virtus cum ex aliis locis tum ex . eis io emicare videtur, ubi haec leguntur χλευαζει Πασ, πρωTOM

Tanquam ea verba essent egregia, et gravitate atque acumine Sententiarum et novitate dicendi non, Capta ratorum principi, sed veluti propria. ο de sententiae novitate non contendimus dictionein remissam et mοdem et, si quid videmus, Demosthenis ingenio alienam PSSe putamus. In aliis, quas eis ius admiratur, sententiis Iron inminesse, ipSi supra exposuimus vituperantes et nimis frequentatam et ultra modum trajectam quod judicium a quodam sensu pendet, qui longo ratοris usu comparatur nec rationibus explicandis in alior uinanimos infertur, nec eiskium ipsum Atticae eloquentiae peritissimum latuisset, nisi cupidus fuisset Demostheni ratiοnem vindi andi; namque vitia rationis quae ipse Sensit ita excusat: Mirum non est, Si DemostheneS quum tot de rebus iamque inter se diversis intra mediocre sine dubio temporis spatium dicendum esset, non tam concinna potuit uti rationis descriptione nec tam liber sententiarum illustrium Verborumque gravium devolvi flumine. mas non potest esse

quae alia confutanda sunt, ipSa rerum commemoratione concident, sed vehementer obstare videntur loci Aechinis et comicorum.

g. o. Comi eorum et Aeschinis doci.

Est hujus orationis locus, prοpter quem certatim Demosthenes comicis et Aeschines irridetur quae in doc, tanquam in cardine tota causa ertitur utrum Philippus Halonnesum et an reddat, Athenien se acciperent an reciperent. 'Aλλα /ι ν inquit irator, O Ahi PD

ναι in , αλλα δωρεαν δεδωκέναι, ιν αδικέ' ' Esse hanc contentionis summam haud dubie intellexit prudentia Demosthenis quem de syllabis contendere Aeschines malitiose accusavit. Namque tanta res fuit, ut, quod Aelianus 3 praeclare observavit, causa fieret pugnae Chaeronensis et servitudini Graecorum. Quod rite aestimare comi eos studium ocandi ac captatio facetiarum vetabat, Antiphanem ,

Alexidem , Anaxilam ' Timoclem ' Amphidem' Athenaeus ' enim

18쪽

Athenaeus igitur hunc lusum verborum e comoediis et ex Aeschinis calumnia novit, neque autem e DemοStheniS pere neque orationem de ualonneso Demosthenis esse putavit, alias non Cothoc idem . sed Demosthenem citavisset. Itaque quum rationem, quam habemus, de Halonneso probatum sit non posse esse Demosthenis, id quοd eis ius postea concessit '. Demosthenes autem re rente certe adversario illud dixerit; consentaneum est eum id dixisse in oratione deperdita, si verum tradidit Aeschines Multa autem is mentitus est negavitque Demosthenes, Setalia pronunciasse, qualia iste retulerit L quando enim usquam dura odiosa intolerabilia usurpavit, quae Aeschines c. tes. p. bd. g. Isis

πνιον τῆ ἐν Σικελία διηγγσατο dii quanam oratione, quod contendit

19쪽

Aese hines e. tes. p. 52 sq. g. Ire Demosthenes dixit ID A εα φ O. Tetti Pi y binam sunt ea maledicta, quibus Alexandrum EXISSE Demosthenes dicitur ab Aeschine . tes. p. di g. My An verum praesagi vi Cοthocides, quum se, quid Paeaniensis pro Timarcho dicturus esset, audivisse simularet yi Attamen suasisse Demosthenem, ut jure postularetur a Philippo alonnesus, non humiliter rogaretur, luculenter docent aeulei comicorum aequalium. Quae fortasse aliquis Sic explicuerit: si Demοsthenes non ratione sed dicto et apophthegmate id SunSerit, qualia multa summi oratoris servantur' Dixerit igitur sorsi ian

is, qui princeps inimicos Philippi ducebat, tale dictum, quο oratο de

ItalοnneSο, ejusdem partis assecla, inreratiοne repetierit. Ille vero in ratione quadam semel tantum ' nominavit IIalonnesum ibique se decreti de ea insula lati uetοrem esse negavit. Haec non abSona Sunt; OS RUtEm. quum Philippus in epistola ' scripserit plures de hac causa prodiiSSBquumque conSentaneum Sit omnes, qui Philippo ad tersabantur, intellexisse in ea formula eoque capite totam rem verti, largimur DemοSthenem publice dixisse dejalonneso, atque ex vera ratione APSchi II Em

Demosthenis ratione de HalonneSori ea quae EXStat non est Demosthenis. Nam quanquam tertius locus ibi continetur alter tamen alio modo tractatur p. i g. et de primo ne verbum quidem legitur. Itaque verit Demosthenis ratione diu deperdita aliam Alexandrini aut Pergamen in ordinem redegerunt, quam Hegesippi QSSe qui in numerum non receptu erat, et genus dicendi manifestat Libanio perhibente et re gestae perspicuum faciunt. IIo etesilal, esse oratione in e rebuS,PSti Pul El.

g. m. De singulis rebuS.

Quae jam commemoravimus non repetemus alia infra cum eo litinua narratione contexenda videntur, Singula nunc pro Sequini ur.

Orator p. 2 g. 2 et p. ad Ei se dicit decretum rogasSe, quo

lex Philocrate contra ratas leges perlata abrogaretur et pax cum Plii lippo constituta emendaretur. Tres sunt autem leges Philocrateae de pace I Olvmp. VIII, I, quam Subscripsit Demosthenes Et r&Dα-ν brato Lycinus accuSaVit L quae a nostr nοn signissentur, nec ma

gis et quae Olymp. IIII, 2 de legatis ad Philippum miliendis assen

itente Demosthene sancita est Intelligenda igitur a lex quam Aeschine suadent XVI d. Scirophorionis ejusdem anni Philocrates pertulit quum

pacis constituendae rationem haberet quamvis autem Demosthenes concionem, qua id actum erat. singulariter accurateque recensuit ' et

20쪽

decretunt tot te tetri coiitu inelii confodiis tam eii m sese torii Lilla in Philocrateam emendata in esse nusqualia dixit Eque a uiuore in iam lini iter quam noster orator tractavit .

P. Si s. ad. Paeaniense in Callippum risi e lia rogationem de Cardia degum ruptarum accusavit. uοd ut libani, affirmante apparet Hegesippus fecit At repposuit Augerus , exstare etiam mune Demosthenis orationem contra Callippum. Ibi scilicet agitur causa privata damni 'yλα6 ἐζ non occuSatim publica des legibus ruptis. DO et rarat ei Orator haec instituta est contra Paeaniensem. illi acta est contra Lamprensem multi enim ea aetate erant Callippi d. Uterque orator, Demo Sthene et Hegesippus, eandem contra Philippum agendi rationem decutu St. unde patet cur egesippi ratio

de Malonneso Demosthenis esse tutari potuerit Hegesippus societatem cum Phocensibus pertulit ' Idem primus quum Philippus

dissuasit et 3 , Sten. OS Olymp. IX. d. legem de bello adversus eum gerendo rogavit Ide Aeschines Demosthenis adversarius Quin iobylum insecta ius esti' is autem Timarchum ab Aeschine accusatum defendit ' pro eodein causam dixit Demosthenes S . Sed Suminum aestata ut istenda uius mannia iacta rei Megesippus haec de I alonneso verba ferit raptissime cum Vera ratione Congruerct s. a 2 De serie veru in se St Ir Um. Demostheties ineunte Olum p. IX, I anno sive a Chr. 3d cum

oratores de Malonneso et eum mitis legationem Pelii potinosiacam