De origine atque primordiis gentis Francorum carmen authoris incerti, sed qui Caroli Calui, cui inscriptum est, aetate vixit. Nunc primum prodit cum notis historicis, in quibus è veteribus monumentis multa illustrandae, tum ciuili, tum ecclesiasticae

21쪽

dovicum Pius a recenset, ut ad Carolum Caluum cuius aetate scriptum esse constat deuoluatur. Quo fit ut minime bibitent, quin id taea Duchenius

vir eruditissimus, id Carmen Historiae Francorum scriptoribus coaetaneis inseruisset, si illud heidis

se in eius manus , maxime cum magni illius operis Tomo a'. Genealogiam beati Arnulphi, Metensis Episcopi, ex vetusta membrana ediderit, quae

a Genealogico isto Carmine abest longissime , dc grauissime statim in limine offendit triplici errore, alia occasione purgando Denique , quoniam viri aliquot non poenitendae eruditionis id opusculum luce publica dignissimum iudicarunt, quorum iudicium vix umquam est eruditorum qui non suffragio suo comprobeturium ob scriptionis huius, tustatem . tum ob eximiam quam undique spirat

eruditionem , tum denique ob rerum quae in ea tractantur grauitatem. Nam quod primum attinet,

quod selisin placet hic attingere, propterea quod reliqua suo prima statim Carminis lectione deprchendentur. Scriptum est opusculum istud aetate Caroli Calui , cui etiam inscriptum liquido constat , Sc quidem adhuc iuueni ut ij duo versus clam

re dcmonstrant .

Cum si ei vita tibi fuerint insignia res

Et matura fui aetas Aleuerit annis. Quo si ut pronum si coniicere, haud milio post annum go quo Ludovicus Pius , Catoli Calui pater mortuus es quoque Carolus ipse annum aetatis circiter C agebat, atque adeo ferme auxe

22쪽

sgoo. annos Carmen istud prodijsse. De illius porro

auritore quis nempe fuerit non ita certo pronunci

re possumus. Insertuli quidem est illud in Codicemss. optimae notae, unde exscriptiun est, versibus magni illius Luxouieusum in Gallia, a tensium in Italia, Abbatis Columbanissubsequitur enim in eo Codice versus , quibus titulus iste appositus est columbanus idolio in subij ciuntur illi versus iud in Abbatis, quibus istud initiunc est haec praeceptavat, si .Neque tamen propterea quisquam sanus Carmen Carolo Caluo inseriptum nominatissimo illi Abbati, qui Sige bello Clotari I .filio in Austrasia regnante in Galliis versatus est, tribuerit. Itaque Carminis hui' author plane incertus est , nisi sor .

existimet diquis Carmen illud de laudibus.

neris Regum Francorum quod in Catalogo Codia cum mss. insignis olim Bibliothecae Cluniacensis Lothario Diacono tribuituc, cum hoc nostro idem esse quod tame cum illud Lothari Carmen non extet, esset hariolari. Caeterrum de Carminis nostri author ista videntur certa,suisse illu instituti Ben . dictim Monachum, propterea enim inter res ab Ludovico Pio praeclare gestas , haud omisit recensere restauratum a magno Principe institutum B. Bencrdicti quem Author patrem nominat Hie desina Patris Benedicti lege tenem

Saneis, o antiquae renoua legalia normae, Cuius erat fautor deuota mente Fideque. .

Quiliis paulo inferius instituti illius Professores

23쪽

. Ludovici parcius mente deuotari eat vixisse

illum Ludovico Pio, Carolo Caluod egibus Fra corum, demum Poetam uisse non incelebrem, de quem Carolus Caluus habuerit in pretio.Nam pra

ter Carmen istud heroicum quod magno Principe iubent author scripsit, ut ipsemet testatur hoc

Metro

Ille iubet, parere decet te Fu ny a. Pollicetur se insignia eius gesta suo tempore scripturum, atque interea Christi miracula quatuor Euangeliis comprehensa, libris,.pedestri oratione,

exaraturum, quod a praestiterit mihi plane est inocorepertum Atque haec in rem praesentem sufficient; nunc ad Notas Nis, Historiae, in quitas e ineribus monumentis mi ta illustrandae vim Ecclesiasicae , tum Civili raneorum Historia OR a Hedium gentis Francori allicriti uis Carminis inmodice mss. in fine autem illius apposita sunt ista verba, quae quamquam nonnihil diuersa , re tamen sunt eadem Explicit Carmen de

Mur' at Penim diis gentis Francorum , in honore Domni Carin Ruic, quibus omnibus quamquain Author originem atque primordia gentis Francorum uniuersi videatur polliceri , de sola tamen secunda Regum Christianissimorum stirpe id ex

24쪽

quitur. Quo fit ut ab alio quam ab Authore ipso titulum appositum par sit existimare. Est porro Carmen istud Genealogicum , atque in hunc, ut videtur , finem scriptum , ut secundam Regum nostrorum stirpem cum prima connectat, quod

praestiterunt soluta oratione plures ali , quorum varias ieries Genealogicas secundae stirpis habemus . hoc ferme tittito, Genealogia beati Arnia hi, Meten ,

Iis,Di copi, quibus utendum erit ad Carmen istud illus randum donec illae in Monarchia nanc

rum sancta publica luce donabuntur. xi aro , dic Familiare admodum principibus ' secundae stirpis Carlomannorum 8 Cariorum , seu Carolorum nomen, unde etiam ipsa nomen accepit. Primus Carlomannus, pater Pipini Landensis, cuius genus cum Ansberti genere in Anchis, coniunctum familiae potentis limae dedit originem Deinde vero Carolus Martellus , Carlomannus eius

filius, Carolus Magnus, inclariona annus , Pipini Regis filij, Carolus Magni filius Denique , c aciunt simplicem , aliosque posteriores Carolos omittam, Carolus Caluus , cui Carmen istud inscriptum esse clarius est , quam ut egeat demonstrari rem conficiunt hi versus. Hinc avus, hinc genitor vires, marestuemini Carolus muse feriat mucron rebelles,mu vicus foueat deuota mente sodales. Fuit enim Carolus Caluus , Magni Caroli nepos

Ludovicissi ex Iudith secutida coniuge filius.

Versa

lix Cum tibi prosa tuam celibraret in ordine Gentem.

25쪽

Certum est hic sermonem esse de Genealogis stirpis Carolinae prosa scripta , quam versibus suis imitari Authori libuit. Quod si coniecturae locu est , haud dubitauerim adserere loqui Authorem de Genealogis quam ipse Carolus Caluus prosa scripserat. Id enim praeterea videtur inmiere iste

alte versus

iae cetibranda forent praemissis intulit ipse. Eam porro Genealogiam prosa scriptam , atque a Caroli Caluo rvt titulus praeserto dictatam ha- 'eo penes me a modice Os Monasteri sancti Bertini, apud Audomaropolim in Belgio , quae cum aliis , Deo bene iuuantes publici iuris fiet versi Ansbertus genera portans insignia ciari. Ab Ansberio Carolinae tamiliae , tot Regibus, Imperatoribus illustris genus deducunt, derium omnes sermo Genealogiae dc scriptores quos legere contigit. Quod placet hic testimoniis plena manu propositis demonstrare Genealogia quae extat a Codice mss. peruetusto Bibliothecae Carmesit rum Discalceatorum Claromonti, Chunc prae sere titulum In Dei nomine commemoratio de Genealogia domini Arnulphi , Episeopi, Consessitis Christi. Ansbertus fuit ex genere Senatorum pra- clarus atque nobilitatis vir, in mulas uitiis poloni,

accepit fiam latur, , dic Genealogia altera , Emss: Codice spinalli exscripta Andrem tenuit. Armaum Gemiam, c. Genealogia tertia in edita dictata, ut titulus praesertu a Carolo Caluo.

Ambratus bis mus genuit a mouum , lirhuisse

26쪽

sia Clisthar, Regis Francorum re c. Quartam nealogia , quam pertexuit Monachus sancti Ar mlphi Metensis, Author vliae hacten ineditae eius demivirum, illius vitae libro, cap. 3 - ,38 AU-

gnorauit in matrimonium in c. Genealogia quinta, hactenus in edita , quae habetur in Gestis Centu-lensibus mss. lib. a. cap. i. quod est . Geneal gia Francoriam Principum Ansimus Cirta tonae digni mr, mi Mue meruit uxorem ii a genuit Arnisum, e Genealogia sextarii dita , quae extat in vetiisto Codice insignis Bibliothecae Cor-beiensis , , cuius Author Monachus Sighemensis vixit temporibus sancti Ludovici militioni duxit Ans reus , Princeps illas ista genere Romanus, e Imperiae nos alia ortus , qui genuit ex ea re dum, dcc Genealogia septima, cui titulus est Com

memoratio Genealogiae Caroli Magni, e . Cluam Hen

ricus Canisius tomo, Antiquae lectioni , vulgavit. Anspertus , quisu ex gene Senatori et ac raset, atquem iis, in multis uitii mens revit filiam HA- thar, Regis Francorum ad coniuem &c Geneal

gia octauata tiam ex . vetusta numbrana inter Me etensis Scholae reliquias repertam, Duchenius tomo

et scriptorum edidit Blithil is filia Clothari , habuit Areuinum Comitem Palatinum Ansberto. Author seriei Genealogicae , quam idem in erudits simus edidit tomo I. itidem operis hoc titulo

Altera serie Fuerunt autem M.tiores domus , ex qu/

27쪽

rus Senator, c. Vetustus Scriptor libelli de Maioribus domu Regiae , quem vir cllarissimus P trus Pithaeus edidit, de post cum Duchenius tomoa uesset Maiores Amus, ex bus generam Regi - , protrat, primus quidem Ambertus Senator , Fira ex butide Monachus Engo lilmentis in vita Caroli Magni agens de Blithil de , Mi virum in coniueo nobi nn , itor Francos homine Amianum , de quo genuit fis m, M. Omitto caeteros ,rnaxime recentiores, qui quae de Amberto scripserunt, aveteribus dedent esse mutuati. Veria Gemm p. rtans insitnia clari S c Ansberti genus st:

Senatoriui fuisse, adeoque nobilissimum expresse

tradidi P qcta noster paulo ante, postquam enim dixit G alliam , licet indignatam , recepisse Romanos Senes , id est Senatores , subdit subinde de

Surrit ab his igitur nitido de sanguine plendoru&c. Cui consentiunt laudati paulo ante Scriptores, quibus aut ex benere Selictorum , aut vir Senatoriae dignitatis, aut Senator Ansbertus dictus inuenitur, praeter illos vetustissima,& nondum edita saneti Ferreoli Episcopi V Eetiae vita bi Arisbertus ex magno Senator genere, Prosapiam nobilitatis deduxisse scribitur , quibus omnibus non abludit Mona Aus sancti Arnulphi libro et vitae illius Praesulis, Apisi . tutus haec sunt verba quae lubenter refero,

quod Poetae nostro in multis succinant. Praedictu; Ambertus , etsi nomine carebat regio , id enim solum

rem Regium Romanisubiugantes sibi oriam mensi .

28쪽

bant non mineri tamen praefulgebat dignitate quibus verbis quae alia, qua Senatoria dignitas exprimitur Erat enim xi sectandae nobilitatis multis praepollenso bus,d c. Caeterum,cum de genere An,berti Senatorio ac nobilissimo tot testimoniis constet, alid facile reperias Scriptores, qui de magno illo risi-cipe docuerint qui gentis,unde domo, habemus t mei duos vetus, Scriptores quibus iuvamur, ne deinceps natale illiu soli , ac parendis ignorentus. Nam quod primum adtinet, Atithor vetiistus vitae S Firmittit pilc UZetiae , quae non iti edita est , patre ni Firmini, quem ex alta parertum Prosapia extitisse

scribit, Narbonensi Ciuitate oriundum tradit, unde cum Firminus Amberti si ater, germanus fuerit , ut

ex nonnullis Genealogiis constat, Ansberti quoque natales Narbonae debentur, unde etiam Ferreolus Vceticensis Episcopus, Firmini successor in vitai perius citata, VAn, berto progenitus , natione

Narbonens diserte traditur, ut imposterin dubia tari non debeat, qui Narbona sit nato solum Maerii, quod scripsit etiam qui laudatam a nobis

vitam degerat vir eruditus Petrus Casan oua, in Instructi nibus de Allodio( ut vocant Franco Neque aduersantur vetusti Scriptores hi , quorum alter Ambertum Aquitanorum nobilissimum , alter genere Romanu appellat, hic enim genere Romanum dixit , quod e Senatoribus qui Roma, riginem debebant ortum putauerit, quemadmodum, Poeta noster a Senibus Romanis genus illius deriuar,

ille vero Aquitanorum nobilissimum , non taliun

29쪽

quod totum illi iis genus in Aquitania prima sue icpotentissimum, de quo alibi dicendum est, sed de

quoniam antiquitus Narbonensis Prouincia intra Aquitaniam censebatur, qua de re ut plura omi tam, videi lus Aymonius in i raefatione ad Gesta Francorum editionis Breuli pag. , ubi egregiis Aquitaniae urbibus Narbonam, Tolosam annumerat, videndus Author Incertus de coaetaneus vitae tactuum Ludovici ii recensens ad amnum g. inter Limites per totam Aquitaniam, a Carolo Magno ordinatos , Ohorsonem Toloste Comitem, quae erat in Narbonensi. Videndus praeterea utroque vetustior ginhardus in Annalibus

de Gestis Pipini Regis ad annum Si viaia

bonam Sc Tolosam intra Aquitaniam noli obscure constituit. Denique videndus Bernardus Culdonis, Episcopus Luteuensis, in descriptione Galliarum , quam ex Chronico mss. edidit Duchenius tonu i scriptorum ex qua id duntaxat ref ram. Secun um anusuos uaeum, Mensu hie psevis, Primm Bituris is suberat , t aletur in Decreto S c. Quae Bernardi verba ex variis

Catelli viri clarissimi in Historia incitan lib. s. Obseruationibus illustrari possunt quas consilio omittimus. Quod adtinet vero ad secundum phrentes nemporansberti rinus Author vitae Limcti Firmi , illorum nomina conseruauit. Nam in ea vita rogatus a Ministro Rorici Vceticensis Episcopi , Firminus ex qua Prouincia esset, vel ex qua .

gente progenitus es ondisse scribitur in haec verba.

Pater

30쪽

Pater meus Ferreolus boratur, mater vor meata ubi ia vocatur nemine Pater laque Ansberti Firmini fiatris Ferreolas, quae haud dubie causa fuit cur Ancbertus uni e filiis Ferreolinomeniinposuerit,nepoti nempe Aui nomen, mater vero Industria, de quibus nolin ulla obseruanda sunt, ut de Ansberti genere ampsius constet.

De patre nullus dubito quin fuerit ille e Ferreol nim familia in Narbonensi prima nobilissima, cpotenti illime, quam illustrarunt duo Ferreoli vi ri praehistori , quorum meminit variis locis virbque amicissimus Sollius Sidonius Alter est Ferreolus, ille vir praefectorius , in cuius Prusiano praedio amoenissimo in agro Nemausensi sit exceptus, voluptuosissimum tempus exegit, ut testatur Epistola nona , libri secundita, ad quem

apud Treuidum in finibus Ruthenorum agentem, librum mittit in Propemptico, ubi vocat illum Rectorem alimenque Galliarum , dc coniugem eius

Papiauilla eximii laudibus celebrat Alter est praedicti filius ad quem scribit lib. Epiaeir. quem

Tonantium lib. a. Epist. s. atque in Propemptico, lib. ver i. Epist. . Tonantium Ferreolum appellat. Nam falli eos qui Tonantium a Ferreolo distinguunt Sumundus missitissimus in Notis recte demonstrat,

premadmodum de nequaquam fuisse illum Duc pu Arelatensem, quod Savaroni niditissimo visum

fuerat. Neque vero hic existimandus est Ferreolus Ansberti pater; nam aetas repugnat , quandoquidem ex Epistolaichb .eum Ferreolum post am