Francisci Passovii quaestio de vestigiis coronarum Meleagri et Philippi in anthologia Constantini Cephalae [microform]

11쪽

Sinopansi, hominis haud minua obscuro, diversus eas non videtur, nobis etiam ea de caussa

renuantibus, quia Heraclide secundo Philippi Coronae potius quam fleagro adscribendus Iaariti, --ΟC Ο Anth. IX, 27. HALMCUS. Anth. VII, 650. fluctuant tamen scriptura inter Phalaecum et Flaccum, quamvis hoc parum probabita: PHILOXENUS, MAE. , 819. quem a tragico Cytherio octo distinxit Iacpha animadvv. Vol. XIII p. 937. THEO DORUS, th. VI, 282. cum Theodoro Proconsul , Anth. VII, 556. I, 198 haud com

undendus, sed idam fortasse, cujus su Thoodorida nomine in prooem. v. 53. mentionem

ἔρπυλλον ' Huius vagini epigrammata Anthologiam Constantini mant. Neque ut prorsus conmant nomina mutation opus, quamvis facillime Θεοδωρέδου in Θεοδώρου depravari potuerit. Dudum enim a Grammaticis, ab Eustathio ad Odyss. IV, 343. Schol ad Pind. PIeth. VI, 4. est ad Theocr. VII, 21. observatum est, nomina propria primitiva et patronymica subinda promiscuo poni, idoneaquis exemplorum copia Grammaticorum notationem firmavimus in pro u-aionoras Ioco Propertiano, indici lecti aestiv. a. MDCCCXXIII. praefixa et a Seehodio inhorreo philol. atquct paedag. a. DCCCXXIV. Lasc. II. p. 362. spetita. Nihil igitur impedit, quo minus Theodorum nostrum illumque Theodoridem unum eundemque fuisse hominem statuamus.

Quae quum ita sint, ipse Iocus, quem in AnthoIoga sua illorum poetarum Iusibus concessit Constantinus, fidem facit, haec ipsa νε-ραφα esso Meleagri ἔρνεα, quorum auctores proimis anta eum olympiadibus floruissct censendum. Attameni ea callida occultasse insimulemur, qua sententia nostrae quodammodo adversentur, Latendum sane, in iis quoque Anthologiae partibus, quas E MEIEagro fluxisse contendimus, nonnulla, quamvis porpauca, inveniri, quae huit Corona inseri haud poterant.

Epigrammata scilico ΑΝΤΙ ΤΗΙ ΤHESSALONICENSIS, Anth. VII, 409. 413. 493. CRLNAGORAE, Anth. VI, 161. ac PHILIPPI THESSALONICENSIS, Anth. VI, 114. diu pon

MsIeagrum scripta et in secundam ipsius Philippi Coronam recentiorum poematum recepta esse, quis nescit nomina vero GAETULICI, Anthol. VI, 154. et Um G ΜΜΑΤΙCI, thol. VI, 158. nequo cum terris, quibus vixit eleager, nequo Cum temporihus, quibustius suum absolvit, satis convenire videntur: NICARCHVS denique, Anth. VI, 285. IX, 330. quin equo laudetu a Philippo, neque in iis Iocis, quos e PhiIippi Corona depromptos esse statim demonstrabimus, Nicarchi Iegantur epigrammata, non post Meleagrum tantum, sedegam post Philippum vixisse censendus est. In Antipatri quidem carminibus, VII, 409. 413. 493. in xbmptu est de permutations gentilium cogitare, neque dubitavit d ea Branchius, qui in Analectis duobus adeo Iocum suum inter reliquias Sidonii Antipatri, p. LXXXII et tu IIIV. concessitu ac Promis digna sunt, quae melior poeta quam ThessaIonicensi spatro tribuantui Sed faciamus, huic quoque his terve risisse Musam, sententiae nostrae

12쪽

arumnactus Excapricinibus: non c--IIitur a quae suspicat sumus, pisum Maisagri Com in a Constanti, ham issa in actam, ad roeaentiorem mandam ullog. mutam epigrammatii ordina ex ea factam, non exiguam in recc*ν Eonsirmationem. Ita Enim facillimo poterat Bari, ut propter aliquam argumenti vae santctntinae cognationem inters merit Palatinas Amthologias tonditor, quis Miundu onmsseeat, a quilina interpolahi mibus Dratia instimitas si priscam iIIam Et genuinam monas Gadarensis descriptionem expia potuisset. Ut tot in universum adstipulamur Iacobsto, Exstaro in limiaegio Cephalae majores quasdam partiaevias, quas a Meleagro probabiliter descondant, et quarum sedea indicavimus, ita amari arctioribus imitinus Ea est circumscribenda duobus Enim Focis Exceptis neque ullum prumitivi ordinis mansit vestigium, neque quae exstant reliquiae a serioribus additamantia Prorsus sunt immunes. PHILIPPUM THESSALONICENSE eos tantum po ta in caeIection m suam Ecepisse, qui pos Coronam a Meleagro contoxiam Pigranasinatis scribendis operam dederint, Ex iis quaeras operis sui consilio ac sina in prooemio ipse exposuit, haud est ambiguum, v I obs animadvv. Vol. XIII. p. 850. poetarum, quorum nomina recenset, tred im nullus maculi post Christum primi terminos excessit Meleagri vero exemplum etiam in minutis qmis tam annis imitatus est, ut non modo eandem singulorum scriptorum comparatisnem cum soribus et arboribus instituerit, sed etiam, potioribus tantum enumeratis, Toliquorum nomiam in prooemio aeque reticuerit, mino simillima Prooemii clausula, τους χε περrσσους ε κασον ola ἐθέλεr αὐεσιν ἀρτιφυroag. Ordinem vero Meleagri elem ntarem Philippo quoque laeuisse, quamquam non diserte assi 'mavit, ex iis, quae jam monituri sumus, apparebit. Ut igitur eadem qua in eIeagro via incedamus, eos primum Anthologiae locos circumscribamus, ubi secundae Corona epigrammata non aliis antiquioribus recontioribusquo e mixta, set mera et solidis quasi massis compacta inveniuntur, quod haud paullo frequentiusquam in eleagro accidisse videmus tredecim Enim CephaIanae regionibus indubitata eaque

Partim haud exigua Corona Thessalonicensia fragmenta agnovimus, libb. V, 104 - 133. VI, 87-108 227 261. VII, 364-405. 622-645. IX, 8i-89. 215-312 403-423. 541 362. X, 18 25 100-103. I, 23-46. cum 4 et 50. denique 3 18 327. excepto

uno 23. Contulorurit ad insignem hanc CCCL epigrammatum congeriem poetae a Philippo in prooemio nominati ad unum omnes, praeter Philippum ipsum Antigonus Carystius, Antipates Macedo sives Thessalonicensis, ritiphanes Macedo, Antiphilus Byzantius, Automedon Cyzicenus, Bianor Bithynus, Crinagoras, Diodorus Zonas Sardianus, Diodorus Sardianus junsor, Euenus grammaticus, Parmenio Macedo, Philodemus Gadarensis et Tullius, utrum Geminua

an Laurea non constat. Hos taman eorum superat numerus, quos uno τῶν περἔσσων vocabulo complexus est Philippus, siquidem jura eos huc reserimus poetas, quorum carminibus reliquias istas Corona Thossalonicensis distinetas videmus. Cui opinioni nostra aliquid roboris adcrescet, simul atque probaverimus, vitas horum scriptorum etaporibus intctrinis grum a Philippum mediis au necesiario osse assignandas, aut, ubi diserta aetatis indicia desiderentur, certo non repugnare qua in ra mirifico nos adHvit. Iacobsi catalogus poetarum

13쪽

apigrammatie rura , tanta cura et eruditione eous citre, ne quae antea tricarum fuerint pleni ἀ- nunc Ianaatquo perspieua breviter ahmisi queant Videamus igitur de singulis.' ADAEVs. MACI DO, Anth. VI, 228. 258. IX, 300 303. X, 20. idem fortasse, quem

i iis rhetore sui aevi recenset M. Seneca, Controu XXIV. Et XXV. extr. AEMILIANVS

mcAENVS, Anth. Ιx 218. incerta aetatis: ANTIPATER CARYSTIVS, Anth. IX, 40'nomen Pert mendolum, sive ex Epigrammate praecedente Antigoni Carystii idem huc transi- ei it gentile ad Antipatrum Thessalonicensem, sive Antigoni nomen Antipatro substituendum:

Λ UPHANES EGALOPOLI , Anth. IX, 258. incertae aetatis: ANTISTIVS, niti. Li 37. VII, 366 544. XI, 40. dubiae aetatis, forsitan Antistius ille Sosianus, quem factitati si Neronem probrosis carminibus exsilio multatum esse tradidit acit Annal. XVI, 14.cqII XIII, 28. POLLONIDAS, Anth. VI, 105 238. 239. VII, 378 389 631. 642. IX, 87, 288. 243 244. 257 264 265. 271 280.281 287. 296 408 422. X, 18. I, 25. oruit ub Ausust et Tiberio M. ARGENTARIVS, Anthol. V, 104. 105 110. 113. 116 11 127. 128. VI, 246. incertum Philodemine an Argentarii. 248. VII, 364 374 384 395. 403. IX, 221.229. 246. 270 286.554. X, 18. I, 26 28 320. dubiae aetatis: LOLLIV. vASSVS Anth. V, 125. VII, 372 386.391. IX, 236 279 289. X, 102. vixit sub Tiberio, idem haud dubie Argentarius, ex quo passim Proiecit, Seneca in Controv. BOETHVS,

niti. IX, 248 fortasse Tarsensis, Augusto concedent ex urbe Patria, quam impurio Qxpila verat, ejectus Λακος μὲν ποιητής, κακος δε πολιτης, teste Strab. XIV, 4, 14. DIOCLES CARYSTIVS, Anth. VII, 393. su Augusto et Tiberio, inter rhetores sui aevi laudatus M. Senecae, Suasor. II et Controv. Ι. extr. III extr. V. Xir. VIII. Extr. XI. extr. XIV. extr. XVI. Extr. XXXIV. extr. DIOTIMUS MILESIVS, tith. V, 106. incertae aetatis, sed proh distinguendus ab altero Atheniensi, quem suae Coronae intexuerat Meleager: HGONUS

THESSALONICENSIS, Anth. IX, 261 incertae aetatis: ERYCIVS CYZICENVS, Anth. VI.96. 234.255. VII, 368 37y. 397. IX, 233. 237 558. Auguste ut videtin saeculi: TRUSCUS MESSENIUS, Anth. VII, 381. incertae aetatis, quamquam nihi obstat, quo minus eundem eum Etruscum putemus, quem cum filio a Domitiano in Exsilium missum esse novimus ex artiale VI, 83. II, 39. HERACLIDES SINOPENSIS, Anth. VII, 392. cicertae astatis, Diogene tam se Laertio antiquior MACEDONIVS THESSALONICENSIS, Anth IX, 275. I, 27 39. incerta aetatis, quem cave confundas Cum juniore Macedonio, sub Iustiniano cum Paullo Silentiario stragathia florente, cui tituluν του πατου adjici solet

Q. MAECIVS, aliquoties, sed perperam, ACCIVS scriptus, Anth. V, 11 117 130. 133. VI, 80 230. 233. IX, 249 408.4 11. incertae aetatis: VCIVS SCAEVOLA, Anth. IX, 217. incerta aetatis: MYRINVS, Anth. VI, 108. 254. incerta aetatis, licet elegans in paucis posta: NESTES CORIN,HIVS, Anth. IX, 216 225 230. 250. 292. XI, 32 . 45 incertae aetatis: PHILIPPUS CARYSTIVS, Anth. VII, 394. nisi idem hic, quod supra in

Antipatro Carystio observavimus, acciderit, ut ex praecedente Dioclis Carystii epigrammato gentilo perporam sit additum Brunckius eri in Anal. r. LXXVI. carmen nostrum Thessalonicensi Philippo, cujus colorem refert, haud cunctantis tribuit POLEM PONTICUS, Anth. I, 88. Boruit sub Augustor MVNDVS TARENTINUS, Anth. IX, 260 301. do quo Brunckius in lecti. p. 287. reetissimor , quisfuerit et quando scr*Serit, inco emrum mιhi est probabile est, sumarem eum fuisse poetis illis, quorum carminibus in limus Coronam suam nexuit: id suadent migrammatum argumenta, natistas Color,

14쪽

alirus et viri nomen, quod Romanum est. M SERAPIO ALEXANDRINVS, Anth. Wh400. incerta aetatis THALLVS MILESIVS, Anth. VI, 1. 235. VII, 373. IX, 220. Augusti aequalia et ut videtur libertus. D TVLLIO SABINO, Anth. Dc, 410. nihi iam addimus hujus vim nomen, in Cephalana corruptum, in Planude amendatius Iegitur TVLLIVS GEMINVS, unde verisimila fit, ullium iIIum, quem Philippus in Prooem. V. s.

Enumerat, non AVRΕΑΜ osse, sed GEMINVΜ. Unum ohstat Antipatri Sidonii noloen, arthus epigrammatis praefixum, Anth. II, 3 VII, 625. Et IX, 231. At quum reliqua omnia in nostram gententiam amico conspirent, tria haec carmina a Thessalonicensem Antipatrum refore eo minus dubitandum vidatur, quo arctiore ineuio per ordinem litterarum ceteris epigrammatis adstricta sunt, quibus ti Corona Philippi Iocum datum fuisse aut certis argumentis scimus, aut probabili dicitique conjectura cluet suspicamur. Etenim quae desiderabamus ero in oleagro, prisci ordinis elementaris non Ggientia quaedam vestigia, se certae atquB Iuculenta xeliquias ocis, quos e PhiIippi Corqna epotiis vimus, non hic illic levitor sunt impressa, sed sino, Ia interpoIIation ita regnant ac dominant, a duplo, quod ab initio posuimus, indicium ubiqua conjunctum reperiatur. Iam vide singulas particulas hunc in iis observahi litteraram initialium decurium V, 104-133.

236.

Philippi.

237. Antiatii. 238. Apollonidae.

Ejusdem. 240.

Philippi.

241. Antip. he8s. alter exstat Anth. IX, 410. 407 Antipatri. 408. Apollonidae. 409. Antiphanis. 410. Tullii. 411. Maecii.412. Philodemi.

15쪽

inc igitumutroque Ioco, insista litterata inter E et Η, Iementorum series harad mediocriteae an intempta. . itamen neque in his ab instituto Philippi recessit Constantinus, sed siva a ipso, ius ab ejus HGario tem rct mutata Est orthographia Philippi hic enim procul dubio mox epigramm t. μονεος, posteriore Da νθος γεuerat, quibus vocum formis a diuturno insilio iudicatis, nihil jam superest, quo quis jure osson datur Philippi vero imporibus aeripturam M pro SMin his similibusque voeabulis invaluisse gravi linum exstat Lucianitastimonium, qui in Iudicio vocalium, cap. IX. coram judicibus ita querentem inducit litte-- Sigma οτι δὲ ἁνεεικωκον har μῶμμου, μαρτυρεrτέ μοι καὶ αυτοὶ μηδέποτε ἐγκωλώσαντι το Μῆτα σμώμαγδον ποσπασσο - πῶσαν ἀφελομένν πιλν Σμυρναν, ad quaa

verba dignus eat qui conlaxatur Tib. Hemsteinusius. . Cum Luciano DCiunt Sext. Empir adri

Theodos Gramm. P. 3, 26. ibique Sotcling. p. 225. et Philom Lex P. 234. Osann. recentioribus praeter grammaticos doctissimos Buttiannum et Matthiaeum accqsserunt Burm. ad Ovid. amor. II, 6, 21. et ad Petron. LV. Ruhuhst ad Timaei ex P. 233. exm d excend Graec grammorat. p. 55. Broukh. ad riveri II, 13, 43. Bum Sec. ad Anthia. Lat. II, 224. Raschius in Lex numari T. IV, 2 P, 1266 sq. o. Henr. Voss. ad Tilmll. I,

1, 51. Malding ad Quinctii iust orat. X, 4 4 coli. IX, 2, 4. Interpp. aciti Annal. III,

63. IV, 56. Conr Schneideri Elementari de Diti Spractis T. I. P. 381 set qui ceteris accuratius ot copiosius tractavit rem, eicherius in comm primae do C. Helvio Cinna P. 18. Alta ut so M voce obstrepuit ossi clarissimus vitilitigator amensis in sontinae Tibulliana a T. I. p 2s clam 'eicherio ut par rat Explosus. Unum tantum inter tot epigrammata a Constantino propior similitudino argumontialiunde inatum est in has Philippi reliquias, armon Pallada Alexandrini, Anthol. I, 323. Sed recontioris poeta nomen et violatus litterarum ordo interpolationem Constantini statim prodant. En epigrammatum sisterne

in ora, ouse, ' δεῖπνον Ῥυὲς δεaπνήσας est. Quas excepti a regula ita est comparata, ut reguIam ipsam non infirmet, sed fesciat. Vix igitu dubium esse potest, quin Constantinus Cephesas ipsam adhuc Philippi Coronam oculis

321.

322. tiphanis.

Automedontis.

16쪽

usurpaverit, manibus triverit, et ita in ea exscribenda sit vera arus, ut, quae ad singula novae Anthologias capita pertinerent, odem prorsus repetiverit ordine, quo apud Philippum in manisset epigrammata. Iam erunt fortasse, qui quaerant, quaenam ex his in antiqέitatis studium adundam possit utilitas, ignari cilicet, in quaestionibu historici generis non prius quam utili rassit, sed quam ctra interrogandum esse pauci tamen x pon him . Siquidam recis instituimus quaestionem, Coronarum Meleagri et Philippi amuratiorem indo et planiorem dsequuti sumus Cognitionem multorum epigrammatum inceri mn aetatem arctiorihua

finibus iecumscriber licebit, ita ut pio V, 135. 142. 168 200 201. 205. VI, 180. 280 283 284. VII, 416 43l. 449. 474. 482 483. 494. IX, 317 825. noceasario ante Meleagrum, Epigr. VI, 7. VII, 626. IX, 252.547. 553. duobus illi inter Melaa

grum et Philippum asculis seripta osso debeant Iis illa, ut videbatur inextricabilia, e carminibus octiarum homonymorum, ubi gentilis non additum, inter auctores uos recte M. spoliendis, multis in locis componitur, nam quum Antipater Sidonius at Coronam eleagri,

Thessalonicensis ad Coronam Philippi contulerit, haud licet dubitare, quin Epigr. VI los. 11. 115.118. 276. 287. l. VII, 27 464. 467 472 498. IX, 23. 567. Sidonio. Epigr. V, 109. VI, 241. 249.256. VII, 367. 369. 390.398.402 629 637. 639 640. IX, 238 241 266 297 302 305 309 408 41 7 418 420 541 550 552 657. X, 26.

XI, 23. 24. 31. 17. Thessalonicensi poetae adscribenda sint, et quum Leonidas Tarentinus ad Gadarensem Anthologiam, Alexandrinus ad neutram pertinuerit, pio. VI, 129.

131. 262 263 281. 286 288 289 293 296 2η8 300 362. Sos. 309. Π, 408 452. 455 463. 466. 478. 480 503 50 4 506 662. 663 6 4 665. IX, 18 563. non alium

quam Tarentinum Leonidam auctorem haber Possunt. Sed haec nunc indigitasse aufficiat. Alio fortasse tempore dabitur otium, qua breviter significavimus, additis in Cyclum Agathiae observationihus nostris, accuratius pertractandi. At Vos, Commilitone humanis,imi, novum, quod Vobis apertum idolis, studiorum eurriculum eo, quo optimum quemquo decet, ardore ingredimini, metimini. et i, D. ratistaviso mense Marii MDCCCXXVIR