장음표시 사용
11쪽
Lavi declaremus. Narrat erum progrediente oratione reseus 2, 1 At eum pro-eeariarem inde ad visenda Larisam et Antrona et Pteleon, qua in propinquo Delphi Melphia codex , aeri eandi ausa, ut ut addidit Madvigius multo ante
de is vota permiserem, Delphos Mendi. Quae cum praeter leviore qua Sustulimus mendas integra esse arbitremur si ut in codice scribuntur, nam ne haeo quidem qua in propinquo Delphi, h. e. in qua sive quarum urbium propinquitate Delphi satis causa est cur destituantur - non disceptabimus corrigendi viam quam Grynaeus aut probabilius certe Madvigius inierunt, illud unum quaerimus, verene Livio non licuerit, significatis ante Delphis postea in eadem sententia cum pronomine uti eo arendi aut omisso pronomine mero defungi verbo e/eendi posset, rursus idem ponere Delphorum nomen id enim advigius negavit fieri posse sine vitio orationis correxitquct eam ob causam et hunc Ocum et alios plures. Quod iudicium viri ximii verumne an falsum sit non potest nisi exemplis evinci, sed exemplis ad hanc causam relatis; nam indigesta moles a Drahenborchio ad I, 3 exposita etsi universo Livii socordiam declarat, tamen indiscretis generibus ad fidem faciendam de singulis parum est accommodata. Si nune non agitur de vulgata repetitae in eodem orationis circuitu vocis incuria, quam ne a Livii quidem stilo alienam esse constat, sed certum On mandarum Sententiarum genus tangi apparet, illud, quo pronominibus ipsorum nominum usum non Ob Vim quandam rhetoricam sed in simplici narratione praeser videatui . Eius autem rei haec sunto Livii ex variis libris deprompta exempla. cum cognitum δεet conmtem Cumi eδδe, nave Cuma apputiae captivique ad onatilem dedueti' Scipio, caaeris prope urbem poridis, priu8quam circumpallaret urbem, misit ad porta qui ea propinquo animo tentarent nuntii ad Philippum mi is quanto re in discrimine δεet, omittere Phi- si lippum id quod in manibu erat oegerunt bellum an Argia Achaeorum concilium Ἀδε audis/et, inopinantibu Mehaeis
Eudamum Samum redire ad Romano iu8δerunt, ut quantum m ilio, qua
tum auctoritate valeret, compelleret Romano ad Patura oppugnanda eum Mopriani urbem aec Kδδent, in certamine tradita urb Poeno prae-
cenauerunt frequentea, quoniam Flaccum auctorita patrum nihil moniage ad populum eum Flacco agendum C. Memmio ollegae in Siciliam criberet ut αδ quae in te ilia naves essent reficere atque eaepediret po3tquam apparuit vi agendum, quia videbatur et Limnaeum eodem tempore OFFranariis δε, rellem ad Limna εum ire placuit Baebius restitit
12쪽
ad Pellinaem oppugnandum nam vel hic a repetito Limnaei nomine abstineri potuisse, exemplo probatur quato hoc est XLII, 26 6 Ea Amaredierunt legati qui renuntiarunt, Eumenen in ea, Anti hum in Syria, Ptolemaeum Al andriae eae convenia , ubi iniuria da pronomine dubi-
re lunt, ed quia ricriptum in aena tua eo nati leo fuerit, is ei uide, retur integram rem ad amarum reiiceres priu8quam clauderent Capuam Feri δ, pol tutem Campania facerent, Me qui eorum vellent exirent a Capua uaδque rea ecum ferrent in reum dente Capuam a vertit praemi seque nuntii Capuam hi iratus Praeneatinia quod cum eo privatua acri et eauga profeceus sei, nihil in eoonori e neque publice neque privatim factum a Prae
Philopoemen Argo conventum edisse quo cum appareret omne ferme comventu δ, Omul quoque, quamquam Aegien um favebat cauaae, Argoa venit inter hunc tumultum Q. Fulvium proconaulem profectum eum Mercitu Capua assertur cui ne minueretur imperium H in urbem veniaget, decernit ena tua ut Q. Fulvio par cum conmlibu imperium δεet, apparet enim in his duobus quoque quae postremo loco posuimus exempli etsi paulum sua confbrmatione a superioribus discedunt repetito nomine nihil opus
fuisse . 'Haec igitur exempla, pauca de maiore collectorum copia, quamquam quaedam inter ipsa differentiae, qua nune non perSequimur, agnoscuntur, tamen universa id probare putamus quod volumus, repetita in eadem comprehensione nomina ibi ubi aut pronominis usus in promptu erat aut ex Latini sermonia ingenio ne pronomen quidem desiderabatur aut paulo aliter consormata oratione facito evitari repetitio poterat a Livii consuetudine non abhorrere. In qua re si quid recti observavimus, onSequen erit, ut eidem condonemus etiam talia ponti ici ' qui non recte factae Latinae rarent, i tauratia Latinia placuit Lanuino' quorum opera in8tauratio 38et, hostias praebere XLI, 16, 2;tit A. Atilitia conati comitia eonaul ua rogandi ita ediceret, uel menδeuntiario comitia haberq pogaen XLIII, 11, 3, ubi haleri Grynaeus addidit, id quod videmus Mommseno probari qui dum grandia molitur ne haec minuta quidem contemnere solet denique hoc unde profecti sumus quin in propinquo Delphi, acri eandi eatia Delpho eaeendi,
quibus omnibus idem orationis vitium quod putabat variis modis demere,advbinus non dubitavit. Nos vel illud alterum huic cognatum genus his positi nominis ubi semel abesse velis, velut XXII, 39 6 priuaquam peteret eo naulatum, deinde in
13쪽
Fetendo ongulatu, nunc quoque eo ut aut XLII, 17, 7 aut G usearia ad νem peragendam aut tuta ad rem celandam nihil enim movemur iis quae XXXIII, 28, 12 aut XXXVI, 1, 6 leguntur , clementius iudicandum censemus, ne dum -- dantiam recidimus non tam menda librariorum auferre quam ipsius corrigere stilum scriptoria videamur, cuius quamvis magna fheri et egregia eloquentia, tamen eadem parum a delictis avit sed delictis quibus ignovisse velimus. Sed omissis in praesentia his observationibus orationis Livianae aliquando repetendis ad alia properamus et illam partem emendationis Livianae paucis perstringemus quae non coercenda litteram mutatarum licentia continetur sed id agit ut defectus orationis librarii Acitantia orto quo nullum genus depravationis Dequentius hos libros occupavit indaget atque resarciat. Cuius modi peccata multa post Grynaeum Madvigii acumen et detexit praeclare et eliciter reparavit, sed
tamen idem nonnulla miniit correcti litteris ad Fanum sensum re Oeare quam SuP-plimenta mutilae orationis quaerere. Eius rei unum esto exemplum olim a nobis breviter significatum quod non sine causa ne fortasse inutiliter retulisse videbimur. Etenim cum Perseus occasione reconciliandae cum Achaeis gratiae captata litteras ad eos misisset eaeque in Achaeorum conventu rumore Secundo recitatae
essent, Callicrates callido acedonis consilio obviam iturus inter cetera hoc usus est argumento ut diceret XLI, 23 7 Nam qui regibus Macedonum Macedonibυε-que ipsis nita interdianεaemia manereque id decretum cilicet ne legaωδ, ne nuntio admitteremti regum, per quo aliquorum eae nobi animi ollicitarentur, ii condionantem quodam G b8entem audimu regem. In quibus illa manereque id decretum cilicet intelligi non posse apparet, idque multi viderunt, postremo Μ--, Vigius qui quod scribi iussit eanente per id decretum acti et posuit quod sensum
oratoris scriptorisque sermonem valde deceret sed mutationi audacia usus ne probabili no necessaria. Enimvero hae non depravata sunt Sed manea OSSuntque satis apte ad sententiam et ad declarandam hiatus originem in hunc fero modum suppleri qui regibu Maeedonum Macedonibu/que pria nibus interdia a
mu manerequε id decretum sciremus quo caveramus acilicet, ne legato cet. Probavit coniecturam ex parte quidem eissenbomius, qui omissa sua pristina opinione, ante acia et desiderari verbum Aremu vel non ignoraremu nobis RSSe titur, sed idem cum praeterea nihil deesse ratus a manendi Verbo SuSpenSam ESSesententiam est et ne legato admitteremti statuat, explicandi rationem aequitur sane quam improbabilem neque enim manebat manereve dicendum erat de retumne legati admitterentur sed manebat eodem quo factum erat consilio, ne quid inter Macedonas et Achaeos commercii esset. Quare ne a decreti quidem nomine illa pendere sententia potest quippe qua non argianientum decreti satis ante significatum qui Maeedonibus Ansiti interdia remias sed vis ac sententia decreti ad hanc causam proprie accommodata indicetur, addita in eam vim cilicet particula,
14쪽
cuius alioqui ratio nulla est. Etenim aio ratiocinatur Callicrates 'cum epistolam regia in conventu nostro recitari passi simus, in vetus illud Philippi aetate factum c. 24, 11 nec umquam postea abrogatum decretum Peccavimus, quo eum Macedonibus finibus interdixissemus, nimirum illud quoque prohibitum erat, ne nuntios
aut legatos regios admitteremus nos autem non nuntios sed paene regem ipsum per litteras orantem in contione nostra audimus. Quare eum ne manere e bum Deo decretum regere illam sententiam possit, ea quo vinculo superioribus connexa fuerit, hiatu ablatum esse credemus ne profecto maiore periculo in Ioausa errori manifesta unum ciremtia verbum ante cilicet quam cum eo plura praetermissa ES Suspi abimur. Perstamus igitur in ea sententia qua statuimus rotativum intercidisse nuntiatum, cuius pro rei natura cum Varia esse forma potuerit, manereque id decretum ciremu quo cautum erat, Vel quo increveramu8, vel quo averamu8 cilicet ne legato admitteremug, in re incerta ab exemplo proposito cur recedatur causa nulla est. Accedit autem res gravissima quod enim uno ipsa argumentationis vi requiri enuntiatum relativum videmus, ea dicendi forma Veteres saepe etiam praeter necessitatem uti solebant, ut pendentium a nominibus
enuntiatorum duritiem quae videbatur evitarent. Itaque Livius ipso scribit LIII, 16, 2 in ea re cum queatrem ordinem ossend εent, flammam invidiae adiecere edicto, quo diaerunt, ne quia cons. XXXV 24, 3 et XXXIX immemor rim propo- ei, quo fatui non ultra attingere aeterna, et alibi. Quae res etsi nota est et servulgata, quam olim aegelsbachius in libro de stilo Latino p. 526 apte expli- cuit, nuper vir Latini sermonis peritissimus, C. F., Muellerus in Flecheiseni annalibus a. 1866 p. 488 collectis multi multorum scriptorum exemplis, inter quae Livianis quoque paucis, persecutus est, tamen nonnumquam viri docti haerentes in eius modi additamentis sustulerunt quae consulto a scriptoribus interposita esse appareret. . Veluti quis Bahi aut eum sequenti altero instipuletur in Ciceronis disp. Tusc. I, 22, 2 hane habet vim praeceptum Apollini quo mone ut e quiaque no8cat verba quo monet inducenti aut obetum audet in eiusdem epistolis
IV, 4, 1 accipio ea gastionem tuam qua tim ea cur a ius ad me littera uno Memplo dedisδe . . . illam partem ea gastioni qua te acribi orationis paupertatemiam verbia epistola gaeptu mittere nec Maeo nec probo illa qua tu ea delentem,
haec quae illis respondent qua te erat relinquontomi Quo minus illo loco de
relativa quam addidimus sententia dubitandum est
' In ephemeride gymnasiis Austriacis dicata a. DcccLx p. 25 hae coniectura propositu erat ,- 26, s aenatum ita non priua dari quam novi consule magistratum istagent eodex iis nomi conmissmediis omissis eam recepit Madvigius, recepit Herietius sed ut dari priua praeferret, recepit denique ut suam et Hermi signans'eissenbomius sed ita ut ante poneret pro prius. Quaerere iuvat praestetne aut illo ordo aut haec vox ita ut summa rei probata a forma primo proposita iuro discedi videatur. Scribit Livius m 52, 2 non prius quam deseri urbem videant euram in animo patrum descensturam
15쪽
Desectu, non alio vitio laborare opinamur verba quae XLIV, 36, I post magnam luatiam in codice si scribuntur: Tempti anni mae cireumaeeum olae titio erat hora te iam ad meridiem veryebat aer multo uisere et in Dacenismis faetus erat Maritudo et tela iam meiebatur et meridi aestate magis adcesserim tum mox adparebati Statuit eeto recenti adque integra Madinon obserea. Quae cum GTynaeus ita dedisset et meridia i tanta magia aeream mω rvmqtia apparebat, posteriores critici illius fere vestigiis insistentes aut meridiem
eensurum utrumque adparebat Madvigius scripserunt, quorum nihil aut mutationis genero aut ipsa sententia probatur, et Mersatur maxime viae particula, quoniam meridie aestum ardentiorem lare non mox sed iam apparebat nec hoo aut Madvigium praeteriit ulmeisse omium, sed quod ille cum Grynaeo abiecit partis culam, hi eam cum ae Murum iungendam, quod fieri non potest, aut ante id verbum transponendam suspicatur, ostendunt uterque, parum certe fidei esso illi consormationi sententiae, quae respuat vocem nulli ipsam dubitationi obnoxiam quaeque idem verbo iuncta lagitur Vel XLV, 32 4 id prima aperie aevom, moa apparuit muleitudini Macedonum pro libertat aua Me faetum . Itaque relicta illa omni ratione cum verbo quae codex exhibet reputam is, reliqua recte scripta, d pravatam unam Glat vocem ducimus ouius loco cum Grynaeus i tanta posuit, veram quidem non assecutus est parum enim hoc est post illa ora diei iam ad meridiem regebat sed deflexit tamen non ita Ionge a vero, si quidemur babiliter non natante sed meridie tante scriptum fuisse statuimus. Suggessit nobis eam coniecturam latonis memoria, qui in Phaedro scribit 242. ἐδον η μεσημRρια πταται et θη καλουμένη παΘερά, ubi qui haec extrema verba inducunt neo Platonis amorem originationis verborum ne das Particulae Vim recte taxarunt. Sed alante qui in aestate abierit, nunc quidem post meridia facile explicatur, conferri autem potest quod XLI, 27, 5 eruescenam h. e. et cenam scribitur, et similia sibi. Mao igitur voce reposita, cetera, defectu scilicet indicato, ita scribenda et
40, 6 ncha sint placebat ag quam sed ibidem negare priua quicquam vi pa-urum quam HI, 3 I I. prius rem ocim a Philippo ageret; TXXV, 5, 2 ne certamisia studio prius procurrerent quam alibi saepius quia enim in re non dubia eumviabit exempla - In eadem ephemeride p. 9 eum In diem esset xin, o fi dempto fratre metu pro vulgato fratris propositum erat dempto a fra, matur eam ' erit coniecturam eum Woisse orato aduigius ratus fratra ortum esse ex fratria inter dempto et metu; non figetur , opinamur, si meminisset Um, o I legi de to metu a Philippo. - Ibidem P. 2bs. eum MI, 84 P haeo uuarentur ibi cum ecuri et propter c trorum longinquitatem et vici inopia aquarum di i ualem, In odio autem esset propter cum Ovisisse, eorrigendum me aeriptum erat delata particula per errorem repetita ibi eum Metiri et propter scum Planginquitatem eam aeripturam mimon inius identidem Grynae attribuit quae ne in editione R. DXXX nee MDxxx ne in ulla omisvino me erretanam R. Dccc m arearet
16쪽
distinguenda munis iaεθ - iam gentiebatur et meridie: Stante magis. Ad Merunt tum . . . mo adparebat Sta ruit is adfreto recensi hoste non obieere. Duas enim has esse putamus duarum sententiarum particulas, initium alterius, alterius exitum quae media fuerint, damno irreparabili surrepta nam si facile hariolari plura possis, certi ammare nihil licet in ea narratione, iuris ipsumo ut mincatum est Sed et agnoscere lacunas est aliquid, et est pluribus locis unum, quod in a condicione memoriae contingere possumus. Certius nisi fallimur et cognoscitur lacuna et suppletur in oratione Serviliana pluribus lacunis deformata, quamquam ibi quoque advigius corrigere maluit depraVata quam mancae orationi addendo pitviari. Quam enim XLV, 37, 1 M. Ser- Vilius graviter increpana milites L. Paulo meritissimum triumphum denegaturos posuit sententiam Quantua imperator L. Aemilitia fuerit, Quirit , si ea alia re
. nulla aegremari po83et, vel hoc astis erat, quod, cum tam editio8o et leve milite' tum mobilem, tam temerarium, tam eloquentem ad natigandam multitudinem inimia eum in ageri haberet, nullam in Mercitu editionem habuit. Eadem aeneriis im- perii quam nunc oderunt, tum eo continuit. Itaque anstigua disciplina habita.' neque fecerunt, cim ex cum maeo extrema corrupta esse appareret, Grynaeo
qui habiti Rubenio qui tunc quieverunt coniecerant Madvigius adsentiens antiqua disciplina habita quieverunt in textu posuit sponsoresquo habuit conte turae tam origium quam Weissenbomium. Et habit quidem certum est et necessarium cs 35 6 si XXXIX, 1, 4 , quieverunt autem etsi huic sententiae peraptum Verbum est, usu quoque fisscitur Liviano, quem I. r. Gronorius et post eum Drahenborchius exemplorum delectu illustrarunt, meo a mutationis audacia quae videatur alicui dubitationem russerre possit ei quidem qui quoties quieverunt, nequiverunt, Similes verborum sormae, o, speciem quadratae scripturae continuae praesertim in his libris et in aliis lacum fecerint librario memirierit, tamen quo minus comprobemus coniecturam prohibemur memoria rei notissimae sed quae nunc forte criticorum aciem subforfiigit. Quis enim ignorat nihil esse aut Livio aut aliis scriptoribus consuetum magis et familiare quam dicendi et faciendi verborum copulationem ibi ubi aut omnia aut nihil eorum quae fieri possint vel debeant facta esse signi- ficatur, velut Catullus quid feci ego, inquit, quidve gum locutu8, cur me tot mrale perdere poetis, aut idem alibi quaecumque homine bene cuiquam aut dicere poδδunt aut facere, haec a te dictaque factaque unt. Sed Liviana ponemus exempla non
quaesita cum cura sed quae Ponto Se obtulerunt. quis ob factum dictumve Th 8alorum bello lace88eret eo qu au dicto factove ocii atque miri venirent ad ae oppugnandos. ει quia contra ignominiam prove honore eiu dixisδet fecis8etve quibus nihil nequa dicere en iste neque facere
17쪽
nihilne Delum neque dierum ea in civitate Gera modii, quod nollet purgantibus ivitatem omni faeti, lique Aoεstilia adverma Romano quae Anguli univeratque eo bello Mastiliter diaeerant fecerantque purganti se nihil Mastile di δε aut fecis8e quieumque aliquid aedit a diaeerat aut fecerat umquam. Quid igitur Dubitamusne fere constantis eius paris membrorum cum alterum habeatur in codice . neque fererunt , alterum iniuria librarii esse interceptum, idemque nunc vitium accidisse quo XXVI, 15 4 in hac sententia quia neque quid diaerent neque quid Deerent quicquam umquam pen8 fui et partem priorem ob bis positam scilicet neque particulam periisse omnes consentiunt Reddimus ergo Servilio hanc orationis formam illa non minus gravem aut minus oratore
dignam Itaque antiqua diaeiplina habiti neque dixerunt seditiose quicquam neque
Specimina proposuimus emendationis Livianae, Commilitones carissimi: quae rea esse em illa multis ridebitur ne solum iis qui ab his studiis phil Iogicis remotiores suot neque nos eam magnam habomus, o famon iidom ita sentimus, artem posse etiam in hoc tenui genere disserendi et probari recte et
addisci, id autem ut ita fiat, interesse etiam amplioris ac difficilioris argumenti
quaestionum et disciplinarum, quae quoniam alia arte uti non possint, quanto graviore sint, tant magi cavendum esse, ne Via ac ratione non recte inita cum maior et rei et nostro detriment Vagemur et a Vero aberremus.