Observationes criticae in Flavi Iosephi Antiquitatibus Iudaicis

11쪽

καὶ δεκάτη). IV, 273 ἐνιαυτον ἐνστάντος του ἰωβήλου πεντηκοστὰς δ' ἐνιαυτος ἐστιν). XI, 1 in ripis πρωτεετει τῆς τρου βαπιλείας τουτο δ' ην βδομηκοστον α κ ἐς

1μήρας μεταστῆναι τον λαον ὴριων - συνεπεσεν . Aliis verborum generibus si praedicatum continetur, articulum non poni cum alia tum haec demonstrant: Anti. I, 20 εἰ μὴ προ παντος - διδαχθεῖεν τι πάντων πατηρ τε καὶ δεσποτης ο θεος εν καὶ πάντα ἐπιβλεπων - δίδωσιν ευδαίμονα βίον. III, 66 πάντων μονιο αν του δικαίου τυχεῖν γονμενων, εἰ διαιτητηλαυτος ουτος γενοιτο. 111 η τερα πλευρα μετωπον του παντος ην. 248 τ δε μηνὶ Ξανθικω ος Νισὰν παC ηρον καλεῖται καὶ τοι τους ἐστὶν αρχη. 322 στε καὶ τους πισουντας μας ὁμολογεῖν οτι την πολιτείαν Nιῖν ο καταστησάμενός ἐστι θεὰς διὰ Μωυσέος. VIII, 280 . . θεον σεβοριήνοις, ον χεψες ἐποίησαν - ἀλλ' ο εργον ἐστὶν αυτος καὶ ρχη καὶ τέλος τῶν πάντων. XII, 2, 12 p. 75 16 ἐπινεσαν δε καὶ τον Λημητριον της ἐπινοίας, μεγάλων ἀγαθῶν αυτοις ευρετὴν γεγενεριιένον. XIX, 5, 1, 10 'φωδου -- ην πάππος αντου. , 8, 9, 27 Βουρρον παιδαγωγὰς δε υτος η τον ή

Do ac b. 3 p. 274, 21 πῶς ουν, ειποι τις αν, εἰ τοὐν παθων δεσπότης ἐστὶν ὁ λογισμός . . .

Contra eodem modo quo Attici Iosephus participio, quod pro substantivo praedicatum est, articulum adiungit, velut

Anti ΙΙΙ, 111 καὶ τουτο ἐν το ποιουν αντο μηδενὶ κάτοπτον. IX, 53 ιν-τκειν Sc. κελευει οτι Ἐλισσαιό εστινο προφήτης ὁ πάντα μηννοον αντον καὶ φανερα ποιων τὰ ωπ' αττου βουλευόμενα.

Huc referendum Anti. I, 89 καὶ τουτο sc quod in diluvio ad XV cubitos aqua super terram exstitit ῆν τοαἴτιον του μη διασωθηναι πλείονας - το αἴτιον participialem vim habet, tamquam si το ποιοτν legeretur. Ob eam causam articulum scriptor posuit. Eis quae explicavimus repugnare non puto Anti. IV, 182

12쪽

τῆς δ' ἄρετῆς παθλα μιν μεγάλα κειται προς παντα τὸν βίον κτησαμένοις ' αντη γε τοι πρωτον ἀγαθων τοπρέσβMττον ἐστιν. Subiectum esse iudico το πρέσβιστον, praedicatum αυτ i. Sed sententia secunda non plane perspicua est. Idom valet it 25, 31 πολεις δ' Mi αοται τῶν κατατην Γαλιλαίαν αἱ μέγισται. Praedicatum αιται SSe censeo.

Idem cadit in Anti III, 12 καὶ ὁ μῖν πῶς νεως ἀγιον

ἐκαλεῖτο, το δ' ἄβατον το ἐντος etῶν τεττάρων κιονων τουάγιον τὰ ἄνιον - του γα τὰ νιον notio immutabilis est et quasi terminus technicus, cui si articulus deesset se tentia non prorsus perspicua Met. Similiter XIX, 3, 1 p. 23, 2 οἱ περὶ τὰ στρατηγικὰν καλουριενον, περ ἐστὶ τῆς στρατιὰς τὰ καθαρωτατον res indicatur omnibus nota, dicitur enim de praetorianis . Anti. IV, 264 autem ι δ' ἀν οἱ λογοι καὶ ἡ παρ' αυ- των διδασκαλία του σωφρονειν τὼ μηδἐν εἰναι φανωσι mihi suspectum videtur τὸ μηδέν, nam et ex sententiae ratione articulus plane supervacaneus est nec apud Iosephum hoc modo cum ιι δείς coniungitur. Omittendum igitur το, quod nescio an ortum sit neglegentia librarii cuiusdam, qui του ante σωφρονεῖν scriptum repetiit, ex quo το correctum est ab aliis. Sequitur legendum eo loco de quo agimus ... του θεοῖκάλλι στον ἐσμεν άνθρωποι. . . Sed dicat quispiam κάλλιστον esse subiectum. Huic opinioni non assentior Iosephus enim dicit Mosem cum leges scriberet id egisse, ut praeter cetera hominum mentes ad deum converteret, quippe cuius ope procreati essent, ita ut omnium et animalium et rerum essent persectissima. Quam perfectionem cum deberent deo, de quoque illis esse obtemperandum. Itaque homines praedicat scriptor praestantissima animalia esse. Homines, ,- θρωπον, igitur subiectum est. Quod si his consentire quis nolit, tamen articulus mihi videtur reiciendus; nam etsi neglegamus propter praedicativam constructionem articulum deesse, tamen ubi superlativus eum genitivo partitivo depre-

13쪽

hendatur, negari illud non potest, omitti ab Iosepho artic tum saepius in eiusmodi sententiis et vel ob eam rem hic

omittendum 88e. I, 33 aber legit καὶ τον κόσμον ν ἐξ-αὶ πάσαις μέραις Μωυσῆς καὶ πάντα τὰ ἐν αυτ φησὶ γενέσθαι sequens codice SPL et Zonaram; iesius secundum ceteros et epitomen scribit τον κοσμον ταῖς πάσαις ημεραις . . .

Quaeritur qui sit Ioseph usus dicendi in talibus dictionibus

temporalibus. Sententiarum, quibus, quo tempore quid fiat, adhibitis cardinalibus determinatur, exempla haec sunt primum autem affero ea, ubi dativus vocis ἐτος et cardinalis deprehenditur: Anti. IV, 181 το δ πλοι - τρισὶν τεσιν ἐνυον. XI, 7, 1 extr. Βαγώσης τους Ιουδαίους τεσιν ἐπτὰ περτο Ἱησου τελευνῆς μετῆλθεν. XV, 1 b p. 349, 32 ταυτα templum ἐκοδομησεν Herodes ετεσιν κτω. 6 του δεναos templum κατ' ἐξοχήν διὰ των ἱερέων οἰκοδομηθεντος ἐνιαυτο καὶ μησὶν ξ .. XVII, 6, 3 p. 90, 29 μὴ δονη-

θεντων ετεσιν εκατον εἴκοσι πεντε των 4 ταμωναίου - τοιονδε

τι templum Hierosolymitanum ἐπὶ τιμῆ πρῶξαι του θεου. Cf. XVIII, 6 7 p. 158, 26 μνημονευειν imperatiV.)δέ, ὁποτε εἰσανθις τον ορνιν θεάσαιο τουτον, πεντε με- ραις σοι την τελευτην ἐσομενην.

ἡμερα hoc modo reperitur: Anti VII, 189 τοσουτο μεντοι, ην το βάθος τῆς κοριεὶς

CAβεσαλάυμον - ob μολις αὐτὴν ἡμεραις ἀποκειρειν κτώ. X, 22 οντα μεγάλα καὶ περηφανα βασίλεια συνετελεσθηημεραις πεντεκαίδεκα. XI, 6 6, 7 καὶ τουτο γενεσθαι, βουλομαι - πω οἱ πανταχοθεν vita πολεμιο ιιι νεφρgδιαφθαρεντες .. XIV, 16, 2 p. 280 11 ερεθα γὰρ το μεν πρωτον τεῖχος ηιεραις τεσσαράκοντα. XV, b, 5, 8 πεντεμεν ημέραις τετρακι σχίλιοι υτως άλωσαν. XVI, 9, 2, 15τρατὸν ημεραις επτὰ σταδίους διαντ τας. Vii. 52 23 τρισὶ γαρ ημεραις ἀπο Γαλιλαίας νεστινοττιος Ac διὰ Σαμαρείας εἰς ' Ιεροσολυμα καταλησαι.

14쪽

Beli. Iud I, 19 6, 26 .. ως πέντε ἐν ημέραις τετρακι Πιλίον ob γῆναι ΙΙΙ, 7, 3, 24 οῖ μεν ουν τεσσαρ τινημέραις ζει orcs ταντο opus perfecerunt sc Vespasiani milites). IV, 8, 1, 13 ἐπὶ 'Ἀντιπατρίδος ἐνθα δυσὶν ημεραις

καταστησαμενος την πολιν τῆ τρίτη προ ει V, 3, b, 27 τέσσαρσι δε ημεραις ἐξι τωθεντο τον λεχρι των τειχων διαστήματος. VI, 1, 1, 25 'Pωμαιοι δε - α χωμ ατα

διηγειραν μυ καὶ ικοσιν hμεραις. Item V, 11, 4, 25;12, 2, 20. Contra Ap. I, 140 βασίλεια συνετελεσθη ἡμέραις δε

καπεντε.

μην reperimus

κατηγοροδ οτι νυκτὶ μιῆ καταπρῆσαι την πολιν πασαν διεγνωκεισαν. εν reperitur coniunctum Um ετος:Αnti. VIII, 99 α με εργα ταυτα - εν τεσιν πτάσυντελέσας . . I, 4, 7, 2 φκοδομηθη δ' ἐν τεπιν επτὰ ο ναος . XX, 10 p. 282, 5 τριάκοντα δ' ἐν τε τι της τιμης ἀρχιερατικῆc 'κανος ἀπολαυσας τελευτβ. Item VIII,

130 288 XX 11, 2 p. 285, 1.

Beli es 4 4, 32 μάχαις ἐπαλληλοις ον ελαττον πεντακατιιτρίων Ιουδαίων ἀνειλεν ἐν ε ετεσιν. ἐν et ηιιερα 'Anti. II 65 o δε θαρρειν τε παρεκάλει Ioseph incernam καὶ προσδοκα ἐν τρι τὸν 1μέραις ἀπολυθησεσθαι τῶν δεσμων. Quod tamen non plane huc pertinere videtur, quia ἐν naas I significat post quam intraq. XI, 5, p. 25, 24 ενο ιένου δε κηρυγματος ἔστε πάντας τους ἀποτης αἰχμαλο γ τίας συνελθεῖν εἰς Ιεροσολυμ ως των ἐν δυσὶν et τρατὸν ημέραις ον ἀπαντησάνri 3ν ἀπαλλοτριωθησομένων του πληθονς ibid. 27 συνῆλθον οἱ ἐκ της Ἱρυδα φλυλῆς

15쪽

καὶ Βενιαμ&ιδος ἐν τρισὶν ἡμέραις. XII, 2, 12 p. 75, 10

μεταγραφέντος δε του νομον καὶ τον κατὰ την έρμηνείανεργον τελος ἐν ὲμεραις βδομηκοντα καὶ δυσὶ λαβοντος. XIII, 6 5 p. 200, 18 σχεθον γαρ ε ανιεραις δεκαπεντεχωρίων ἐκράτησεν εἴκοσι δυο. Si cardinali additur πῶς vel λος vel simile additamentum, res ita se habet:

εν omissum est:

ετος spatium determinat Anti. VI, 84 μετὰ δε τηνεκείνων τελευτην, τεσι τοῖς πὰσι δεκα καὶ προς τουτοις οκτώ, το πλῆθος αυτῶν ἀναρχία κατεσχε.

Beli. ΙΙ, 8 7, 32 μετά ἀ την τῆς καρτερίας ἐπίδειξιν si quis Essenorum sectam secuturus est δυσὶν ἁλλοις τεσιτο ἐθος δοκιμάζεται. ημερα poSitum est sine ἐν

Αnit. XIV, 14, b in καὶ τοῖτο μεγιστον ην τῆς 'Aντωνίου περὶ τοι Ἐρώδην σπουδῆς, τι μὴ μονον αυτο την βασιλείαν οἰ ἐλπίζοντι περιεποιησατο - ἀλλ' οτι καὶ πταται πάσαις μεραις παρεσχεν αυτιο, τυχονὶ των ου δεπροσδοκηθέντων, ἀπελθειν κ τῆς 'Hαλίας. πὰς vel io cum εν coniunctum: Beli. I, 2 8, 17 τὰ κατα την ἀρχην κάλλιστα διοικησας ἐν τρατὶ καὶ τριάκοντα λοις τεσιν.

Αnit. XII, 2, 2 p. 63, 8 ταχεως ἐν επτὰ ταῖς πάσαις ημεραις τελος εἰληφε τὰ δοχθεντα et βασιλει. XIV, 10, 6 p. 236, 26 senatus decernit τὰ ἀποκρίματα αιτοις Iudaeorum legatis Romae versantibus ἀποδίδοσθαι ἐν νιέραις

δεκα ταις πάσαις.

Qua constructione Iosephus utatur, si adhibet substantiva, quorum altera pars est cardinale, haec demonstrant: Anti. VIII, 141 ταυθ' ὁ Σολομων εἰκοσαετί ρ κατασκευάσας. XV, 9 6 p. 337, 11 μεν δὴ πολις οντως ἐξετελέσθη δωδεκαετεῖ χρονιρ.

In temporis indiciis, si cardinalia non adhibentur, saepe tamen dativus solus reperitur, ut spatium, intra quod aliquid fiat, indicetur Attici autem praepositionem non omittebant .

16쪽

τὰ γενομενον.

Anti III, 246 ταις δ' ξῆς ηρ έραις ὁ μεν αντος αριθμος ων αρνῶν - θνεται. 294 ταῖς δε βt κάναις ἐχρωντο καὶ τοι σαββατοι καὶ ταῖς λοιπαις μεραις. Ρraeterea: Anti XII, 6 2 p. 102, 2 ο δε καὶ σαββάτοις αιτο ους ἐδίδασκε μάχεσθαι. Rarius dativus cum ἐν Anti II, 67 ἴσθι - την οφιν - προμηνυουσαν ἀφεσιν τῆς παρουσης ἀνάγκης ἐν τοσαυται ἡμεραις ἐξ σων κλημάτων τὼν καρπον ἐτρυγησας κατὰ τοῖς πνους ... ΙΙ, 33 εν τεται προιερον μεραις πίδαξιν λίγαις ἐντυγχάνοντες

ἐν κακοι ησαν.

Eundem in modum lasephus si memoriae prodit, quo die vel quo anno quid factum sit, dativo solo utitur, ut: Anti V, 327 ἐξ ει πάλιν ταῖς ἐχομεναι ἡμιεραις. VI, 33 ον α προσενηνεκτο τρο ἐν ' παρελθουση ημερφτε καὶ νυκτί VII, Io, τρίτη Sc. ημερρ παραγίνεται.

Item VII, 281 VIII, 26 218 230 254 312 351 378;

IX, 10 et alibi. Quae Si respicimus, apparet scriptorem quem tractamus et dativo solo et ἐν uti sed accedit quod in temporalibus dictionibus ad spatium quoque, per quod quid fit, significandum dativo utitur, ubi Attici accusativum vel praepositionem διά ponebant, ut

Anti. I, 87 πεντηκοντα καὶ ἐνακοσίοις τεσιν ηρξε τῶν πραγματων. 89 ἐπισηρεηναντος δε του θεοε - το δωρημέραις τετταράκοντα λαις κατενερετο VI, 360 τρισὶ γὰρ

ετεσιν επτά. XI, 4, 8 6 τουτον πολιτευομενοι τον τροπονετεω πλείοσιν si πεντακοσίοις διηγαγον. XII, 2, 13 p. 76 6 Θεόποριπος - ταραχθη την διάνοιαν πλείοσιν at τριάκοντα

ημέραις. XIII, 13, 3 p. 188, 13 αἱρεῖ ... Γάδαρα πολιορ-

17쪽

την τιμην κατέσχε. XVIII, 4, 2, 16 διλατος δέκα τεσιν διατρίψας ἐπὶ Ιουδαίας εις Ῥωμην ἐπείγετο. Beli prooem Trin. Ἀντίοχος - κατασχῶν cIεροσολνεια)ετεσι τριψ καὶ μησὶν ε ... I, 18, 2 6 τηλικαυτης δυνάμεως περικαθεζο/sένης πέντε μησὶ διηνεγκαν τὴν πολιορκίαν. II, 12, 8, 12 διοικήσας νῆν ἡγεμονίαν τεπι ρατικαὶ δέκα, προ δε μησὶν κτε καὶ εἰκοσιν ημέραις . . . III, 10, 8, 13 μανγυλην τε καὶ συκον δέκα ριησὶν διαλείπτως

χορηγει χωρα). IV, 1 b, 28 δυσὶ δε μέραις ενταυθατην στρατιὰν ἀναλαβων quietem dans). V, 8, 2, 28 τρισὶ - ἀντέσχον έρμέραις καρτερῶς ἀμυνομενοι. VI, 2, 7 in.

1 λοιπε των Ῥωμαίων δυναμις ημέραις - καταστρεφα- μένη τους τῆς Ἀντωνίας θεμελίους. Contr. p. I, 11 . . περὶ τῶν επὶ Τροίαν τοσουτοις

ετεσι στρατευσάντων.

Item Anti V, 197 IX, 173 177 234 278 287 X, 78;228 274 XI, 6 14 32, 19 6 8 20 7, 1 extr. XII, 2, 10 p. 72, 23 7 6, 7 9, 5, 12 XIII, 10, 7, 30 13 5, 16;1b I95 18 Beli. II, 13, 2, i 19 4, 6; 19, , . V, 9, 2 in. 9 4 p. 46, 12 ibid. p. 7, 7 9 4 p. 48, 10. VI, 4, 1, 13.

Idem valet, si additur πῶς vel λος Anti. VII, 180 τρισὶν ἡ λοις τεσι παρ' - κατα-

μένει.

Similit0 IX, 233 δυσὶν τεσι μονοι ηεξεν. Idem est loquendi usus, si supplendum cardinale i est: Anti XI, 3 in. μάγων ο - τὴν Περσῶν αρχην νιαυτορ κατέσχον. XIII, 10, 3, 1 'κανος μεν ουν την πολιν ελων ἐνιαυτον πολιορκησας. 13, 3 p. 189, 26 ὁ δ' 'Aλώβανδρος ἀναιρεῖ - την πολι - ἐνιαυτόν πολιορκήσας.

Ex eis omnibus quae disputavimus effici illud videtur, in deliciis lasephum habere constructionem dativi solius praepositione ἐν non addita. Quare etsi subtiliter nequit discerni quid sit illo loco quem tractamus legendum, tamen ad Ver, talem accedere mihi videtur lectio καὶ τὰν κόσριον ταις πάσαις . est.

18쪽

tandem ob causam ubi codices inter dativum et accusativum variant dativus nescio an praeponendus sit, maxime si cardinalia adhibentur. Quare iesii reicio lectionem Anti III, 32 τῆ δἐ τροφῆ ταυτη τετταράκοντ' ἐτη χρήσαντο, εφ' ὁσον χρόνον ησαν ἐν τ' ἐρημω codices ΜSΡL et epitome praebent λεσιν, aber hoc retinet), deinde eiusdem Naberique lectionem nit. IlI, 382 ἐπια ἐν ημερας

αντεστρατοπεδευκοτε ησυχαζον ημέρας coniecit Nietius,

codices et epitome habent v εραις), tum iesii lectionem IX, 228 Ζαχαρίας ξ μῆνας βασιλευσας τοὐν Ισραηλιτων Naber sequitur codices ROS et epitomen, quae Mνσί praebent); existim his locis dativos esse restituendoS.I, 53 Naber praebet: ' βελος μεν γαρ ὁ νεωτερος δικαιοσυνης ἐπεμελειτο , καὶ πῶσι τοις - αιτο πραττο- μενοι παρεῖναι τον θεον νομΠζων, αρετῆς προυνοειτο.

Niesius προενοει; codicum risecunda manu correctus habet προενοειτο, O προέβη, ceteri προενοει. erScrutandum, utrum scriptor dicat αρετης προνοεῖσθαι an αρετης προνοεῖν an utrumque an cum ρεταὶ illud significaturus aliud verbum coniungat. Exempla mihi suppeditant haec: Anti. IV, 230 τοῖς νομοις εἰδοσι προνοεισθαι του κατ' αττους ἀμεμπτου. IX, 186 θαυμαστό ς ὁ του δικαίον προυνοει. X, 104 κελευων - προνοεῖν δῖ τον δικαίου. XX, 8, 3, 20 ἀλλὰ γαρ τοι μῖν ου προνοουμενοι της ἀληθείας sc ἱστοριογραφοις ἐζεστι γράφειν ως θελουσι. Raro igitur προνοεῖν - εισθαι ad morum probitatem

aut improbitatem describendam adhibetur. Alia vis est in his Anti. I, 156 δυνάμεως γαρ αυτοῖς sideribus, Abramus

docebat παρουσης ἄν προνοῆσαι τῆς καθ' αδτους ενταξίας. 219 θεῖος ἄγγελος - κελειει Hagarem προνοειν τῆς ἀνατροφῆς του παιδίον. 244 τι δἐ καὶ ληστηρίων οντων ἐν ἄντ' Mesopotamia non satis pervia erat ἁ διαφευγειν ον ενῆν

λη προνοουσι τουτου τοῖς δευουσιν. VII, 273 το γῆρας λεγων τοιουτον αυτω τυγχάνειν - ουστε καταλεατεως δη καὶ

19쪽

ταφεὶς προνοεῖν. VIII, 20 οντε δε τῶν ργων se της τῶν τειχον οἰκοδομίας προυνοησεν σω ... XIII, 11, 2, 12του ανυποπτος ινα τω αδελφω προνοῶν. XIV, 10 20 20 περὶ τῶν αλλων - ἐπέσταλκας προνοησομεν. 10, 22, 25 προσέταξεν - προνοῆσαί τε της σφαλον εἰς οἰκον των

πρεσβευτῶν ανακομιδῆς. Similiter I, 248 VII, 337 VIII 114;334. X, 44. Ι, , , T ibid. l. 15. XII, 9, 2, 25. XIV. 10, 15, 27 15 3 9 XVII, 8, 1, 20. Hic semper sorma

activa cripta St. Praeterea XI, 6 6, 26 προνοησάμενος εἰρήμης καὶ ινομίας. XII, 4, 2 p. 84, 7 ἐπέπληττε τω via μὴ προνοουμέν 3 της σφαλείας των ποLτων. XIV, 8, 4 227, 1τῆς σφαλον αυτ δι ἐπανοδου προνοουμενος. XIX, 6, 3 p. 237, 7 καὶ ἐριον καὶ του - βασιλέως Ἀγρίππα ουδενος μῶλλον προνοουμένων ha, μη - το - εθνος - εἰς απονοιαν

χωρῆ Similiter II, 186 2l5 280 IV, 20. IX, 162. X, 242. XX, 9 7, 9 Vit. 55, 30. mi sorma est mediatis. Sine genitivo

προνοεῖν Anti. I, 20 αἱ δε παρθένοι ἄν ηνανίσθαι το ανθ ρώπων γένος πολαβουσα τω πατρι πλησιαζουσι προνοήσασαι λαθεῖν. XIV, 10, 7, 4 καλῶς πει καὶ νας προνοειν πως

' καν - - χάρις ανταποδοθῆ. XV, 9, 2 p. 331, 2 ἐπειτα

πολλῶν οντων o - ουνικανως εἰχον αυτοῖς παρασκευσζειν

τα σιτία, προηνοει. XII, 3, 3 p. 12 29 διο καὶ καθάπερεφεδρόν τινα τον Ἀντίπατρον εἰσθεν Herodes οἰομενος

De acc. I p. 283, 29 ἀλλ' ο τοι χονται τῆς ευσεβείας, τον λογι Πιον φρονιμον πειν ξ λη καρδίας προνοουσι. προνο ει ετ λαι:Anti. IV, 299 στρατοπεδευσώμενοι δε προνοεῖσθε Μπρονοειτε μὴ ... VII, 276 οἱ δ' αρχοντες τῆς Ιουδα φυλῆς μὴ δυσχεραίνειν αντον ἐξίουν προληφθέντας καὶ γὰρ συγγενεις οντες αντον καὶ διὰ τονεο μῶλλον προνοουμενοι καὶ στέργοντες φθάσαι. Graviter accusata erat Iudae gens, quia Davidae ceteris gentibus insciis obviam prosecta erat.)Cum accusativo coniunctum Anti XIX, 2, 2 p. 217, 13

20쪽

- 16 δμοί ἐστε προνοῆσαι Mia et εἰς κοινὴν αντον i. e. ovsρθουμένου της πολεως την o. φελειαν απαντῶν. Perspicuum est Iosephum tum προνοεῖν Suri are tum προνοεῖσθαι, et proprie et translate, sed προνοεῖν cum genitivo coniunctum saepius, si genitivus deest, plerumque.

Itaque dubium, quid illo loco I 53 sit scribendum;

praestat autem, quia omnes paene codice προενοε praebent, activam sormam, praesertim cum multo crebrior sit,

scribere ut iesius); contra aber recte secit, quod scripsit πρου- , nam indoctus iam vidit cf. Flecheiseni Annal. 99 p. 821 847 προε semper in πρου contrahendum; cf.

Anti. VIII, 206 ΙX, 186 XV, 9, 2 p. 331, 25. XVII, 8, 1, 20. XIX, 6 4 in XX, 11, 1, 1. - Corrigendum XI,

6 8 7 et προυνοησε scribendum.)Itaque Anti. I, 3 ρετῆς προτνοε legendum puto. I, 55 aber praebet: ο δε θεὼ συνεὶς τουργον ηκε

προ τον Καὶ περὶ ταδελφου πυνθανομενος που ποτε

εἰη mesius ποῖ Codices habent ποῖ versio Latina uin. De hoc loco amaraesti, postea Dindorfius disputaverunt. ειναι coniunctum cum adverbio locum significante deprehenditur Anti. VI, 64 που ποτ' εἴη VIII, 333 μὴ δννώμενος ετ ρειν που ποτ' εἴη γῆς. His duobus locis codices omnes consentiunt. XII, 7, 44 107, 29 που ποτ' ειεν Beli. I, 25, 1, 4 που ποτε στὶν ο ἀλιτηριος, βοα, που δε την πατροκτονον φομαι κεφαλήν. VII, 6 6 6 τοις πουδηποτ' ουσιν 'Ιουδαίοις. os locos iam indoinus attulit et quod hic ubique usitata elocutio observatur, falsam esse dixit lectionem ποῖ I, 5 et Ι 197 ποῖ sic codices, versio Latina,ubig, epitome που, aber που ποτ' εἰη τυγχανουσα η Σάρρα, et XIX, 4, 2, 10 τοις ποι ποτε στρατοπεδοις; corrigendum esse ποῖ οποί in πο οπου). Utrum οὐ an ποῖ cum ιναι coniungeretur investigans quae indorfius dissereret recta esse cognovi; nam Verba παρεῖναι et παραγίγνεσθαι et aliquando γίγνεσθαι cum praepositionibus