Disputatio de loco Q. Horatii Fl. Satir. I. 6, 42-44 [microform]

11쪽

, magna μ mentem nostram ac cogitationem incitavimus ad haec, quae proxime apud Horatium Sequuntur Verba, cornua quod vincatque tu bas μ. In iis enim ipsis, ut nobis persuademus, iusta illa et plena, quam interpretes desiderant, inest accessio. Nec vero audiendus est Cruquius, antiquus ille Horatii interpres, qui adiectivum magna trans verbum sonabit in substantivum cornua μ, ut Sic loquar, transmigrare ibique firmam sibi ac stabilem coniunctionem iussit quaerere. Genus nini illud, quod traiectione verborum continetur, perlate quidem patet, praecipue apud poetas ista tamen traiectio, quam Cruquius hoc loco esse statuit, ita mihi videtur comparata, ut nullo modo admitti queat. tenim ego quidem sic statuo, eum prorsus in traiectionis, de qua agitur, genere SerVandum SS Ordinem, ut Verba, quae Suo Olunt moveri loco, in ea saltem parte sive membro orationis collocentur. cui Iumen debent adhibere Maec hactenus. Unum est, quod adiiciam. st etiam illa iretineri, viri de satiris IIoratianis Optime meriti vera et iudice critico certe non indigna Vox Si qui a corruptelarum sordibus veteres scriptores iudicando Voluerint purgare, eorum mentem cogitationemque Summopere Oportere

ad rectam dividendi distinguendique rationem dirigi, ibique esse campum, in quo et ingenii Tacultatem periclitari il veram alicuius scriptoris intelligentiam possint comprobare.