장음표시 사용
2쪽
Ν unquam non in pretio est & in laude animorum moderatio. sed nunquam in majore, quam, cum est nova Ecclesiae disciplina cum vetere Conserenda. Agni sponsa ECCLEsra. Ecclesse Fides omnibus taculis, omnibus temporibus eadem ipsa est, eadem semper manet. At ejus disciplina non ita: mutatur mnim & labentibus annis senescit, ac pristinae sese restituit Juventuisti; alia & alia subinde & augmenta experitur & decrementa. Suus erat Juventae vigor eximius, sed obrepebant & vitia. Vitia illa isustulit aetas posterior; verum . dum bona accedunt nova, veterum alitubi splendor evanescit. Interim, si ad triatinam expendas omnia, ut Iuventuti, ita & senectuti experieris sua inesse vitia, suas virtutes. Quod priori disciplinae deerat, adiecerunt Pontifices.
Concilia, Patres, quid dicam ultimi Concilii Oecumenici Leges. quid egregia illa statuta Complurium nostris temporibus Episcoporum qui excellenti & prudentia & pietate veluti quaedam Ecclesta sidera splendent; nonne quidquid vitii & labis in aetatis hujus inoleum rat disciplina vel abstersere jam, vel abstergere sedulo, quos Soir, tus S. Posuit regere, pergunt 8 .
3쪽
Cuto, eum Ita sint . quis tuum serat Clar. Febroni ausum. dum Disciplin η intuitu in Libro illo singulari de Polasate Ponti eis Potestatem ipsum insectari haud erubueris Τ ante Clarissimo latere
potuit Clarus adeo S. Scriptur a lenius , & in hoc loco omni retro sotate vulgatissi nus Τ Nonne Petro locutus eli Dominus: Tiniis diabo claves ' Cum enim immediate antea locutus suisset de S A clesia. dum dixit: Porta tu beri non pravalebunt adversus EAM, quidnam obitat, quo minus adjunxisset. & dabo iLLi clavesis Regni, si illas IMMEoa ATH dare voluisset Ecclesin ' non dixit M ILLI, sed DABO TIBI. Quodsi liceat clara loca explicarse, nihil M omnino in scriptura reperietur, quod in omnem sensum detoris is queri non posset. .. Quid igitur mirum, quod SS. Patres quoque in perversis sensu adduxeris. &, quando superos in sylleina tuum flectere haud potuisses, statuzris acheronta movere, citatis pro hodierna vel potius contra hodiernam diseiplinam Autoribus jam ante centum, ante ducentos annos e medio sublatis & ab Ecelo: ia
Catholica proscriptis Τg. III.
Sed hemi quantum a scopo aberraveris tuo, dum ita disseris ro Ad sormandum de genuina Ponti cis Poti 1lale rectum & Canonibus consorine judicium. multum refert nome, quulis fuerit Emes iis disciplina in quibusdam negotiis gravioris momenti. qu H , sequius aevum S. Pontifici reservavit. In dure Canonico alimis Causae majores non exprimuntur, nisi sequentus. I. Dii sicil ores fidei quaestiones. a. Ineligibilium Personarum ad Pra laturas Pollulationes. 3. Confirmationes legitimarum Elocti num ad easdem Praelaturas factarum. q. Episcoporum Cois V nes, sive Relignationes. 5. Translationes eorundem Episcopo- rum. 6. Sedium Episcopalium Erectiones, translationes, uni nes. 7. Institutio novarum Metropolium & Sedium Patriarch lium. 8. Episcopalium Coadjutorum datio. Denique ς. Episcoporum depositio. is Jam vero, quia existimas, causas istas primis IV. saeculis SS. Pontificibus non suisse reservatas, per i
4쪽
tum librum tuum Ss. Pontifices veluti indebita Pol tis usirpat res proclamas. Verum patere, ut tuum tibi per integrum librum, singulaque capita grassuntem errorem eXimam, & in quem icop, tum impegeris incautus luculenter ottendain.
Notum est, quod Ecclesia Christi sexcentis in rebus mores, leges, ususque pril inos novis mutaverit, novos revocatis pristinis obduxerit, in ipsorum priam Mu Sacramentorum, quorum sacrosancta vel maxime Majestas est; quin ergo in sacrae S. Ponti cis potestatis usu atque exercitio variatum sit in tanto saeculorum lapsu, in tot rerum. locorum, temporumque diversissimis comis missuris Τ Consulto diximus non in potestate, sed in Potesatis usiu& exercitio variatum fuisse sive in confirmationibus, sive in Cessionibus, sive translationibus Episcoporum &c. Prior enim usus of tinuit, ut haec partim per Romanos Pontifices, partim per Coz-cilia Provincialia expedirentur. Posterior usus haec omnia ad scinios Romanos revocavit Pontifices. Notes Iustinet in usu & exercitio variatum est, non in pnfesau, quae in Conciliis Provinciat bus suo modo, in Romanis Pontificibus vero pro eorum summo Principiatu cui S. AUGusTixus loquitur) eadem semper atque i libata viget: erumpit autem, & exercetur non semper eodem modo, sed pro locorum, temporumque & rerum opportunitate, pro Ecclesiae utilitate, sive necessitate. Non igitur, quando de POTERTATR genuina Pontificis sermonem fecisti, ad disciplinam, quae variabilis est, debuisses confugere.
Quanto satius ergo & sectariis lucrifaciendis ac recollygendis eonducibilius secisses, si docuisses rei veritatem, nimirum: Salvo fidei semper unius & irreformabilis vinculo, disciplinam, inores, ususque necessitati temporum accommodari, nihil autem unquam novatum fuisse ex Ecclesiae utilitate, nili ex charitatiq lege. nisi
cum summa Episcopalis Collegii consensione. Nilia nova potesatis A a S. Po
5쪽
S. Pontifici accessisse, sed, si non nulla, quae per Metropolitanos& Concilia particularia prius exercebantur, caepit ipse unus ubique exercere: id totum perlectum elle non alienam usurpando potestatem, sed suam explicando, non principandi latius libidine, sed consulendi charitate, non inferiorum munia invadendo, sed eorum cessationem aut desectum supplendo, Episcopis nequaquam renitentibus. sed ultro concedentibus, nec tam solicitis a quo. quam quomodo, qua sapientia, qua charitate, qua sanctitate potestas omnis Ecclesiastica exerceatur. Si sic scripsisses Febroni, scri
psisses sobrie, ple & juste. g. VI.
Certum est, quod a Christo manaverit in Petrum & Apost Ios Principalis Autoritas, ah Apostolis in Episcopos, ab Episcopis ad Concilia, a Conciliis rursum ad Episcopos, ab his permagna ex parte ad Apostolicae Sedis Pontifices. At hoc postremum de exercitio Jurisdictionis ac Potestatis intelligas, non de ipsa Pot state ac JuriSdictione, quae in omnibus his pro cuiusque gradu est cumulatis sisna; sed exercetur nunc a solis Apostolis. dum nulli adhuc sunt Episcopi, post a Romanis Pontificibus & Episcopis, cum nulli supersunt Apostoli, nunc ab Episcopis non singularibus, sed in Concilia coadunatis; postea, ubi Concilia colligi sere desi
runt, tum ob sumptus nimios, tum . quia Episcopi nec voluerunt, nec potuerunt suis tamdiu abesse Ecclesiis &c. maxima ex pa te exercetur a SS. Pontificibus secundum aetatis consuetudines &sacratissimas leges, quas non potestatem culpote a Deo concepsam) sed pro varietate locorum & temporum juxta utilitatem, vel necessitatem Ecclesiae determinant usum & exercitium. Proin. quando ipsus lateris Iulline: quod occasone introducenda majoris Reverentiae erga Apostolicam Sedem a Papa Episcopi nunc omnes confirmentur Episcopi &c: si sensa ponderare voluisses, intellexisses haud dubie, Occa sone non dari potestatem, quae abesset, sed prodi
promique, quae inesset, nec erumperet.
Itaque haec erga S. Pontificem reverentia occasio exstitit, qua proderet sese Potestas Pontificis, ut solus confirmaret &c. Et cito
6쪽
ctiones Episcoporum, cum easdem Concilia Provincialia quoquo confirmastent. Non igitur eam potestatem a Conciliis Provincialibus accepit Papa, multo minus extorsit, sed, quam se habuerat, semper esicubi exercuerat, eam supersedentibus Conciliis caepit ubique terrarum solus exercere. Quo loco ponderare oportet, quod, si quae potestas dicatur devenisse, aut devolutam fuisse a Conciliis ad Pontificem, non eosgnificetur ab iis ei suisse collatam, multa enim devolvuntur ab Episcopis ad Metropolitanos, ab his & a Provincialibus Synodis ad Romanum Pontificem, nec tamen conferri dicuntur, aut vere dici possitnti Paucissima devolvuntur a Superioribus ad Inseri res, pauca ad aequales, longe plurima ab Inserioribus ad Superiores secundum tritissimas receptistimasque Iuris Regulas.
Ratio porro ista potiundae potestatis alicujus iure devoluti
nis signanter per Concordata firmatae magnificentisma est, sol mne est enim jura omnia ad Superiores ab Inserioribus devolvi,& omnium prorsus spiritualium potestatum jura ad S. Pontificem devolvi posse, quia summus omnium vertex est, quia CAPUT E clesiae est & Vicarius Jκsu Christi, a quo claves immediate a cepit in ovibus sine exceptione commendatis.., Sunt quidem & alii cinquit S. BERNA unus te teste vox is sui revi Melisa Catholica L. a. de Consi cap. 8. caeli janit is res, gregumque Pastores, sed S. Pontilex tanto gloriosius, qua is to differentius utrumque prae caeteris nomen haereditat. Hariis bent illi sibi assignatos greges singuli singulos, ei vero universiis sunt traditi uni unus omnium Pastor. o Sin autem haec jura a Conciliis Provincialibus ad Romanum devolvuntur Pontificem, quia unus omnium est Pastor, quia caput Ecclesiae est ac summus omnium vertex, perperam insem Febronil non prosunt hac in pam te Romanis prascriptio, cessio, possessio, consuetudo &c. Quin potius ex adverso ita argumentare. Cessantibus toto orbe terrarum Conciliis Provincialibus in transferendis Episcopis, confirmandis&c. ad Pontificem devoluta est autoritas tanquam ad Caput E clesias Disitiroo by GOoste
7쪽
Ecclossa & summum Episcopalis Collegii verticem; ergo huju molli instruxit Ecclesiae suae caput, hujusmodi s bi Vicarium sura Deit CHRiSTUs, in quo tota semper plenitudo potesatis resideat.
etsi non totam semper exerceat, nisi ubi cessantibus ad ininistris immediatis vel Metropolitanis vel Synodis eam ex recepto su & vigore disciplinae exercere cogit primm Sedis dignitas. Christi charitas, Ecclesiae utilitas necessitasque, premit nimirum se non nunquam spiritualis potestas quantacunque latere amar. nec erumpit, nisi obstetricante charitate, vel necellitate, vel consuetudine & observantia. Rursum, ubi consuetudini succedit d suetudo, non exolescit tamen potesas, sed semetipsam denuo pre
mit, cum ex re erit rursus eruptura. '
Istiusmodi autem exercitium potestatis, ubi praescriptum est. nisi contraria praescriptione non tollitur. Si negligerent enim Pontifices, sinerentque eam transserendi, confirmandi &e. potestatem rursus exerceri a Conciliis Provincialibus, & hunc usum praescribi; assentirentur utique ipsi huic mutationi disciplinae, quae ejusmodi non potestatem in sua radice, sed potestatis exercitium ad Concilia Provincialia denuo transferret. Sed apage has in suturum otiosas conjecturas, praesenti rerum statui a quiescas mi bone, nec posthumis aeternisque minorem consiliis animum satigare delectet.
Haec quidem est vox tua is Considero Papam ut Caput Ec-- clesiae; non ut Monarcham penes quem jus & auctoritas peris se universam Ecclesiam fic singula ejus membra regendi, &is pro exercitio sacri hujus Imperii Episcopis partem suae pol is statis pro arbitrio communicandi, tollendique resideat. Si in
., hoc erro, fateor, me scri sisse totam errorum congeriem Ue. Utiquet utique errasti Frater, nam & hic tibi deest genuinus Najestatis Pontificiae conceptus. Licet cnim Papa plenitudinem potet talis ex V Euno DoΜidii uti S. BKRNARDus loco cit. ait
rite obtineat is cui enim non dico Episcoporum, sed etiam Ap is stol
8쪽
- stolorum sic absolute & indiscrete totae commisssa sunt oves Τ- β me Petre amar, pasce oves meas. Quas Τ illius vel istius popu-- los civitatis, Regionis aut Regni Τ oves meas, inquit Christuso Deus noster cui non planum: non designasisse aliquos, sedo assignasse onmesi nihil excipitur, ubi distinguitur nihil. Statis igitur S. Pontifici inconcustum privilegium tam in datis clavibus. is quam ovibus commendatis. - Ita sui temporis vox totius E elesse. Licet igitur repeto Papa plenitudinem Potestatis o tineat. & quamvis e sentialis conceptus Regiminis Monarchici stitit Vita Christi unus si onisium Pastor, nihilominus plenitudo haec Pote satis in omnes comitem habeat necesse est plenitudinem ttiiritatis, Susitior & pacis. Adeoque non cohaeret: in S. Pontifice residet plenitudo Potestatis: ergo Episcopis pro arbitrio ut tu Febroni somnias communicare potestatem valet & tollere. Nam Reges gentium dominantur, & munia dispensant pro suo a Mirio: Papa autem non sic.
Deinde, quod errores sine fine congesseris, inde perspicuum est. dum dimissis causis majoribus Reservationes quoque casuum, Disponsationes. Absolutiones &c. quas Roma elargitur, sequentibus impetis is Reservationes casuum ais dispensationes & ab o-- lutiones Papales inde originem trahere, quod Episcopi ira nonis nullos gravium criminum reos ad Sedem Apostolicam miserint. - idque, ut vel a Pontisce absolverentur, vel . ut a Pontifico poe- is nitentia imponeretur. ., Si enim Reservationes casuum, si dispensationes, si absolutiones Papales inde originaliter promanarunti quia Episcopi io homines graviorum delictorum reos Romam a legaverunt, ergo errasti vir clarissime ad nauseam repetens: D
scopos in vim fassarum Decretalium juribus suis spoliatos suillse a M.
Ponti cibus. Non ratio. non autoritas, non probatio ulla susir gatur, quod SS. Pontificum vel unicus juribus suis Episcopos spoliaverit, bene vero, quod Episcopi ipsi tam in quam extra Conc, Ita per omnia retro saecula conclamarint: Petri Personam in Romano honoramus Pontifice. Si placet: S. Petri Apostii memoriam h
9쪽
Et quid, an non te oportuisset esse memorem axiomatis tui: Epistopos tholiatos fusise in vim falsarum Decretalium, quando Episcopali Codlegio iniuriosus scripseras: is Episcopos juribus suis ex-- cidisse culpa sua, utpote Provincialium Synodorum severitatem - abhorrentes, fugientesque. M Quacunque de causa Episcopi Iura sua dimiserint, nihil aliud sequitur, nisi, quod volentibus Κ-piscopis & ultro ob Principis Apostolorum memoriam Apostolicae Sedi assurgentibus disciplina mutata suerit, ac POTRATAS S. Pomtifici in S. Petro collata consensu totius Episcopalis sacratissimi Collegii eruperit in plenum exercitium, januaque aperta fuerit d volutioni Canonicae. Devolutionis jus Canonibus Fauri in Ecclesia Catholica receyto consentaneum est, spoliatio vi falsarum Decretalium iu privatio a te jactata nuspiam in Ecclesasicis monumentis existit. Magnificum lablicet videtur tibi Episcopis, si eos spoliatos dicas juribus suis asumma Sede. At nobis longe magnificentius & ad Ecclesiae C tholicae gloriam luculentius, si Pontifex Ecclesiae CAPUT, Centrum unionis Catholicae & Episcopalis Collegii vertex sua largiri, quam aliorum occupare Iura amet; si augere & honorare Episcopos in animo habeat, quam eoS imminuere & obterere.
stoporum spoliis & ruina auitam, ditatamque falsissimo calumnianiatur. Vide, ne inopinus tam iniquis praeposterisque calumniis vim adjicias, aut latus nudes. Nos cum Ecclesia Catholica ex adve so stamus & prolatis documentis ostendimus, ac pluribus sumus stendere parati: Pontificiam potestatem juris divini esse, &supremam in Ecclesia Catholica, unam semper, eandemque; sin vero de novo potestatem eXercere caeperunt Romani Pontifices, quam prius vel Episcopi, vel Metropolitani, vel Provincialia Concilia exercuerunt: verissimam hujus disciplinae mutationem refundem dam Disitigod by Coos e