De Plauto properante ad exemplar Epicharmi [microform] : commentatio ad Horat. lib. II. Epist. 1.V.58

1쪽

Nationat Enoowmant for in Humanities

3쪽

properante ad exemplar

Epicharmi PLACE Ratiboriae

5쪽

rigaci T

7쪽

CONTINUANTUR DEINDE ANNALM TUMIL

RATIBORIAE,

9쪽

Roma Augusti aevo, quo una eum iudita poetiela ara eritie adolevit a juveniliterae jactare coepit, duumviro vidit, eum ipso ingeniorum monumentia insignea, eum romani ingeni reprehonaoro acerrimon, C. Asinium Pollionem et Q. Horatium Flaeeum. Uterque principe in omni gener doetrinae ex intabat, alter aequalaa, Ciceronem, J. Caesarem, Livium Et Sallustium, alter aliquanto majores, Ennium, Plautum aevium,

Meilium, alios. In quo num considerate, eandide et recte judicaverint, ct temere, cupide et arroganter, nolo dijudicar , quanquam n uter a malignitate antis Pin tua esse videatur; sed illud potius quaeramus, utrum oti et auo si judicio ita statuerint,n eum lita et ex error quodam aeculi, atque ut alio in suam aentantiam abriperent. D IIoratii quidem, nam do eo aes jam emo erit, humilia utque ab aeta opirgo, mominatim do Plauto oneopta, Eo Iatinitati metor et Poeta eo eo, qui non solum

vulgi opinion optimus habitus, oditiam intelligentium judicio semper sui probatissimns,

oninibus ore displicuit, non nullis etiam bilem vehomenter movit. Eam rem quum indiηeeptationem quaestionemquo vocaverit immortalia memoriae vir, quem nuper Sileaiae et litoria acerba morte ereptum omno dolomus I. C. F. Manso, ita traetavit, ut Horatii mnon tam suum, quRm morum judicium pronuntiam doeeret, Et Romae saetam esse illo pin-pore ningnnnicii dieRndi de re ootica omni itationPm, novumque exstitias quasi diseipli-nnni et scholani, quae de arto et ingonio ootarum Et de virtutibus arminiam testimandia nubtilior quodam uens judicaret, ejusque acholae Imratium Mini non letis cipem

10쪽

interpretem lamen me et quas praeconem demonstraret f. sed utinam vix νεέων, quo melior his de rebus non exstat arbiter, indicasset novo illo M op 'tant Et quinam tandem III Num Asinium Possionem in eo numero fuisse . censebimus at hune omnium quidem horarum hominem, prisci tamen Et ingenii et moria uias eo ta ); an Virgilium ut et hunc Ennii aequo uisso studiosum atque Homeri, omninoque justiorem oratio Tomani ing ni aestimator m novimua an Plotium Mam et Valgium et Fuscum Aristium, quo nemo sero praetor Horatii achesiasten

moturtii nomin in nat nn inecenatis cincinnos et Hamiatroa Ut verum lateamur,

neminem inter Horatii familiares atquo eos etiam, qui pia poesin exercerent aut Indiearora ea possent, tam delicati fastidii suisse reperimus, ut cum Horatio riseos gentia sua poeta contemneret et despieeret, nedum ut idem sentientium exstaret multitudo et ocietas, quam hodie Roholum Vocamna. o ne Caesarem Augustum quidem videtur assentientem habuisse, qui quanquam judicio erat porquam Iimato otpcdito, et animo ad Jocandum cavillandumque Promto, quanquam antiquarios et qui Θxoletas πο- Rucupar ni, ridebat, Rique etiam Graecos vehementer admirabatur, nusquam tamen seniores Romanorum poetas risisse Iegitur Solud itaque Horatius, et suo, ebori agens murthoiIunidor Ilor Dichte de Romer m Auliundi nige. Bresia 1817. . pag. 7. Man Errat Iistichi, aus veschem G ichispunkto ichvoragona Λngriss aut Rom ultor Dichtor botrachio Ossenbar stellio e sic itinennicht Ios in scine Person, undisi si sicli steliondo Κunstrichtor, onder uia Sprochor und Worimhre de notior Dichtorginulo Entgegon. Repetita est haec initimentati in or misclite Abhandiungo undaussatκ VonManso, Bres a I 82l. 8. Iovorat jam pridem hanc quaestionem Mans in Charaliter. d. ornehmsten Dichter alter Nation n. Th. IV. t. . p. 43 aqq. In Dialogo . causa corr. Ioqu. c. I. Auinius Pollio cum Che rono antiqui x oratoribus adscribitur. b. e. l. Asinius quoque quanquam Prioribus temporibunnatu sit, videtur mihi intermenenio et Appios tuduisAE. Pacuvium certe Et Accium non solum tragoediis, sed etiam orationibus suis expressit. Quinctil. I hor. X, 2. , nitore et jucunditato Ciceronis ita ongo bost, ut idoli possit seculo prior. Id. I, 8, II. ΝRm praecipue quidem pud Ciceronem, requenter tamen apud Asinium et ceteros, qui gunt proximi, vidimus Ennii, ccii Pacuvii, Lueilii, Terentii, Caeeilii et aliorum inseri vergus, Eumma non eruditioni modo gratia, sed etiam jucunditntis. Asinium ut m priscos poetas non anni aestimasse, ae ingenio, quod Ilis Pro arte erat, vel ex eo potest intelligi, quod Priscorum v rborum adsectationem Sallustio exprobrabat, id quod non fecisset ineptus antiquarum sormarum Sectator. I