장음표시 사용
11쪽
euam incommode ceciderit, quod paucissima tantum de multorum veterum scriptorum vitis tradita sunt, eaque ita saepe obscura atque inter se diserepantia, ut, si quid verisimile mei possit, non sine magno Iabore et multiplici periculo tentetur nunquam non sentiunt ii, quorum sese studia ad continuam quandam alicujus illorum familiaritatem insinuaverunt, intelligunt denique omnes, qui vel nihil omnino, quod ad antiquitatis eo itionem quacunque ratione pertineat, indignum disquisitione arbitrantur. Inter Romanos quidem scriptores scenicorum poetarum fere omnium vitae tantis offusae sunt tenebris, ut, quae scire plurimum interest, ea ipsa ad apertam eo itionem non pervenerint. Itaque quum quae alii Veterum Romanorum de re sceni seruntur composuisse, tum M. Varronis scripta ad poesi Romanam spectantia
e sive Attii sive Ateii ' libros dida alieon, ' in quibus de poetis seenteis
eorumque fabulis bene atque erudite disputatum esse traditur, perditos iure nostro desideramus. Quoniam igitur de Plauti, inter comicos poetas Romanorum facile principis, vita quaerere mihi visum est, non quo meliora, quam quae ab aliis prodita antea sunt, legentibus Propositurum me esse confiderem, sed 'uia, suae illi seripserunt, eorum ilia raugenda esse, inlim mutanda et
' L. Attium, poetam tragicum, auctorem suisse demonstravit advig. Opusc. Acad. p. 8 sq. s. ang. Vindie trag. Rom. p. 3. ueller ad Varr. L. L. V. 98, p. 39. Grysar in Diurn Scholas a. 18324. 317 Atrio grammatico iudicare libro studuit
12쪽
corrigenda, omnia denique accuratius diiudicanda intellexi, sed quoniam de PIavii vita scribere mihi proposui, nihil suppetit praeter paucos veterum, Cieeronis inprimis atque Gellii locos, ad quos omnis revocabitur disputatio, nisi tamen non erit negligendum, si quid conjici probabiliter posse visum
Mareus Attius ' Plautus '' auctoribus Festo in v. Ioli et Hieronymo in Chron. Euseb. Irmp. 45, natus est Sassinae quod oppidum ad Iaevam Sapis fluvii ripam situm sui in septentrionali Umbriae parte, iuxta
' Multum inter viros doctos disceptatum est, utrum Attius rectius scribatur, an Accius. Dubitant C. F. Hermarin Leci Persian. Marb. 1842 III p. 6 et Classen Cic. Cluent. p. 172; ridericus autem itschelius in majore Bacchidum editione titulo inscripserat: Μ. Arei Plauti, in minore correxit Atti vid. br. Baehr. in Annal. eideib. a. 1836 p. 171. Sed si antiquis inscriptionibus Si potior fides habenda, et si ipsum nomen ab Atta es euhirch de ab tog uom Lips 1833 p. 153 ductum esse veri non est dissimillimum, commode sormam Attis praetuliSSe videntur Osann Anal cri p. 61. Schmid admorat Epist. II, , 56. Schnoider Gramm lat. ling. II. p. 444 cs. p. 242). Tertium ver istud, quod interdum scriptum legitur, Actius ullius gentis Romanae fuisse verissime negat ClaSSen. l. l. - Ceterum quid est, quod nupertime A. Flecheisen. Exercitat Plaut. Goeti 1842 p. T. p. 16 et Schnoidewin in Mus. Rhen Philol. a. 18 3 p. 15 maluerunt lautum praenominare . Macetum '' Festus p. 128 Lindem. Ploti appellantur, qui gunt plania pedibus, unde et poeta Attius, quia Umber πεima erat nam Umbri, pedibu piamia quod essent, Ploti
appellati , a pedum planitie mitio lotuδ, postea Plautus eat dictus. Do permutatione vocum lotus et Plautu es. Selineider Gramm. II. p. l. eiehert. p. 218 not de origine vocabuli C. Schwench. in immorm. Diar. a. 1836 p. 570. Doederi. Synonym T. VI p. 273. Nomen Plauti ab auctore, quisquis fuit, prologi Casinae, risus aptandi gratia ut mos erat etiam in tenuissimis, latrans esse appellatum. quum, docente Festo p. 126 , lauti lim vocati sint canes quidam, quorum aures languidiores essent latiusque viderentur patere, bene monuit uost. Comment. Plaut. sed Lips. 1h36 p. 29T; cs Wolff. Prolegom ad Aulul. Num b. 1836 p. 12-13. '' Dubitatum est de scriptura vid. Heinsius et Ruperti ad Sil. Ital Pun. VIII, 463. Sehneider. Granim. II. p. 508. itfehel in Ind. schol. Bonn. a. 1841 p. V. Doederi. Synon. III p. 282. Verum aut nihil tribuendum inqcriptionibus antiquis, aut vix licet dubitare, qui Sassinae nomen usitatius fuerit, quam Saramae. Vid. Inscript. Gruter. p. 29T. is p. 322 . . p. 522 . . p. 889 . . relli Inscript vol. Ilp. 285 n. 4404. Nihil autem est, quem achlerus scripsit Meso. . it. 4. 18l ,
13쪽
Apenninum. Vid. Polyb Histor. II, 24. Strab. V. p. 227. Plin. Hist. at III, 14 1 M. f. Cellar Geogr. antiq. T. I, p. 594. Naemps. Umbrie. spee. Berol. 1854 p. 22. Grotesend. Rudim Iing. Umbr. P. HI, p. 9.Ritschel in Ind. schol. Bonn. a. 841. p. I. Aptissime jam a Lessint ioneglectum est opp. . XXII p. 28 sq. , quod in permultis libris ' legitur
notatum, ipsum patriam suam significasse poetam in nosteII. III, II, M. Quid, Sassinariis sequa est a Umbram non habes. 'um enim, si nihil esset traditum, inde quisquam Umbrum Sassinatem fuisse Iaulum, rommode esseeret Nonne ex nil. Glorios III, I, SI Ephesi sum natus, non in Mulis, non sum in Umbria, si conjicere tantum concederetur, Ephesium naulto
probabilius ZEjusdem generis istud est, quod hic liceat upponere, atque adeo, ut mihi videtur, ridiculum, γ' suam ipsius aciem arcum Allium pinxisse in Psevd. IV VII, 120 sq.
Rufus suidam, ventriosus, erassis guris, vulnifer, Magno viae, acutis oculis, ire rubicundo admodum
ipsum poetam a serendum esse menSuerint, causa ridonem potest excogitari,
siquidem ejusmodi 'versus in Tabulis Plautinis etiam alii lassim deguntur ut mereat m, IV, 34 sq.
Canum, Narum, ventriosum, dueculentum. breviculum, Mi lyris culis, oblongis malis, ansam aliquantulum.' Lil. Gyrald de poet hist dial. VIII. Opp. T. II. Sagittar Comni de vita et scriptis iv. Andron. et Altenb. 1672. Pareur in dissert de vita, obitu et scriptis Plauti Functius de dolose ling. lat. III, II. Interpreti ve ad Mosteli. III, II, M. Cluver Ital. Antiq. II, VI, 23. Schmieder Commentar in Plaut. p. 220.
14쪽
mirum autem quantum accideret, si qualem hominis alicujus saetem legeris significatam, lati Tuisse ipse auctor esset existimandus. Quum vel propter negligentiam quandam vel disputationis difficultate non mediocriter deterriti, raro tantum minimeque subtiliter de natali tempore Plauti quaesivissent superiores illi, qui de ejus vita exposuerunt, commode sane nostris temporibus eam rem nonnulli viri docti diligentius copiosiusque tractare ingressi sunt. Scripsit de aetate Iauti commentationem, prae ceterisi ignem, Fr. Bitschelius Bonn. 184l , qui vir summis in domando et prope restaurando poeta Sassinate tam doctrinae quam ingenii meritis lucet. Plane primum illud ab omnibus sere neglectum erat, quod a Cicerone significatum egitur in Cat. maj. XIV, o, ad senectutem venisse Plautum ' indeque factum, ut falsissimae illae, quas singulas proserre taedet, de natali ejus anno per longum temporis spatium viguerint opiniones; ' quae quibus nitantur rationibus, vix intelligitur, nisi hoc licet suspicari, fraudi IIa, quae multum turbarunt, etiam cistic fuisse verba Ciceronis in quaest Tusc. I I:
' Verba Ciceronis, malo a permultis Intellecta, recto intorpretatus est Mitaehellua deael. L p. 19 not. 4 1 Idem in ua Rhen. Philol. a. 18 1. I. p. 51 Meyer in Zimmerm. Diar. a. 1836 p. 155 Ceterum illa loeo etiam is debebat uti, qui de Naevio poeta scripsit, A. Schuettius Herbipol. 1841 . ' Vid. Pareus in diss. laud. Harios Noti lit. Rom. II 6. ueller. Introd. In Mi. it. Rom. . . achler. est. . it. I. p. 181. Roque ri in illini l. l. Limier indiss sab. d. praemiss. s. Donat ad Terent Andr prol. 18. Wieland Hor Episti T. n. p. 84. Crustus eb. b. thm. Di t. d. Sehmid. . . Indidem illud factum est, ut Koephius in Prolegom luterpretationi ab germanicae praemias. p. L Ennium Naeviumque proxime Andronicum successisse dixeriti cs. p. LII.
15쪽
Aunis fere a post Rom. M. Livius fabulam dedit, C. Gaudia mori
filio et M. Tuditano C s. anno ante natum Enritiam, qui Dis major natu, gaeam Plautias et Naevius. Ad quem locum quoniam post ea, quae misehes. de ae . I. p. -- Iuculentissime disputavit, non opus est varias intem pretum sententias conserre, quid ipse iudicem, eloqui susscit. Atque hiemihi longo i idonin errare, qui verba fuit major natis να- Plautus e Naevias idcire ad Livium referre dubitent, quia, quod omnibus esset notissimum, Cicero vix ensuisset monendum. Verum id ipsum aptissime poterat moneri, propterea quod minorem Iaut Naevioque ex Attii estotilo Livium fuisse apparere idem docuit Cicero in Brut XVIII. Quamobrem, si salvo jure grammatico fieri posset, ut ad Livium illa reserrentur, vid. Euehner in Nov. Annal. Lips. a. 183 . u. p. 85 nihil ego obloquvi M. Itaque aut eum iis faciendunt videtur, qui supposita id oque omittenda si tuunt, qua in re illud tamen perquam mirum est, quomodo factum sit, ut non ad Livii, sed ad Ennii nomen adscripta legantur; ut mulato Ordine verborum, legendum Livius, qui fuit major natu, quam Plautus et a uitis, fabulam dedit cet. - Quod in Brut. I. I. de Livii Enniique aetate ieero disputavit, ex e Plautum aliquanto majorem ' naisse Ennio, qui nain est a. 14 apparere commode significavit indischmann in mus Rhen Philol. a. MI p. 20 sq. exposuit deinde Ritsehel de ei. I. p. 7 sq. Itaque Windischmanno et, qui in fabularum Plautinarum aetatem inquisivit, Chri Potomen in immerm. Diar. a. 856 p. 615, paulo pos seculi sexti initium poetam natum esse judicantibus, in qua sententia etiam mischelius sere acquiescit, non magnopere est repugnandum i nisi tamen sociatus, etiam quod
' De errore Attii es advig. opusc. p. 103 sq. Lang. vindic trag. Mni. p. 22 not. 29. ' Paulo majorem Ennio Plautum fuisse statuendum enset issering quaest. Plaut. Amstet. 1842 P. 1 p. 10, nescius, ut videtur, quid differat inter aurum et IL
16쪽
ad ipsam aetatem attinet, quum pluribus locis tum illo Ciceronis, cum Plauto Naevius, quem jam ante coeptum primum Punicum bellum vixisseverisimile est,. aliquantulum nos movet, ut aut quinto seculo aut ipso sexto ineunte natum esse poetam existimemus, vel, si qui brevi praeeidere maluerint, ranno m. Videamus nunc de eo, de quo nihil certi traditum est, conjicere egregie licet, de genere Iauti. Neque enim iis, qui dictum istud minueti Felieis p. 45 edit Ouael. homo Plautinae prosapiae, ad ipsum genus poetae reserendum esse statuerunt, ullo modo concedimus, quum ea ipsa, quae Proxime Sequuntur, ut pistorum praeci 'uus, a postremus philosophorum nihil aliud, nisi notissimulat illud munus pistorium, de quo infra loquemur, Minucium significasse, satis demonstrent. Sed quum eorum, qui Seculo, quo arti poeticae honor sere nullus dabatur, post Rom. condit sexto, ''' in eo studiorum genere excelluerunt, si non omnes, at plerique aut servili aut certe tenui obscuroque loco nati fuisse perhibeantur,' tum Plauto, vitanta adolescenti ab opibus desiitutio ortunaeque fuit vicissitudo, infimum genus sitisse non incommode judicamus. Et quantum ipse in fabulis suis patrocinium suscepit paupertatis quam divitum hominum vitia, superbiam
inprimis atque arrogantiam, castigavit Vid Aulul. II, II, 19. III, IV, 1 sq. Poenul. III, I, 12 sq. III, VI, 16 sq. cf. Vissering quaest. Plaut. P. II. p. 26 . Ost V, II, 20. CisteII. II, I, 60. Menaechm. IV, II, 8 sq. Trinum. IV, I, 10 sq. cf. Petersen. in immerm. Diar. p. 608.
' Vide, quid ponderis insit partieulae nam in Brut XV, 60, ubi de anno quaeritur, quo mortuus est Naevius. '' Quae lao Naevii aetate Κoephius . I prodidit, tithili sunt. ''' Geli noci. Att. XI 2 Cic. quaest Tusc. I, 2 s. Osann Anal. p. 1. Rost Comm. Plaut. p. 159 et p. 12 Heysius in Annal. Berol. a. 1828 p. 475. Lang. Vind. trag. Rom. p. g. Bernhardy. hist. Rom. it. p. 160. not. 265. ' cf. Schleget. Tramat Auns u. it I. p. 359 Berman de lito condit. p. Rom. L. B. 1818 p. 13. Zimmer in Nov. Ann. Lips. a. 1839. Suppl. V. Fase ΙΙ, p. 235. Vir doctus in Diurn Scholast. a. 1839. p. 587.
17쪽
Quod mihi ipsum non maximo quidem est ara mento, majori tamen, quam quod monuit Bos Comm. p. I in Omoediis in Plautum emoriam ingenia tam graphice depinxisse, ut hoc maxime vivendi senus usu penitus evnitum habuias videatur. Quisquis enim audientium Iaudem et assensionem eaptat, eui rei quantopere Plautus studuerit, ipsae fabulae abunde declarant, ea potissimum inducere, nisi si prorsus insanus est', sibi semper Proponit, quae Sunt acceptissima quumque in novae, quae dicitur, comoediae abutis inter primas atque adeo quodam modo primaria sit servi persona , ' gratiamque e Ieporem quendam ipsis argumentis ita impertiat, ut, sublata IIa, cogitari tabula vix possit seri non potuit, ut, in qua re plurimum momenti versari pis poeta probe intelligebat, in eam artis ingeniique peram quam maximam non conserret et effing. Opp. T. XXIII. p. 16. - Non a siIIud est probandum, quod nullis Plautum majoribus ortum fuisse ex merea tura, quam secit, apparere idem contendit nostius. Minime enim omnia,
ut ex Cicerone de me. I, 42 L. Paradox. VI, 2 intelligitur, mercaturae
genera apud Romanos sordida atque eontemta fuerunt, neque de genere, cui operam Plautus dederit, quidquam cognitum est, nisi domi eum non
mansime, sed peregre prosectum. Accedit, quod in ipsis abuIis lantum abest, ut ignominiam mercaturae adhaerere deprehendas, ut non sine aliqua
Iaude mentio ejus aliquoties sat vid. Rud. IV, II, 2.3 sq. Bacch. I, Π, 55 sq. f. Menaechm. prol. 25 sq. Trinum II, II No sq. Merc. I, I, 7 sq. Hoc si igitur veri est simillimum, ' ignobili genere Plautum ortum esse, non dissentiendum ab iis videtur, qui libertum civis cujusdam Romani, cui nomen fuit Attio, eum suspicantur suisse vid. veller. Introd. in No IaLscript T. II. p. 7. Sed hac super re vide quid hallucinatus sit nos p. 12 not. qui cum L. Altio, poeta tragico versibus Iaciendia Iaulum ina' mirum suam inscito servi personam itandi neglexit Maumer in ad meres. a. 1828. lass. hiat phil. p. 18
Aliquantulum tamen olim dubitabat effing. Opp. T. XXII p. 269.
18쪽
operam dedi m ab ejusques familia momem sumsisses divinarit Attium enim natum est post quintum decimum innum quam Plautus erat mortuus D
Verum ad ipsam iam veniamus vitae, qua usus est Plautus, rationem,
quae paucis illa quidem significabitur. Nihil enim de ausis tradituni est,
quibus permotus patriam poeta reliquerit, nihil, quo aetatis anno Romam se contulerit. Cavendum autem est, ne in rebus plane obscuris temere divinare potius quam sapienter tacere videamur. Cuius generis illud est, quod nisi ex Naevii exemplo nescio unde sumtum sit, quod finxit Vissering. quaest. I. P. I p. II, arma adversus Carthaginienses Plautum gessisse inter Romanorum socios. Ut igitur ad ea redeamus, quae ad certam cognitionem pervenerunt, Romae lanctus est Plautus, ut docet Gellius, operarii scenietnmnere, ' quod quale fuerit, traditum non est Partam inde pecuniam contulit ad mercaturam, peregre actam, sed perdidit omnem. Qua in resilii disseillimum est dijudicare, quomodo acciderit, ut ad mercaturam exercendam animum admoveret ille vir tanti ingenii acuminis, quum neque pecunia defuerit ad quaerendum victum quotidianum, et, quamvis operarius, esset tamen loco, ipsis illis, in quae iam tum aliquo niodo eum inrubuiss probabile est, studiis aptissimo. Haud enim scio, an non sine dubitatione assentiendum sit nostio Comm. p. 18 et Franc nitiero in turn Scholast. a. rimo. i. 884 sq. qui Plautum, ut multarum aerum morum inprimis
id Madvig. Opuse Aead p. 90 not. Nam quod duos poeta Attio. . suisse nonnulli ut oephius Proteg. p. LVIII statuerunt, negligendum jure optimo videtur.
' mel N. A. III, III. Male permulti de verbis in perra intilicum aconicorum ita interpretantur, ut histrionis partibus Plautum operam dedisse jussieent vid. RitschoLde et Pl. p. 13 sq. s. Κοeph. Prolen p. XIV); atque adeo factum est, ut Sehain. gn cl. b. mrth. P. 1. p. 12 et athler. est. h. it. I. p. 181 praesectum histrionum a. imperatorem histricram Poenul prol. 4 poetam fuisse monuerint.
Ceterum unquam histrionis parte a Plauto susceptas esse, nemo facile negabit, siquidem etiam L. Andronteum morum carminum actorem suisse docent Livius VII, 2 et Valer Nax. II, IV, 4. es Wolff. de eant in Rom. sab scen p. 10. Stievius de rei seen. p. oris, p. 80.
19쪽
externorum, cognitionem sibi Pareret, in terras pere inas Prosecti esse arbitrentur. Etenim, quod de Terentio traditur Sueton. vi Ter e TD, quem, mullis ilibus familiarissime usum, a duobus in sabulis componendis adjutum Sueton. e. m, gradum quendam altiorem elegantioremque s chatum ess probabile est, non continuo ad Plautum est reserendum, quippe qui in iis artibus atque litteris, quae essent vulgi, versatus potissimum fuisse videatur. . Aecedit, quod Terentius in ipsas literarum sedes se con-lsit Plautus quonam proseelus sit, nemo es qui sciat ' Quae quum ita sint, dubitare salius videtur, quam temere in alterutram artem serre sententiam. Ad inopiam igitur redactum, Romam rediisse Plautum et ob quaerem dum irim ad cis magendas Mas manuarias ' veram maiora 'DIO M in eoque pistrino tres fabulas seripsisse O, Gellius tradidi et Hieronymna in Chron. Euseb. Verum III quaestus, etsi parum dignus tanto homine, em movit sane indigniorem Nam, quod in quibusdam exemplaribus manuscriptis '' Asinii eos nomentum Plauto adscriptum leotue, addubitans linaneursius in Exercit crit. P. I. e. IX ad Amphitr. corrigendum proposuit
Asini Caussam interponens, eos, qui in Hatrinis abo-rene, Olim per On-
virium insinos esse appellatos cc Barth. Adversar. VI, D. Merito cistam
'LNisi odi est seire quod ostius et Ritterus imitoue Graecia Italica Plautum
20쪽
opinionem, n qua etiam Reitium ' acquievisse vix credideris, reieeit Lessius . p. 274 sq. neque tamen rem expedivit. Jam pridem mihi eognomen istud Asinii ex gentilicio nomine Sas natis prosectum esse in mentem venerat suspicio, quam nunc is, quae in Ind. Schol. Bonn. a. 48 I, ollata exemplarium manuscriptorum copia, disputavit Bitschelius, Iuculentissime video
Postquam pistrinum, in quo quavidi operatus fuerit, nusquam resertur, Plautus reliquii, ad meliorem conditionem accessisse, in eoque per reliquum vitae tempus permansisse facillime statuitur, quum tanti certe, quantum ad bene secureque vivendum sufficeret, comoediae suavissimae ab Aedilibus '' emta sinis modo ne extra dubitationem positum existimemus,
quod cum nobilioribus consuetudine eum junctum fuisse arbitrati sunt Boebeeh. l. Captiv. p. 25 et Oeph. Proleg. p. XIV. Aliud enim, id quod iterum est monendum, de Terentio, aliud de Plauto iudicium esto. cf. Schleget dram funit. I. p. 560. Becheri de com Rom. ab. Lips.
Quod si nune iam quaerimus de tempore, quo omoedias scribere Plautus inceperit, et quando floruisse in scena recte dicatur, vix desiderat orationem nostram eorum '' opinionis evitas, qui jam ante saetam mercaturam fabulas eum composuisse statuerunt, unice, ut videtur, male intellecta primi illius, quo sanetum Oetam fuisse supra Vidimus, muneris ratione decepti. Tantum enim abest, si, quando singulae fabulae scriptae sint, cognoveris. de qua ae quamquam nondum absoluta 'At quaestio, clamen ux vid Kordes. Iautu un ReiD Κil. 1793 p. 23.
Iam enim illo tempore Aediles ludis praesidere nolitos fuisse, acute ostendit misehel. Inmua Rhen Phil. a. 1841. Fane. I. p. 85. not. 17 es. p. 63. Significati sunt etiam in ipsis sabulis Aediles vid Amphila prol. v. 72. Poenul prol. v. M. Trinum. IV, II, 148. Pera. I, III 80 es. Rost comm P. 1 sq. Imuoller. Introd. in No lit. Rom. p. x Martes Not liti Rom. II 6 russing. p. 271. Bor A. l. capti p. 25T Sch d. ad ora Epistim L 75.