Quaestionum Xenophontearum particula prima [microform]

11쪽

qum id inus additis' τὴν ἀρον et ΜΚδίαν nominibus, quae titique delenda sunt. Sed niuinitus sim, huius rei curiosos ad Ioeos in quibus αντος Pronomen supervacaneum ema dicitur, in Lex. X rn. T. Lia 482 sqq. et ad viros illos, quos Volatianderiis M. in ia Pari II p. 10. Iaudin, delego. Simile quid αυτοῖο et σφυ dativi accidit. Vid. Descier. ad Thucyd. VII, 19. 39. VIII, 10S Neque vero hic usus is pronominis an manis, inhorret. Vid. Matth ad Cic. pro I. Manu. XII, 33. Beten ad Cic. Offici I, 10, 32 Utile rit comparasse Aesch. Mam. T. - quaeque Seldier ad Eur. 3pu. Tatae. 764. 'et censisae Agamemnonis a Lasontani editi in Diar Hal. 1822 Lasc. 147. P. 302. de simili articuli usu ex tragicis attulerunt. - Praebet haec de αυτος pronomine disquisitio transitum ad exeutiendum aliud negligentiae crimen. rguitur enim scriptor negligentiae, qui sine idonea caussa verba aliqua repetit. At id faciunt optimi scriptores, facit etiam Xenophon Paucos ejus-Diodi Ioeos stim IIaturiis. Memorabilis et propter rem et propter interpretum en tenuia abcus' est Anah. IlII 2, 23, ut nihil omnino indignum nostro scriptore neopIus offensionis inesse video quam iis, quos collegerunt Volguander obps in Mem. P. 5. 31., ornem ad I. L, Miiger ad Anab Ι,1,2 3, 14 5, 15. tque omnino quam parum sollicitias sit Xenophon de evitanda ejusdem vocabuli repetitione, plures ocilestes sunt; est praeter alios Hellen. III, 1, 23, est Anab. VII, 3, 19. III, 4, 13, quo in Icteo primuri εχξόν ultro 'bis est accipiendum adde Oecon: I. 9. XII, 3, ubi repetitum . μαθων male 'habet 'creu erum De Xenoph. histor pi 116 et Λ b. VII, 1, 37, ubi haud scio an BbmἡHunno et DIndorfio rectius,rtigern ανδρες iteraVeriti

M Videtur hio i altera seriptura explicatum esse. Illud vero xonomen apud scripto es, tiacos q rum non nisi ad qui tectum essectat, . Vereor ne Boxnem anno et rogero e

cxius omiserit Dindotaus. Anab. VjΙ, 8, 10. Habet quidem Μatthiaeus gr. gr. . 147. n. i. d. 4 , est. phaeter pestilebs duo etiam Ioeos xenophonteos Anab V, 4, 33 et cyrop. III, 2, 26, in qui tua dicit esse l. q. μνπν. Sed vixi doctus qui ornamanni Anab eo censuram e bi buit in Ephem. Utt Lips 1826. fasc. 62. rectae ejus opinionem videtur esellisse. Idem nisi fauor vir doctus jure suo eprehendit, quod orti. VI, 5, 22. καὶ scribi maiebat, qtihm non esset nisi istiam sic, e 1 si Non magis leg Μem. III, 1, 4, quamquam

12쪽

Neque uero IIIam, si qua fuit, inligentiam romani optimae nota scriptores spreueiarunt. Cic. De orati III, 10 usitaus Verbis ita Poterat uti l uMimis ut utatuni quaiste que in uno nunciat Positum verbum Minn*. .u Rre ΙNos Vid. pud Mulier ad h. I. Bremium ad Com. Them. 3. et He inger' et sembais a Pe se sesso. I, 3. Quamquam monendum illud est, huius rei exemPla apud Graecos quum se eenta invehiantur, pauciora multo egi apud Romanos. Ini enim, quae Ipsorum limguae erat copiosita atque ubertas, non adm*dum curabant rePetitiones stare Romani non ita ubere Iinguae thesauro instructi . hanc paupertatem dissimulatiant ae diliis genter curabant, ne illa hujua negligentiae indicia arris aberentur lc; b. - Maioris etiam negligentiae sum mentionem tactu , cuius arguitur si quis idem et unum ocabulum in eodem nunciato versa significatione Propqnit. Λ ne hoc

quidem crimine absoIvi posse Xenophon videtur. Videamua de tribus Iocis P unus tmemorab. IV, 8, 3. Πως αν τις κάλλιον νουτως pertinere ibo Mob πρελατο καὶ

ανδρωδέστατα, docet initium Paragraphi secundae, qMao Pro interiecta est habenda Ἀπο- νοι η ποιδ αν ιη θανατος καλλιρον η νὴν καλλιστα τις. απνοανοις 'λός in bis duplicem habet significationem, non egens tamen excusatione, quum Primum adjectivum cum substantivo, deinde adverbium cum verbo coniunctuari videamus hoc sensu:Μora illa est pulcherrima, quam quis honestissime moritur, Pulchritudinem autem ad graecurum philosophorum ex Plum dici de Intomo animi defore monet forenE ad Cic. Fin. II, 14,47. Καλλιστα autem et ipsuφ: ad integr scilla b πρεότατα καλανδρωδέστατα Te fertur natiocinationem autem hancrinstituivi quis melius mq-riatur quam qui maxime tranquillo fortique animo mortem obit hac tam honesta morte nulla est beatior, beata nulla diis acceptior Verba ἡ ποῖος - ποθανοι nihil nisi amplificant sententiam. Ceterum hetmo I'cum non rectius exmcuit esskius quai

similem Cic. Otac. III, 8, 35. Facciolatus. Nihil igitur locus contiue Xenophonte quod Inssignum sit. - Iter Iocus est in libro De republica iacest , de quo libro

non est quod cum nonnullis addubitemus, modo nos non tam opus ad finem perductum quam operis speciem Primis ines descriptam et Iius cui dam adiaditamentis auctam habere meminerimus, id quod ex parte et o Messia valet. II, 4. haec Ieguntur: καὶ αντὶ του ἱματίοις διαθρυπτεσJov. - Οαι μα-σ3de et quihuc in verbis Ἀνομισεν est AEanxit, instituit. I. q. in libro eodem de, Lycurgo

13쪽

De aera P Atiori autem buta 'usItatio Putandi ris subiecta est. - Tertius Iocus est Memorab. I, 6, 8. quo Ioco In tran,chra moneo non recte verbose concinnita tem desiderari. s. 3. quae Omnino est oppost , non opus est sit etiam 4. 8, ubi

οὐ μόνον - ἀλλα καί si ad is solum ἐν χρεί 'ντα - απιδας παρέχω refers ethaeae. ut F Ψecimis quod strin pronunciatio-mo oppdiationem indices, εὐ- φναι--Hino Ein in 'omidati inlotem dissicisitatem ridem qui sequitur Iocusereare propter bis Mirum ετ πράττειν et diversa quidem, ut videtur, significatione. Fateor non probari mihi quam melanaus Iri Mus Att. exponit esetitque Uelahitis sententiam oppositio enim, quae inest in Verbis I δὲ Ουμνω κους προχωρεῖν πιτ. Laocet verba a m εἶ πραττειν de improspero eo quae agantur, eventu intelligenda esse. It enim Socrates Antiphonteis sophistam , qus quin philos,phi homines feliciores reddere deberent, propter misellum tenuemque letum Ipsum infelicitatis magistrum vocarat, ita refutatum, ut suam de εὐδαιμονίε sententiam exponat, intvero, inquit, hoc te non sugit, qui infelicem Tebus suis accidere eventum utent non laetari, Iaetari autem eos, qui Prospere hi succedere enuant vel agriculturamve navi Iariatii, qui uia forte aliud exerceant, ς α προωτοντας . l. e. Vel tan quam qui vini sesices, es anmam qui rem bene gerant. Hoes ero magis Probam dum iam qnom antea de resultate universe sermo fuisset, nunc de iis est, quae homines ipsi sua manu suove opere exercent, ἐργάζονται, quae si prosperum habent successum, laetanrur, quippe qui felicitatis suae ipsos seste auctores esse opinentur. Non equidem nescio esse, quae huic interpretationi opponi possint, sumta illa maxime ab insolentia Mereae eiusdem vocabuli in uno nunciato significationis veram tamen et sententia totius capitis et similium locorum comparatio movet me, ut silius sententiae patrocinium suscipiam. innimadvertenda est enim consuetudo philosophorum Socraticomm ex nomine res naturae interpretationem deducendi; maxime id valet dea πράττειν dictione et similibus in multis Platonis Iocis Videntur enim duplici hujus dictionis sensu cognatioriem alterius ευ πραττειν, rem suam bene gerere, cum alteros felicem esse, demonstrare neque felicem esse nisi qui recte agat, inde docere voluisse. Quamvis hanc esse falIaciam amphiboliae dicat nouthin ad Plat Gorg. P. 507. , non abhorret tamen ab ingenio philosophia Socraticae. Bem absolvunt Ioci Platonici, Gorg. I. , quosque Helndorfius ad Charmid. p. 172 a Iaudat recte observans, hoc anaque eiusdsum generis amus sic anaam praebuisse sophismatis Ris quam Ju3tintuosaria. - . Non absimilia illa sunt, quae supra demem. II, 1, 1. disputavimuει- δε μεοιαν duplici quodammodo sensu dictam Idebamus, ut et Plat. Lem. p. 493.

14쪽

hoc sensu enimvero quum manifesta occultare non liceat, tu certe abda tri essipe, Iubens in urbem domumque Palemam reveraus. Nam quemadmodum κευθειν apud tragicos non raro 'utryli flensu dicitur V. Μων. ad Soph. oed T. 968 ita et vo stria Soph. M 136. . re πτουσιν θονλοι, ubi id Mon . Quod mitantius dixerim; ham quae ab editoribum Oedipi monita unt, me non fugi int. Ini ton. beae p. 156. e. 3φιν et λευκοπι τα duplici sensu dici ratum scholiastam, ut Primum ait quod cemitur et albedo, deinde vero η οπτικὴ et λευκαντικὴ δυναμνς, refutat eindoia et Weisiai nugas de divorsa significatione Verbi ἀνέχεσθαι en Symp. IV LMq. revius

Xenophqntem multis locis non consueto more loqui formasque audaciores et quae magis ad poesi accedant, amare antiqua obaervatio est. Λ poeticorum quibus usus est me ei soli peculiarium Vocabaeomm copiam collegit iam . Stephanus. Vid. Leones edit. Francos a MDXCIV. Praef. Videamus de aliquibus, si disceptandi nis

Mem. II, 1, 24. Voluptas, qualem depinxerat Prodicus, Hereurem in hirio utram viam ingrediatur dubitantem ut ip3am sibi comitem addat sollicitatura 'x Πρωτον

. In praeeo legendum εαν - ερρε φελην . σαρμος . . ., quod muris a Iaxarsis ποιη' addito explicatum sit, mirum si clineiderum eam scripturam recepisse. Repetendum est .n- εα ευν με φίλην ποιησωμεν. ἔ- τὸν βιον eάπι vel quod Hemanno ad Via. p. 777. addito explicatum sit, mirum si clineiderum eam scripturam recepisse. Repetendum est .n- αν ον εμε ίλην ποιησμμενε lar τὸν βιον eά m , vel quod Hemanno ad Q. E. 777.sIaeet, tα ' δεντεν-- II, 25 aeque mirum est Schneiderum ad βουλήμι- paxile iuriam intemgexe Anacoluthon hoc esse Olun mitti. o. T. g. 555. n. 2. Et ornetii. ad Ermp. LV. M nisi sorte prius membrum ita est constituendum ι ει γέ ς ε . πο- τιμῶσα

15쪽

Mam audacius sciripsit Sinniaderiis, αεεις vigari mon Potest habere suam com x ndationem, modo ne maum a mendatricem redoleat. Quapropter non maiore fide vinum esse videtur quam quod alii vel codices suppeditant vel interpretes comis mini. Mar nuror Budaeum dedisse, quum inclis sit διμο ι, Perseverabo, no- atmvis allato, Ioco dim, δατελμις, et editoribus Praeter Soncideram tantopere plaeuisse. Sicquid mutandum, quid si Iegas. inia et certe M et M non raro confusa sunt Nid Bekk. Comm. crit in lati T. I. p. 278. Plura de hoc Ioco disputat Basti in Add. ad Granior P. 895 qui e sensu consulero et ad vulgatas lactiones Proximo accedere assii videtur coniectura διοίσεις, διαγρειν l. q. διατειν significare censens, quumque Si eidems in Iex. V. διαφέρω dicat διοίσσω et δι-ει eodem modo usu vari quo λάεμιν eos Soph. M. 512. et Eurip. qui dicitur Rhes. 600. et 82, eontra hunc et Suidam Hesychiumque cum Lobeck adini P. 298. sola activo ita usos esse Graecos autumans, ut eandem cum διννιν habeat vim Ceterum b. III, 2 23.

βοολέμοις και α' ἀταλον τι πιι - ἐν παπι γω Mea M. inexon. II, 10. mi chem aiaequem, expeditum sane habes locum. quaeritu tamen, qui ex praecedd repeti potue- rit 'Ana Ilithon admittit,aYthiae 1 1. Illud Ide πασσιν participio addi solitum Ad, I. a pectum eos. NO ram enim hoc verbum quippe quod Misu. requentissimum ait, 'eIubi non attinet, Posuiu est a librariis vel verae a latum malo substitutum. Ita Pindax.

manno aevus αν τις ε . edidit Bookhius 'Postea tamen Hemannus, ut interpretationem opinω τυχη .dditi haberet expeditiorem, Iegi malebat n 'ν quae quis ipse viderit, optime se quisque dicturum apexat. Non opus at intelligatum', quod atiis in locis su . stituit Sohaei Μel crit. I. 43. q. Platon Eulyphr. c. 18. maIo cum codicibus υγχώνεε Q tueri quam cum Hemanno a V . D. Iocum emendare Conrest non nescio esse IOCOs, ubi ad νκύκνειν ων poticipium sit omissum. id Disti ad Oeeon. III, 3. Contra Phrynichi. Iraeceptu i disPutans Hetadoxi ad Plata Gom. p. 502. b. I ra dabit. Vid praeterea Eurip. Ipug Au1. 30. M axdi ad Soph. Aj. . Sitnilite ad λατελῶν ων omittitux, Mem I, 6, 2. ubi non opus est adstatur risid. Zeun ad Cyrop. I. 5, 10. Isocrat Panegyr. 17. ubi sitio. neeessitata Olfium μ' addi voluisse monet Μoxua. Sed Iabo Iongius Pariseipium neque omnino Pro tempore finito simpliciter poni possis et minus tiam Post conjunciam nes hola es est Consentaneum est tamen, Potissimum conjunctione hoc anacoluthi genus lacum efficia Vid. SeidIex ad Eurip. I. 533. atque universe de hac re praetex Hem

. 1 nn aruiet Uatthi Num IIII hi ad hymn. in ApoII. Pyth. 157. Iminctare ad Ptit Phaedri . l. 254 d. Poppo ad Thucyd. P. I. v. 1. P. 147 sq. et Bremius in Helaieto rima symboli P - uti, 'Vol. I. b. 1 2 sqq. Neque qui quam ut pateant in graeco emone Minootiuia

16쪽

cabulis utendia maxime comProbori .eodice reliqui, qu scriptura ex δε- via illam aperta interpretantes velis litteram te baimiles. Optimum vero practere sanaum quiris e me vim morimis videtis auendum isaque Amr ei marier. Mi ea sici dico quibus Λnab. VII, 6, 22. διαφυλιμ ινιάνω aprissimum canaenti Eris mi adseritiori Faeessit sane negotium, quod quanimn equidem sciam nusquam praeter hune Ioeum itur nisi KNod Zonaras P. D. Titimis αλος adjectivum interpretati . a- Qua interpretatione quamquam Proba vitus multo, id quod Baan demo nati Apollon. να πω ἐπιρρ ita disputat ait: -- τλοπισθεν, rasaesis sis aura ἔμπροσθεν μπροσθίδιοσι μοι νίδιοε, ο ad ος habemus tamen ierimm quoes ea vinclposait a grammaticis ficitura esse, et Phonti non imuria renitui puto, e Ioco zonarae ad διών scripturam n tro Ioco iudiemadam recto Cenae utendum esse Sinaesena Greg. Cor. P. 348. Praeter hunc Zonarae iocum provocarem etiam in lat. Cret p. 419 a. vh τὸ μ videtur Soerate interpretari το διὸν ara Hil ἐπανω, nisi et Bekkeri Corum criti T. I. P. 278 Gai sordiique Lecitati m p. 33 ma de divisiste

scripturae monerent et interpretes in visus abis partes Uaumque Platonem deinde viderem Pergere το δέον essem διακοσμοῖ καὶ δι θ πα- οῖ haraa- οπιώνον dentque ex his facetiis etymoIogicis, quas Plato captat, non maginim scirem fructum ad tymologiam redividare. - In verbis quae sequuntur invenitur variatio scripturae, qua apud Xenophontem nihil est frequentius. Ico σι ος et σιτίον, maxime in plurali numero. Frustra esset qui Iegem seriberet, ad D m omnium librorum septura. -exentur. Quodsi ad h. I. recta disputavit Wiaskius, aut dicendum lutosa ia σιτέον ποτόν aut sin σῖτον τί ποτόν, quum ades de mussa in P IV, 2, 41. aeeuratius

ScriPtum sit, τοιοῖτον σῖτον και τοιουτον ποτον σῖτον fide Caret, constat enim Ingula

rite non dici, σιτον quamquam vereor ne id argutius ille ut solet, quam varius Putaverit. Exempla confusionis vide p. Heladors ad Plati Phaedon P. 37. Rrsiger. ad' ab. VII, 1, 33. ceterum etsi docere scient has voces deminutivas, a quae dactylum efficiant, solere penultii in aecenta insignitam hahere, σιλον taman emendum esse ollatis similibus δριον, λαγων, φοίδιον aliis ducibusque Λpi emerodoroque censet Spohn. De mcu. Od. P. P. 276. aqq. l Ita ho aliisque Iovi quum quas tueor scripturae magnam ex eo nanciscantur

inmendationem, quod libri solent alias suppeditare, quas adpu et vitae e. et ausi di ficiliorum illarum interpretationem, huc addendum etiam sympos IV, 24, - quum

17쪽

ad Cyrop. VII. p. 419. Fascher ad II, 1, 22. Buum ad Plat. Λliab. I. p. 122 α dehia ad Sind. Pyth. IX, 32. Λ Φιλοναε non videtur vituperari posse. . Quid si poeta e

ronam quam Euripides dicit καλλίνι ais, inceret λονικει, quis gravaretur Λ nonne Demaens inarum formarum permutatio utramque robam esse testari potest Tuti Ilus brae. I, 19 64. quum ex Platona Lacedaemoniorum cupiditatem vincendi laudet, non absona est opinio legisse eum φιλονικῶν, ve Praeter Lacheti P. 182. extri VIII. de rep. P. 545. ., cuius In libri priore dimidi codices Ius eme illam formam ea hent, aiuae Meth. I. P. 122. c. respexerit. Miems, qui ad I α φιλο-ος interpretatur

φιλόπρωτω m. Λddendis eo usque progressitur ut et in illis locis et Rep. IX. p. MI h. d. 583τη 586. d. e. φιλο-ος Et ψιλ-κει utrius gestitumdum dicat. De sensu quiδ quaero Scho ad lat. N . I. p. 122. c. bid. Beis Comm. criti T. II. p. mahaec habet: μείωσα φιλοναίαν διὰ σου , - φιλία τῆς νίκη De wkοο --uyo facilior disputatio. Videtur vethum eas rece toris avi, quod quamqu- - to Phano Thes. an indicante Eustathius di da victrina restatur, nom est inculea dum Hom. Iliad. XII, 276, neque Herodoto, cui VII, 225. ex uno V me' saeta gius adeo restituit, neque Pindaro, in scholio ad Pyth. IX, M adversans Bocinius rivo forinam den vi Probam vero sedem habet Orpis Argon. 567. M. Herm. P. 821. in missis nunc reliquis formis ceterisque Iocis Xenophontes Mem II 6, S. MD φιλονεικος, II, 3, 17. φιλο-- σειν --.HI, 4, 3 fortasse μαε MCI cus en Phonteus, in quo φιλονικος me sententia totius Ioci, quae a bubura Victoriae ruindium indicans Postulat, non minore iure inendum Mi - P. I, 5 7 Iegitur

Varietata σιτα et σιτ quum supra In ε .n-αο- sit, cognatam item tango, qua

fluonem de vocibus hasa et Mysti. Iti . , in verbis libra fluctuant, ut iis si te sommitta. Incertus haereas, utristin ait armura. Λ Primum de vocabulis in αφνια desinentibus et Ph. α visis o merit in Plutarin Timae. Itis in Proleta ad

18쪽

P. 287. Utraque forma nacia suos est patrinios. ἀνδρία H. Stephanum iura. T. L 439 Heladorsium ad Protag. P. 695. ad Cra I. P. 102,morum ad Isocr. Panegyr. p. 1s0. d. SpGn. But ann. gr. med. s. 104 α 10. a. -vDa Messelingium ad Diod. Sic T. I. p. 408 42, Domissium ad Chariti P. 405 Schaeterum mel criti. p. 41. sq,

Sperni vel addubitari hodie solet ἀνδρεια nec minus quam indicanto Schaefero I. I. Wesselingius ii Diodoro et Schweighauserus in Historicis fluctuant editores Xeno. phontis, cujus libri utrumque Praebent, ramunquo Probantibus interpretibus. Vid. Symp. II, 12 em Ι 1, 16, ubi rota cherus quum Obs criti P. 17. Probasset ,-δρεία, retractavit sententiam ad Hieron. IV, 5. Locos praebet ex Xenoph. Falluntur opinor qui alterutram tuentur formam preta Itera. Ἀνδρια in dubitationem vocari non potest: Potest vero etiam ἀνδρεία defendi Est enim quasi ab ἀνθευω, quod si In usu esset, significaret, me ut Virum gero: habemus ανδρευομ α Lin ανδρίζομαι; est igitur Ἀνδρεία ejus qui virum sese exhibet. i. q. ανδρεώτης. quid sit, interpretatur Plato CratyI p. 413. e. Habemus plura similia vocabula: αγνεία quod non factum est ab ἁγνος, sed ab γνευω ut βοαΠλεία a βασιλευω, Δρεία ab ερευωὐ στρατεία Ἀτραυνω, ταιδεις παιδευω, δουλεία a δουλευω Θεραπεία a θεραπευω, απεςβεία a ρε ευω. ias- ovi dubitationi amico s. v. ανδρεία satis gravis nota est adspersa de ανδρηίη ionico ns Haec est enim qua dici solet lonica διαλυσκ τῆς ει διφθογγου εἰς ei καὶ ε - Πο, si a εχ η τραπέντος. Nonnulla ad orationem ionicam accommodate observat H APet Herodot. Teubn T. II p. 289 sq. Praeceptis Vero, quae de accentubarum Vocura it Butim gr. gr. Vol L p. 142 sq, elucet non Pus 3ο dicatur μυε- , quod Volueriint, si qui ιδρεία ad αλ θεια vocabuIum, quod ab ληθης derivatur formatum malu qnt, quamquam non est in graeco sermone ανδρης adjectivum Ἀνδρεία igitur non est qticis addubitetur Similis ratio est vocabulorum προστασία et προ ατεία VH Lobeck ad non p. 521. me formis ει et ια illud praeterea moneo, et ionicam dialectum amare formam , et poesta metri Iegibus arentem eam acce

Pi4ε Vel longo e brem Qua do re ubi ad Hermann Elein doctr. meu P. M. et Polin. De e tr. Od. P.P-m a te delegaverim, satisfecisse mihi videor. Apud Xeno Phontem utramque formam toler 'dam esse censenti Bomemanno ad Symp. III, 4 Dau-hens adsentior Ἀνδρία est igitur Viritu D.i, si hoc vocabulo hic licet uti, Virilita.

19쪽

- , t cui, insin abeat alia d. τρατεία et reparia disquisitio. Sun omnino in graecii lingua multa vocabula, quae quum diversam habeant scripturam, diversam etiam hahere rateantur vignificationem multa quidem eiusmodi excogitavit Praepostera grammaticorum ouertia; hona tamen eo a pars in linguae ingenio posita videtur se. Idisserum autem illa vocabula ita, ut στρατεία a στρατευω factum expeditionem significet, dicitur ergo στρατείαν ποιεῖσθαι, στρατια a στρατος descendens ait Statua exercitus et exercitus ipse, dic. στρατιαν συναγειν Non multum tamen refragabor, imo ab omnibus scriptoribus severa quadam religione illud discrimen observatum dicas. ristophanem certe solam σπατια formam habere perhibet censor Thucydidis Haackiani in mari ab 1820. raso. 259. p. 330 At poeta ille est Xenophontem

observare discrimen arbitror, cuius rei ve hoc est indicium, quod apud eum non tanta illoaeum vocabulorum quam apud alios criptore reperitur fluctuatio. Exempla tamen dat Lex Xen. T. IV. P. 105. Postremo enophontem ab alio negligentiae crimine sum vindicaturus. Καὶ et particulas in responsionibus, gradationibus et Plurium rerum enumeratione vuI-garem usum habere nemo nescit. Iam vero gradatio, quam indicant, quum soleat fieri a minore ad majus, videri tamen possunt esse loci, in quibus Per eas a maiore ad minus descendatur. Videamus duo Iocos Xenophonteos, unum Sophocleum. SOPh.

Trach. 444.

Verba sunt Deianirae oramore. Videtur καὶ - τε particulis minus aliquid indicari: Amor diis imperati igitur nil mirum si mihi. Quod Ersurditus recepit απιυ τε, Probum quidem habet sensunt Amor diis imperat et mihi etiam, quidni et alii latrem doeens Si quidem iustitia virtus est. Μeliercule, indubitatissIma illa quidem. Quod

Caulas espondet, non bene hac per ν acta interrogatione dicitur. Dici vix potest quam multis in locis 3 et ει confusa sint. V. Schaef. ad Greg. Cor. p. 987. in η et ει ipsas voces confusas videmus Μem. II, 1, 18. Plat Euthyd. P. 296. b. Charm. p. i65. d. heaet. p. 183. c. Sed Mem. II. 1, 17. ad incitas redegit interpretes. V. Heindori ad Iat Phaedon p. 63. d. qui plurimos Iocos congessit huic simillimos , si hic Iegimus τι δε αλλε τε η αφροσυνη - . . Censo editionis Schneideri in Annal. Heideib. 1817. fas c. 26. scribi vult η λλεγε η φζ. νη. Possit quispiam Mnestium sequens suspicari αλλο τι αφομυνε, η vel addito Vel praetermisso, ut Q. V sit i. q. η γ e Vid. Herm. ad Vig. 30. Matth. gr. gr. s. 487 8. Videntur tamen quae antecedunt tale quid postulare, αλλ' η φοεο νη . . .

sine interrogatione, hoc se ut Sed haec e d*mentia est vel nescio quid aliud quam Te eripeditam videmus ab Hermanu. ad Vig. 812.

20쪽

cinis incluserunt verumtamen ut ad Suhostem revertar, καὶκου a solita. vi dictum

est, nam si quia de aliis, quam is dii sint, Praedicat aliquid idque in se quoquo va-Iere deinde concedit, hoc qua animi humani est natura ipsi majus aliquid esse video tur Sed id Herma Pinite Iocus est Xenoph. Hiero HI, 14, ubi Frolachema in

indice γε post καί quo maximum significare soleat, minimum exprimere arbitratur. At ne hic quidem particulae consueta vi arent. Gradatio ad maius ita animo esteoncipienda Tantum abest ut templis Interdicant iis, ut simulacra eorum, qui talia facinora patraverunt, in templis Ponant; 'el: Pro Poena tyrannicida magnum honorem consequitur, et quod turpius etiam est, simulacri eius in templis, in quibus exiscludendus omnino erat, ponuntur. Poterat scribere aia 4Λονας γ στῶσι των το τοι το ποιησαντων. Idem tibi recurret Rep. Laced. II, 4, και αντί τε του ματίοις διαθρυπτεσθαι νομασεν ὀ Λυκουργος ἔν owατιω δἰ ἔτους προσεθιζεσθαι. eruus denique Iocus accedat ex Anab III, 3, 5, ubi Per καὶ - τέ transitus factus videtur esse a pluribus militibus ad unum. Non esidebit tamen ulla dubitatio, ubi reputaveris antea vulgus militum dici sollicitari solitum esse a Tissapherne, ut ad se transiret, Hethde vero etiam ordinis ductorem. In corollario addo locos plures, in quibus καὶ - τέ particulae

iniuria corrigantur, habere Bomem ad Sympos I, 6. et VIII, 21; sed quod idem vir doctus Anab. VII, 3, 6. scripsit καὶ om γε, ἔφη, ταυτα δοκεῖ qua in re non habuit secum consentientes indorlium et rugerum, collatis simillimis locis III, 2, 9. 33. 38 V, 6, 33. nabaseos censor in Ephem. Illi Ups. 1826. Ge. 62 jure reprehenssit. 6 Hune locum Pausaniae ab Hermanno, quum ante hos sex annos Trachiuias In soliolis suis interpretaretur, laudatum esse et ita Xplicatum Olen fecit hymnos et alios et in Ilithyiam quoque, Propter notam Hermina o et Bockhio de inscriptionibus graecis nuperinjectam rixam moneo. Iid Hermann uber terra rofessor obcth Mandiung tr frit diis hen 2nichriste p. 30 et 108 sqq.