장음표시 사용
11쪽
Uato ille Tullianus qui optimum senectutis ructum in vitae bene actae congcientia multorumque recte laetorum recordatione ponebat, si
his nostri diebus viveret, unum certe adderet commodum, unde iuni rum quinue suboli, quae eum qui ad summ08 aetatis adus escenderit ossiciose colit atque pie veneratur, utilitatem haud sane spernendam capere liceat. Quo quis enim longius in hoc vitae curriculo provehitur, eo saepius in laborum munerumque ante Sollemnem annorum Umerum Strenue susceptorum gnaviterque peractorum memoria iucundissima offertur nobis pportunitas, qua vitam omnibus virtutis bonarumque artium rnamenti florenti8simam cum admiratione intuente pietatis satisfaciamus dicio, quo sanctiu gratiusque homini nihil esse potest. Nostro igitur ipsorum fit summo commodo, quod hodie rursus nobis contingit ut grata mente laetisque animis e salutare ibique ninia fausta precari liceat. Rediit enim sexagesinia illius diei hi anniver- Raria, quo olim ab nostro ordine summo in philosophia honores adeptus es. Inde ab illo die quam indefesso studio quantoque eum fruem Tulitteris nostri prom0vendi omnem Tuam dicaveris operam et quam praeclaram ac constantem praestiteris fidem almae n0strae matri Gryphis-Waldensi, cuius Tu splendidissimum semper fuisti decus et praesidium, cum nemini vel parum d0cto ignotum sit non est cur multis verbis praedicemuA Cum vero ordo noster constituisset ut scriptum aliquod
12쪽
Tibi offerretur, quo publico quoque dommento in huius est diei dii moriam testificaremur, quanto studio quantaque Te amplectimur pietate, vellem sanes hodieque inter nos versari eollega illa omin imos, Arnoldum dico Sohaeserum et Rudolium Schoessium, qui studiorum abs Te excitatorum eommunione ibi coniunctiores ex ea ipsa litterarum Graecarum provincia in qua Tu habita gravioris promere possent di
putationis materiam rimos vero quoniam temporum vicisaitudine nobis abstulerunt, nunc meam accipe benigna mente qualemcunque opessam vicariam, qua iuvenili ardoria magni poetae Properti veram nonnullos emendare conatus sum. Quodsi hi mei nugis ut severitatem paullisper fronti Tuae excuterem mihi contigerit operae pretium fecisse mihi videbor.
13쪽
In nobilissimo illo carmine quo repertius dimeris sui acta sormamque praescribit in 13J, sepulcri apud postea os nam auspicans ad Cynthiam o
Tu quoque si quando venies ad lata, memento, Hoc iter ad lapides cana veni memores. Interea cave sis nos spemata epultos: Non nihil ad verum conscia terra sapit. imus quemadmodum haec intellNenda sint perspexit Lachmannus, cum ita inter pretaretur: Tu quoque cum morieris, illo supremo mortis itinere ad monumentum nostrum te conferre ibidemque componi memineris'. Attamen in hac interpretatione id male me habet quod Lachmannus hoc iter de itinere illo tenebricoso unde negant redire quemquam dictum esse statuit. Nimirum haec translatio turbatur e quod ropertius finem quo iter illud dirigendum sit addidit, scilicet ad lapides memores', qu additament ex Orci tenebris in hanc lucem atque terram revocamur. Ac si quis hoc ex notabili illa c0gitationum c0nlasione explicari posse
crediderit, qua Auguste' aetatis poetae a quae ad inferorum regna pertinent cumhdmanarum XSequiarum ritibus permiscere solent iam alia remanet dissicultas; Confidentius enim Lachmannus hoc iter veni recte dictum esse contendit. quae enim adtulit exempla magnum iter ascendo', longum iter proficisci', concessum iter redire', iter gradiri' ea aliam sequuntur rationem, Si quidem in omnibus his verbis eundi n0tio est primaria, quae ab veniendi vocabulo abest. Hanc Vero offensi0nem qui ita evitare voluerunt ut, sicut nuperrimus edit0 instituit, serm0nem post iter plenius distinguerent et scribstrent Tu quoque si quando venies ad fata, memento hoc iter ad lapides cana Veni memore8.
14쪽
Tibi offerretur, quo publico quoque dommento in huiua fruti dies me. moriam testificaremur, quanto Mudio quantaque Te amplectimur pietate, vellem sane hodieque inter no versari ossem illo ominatimos, Amolaum dico Sohaeserum et Rudolium Schoessium, qui studi mini abs Te excitatorum communione ibi coniunctiore ex ea ipsa litterarum Graecarum provincia in qua Tu habita gravioris promere possent di
putationi materiam. Hos vero quoniam temporum vicimitudine nobis abstulerunt, nunc meam accipe enim mente qualemcunque opessam vicariam, qua iuvenili ardoria magni poetae Properti versu nonnullos emendare conatus sum. Quodsi hi meis nugis ut severitatem paullisper fronti Tuae excuterem mihi contigerit operae pretium fecisse mihi videbor. .
15쪽
In nobilissimo illo armin quo Pro us tineris sui in formamquapraeseribit IIII 13J, sepulcri apud posteros nunam auspicans ad Cynthiam o Vergo sermone addit 39 sq.J:
Tu quoque si quando venies ad lata, memento, Hoc iter ad lapides cana veni memores. Interea cave sis nos spemata sepultos: Non nihil ad verum conscia terra sapit. 'imus quemadmodum hae inteli enda sint perspexit Lachmannus, cum ita inter pretaretur: Tu quoque cum morieris, illo supremo mortis itinere ad monumentum
nostrum te conferre ibidemque componi memineris'. Attamen in hac interpretations id male me habet quod Lachmannus hoc iter de itinere illo tenebricoso unde negant redire quemquam dictum esse statuit. Nimirum haec translati turbatur eo quod ropertius finem quo iter illud dirigendum sit addidit, scilicet ad
lapides memores', quo additamento ex Orci tenebris in hanc lucem atque terram revocamur. Ac si qui hoc ex notabili illa cogitationum confusione explicari posse crediderit, qua Auguste' aetatis poetae a quae ad inferorum regna pertinent cumhdmanarum exsequiarim ritibus permiscere solent, iam alia remanet difficultas; Confidentius enim Lachmannus hoc iter veni recte dictum e8se contendit. quae enim adtulit exempla magnum iter ascendo', longum iter proficisci', concessum iter redire', iter gradiri' ea aliam sequuntur rationem, Si quidem in omnibus his verbis eundi notio est primaria, quae ab veniendi vocabulo abest. Hanc vero offensionem qui ita evitare voluerunt ut, sicut nuperrimus editor instituit, sermonem post iter plenius distinguerent et scriberent Tu quoque si quando venies ad fata memento hoc iter ad lapides cana veni memore8.
16쪽
ii in aliud inemeterunt neommodum, quod hoo iter ita nude positum tantum abest ut viam ad Propertii monummum nobis monstret, ut is qui hae obiter legat non nisi da via lati omnibus semel micanda cogitaturus si Iam dira quam parum Quana et intolarabilis sit hae verbositas qua Cynthia si quando ad mortem oneri mortem meminisse iubeatur unusquisque semel tamonitus Sentiet. Denique eum sententia omnis vis in eo insit ut Cynthia adire ad ri pertii sepulcrum iubeatur, ut mixtis ossibus ossa terat L 7,MJ. expectamus id
ipsum aperte potius ignificari a poeta quam obscure subindicari. Itaque muta tione opus os . Nescio vero an faciliore ratione omnes illas difficultates quibus horum versum interpretatio impeditur removere possimus, quam si una tantummodo litterula addita scribemus: Hue iterum ad lapides cana veni memores.
Increpat Hopertius amicam quod infectos Britannos imitando caput externo nitor tingat et turpem in Romana semina colorem Belgicum comis ementiatur:
Illi sub terris fiant mala multa puellae Quae mentita uas vertit inepte comas. De me mi certo poteris Drmosa videri Mi formosa satis, si modo aepe veni8. An satis latine dici possit de me mihi formosa videri poteris nescio: id scio hanc ententiam si modo saepe veni p0teris mihi formosa videri satis inepte Sse conformatam. Nam amantium indoli unice aptum est ut ropertius dicat amicam satis sic formosam esse si saepe venerit. 0 qui intellexit Heinsius eleganti et perfacili emendatione pentametrum sic restituit: Mi formosa sat es, si modo Saepe Venis. Sed quid nunc fiet versu qui antecedit Nam verba de me mi certe poteris formosa videri vix aliter intellegi possunt nisi ita: quod ad me adtinet poteris certe mihi Drmosa videri, videlicet si caerulo fuco tempora tinxeris, sed satis
17쪽
mihi sorinosa es, si modo spem venis. Quae sententia certo a poetae eonsilio est civilissima. Immo nisi omnia me lal a rivosui in Prometii verbis inest, qua cynthia quamvis aliis hoc extera nitoris studio formosa videri potuerit, ipsi tamen implex munditiis modo saepe veniat musaviora esse dicitur. Quod si recte sensi iesissima adhibita mutatione verba ita scribenda sunt: I ementi certe poteris formosa videri lalmosa sat es si modo saepe enis. Dementis enim vocabulo sum qui iudiei minus valeat posse ignificari docent ipsius huiu carminis versus primus: in ne stiam infectos demso s. imitare Britannos et Horatianum illud an tua demens Vilibus in iussis dictari carmina malis tSem. I 10, 74J.
Poeta ex Lygdam servo quaerens quo animo puella, cui amorem iratus renuntiaverat, nuntium ingratum acceperit, num amici iurgia querulo sono repetierit, ipse responsum quale exoptat sibi fingit et puellam haec verba eden
Haec te teste mihi pr0missa est, Lygdame, merce88 Est poenae servo rumpere teste fidem. me potest nullo miseram me linquere facto, Aequalem nulla dicere habere domo. Gaudet me vacuo solam tabescere lecto. Si placet insultet, Lygdame, morte mea. Distichon quod altero loco posuimus quemadmodum intellegi debeat obscurum est aeriorem enim versum interrogantis esse plerique statuunt et sic interpretantur: quid potestne ille me miseram deserere, nullo facto, id est cum nihil omnino scorim In his autem valde gent ea ipsa verba in quibus totius sententiae vis inest: nullo laeto'. Expectamus enim paullo apertiore vocabulo innocentiam puellae declarari velut nullo peccato, commisso'. Sed hoc cum ad
18쪽
earum redeat amas naim inoenum est: tactura quod alim aeruntiati pars pa tametro inama quinet nulla dicor habere domo nullo pacto eum hexametro Gelliari potes Quas enim eonqueritur quod nullo laeto relicta sit, eandem minima queri dem quod amicus puellam aequalemnu II habere domo dieres possiti Immo altera hae sunt adseverantis: certe mihi aequalem se habere nulla dioere domo potost', illa vero priora erant indignabunda interrogationis. Arearet, puto quam mala huius enuntiati partes inter asu an Au igitur pentametri aedentia dempta negatione ita conformanda est M in asseverationis locum succedat indignatio, aut priori versu indignationis
color abstergendus. Priorem medelam adhibuit is qui nitor has lyricorum o
tarum reliquia edidit cum scribMet . . . . - Aequalem multa dicere habere domo. Attamen hae mutation quantumvis lacili sententia pessumdatur quoniam Propertius non nullo vivors consilio putandus est, sed certae cuiusdam puellas illecebris captus veterem amicam deseruisse videtur; s. v. 25. Non me moribus illa sed herbis inproba vicit Quomodo igitur aequalem multa domo sese habere dicere potuerit non inteli o. Itaque ad alteram rationem confugiendum est, cum praesertim prior versus peccet contra notam illam certamque Lachmanni observationem, qua veteres in facti vocabulo singulari numero posito subiecti variationem non admisisse docuit
ad Lucr. p. 634. Accedit quod acti v0cabulo praeter hunc locum nusquam Ρr0pertius Mus esse videtur. His ratiocinationibus iam e deducimur ut in hoc ipso vocabulo m0ndam subesso suspicemur. Atque duplex emendandi via nobis patet aut enim una littera dempta scriboro licet Ilis potest nullo miseram me linquere sato insolentiore dicendi ratione, aut reponendum: Ilis dissi nullo miseram me linquere pacto. Itaque puella primum indignabundo increpat Propertii perfidiam: Has te teste mihi promissast, Lygdame, merces 3 Est poenae servo rumper teste fidem.
19쪽
sia statim ex rivalis puclla mentions surs acerba maioris species novo amore
Mado me vacuo solam tabescere lecto. Si placet insultet, Lygdame, morte mea. At omni in incum deposita acrimonia perfidiae eulpam in rivalis artes conseri
Non me moribus illa, sed herbis inproba vicit: Staminea rhombi ducitur illa rota. Vides iam quam bene poeta animum puellae inter iras atque spem fluctuantis depinxerit.
Augusti victoriam Actiaeam celebraturus IV E ingenioso sane artificio poeta delicatus ab ipso in quo quasi habitat amoram argumento profectus explicat primum cur femina se sub sua iura addictum trahat. Iimere enim se muliebres animos viresque interdum ultra fines ab ipso sexu statutos virili adsumpto spiritu exsurgentes Testes eius rei 88e edeam, enthesileam, Omphalen quae heroas summos iugum pati coegerint, testem Semiramin, testem denique Aegyptiorum reginam quae illis ipsis temporibus Romanis opprobria armis vexerit, Ausa Iovi n0str latrantem opponere Anubinfit Tiberim Nili cogere ferre minas. At quantumvis Romani feminea minas timuerint, nunc omnia esse salva: Leucadius versas acie memorabit Apollo. Tantum operis belli sustulit una dies. At tu sive petes portus seu navita linques, Caesaris io toto sis memor Ionio. His versibus finitur carmen nobilissimum; sed ipsa ultima verba aliquantulum stigent. Tum enim verba in toto sis memor Ionio non possint sine 2
20쪽
vi aliqua addita eam legeratam e bilio subire debe curam in lanio tantummodo mari nauta Caeaaria me res eas de a riuo eum nauta siva in Italiam reum tentes sive ex portu edientes caesaria memoriam grato olero arum i beantur, apte ea exhortatio cum Ionii maria et sinus Actiaci ommemoratione coniungi potest, siquidem iis qui per hae ipsa loca ante breve lampus immani bello vexata navigant suaso ponis caesaris victoris Mordatio in mentem venire debet. Non video autem quo ouillio totius Ionii mentio subiecta sit, qua antimus a certae monia oogitatione revocatur. Insolentior denique est praepositionis in usus quemadmodum haec exempla docere possunt: ';: . .
Tot teritae lymphis tota crepitantibus urbs m 32 15JOras ut remor ait tota pugnabitur urbs V 4. 47l mo verumst tota te ferri Cynthia, Roma IH 5, 1JDifficile ut toto monte volutet onus m 17 8l Et tua sit toto Cynthia laeta sororim 24, 2JLuxerit et tota stamna seunda domo II 10 20JEt miserum toto iuvenem versar cubili 0 14. 21JQuanta illum toto versant suspiria lecto I 22 47JRespondi et toto solvimus arma toro V 8 88JPraepositionem vero qua certi alicuius cl0ci adcuratior insertur cogitatio tum addidit ropertius, ubi iam in verbo undo praepositio regitur loci quaedam significatio inest velut: Aspice ut in toto nullus mihi corp0ro urgat
Τum queror in toto non sidere pallia lecto V 3, 31J. Praeter hos locos bis tantum praepositio invenitur: Rumor et in tota non bonus urbe fuit ΙΙΙ 32 24J. . . . et tota dicar in urbs potens III 26 2llPatet iam in eo quem tractamus versu praepositionem non ex consuetudine Propertii esse additam. itaque iure nostro id reponere 4088umus, quod cum Ρeu Francio repertum et ab elegantissimi iudicii vir Br0ukhusi receptum sit cur recenti0res editores spreverint satis mirari neque0: