장음표시 사용
11쪽
Paulus uerergo ante annum 46 Romam uisit. Quocum concordat illud, quod Seruilium Isauricum a se uisum esse affirmat: ταρέσχον δὲ καὶ nos αιοις πραγs aza καὶ 6 Isai ριπι i 7προσαγορευθθέντι Πουβώ ν Σερβιλι ζι, ν osιεὶς ει dos ιεν κτλ. XII, 6,2); Seruilium enim Isauricum anno ante Chr. n. 43 Romae mortuum esse constat. s. Cass. Dion XLV, 16 Cic. Phil. II, 5, 12. Haec si recte se habent, alia tamquam ansa nobis datur ad definiendum annum, ante quem Strabonem lucem adspexisse necesSe St. Bene enim Hasenmuelleri' monet utique abiudicandum esse paedagogi munus a yrannione, celeberrimo grammatico Plut Luc. 9), qui maximam bibliothecam, qui diuitias comparauerit amplissimas. Consentaneum igitur est Strabonem eo tempore yrannionis disciplina Sum 88e, quo uulgari institutione iam imbutus erat, hoc est, OS Sextum uel septimum et decimum aetatis annum. Ergo cogeremur, etiamsi ea, quae de Posidonii disciplina constituimus, non essent probanda, statuere Strabonem ante annum ante Chr. n. 63
Ut paucis comprehendamus, quae adhuc consecuti sumus: anno ante Chr. n. 68 Strabo natust )a 6 ad ristodemum Nysaeum se confert; a. 59 mortuo Aristodem Alexandriam profectus Xenarchi scholas frequentat;
a 4 Romae uersatur et Tyrannione magistro utitur.
Haec non diluuntur iis, quae Strabo de maioribus suis
13 Hasenmuelle l. c. p. 23. 24.14 Aliud huius rei argumentum fortasse sumendum est ex iis quae Strabo XIV, b, tu disserit εω πεθεια τῆ χώρq Ciliciae asperae τυ
ραννοι πολλο καὶ συνέστη τα ληστήρια, μετα δε την τουτων κατάλυσιν ἐφ' ruos ῆδη την του Πυκoo δυναστείαν ταυτην καλουν, ζ δ αυτὸν
καὶ ἱερωσυνην κτλ. Cum eucri familiae illud imperium etiam Antonio Cleopatraque mortuis Imperatore Augusto manserit, possis suspicari hoc loco sermonem esse de initio illius ditionis Teucri idque in Strabonis aetatem cadere dici. liter additum ἡ δη prorsus sensu caret. Praedones uero anno I ex Ciliciae latebris excitati ad internecionem redacti sun Tum imperium ad eucri familiam peruenit ἐφ' ημων ν δη. quaestiones Strabonianae.
auum, Cnossi domicilium collocasse et ibi demum uxorem duxisse Steropam Lagetae igitur, filii eius, natalicia ante annum ii non esse statuenda a Lageta autem Strabonem tribus
aetatibus post ortum 8Se. Quarum si quam minimum ponamus spatium, ter octodecim annos, Strab0nem post annum ante Chr. n. 6 natum 8Se elucere.
In qua disputatione omnia prorsus futtilia sunt Dorylaus Taeticus, si uerba Strabonis accurate interpretamnr, non tum, cum post Mithridatis uergetae caedem militiae pertaesus se
12쪽
Cnossum quasi e cena in secreta remouerat, liberos edidisse dicitur, sed ita dicitur, ut id multo antea fortasse inter X- peditionum tumultum actum esse statuere non solum liceat, sed plane necesse sit. Steropam quidem, uxorem e Macedonia ortam, neque tum demum neque Cnossi in matrimonium uidetur duxisse. Atque Strabonem narrare Mithridatem ανδρωθεντα propter amicitiam, quae ei cum Dorylao, Philetaeri silio, uerit, ad se uocasse propinquos eius, agetamque et Stratarcham Οἱ στερὶ Λαγεπαν patre mortuo ipsos ηνδρευμενους DOSSO uenisse videmus. Subsistamus paululum Mithridates undecim annos natus ' patre orbatus aliquantum temporis tutori datus erat. Post septem demum annos tutela eum se abdicasse Iustinus XXXVII, 2 tradit; quocum consentiens Strabo Mithridatem ανδρευθέντα Dorylao, hiletaeri filio, illa concessisse - uidelicet in ipso imperii initio, testatur. Quicumque enim την hiaria ingreditur, is iure ανδρευθεές dicitur, satisque notum est ad iuria octauo decimo aetatis anno perueniri. Iam computa undecim annos natus Mithridates erat, cum pater mortuus est septem deinde per annos in siluis uagatus erat ignaris omnibus, quibus esset locis. Octodecim igitur annos natus νδρ 0Θεές et imperium iniit et amici propinquos ad se
arcessivit. Ergo anno ante Chr. n. 1l3 Lagetas cum fratre ηνδρ 0-
ώνος quod plus est quam ανδρ υθεές appellatur Τ); intellegis
eos non posse OS annum ante Chr. n. 119 natos esse, immo
lucem fere anno 140 ad8pexisse. Quo ab anno Strabonis annus natalis quem latuimus septuaginta duobus annis distat. Miror, quomodo in istum errorem inciderit uir doctissimus magis etiam miror, quod errore iam implicatus aliud non uiderit, quo is apertissime detegitur, praesertim cum ipse uerba, quae traduntur: Στραταρχαν ἐσχατογηριον καὶ is ιεὶς ἰ ὁη Mo-
Si quidem Strabo, quod illi uidetur, circiter annum ante Chr. n. 8 Stratarchas post annum 1l nati sunt, hic anno natali
16 Eutropius VI, 2 duodecim, Memnon tredecim annos natus.17 Cf. Clinton, f. h. III, p. 13.18 Hasemueller . , . , at s locutionem ἔφ' ημων ἡ δη. quaestiones Strabonianae.
Strabonis ui sexagesimum annum exegerat; quod in uerba geographi, quae attulimus quadrare, licet credat Hasenmueller, equidem egoi'). Contra si meam sententiam amplecteris et Strabonem anno ante Chr. n. 68, Stratarcham circiter annum 140 natos esse existimas, omnia bene se habent. Ita enim quo tempore Strabo lucem aspexit, Stratarchas iam septuagesimum annum egressus erat quem Si tanta aetate exacta uidit, iure extremae senectutis επaτογηρ υν fuisse dicit. Denique, ut ad finem huius disputationis perueniamus, ne
Niesii quidem, qui nouissimus de Strabone egit δ'), argumenta
ea sunt, ut de noStra sententia, quam Supra exposuimus, discedendum esse putemus. Hic enim, quamuis scite de aliis rebus disserat i), ea, quae de anno natali Strabonis profert, minus caute, quam debebat, uidetur proposuisse. xistimat enim eum natum esse inter annos ante Chr. n. 4 et 2 ante annum 2 propterea, quod tum Pompeium Galatiae tetrarchas ex quattuor tres effecisse, καθ' hsua XII, 5, 1 - putat ), post annum 6 propter ea, quae XII, 3, 4 leguntur: ιετ δε την Io/ιπηIoυnoti ἡ λοι τὴ ij IΠαφλαγονίας στι τῆς μεσογαίας ιιεχρι ι via ἐουσι reo δυσι ταυτης ὁ και=περ λέγης
Ρaphlagoniam interiorem dici administratam esse a pluribus suκρον μεν προ δεμ υν Atqui Pompeium eam Pylaemenis stirpi dedisse anno ante Chr. n. 64. Cf. utrop. VI, 14: Attalo et Pylaemeni Paphlagoniam reddidit. Ergo Strabonem post annum 4 lucem adspexisse. At etiam florentibus Mithridatis rebus aphlagonia interior plurium imperio subiecta erat et obnoxia. s. XII, 3 9 γ της ὁ χ υρας ταυτηὶς χιχὶρ sιενης
19 Septem annos natum Strabonem Nysam, ut Aristodem disciplina imbueretur, abiisse uidimus. 20 Hermes XIII, p. 33-4b. 2l Grauissimis argumentis uicit Romae Strabonem conscripsisse geographica, quod priores quidem negauerunt. D. Grosshur p. XLVI, cui Sieuers Studien gur Gesch. d. rom. aiser p. 97 adstipulatur. 22 At f. quae in p. 0 n. 5 diSputauimuS.
13쪽
XII, 3, 4 l. de quo agimus νῖν δὲ προκειται ri ἐκεένοι χεύραν, κληθεῆσαν ὁ Πόντον, διελθεὶν κτλ. Ex his luculente apparet, aphlagones illos iam multo ante rerum Mithridatis ruinam pluribus paruisse regulis. quod si probum est. Niesium illa de anno natali Strabonis nullo iure monuisse intellegitur ii addendum est, ex uerbis Strabonis a Niesi allatis omnino nihil ad annum, quo natus est, accur lius desiniendum elici posse, cum et nimis summatim disputata uideantur esse neque sciamus, quando illa plurium dominatio Quod autem Niese l. c. p. 40 urget, Antiochum Ascalon, tam qui a Strabone XVI, 2, 29 dicitur ιιικρον re hsuo γεγονέ0ς, mortuum esse anno 68 Cic. acad. pr. II, 19, l), nostrae anni natalis definiendi rationi non obstat, Sed eam comprobat.
H. Quo tempore Strabo libros de geographia
Consentientes omnes fere, quos noui ), inter annos post Chr. n. t et 23 eum opus incohasse et persecisse putant. Quod mea quidem sententia, si Strabonis itinerum rationem habemus, satis incredibile est. Grosshur ceterique et ipsi dicunt Strabonem peregrinationes suscepisse, ut geographici operis, quod exigere paene a pueritia ei in animo fuerit, quasi sundamenta iaceret, desiisse autem itinera sacere ante annum
i. c. p. 96 n. mieSe l. c. P. 33-36. quaestiones Strabonianae.
59 ante Chr. n. 20 3). Quid hoc si probant, quomodo illam opinionem tuentur Num ullo modo credi potest Strabonem, qui ut libros de geographia ederet optimos, illa itinera secerit,
deinde per quadraginta annos nihil aliud nisi aliorum commentarios ad geographiam pertinentes collegi8se, lectitasse, excerpsisse, ad ipsum uero opus elaborandum non ante octogesimum aetatis annum accesSisse In qua opinione prorsus improbabili non mirari non possum neminem adhuc offendisse. Unus orbiger β contra nititur et propter neruos orationis Strabonianae habitumque quasi uirilem negat eum libros suos composuisse Senem, immo aetate confirmata eos conscripsisse contendit et usque ad mortem corrigere et supplere perrexisse. Quae Suspicio, namque mihi quoque ita statuendum uidetur, ut certo confirmetur, ex ipsis Strabonis libris argumenta petenda et in medio proponenda Sunt. Ut summam sententiae meae breui praecipiam, Strabo septem priores libros iam inter annos ante Chr. n. 6 uel et p. Chr. n. 2 conscripsit. Ita ut censeam, multis rebus
perducor. Quod Strabo de Nola reserens V, 4, 8 nihil de
Augusti morte dicit, id premere noluerim. s. XVI, 2, 33.
24 Cf. praeterea Schroeter de Strabonis itineribus p. 4-11. 25 Forbiger mandbuch de alte Geographi I, p. 306l7.26 Nescio an mihi praedicandum sit, Strabonem uocabulo νυν non uti, nisi de proximis temporibus, de rebus praesentibus loquitur. Cf. ΙΙ,3 b. III, 4 8. 4, 20. IV, 3, 4. 5, 3 6 6. VI, 4, 2. VII, 3, 13. XII, 3, 29. 3, 3b. 8, 18. XIII, 2, 3. XIV, 2, 19 1, 42. XVI, 2, 19. XVII, 3, b cet. Uerum si quid in ipsius quidem aetatem incidit, sed in priores annos, tum adhibet aut νεωστί cf. II, 5, 12 anno ante Chr. n. 233. VIII, 6, 21 anno 443. I, 2, 3 cf. XI 2, 18. Cass. Dion. IV, 243. VIII, , 5 et , aut νεωστὶ φ ημων VI, 1, 6 anno 40). XVI, 4, 22 anno 233, aut ἐφ' μων Π, 6, 3 ante annum 43, aut ἐφ' ημῶν ηδν XIV, b, 0 post annum 673, ut καθ' μας V, 3 8 ante annum 48). VI, 2 4 anno M.
14쪽
gustus contra Getas anno ante Chr. n. 10 misit. s. Cass. Dion.
LIV, 36 Suet. Aug. 21 Flor. II, 28; ac ann. IV, 44; 0n. Ancyran V, 47: quod ML sumen unuuium tDJa cortu miransgJres suis exercitus meis auspicitis pro fligJaltus uicitusque est et pos te trans Danuuilum ductus exercitus meus Dacorum gentes im peria populi Romani perferre coegit.
Accedunt ea, quae Strabo de rebus arthorum Armeniorumque et Germanorum tradit in quae seorsum accuratius inquirendum est. Hmprimis ea, quae in l. VI, 4, 2 et in . VII,
3, 3. inueniuntur, dico. In l. VI, 4, 2 nonnulla insunt, quibus innixi Strabonem Imperatore Tiberio geographica composuisse quidam contenderunt. quod quo iure fecerint, ut cognoscamus, ingula perlustremus. , Ac primum quidem uerbis νυν ὁ εἰς Ιουβαν περαστηκεν η τε Μαυρουσέα καὶ τολλα μερι τ . αλλης Αιβυης δια .ri πρὸς ' stafων εὐνοιάν τε και cyclia nihil demonstratur nisi librum sextum scriptum esse ante librum septimum decimum, in quo Iubam mortuum esse tolemaeumque filium ei successisse traditur 3, 2b): ιβυην τε ση uo P 0ssalos ἔξευ
XI 2, 17 ante annum 47 . XII, 8 8 ante annum i . XIII, , 27 ante annum 443. XIV, 1, 42 ante annum 403. XIV, b, 4 ante annum 333. XVII, 1 14 anno bl . XVI, 2, 10 anno bl . I, 2, t. XIII, 4, 3. XIV, 2, 19. ' 4. XVI, 2, 24 et multis aliis locis.
non possunt Neque enim Strabonis aetate Parthi plus semel regem a Romanis petiuerunt, neque in eo fuit, ut ditioni eorum se subicerent. Ῥlane contrarium Strabo ipse XI, 9, 2l testa
n. 6 et 8 I ad eos missus est, sed non multo post anno post Chr. n. b. cf. ac ann. ΙΙ, h ab Artabano uictus in Armeniam fugit, unde postea Artabano postulante Pompeiopolim, Ciliciae maritimam urbem amotus est' anno post Chr. n. 18; cs ac ann. II, 58) Anno demum post Chr. n. balterum regem Tiberius ad arthos, qui ut Artabanum perderent, Arsacis genus postulabant, misit Phraaten, Phraatis filium, cui mortuo Tiridaten substituit. Ἐs ac ann. VI, 32;Cass. Dion. LVIII, 26. - De his rebus Strabo uidelicet nondum quidquam comperit. Ut breui praecidam, exploratum mihi est, uerba: οἱ ε
de Parthis diei, sed de Armeniis. Errore tantum librarii
cuiusdam huc delata, antemaeo Daio δε transponenda unt: o ὁ ωρμενιοι νυν μετέασιν κτλ. Παρθυαio δε μοροι τε
27 Visconti, conographie recque VI, p. 96 n. 1 cette ambasSade de Parthes ut lie svivant une conjecture probabie, Pan de rere ul-gaire, trente-cinquisime anne d regneta'Auguste. At cf. Ioseph antlgu.
Iud XVIII, 2, 4 τουτονήορωδην με δὴ συσταντε αποκτείνουσιν . . . πρεσβευσαντες δ' εἰς Ῥώμην ὴτοῖντο βασώεα τῶν μηρευόντων, κα πέμπεται Βονώνης. ταχεῖα δ' ανατροπη του βαρβαρους πεισιν cet.
15쪽
Armeniis ab Augusto Caesare saepius regem datum S8 Scimus, ut anno ante Chr. n. 20 igranem Tac ann. II, 3 Cass. Dion. IV, 9 , Artavasdem post annum ante Chr. n. 6 Tae. ann. II, 4 cf. Zon. X, b), Ariobarzanem anno post Chr. n. l Τac ann. II, 4 . s. Flor. II, 32 mon. Ancyr. V, 24 , Armeniam maiorem intersecto rege eius Artax ia culm possem sacere piroluinciam, malui maiorum nostrorum exemplo eg nul id
Tigrantis elos Artavasdis filio, nepoti autem igranis regis per Tli Neironem tra deret, qui tum mihi priuignus erat. Et eandem gentem postea deseliscentem et rebellantem domitam per Gaium, filium meum, regi Ari obargiani, regis Issedorum Arta uasdis filio, reJgendam tradidi cet. Quae quam bene cum illis Strabonis uerbis concinant, si quidem de Armeniis accipienda sunt, neminem effugit. Iam si haec recte disputata sunt, Strabo nihil de Vonone ad Parthos prosecto hoc loco dicit, ita ut suspicari possis, conscriptum esse librum sextum
ante annum post Chr. n. , quo Vononem ad populares missum esse uidimus mihi non multo post annum post Chr. n. lesse confectus uidetur, quo Gaium Caesarem in Armenia quasi dominatum esse omniaque ad suum arbitrium constituisse Scimus.
Addo etiam uerba, quae VI, 4, 2hantea leguntur: νυνὶ δὲ
a υτ υν ri graτριda ab his temporibus nihil abhorrere. Os- sunt quidem scripta esse neque post annum post Chr. n. 16, quoniam tum Imperator Tiberius bellare desinendum et Cheruscos ceterasque gentes internis discordiis committendos esse censuit, neque inter annos post Chr. n. 9 et 35. Germanici igitur triumphum uerbis: a τισι θριάμβοις non dici certum
est Drusi anno ante Chr. n. l cf. Cass. Dion. IV, 33 et Tiberii anno ante Chr. n. 8 cf. Ca88. Dion LV, 6 Suet. Tib. 9 triumphos hoc loco Strabo intellegi uult. Restant, quae in fine paragraphi VI, 4, 2 sequuntur: D-
δεξάμενος posteriore demum tempore a Strabone addita esse censere cogeris. At cogeris etiam, si de illis mihi fidem negas.
Pertineant enim uerba o ὁ νυν - ζουσla ad Parthos, id quidem concedendum est, illa de Germanis relata neque inter annos post Chr. n. 9 et 15 neque postra scripta esse posse, itemque illa οἱ δε νυν - ot sta si de arthis accipienda sunt, neque ante annum post Chr. n. 6 neque post annum post Chr. n. 15, cum illo demum anno Vonones regnum inierit, hoc rursus perdiderit. - Εrgo nisi per annos post Chr. n. 6- composita esse non possunt. At tum Augustus princeps erat, et ne ita quidem fieri posse uides, quin, quae de Imperatore Tiberio traduntur, ea p08tea addita SSe cenSeas. Denique, ut summam nostri iudicii de l. VI, 4, 2 proponamus, caput quartum sexti libri Strabo anno post Chr. n. vel 2 composuit, postea uero quae in sine alterius paragraphi leguntur, adiunxit, postremo a librario, qui uerba: οἱ δε Ἀρ- ι ενιοι uocabulum es ενιοι omisit νῆν ιετιασιν suo loco ante Laeo Octio δε in eum, quo nunc leguntur, mouit, ordo
Iam accedendum est ad ea, quae de Germanis a Strabone in libro I resuruntur, unde prosectus ad omnes has quaestiones delatus sum. Etiam hunc librum, quamquam post initium anni post Chr. n. 7, cum Germanici triumphi mentio fiat os Tac ann. II, l), et ante annum 9, cum anno 18 IIaroboduum regno deiectum in Italiam confugisse sciamus es ac ann. II, 62 63), cuius potentiam et uires nondum debilitatas apud Strabonem legimus, consectus esse uideri potest, tamen iam anno post Chr. n. 1 finitum fuisse iudicamus. lostea nonnulla,
28 Fortasse ne tunc quidem, cum per hos annos summa pax esse uisa sit et Varus ipse se praetorem urbanum in foro ius dicere, non in mediis Germaniae finibus exercitui praeesse crediderit. Ti. Uell. II, 1l8.
16쪽
quae memoratu digna uiderentur a Strabone inserta sunt. Eiusmodi additamentum sunt uerba, quae in l. VII, 1, 3 legimus inde a
τα ιιεν εντος Hεi, deinde in I. VII, 1, 4 inde a uerbis νυνὶ δ'
Μaρσων Σουβαττι υν. roficiscendum est in hac quaestione diiudicanda a uerbis Strabonis his: ν υριμα δε ταυτα κατέστνὶ
Haec cum scriberet, eum ignorauisse apparet, Domitium Ahenobarbum Albim transiisse, de quo acitus ann. IV, 44): ipse delectus, cui minor Antonia, Octauia genita, in matrimonium daretur, post Xercitu flumen Albim transcendit longius penetrata Germania, quam quisquam priorum easque ob res insignia triumphi adeptus est. Cf. Ca88. Dion LV, 10 a Suet Ner. 4. Haec expeditio ante annum po8 Chr. n. 1 acta est; cf. Cass. Dion l. c. Quae res cum maximi ui8a sit momenti nec fieri potuerit, quin iactatione quadam et ostentatione per Romam totamque Italiam nuntiaretur, neutiquam credi potest Strabonem, quem in ista omni diligentia inquisiuisse patet, nihil de ea comperisse. Hoc Si tenemus, certe dubitari non potest, quin Strabo librum VII non post annum post Chr. n. 1 consecerit illosque, quos supra attulimus, locos libro iam dudum conlaeto addiderit cin iis enim Marcomannorum regni et Germanici Caesaris triumphi mentio fit, qua re in annos post Chr. n. cadere in propatulo est , sed ita addiderit, ut prioribus non mutatis recentiora quaedam insereret. Sed uideamus, num, quae ita in uniuersum disputauimus, ea in singulis defendere et persequi possimus, et quaeramus,
possintne illa posterius addita a uerbis scriptoris ita separari, ut cetera per se intellegantur neque quidquam restet, quod requiratur Hoc fieri posse contendo. Ac primum quidem in I. VII, , 3 sacillime additamentum illud e contextu uerborum seiungi potest, ita ut restent haec:
Γέταις. Quibuscum uerbis Strabo postea leuiter neque satis accurate aut eleganter coniunxit ea, quae omisimus. Quae non ab initio in libro fuisse constat. Illa Strabonis, quibus regiones trans Albim Oceanoque finitimas plane ignota esse Dfirmat, supra attuli. At non multo ante hunc ipsum locum multas gentes trans Albim habitantes dicit, quarum et eluaeones Gutones Semnones non procul a mari et Rugii Sibinique ' ad ipsum mare incolebant. Credere non p0SSum Strabonem tam contraria inter se conexuisse immo addidit posteriore demum tempore ea, quae seclusi. Ceterum Maroboduum principatu inter suos occupato Boehaemum pulsis Boiis cepisse
et inde finitimos omnes aut bello domuisse aut foederibus ictis sui iuris secisse circa illud tempus, quo Christus natus est, uerisimillimum uidetur f. Cass. Dion LV, 10 a; ac Germ.
29 Libri corruptissima edunt haec VII, 1,3): κατεκτησαT . . AOυ
γίους τε, μέγα θνος, καὶ φυμους καὶ Γουτωνας καὶ ψυλγίλωνας καὶ Σιβί
νους κτλ. - Nihil est, quod legitur Zoυμους, μυλγίλωνας Pro Zumis proponit Zeugs die Deutschen et p. 126 B ρους, Carolus uelle Λου- νους scilicet Lugios Didunios a Lugii iam antea nominatim leguntur . Cluuer Germ. ant. III, 36 tentat εμοβίους, ommerich Strabo p. 1453ωουμους Thum Saxoniae oppidulum somniat, uellenho maluerit Αἰλουαίους. Ad ductus litterarum proxime accedit ilhelmii Ο ΙΟΥΣ. Pro Moυλγίλωνας - tuetur unus Reichard Germanien p. 12 , quem Dommerichol. c. p. 43 sequitur, et ad Saxoniae oppidulum Muegein eos habitasse putat, nominis similitudinem, ut Semper fere, Secutus mihi quidem Moram a restituendum uidetur Cluuer III, 3l Zeussio p. 33 Crameroque annuentibus idem in Boυργουνδίωνας mutat, cum Muellecto et de Rugiis et de Turcilingis cogitandum esse censeat non diuersi uidentur, cf. Iord de reb. Get. 50 54. I. Odoacer re appellatur nunc Rugiorum, nunc urcilingorum, cf. c. 46. Iidem Ptolemaei
17쪽
28 42 Uell. ΙΙ, 108. Certum est, ei anno post Chr. n. 7, cum exercitu maximo sortissimoque parato gentibus uirisque a Romanis descientibus perfugium praeberet, bellum insere diuersis e partibus Tiberium Caesarem constituisse. De quibus rebus cs ac ann. II, 26 46 63 Uell. II, 109 Suet. ib. . In l. VII, 1, 4 etiam euidentius probari potest addita esse libro iam finito haec νυν ὁ ευχιορεύτερον . . . ΣουβαTT9υν. Quod enim Strabo, postquam enarrauit, quot gentium deuictarum nomina ornauerint triumphum Germanici, pergit duχει δὲ
του ' λβιος ὁ Ῥῆνος στερι τρισχιλέους σταδέους, εἴ τις ευθυπορουσας εχοι ac doίς κτλ. haec ita proposita nullo modo serri possunt. Quomodo enim cum antecedentibus cohaereant, ne sagacissimus quidem homo perspexerit. Sed eiectis νυνὶ δ' υπορ υτερον .. Σουβaττι υν oratio aptissime procedit uerbis: - στλεδε δὲ νιυριιι υσαν ρξεν, εἰ πέτρεστε si στρατηγοις ὁ Σεβαστὴς διαβαίνειν τον χλβιν ιατιουσι τους εἷσε egrανι a1ιενους, quibus adiciuntur haec διεχει ὁ του Ἱλβιος ὁ Pῆνος στερὶ τρισχιλέους σταδέους κτὶ - Fortasse ut nos equatur, etiam hoc non neminem impeΗit, quod in gentium a Germanico per triumphum ductarum enumeratione plures memorantur, quam inra VlI, , , cum etiam Usipi Subattiique inducantur; ipse hoc urgere noluerim, cum Strabo antea, etsi illos non nominat, tamen dicat: Λαουλκοι ius φανοι καὶ
Ut quae adhuc consecuti sumus, breui comprehendamus, Strabo librum VI ante annum post Chr. n. t uel 2 conscripsit. Sed postea nonnulla, quae memoria digna putaret, addidit extremamque libro manum non multo ante annum post Chr. n. 19 imposuit. Omnino nobis iis, quae inde a pagina b susius disseruimus, comprehensis dicendum est Strabonis de Getarum, arthorum Armeniorumque Germanorum rebus testimoniis nos cogistatuere libros I-VII non post annum post Chr. n. 2 con
Restat ut ante quem annum compositi esse non possint, doceamus ad quem definiendum maximi sunt momenti, quae
Strabo ipse quasi se excusandi causa, quod, postquam plurimilique doctissimi uiri de iisdem rebus dixerint, geographica enarrare aggre88us sit, iterum ac saepius praedicat. Plus semel enim diei se multis de rebus melius edoctum quam priores et errores eorum haud paucos detegere et multa adicere posse, de quibus certi quidquam illi nondum compertum habuerint; plane enim eos ignorasse Gallica, Brittannica Getica, imprimis uero Germanica. f. II, 1, 41 καὶ νυν δ' εἰρι σθos. τι καὶ
1 cet. nnotuit enim eo demum tempore Germania, quo Romani Rhenum transgressi in ipsos maiorum nostrorum nes bellum inserebant VH 1,4): νουριφι ὁ ταυτα πιτέστη ταεθνη Γολει si ντ προς Ῥουμαίους. In expeditionibus igitur Drusi tota Strabonis notitia Germaniae posita est. Atque etiam hoc mihi est persuasum eum iam de Sugambris in Galliam traductis certiorem fuisse factum, cum septimum quidem librum conscriberet. Quod probabile sit, Si uerba: ταυτης ὁ τοι μὲν
εἰς in Λελτικὴν ιετι γαγον P 0s aiot, τα δ' ἔφθη si ετασταντα εἰς την εν βαθει χώραν, καθαπερ Maρσοι λοιντο δ' εἰσινο λέγοι, και τ υν Σουγas βρ υν ιέρος, quae quidem artissime inter se cohaerent neque ullo modo diuelli possunt, cum iis comparamus, quae iam Saepius attulimus: γνωριι α δὲ ταυτα
Haec quin inde ab initio in libro fuerint, cum totius de Germaniae locis disputationis quasi fundamentum et principium aperiant, dubitare non licet de illis igitur idem statuendum erit h). At inueniuntur, quae obstare uideantur. Quod enim Strabo primum VII, 1, 3 Sugambros una cum Chamauis
30 Cf. praeterea, quae de eis uellenhor Zeitschris fur deuisches Alterinum XXIII, p. 33 iudicat: beide Namen Marser und Sugambrer neben inander verserae rech lebhas in die ei nach de Aufiuhrungder Maasfregela de Tiberius.
18쪽
Bructerisque inducit i et deinde VII, 2 4 addit των δὲ
αν i, νευρέ νται δ' arx τ υν ἐωσλευν του 'P νου λαβοντες την citari s ιεχρι του χλβιος τουτων δ' εἰσὶ νευρ μ υτατοι Ουγαμβροι τε καὶ Κίμβροι, haec sane in potentissimam gentem nondum stactam quadrant, non in illam partem eius satis
infirmam, cuius in VII, ,3 ineunte mentio fit δ). Contraria
3l Strabo neglegentia quadam dicit secundum Oceanum habitasse Sugambros, Chamavos, Bructeros Chaucos, Calucos, Ampsianos. Ut omittam, quam non uerisimile sit, tot gentes in illo non admodum lato litore incoluisse, de Sugambrorum quidem sedibus, quae illis temporibus fuerint, aliter iudicandum esse Cassius Dio testatur, qui de Drusi expeditionibus referens haec dicit LIV, 33ὶ τόν τε 'νον ἐπεραμυθη καὶ τους Ουσιπέτας
κατεστρεμ ατ τον τε Aoυπίαν ζε ξε και ἐς την τῶν Συγαμβρων ἐνεβαλεν.
Collocat igitur eos in meridiana Lupiae fluuii parte, quocum conuenit, quod eodem loco eos finitimos fuisse Chattis docet. Cf. IV, 20; ac. ann. II, 26 Suet. Aug. 21. ib. . Hoc certum, neque minus Oceani accolas non fuisse uerisimile est Chamavos Ampsianos siue iidem sunt atque Angrivarii siue iidem atque Ampsivarii. N Bructeri quidem uidentur ad mare habitasse, cum Frisii quin Strabonis temporibus inter Chaucos et Bructeros incoluerint Oceanique accolae fuerint, nihil sit, cur dubitemus. Cf. Cass. Dion. IV, 32; ac ann. I, 60. IV, 2 73. Germ. 34 cet. Sic adducimur, ut credamus Strabonem populos, qui in commentariis, quos ipse sequitur, duos ordines effecerint, ita confudisse, ut a Sugambris, infimo prioris ordinis membro, ordiens gentes ad mare Iocet omnes ultimosque dicat Ampsianos, qui alterum illum ordinem terminauerint. Igitur Pro eo, quod nobis offert:
Sugambri Chamavi Bructeri Chauci Caluci Ampsiani, eum uel magis uel minus definite hoc inuenisse puto: Bructeri Chauci Chamavi Caluci Sugambri Ampsiani. Sed haec hactenus. Postmodum alio loco, quae ueteres scriptores de maiorum nostrorum sedibus referunt, uno tenore exponere difficultatibusque, quibus laborant, quantum quidem fieri potest, liberare conabor. 32 Cf. uellenhomi iudicium l. c. p. 33ὶ .er hali. . an de Vor- stellunifest, die e von sinem GeWGrsmanna fur di Boschroibun Galliens liberkommen de nach desse Darstellun sic gebildet alte, die auchisen man si berichtio undisu ais dem Antange de Diego des Drusus an entsprechen gesten lassi, doc seinerraeit schon scilicet anno 2 post Chr. fas seit inem Menschenalter nichi mehr entsprach. quaestiones Strabonianae.
igitur traduntur et maxime discrepantia, nempe neglegentia quadam Strabonis, qui in hoc libro conscribendo scriptorum de rebus in Germania Druso Tiberioque ducibus gestis commentarios, quos ad diuersa tempora respicientes Sugambrorum gentem nunc potentissimam, nunc in Galliam transductam esse rettulisse in promptu est, secutus diuersa tempora confudit. De Sugambris igitur in Galliam traiectis Strabo edoctus erat, cum librum VII composuit. At Sugambros anno ante Chr. n. 8 in deditionem acceptos esse notum est. Cf. Ca88. Dion LV, 6;Τad ann. ΙΙ, 26 Suet Aug. 21. Tib. 9. - Εrgo post annum ante Chr. n. 8 libros illos consecit. Quocum concordant, quae de Getis uidimus p. 59), quae scripta sunt post annum ante Chr. n. 0 vel 9. Eodem fere deducimur uerbis Straboni de porticu Liuiae V, 3, ): παλιν δ' εἴ τις εἰς νὶν γοραν Γαρελθ
anno ante Chr. n. 7 consecratam esse constet. s. Ouid. art. I, 7l Cass. Dion LV, 8 τεμενισι ανδ ). Denique respicienda sunt, quae in l. ΙΙ, b, 33 leguntur: εστι δ' ius περ ι τε κλοι δηλουσι και ὁνὶ και Ioato Πεέσ60 Vγει ι υν γενO1ιενος τῆς χωρας διηγεὶτ ηιιιν τὶ i80, postquam anno ante Chr. n. 7 consul fuit, anno subsequente Hispaniam administrauit tum demum certe non ante annum ante Chr. n. 5 - proconsul Africam
tenuit illaque de figura Africae cum Strabone communicare potuit. Cf. ac ann. ΙΙΙ, 12. 13. 16. II, 3 Senec de ira I, 16, 13. 16, 9. Unde Orsi sumus, eodem reuertimur Strabo Septem priores libros inter annos ante Chr. n. 6 vel 5 et post Chr. n. 2 conscripsit. Sed ante annum post Chr. n. 19 iisdem libris uel emendandis uel supplendis 3 iterum operam nauauit, postquam
33 Becker, Handbuch de romischen Alterthumer I, p. 342 343. 34 Addita esse scias etiam ea, quae in l. III, 3 8 inueniuntur:
τ' ἐκεῖνον διαδεξαμενος ιβεριος τριων ταγμάτων στρατιωτικον ἐπιστησας
19쪽
decem ceteros libros elaborauit mam libros ΙΙΙ-XVII interamios p08 Chr. n. 3 et 1 conscriptos esse opinor. In unum conspectum consero, unde hoc uerisimile fieri mihi uidetur. Aeprimum quidem in 1. XVI, 2, 46 Herodes, Herodis filius, postquam in inuidiam Imperatoris inciderit, domicilium apud Allobroges collocasse narratur: ου ιιεντο ευτυχησαν οἱ παἶθες, αλλἔ, αἰ έαις γένοντο, καὶ ὁ ιἐν ε φυγὴ διετελει ταρα τοις υλλόβροξι Γαλάταις λαβιυν-- σιν, οἱ δε θεραγιείρ ιολλὴ ιιολις ευροντο κάθοδον τετραρχίας ἀσποδειχθεέσης κατερ03. Quem cum ab Augusto anno post Chr. n. 6 in exsilium eiectum esse Cassius Dio LV, 27 M udri . . . D τε τὰς άλπεις υστερ υρέσθη testetur, illa a Strabone ante annum post Chr. n. 6 edita esse non posse elucet meinde duobus locis de Octauiano Augusto ita dicitur, ut eum iam non ad gubernacula rei publicae sedere appareat, dico XVII, 3, 2b: αἱ ἐπαρχίαι διηριηνται αλλοτε ιεν ἄλλως, εν ὁ τq παροντι υς Καὶσαρ ὁ Σεβαστος διεταξεν κτλ. et XIII, 2, 3 υιον πέλιπε Μάκρον δ Ποιια Ioν ον ij. Ἐσέας ἐμέτροπον κατεστησέ ποτε Kαἶσαρ ὁ Σεβαστὸς καὶ νυν εν τοὶς cecoro ις ξετά ται cυνδεβερίου φέDυν Ti. Suet. Caes. 56 Stob flor. 78 7 anthol. Pal. VII, 19. IX, 28 Quae cum post annum post Chr. n. 4 conscripta esse necesse sit, tum alia accedunt, quibus illos libros non ante annum post Chr. n. 1 uel l a Strabone perfectos esse nobis persuadeatur Ac primum quidem geographus scit Magnesiam, Sardes aliasque Asiae urbes motu terrae grauissimo labefactatas et paene ad interitum redactas cura Tiberii opibus et pecuniis adiutas esse et sustentatas. s. XII, 8, 18 καὶ γαρ νυν τὴν Μαγνησέαν τὴν γα αυτ 8 8c Σιπυλ phκατεβαλον
cf. ac ann. IV, 5. - Nescio an idem iudicandum sit de illis notissimis IV, 6, 9ὶ ωστ ρδη τρίτον καὶ τριακοστὸν τος ἔστὶν ἔξ υ καθ' ησυχίαν οντε απευτακτουσι του φορους, quae Sieuer anno post Chr. n. 7, Niesesi. c. p. 32 anno post Chr. n. i scripta esse censet. Hoc Forbiger II, p. 3063 monet, sed forsitan mutatio numerorum sufficiat. 35 CL Melaeke, uindiciarum Strab. lib. p. 213 214. quaestiones Strabonianae.
docemur ann. II, T). Deinde Strabo l. XII, i, 4 eo tempore conscripsit, quo et Archelaus, Cappadociae rex, uitae propter inuidiam Tiberii pertaesus sibi ipse mortem consciverat neque Cappadociae res iam ordinatae erant et constitutae: της δε
scilicet anno post Chr. n. 1 exeunte uel ineunt 18. Anno enim post Chr. n. 18 ineunte in formam prouinciae Cappadoces Germanicus redegit. Cf. ac ann. II, 42. 56. Denique quae XII, 3, 2 leguntur: δυεὶν δ' ἐκ του Ioλέμωνος ντων υἱιυν καὶ θυγατρῖς ἡ ιιεν δοθη Λοτυ τοι Σαπαίφ, δολοφονηθέντος δε εχ ρευσε graida εχουσα εξ υτου δυναστευε ὁ ὁ7rρεσβυτατος υτιυν, ante annum post Chr. n. 18 composita esse non possunt. Hoc enim demum anno Cotye mortuo Thracia inter liberos Cotyis diuisa est. s. ac ann. II, 66 67. ΙΙΙ, 38. IV, 5 Cass. Dion LIX, 12. Post annum post Chr. n. 18 utrum ad alia studia Strabo se contulerit an ex diuturno labore quieti se dederit, diiudicare nolo. A geographicis quidem iterum recensendis se auertit. Cappadoces enim in formam prouinciae redactos ignorat nihil
dicit de Germanici VI, 4, 2; ac ann. II, 2 Arminiique VII, , 4; ac ann. ΙΙ 88 morte, nihil de Marobodui ruina VH 1, 3; ac ann. II, 44-46 62 63); Aegiumque et Cibyram anno post Chr. n. 23 motu terrae labefactatas esse non memorat VIII, 7, 5. ΙΙΙ, 4, 1 b. XIV, 3, 3; ac ann. IV, 13). Neque tamen eum in studiis plane obmutescere coegit senectus Post annum enim post Chr. n. 23, quae inde ab anno
20쪽
Paulus Meyer, quaestiones Strabonianae.
l lactae erant commutationes in aliis additamentis enarrare et legentibus proponere aggressus de Iubae morte XVII, 3 7. 3, 2b nonnulla addidit β), at ceteris libris plura adiungere omisit prohibitus uidelicet morte, quam annum nonageSimum egressus obiit.
36 Iubam mortuum esse anno post Chr. n. 2 assentientibus For-bigero I, p. 303 et Hasenmuellero p. 2l confidenter Grosskurd p. XVIJ contendit de anno post Chr. n. 19 Belle fessi de Pacad. de inscript et belles-leures tom. XXXVIII, p. 102.103 et Visconti icon Gr. III, p. 27073), de anno post Chr. n. 17 Nipperde cogitant. At aptis argumentis opiniones eorum non confirmantur. Nummis eo adducimur, ut Iubae anno 23 Ptolemaeum successisse dicamus. Hoc uidentissime a uellero numismatique de ancienne Afrique III, 103-37 demonstratum est, ita ut in sententia eius acquiescendum esse uideatur. Cui quae lege l. c. p. 35. 36. n. Opponere nisu est, nullo iure allata esse nuperrime Ruehli Flecheis ann. 878, p. 542- 44 bene ostendit totamque quaestionem iterum diligenter recensuit.