Classicorum auctorum e vaticanis codicibus editorum tomus 1.10. ... curante Angelo Maio Vaticanae Bibliothecae Praefecto Tomus 4. 4

발행: 1831년

분량: 552페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

11쪽

liano Caesare, cuius amicus, medicus, comos,

a uiue a consiliis suit, consocit Oribasius , ut ipsemet in praelatione testatur: cuius magni d inde corporis quum partes dissiluissent, priorus quidem libros quindecim latine edidit saeculo Christi sexto decimo I Oh. Bapt. Rasarius medicus noVariensi S a ante quem Romae libri quinti partem graece latinoque ediderat Augustinus Riccus, hortanto Μarcello Cedivivo cardinali e tum sere interiectis tribus saeculis vir germanus Fridericus Μatiliae ius, publicus

in urbe regia Moscua professor, graecum praedi torum XV. librorum exemplar nactus, graece landem edidit: quamquam nobis in vaticana biblii theca splendidus eiusdem partis codex in. 288. aderat , quo publicando iustam apud Italos laudem quaerere licuisse L Alii duo insupor libri, XXIV. et XXV, eodem Basario interprete latine prodic-runt: hique item nobis aderant graece in Palatinovat. codice 375, qui deinde Heidelbergam relatus suit: sed tamen iidem libri in otioboniano vat. codice 235. mihi nuper occurrebant; etsi eos praetermittore debui, quia quum Caleni Soranique partibus toti constarent, nihil ibi ineditum praeter brevissimum Lyci fragmentum haberi cognovi. Vidus quoque florentinus fragmentum libri oribasiani de laqueis , et librum de machinamentis in latinum transtulit, quam interpretationem in ligurina chirurgorum 87lloge legere licet. Denique abhinc an-

12쪽

nis sermo octoginta Antonius Cocchius, doctus et inclytus in Etruria medicus, collectionis oritast nae duos alios graeco et latine vulgavit libros in Nicetae sylloge chirurgorum inventos, nempe XLVI. de fracturis , et XLVII. de articulis excidentibus.

Atque haec oribasianae collectionis, eiusque quantum hactenus innotuerat editionum, sata fuerunt. II. Age vero vaticana Ρontisicis maximi bibliotheca , cum alia Oribasii opera , tum etiam huius maximae collectionis non solum partes omnes quas dixi editas continet, verum etiam quinque alios graece ineditos, partim vero ne latine quidem vulgatosi ibros , nempe XLIV. de abscessibus , XLV. de omniis tumoribus , XLVIII. de laqueis , XLIX. de

machinamentis , L. de Pudendorum morbis : quorum librorum tres medii integri sunt , extimi amtem duo propter codicis vitium laciniosi ac mutilati. His interiacent editi duo a Cocchio ex codice florentino , nempe XLVI. et XLVII., quos ego idcirco missos seci. Denique ex laceris vagisque soliis particulas aliquot edidi, quae incertis ori basianae collectionis libris deputandae sunt. Singulis in codice libris praeponitur syllabus capitum , quia me praetermissus est , non solum quia idem

singillatim in titulis cuiusque capitis redit , sed quia cunctis Hippocratis et Galeni partibus i quas solas in codico haud erant ineditae ex editione mea exclusis , syllabi quoque nu-

13쪽

morales notae iam non constabant. Atque has ego

Hippocratis Calenique omissiones spectans, in V lumine meo nequaquam ιδιέλιον ειδ, cicλιον με , et sic deinceps, ut est in codice, scripsi, sed εκ του ζιβλίου dicere malui. Porro mihi exscribenti dicem, qui est bombycinus saeculo XIV. exaratus,

illud valde ineommodum accidit, quod selia ab idiota bibliopego sus deque perversa comperi ; ita ut ego ordinandi in ilium a solio codicis I 67. capere debuerim; cui subieci sol. Io5-oo. deinde I 68. Ponendum fuit; postea sol. 2-6. Deinde sol. I ;Postea fol. 7 , et sic deinceps usque ad sol. I 67. Μox solium 31. collocavi ; postremo sol. 51 , et sol. 43 - So. Porro autem de translaticio alio Oribasii solio , quod vaticani bibliopegi ad confusam struem procul codice ablegaverant, ego autem felici casu reperi, locutus alibi sum s p. 276.

III. Sal is do codice ; nunc editionis meae ratio exponenda est. Annus iam decimus fluxit , ex quo hanc a me observatam oribasianae collectionis partem Romae in ephemeridibus publicis nunciavi. Constitueram porro libros hos non graece solum , sed latine etiam cum idoneis commentariis et cum auctorum notitia divulgare. Et ad interpretationem meam latinam quod adtinet , duo iam folia prelo parata erant: verumtamen rei medicae , cuius ignarum me lateor , Obscuritate et salebris retardalus , despondi animum , seu certe

14쪽

id genus laboris in aliud tempus seposui: quamquam huiς rei auxiliarem operam suam pollicebatur clarissimus et doctissimus medicus amicus meus Iosephus de Matthaeiis Dusinas, in romano archigymnasio magister ; cui sane debitas gratias

ago , Verumtamen ne eius munera tam gravi occupatione turbarem, graecum tantummodo textum

8ine interpretatione aut commentariis divulgare docrevi. Nec vero de ipso Oribasio disserendum mihi in hac praelatione iudico , cuius ne verbum quidem in his libris proprium legitur: cuncta enim medicorum Oribasio antiquiorum scripta Sunt , quae nobis ipso delecta ac decenti ordine posita repraesentavit. Utique de ipsis auctoribus libentius verba fecissem; sed quia plerosque aegre indagandos videbam, et quia simul veterum medicorum historia paulo altius, quod vix mei otii est, repetenda erat, silendum interim de his censui; ita tamen , ut singulorum auctorum nomina quotiescumque in his libris scribuntur, indiculo P. 2OO-IOI. complexus sim. Denique et Busi quoddam fra mentum, ad orthasianam collectionem minime pedit inens , ex alio codice vaticano edidi.

IV. Procopii gazaei, quem rhetorem Optimum cod. CLX. appellat Photius, luculenta autem oratione a Fabricio edita discipulus ipsius Choricius dilaudavit, sexaginta olim graecas epistulas Aldus inlueem extulit, neque plures in consequentibus editio-

15쪽

nibus apparuerunt. Reapse et vaticanus succae Beginae eodex n. I 39. praenotatus, sexaginta illas adamussim continet, insuper nullam. Sed ecce alius vaticanus codex 3o6, regio antiquior, bombycinus, maiorem adeo gagae i Procopii epistularum numerum exhibet , ut plus centum ineditas esse CO- gnoverim. Ego igitur non tam ipsarum argumento delectatus , quod in levioribus plerumque rebus, ut abundantes otio Graeci solent, verSatur, quam eximia stili venustate captus, et auctoris etiam fama et antiquitate commotus, quotquot erant incognita vulgandas Suscepi: graece , inquam, non latine; quoniam laus earum stili potius, ut dixi, merito quam gravitate materiae nititur. Trium ora- V. Isaei primam orationem de Cleonymi he-:' o- reditate imperfectam dederat Aldus , nullusque editor postea compleverat, etsi ea persecta tum in codice mediolanensi ambrosian O supererat , tum etiam in mediceo, ut ipsemet Florentiae Comperi. Ego sexdecim abhic annis modiolanensi utens codico orationem integram edidi : quam nune iterum lectoribus trado, quoniam editionis meae principis exemplaria iam desunt. - Aristidis umbratilem et prolixam adversus Demosthenem Orationem nemini antea visam, sed ab ipso Aristide in exordio platonic e tertiae ad Capitonem commemoratam, e vaticano codice ante sexennium edidi. Nunc quia illud volumen meum, cuius

16쪽

satis pauca exemplaria suerunt, quaerentibus vix invenitur, re lil in publicum Aristides, non sino albquot emendationibus, quas praesertim repetita gra ce apud Germanos a cl. Di dorso editio mihi nuper suppeditavit. - Themistii orationes XXXVI. habuit olim Photius cod. LXXIV; nos vero XXXIII. Iegebamus. Ego e tribus desideratis unam edidi Μediolani, splendidam sane atque historiae Τhe dosii magni perutilom: cuius exemplaribus iamdiu distractis , secundas in ea curas libentissime Collocavi, usus etiam cl. Friderici Iacobsit ad momissis animadversionibus ; quam rem grato cum animo Commemoro et praedico. - Ρorro ut iucundum mihi accidit, ita probatum iri lectoribus spero, quod tritim aetatum, quot sere apud Cra eos ars oratoria numerat, tres primarios oratores novis scriptis locupletatos profero. Ex prima enim decem illorum τὼν πανυ aetate Isaeum sisto Demosthenis praeceptorem. Ex secunda , quae fuit asiaticorum atticismi studiosorum, principem communi consensu Aristidem do. Tertiae denique oratorum aetatis , quae iuniorum dicitur, nemo Themistium coryphaeum ESSe negat.

VI. Tractatum ethicum Porphrrii philosophi ad Marcellam coniugem, divo C3rillo alexandrino et Lunapio biographo lectum , sed postea deperditum , ambrosianus codex tribus abhinc lustris mihi obtulit , ego autem mediolanensibus typis

et opuscula.

17쪽

xl l

mea cura exornatum tradidi; nunc iterum paulo evpolitiorem recudendum censui. Duo praeterea Philonis iudaei incognita opuscula de cophini sesto et de honorandis parentibus, quae florentini codicis bene- seio aimo M DCCC XVIII. edidi, non immerito repetunda putavi. Et quidem Philoni novum accedit

nunc incrementum ex Vaticano codice , 5eptem se ilicet de Clierubim quaestiones, ex eius amplo in exodum opere, quod nos graece desideramus, Armenii oliin in suam linguam transtulerunt, et hisce annis latine cum armeniaco textu Venutiis odidit vir de litteris praeclare meritus Ρ. ΙOh. Bapt. Λ ueherus mechitarista. Graeca fragmenta a me Bomae nuper inventa cum armeniaco textu Conspirant, immo eum saepenumero illuminant; sed et vicibcissim ab eo lucem interdum accipiunt. De Ceteris voluminis mei brevioribus scriptis nihil dicam , quoniam ea suis singula locis declarantur. VII. Medicos aliquot, praeter Oribasium , meis euris editum iri, initio prohoemii sperare me dixi: prisca autem nomina intelligo, non recentiora quale est monachi Mercurii illius , cuius breve scriptum de Pulsibus, ut credebatur, Neapoli anno M DCCC XII. horiante cl. I. Androsio , editore cl. S. Cyrillo, prodiit. Sane illa editio iustam Cyrillo laudem conciliat, quia docte eleganterque curata suit. Sed tamen ipsum opusculum haud

18쪽

Μercurii monachi est , sed hominis saraceni O n mine fili, gracco Abit iani; a Mercurio antem in calce suae de cadem re ineditae lucubrationis ad litteram adtextum fuit. Bem ego olim Μodiolani e mmovi in ambrosiano graeco codice R. so; deinde in vaticanis duobus, nempe 299. Seriei graecae, et 7 IS a. serici latinae: eandemque rem intelligore licet ex parisiacis etiam codicibus aliquot, quos Labbaeus B. ΜSS. p. I 22. memorat; et ex Can-gio, quem ipse Cyrillus laudat; denique evidenter ex ms. lugdun. batav. catalog. p. 392. Opusculum igitur Neapoli editum, non Mercurii est sed Ahitiani : ipsius autem Mercurii aeque de pulsibus opusculum a me prope ingratiis heic recitabitur, ut Abitianus videlicet suum recuperet, Mer Urius

proprio contentus sit.

19쪽

εστι δἰ το συγγραριμα τουτο κατα λέξιν τοιονδε. - Του σοφωτατου

20쪽

PRIVILEGIUM

PIUS PP. VIII.

Ad suturam rei memoriam. Graves in re ii teraria lahores dilecti siti magistri Angeli Maii s=imi e bibliotheeae nostrae

vaticanae enstodibus, ubi se . reeord. Pius VII. praedoeesso noster rescivit. ae eertior laetus. eum in multiplieis argumenti seriptis a diuturna oblivione vindieandis plures iam annos i sudare . vel iam repertis operibras . nul eorum fragmentis . suas adseribere animadversiones . Ut explientiora atque Ornatiora evaderent . haud potuit eius ingenii praestantiam, atque in littesaararum commoda intentam industriam non plurimi sarere . suaque gratia munire. Quum enim propositum esset erudito vi quas eumque in valleana nostra hihliotheea, vel ubivis loeorum reperisset antiquitatis duetae reliquias . sua impensa in loeem edere. sibi vero verendum videretur . ne paullo post susceptam ab eo huiuscemodi lueuhrationum veterum editionem . alii re sus exeudendas susciperent. ipse Pontifex opportune providen dum ae praecavendum censuit. ne Iahorum emolumento fraudaretur . vel potius detrimentum aeciperet. Vetuit igitur atque interdixit per suas apostolicas litteras annulo piseatoris Ohsignatas . ae datas die XII. itilii MDCCCXXII. typographis quibusvis pontificiae nostrae ditionis . ne per deeennium a prima illa impressione veteris monumenta doctrinae . servatis censurae iuribus . ab eo primum edita . sive integra . sive non , et sive graeeo . sive latino . sivo eliam et seo sermone exarata, eorum operum partem aliquam prela snhiicerent . aut imprimendam Curarent . bibliopolis uero . De alias eorumdem operum edition venales haberent . aut aliis vendendas traderent. nisi 'idem ipse

dilectus filius magister Angelus Natus saeuitatem tribuerit. V luit praeterea . ut qui adversus privilegium hoe seeerit . libro-xum typorumque amissione multaretur . et nummis scutatis au-xeis quingentis monetae aerario nostro probataea quae qua deman ulta Angelo Naio omnino iri tinenda ad dicendaque foret. Denique iussit, omnes . qui in eadem nostra ditione ius dicunt . et

Penes quos ea est procuratio . in iolatores huius privilegii , si

SEARCH

MENU NAVIGATION