장음표시 사용
251쪽
tentia mea nulla esto et illius rata esto. Hac censeo. Dixerat ardens incitatusque Ovidius,
nimium vel ingenio vel adfectui suo, ut solet, indulgens. Cunctique fremebarit, Assensi vario Patres. Itaque clamor jam , & consusae Voces. Tribonianus inter Iurisconsultos audie-hatur et
Ecce me infelicem s o vanos labores meos f Non corrigunt me Alum, sed corripiunt e quoi mala, immo nulla fide in exscribenais legibus versatum. Quod sanctum, quod immmotum es , tangunt violatores majestatis, θ' ultore gladio p. niendi. Clamabat e Philosophorum sib- selliis Plinius e Demite mihi has notas, has literas, quas Barbarus invisit. Ne ultra imperitus, ne fur, ne plagiarius auis iam , Vir illastris, En Principum amiciatia notus. Ante omnes poenas mihi deeille, qui in me unice conspiravit Paenus. Plures erant ejusmodi voces, & me iudice Correctorum res in extrema tegula' stabant : Cum ecce Asconius Paedianus ,& Verrius Flaccus, & Α. Gellius, plures- .. . l
252쪽
que quorum ferrum in igne erat, huc illuc concursabant, prensantes Patres, Orantesque ut caussam cognoscerent, neC PO- tam gentem damnatam vellent ob noxam Paucorum. Interea Marcus Tullius circumibat ad placandos animos, sedandumque tumultum, & cum eo severo Vultu
Praetor Cato. Patres Conscripti, inquiunt, fervemus disiciplinam Curii. Quis res huc pHos mera o vitia feci is. ita halatis. δεδε- te , quiescite, Er sententias perrogemus. Dic tu M. Varro. Ad Varronis nomensibitum silentium fuit. Erat admiratio viri magni, docti, & quod inter omnes constabat , partium nullarum. Surgit Varro , & infit r
Correctoribus. Studiis adhue P. C. certamus, non sententiis. Vulnera qua quisque a Correctoribus acceperit, commemorat: medicinam quam acceperit, tacet. Adeo lubentius homines injurias , quam beneficia meminimus : Er ultioni, quam gratia parati sumus. Mi P. C. alia mens es, sine sudio, syne odio rem exsequi: γ sententiam non ex ambitione mea, sed usu publico dicere . . . . Tnographra hac atate in-P 3 Devin
253쪽
venta est, dono Deorum quidem e nou δι- bio tamen exitio nostro, ni uir obstitissent, qui administrant in libris corrigem dis. Ii veterum librorum ope. partim ingenii fiducia, Di magni, quot vulnera nolim, quod cieatrices fanarunt f Tu M. Tulgi, tu C. Crispe, horum opem non fu-INH Non tu Ovidi' impius es, se negas, stultus si non fateris. Ego ipse non B pbo
Matigero civicam de me coronam dedi stridi libens meritoque. Magna enim hac' res P. C. mihi credite, magna ae non unius e plebe doctorum. Sa quis agrum nostrum Rantem sentibus deruncinet, b neficium conferre censebitur: non conferent ii , qui a vitris monumenta nostra
purgant, qribus Alis vivimus p Et immen modus quidam , ω ars ejus rei est, fateor, ne sat quod in veteri fabula es , I bracius rusicus , qui cum vicin m putantem vites oleasque vidisset, ipse a stimpe omnes incidit. At enim peccant sepius Correctores, θ' vulnus faciunt, dum m dentur. Hic tu te Ovidi jactas; laudo , nec unquam gratiam tibi referet Crispus. Sicarios appens, F lege Cornelia damnau-dos. Cur tandem p Patrem aliquis in acis fervare voluit ,-dum hostem petit, gladio aberrante oreidit. die tu Ser. Sulpici ,
parricida es 8 Ne abis, voluntas enim
254쪽
es peccandi, quam leges puniunt , non eventus. Simile in sis fle, cum υο-luntatem attulerint juvandi, interdum immen aberrant ladunt. bivium enim ad corrigendum , Libri , Conjecyura. Prima via fatis certa tuta est: ca altera, praesertim cum in eam audaces γ temerarii adolescentes inciderint, aut adolescentum smiles senes, quos non eo dein jensum. Veros quidem germanosque Criticos magno opere suadeo ut retineatis. Munorum arborum umbra nos altitudo delectavi, radices sirpesque non item: iis in Correctoribus es, quorum Opera incorrupta bae pulchritudo artium manet, quas miramur, manebitque in aternum, liceat modo per ignavos γ inscientes tuos, qui alienam operam invident, parci ipsi tua. Ego P. C. A censeo. Haec quum dixisset Varro, incredibile est, quantum animi mutarint. Illi ipsi inter Patres, qui insensi antea infestique Correctoribus, succlamarunt illud tritum in adsensu OMNES, OMNES. Correctores disturrebant laeti, hilares, &ranquam abs tuti. Varro recenti inclinatione animorum utendum ratus, Consulem admonuit, uti discessionem permitin
255쪽
tamen prius in advorsa subsellia transire
iusso in haec verba : QUI H AZ C S E N-TITIS, IN HANC PARTEM: QUI ALIA OMNIA, lN ILLAM PAMTEM ITE, QUA SENTIT l S.
Pedibus plerique ierunt in sententiam Varronis. Discesssione facta Consul dicis morisque caussa addidit HAEC PARS MAJOR ESSE VIDETUR. Itaque mittens Senatum, solemni verbo dixit
Sequitur Senatus Conilium post maioris partis vota formatum , ac publice promulgatum in haec verba r
M. TVLLIO. M. F. CICERONE. M. ATTIO PLAUTO COS. PRID. KAL. OCΤOB. IN AEDE APOLLINIS PALATINI, SCRIBUNDO ADFUERUNT. M. TERENTIUS VARRO. P. NIGIDIUS FI-GVLUS. VERRI VS FLACCUS C. CORNELIVS TACITUS.
256쪽
Quod M. Tullius COS. V. F. de Correctoribus, D. E. R. S. ita cenis usuit. Correctores hoc dissicillimo rei lite. rariae tempore utibiles necessariosque esse. Non eos tamen promiscuos e noni indoctOS, rupices, petrones, sed qui consilio, reque apte juvare scriptores priscos possint. Ea re Senatui placere, uti lex Annaria servetur : neu quis minor XXV. annis Correcturam petere, gerere possit: quique aliter petierit, gesserit, vitio creatum videri, & correctiones ejus in acta non mitti. In senibus depontanis, quique maj res annis LX. Sirempse legem esse. Utque Censores M. Fabius, Pomponius Atticus, alter ainbove , de doctrina deque moribus petitorum cognoscant, iudicent. Quos hisice admiserint, probos esse: quos rejecerint, repulsos & reji
257쪽
que ellebori bibere quantum satis est: Qui non possint, eos in exilium ad Cimmerios deportari, ubi lucem non videant& libros non legant. Si quis ambiguae valetudinis erit, eum ad tempus relegari in Atlantidem insulam , ubi memorantur somnia non videri. uoniamque multi ex hoc ordine pulsatos acceptosque indigne se a Cor.
rectoribus querantur ; placere universis conscriptis eam injuriam contumeliamve impunem non esse , in Vivis mota tuisque. In vivis placere, uti L. Cassius Praditor de caussa eorum cognoscat, quoS-que nOXae ejus compererit, eos melle de
se amo oblitos, diem unum destitui ad caldum sulem stilis vulparum S musca
In mortuis , uti Menippus Philose. phus , qui viam novit, ad inseros proficiscatur, & cum asiaco de poenis eorum agat. Hae
258쪽
α 6 Append. Critica super Crit.
Haec ita censuerunt. Si quis huic S. C. intercessisset, placere auctoritateiri perscribi, deque ea re ad Senatum populumque reserri.
259쪽
L. Indicat Librum. Libri. N. Numerum
Abusus Crities septicismum inducit em seri fanum judicium: avocat a su-
diis necessariis. L. 13. N. 23. Abusus Critica famam charitatem proximi sedit: in Religionis negotio turbas excitat. L. I 3. N. 2 . Acta Eruditorum Lipse. L. 13. N. I 34
260쪽
a Sanctorum tum a Catholicis, tum ab Aeatholicis vitiata. L. t 3. N. I p. Acta Sanctorum Milandistica: Operis hujus elogium. L. M. N. II. Adulatores Parasitae in re literaria. L. I 3. N. 33. Animadversiones in quosdam Criticos hiasoria Ecclesiastica. L. I 3. N. 3I. Animadversiones generales de arte Critica.L. I 3. N. 32. Argumentum negativum in Criticis quam tum valeat. L. I 3. N. 28. Vnitum Mabillonii de hoe argumento. L. I 3. N. 28. Myoteli artis Critiea inventionem aliqui tribuunt. L. IJ. N. 6. Aristoteles severam Critieen exercuit in Hi sophos antecessores. L. I 3. N. 6.
Cur ipse tam obscure scripserit ἐ
L. I 3. N. 6.-sotelem multi relebres Critiei apud. Gratas Romanos secuti Ihvt. L. I 3. N. 6. Artium fientia in origo e judicio prudentum. L. 13. N. I. Pudicium prudentum debet certis legibus circumser ibi. L. I 3. N. I.