장음표시 사용
11쪽
Sic asyndet generibus, quae Graeci usurpaverunt, si noo omnibus, at ceri gravissimis expositi redeundum ad loco Thucydideos, videndumque fierine Possit, ut is iis asyndeti ratio possit explicari et uni eorum generum, quae illustravimus, adscribia Im priores loco
12쪽
ἐπιβὰλευ--- - - --τα ἀρ- iam sententiam continent gravem, sed eandem et acumine et novitate Paullo obseuriorem. Videlicet vulgus Atheniensium jam audit sociorum imperium esse non PrinciPatum, sed tyrannidem, se ipsos non esse duces vel, ut graviore verbo utar, dominos, sed Fron e Eget igitur sententia explicatione. Recis igitur et usui apud poetas et rosae orationis scriptores frequentissimo convenienter sententiam adjungit fere eandem, sed cIarius et lenius expressam, ita ut eadem res aliis et Harioribus verbis repetatur om
uasi' μαλλον τῆ ἐκείναni comis membrium. Obediunt vobis socii, non quia in eorum gratiam vel Pericula et labores subeatis damnaque contrahatis, quod est caritatis vinculum, hominesque liberos et jure opibusque sibi Pares conjungit, sed quia vi et
armis eos constrictos tenetis, quod i maereorum regnum si in
subjectos domitosque Ratio igitur utriusque enuntiati ita aequalis, ut alterum Pro altero poni, alterutrum Possit omitti, ita ut de sententiae summa nihil decedat, utrisque positis Perspicuitati tantum et gravitati orationis consulatur. Idem igitur usus, quem Pag. . tertiae classi adscripsi, sed cognatus etiam ei, quem P. T. alterius generis esse dixi
me ore g. Verba /--- usque ad Z---- explicationem continent prioris enuntiati et D γὰρ - ε τι δυσέμβατον γήιτερ -- ω, cui respondet a. - πολέ/ram . . L, quae duae Periodi Partes Particulis et/--i arctissime inter se junguntur tantum hi locus alteri non vinia ex parte similis, quod sententia explicativa
13쪽
--δiri addita dualms Periodi artibus, interiecta. Hoc novum videatur alicui et malistum, quod hiale exemplam tum in prompis est, sed ea de imma Thucydide felicissimo multarum rerum novatoro, minime indignum. Informemus animo docentis et quidem graviter docentis vectem. Senteaetiam in duas artes divisam emente animoque rite conomptam vult eisqui eloquique incipit priore jam prolata, a mutiore eblieatione opus esse intelligens orationem quasi denuo exorsus eam addit, sed voce non continata et erecta, sed Paullo subnus ore, ut, quod Primo loco dixit, ne oblitaretur ammique audientium suspensi teneantur, donec oratio incepta absiduatur, tum rursus intentiore voce retentiae veram partem subjungi Ita oratio- eonformatio, via noster Iocus habet, a natura et usu loquentium haud abhorret, neque eam mirabitur, qui quum Gramorum, tum Thucydidis usum, conseructiones variatas, mutatas, confusas, ads sum meas, gratas negligentia AEt, quae alia notaverunt grammatici, Perspecta habet et ad ea adtendere velim ita ut antarum mirari subeat, quid sis, quod hoc facili in loco interpretes haeserint, averrimas aliorum locorum MIebras lavi Pede transsilianti
14쪽
Primum rex mι - ἔ- explieat tam di Misaea, qualia Goencii Perici, ut sententia non alia sit, quam si scripsisset Tors Hλέγεσι. Tomire igitui retulit ad ea, quae Proxime anteeedunt in actis c uis uero eis is semo C MA -- δυνασθαι, εἰπεb explicans bene dicere. At vero Tomire non ad infinitivum made positum, sed ad nomen quoddam, ad certam rem omnimo reserendum. Certum autem objectum, quod dicum verbi tam quum desit, necessario sequutis, ut orab a a scriptore dictum sit, ve illud cogitatione faciis substitui possit. Iam vero partes totius Periodi ita sim o unparatae, ut quanquam singulae diversas et novas addunt sententias, tamen arctissime inter se cohaereant, nova sententia ex Priore quasi sponte Prodeunte. Atqui antecedat κα μετὰ καινιυ - μὲν λύγε πα-σθαι --οι, μυσαδεδοκιμασειέν δε μη - πεσθαι λειν δελ- ντα - - - - lmροπται δ τῶν εα-ύτων. Quam dicendi igitur facultatem sibi exoptent Athenienses, satis clare apparet, scilicet eam, quae sophistico, ut siqverbo utar, At mensium ingenio accomodatissima est, qua Plana et
perspicua obs rura, vulgaria invia , inceria et insolita probabilia reddantur. In hoc enim genere mirifice sibi marent meta isti --, ρωτα δὲ ἔργωm, in hoc volunt esse ipsi γακνιψαί, sin minus eo ταγωνίζεσθαι, aemulari praeclaris illis dicendi magistris, in quos tota oratione Cleon invehitur, ut, quae acute quis diserit, jam Prius intellexisse et comprobasse videri velint, minime vero rebris/vi volunt Mκεῖ ολε σαι. Erravit igitur Go erus deis interpretans celeriter atque adeo temeraries nam quae temerarie dicta sunt, ea nolunt Athenienses jam antea calculo suo comprobasse videri, sed quae ingeniose, acute, subtiliter, licet acuta ista subtilitas revera abeat in summam temeritatem. Neque deis ulla loco meram celeritatis notionem habet, sed semper
acutum et acre quid significat, uti vel iis ipsis locis Probatur, quos si oellerus e Thucydide testes excit viti
15쪽
la sequentibus recte mellerus verba sungit aeta a d μοι προα- σθαι,ναι - ν--- - βραδει προνοῆσm a te aere amo'iommm, sed omisit rationem infinitiviis,m explicare. Tya-Modo pro hinnitivo postulare videtur Participium. Ac profecto, sis omo iam ino To holum significaret nem genaseae eo, quae diem aer, rege revero, scribendum fuisse Thucydidi m. Iam vero istud προaισθέσθαι Atheniensium infinitivo bo notatur tanquam vanum quid et inane, scilicet non revera se uisne, sed vinantur tantum, quamvis et aliis et sibi ipsis Persuadere studeant, se omnia sensissct
et perspexisse Vide omnino, quae de hoc infinitivi usu post verba sensuum monent RostiGr. Gr. FIM. . Vieta in GV . u. J. 658. I, 2. discrimen utriusque structurae, de quo dubitasse videtur Doederi n. ad Soph. dip. CL v. m. , acutissime demonstrantes. Hic amissime confertrium VI, M. αἰ----- -- - παρὰ βασι-V ρεα δύνασθαι, ε θανόμεν- explicans visiana Scilicet Participia in hac struetur
semper signiscant res in sensum occurrentes, sub oculos quasi cadentes, ea de caussa recout facisa, me quae naenecummaxime Raene, ideo erasee mora minas hinc factum est, ut et Post verba, quae vulgo cum infinitivo conjunguntur, Participia Ponerentur, quando res certa et manifesta esset significanda . Me . s. 658. II, 3, b et c.' , et Post verba, quae vulgo cum Participio junguntur, infinitivus poneretur, si res non eris et manifesta esset, sed quae in cogitatione tantum aut opinione verearetur. Sic, ut locum simillimum Proferam, L. II, c. 2.
16쪽
et ae rosae species, cetera omnia hona certissime eomparantis et servantis, omissa recuperantis, altero loco cum infinitivo αα -
quia istam deminutionem detestatur et abominatur, neque id unquam futuriun esse, , in tantam miseriam redigantur Athenienses, sperat. Eadem ratione L. III. c. 38. καὶ δῆλον, - ῆ τι -- mmemata Toniam Mκ- ὰνταποφῆναι - - γνι-αι, γωνίσαιτ αν MMM , ---σ, τ εν mu cum se MN- παρ-- πειρ ὰσεται - modos sibi oppositos est adtendendum. Posuit, aeri e quia illud fieri possit, meo rem, quia haec o Cleonis sententia vera et una caussa est, vel Potius, quia Cleo turpissuna crimina in adversarios onjiciens certissime sperat, fore, mi Atheniensium animi aeves ereduli ira labos accenderentur. Mino quod excumre obis opistis
αθιν φαίνοσο Sententia clam et perspicua re arbos demonatria mimerio motam noc-ecisae, non ideo eo inier ita j-ehps sim vero veniae quid habeane, non ideo a Beniam reae impertiendam Meho, aetis id rei solime tu fuerit. Recte iam viderunt plerique inte retes apodosin esse subaudiendam , si GD aetas roκτεὶν κελευσα In Priore orationis membro Posuit scriptor conjunctivum reum Partic claetiae, quia res significatur, quae non cogitatione tantum Ponitur sed quam futuram esse quivis sperare potuit Immix enim maxuna Athenienses a Mitylenaeis affectos esse intelligit Diodotus, eaque in re Plane cum Cleone sentit, Iam vero pergit Diodot- ῆ τε και κ. T. a.
17쪽
Incipit particula si, ut sententiarum sibi oppositarum ratio clare et Perspicue significetur, voluitque Primum, quae ejus est humanitas, pergere O - τι ξυγγνωμη do, sed subito structuram mutat, optativum pomi ut significet, hoc cogitatione tantum poni, sed
a vero abhorrere, nec serio a quoquam statui posse is enim cum
conjunctivo, uti dudum demonstravit Hermam ad Viger. ad evertentiae significationem adhibetur et tum demum locum habet, quum res significata fieri et vera futura esse potest, i cum Plativo Plane logicum est et simpliciter ad cogitationem refertur Agnosco igitur in hac subita structurae mutatione em quoddam mirificum et Plane Thucydideum Diodotus, vir humanitatis affectu intimo animo commotus, mitis et misericors, intelligit, habere Lesbios, quo se excusent et Purgent, ipse excusationem in promtu habet, sed eam reprimit et reticet, uti homo sapiens et prudens, Popularium animos irritabiles veritus, Posuitque id, quod vel acerbissimus judex aequo animo audire Possit, ea tamen orationis conformatione usus, ut, qui attente audiverit vel legerit, in ipsius Pectoris penetralia possit introspicere veramque ejus sententiam agnoscere. Scio futuros esse, qui hanc explicationem ut nimis subtilem et argutam derideant, sed Thucydides non iis scriptus, qui omnia Primoribus tantum labris degustent, sed qui singula
strenua cura rimantes et examinantes etiam in rebus specie minutissimis cum voluptate quadam haereant. Quae istis nugae sunt et argutiae, his sunt sententiarum acumina et cogitationum subtilitas. - Restat, ut verbo moneam in Thucydidis loco, ad quem explicandum supra Posita adtulimus, oelierum sine caussa haerere in particula is Post et ocimθέσθαι posita. Προαισθέσθαι τε καὶ προνοησcti arctissima relatione inter se sunt juncta. Istud enim Mea entire aeque ineptum
et Perniciosum atque illud antea non intelligere. Negatio enim latet in adjectivo βραδεδσ.
18쪽
necess/αrla re'ircitur, iam reicu et ProPrie quidem requiri,aed, quum facile ae hau dicitur, Omlaavm ea se mire Bla elatum contendere, qua vero ratione Iocus sit explicandus, non addidit. Equidem justam explicandi rationem Blo elati sententia ejecta me invenire non Potuisse ingenue fateor. Tu . πολ- i. e. plerumque', respondet Primo antecedentis enuntiati verbo seMε, Participium timum substantivi locum obtinet, neque articulus in hoc Participiorum usu omnino necesSarius v. exempla e Poetis et Prosae orationis scriptoribus apud Matth. r. r. I. Tl. ejusque omissio, si durior videatur, eo satis excusata, quod τὰ πολλὰ antecedit, neque ullus ad iterandum articulum aptus est locus Totus Iocus sic explicandus: Plerumque fieri olet, ut quae hominibus ecundum rationem Provere cluccedunt, tutium int, quiam et, quae meter visionem. Alia explicandi via, quam tentavi, difficilior, sed quam Thucydideae orationis ingenio esse consentaneam, fortasse erunt, qui censeant. Scribere voluit Thucydides o δὲ κατα -- - ῶποι στυχόντα τα πολλαεσφαλιστερα . . ea, quae hominibus decundum rationem Provere
19쪽
succedunt, plerumque sunt tutiora, sed Per attractionem quandametu rorae conjunxit cum tibismet accusativo in nominativum mutato, quo oratio redderetur firmior nervisque magis constricta vel potius clarior sensibusque magis subjecta, quippe eui rei inserviat adjectivum Pro adverbio s. casu adverbiali Positum. Quam quidem Thucydidis virtutem nonnunquam abire in vitium inter viros doctos constae
Esι ιλλυνται οellerus ciun oppone Hermanni sententiam secutus explicat: Si ho ennen es nichi ertragen Gefahr ondem ver schontis ebli ebenen peinde furta ten Eu mussen, quicquid Arnald Blo- medea contra dixerimi Argumentis Doederi. in Lect Hom. spec. III, P. II. Prolatis hoc unum addiderim, διολλυνται hoc loco non activa significatione poni, sed vere mediati, Thucydidemque nostro loco juntasse tria verba ejusdem generis et formae meiρχεωαι, διιλλυσθαι, φορεσθαι, ut odium, iram, furorem eorum, qui sine usta caussa alios injuriis lacessunt, infimo nimo reconditum significet eorumque studium et eupiditatem omnia in mam gratiam et utilitatem, in adversariorum perniciem convertendi. Λιολλmeta igitur est albi Perdunt, utilainaresσεσθε eodem capite, in quo plures interpretes haeserunt, Dineis feretis obiai. e. in e8trum Omnum; neque aliter intelligenda meiρχεσθαι - ιφορασθαι. Etenim, quae nos deponentia dicimus, omnia sunt et origine et probatissimorum scriptorum usu reflexiva ram Cest
20쪽
--, ι --m aevisari, Me, memens ei alia, fur totae them Forma media significatur innixino interior quidam animi motus atque ea de caussa saepe vehementior et efficacior Quo factum, ut maxima Pars eorum verborum, qui graviorem affectum significant, forma mediati et in Graeca et in Latina lingua efferantur, inque nostra Pronomen reflexivum adjunctum habean e Becher aussu Hichedeutache Gramm T. LI. s. p. 16s.