장음표시 사용
91쪽
EPISTOL-- m. 8. 77suisse. Hos ego sermones, quod et multi sunt et tuam existimationem, ut ego sentio, non offendunt, lacessivi numquam, sed non valde repressi. Si quis est, qui neminem bona fide in gratiam putet redire posse, non nostram is perfidiam coarguit, sed indicat suam, simulque non de me is peius quam de te existimat; sin autem quem mea instituta in provincia non delectant et quadam dissimilitudine institutorum meorum ac tuorum laedi se putat, quum
uterque nostrum recte fecerit, sed non idem uterque secutus sit, hunc ego amicum habere non curo.
Liberalitas tua, ut hominis nobilissimi, latius in
provincia patuit nostra si angustior est etsi dola prolixa beneficaque natura limavit aliquid posterior annus propter quandam tristitiam temporum , non debent mirari homines, quum et natura semper ad largiendum ex alieno fuerim restrictior et temporibus, quibus alii moventur, iisdem ego movear me esse acerbum sibi, ut sim dulcis mihi. De rebus urbanis quod me certiorem fecisti, quum
per se mihi gratum fuit, tum quod significasti tibi
omnia mea mandata curae fore in quibus unum .illud te praecipue rogo ut cures, ne quid mihi ad hoc negotii aut oneris accedat aut temporis, oriensiumque nostrum collegam et familiarem, roges, ut, si umquam mea causa quidquam aut sensit aut
sedit, de hac quoque sententia bima decedat, qua mihi nihil potest esse inimicius. De nostris rebus 10 quod scire vis, arso Nonis Octobribus ad manum Versus profecti sumus; haec scripsi postridis eius diei, quum castra haberem in agro opsuhestiae. Si quid egoro, scribam ad te, neque domum umquam ad me litteras mittam, quin adiungam
92쪽
78 M. TULLI CICERONIS eas, quas tibi reddi velim. De arthis quod quaeris, fuisse nullos puto Arabes qui fuerunt admixto Ρarthico ornatu, dicuntur omnes revertisse hostem esse in Syria negant ullum. Τ velim ad me quam saepissime et de tuis robus scribas et de meis et de mi rei publicae statu, de quo sum sollicitus e magis, quod ex tuis litteris cognovi Pompeium nostrum in Hispaniam iturum. IX.
Scr. Laodiceae mense Februario inter Idus et VI Kal. Mart in
Vix tando legi litteras dignas Ap. Claudio,
plenas linianitatis, officii, diligentiae. spectus videlico urbis tibi tuam pristinam urbanitatem reddidit: nam, quas ex itinere, antequam ex Asia egressus es, ad me litteras misisti, una de legatis a me prohibitis proficisci, alteras de Appianorum aedifications impedita, legi perinvitus itaque conscientia mea constantis erga te voluntatis roscripsi tibi subiratus sis vero litteris lectis, quas hilotimo, liberto oo, dedisti, cognovi intellexique in provincia multos fuisse, qui nos, quo animo inter nos
SumuS, esse nollent, ad urbem vero ut accesseris
vel potius ut primum tuos videris, cognosse te ex iis, qua in is absentem fide, qua in omnibus officiis tuendis erga te observantia et constantia fuissem. Itaque quanti illud me aestimare putas, quod
est in tuis litteris scriptum, si quid inciderit, quod ad meam dignitatem pertineat, etsi vix fieri possit,
tamen te parem mihi gratiam relaturum tu vero facile facies nihil est enim, quod studio et en 2 volentia vel amore potius effici non possit. Ego, sis et ipso ita iudicabam et fiebam crebro a meis per litteras certior, tamen maximam laetitiam cepi
93쪽
EPISTOLARU III 8. s. 79 ex tuis litteris do spe minimo dubia et plane e plorata triumphi tui, neque vero ob eam causam, quo ipse facilius consequerer, nam id quidem 'Eπικουρειον est , sed mehercule, quod tua dignitas atque amplitudo mihi est ipsa cara per se: quare, quoniam plures tu habes quam ceteri, quos scias in hanc provinciam proficisci, quod te adeunt sere omnes, si quid velis, gratissimum mihi feceris, si ad me, simulatque adeptus eris, quod et tu confidis et ego opto, litteras miseris Longi subsellii, ut noster ompeius appellat, iudicati et mora siquem tibi item unum alterumve diem abstulerit quid enim potest amplius - , tua tamen dignitas suum locum obtinebit; sod, si me diligis, si a me diligi vis, ad me litteras, ut quam primum laetitia afficiar, mittito. Et velim, reliquum quod est pro amissi ac muneris tui, mihi persolvas quum ipsameognitionem iuris augurii consequi cupio, tum mehereulo tuis incredibiliter studiis erga me muneribusquo delector Quod autem a me tale quiddam desideras, sane mihi considerandum est, quonam te
remunere potissimum genere; nam profecto non
est meum, qui in scribendo, ut soles admirari, tantum industriae ponam, committere, ut negligens inseribendo fuisse videar, praesertim quum id non
modo negligentis, sed etiam ingrati animi crimen futurum sit. Verum hae videbimus illud, quod polliceris, velim pro tua fide diligentiaque et pro
nostra non instituta, sed iam inveterata amicitiae es t enitare, ut supplicatio nobis quam honorificentissime quam primumque decernatur. Omnino serius misi litteras, quam Vellem, in quo quum
dissicultas navigandi fuit odiosa, tum in ipsum discessum senatus incidisse credo meas litteras; sed
94쪽
80 . TULLI CICERONISH Dei adductus auctoritate si consilio tuo, idquo
a me recte factum puto, quod non statim, ut Upellatus imperator sim, sed aliis rebus additis aest, visque confectis littoras miserim. Haec igitur tibi erunt curae, quemadmodum ostendis, meque totum et mea et meos commendatos habebis.
X. sor Laodiceae mense aio inter Kal. et Nonas R. u. e. 704.
M. CICERO M. PULCHRO S. I Quum est ad nos allatum de temeritate eorum, qui tibi negotium facesserent, etsi graviter primo nuntio commotus sum, quod nihil tam praeter opinionem meam accidere potuit, tamen, ut me collegi, cetera mihi facillima videbantur, quod et in te ipso maximam spem et in tuis magnam habebam multaque mihi veniebant in mente in quamobrom istum laborem tibi etiam honori putarem fore illud plane moleste tuli, quod certissimum et iustissimum triumphum hoc invidorum Onsilio esse tibi ereptum videbam quod tu si canti facies, quanti ego semper iudicavi faciendum esse, facisa
sapienter et ages victor ex inimicorum dolore triumphum iustissimum ego enim plane video fore nerris, opibus, sapientia tua, vehementer ut inimicos tuos poeniteat intemperantiae suas. De me tibi sic confestans omnes deos promitio atque confirmo, me pro Ita dignitate, malo enim ita dicere, quam pro salute, in hac provincia, cui tu praefuisti, rogando deprecatoris, laborando propinqui, auctoritate cari hominis, ut spero, apud civitates, gravitate inperatoris suscepturum officia atque partes Omnia volo a me et postules et exspectes: vincam meis officiis cogitationes tuas. Q. Servilius perbreves mihi a te litteras reddidit, quae mihi iamen nimis longae visae sunt, iniuriam enim mihi
95쪽
ΕΡΙSΤOLARUM III. s. 10. 1 fieri putabam, quum rogabar. Nollem accidisset tempus, in quo perspicere posses, quanti te, quanti Ρompeium, quem unum ex omnibus facio, ut deboo, plurimi, quanti Brutum facerem, quamquam in consuetudine quotidiana raperisti, sicuti perspicies, sed, quoniam accivit, si quid a me praetermissum erit, commissum facinus et admissum dedecus confitebor. omptinus, qui a te tractatus est praestanti ac singulari fide, cuius tui beneficii sum ego testis, praestat tibi memoriam benevolentiamque, quam debet qui quum maximis suis rebus coactus a me invitissim decessisset, tamen, ut vidit interesse tua, conscendens iam navem Epheso Laodiceam revertit. Talia te quum studia videam habiturum esse innumerabilia, plane dubitare non
possum, quin tibi amplitudo ista sollicitudo futura
sit; si vero effeceris, ut censor creere, et si ita gesseris censuram, ut et debes et potes, non tibi solum, sed tuis omnibus video in perpetuum summo
te praesidio futurum. Illud pugna et enitere, ne quid nobis temporis prorogetur, ut, quum hic tibi
satisfecerimus, istic quoque nostram in te benevolentiam navare possimus. Quae de hominum atque ordinum omnium erga te studiis scribis ad me, minimo mihi miranda et maxime iucunda acciderunt, eademque ad me perscripta sunt a familiaribus meis itaque capi magnam Voluptatem, quum tibi, cuius mihi amicitia non solum ampla, sed etiam iucunda est, ea tribui, quae debeantur, tum vero remanere etiam nunc in civitate nostra studia prope omnium ' consensu erga fortes et industrios viros, quae mihi ipsi una semper tributa merces
est laborum et vigiliarum mearum illud vero mihi
96쪽
82 . TULLI CICERONIS permirum accidit, tantam temeritatem fuisse in eo adolescente, cuius ego salutem duobus capitis iudiciis summa contentione defendi, ut tuis inimicitiis suscipiendis oblivisceretur patroni omnium fortun
rum ac rationum suarum, praesertim quum tu omnibus vel Ornamentis' praesidiis redundares, ipsi,
ut levissime dicam, multa deessent. Cuius sermo stultus et puerilis erat iam ante ad me a M. Caelio, familiari nostro, perscriptus de quo item sermone multa scripta sunt abs te. Ego autem citius cum eo, qui tuas inimicitias suscepisset, Veterem coniunctionem diremissem, quam novam conciliassem neque enim de meo erga te studio dubitare debes, neque id est obscurum cuiquam in provin-
cia nec Romae fuit sed tamon significatur in tuis litteris suspicio quaedam si dubitatio tua, de qua alienum tempus est mihi tecum expostulandi, purgandi autem mei necessarium. Ubi enim ego cuiquam legationi fui impedimento, quo minus Romam ad laudem tuam mitteretur aut in quo potui, si te palam dissem, minus, quod tibi obesset, facere, si clam, magis aperte inimicus esse Quod si essem ea perfidia, qua sunt ii, qui in nos haec conferunt, tamen ea stultitia certe non fuissem, ut aut in obscuro odio apertas inimicitias aut in quo tibi nihil
nocerem, Summam ostenderem voluntatem nocendi.
Ad me adire quosdam memini, nimirum ex Epicteto, qui dicerent nimis magnos sumptus legatis decemi quibus ego non tam imperavi quam censui sumptus legatis quam maxime ad legem Corneliam decernendos, atque in eo ipso me non pedi severasse testes sunt rationes civitatum, in quibus,
quantum quaeque voluit, legatis tuis datum induxit;
97쪽
EPISTOLARUΜ III. 10. 83la autem quibus mendaciis homines levissinii ne Irarunt non modo sublatos sumptus, sed etiam a procuratoribus eorum, qui iam prosecti essent, repetitos et ablatos, eamque causam multis omino non eundi fuisse. Quererer tecum atque Mostularem, ni, ut supra scripsi, purgare me tibi hoc tuo tempore quam accusare te mallem idque putarem
esse rectius. Itaque nihil de te, quod credideris; de me, quamobrem non debueris credere, pauca dicam: nam, si me virum bonum, si dignum iis studiis eaque doctrina, cui me a pueritia dedi, si satis magni animi, non minimi consilii in maximis rebus perspectum habes, nihil in me non modo perfidiosum et insidiosum et fallax in amicitia, sed ne humile quidem aut ieiunum debes agnoscere; sin autem me astutum et occultum libet fingere, quid est, quod minus cadere in eiusmodi naturam possit quam aut florentissimi hominis aspernari benevolentiam aut eius existimationem oppugnare inprovincia, cuius laudem domi defenderis, aut in ea re animum ostendere inimicum, in qua nihil obsis,
aut id eligero ad perfidiam, quod ad indicandum odium apertissimum sit, ae nocendum levissimum 2 quid erat autem, cur ego in te tam implacabilis
e83em, quum te ex fratre meo ne tunc quidem, quum tibi prope necesse esset eas agere partes, inimicum mihi fuisse cognossem Quum Ver reditum nostrum in gratiam uterque expetissei, quid in consulatu tuo frustra mecum egisti, quod me ut sacere aut sentire voluisses quid mihi mandasti, quum te uteolos prosequerer, in quo non easpectationem tuam diligentia mea vicerim Quod s. id est maxime astuti, omnia ad suam utilitatem referre, quid mihi tandem erat utilius, quid com-Q0dis meis aptius, quam hominis nobilissimi atque
98쪽
honoratissimi coniunctio, cuius opes ingenium, liberi affines propinqui mihi magno vel ornamento vel praesidio esse possent quae tamen ego omnia in expetenda amicitia tua non astutia quadam, sed aliqua potius sapientia secutus sum. Quid illa vincula, quibus quidem libentissime astringor, quanta sunt studiorum similitudo, suavitas consuetudinis, delectatio vitae atque victus, sermonis societas, litterae interiores. Atque haec domestica quid illa tandem popularia reditus illustris in gratiam, in quo ne per imprudentiam quidem errari potest sino suspicione perfidiae, amplissimi sacerdotii collegium, in quo non modo amicitiam violari apud maiores
nostros fas non erat, sed ne cooptari quidem sacerdotem licebat, qui cuiquam ex collegio esset inimi- 10 cus. Quae ut omittam tam multa atque tanta, quis umquam tanti quemquam fecit aut facere potuit aut debuit, quanti ego Cn. Pompeium, socerum tuae filiae Etenim, si merita valent, patriam, liberos, salutem, dignitatem, memet ipsum mihi per illum restitutum puto si consuetudinis iucunditas, quae fuit umquam amicitia consularium in nostra civitate coniunctior si illa amoris atque officii signa, quid mihi illo non commisit quid non mecum communicavit quid de se in senatu, quum ipse abesset, per quemquam agi maluit quibus illo me rebus non ornatum esse voluit amplissime qua denique ille facilitate, qua humanitate tulit contentionem meam pro Milone adversant interdum actionibus suis quo studio providit, ne qua me illius temporis invidia attingeret, quum me consilio, quum auctoritate, quum armis denique texit suis Quibus quidem temporibus haec in eo gravitas, haec
99쪽
ΕΡISΤ0LMUΜ III. 10. 11. 85 animi altitudo fuit, non modo ut Phrygi alicui aut Lyeaoni, quod tu in legatis fecisti, sed ne summorum quidem hominum malevolis de me sermonibus erederet. Huius igitur filius quum sit gener tuus quumque praeter hanc coniunctionem affinitatis, quam sis Cn. Pompeio carus quamque iucundus, intelligam, quo tandem animo in te esse debeo 2 quum palaesertim eas ad me litteras is miserit, quibus, etiamsi tibi, cui sum amicissimus, hostis essem, placare tamen totumque me ad eius viri ita
de me meriti voluntatem nutumque conVerterem. 8ed haec hactenus pluribus enim etiam fortasse 11 verbis, quam necesse fuit, scripta sunt nunc ea, quae a me profecta quaeque instituta sunt, cognosce. atque haec agimus et agemus magis pro dignitate quam pro periculo tuo; te enim, ut spero, propediem cenSorem audiemus, cuius magistratus officia, quae sunt
maximi animi summique consilii, tibi diligentius et
accuratius quam haec, quae nos de te agimus, cogitanda esse censeo. XI. 8cr. in castris ad Pyramum mens climio post monas
M. CleERO P. PULCHRO, ut spero, CENSORI S. D. Quum essem in castris ad fluvium 'ramum 1 redditae mihi sunt uno tempore a te epistolae duae, quas ad me Q. Servilius ars miserat earum in altera dies erat ascriptus Nonarum prilium in altera, quae mihi recentior videbatur, dies non erat. Respondebo igitur superiori prius, in qua scribis ad me tam absolutione Maiestatis De qua misi
100쪽
86 . TULLI CICERONIS permulto ante certior factus eram litteris, nuntiis, fama denique ipsa, nihil enim fuit clarius, non quo quisquam aliter putasset, sed nihil de insignibus ad laudem viris obscuro nuntiari solet , tamen eadem illa laetiora fecerunt mihi tuas litterae, non solum quia planius loquebantur et uberiusquam vulgi sermo, sed etiam quia magis videbar tibi gratulari, quum de te ex te ipso audiebam. Complexus igitur sum cogitatione te absentem epistolam vero osculatus, etiam ipse mihi gratulatus
sum; quae enim a cuncto populo, a senatu, a iudicibus ingonio, industrias, virtuti tribuuntur, quia
mihi ipso assenior fortasse, quum ea esse in me
fingo, mihi quoque ipsi tribui puto. Nec tam gloriosum exitum tui iudicii exstitisse, sed tam pravam inimicorum tuorum mentem fuisse mirabar. ἡDe ambitu vero, quid interest', inquies, an de maiestato 2 ad rem nihil alterum enim non attigisti, alteram auxisti Verumtamen ea est maiestas,
ut Sulla voluit, ut in quemvis impune declamari liceret, ambitus vero ita apertam vim habet, ut aut accusetur improbe aut defendatur; qui enim facta aut non facta largitio ignorari potest tuorum
autem honorum cursus cui suspectus umquam fuit' Μ miserum, qui non affuerim quos ego risus e
s citassem Sed de maiestatis iudicio duo mihi illas tuis litteris iucundissima fuerunt: unum, quod te ab ipsa re publica defensum scribis, quae quidem etiam in summa bonorum et sortium civium eopia tueri tales viros deberet, nunc Vero eo magis, quod tanta penuria est in omni vel honoris vel aetatis gradu, ut iam orba civitas tales tutores
complecti debeat alterum, quod ompeii et Bruti
Ep. 11 1 permulto L.). permultum Μ. Vulgo. 2. -- senior edd. Vett. . adsentior B. - qui enim vulgo). quod . . quomodo enim μ.) - faeta aut non . L.). f. et non . B.