장음표시 사용
11쪽
Qn0d in elab0randa prima N0vi Testamenti editi0nu rem libr0rum sacr0rum criticam altius pr0movendi ceperam e0118ilium quum 0beundis bibli 0 thecis quae Parisiis, quae in Anglia, in H0llandia, in Helvetia, in Italia vigent, ab auctumno anni 1840 per quadriennium fere exsecutus essem, nihil magis de Siderabam quam ipsum adire orientem, unde in Eur0pae bibliothecas tot clara antiquitatis studi0Saum0numenta perVenis8e constat. Cui desiderio non sine singulari favore Frideri ei Augusti beati Sax0niae regis ita Satisfactum est, ut maximam anni 1844 partem in perlustrandis terris 0rientis e0nsumer fui, in iis maxime ubi vetera m0nasteria habentur. Quod iter constat magnam inprimis laudem habuisse ab aliquot Graecis Veteris Testamenti fragmentis in patriam delatis, pietatis testificandae caussa n0mine regii patroni in 'iin8ignitis, bibliotheeau univ0rsitatis Lipsiensis traditis brevique post Lipsisse in publicum editis. Quum
enim mense Maio anni 1844 in m0nasteri0 S. Catharinae ad montem Sinaiticum veteres libr0s script0s investigand0 incidissem in sp0rtam, in quam e0niectae erant variorum codicum lacerorum perditorumque reliquiae, cuiusmodi plures tum furnus acceperat, detexi illa antiquissimi LXX interpretum codicis fragmenta. Quae quippe despecta et pr0xima eXiti0 quum facile mihi cederentur, tamen n0n cessae Sunt aliae eaeque ampli0res eiusdem c0 dicis partes ex eadem 0blivi0ne protractae, in quibus Esaias totus et Maccabae0rum libri cum aliis Supererant. HIS certe ut digniuS c inServarent, Sua Si Sperans 90St de cedendis e0nventum iri. Qu0d quum praeter spem non contigisset, secundo in 0rientem itinere ann0 1853 quicquid eius textus antiquissimi Supererat in futuram editi0nem accurate deseribere con-Stitueram. At quum secundum visebam Sinai montem eum S. Catharinae m0nasterio, nec vidi splena adpetebam thesaurum, nec quo devenisset comperi. Hinc in Europam eum delatum esse e0niiciens, quum anno 1855 primum V0lumen M0numentorum Sacr0rum me0rum edebam, teXtum eXtremae paginae vaticini0rum Esaiae, quem iam ann0 1844 deSerip Seram, una edendum curavi, monens ut codicem
Friderie0- Augustanum ita etiam reliqua eiusdem libri antiquisSimi fragmenta, qu0quo pervenerint, mea opera ab interitu esse vindicata '
i CL Monum. 8aer. ine l. Nov. C0lleci. V0l. I. 1855. p. XXXX. In pri0ro m00 itin0re 0ristitiali in duas incidi reliquias eius doni Vet. Test. codici S, quo dubito an quicquam in membranis Gra000 Scriptum exstet antiquius. Alteras mihi contigit tam ess0 Dlici ut acquirerem: quas quum in patriam attuli Ssem atqu0 ut decus essent bibli0theense univ. Lips.convenisset, insignitas n0mine clementissimi regis Friderici Augusti anno 1846 1 ras dedi. Aliora0 ver , ut mihi cedet sentur frustra operam dedi; spe tamen fretus, flare ut brevi p08t de cedendis conveniretur, non descripsi nisi unum paginam. Ipsis mombranis preti0sissimis quid postea factum Sit, c0mperire n0n p0tui; sed dudum in Eur0pam allatas crud0. Meum vindic0 ab interitu stas rotraxisse: inter abiectas enim variorum c0dicum r0liquius quanti illae pretii ossunt significavi atque ut melius ac dignius c0nservarentur auct0r sui. Quum Vero illorum fragmentorum - - nondum quicquam in lucem pr0latum sit, meum esse officium putavi ut, quae pauca eX antiqui8Sim0 thesaur0 depr0inta hab00, publici imis sudorem. Praeterea cf. quae iam anno 1850 de eadem re scripsstram in Pr0legomeni S Vet. T 'St. tona. I. p. XXXV l I. se Inveni equi domnuper in itineribus mois c0dicum Graecum alium preti0sissimum quarti ut videtur Saeculi, in qu0 cum aliis elium sis tres , sed n0n sunt nisi primus et quartus in is Maccabae0rum libri c0ntinentur. Quem tantum thesaurum ut pr0p0diem ex diuturnis tenubris in luc0m protrahere c0ntingat 0mnem opseram dab0.
12쪽
Αt i iugo aliud atque opinabar deus providerat. Quum enim eXeunte fere ann0 1856, 00nsontiente P. de Fallienstein, regi Sax0niae e Summis rei publieae miniStris, ut iam dudum apud mue institueram, litteris legat0 Imperiali Russie0 λ Dresilae traditi8 prop08uissem, ut mandatu imperat 0ris Alexandri ΙΙ. in 0rientem proficiscerer antiqu0s codices quum Graeeos tum orientales maximeque litterarum Sacrarum inveStigandi aequirendique caussa: intercedentibus viris summis Abrah. 40 N0r0is set E. de KovaleW8hy, item vir0 illustrissim0 The0d0ro de Grinini, 0lim C0nstantini fratris imperat0ris nunc Nie ilai heredis regni educat ire, c0mmendante etiam academia scientiarum Imperiali Petrop0litana , ipsa denique favente Maria imperatrice, qua est Singulari animi gener0sitate, celsissimus imperat0r, revera Vir cel SuS et erectus, medi0 mense Septembri anni 1858 exsequi me iussit propositum. Urgebat
aut0m tum Septima Novi Testamenti mei editio. Qua ultimis diebus anni 1858 abs0luta primis anni 1859di0bus iter orientale ingressus sum. Ultimo die meus. Jan. tertium visi S. Catharinae m0119 Sterium, bdn0v0lentissime a fratribus Sinaitis exceptus. Die 4. m. Februarii, quo iam unum e Servi S mi Seram ut arcesseret camel08, quibus die T. in Aegyptum redirem, cum 0econom0 m0nasterii inter ambulandum c0ll0cutus eram de interpretati0ne LXX Vir0rum, cuius a me editae exemplaria aliquot pariter cum Ν0vi Testamenti mei exemplaribus attuleram fratribus. Ex ambulati0ne reversi intravimus cubieulum iee0110mi. Ibi ille se quoque exemplar LXX vir0rum habere dixit 0pp0suitque ante si ul08 pannum qu0 inv0lutum erat. Aperui pannum et Vidi quod ultra omnem Spem erat. Erant enim codicis, quem antiqui SSimum 0mnium 00dicum Graecorum in membranis superstitum dudum deelaraveram, reliquiae uberrimae, in quibus 110n m0do qu08 anno 1844 e Sporta protraxeram alios quo Veteris Testamenti libros sed etiam qu0d l0nge gravissimum, N0vum Testamentum t0tum ne minima quidem lacuna deformatum, auctum Vero plena Barnabae epistula et prima Pastoris parte, superesse Videbam. Quae res quantam in admirationem me c0nie sterit, dissimulare nequibam. Librum vel 90tius libri fragmenta - singula enim lalia in plure8 partes di880luta erant, nec alio tegument0 quam panno utebantur - conSentiente Oeconom0, qui ipSe Sump80rat 0X cella Scev0phylacis, quae libr0s quum Script 0s tum typiS eXpre8808 00Sque mai0rem partem liturgi00s cum varia supellectile liturgica c0ntinet, in cubiculum meum transtuli. Ibi demum quantum the Saurum manibus tenerem pr0rsus intellexi, d00 quo auctori tanti beneficii in ecclosiam inque me is Sum collati laudes et grates egi. Ipsam primam n0etem tran88eribendae Barnabae epistulae impendi quippe d0rmire nefas videbatur. P0 Stridie c0uvenit cum fratribus, ut accepto mandat0 Superiorum Callirae Sedentium e0 dicem transscribendi caussa ad me Calliram mitterentia Pr0laetus igitur statut 0 die iam die 13. m. Febr. adveni Calliram, ubi reduci res tantopere cessit ut, qu0d vix credibile videbitur, nunti0 intra noveni dies deserta Aegyptiaeum et Arabicum bis emenso die 24. eiusdem menSis membranaS antiqui88imas ex manibu8 Sumerem Superiorum. Intra duos menses tranSScripti0 abS0luta est, 00mplecten8 Versicul08 quibus codex scriptus est plus centum mille: vel enim men ip Se manu tranS- Scrip Si, Vel du0rum amic0rum manu pr0 ut poterant descripta ad litteram re00gn0vi; qua in re plurimum mihi negotii facessivere quae l000rum fere oct0 milibus antiquissim0 textui a c0rrect0ribus antiquis inlata SUDt. H0rum Ver0 rati0 nisi pr01 si18 perspecta esset, aesturata editici, quam Sine m0ra parare iam tum constitueram, Suseipi n0n Ρ0terat.
13쪽
Interea Ver0 venerandis fratribus Sinaitis auctor fui, ut ipsum e0dicona singularis pietatis Significandae caussa offerrent per me imperat 0ri Alexandr0 II., tant0 1idui 0rth0d0Xae decori ac praesidi0. Id qu0d illi ex anim0 c0mprobarunt. Quum ver0 defunct0 C0nstantiu0 archiepisc0p0, qu0ndam et ip80 patriarcha, 110n esset t0tius Sinaitarum collegii princeps, Summam rerum eius curam gerenS, atque qHj illo ipso temporo electi0ue fratrum unanimi in destineti l0 eum suffectus erat n0ndum esset 80lemnitere0nSecratus, adversante qui a uetoritatem Sibi Sumpserat, c0nSensit venerabile e0ll0gium, ut editi inis parandae cau8Sa teXtus accuratissimae, id quod vel maxime urgebam, eo dicem Petrop0lin deterrem, utpote datum ad tempus donec in perpetuum datum esSe archi0pi800pus c0llegii n0mine significaret. Qu0 0X paet0 traditus mihi sest e0dex Callirae diu 28. m. Sept br. Antea Ver0 per plure S menses viseram Palae8tinam, maxime Hier080lyma cum iis quae adiacent, Berytum, La0diceam, Smyrnam, in8ulaui Patmi, C0nStantiu ip0lin: n0que his l00is de frat qu0d faceret ad prop0Situm meum. Singulare itineri isti decus accessit inde qu0d 00ntigit, ut ipsam urbem Sanctam Simul cum magn0 duce Constantiu0 ingrederer. Hunc principem intelligentissimum magn0que anim0 praeditum insigniter studia mea fovisse, h00 l000 11011 est silenti0 praetereundum. Praeterea 0ptime de me pr0meruerunt A. L0ban0W princeps, imperatoris Alexandri II. apud Turcarum imperatorem legatus, aequans ille quidem n0bilitate animi generis n0bilitatem, et vir rerum peritia clarissimus de Lag0vsky, c0nsulatu quem dicunt Imperiali Russie0 in Aegypt 0 fungens. Ceterum quum exeunte mense Augusto apud Lobau0W priueipsem ad ripas Bospori liberali h0spiti0 exceptus e0mm0rabar,
aliquand0 ille attulit librum Russice scriptum, in quo codicis Sinaitici a me tant0pere laudati n0titiam se iuvenisse dicebat. Libur erat Porphyrii archimandritae Russici, Petr0p0li anno 1856 editus, in qu bille de itineribus annis 1845 et 1 846 per 0rientem inque primis ad Sinai in intem laetis Hyp init. Locumqu0 agit de bibliis Sinaiticis I 0bstu0W priueeps accurate interpretand0 mecum e0mmunicavit. Inde intellexi,
ann0 90Stquam ipse Veteris Testamenti fragmenta inveneram magnique saliunda significaveram, eadem in m0nasterio S. Catharinae vidisse Porphyrium, et quidem iis iam aucta partibus quae antea latuerant Sed qua S eiusdem membra corp0ris esse primo obtutu apparebat. Licet autem ille per totum librum suum multis modis virum d00tissimum peritis8imumque se probaverit neque c0dicem rem preti08am HS Se ignoraVerit, tamen quae de Scriptura n0tavit, de aetate, de textu, in err0re versantur pleraque Atque quum longum per tempus ad Sinai m0utem c0mmoraretur, nullum ex libris Veteris aut Novi Testam0nti in usumi Refert P0rphyrius st0m. l. p. 225 sqq. in litteras c0 dicis simillimas esse Stav0nieis, item rati0nem Scripturae eSSestita0metricam; quae quidem quum ab Euthalio circa annum 446 involita Sit nec diu in seribendis c0dicibus 0btinuerit, codicem scriptum videri quinto saeculo. Tum librorum singul0rum 0rdinem indicat. PSalm0rum t0Xtum n0tat frequenter distingui voce διαψαλμ et rubro adpicta, inprimisque delectatur n0tis textui cantici cantic0rum interiectis, quibus ipsum ad colloquii similitudin0m accedat. Dialectum libri propriam dicit servata μ. litt0ra in formis λημ. , ostri et Similibus, item retento ante c0nsonam v Novi Testamenti teXtum e singulari quadam editione, fortasse sch0lae Alexandrinae, petitum putat, sed eadem qua scriptus e88et aetate correctum ad exemplar teXtus iu 0mnibus ecclesiis recepti. Pr0pter quam ipsam c0llation0m c0dicem permagni faciundum dicit, utp0te antiquissimum in ecclesia testem, textum sacrum quemadmodum otiamnum ecclesia adhibeat Semper eundem fuisse. Haec igitur P0rphyrius, nec imperite. Qua0 v0r0 in iis eminent, codicum ad rati0nem Euthalii c0nScriptum 0Sse pr0ptereaque Saeculi videri quinti, item correctum ess0 0udem aetate atque Scriptum, et corrigundo textum ecclesiae 0rth0d0Xae Substitutum esse: h0rum nihil satis recte habet. Minime senim c0 dicis scriptura Euthalium Ssequitur; neque si sequeretur, inde ad talem aetatem c0ncludendum esset. C irreeti0ues vero, quas tanti facit, ad plures referendae auct0res, qu0rum gravi8Simi du0 aliqu0t Saeculis c0dice p0steri ires sunt. Denique ut saepe illi cum usu ecclesiast 0rth0d0xae c inveniunt, ita mult0 8a0pius ab e0dem c0nfirmand0 abii irrent. Qua quidem 0mnia hoc l0c0 tetigisse satis est; accuratius dicendi locus erit in Pr0l0g0menis editi inis.
14쪽
publicum nedum criticum de80ribendum existimavit. Pastoris quidem librum in Graecis codicibus tamdiu frustra quaesitum ac t0tam pri0rem epistulae Barnabae partem huc usque Graece deperditam essenus ciebat: ali0quin certe his describendis studuisset litteris Christianis satisfacere. Quae quidem in
nemine vituperanda Sunt; varia enim ac diverSa Singul0rum Studia, nec omnia omnes p0SSumuS. Notari
vero ista pr0 ut Sunt pr0pterea debebant qu0d nuperrime fuerunt quibus, dum mea laudabantur Studia, de reverendi archimandritae studiis aut laudibus detrahi videretur. Relicta medi0 mense Octobri Aegypto Petropolin veni ineunte mense Noxbr. Ibi ipse imperator
cum augustissima c0niuge dignatus e Si non modo oculi S perlustrare Sed etiam studi08e cogn0 Seere quae summ0 eius mandatu eX oriente attuleram antiqua litterarum m0numenta. Quibus tantopere est delectatuS, ut etiam in c0mmunem fruetum ea propalam per duas hebd0mades c0ll0eari iuberet. Qui vero praeceteris omnibus eminebat, e0dicem bibliorum Sinaiticum ut quam primum et quam c0nvenientissime edendum curarem placuit. Talis enim veritatis divinae testis, ex tanta antiquitate tantaque monumen-t0rum litterarum strage singulari dei gratia ad 1108tra usque temp0ra Salvus, 0mni eum cura prOVidendum videbatur ne diutius litteris atque ecclesiae deesset. Reputanti igitur mecum quem p0tissimum editionis modum pr0p0nerem tria maxime observanda erant. Quum enim ita edendum Videbatur, ut quam adcuratissime reprae Sentaretur Scriptura antiqua, tum ut 0pus Viro cuius summa mandata exSequebar dignum pr0diret, denique ut eXspectati0ni 0mnium Strenuis circa sacrum textum Studiis dedit0rum quam maturrime satis seret. Re diligenter perpensa tres potissimum modos pr0ponend08 eXiStimaVi inque manus tradidi viri summi E. de K0valeWsky, scientissimi litterarum b0narum patr0ni. CuiuS commendatione ductus imperat0r eum m0dum ratum habuit, qui medium quiddam inter du0s reliqu08 tenebat. Ρaratur igitur editio Sic, ut totus teXtus, quemadmodum ipsa prima manus exaravit, typis exscribatur eiusmodi qui ad ma Ximam ipsorum manu script0rum accedant Similitudinem. In qua adpetenda 11011 Satis duXimuS,
ut singulae alphabeti formae uti in eo dice sunt, rati0ne etiam habita minuti0rum atque minutissimarum cuiusm0di exeunte versu adhiberi s0lent, redderentur Drmis aeneis, Sed etiam si litterae iuxta p0Sitae, Ut χυ, zzi, ατ, pluS Spatii in typis quam in Scriptura requirebant, s0rmae duplices fictae sunt quibus it Sa Script0rum ratio exprimeretur. Talis textus scripti repraesentati0 quantum habeat difficultatis vel Subtilitatis requirat, facile intellecturum put0 si quis singula paullo asscuratius indagare V0luerit. Ρ0terat autem e0 magi8 typorum 0pe institui, qu0niam tanta est scripturae in c0dice Sinaitic0 aequabilitas, ut videri 90SSit typis n0n calam0 effecta esse. Ut autem antiquarum litterarum Drmas, ita etiam codicis magnitudinem, e0lumnas in quas Singularum paginarum textus distinctus eSt, Singul0S VerSUS, PI 0ut exeunt aut initii vel Secti0uis significandae caussa ceter08 paullulum excedunt, atramenti qu0que c0l0rem
Hunc igitur in m0dum quae prima manus dederit editi0ne exprimi diximus. Similiter exprimuntur quae c0rrect0rum primus et alter, qui et ipsi insigni antiquitate praestant, adscrip Serunt in marginibu8, item quae puncti8 Scripturae antiquissimae superpositis vel unc0rum Signis delenda n0tarunt c0rrect0res. Quaecumque Ver0 posteri0ribus curis in textu antiquissim0 mutata sunt, vel eradend0 Vel addendo vel Signis adp0Sitis vel ali0 qu0libet m0d0, ea 0mnia auct0ribus singulis accurate diStinetis et per8cribuntur
et explicantur in commentario.
Ut autem penitus viri d0eti rationem ipsius e0 dicis c0gnoscere queant, textui typis de Script0 tabulae addentur ph0t0graphicae et lith0graphicae. Nec una vel altera Sed viginti paginae hoc m0d0eXΡre8 ae dabuntur, Selectae ita ut l000s c0ntineant pro rati ine eritica Vel etiam palae0graphica in
15쪽
In utr0que lab0re, quum in e0 quem ph0t0graphicum lith0graphidumque diximus et artificibus dii ibus Petrop0litanis clari n0minis e0mmisimus, tum in textu typis exscribend0, qu0d fit Lipsiae apud GieSecke
et DeVrient, quorum 110mina per h0S pr0Ximos anu08 quum pluribus aliis 0peribus tum n0va collecti0ne110stra M0nument0rum Sacrorum inedit0rum inclaruerunt, n0Stris Studiis ea erit pars, ut in neutra quicquam rati0ne pr0diturum Sit quin antea ad ipsum c0dicem, quem Semper ad manus habemuS, curi0Sea nobis recognitum ac pr0batum Sit.
Atque haec quidem de textu e0didis Sinaitici, qui editi0uis n0strae v0lumina tria occupabit. Du0 enim pri0ra libris Veteris Testamenti quoad supersunt destinavimus, ac primum quidem per quattu0r c0lumnaS Scriptis, alterum poeticis iisque Scriptis Stich0metrice per duas c0lumnas. Tertium continebit N0vum Testamentum t0tum una cum Barnabae epistula et Past 0ris fragmentis. Accedet Ver0 ad iSta tria quartum, qu0d praet0r tabulas viginti, de quibus iam diximus, c0mmentarium 110Strum criticum c0mprehendet de omnibus l0 eis qu0s attigerunt veteres correct0res, atque si qui alii c0mmentati0ne palae0graphica indigent. Qu0rum l000rum numerus oct0 milia Superabit. Praeste lentc0mmentarium proteg0mena, in quibus, ut cetera praeteream, fusius explicabitur de hist0ria eo dicis item de eius aetate, quo l000 qui simili antiquitatis laude praestant e0 dices laesimili quod v0eant repraeSentabuntur, denique de rati0ne textus, ubi collatis antiquissimis gravissimisque u0stris bibliorum codicibus reliquis, ut celeberrimo Vaticano, Ilarisiensi Ephraemi Syri rescript0, Alexandrino L0ndinensi,
pr0babitur invent0 e0dice Sinaitico rem Saeram eriticam immenso beneficio auctam e S Se eiusque ope N0vi Testamenti textum, ut de Vetere taceam, ad l0nge mai0rem perductum iri pr0babilitatem,c0nstantiam, firmitatem. T0tum 0pu S, qu0d quattu0r ut diximus voluminibus e0nstabit, Petr0poli, quam in urbem omnia quae parantur eXemplaria i. e. trecenta transferenda curabimus, εαυ ο , pr0diturum est medio fere anno Salutis 1862. Vir08 d0et0s rei aliquantulum gnaros n0n fugiet quam sit difficile tale 0pus tam brevi tempore abs0lvere λ. Sed nulli operae parcendum videbatur in edendo tanto eriticae Sacrae thesaur0, quem iam nunc cupidissime exSpectari a multis quibus textus Sacri Sinceritas curae e0rdique est, si non aliunde Scirem, certe ex epistulis didicissem a d0ctis Britannis per h0s proximos menses ad me missi S. Aessessit vero etiam Singularis accelerandi Vel 90tius maturandi 0peri8 caussa. Quum enim anno 1862 imperi0 Ru8s0rum, quippe ante ann0s mille a Rurico Drtis Simo Varag0rum duce c0ndit i,
rarissimam Solemnitatem instare Sciebam, desiderium me incessit efficiendi, ut huic operi in e0ndelebrandis istis imperii Russiet 80lemnibus pars esset. Qu0d quum placuerit imperat 0ri Alexandr0 II., quippe qui litterarum lumen ab imperii Sui gl0ria abesse vetat, iam n0n amplius desiderium eSt Sed 0ificium, cui ut satisfiat religi0nis QSt. Cohaeret autem eum hac destinatione aliud idque tantis 30lemnibus dignum. Quum enim totum opus impensis imperat0ris paratur, tum Statutum est, ut n0n in venditi0uum sed ad donandum paretur.
y Pro t0ta operis ration0 imprimis c0mparari p0test editi0 00dicis Alexandrini, d0ctae Angliae thesauri, curae IIonrici Ilabor demandata. C0mprehendit illa tribus v0luminibus t0tum Veteris Testamenti textum eumque paucis exceptis integrum, accedente quarto volumine pr0leg0mena cum c0mmentariis palae0graphi eis c0ntinente. Quam ad inStituendam quae facerent dudum praeparatis, opus abS0lutum est sedit ire latente se labores plane Hercule0s Se exantiasse in intia ann08 quattuordecim; primum enim v0lumen L0ndini prodiit l812, tertium ibidem 1S26. Nupeia c0dicis atieuui editici, instituta illa quidem ad m0dum editi0nis bibli0rum Graec0rum vulgarem pr0ptereaque ii istrae editioni dissimillima, ab Eminentissimo Card. Angel0 Maio suseopta est unu0 1828, ips0que defunct0 curis S. I ex. Car0li Vercell0ue e irrecta pr0diit ann0 1858.
16쪽
Nihil igitur exemplarium Venale erit, sed omnia per totam Christi ecclesiam, ubicumque litteris l0cus
atque h0n0s est, a clementis Simo imperatore d0nabuntur. Haec dum promittuntur nuntianturque, Verendum est ne splend0rem aut gl0riam editi0nis e0mmuni utilitati antep0suisse Videamur. Quam in Suspici0nem ne incurramus iam prori8um eSt. Quo enim anno editi0nem 110Stram 80lemnem, ut hune ei titulum imp0nam, pr0dituram Speramu8, in eundem alteram paramuS, communi destinatam usui. Haec et ipsa rati0nem habebit criticam: totum enim textum
simili modo repraesentabit atque hoc ipso libr0 aliquot codicis f0lia expressa dedimus; repetet in8uperp0ti0rem pr0leg0menorum partem cum c0mmentario eritic0, itemque tabulam t0tius paginae ScripturaS ad ipsius codicis 1110 dum exhibentem. Postquam igitur sediti0 mai0r et principalis prodierit Petr090li, sine m0ra proditura est min0r sive manualis Lipsiae apud F. A. Brochlistus, et quidem preti0 praeterm0rem modic0 nec ipsa enim munificentiae imperat0riae expers erit. Ips0 vero ann0 1862 Lipsiae n0n pr0dibit nisi t0tum Novum Testamentum eum Barnabae epistula et fragmentis Pastoris, quod ann0 fere p0st excepturi sunt, ut Speramus, Veteris Testamenti libri, quicquid horum Sinaitico monumento aetatem tulit. Quae quum ita Sint, nihil magi8 gaude0 quam quod spes, quam audacter expressi litteris Callirae ineunte vero anni 1859 ad virum summum P. de Fallienstein datis, luculentissime confirmata est Scripsi ibi enim hunc in m0dum: se Im Verti auon aui die dem Unternelimen gug0Wandie li0he Lais ei liche
itur Hand schrist in Aussielit stellon gu durseu. Die Vatilianiscli 0 Haud schriit Lanutu man seit drei Jahr-hundet ten, bev0r vielgehegien Wiliis heu sturcii thre Herausgabo geuligi Wurde. Viellelelit bellaris statijener Jahrbundet te nur eben 80 vieler Jalire, una dio chris iliche Literatur init der j etZt auigefundenon, et 0r ilirer k0sibat Sten Urkunden, gu bereicher Sed iam nunc paullo uberius de ips0 c0dice reserendum dicendumque est. Cuius cognoSeendi quanta eXSpectatio Sit probe scientes, tenacitatis vel certe parcitatis laudem adpetituri videremur, si satis haberemus 0mnia in p0Sterum promisisse, in praesens nihil dantes. Qua laude Spreta primum referemus qui libri f0liis Sinaiticis c0ntineantur et qu0 illi su ordine excipiant; deinde breviter de antiquitate c0dieis explicabimus; tum lectionis specimina ex plerisque Novi Testamenti libris desumpta adscribemus, addita nota de correctoribus textus antiquissimi; denique integrum textum 110nnullarum paginarum eX utroque Testament0 adiectis 110tis aliquot exhibebimus. Primum igitur dicendum qu0s et qu0 ordine libros eod0x c0 tineat. Constat nunc foliis 345 et dimidio. Ex his 199 Veteris Testamqnti sunt, 147 et dimidium Novi Testamenti, cuius u0mine eX ip SiuS c0 diciS auctoritate etiam Barnabam et Past0rem c0mprehendimus. Initium textus Voteris Testamenti fit uno latio primi Chronic0rum libri, cuius ad capita IX. X. XI. pertiuet. Sequuntur folia sex, quibus c0ntinetur textus libriisque a capite inde Secundo, quibus Verbis codex Friderie0- Augustanus deficit, integer. Terti il000 foliis 0ct0 legitur liber ιουδε .di, ab initi0 usque ad finem. Quartum et quintum l0cum tenent foliis 26 Maccabae0rum libri primus et quartus integri. Sequitur foliis 26 Esaias totus eum foliis sex pri tribus
17쪽
titulis nil est nisi βαρυαβα). TQ lxηV. Altero loc0 de antiquitate codicis breviter dicam. Breviter, inquam; eXplicatiora enim in pr0- leg0mena Servanda Sunt. Hanc in rem quae Callirae iis Scripsi litteris quae inventi thesauri primum nuntium in patriam adferebant λ': ses tir diu se Hantis christ nun bellari os WenigStens gur Feststelliingites Jahrhunderis ilirer Enist0hung kaum eines Datulus; denti das s sio im vi er i en christlichen Julii hunderi ge80hrieben sei, das lassi steli mit all0n Argumenten, die in der palli0graphischen Wissensetistit
gellen, fast ausser allen ZWeilal stellen , ea n011 90ssum quin repetam atque c0nfirmem. Accurati0ra quaerenti illud tantum p 0terit dubium videri, utrum e0dex ante medium Saeculum quartum an p0Stdemum sit SeriptuS. Primum antiquitatis argumentum in Scriptura p0situm esse constat. C0 dicis Scriptura s0rmas unciales habet eiusm0di, ut pr0Xime accedat ad n0nnull0rum Herculanensium ali0rumque δὲ e0dicum Papyraceorum uSum, neque ulli membranace0rum quos n0vimus cedat Summae antiquitatis Specie. Qua in re quid inprimis valeat quaerenti adtendendum est ad c0nstantem Drmarum partim quadrarum partim
in Ita inscriptio libri habet, subscriptio αἶδειου.
' Ita inscripti0 et singularum paginarum tituli habent. In Subscriptione est απο τολω .h Sic habet epistulae subscripti0. Inscripti0 nulla est nec magis in paginis tituli habentur. si Subscripti 0 nil nisi πετρου α habet.' Ita et inscriptio et subScripti0.
18쪽
1 0tundarum puritatem, a qua quidem in antiquissimis libris ne tum quidem disceditur ubi, ut sa0pissimust versu exeunte, propter Spatii angustias minuti0res litterae adhibentur. Talis puritas ut in Sinaitic0 codice, in Vatican0, in Alexandrin0, in Ephraemi Syri rescript0, in Octateuelli fragi sentis Parisiensibus, Lugdunensibus, Petr0p0litanis, in altero Di0800ride Vindobonensi, in altero palimpsesto evangeliorum Guellai bytan0, in Genesis fragmentis C0ttonianis, in Di 0uis Cassii fragmentis Vaticanis, item in aliis
u0nnullis sacri textuS fragmentis invenitur: ita non amplius intacta mansit in altero Di0800ride Vind0bonon Si, quem ineuntiS Saeeuli Sexti esse ipse scriptor testatur, nec magis in aliis eiusdem ut videtur aetatis eo dicibus, quales Sunt Vindobonensis Genesis purpurea, Numerorum liber palimpseStus Petr090litanus, alter evangeliorum c0dex palimp808tus Guellai bytanus. Quamvis igitur a prisea illa scripturae uncialis puritate ad aetatem Sext0 Saecul0 priorem concludendum Sit, tamen inter primum et quintum, opin0r, fluctuare p0terit si quis solas litterarum seruias spectaverit. Quom in modum dubitantem ad certi0ra aliud ducit et ipsum seripturae proprium: nondum enim c0dex Sinaiticus initialibus quas v0cant litteris utitur. Hoc an in quinti saeculi codicibus inveniatur, p0SterioreS enim non in CenSum veniunt,v0h0mentur dubit0. Qui enim c0 dices et Graeci et Latini quint0 Saecul0 scripti videntur, qua in re qui Studia palaeographica quodammod0 excoluerunt mecum consentientes hab00, initialium usum litterarum habent. N0n item papyri, nec magis antiquissimi codices nostri reliqui, ut codex Vaticanus et celeberrima Octateuelii fragmenta. Di08c0ridum quidem Vind0b0nensium alter, qui Iulianae Anteiae librum aetatu haud dubie superat, initiales habet magnitudinem reliquarum litterarum parvo momento eXeedenteS. Denique in taxanda scriptura non praetermittenda est interpunctionis rati0. Haec in Sinaiti 0 c0 dicen0n mod0 maxima simplicitate utitur, sed est etiam per plerasque utriusque Testamenti partes rariSSima, ita quidem ut plerumque finita aliqua textus continui serie, ubi vel maxime eXSpeetaS punctUm, prorSuS nihil eiusmodi adp08itum sit, atque saepe etiam c0ntinuus textus nulla alia re nisi vacuo di8tinguatur Spati0, qu0d quidem 11011 raro c0rrectorum manus ad Supplendum punctum adhibuitia Rursus hae in re eo dici Sinaitic0 mai0r est cum papyris et Vaticano codice similitudo quam cum aliis m0numentis iisque ut videtur p08terioribuS. Palae0graphiae sacrae Studiosi facile mem0res erunt quant0pere Le0nh. HugiuS in ea quam ann0 18 10 do antiquitate c0 dicis Vaticani scripsit commentati ine delectatus sit textu Vaticano qualibet pagina in tres columnas distincto, ita ut si si liber expansus ob 0cut 08 ponatur Sex c0lumnas Simul un0 intuitu e0mplectamur. Hinc se superficiem libri vix n0n praebere Speciem prisci v0luminis se dicit e0ncluditque inde eximiam seius vetustatem esse verbis his: si Singularis haee forma e0 dicis d0cet eum Scriptum sui88e qu0 temp0re a voluminibus ad libr08 transitum, atque e0rum prisca faeie S, cui oculus iam inSueVerat, retenta e8t, quo voluminibus quantum fieri poterat libri quam simillimi essent, et rei novitas c0niunctam VetuStati8 Speciem pr0pagaret. Cf. l. l. p. 13.) Ad quae addit n0n aliud sibi innotuisse Simile m0numentum nisi illustre Di0nis Cassii fragmentum I. Quam vero ille Vatieani codicis laudem praedicat, eam Sinaiticu8 eXSuperat eo qu0d, exceptis pariter atque in Vaticano libris p 0etieis Sive Stich0metricis, qua Vi8 pagina n0n tres sed quattu0r columnas exhibet, ita ut expans0 libro 0ct0 c0lumnas un0 intuitu c0mplectamur, etiam mai0re prisci v0luminis specie dee0pti. Quae res e0 plus valet qu0d similis ratio
in alio codice non inventa eSt.
' Aecedunt alii paucissimi, ut Pentateuchi Samaritani sexemplaria duo veterrima apud Naplusense8, insignia Pentateuchi Latini fragm0nta Lugdun0nsia, codex Gra cus patristicus 110ni fore saeculi in Vatini insula, evangeliarium octaVilere Saeculi, quod Alex. L0ban0W princops C0nstantinop0li nuper ad bibli0thecam Imp. Petropolitanam misit.
19쪽
Praetere0 in praesens insignis antiquitatis argumenta quae praebent e0 dicis Sinnitiei 0rth0graphia cum atteali 0 imprimis c0nsentiens, item libr0rum N0vi p0tissimum Testamenti 0rd0, item Singul0rum N0vi Testamenti libr0rum et inscripti0nes et subscripti0n08, quarum simplieitatem nihil Superat, item
Variorum e0rrectorum rati0nem, qu0rum ne ii quidem du0 qui aliquot certe sa0eulis p08t plerasque utriuSque teXtuS parte S rec0gnoverunt accentuum usum habuere. Sud de capitulis Ammonii cum Eusebii can0nibus di eam. Haec harm0niae cuiusdam eVangelicae instrumenta in communem e0 distum uSum iam eii ea medium Saeculum quartum abisse teStantur Caesarius et Epiphanius atque etiam Hier0nymuS, illi nec a Latinis abesse volebat. Neque aliud testantur antiquissimi N0vi Testamenti c0dices n0stri cimnes praeter 80l0s Sinaiticum, qui ab ipsa prima manu 0mnino nihil eiusmodi habet, et Vaticanum, qui aliam ad peculiarem textus tum evangelici tum ap0St0liei distineti0nem habetia Qua ex re quod Sumitur argumentum quantam in Summa codici8 vetustate pr0banda vim habeat, facile cuivis clarum erit. Nec vero minus valet quod c0dex Sinaiticus tanquam ad ipsum canonem pertinentes Barnabae epistulam et Hermae Past0rem praebet. Quum enim pr0be SelmuS Saeeulis secund0 et terti0 utrumque hunc librum ad ean0uicam auctoritatem adspiraSSe et a multis reVera inter canonic08 receptum eSSU, cuius r0i testes luculentos habemus prae ceteris Clementem Alexandrinum et Origenem, atque etiam ante medium Saeculum quartum et Barnabae epistulam et Pastorem eum actibus Pauli et ap0calypsi Petri inter α et εγο με α i. e. dubiae auetoritatiS libr0S recepisse EuSebium, qu0cum egregie e0nsentit
index ille can0nie0rum libr0rum eo diei Clar0m0ntan0 1 0dii fere saeculi sexti additus sod ipso haud dubie aliquot saeculis antiquior si Barnabae epiStula, I0hannis reVelatio, netus ap0St0J0rum, paSt 0r, actus Pauli, revelati0 Petri ), tum inter omnes c0nstat eXeunte fere saecul0 quarto si. e. in conciliis La0diceae anno 364 ut Carthagine anno 397 habitis) de cau0nicis ecclesiae libris publiee praeceptum HSse nec vero Barnabam aut Past0rem l0 cum in iis habuisse. Qua in re quae codici Sinaitie0 c0nsensi0 intercedit eum Eusebio atque e0 dicis Clar0montani canone, augetur etiam eo qu0d inter Barnabam et Pastorem Sex lalia exciderunt, quibus tertium eX antileg0menis EuSebit Scriptum fuisse perquam probabile fit; neque magis codex ad finem integer Superest, deperdita ip8ius Past0ris maiore parte. Quando vero talem codicis biblici maxima cum cura atque elegantia ad ii nati m0dum placuisse putemus 3 Simile quidem exemplum aliud nullum habemus. Nec enim apte c0mparari p0te8t Alexandrinus e id0X, in quo ea nonie0s Novi Testamenti libros utraque Clementis epistula excipit. Quamvis enim concedendum sit, pri0rem harum epistularum antiquissimis temp0ribus is Sam qu0que can0ni eam auctoritatem adsuetasse, etsi nec apud Eusebium nec in canone c0 dicis Clar0m0ntani cum Barnaba atque reliquis e imponatur, n0nnullis vero l0 eis etiam publice legi Saecul0 quart0 ad finem vergente testatus sit Hidr0nymus de vir illustr. cap. 15), tamen alteram non10 unquam tali h0nore dignam habuit. Hinc alia is iam ean0nica sui temp0ris ratione Script0r 00dicis Alexandrini ad adiiciendas Clementis sepistulas perduetus osse censendus est. Neque ullo modo credi aut pr0bari potest in e0dice Sinaitic0 incuri0s0 r0p0titos usso ex antiquiore exempl0 libr08 ip 80 illo temp0re ab ecclesia publice repr0bat s. Denique, ut rursus alia praeteream, in quibu8 Sunt SubScripti0nes libris Esdrae et Estherae manu c0rruet0rum additae, ex Novi Testamenti textu du0 lecti0nis exempla asseram, in quibus et ipsis certui nest summae antiquitatis n0ta. Alterum eX Marci evangeli 3 petitum est, alterum ex 0pistula ad Eph0si is inscripta. Prius ex veteri e insuetudine Sic editur, ut caput eXtremum Versus c0mplectatur viginti. Nec
aliter habent c0dicos Graeci u0stri laudatissimi Saecul0rum ut videtur quinti et Sexti, Alexandriuus Loudinensis, Ephrastini Syri Parisiensis, Begae Cantabrigiensis, cum uncialibus reliquis quattvibi dedi vi ot0mnibus minusculis, item c0 dices Itali septem cum Vulgatae 0mnibus, item Syriaci 0mnes, item interpros
20쪽
G0iluis, alii. Nihil0minu8 EuSebius ad Marinum testatur, in accuratis exemplaribus fere omnibus sextrem0s Vel SuS du0decim dee Sse, quod testimonium etiam Hier0nymus e0nfirmat, Scribens Hedibiae , 0mn0s Graeciae libr08 paene h00 capitulum n in habere Quum igitur plus quingenti eo disses Graecia quint0 inde Saecul0 Scripti mir0 consensu eos exhibeant versus, qu08 Eusebius ante annum 340 qu0 mortuus e St) in plerisque codicibus non invent0s testificatur, s0li e0ntra stant codd. Sinaiticus et Vati-
Plus etiam, ut videtur, l0cus epistulae ad Ephesi0s pr0bat. Huius enim in principi 0 00dices
invenisse, quemadmodum nec Marci0nem aliter legisse probabile est. Post Basilium 110 10 amplius eius lecti0nis meminit; quid qu0d Hier0nymus, quum Origenis commentarium ad suum consciendum Vel maXime adhiberet, verba magni magistri ex ipso quem ante ocul0s habui 88et textu n0n ex securi08i0re interpretati0ne pendere n0n Satis adsecutus Videtur. Cf. N0v. TeSt. meum l. l.) Iam Vero soli c0dicum omnium Sinaiticus et Vatistanus y, uterque a prima manu, cum se Veteribus se Basilii codicibus c0nveniunt. Haec satis erunt ad docendam c0 dicis Sinaitici vetustatem reliquis superstitibu8 0mnibus mai0rem, nisi quod Vaticanum pr0xime c0gnatum habet. Quibus in p0nderandis neque negligendum illud est, qu0d tot tamque graVia argumenta c0niuncta se offerunt, neque quicquam est qu0d C0ntra Valeat. Terti0 l000 lecti0nis specimina dabimus ex plerisque Novi Testamenti libris petita: qua re multis gratum factum iri et Seio et vehementer gaudeo. In brevi adn0tatione eritica apparatum Sequar septimae N0vi Testamenti editi0nis meae, quem ipsum adire velim plura desiderantes, quae ut h00 l0000mitterem sua Sit brevitatis studium. Matthaei 1, 5 00dex Sinaiticus - cui in numero instrumontorum critic0rum Signum S deStina Vi habetiεI ut B c0p sali k, item LGl 'δ eum BC'a iit' et0 1, 6 δαυειδ plene Scriptum) δε ab8que o βασιλευς cum B et al* 0te 1, 8 et 9 οζειχ' cum BA, D in Le) οζιασ. 1, 10 et 1l ζωσεια uoci ειας cum B, D in Le, A1, 14 σαδωχ bi S 1, 18 του δε ι σου λοῦ σπου η γεγεσισ ρυπωI 'v. μυησπηροεισης soluittit h. l. γαῖ cum BC Zaliis etc) πης 1, 19 7rαραδειγμ ατισα cum CEELMPSUVA et e) a prima et tertia, δειγμιατισαι ut BZ 1.) ab
in Cf. Nov. Test. mea editio VII. ad h. l. Ex Latinis 80lus accedit c040x Italao Taurinensis, 0lim Bobbi0nsis, qui ipse ad quartum Saeculum referenduSVidetur. Tamen etiam tres versiones 0rientales: Armena, Aethiopica, Arabica, quamvis c0ntra Stent c0 dices l0nge plerique, eandem antiquissimi textus rationem c0nfirmant. Ex hoc vel alio fonte persimili fluxerunt quae secundis curis inlata sunt c0 dici Vind0bonenSi epp. Ρaulin. apud n08 numer0 67 signato. In his est etiam quod verba ευ ε ρε co punctiS n0tantur.