장음표시 사용
101쪽
i. AD CORNELIUM NEPOΤEM. Ctii dono lepidum novum libellum,
Arida modo pumice expolitum Corneli, tibi a namque tu solebas
Meas esse aliquid putare nugas,. I m tum, cum ausus es unus 1talorunt Omne aevum tribus explicare cellariis
Doctis, Iuppiter, & laboriosis. Quare habe tibi quidquid hoc libelli est. - - qualecumque: quod, o patrima Virgo,
. Plus uno maneat perenne saeclo. -
Lugete, o veneres, Cupidinesque, Et quantum ess hominum venustiorum ι -- '
Passer mortuus est meae puellae , ε -
passer deliciae meae puellae, Quem plus illa oculis suis amab t.
Nam mellitus erat , suamque norat Ipsam tam bene , quam .puella' matrem I - . E a Nee
102쪽
roci C. Val. Catuli, Nee sese a gremio illius movebat, . Sed circunisiliens modo huc, modo illue, Ad solam dominam usque pipilabat I . Qui nunc it per iter tenebricosum Illuc, unde negant redire quemquam. At vobis male sit, malae tenebrae Orei, quae omnia bella devoratis; Tam bellum mihi passerem abstulistis. Oh factum male oh misiale passer Tua nunc opera meae puellae Flendo turgiduli rubent ocelli.
3. ' AD VER ANNIUM EX HISPANIA
Ueranni omnibus e meis amicis Antistes mihi millibus trecentas: Venista ne domum ad tuos penates, Fratresque unanimos , tuamque matrem enisti o mihi nuntii beati εVisam te incolumem, audiamque Hiberum Narrantem loca , facta, nationes, Ut mos eli tRus: applicansque collum, Jucundum os, oculosque suaviabor. O quantum est hominum beatiorum,
Ruid me laetius est beatiusvet 3
Ni te plus oculis meis amarem a Jucundissime Calve, manere isto Odistem te odio Vatiniano . . cNam quid seci ego, quidve sum locutus, Cur me tot male perderes Poetis risti Diimala niista dent elienti,
103쪽
Elegia. Qui tantum tibi misit impiorum. Quod si, ut suspicor, hoc novum, ac repertum Munus dat tibi Sulla litterator: - Non est mi male, sed bene, ae beate , Quod non dispereunt tui labores. Dii magni, horribilem, & saerum libellunt, Quem tu scilicet ad tuum Catullum Misti, continuo ut die periret SSaturnalibus optimo dierum . . . Non non hoc tibi, salse, sic abibit. Nam si luxerit, ad librariorum Curram scrinia, Ccessos, Aquinos, Suffenum, omnia colligam venenata, Ae te his suppliciis remunerabor . Vos hinc interea valete, abite Illuc, unde malum pedem tulistis Sateli incommoda pessimi Poetae .
Poetae tenero meo sodali VElim Caecilio, papyro, dicas: ε .r Veronam veniat, Novi relinquens Comi moenia, Lariumque litus. Nam quasdam volo cogitationes , Amici accipiat sui, meique. Quare, si sapiet viam vorabit.
Chommoda dicebat, siquando commoda vellet Dicere , & έ insidias Arrius insidias: Et tum mirifice sperabat se esse locutum , i Cum quantum poterat, dixerat hinsidias . Credo sic mater, sie Liber avunculus ejus, Sic maternus avus dixerit, atque aVia . Hoc misso in Syriam , requierant Omnibus aures cΛudibant eadem hie leniter, & leviter:
104쪽
ibi C. Val. Catulit . Nec sibi post illa metuebant talia verba rCum subito adfertur nuntius horribilis: Ionios fiuctus, postquam illuc Arrius isset, Iam non Ionios esse, sed Hionios.
Smyrna mei Cinnae , nonam post denique iuuam coepta est, nonamque edita post hiemem , Nillia cum interea quingenta Hortenfius uno In pede sans fixo carinina ructat hians s Smyrna cavas Arsacis penitus mittetur ad undas rSmyrnam incanet diu saecula pervolvent. At Volusi annales Paduam morientur ad ipsara, Et laxas scombris saepe dabunt tunicae . 'Parva mei mihi sunt cordi monimenta laboris ; ;At popular tumido saudeat Antimacho.'
3. INFERIAE AD FRATRIS Tt1MULUM IN TROIANO LITORE EXTINCTI.
Multas per gentes, di multa per aequora vectasi 'Advenio has miseris, Frater , ad inferias:
Ut te postremo donarem munere mortis, 'Et mutum nequidquam adloquerer einerem, Quandoquidem sortuna mihi tete abstulit ieiunii. Heu miser indigne frater adempte mihi Nunc tamen interea , prisco quae more parentum Τradita sunt tristes munera ad inserias, Accipe fraterno multum manantia fletu: Atque in perpetuum, Frater, ave, atque vale .
Jueundum , mea vita, mihi proponit amorem Hunc nostrum inter nos, perpetuumque sere. Dii magni, saeite, ut vere promittere possie, Atque id sincere dicat, oc ex animo : - - -- Uc
105쪽
Elegia. TOIUt liceat nobis tota perducere vita Alternum hoc sanctae foedus amicitiae r
eum uxorem am det Catullium rogaverat . usCarmina consolatorio sibi scriberet, is quasdam tegendox mitteret ...
Quod milii sortuna, casuque oppressias acerbo, Conscriptam hoc lacrimis mittis epistolium rNaufragum ut eiectum spumantibus aequoris undis Sublevem a mortis limine restituam, Quem veterum dulci scriptorum haud carmine Musae oblectant, cum mens anxia pervigilet: DId gratum est mihi, me quoniam tibi ducis amicum ιMuneraque , &Μusarum hinc petis , de Charitum. Sed, tibi ne mea sint ignota incommoda, Manli, Neu me odisse putes hospitis ossicium, Accipe, queis nierser sortunae fluctibus ipse, Ne amplius a misero dona beata petas . Τempore, quo primum vestis mihi tradita pura est
Iucundum cum aetas florida ver i ageret, . Multa . satis lusit non est Dea nescia nostri, Quae dulcem curis miscet amaritiem. Sed totum hoc studium luctu fraterna mihi mors Abscidit. O misero frater adempte mihi. Tu mea, tu moriens fregisti commoda frater: Tecum una tota est nostra sepulta domus: omnia tecum una perierunt gaudia nostra, Quae tuus in vita dulcis :alebat amor, Cuius ego interitu tota de mente fugavi Haec studia, atqae omnes delicias animi. Ignosces igitur, si, quae mihi luctus ademit, . Haec tibi non tribuo munera. , cum nequeo. Nam quod scriptorum non magna est copia apud me,
106쪽
I C. Pal. Caruli; ἰHoc sit , quod Romae vivimus: isa domin ;Illa mihi sedes, illi e mea carpitur aetaS:
Huc una ex multis capsula me sequitur .. Quod cum ita sit, nolim statuas, ma mente maligna. Id sacere, aut animo non satis ingenuo:
Quod tibi non utriusque petiti copia saeta est:
Ultro ego deserrem, copia si qua seret. Non possuna reticere, Deae , qua innituν in ' re Iuverit, aut quantis juverit ossiciis, Ne sugiens seelis obliviscentibus aetas Illius hoc caeca nocte tegat studium . Sed dicam vobis: vos porro dicite multirΜillibus; 6c facite haec charta loquatur anus .. omnibus inque locis celebretur fama sepuli ix,
Notesca que magis mortuus , atque magis: Ne tenuem texens sublimis aranea telam,
. Deserto in Manlii nomine opus facias: Nam mihi quam dederit duplex Amathusia curam, Scitis, & in quo me torruerit genere e Cum tantum arderem , quantum Τrinacria rupes , Lymphaque in Oetaeis Malia Τhsrmopylis e. Naesta neque adsiduo tabescere Iumina fletu Cessarent, tristique imbre madere gon α: Qualis in uerit pellucens verti est montis.
Rivus, muscoso prosilit e lapide, Qui cum de prona praeceps ei, valle volat , 'Per medium densi transit iter populi ,
Dulee viatori Iasso in sudore levamen , Cum gravis exustos aestus hiulaat agros Αe velut in nigro iactatis turbine nauti, Lenius adspirans aura sectanda venit,
Iam prece Pollucis, jam, Castoria implora in rΤale fuit nobis ManIius auxilium .s '. Is clausum lato patefecit limite campum, Isque domum nobis, isque dedit dominam Se fert illa domum, , fulgentem in limine plantam Innixa , arguta constituit solea; Conjugis ut quondam flagrans advenit amore,
107쪽
Eter a. I. IProtesilaeam Laodamia domum Acceptam, frustra, nondum cum sanguine sacro Hostia coelestes pacificasset heros. Nil mihi tam valde placeat, Rhamnusia virgo, Quod temere invitis suscipiatur heris . , Quam jejuna piam desideret ara cruorem, 'Doeta est amisso Laodamia viro , Quod scibant Parcae non longo tempore abςsse, si miles mitros isset ad Iliacos.
Nam tum Helenae raptu primores Argivorum Coeperat ad sese Troja ciere viros: Troja nefas , commune sepulcrum Europae , Asiaeque; Troja virum, & virtutum omnium acerba cinis: ae nempe di nostro letum iniserabile fratri Adtulit: hei misero stater adempte mihi, iHei misero fratri jucundum lumen ademptum , cum una tota est nostra sepulia domus. omnia tecum una perierunt gaudia nostra ,
Quae tuus in vita dulcis alebat amor. . hQuem nunc tam longe non inter nota sepulchra, Nec prope cognatos compositum cineres,
Sed Troja obscena, Troja infelice sepultum. c Detinet extremo terra aliena solo. .
Ad quam tum properans fertur unde undique pubes Graeca, penetrales deseruisse focos , Ne Paris abducta gavisus libera sponsa i . otia pacato degeret in talamo. - Quo tibi tum casu, pulcherrima Laodamia, Ereptum est vita dulcius, atque anima iConiugium; tanto te absorbens vortice amoris iae: tus in abruptum detulerat barathrum. . Quale ferunt Graji Peneum prope Cyllenaeum
Siccari emulsa pingue palude solum, Quod quondam eae sis montis sedisse medullis 3 Audet salsiparens Amphitryoniades: Tempore quo certa Stymphalia monstra sagitta, Perculit, imperio deterioris heri: iPluribus ut coeli tereretur janua Divis, i
108쪽
io 6 C. Val. Catullii Hebe nec Ionga virginitate foret , Sea tutis altus amor barathro suit altior illo Quod Divum domitum serre jugum docuit. 'INam neque tam carum confecto aetate parenti 'Una caput seri nata nepotis alit: Qui cum divitiis vix tandem inventut aviti Nomen testatas intulit in tabulas, lImpia derisi gentilis gaudia tollenu . ' Suscitat ab cano vulturium capite. Sed tu' olim magnos vicisti sola furores, Ut semel es flavo consiliati viro. hloe tibi, quod potui, confectum carmine' munua Pro multis Manli redditur ossiciis :Ne vestrum scabra tangat rubigine nomen Haec atque illa dies; atque alia atque alia is i
Huc addent Divi qu1m plurima, quae Themis Quin Antiquis solita est muneta ferre piis i ii
ΡHaselus ille, quem videtix hospites 1
Ait suisse navium celerrimus, Neque ullius natantia impetum trabis. Nequisse praeterire, sive palmulis, opus foret volare , sive linteo. Et hoc negat minacis Adriatici Negare titus, insulasve Cycladas , Rhodum ve nobilem, horridamVe Thraciam Propontida , trucemve Ponticum sinum Ubi iste pin phaselus, antea fuit Comata silva: viam Cytorio in juga Loquente saepe sibilum edidit comas . 4. '.
Amastri Pontica, di Cytore buxifer , Tibi hae e sujsiei di esse cognitissima .c a Ais
109쪽
Ait phaselus t ultima ex origine Τuo stetisse dicit in caeumine, Tuo imbuisse palmulas in aequore: Et inde tot per impotentia ireta. Herum tulisse, laeva, sive dextera Vocaret aura, sive utrumque Iupiter
simul secundus incidisset in pedem: Neque ulla vota litoralibus Diis Sibi esse facta, quum veniret a mari Novissimo hunc ad usque limpidum lacum, Sed haec prius suerer nunc recondita Senet quiete , seque dedicat tibi,
Gemelle Castor, & gemelle Castoris.1. HORTORUM DEUS Custos prodisti, qua sibi liiantur , viatori exponit
Ego haec, ego arte fabricata rustica, Ego arida, o viator, ecce populus, Agellulum hune sinistra, tute quem Vides, Herique villulam , hortulumque pauperis
Tuor, . malasque suris arceo manus . iMihi corolla picta vere ponitur: Μihi rubens arista Sole servido: 'Mihi virente dulcis uva pampino: Mihique glauca duro oliva frigore. Meis capella delicata pascuis In urbem adulta lacte portat ubera; Meisque pinguis agnus ex ovilibus
Gravem domum remittit arte dexteram rΤenerque , matre mugiente, vaccula
Deum profundit ante templa sanguinem Proin viator hunc Deum vereberis,
Manumque lariam habebis: hoc tibi expedit.
110쪽
1. AD EGNATIUM SEMPER RIDENTEM.
Egnatius, quod candilos habet dentes, 'Renidet usquequaque t seu ad rei ventum est Subsellium , cum orator exeitat fletum,
Renidet ille: seu pii ad rogum si ii
Lugetur , orba cum flet unicum mateD,
Renidet ille: quidquid est , ubicumque est .
Quodcumque agit, renidet: hune habet morbum Neque elegantem, ut arbitror, neque urbanum αQuare monendus es mihi, bone Egnati , Si urbanus esses , aut Sabinus, aret Tiburs, Aut porcus Umber, aut obesus Etruscus, Aut Lanuvinus ater , atque dentatas, Aut Transpadanus, ut meos quoque attingam, Aut quilibet, qui puriter lavit denter pTamen renidere usquequaque te nollem: Nam risu inepto res ineptior nulla ethia
Ο sunde noster, seu Sabine , seu Tiburs , Nam te esse Tiburtem autumant, quibas non est Cordi, Catullum laedera: ae quibus cordi est,. Quo vis Sabinum pignore esse eontendunt si Sed seu fabine , sive verius Tiburs, Fui libenter in tua suburbana Villa , malamque pectore exspui tussim rNon immerenti quam mihi meus Venter . Dum sumptuosas adepto, esse dedit, coenas . Nam Sextianus duin volo esse conviva , orationem in Attium petitorem, Plenam veneni, de pestilentiae legit. Hic me gravedo frigida, & frequens tussis, suuassavit, usquedum in tuum sinum fugi, Et me procii avi ocimoque , dc urtica . mare resectus maximωt tibi grates ,