Quinti Horatii Flacci Opera omnia

443쪽

ARS POEHOA. 20se diutis ot victi Dodo deterruit Orpheus, Dictus ob hoc lenim tigre rabidosque leones; Dictus et Amphion, Thobina conditor arcis,

Saxa movero sono testudinis ot preco blanda assDucere quo vellat. Fuit haec sapientia quondam, Publica privatis soceraere, aera Nolanis,

concubitu prohibere vago, tam jura maritia, oppida moliri, leges incidero ligno;

Sic honor et nomon divinia vatibus ainuo Carminibus venit. Post hos insignis Homerea Drtaeusque mares animos in Martia bella Versibus Oxacuit dictas per carmina sortes; Et vita monstrata via est; et gratia AEum Pieriis tentata modis ludusque repertus ΜEt longorum oporum finis ne foris pudori Si tibi Musa lyra sollers ot cantor Apollo. Natura soro laudabile carmen an aris Quaesitum est: ego nec studium sino divit vena Nec do quid possit video ingenium alterius ala io Altera poscit opem res et condurat amice. Qui studo optatam cursu contingere metam Multa tuli fecitque puer, sudavit et alia Abstinuit venero et vino; qui Pythia cantat Tibicon didicit priua extimuitque magistrum is Noo satis os dixisse: Em mira poemata pango; occupet extremm scabies mihi turpo relinqui est Et quod non didici sano nescire saeri. Ut praeco, ad merces turbam qui cogit emendaa, Assentatores jubet ad lucrum ire poeta asDivos agris, dives positis in sonore nummis. Si vero est unctum qui recte ponem possit Et spondero levi pro paupere et eripere atris Litibus implicitum, mirabor si sese interi

Noacere mendacem Verumque beatus amicum. lari seu donaria seu quid donare voles cui, Nolito ad vorsus tibi factos ducem plenum Motitias clamabit enim Pulchro bono rectet Panescet super his, etiam stillabit amicis Ex oculis rorem, saliet, tundet pede terram. Ga Ut qui conducti plorant in funere dicunt

444쪽

Dorisor vero plua laudator movetur.

Reges dicuntur multis umore cuivilia Et torquere mero quem perspexisso laborant. 435 An sit amicitia dignus si carmina condes Nunquam te stulant animi sub vulpo latentos. Quintilio si quid recitares, Corrigo sodes Hoc,' aiebat et hoc es melius to posse negarea Bia terquo expertum laustra delere jubebat MOEt malo tomatos incudi reddere Versus. Si dolandoro delictum quam vertere malles, Nullum ultra verbum aut operam insumebat inanem Quin sino rivali equo et tua solus amares. Vir bonus et prudens versus reprehendet inertos, Asculpabit duros, incomptis adlinet atrum Traverso calamo signum, ambitiosa recides ornamenta, parum claris lucem dare cogo Argus ambigue dictam, mutanda notabit, Fiat Aristarchus non dicet: Cur ego amicum Moossondam in nugisi' ina nugae soria ducent In mala dorisum semel exceptumquo sinistro. Ut mala quom scabies aut morbus regius aget Aut sanaticus reor et iracunda Diana, Vesanum tetigisse timent fugiuntque poetam MaQui sinunt agitant pueri incautique sequuntur. Hic, dum sublimis versus ructatur et errat, Si voluti morulis intentus docidit auceps In puteum laveamve, licet, Succurrito,' longum Clamo Io laesi' non sit qui tolloro curet.

Si curet quis opem ferro et demittem funem, Qui scis an prudens huc se prouecerit atquo Servari noliti' dicam, Siculiquo metas Narrabo interitum. Deus immortalis habin Dum cupit Empedocles, ardentem frigidus Aetnam MInsiluit. Sit jus liceatque perire poetis: Invitum qui servat idem facit occidenti Nec semel hoc fecit, nec si retractus erit jam

Fies homo, ponet lamosae mortis amorem. Nec satis apparet cur versus factitet, utrum 4 οMinxerit in patrios cinoros, an tristo bidentiu

447쪽

ARS POETICA. II Moverit incestus corto furit a volut ursus Objectos causae valuit a Dangere clathros, Indoctum doctumque fuga recitator acerbus; Quem ver arripuit tono occiditque Nendo, os Non missura cutem nisi plena cruoris hirudo.