장음표시 사용
11쪽
BAVUS, AEthiopicus fructus Belli, J B. vid. Curcurbitfera Arbor.
ABELMOLOCH Mauritanorum Imperato. C B P. Vid. Ricinus. ABELMOSCH vulgo vid. Alce a. A B H E L. Guilandini. vid. Cupressus- ABIES minor,iongioribus fetis, ramulorum ex omni parte, prorumpentibus Pi ram reserens. Abies foliis praelongis, Pinum simulans, Raji H . Pl. an. 1916. an Picea pumila Clus Hist. B. T. I. lib. 9. p. 2 1. Par . 1 38. Picea minor C B P.493. S sorte Pinus Tubulus, i. Tibulus Phursio, Dalechampos .Lugd.Pag. 7. Hanc elegantem Abiegnam speciem, similitudinis propinquitate, a C; Hermanno
in Horti Acad. Lugd. Batav. Catalogo pag. 497. inter Pinorum genera annumerari, 8c pro Ρino maritima minore C B P. haberi, existimare aequum est, eo quod hujus alioquin non reticendae Arboris, nullam inter Abietes, mentionem facit, etiamsi in Hortis Batavorum celebrioribus, in hunc usque diem, nihil ferme frequentius colitur, ut nobis retulit D. Tuncredus Robinsen, M. D. vir omni eruditione clarus, & de re Herbaria optime meritus , qui aestate praeterlapsa e Bestia in Angliam rediens, hujus ramulum, inter alia selectiora illic collecta, secum attulit, D nobis amicissime donavit. Similes admodum sunt Arbores Picea dc Pinaser, adeo ut plurimos Bolanices peritos, hucusque decepθre, unam pro altera aitUmentes Tanta inter has convenientia verissimile in causa fuit; cur itidem Antiquorum Boianicorum Coryphaeus ipse Dioscorides, ita ambigue de Peuce 8c Pio loquitur, ut inde disci nequeat, utra earum Arborum sit Pinus vel Picear Hinc etiam probabile est Cl. Clin. dubitationem oriri de Picea ; Utrum siti τυ, Theophrasti, an ejusdem 'Eλατη α se . Inter tantas eruditorum altercationes circa hanc rem, quid si Pityn dicamus esse Pinum, ti Peucen hanc nostram Abietem Pinastro consimilem, r. e.9 Piceam veram Antiquorum, concludamus. Hujus Ramuli picturam apposivi in Phlograph. Tab. . . I. & illius brevem descriptionem ab eruditiss. R o desumptam, subjungere haud gravabor. Folia Abiegnis multo longiora ut Pinus videri
possint, non tamen bina ut ex eadem theca exeunt, sed singula e ramis enascunt r bietinorum in modum creberrima, angusta, in maerones acutos, ct pungentes eAcontia,
quem florem fructumve ferat, nobis incompertum. Ubi. supra.
12쪽
Abies major conis sursum sipectantibus, soliis pectinatim Taxi modo disipositis, utrinque virentibus. Abies conis siursum spectantibus. f. mas. C B P. sos. Abies Taxi. foliis, Herman. Hort. Lugd. Bat. P. 1. qui recte hanc distinguit Abietis speciem, a Foemina Theoph. y B. contra sententiam nostri celeberrimi R i, ut videre est in Hi l. Pl. p. 139 s. in Hortis curiosiorum apud Belgas ubique occurrit, ut nos monuit idem laudatus vir D. ri Tancredus Robissen, de quo hujus specimen accepi. Abies minor pectinatis soliis, Virginiana, conis parvis, subrotundis, an Meoeti'& Ahoohoei I. sive Tympanum aqueum, Abies Mexicana minor, Hernand. apud Eec. Hist. Mexie. p. 92. in Horto cultissimo, novisque D minus cognitis stirpibus instructissimo, Reverendisi. Domini D. Hen. Compton, Episcop. Lond. primo collegimus. a D. Banister e Virginia transmissa est, ubi Arbor vitae nostratibus audit. Hujus Iconem videsis Phytogr. Tab. Ia I. R. I. AB ROTANUM mas. ex Surinam, molli hii sitie canescens, nostrum. Rase. Iis. Plantar. app. p. 1866. in Horto Fagellano, apud Belgas, jamdudum collegit, & nobis impertivit stirpium rariorum cultor eximius, & nunc Hortulanus Regius D. Georgius London ; hirsutie excepta, haud plurimum a magno Camphorato distare
Abrotanum elatius subincanum, foliis creberrimis,secundum caulem,in metae formam fastigiatis. an Abrotanum mas. trifido viridique latio. Lusitanicum P BR Io 3. hoc elegantissimum Abrotani genus, in Horto Medico Chelsiano, Londini suburbano, oculis nostris alioquoties lustravimus: Cujas autem erat, quibus locis, qua Regione nascatur. aut undd huc advenit ' nos omnino latet, hujus imaginem habes in Pistogr. Tab. I 2I. D. 2. Abrotanum mas. Tingitanum, ramulis ad tactum glutinosis; an Abrotanum Campe-syi simile Tingitanum. Hort. Lugd. p. a. Nostra tota planta, viscoso quodam glutine, manus inficit. Abrotan. inodorum, soliis Crithmi Obscure virentibus. Schol. Bolan. 18 o. Abrotan . foemina verum Dioscorid. .non. Vid. Chrysanthemum.
AB RUS Alpini, vid. Phaseolus.
ABSINTHIUM tenui lium elegans, ex Hispania CLTu fortii, P togr.Tab. I. Absnth. Hul ense tenuisol. grati odoris, coma delicatiori. Phytogr. Tab. 73. Fig. 2. Absinth. Santonicum, Arabicum. D. Bobari. Scheha Arabum, Absinthii Genus, circa Bethlehem. Rauimos. Hi . Lugd. app. P. ult. Aseneto Seriphio vero di Dioscoride. Dinoni usor. Bolandig. 14. Hac pulcherrima Absinthii specie, cum plurimis aliis novis, ti illustrioribus Plantis, quas summa diligentia, ac indefessis peregrinationibus, per totam fere Europam, sibi conquisivit, Ornatissimus Vir, & hujus Bolanices
Scientiae vere ornamentum, D. D. Guliel. Sherard. nos ditavit.
Absinth. Erysimi folio, Achaovan Alpini quodammodo accedens ex insula yamaicensi. Matri cariae Achaovata dime similis, Erysimi foliis: Absinthii sapore, ya-
annicensis. P togr. Tab. 63. Ib. I. Absinth. minus odoratum,Gaugeticu floribus Chamaemeli solitariis, e foliorum alis; Pi lo r. Tab. I. A. 2.
13쪽
Absinth. Ponticum, repens vel supinum. CBP. Absinth. Ponticum, supinum Herbario eum obf. Lob. Absinthium repens. Tab. Icon, hujus pictura, eXhibetur in P to r. nostr. Tab. 73. Q. I. Absinthii species quibusdam, Cham emetum Chrysianthe
ABUTILON ejusque species, Vid. Alcea. ACACIA vera, s. Spina AEgyptiaca, subrotundis foliis, flore luteo, siliqua brevi
pauciorib. isthmis glabris, & cortice, nigricantibus, donata. Acacia nigra Theophrast. Plin. lib. 13. c. 9. Acacia tia, Neapolitana. Fab. Column. apud Rec-866. Acacia foliis scorpioides leguminois. CBΡ. 392. Acacia mas. Pr. de Pl. 2 vt. p. Is . Acacia Vera. Bellon. OU. lib. 2. c. 56. B. Hist. Pl. T. I. I. 12M. 429. hujus eXhibetur in P togr. nostr. Tab. I 2I. D. I. sub titulo B. susAcaciae ricame, spinis candicantibus horridae, siubrotundis foliis odoratissimae. Acacia altera vera, s. Spina Maetcatensis, Vel Arabica, foliis angustiorib. flore albo, si liqua longa, villosa, pluribus Isthmis, & cortice, candicantibus, donata. Acacia candida. Theoph. lib. q. Hist. Pl. c. 3. & Plinii, lib. 24. c. I 2. Acacia Sant, S Ahalia, s. Acacia scemina. Pr. Alpin. de Pl. Vnt. AGbos Festuri qΗδ. . --ud posse.us uod --, i R Iμιώγμe r . -- --ε--. - Acacia forte Vesing. in Ob
Eadem floribus luteis, sorte Acacia AEgyptiaca, soliis scorpioides, leguminose ; siliquis albis, compressis, Isthmo interceptis; floribus luteis. Hort. Lugd. Acacia AFicana Abruae foliis, aculeata, spinis longiss. horrida Phlogr. Tab. I 2 I. M.
a. forte Acacia Americ. spinosiss. floribus luteis globossis; fructu tenui, toroso, dulci. Bron. Prodr. 2. an FruteX Pa stinus Bellon. Myrrhae arbor ab eodem creditus, Ob . lib. a. c. 8O. Acacia spinosa, foliolis perexiguis, & veluti crispatis, Madera palana. P togr. Tab. I. A. 3. forte Frutex foliis Acaciae Mesopotamicus. Fab. Column. Not. in Reccum. Acaciae similis Mesopotamica minutiss. foliis, siliqua integra, contorta, crassa, &obtusa, sive siliqua Nabathaea. Bron. Prodr. 2. Acacia Indica, siliqua tumida, tuberosa, Bre n. Prod. 2. Acacia Indica Aldin. Hort. Farnes fol. 2. Acacia Americana siliquis teretibus,ventriosis,floribus luteis. P B P. Eadem floribus albis. P B P. forte Us Eraselien'm. Marcgrav. lib. I. II. Acacite tidicae Aldin. similis, ex Infula Madere . . Acacia Madera palana soliolis parvis, aculeis e regione binis, praegrandibus horrida,
Cortice cinereo. Phytogr. Tab. Ia I. R. q. Acacia Maderassatana, minutiss. foliis, aculeis ferocibus, alternis, frondosa; cortice itidem cinereo. Phytogr. Tab. I 2I. n. s.
Acacia Americana grandibus aculeis, ad ramulorum eXOrtum, cornua bovina reserentibus, siliqua rostrata. P togr. Tab. Iaa. D. I. Acacia Americ. cornigera, siliquis in spinam abeuntibus. PBP. Acaciae similis, spinis corniformibus, Mexiocuna quarta s. Arbor cornigera Mexiocana quarta, s. Spinis magis expansis, rectis, es crassissimis, B et latiso.
14쪽
latifolia, fructu minore rostrato, rubro. Bre n. Prodr. a. fol. 6. Querna Lusitanis; Holim amaxalli, sive Arbor cornigera Hernande . apud Recc. fol. 86. Acacia Americana cornigera, angustifolia, strictioribUS aculeis. in Hort. Reg. Hampi.
Acacia Madera putana spinosa, pinnis veluti lunulatis, acutioribus Myrti semulis, nervo pinnularum, ad unum latus vergente, siliqua lata. Phytogr. Tab. Iaa. A. 2. an Inisu Malabarorum. H M. P. 6. P. T. Acacia Madera palana, spinosia, In ras accedens, cortice cinereo, ramulis communi pediculo binis. Phlogr. Tab. 2. lit. I. spinis aduncis. Acacia Maderaseatana spinosa, ramositor, cortice cinereo, ramulis plerunque ex uno pediculo binis, aculeis rectis, brevioribus, crassis P togr. Tab. 121. D. 7. Acacia tenuifolia Madera palana, spiniS breVibus recurvis, albicantibus,cortice fusco; Phytogr. Tab. I 2I. A. 6. ubi pinnula nimis latae se obtusae pinguntur, caetera, sudiosi seme caelata, eleganter ejus rimulum in medio Tabulae, seorsiim piorum, vides. an Mimosa arborea yavanensis spinosa, tenuissimiS pinnis, sit liqua lata, pergrandi, spadicea. Bre n. Prodr. a. sol. 7ῖ. Eadem forte cum MiZquiti. s. Acacia MeXicana. Hemand. apud Recc. p. 39. & 867. Acacia Zeylanica minus spinosia, pinnularum costis, & caule, rusescente hirsutie, villosa P t. Tab. 122. D. I. in Hort. Reg. Hampioniae collegimuS. Forte MiZquiti. Miutiacanensis s. Acacia MV. Hi pan. a. Hern. apud Recc. p. 6 O. i. e.)Tlacotu 1ῖ- ejusd. Hernand. ibid. pag. 417. Ubi 8d Imago exhibetur, Acaciae forte cognatus e Maderasipatan. Frutex Vitis Idaeae Bengalensiis nostrae foliis, 8c ramulis alternis, ad foliorum ortum, spinis eXiguiS asperatus. Phytogr. Tab. I 22. g. R. Hanc Ut D plures elegantissimas Acaciarum species, nec non quam plurimas alias perraras, Sc peregrinas stir Pes, quas nitide exsiiccatas, ti inter chartas repositas, a Fratre suo charissimo, eX Orientali India sibi advectas habuit, Ornatiss. 8e perhumanus Vir D. Carolus du Bois Londinensis Mercator celeberrimus, Jc rei Herbariae cultor eXimius, nobis ad eXsculpendum benigne concessit. Acaciae quodammodo accedens, s. Ceratiae bc Acaciae media ramaicensis spinosa, bigeminatis foliis, flosculis stamineis, atro nitente fructu, siliquis intortis. P togr. Tab. I. D. 6. U'guis cati, arbor Americana, spinosa, siliquosa. P B P. Huic congenerest Guabi pocacabiba Brasiiliens Pison. Cassiae fistulae non purganti Brasiliensibis amnis yonsioni. Dendrolog. P. J8 . quam Cl. Bre n. eandem facit cum arbore sua siliquosa Beastiana, siliqua tortuosa, putrescente, FraXinellae foliis. Cent. I. fol. 7. Acacia gloriosa, Lentisci folio, sipinosa, flore spicato, luteo, silli qua magna muricata Photogr. Isb. a. D. 2. Arbor spinosia Indica, muricatis siliquis Par . Arbor exotica spinosa foliis Lentisci. CBΡ. 399. item Rubus exoticus ejus l. CBΡ. Rubi facie senticosa Planta Lobelio P L. Tom. a. item Lobus a cum piso duro, cinerei
coloris ejus d. 7 L. Tom. I. lib. I a. J9, itom FructuS peregrinus tanquam torno elaboratus argenteus om. I. lib. J. sol. 3II. 8e fructus rotundus, levis, argenteus, y B. T. 1. lib. S. c. 8. InimbOy Bra siliense bus Marcg. p. 12. Iconantem minus artificiose delineata, eXhibetur pag. 36. Arboris truncus spinosus.
Bon duch noni Caretii. H M. p. 2 fg. 22. sol. II. Lobus echinatus, fructu
caesio, foliis longioribus. P B P Acacia
15쪽
Acacia gloriois, Lentisci rotundioribus soliis, spinosia, fructu favo. . Fructus perem inus 6. orbiculari pene rotunditate, tanquam torno elaboratus, fidUUS. 'Im. erat.
Eadem, fructu rubicundo. Acacia gloriois Golcondaea,spinis crebrioribus,Lentisci soliis, Inimboy triplo minoribus. Acacia gloriosa Lentisci folio, spinis Vidua. an Bonducti Indortim, siliqua minima spinosa. R i H .Pl. Ι 8oo. cujus siliquam, in Illustri Medii Tempti Londine .
λ: omnium Rerum Naturalium refertissimo, Musaeo Cortentano, aliquando se conspexisse memoratUr.
Acacia gloriosa asianica, tinctoria, amplioribus foliis, spinosa. Crista pavonis, Coronillae foliis et ' s. tinctoria Indica, flore luteo racemoso minore, siliqua latissima glabra, lignum rubrum Sa an dictUm, ferens. Ere n. Prodr. 2, p. 37. Erythi OXyliarm s. lignum rubrum indicum spinosissimum, Coluteae foliis, foribus luteis, si1 liquis maximis. PBΡ. Santalum 8. s. Ligno Brasiliano simile. C B Ρ. 39ῖ. Lignum Sanu lanis tingendis percommodum. Li uot. P. 2. Ind. Or. cap. a . Ponst. Den, drogr. lib. 9. f 38. Tua angam. H. M. P. 6. Tab. 2. cujus lobUS Pathanga δε tinensibus audit. 8c CL io sub nomine Lobi membranacei nigri, tumidi, exot. lib. 3. cap. 16. ex sententia CL Rui Hi s. 1737. D 177 3.) describitur, 8 depingituta Lobus cortice membranaceo atro tumido C A P. Acacia gloriosa spinis armata, cujus lignum Brasidia dictum tinctoria, . Crista pavonis Coronillae folio 3.' s. tinctoria maxima Brasiliana flore Variegato, parvo: odoratissi siliqua aculeata, lignum Bra silium dictum, ferenS. Bre n. Prodr. 2. 37. Erythroxylum Brasiliunastinos foliis Acaciae. P B Ρ. Arbor Bra iliaTheveti. Hia. Lugd. . Santalum. s. ' vel Pseudo-Santalum rubrum. s. Arbor Bra Da C B P. 390. Ibi rapi tanglia, s. Lignum rubriam. Pisonis p. 16q. Acacia Orientalis gloriosa, Coluteae foliis, rachi medio ad genicula, solummodo spinis, gemellis aculeata. Crista paVonis Coronillae sol. 1. s. floribus spicatis amplisi ex aureo coccineo variegatis, siliqua Pisi. Bre n. Prodr. a. J7. FruteX paUOninus. s. Crista pavonis est . in Cent. I. ErythroXylum Indicum minus spinosum, Coluteae foliis,si liquis augustioribus, flore ex luteo & rubro eleganter variegato. PB P. Flos Indicus, Cauda pavonis dicta, Cat. Hort. L d. jam olim edit. Monarat Udim-bija et lonensibuου. Flos paVOninUS, Lustitanis. Acacia glorios Colutere solio Chinensis, rachi medio tam ad genicula quam ad internodia, spinis curtis duplicatis, deorsum inflexis, munito, an wawOulsethya Cingalensibus dicta, a Wawoular i. e.9 Vespertilione, quod ejus spinulae, similes sint unguiculis Vesipertilionum, quibus tanquam hamulis, Arborum ramis, in India
Acacia gloriosa Insulae, Jamaicensis, soliis minoribus subrotundis,sipinis ad genicula simplicibus, floribus flavo-purpureis. an Acacia Orbis Gericani altera, flore pulcherrimo. Cat. HR Ρ. p. 3. forte CamolXochiti Mariocan. b. Arbor floribus Cassae Hernandem apud Reco. 36Ι. Superba Barbadensiuιm Nostratibus vulgo Acacia gloriosa sipinis carens. TSietti Mandaru. Hori. Mulub. P. 6. Tab. I.
Acacia gloriosa Be halensis, Sesban AEgyptiacae foliis augustioribus, floribus ardentcrrubentibus, non spinosa. a D. Paro Chirurgo Londinen si peritissimo, nobis suir
16쪽
Acacia Dounica non spinosa,soliis maximis siplendentibus. Hort. Beuumont. CadawangIndigenis dicta. an Acacia Coluteae foliis ex Fava, non spinosia, stiliquis longissimis. Cl. Hermum 'Cat. M . vid. hujus Iconem in Phytogr. Tab. I 2I. l. 3. Acacia non spinosa, ramaicensis, foliolis lata basii, in metae sormam fastigiatis. Hujus exhibetur Icon, in Phlogr. nostr. Tab. 2 I. Id. a. Acacia non spino a Nagae Malabaricae similis, E Maderasipatan. Phytogr. Tab. I. Ag. 4 sub titulo Codomoric, aliquando etiam habuimus, eX oris Cochinen sibi. Acacia non spinosa minor e Quaracoa. s. Curassavica, flore albo globose. P0togr. Tab. 2. D. Acacia Americana non sipinosia, soliis Scorpioides leguminosae, flore albo globoso, siliquis fustis. Hori. Amselod. p. q. sorte Tehoaxin Mexicensibus Her
Acaciae similis non spinosa, ramulis alternis, Maderaspatana. Phlogr. Tab. I. Id. s. an Nilicamaram, re M. pro hujus Synonymo, Canna Indica arborea Gnoni, ponitur a fronio. Prodr. I. cum Nelliliam ejusd. huic magis convenire videatur. Acaciae affinis Virginiana spinosa, siliqua membranacea plana, floribus albis papilionaceis. Anagyridis modo in Uvam propendentibus. Phytogr. Tab. 73. Ig. q. Acacia Virginiana siliquis glabris. Eab Hist. 179o. Anagyris Americana spinosa floribus albis odoratis P B P. 31 I. item Laburnum odoratum Cannadense, foliis Colutere ejus d. Ρ B P. 3 3. Laburnum spinosum Mauritanicum, foliis Glycyrrhigae, flore
albo. Bri n. P r. I. item GlycyrrhiZa, s. GlycyrrhiZse affinis spinosa, arborescens Mauritanica. Laburni flore albo. ejus d. Br. Prob. I. Arbor siliquosa Virginiensis spinosa, Locus nostratibus dicta. Parsi Isso. Acacia Africana Cornuti. Florenti Schuyl Cat. Hort. Lugd. Bat. fol. 6. Cl. noster Rajus praecitato loco monuit, hanc arborem, Acaciam Americanam Robini, ab Hortulanis nostris, aliisq; saepissime falso nominari; at pro hujus Synonymo, ab autore P. B. Prodromi. Acacia Americana Robini, ponitur p. 3II. ubi silbjungit, per errorem In Horio Lugd. Bataυ. titulo Acacise, Americanae Coluteae foliis monococcae, siliquis echinatis indi-gitata suit; insimul autem, hunc errorem ex Cornuto conceptum esse,plane innuens, ac si haec nostra Acaciae assinis Virginiana spinosa, i. e.9 Anagyris Americana sipinosa, floribus albis odoratis P Γ Ρ. esset re vera unum es idem cum Acacia Americana
Hujus arboris cortex interior, suavis admodum est saporis, adeo ut Glycyrrhigae quam plurimum accedat, qua cum sapore, & foliorum figura, in tantum convenit, ut proinde a quibusdam Nostratium in Virginia degentium, The Liquorice Tree, i. e. GlycyrrhiZa arbor,vulgo nuncupatur. Acacia trifolia. C BP. vid. Dii spartum.
A C A J A I B A arbor, jus fructus Acbou Pisonis. Vide Macardium. A C A N TH IU M. ejusq; species. Vid. Carduus. ACANTHUS Sylτestris, mitioribus spinis. Acanthus medius, rarioribus 8c bre-
Uioribus aculeis donatus. D. Fagon. Sob. Bolan. 219. Acanthus spinosius Syriacus. D. Lobari.
17쪽
ACER majus latisolium, Sucomorus falso, soliis CX albo & viridi, eleganter vari
Acer majus solio rotundiore minusq; laciniato, R i Hist. Pl. 17 Io. Acer montanum flavum, s. crispum. C B P. qῖI. Opulus montanus. Hs.Lugd. 94. Acer Virginian. folio majore, siubtus argenteo, supra viridi siplendente. P0tog . Tab. 2. A. 4. Acer florescens Virginiana, Vulgo, AlbCrem hanc magnitudine proceritate eximiam, in Hori. D. yoh. Tradescanti. Lambethae ad Austrum, jam olim enutri tam, saepe consipeximus, sed eam ibi unquam floruisse, a nemine memoratum audii,
mus. Floribundam autem hujus arborem, ac numerosis floribus ruberrimis, ornatam, in Hori. Med. Chel ian. nuperrime observavimus. Acer montanum, Orientalis Platani soliis atro' virentibus, Phytogr. nosr. Tob. 232 Acer montanum tenuissimis, & acutis folii.. C B P. 4JΙ. Acer montanum. Par . Theuir. I 6. AceriS majoris Varietas. y B. Tom. I. l. 8. P. 168. Acer trifolia. C . 43 I. Acer mons essulanum. y B, T. I l. 8. P. 167. an Acer Creticis.
H. Alpini exot. p. 9. hujus Arboris hactenus nulli bi eXhibetur genuina figura, nisi in nostr. P togr. Tab. 23I . . y. Acer maximum foliis, trifidis 8c quinquisidis,Virginiam . Phytogr.Tab. 12 ῖ. D. . M s. Negundo perperam dicta,Arbor Virginiana. Hort.Beaum. Arbor eXotica, foliis Fraxini instar, pinnatis, M serratis. Negundo perperam credita, Raji His. Pl. 1 98. Arbor forte Saccharisera Canadensium Indorum. Vid. Rham I7OI. Acer Bengbalens, Laurinis foliis, fructu tergemino, totidem membranulis extantibus alato. Hytogr. Tab. 3. R. I; hujus ipsissimae Arboris exemplar, non ita pridem ex Insula Jamaicensi allatum, accepimUS. Cui folia Lauri parum abludentia, crassa, Venosa, eX breVi Pediculo, cauli appensa, bijuga, fructu ad ramulorum siummitatem tergemino, Vasiculis, duriusculis ternis,arcte cohaerentibus, & fere in unum conjunctis, membranis totidem extantibus, alis muscarum similibus, unum e directo, caeteris lateraliter adnexis, inclusio. Plura non licet; siussiciet hujus Iconem genuinam demonstrasse,quam invenies in Phlogr.
Aceris cognata,foliis oblongis, rugosis, serratis, ad Ulmum accedentibus; vasculis dis junctis, membranis soliaceis, seminibus ipsis appositis pluribus consertis. Ostrya Ulmo similis, frustia in Umbilicis soliaceis. CBP. 427. Fagus Septum vulgo ; Ostrys . Thὸophrasi y. B. Tom. I. l. 8- fol. 146. 8c C par Baub. in Matthiolum lib. I. cap. 9s. Carpinus Matthiol. ibid. Ostrys. s. Ostrya Theophrasti. Par Theatr.
Aceris cognata Ostrya dicta, florescens, Virginiana. Carpinus Virginiana flore cens. Pistogr. Tab. 1 36. R. I. Fagus florescens Virginiana, Carpini soliis. Horti Maum. ex seminibus a D. Bunister, e GV inia transmissis, in HortoComptoniano copiose provenit. Forte TZitZin. μυ. Hispan. apud Terentium,qui Recci Icones eXplicavit, quam vid. ad Thesaur. Recc. f Ol. 436. Acer minus fructu orbiculari, Salicis folio Brasilianum, s. foliis & fructibus majoribus. Bre n. Prodr. 2. fol. 8. Salix Brasiliensis folliculifera, Bbnson Dendrograph. AL . 126. Frutex innominatus instar Salicis sumitae,in arenosis locis nascens. Margr. fol. 6. Acer Virginianum odoratum, Herman Cat. H Lugd. vid. Lissi ambari arbor.
18쪽
A C E T O S A Vir iniana, angusto longoq; folio. forte Aceto a 'renaica, angustissimo, S: longissimo folio. Sch. Bol. 97.
Acetosa Vessicaria Tingit ana, perennis repens, foliis longis stinuatis. Mori Hist. a. 583. A cetosa dentata perennis, Tingit ana. et on Hist. Bolan. I . Lapathum maritimum, scelidum. C B Ρ. 116. & in Prodr. 86. Acetosa Vessicaria, utriusq; Indiae annua. Acetosa Americana, longissimis pediculis donata. C B P. 114. Acetosa Vesicaria American. Par in seno, R i Hist. I 0 Acetosa rotundi solia hortensis. C B P. II . Eaji HE. I 8 O. OXalis sativa Francis. s. Ro- rotundi otia. I arL Oxalis folio rotundiore repens. y B. T. 2. lib. 23, 99 I. Aceto a scutata, repens. Trium siti. fol. 68. hujus autem ad sol. 26, apponitur. Acetosa repens mestmoriandica, Cochleariae foliis, apicibus nonnihil sinuatis. Ρ togr. Ab et 3 2. Aceto a rotundifolia,repens,Eboracensis, soliQ in medio deliquium patiente. Morij. Hi . Pl. 383. Metosa scutata repens. C B P. II . 8 Ρ r. 33. ut& Aceto a rotundisolia Alpina. ejusd. in Pinac. 8c Prodr. ibidem. Par . Theare. 744. Item
Acetosa Cambrobritannica montana. 7 3.
Haec elegansAcetos e species, non solum meumoriundiae Ρrovinciae nostrae, Alumna est, ubi a D. Thoma Larinon, Viro rariorum Plantarum, in Anglia sponte nascen tium, industrio admodum Indagatore, primum fuit inventa, sed etiam, copiose provenit in Cambria juxta Scaturigines aquarum, cautibus clivosiS Montis Morp-don, supra Vicum Liandiaris, nec non ad rivulos in confragosis rupibus Montis Cader Idris, supra lacum quendam, nostratibus 'Lhin'-Cau dictum , ut Amicus noster plurimum venerandus, & alter quidam Anglorum Plinii D. D. Rajus ex sua propria observatione reliquit, Hist. Plant. an. 1836. at in agro Eboracensi a nullo unquam quantum ego intelligerem) hactenus reperta fuit, ideoq; nomena Mori no, minus proprie adaptatum erat; potiori etenim jure, Natali Vesimor- landi se solo, hujus titulus exornari debet. Acerosa arborescens, subrotundo solio ex Insulis Fortunatis. P togr. Tab. 232. OXalis forte9 rotundisolia, a Rouillio picta. Ponae. Et Lunaria Magorum Arabum. Penae 6 d. Descript. Montis faldi ad finem. Lunaria magorum Arabui P M. T. a. lib. a J. 99 . Lob. Obs. 47o , Icon. 8o8. Lunaria magorum Arabum quid ' C B P. 3 33. Lunaria Oxalidis rotundae solio,quam nondum videre licuit. C B. P topin. I S, ACHIOTL Memicana, s. Medicina tingendo apta, Hernand. Vid. Orisana.
A COR US verus A uticus, radice tentii ore, vel Calamus aromaticus Garciae. Vae mi u. H M. P. I i. Tab. 8 haud multum differt a Nostrati. forte Capicat in-ga, aliis Iacarecatinga, Acori Species. Pisonis lib. q. cap. 7. A CULEOS A Mam Danicis, Ericae foliolis hirsutis, rigidis, infesto mucrone pUΠ-
gentibus, flore amplo tetrapetalo, colore lurido, unguiculis magnis, atropurpureis, Photogr. Tab. 232. Q. q.
19쪽
ADHATO DE etolonensium, Mus etsi hoc est Medicina scelum mortuum expellens Graecis Ecbolium Hori. Lugd. app. Dietamno sorte affinis μὰ arborescens Lauri Americana foliis. s. Ecbolium et Ianicum foliis Laurinis Ρ bd. a. l. r. Wanrepata Malabarorum. Exstat hujus Icon in Phytogr. nostr. Tab. 1 3. D. J AD IANTHUM; s. Filix Trichomanoides Jamaicen sis pinnulis auriculatis ad basim strictioribus D rarius dentatis major, Phytogr. Tab. 23 A. s. an Poly trichUm.1axatile dentatum. Carol. Plumier Descript. des Plant de C Amerique Tab. so. Filiculae peti sese ex Infulis Stoechadibus. CBP. sive Chamaefilici marinae nostrati proxime accedere nobiS videtur.
Adianthum maritimum segmentis angustioribus Carib.earum. Phytogr. Tab. I 24. D. spraecedentis videtur esse speciem minorem. Adianthum ; s. Filix Trichomanoides yamaicensis , pinnulis auriculatis , dentatis, ad basim amplioribus, radiculas eX nutante apice, in terram demittens. Ρ togr. Tab; a ' ἶ- l. ψ- Adianth. Filix Trichomanoides yamaicensis pumila pinnulis auriculatis, ad peti.
olum angustis per ambitum minUtissime denticulatis. Phytogr. Tab. a I. l. q. Adianthum maritimum segmentis rotundioribus. Schol. Bolan. p 4. Adianthum masTabe . Icon. 797, CB P. I s. ubi plane fatetur, Quid sit hoc Adianthi genus se nondum Issequi. Iconem hujus videsis in Phytogn nostra, Tab. 73. H. 6. Adianthum Trichomanes dictum, caule viridi, foliis serratis. Mentzel. pugist. Tricho- manes minus ti tenerius. C B P. 336. Trichomanes montana, costi viridi, foliis
altius incisis. Eas. Θnops. Stirp. Britannic. Adianth. Trichomanes dictum Virginianum in ramulos divaricatum. Trichomanes ramosum. CBΡ. 336. hanc sipeciem in Cambria nostra h D. Llod nuperrime inventam esse audio, ac eleganter ramosum muris saxeis innatum ipsemet conspexi in Horto amicissimi Viri Philippi Oipe, Armigeri, apud Mui soniam in agro Cantiano non ignobile oppidum.
Adianth. s. Trichomanes Bermudens, maXimVm , serratis soliis auriculatum. P togr. Tab. Ias. R. I. eX dono D. Petever accepimus. IIS Adianth. s. Trichomanes maximum, Americanum, subtus argenteum , pinnulis productioribus, serratis, summo caule involutis, eX insula Jamaicenis. Adianth. album floridum. s. Filicula petraea crispa Rab His. Pl. 138. Filicula montana florida perelegans ejus. Cat. Angi. Io 9. Ad ianth. album crispum AlpinUm Schwenc feld. y B. T. 3. l. 37. 7sῖ. Icon habetur in Phytogr. Tab. 3. D. 2. Adianth. album floridum, Cicutariae solio , Virginianum, nostrum. Rab. H . an 18sq. vid. Phytogr, Tab. R. g. 4 Adianthum foliis inferioribus Coriandri, cae teris Rutae inurariae, Vel Fumariae, SchoLBot. p. q. Lunaria racemosa multifido folio. CB P. 3ss. Lunaria botryites ramosa Silesiaca FH. T. R. b 33. 711. de hujus Synonymis ut ex probabili sua sententia, nunquam fatis laudatus Vir D. D. Merard candide nos monuit, cujus 8c eXemplar, Gpenu suo paulo ante, humanissime impertivit, ubi statim suspicabar eandem esse hanc plantulam cum Adiantho vero assini minore, Scotica, solio obtuso, saturate viridi. D. Sibbaldi Prodr. Scotis. P. a. l. I. f. 8.
20쪽
Adianth. soliis minutim in oblongum scissis, pediculo viridi. CBP. Adianthum album tenui solium Rutae murariae accedens y B. T 3. l. 37. 743. in Wallia nuperruenae ut aiunt a D. Llyd reperta est. Exhibetur hujus Icon Phytogr. Tab. 3.
g. I. Adianthum exoticum Rutae murariae aemulum pinnulis oblongis, angustis in summitate tripartito retusis. hanc elegantem Capillarem, aeri incidendam, nobis communicavit D. Parv Chirurgus Londinensis cujus Icon habetur in Phlogr. Tab. 73.
Adianthum nigrum Chinense tenuiter divisum, pinnialis minimis, obtusis, plerumque bifidis. R i Hi t. Pl. app. 18sq. iste consummatissimus Philosophus qui
apud suos omnium Boianicorum Pater & Princeps facile aestimandus est, non dedignatus fuit, Viva voce, nos commonefacere, se dudum opinari, hanc pulcherrimam India Orientalis alumnam, eandem esse Filici saxatili crisippe. Par . Thea tr. 1o44. cujus Icon habetur in append. sol. 1686. descriptio Rajunis stubsequitur. Hujus cauliculus, S. Scapus folii medius ramulos emittit alternos, in surculos pariter a ternatim positos divisos , o hos demum, in pinnulas minimas ab anguso principio pau- Iatim dilatatas ad summum usque, quod uti culum se plerumque bividum es. Hujus ramulum descriptionis Autor habuit ab egregio Bolanico, ti Pharmacopaeo Lon nensi, D' Iacobo Petever ; qui postea ad Iconem eXs culpendam, nobis libenter concessit, quam videsis Phytogr. Tab. 4. D. I. Adianthum minus foliis, in summitate retusis. CHOL Ρli ter Descript. des Plant. de r Amerig. Tab. so. A. 6. huic nostro accedere videtur, & forte idem est cum proximo praecedenti. Ad ianthum Africanum Rutίe murariae aemulum, segmentis longioribus acutis. P togr. Tab. 123. D. 6. Adianthum radicosium humi-sparsum, s. Filicula pellucida nostras, Coriandri soliolis mollicellis, globuliferum. P togr. Tab , 3. A. s. Adianth. petrariam, perpusillum, Angi cum , foliis bifidis vel trifidis, Newtoni. Raij Hi . Pl. 141. forte Filicula saxatilis sol. Coriandri. Mentzel. pugili. Amicus noster Dom' Georgius Datre Pharmacopaeus Londinensis peritis imus, M ad Herbariam Scientiam promoVendam paratissimus; fuit primus qui circa Tunbrigiam Cantia oppidum, hanc Plantulam spectabilem, antea nobis invisam, feliciter adinvenit, 3c inter amicos suos specim-na libere diffudit. Adianthum radicosum eremus, soliolis imis bisectis, caeteris vero integi is, tenui si1- me crenatis. Pistogr. Tab, 3. n. 6. Adianthum fruticosum Coriandri folio Iamaicense pediculis foliorum politiori nitore nigricantibus. forte Adianthum fruticosium Brasilianum. C B. Prodr. Is C. vid. Ρbtogr. Tab. 2 4. g. I. Adianthum fruticosium AEthiopicum, pinnUlis amplis, fibrotundis, superne dentatis, media pinnarum parte, petiolis insidentibus. Phytogr. Tab. 2 3. D. 2. Adianth. fruticos . Bermuis e summis ramulis erectis, & in metae firmam fastigiatis. P togr. Tab. 124. fg. I. a peritissim O BOlynico Dom' yacobo Petover habuimus.
Adianti . fruticosum Americanum summiS ramuliS reflexis, Sc in orbem expansis. Ρ , rogr. Tab. I 2 . H. 2. Adianth. Americantina Cornuti de Pl. Cana . p 7. Adianth fruticos. American. Parh. Theatr. variis Curiosorum in Hortis, circa Londinum.