Curae epigraphicae ad grammaticam graecam et poetas scenicos pertinentes scripsit N. Wecklein

1쪽

1859.

in No.

4쪽

Perlustravi titulos Attieos, si quid inde ad instituendam

de formis Atticis quaestionem conserri posset. Nimirum quinniam virorum doctorum disceptationes ex eo proficiscuntur quod libri manu seripti in eiusmodi rebus idonea fide careu ea adhibenda esse putavi, quae nulli librariorum incuriae vel arbitrio obnoxia suissent. Inprimis autem ad eas res animum converti quae ad poetas tragicos et Aristophanem pertinent nec tamen si quid aliud memoratu dignum oecurrebat praetermisi. Ceterum in ipsa quaestione maximo haec segi, ut titulorum ope diversam nesalem et commutationem formonis notarem, ut eadem Ope testimonia grammaticorum et memoriam librorum optimorum aestimarem et diiudicarem, ut tragi eorum comicorumque usum magis quam adhue laetum videtur distin. guerem. Hue Ope rationeque ut in quae viri docti praeestperunt conlirnutSSE, Ritu eorrexisso vel resutasse, alia ipso nddidisse mihi videor. Ab iis autem qui nonnulla desideraverint, veniamnio in Petrare posse spero, si eos admonuero, quae adhuc ηit conditio plurimarum inscriptionum Atticarum, quam quidem mox in melius et in Optimum mutatum iri magna spes est.

5쪽

XOTA E.

7쪽

Ib. 156 . litorarii in species volusta est, Ecd ox assectatione, in in epigrammato φpuduici. Ib. 82 cv ocoiciu proeul dubio de Booelibii sentciitia in cu dcoic seu corrigendum. Comparent igitur torminationes lici, sici, uici, aci, oicius tuo ad Ol. 90 sero tu titulis. Antea in titulis qui nunc noti Runt nusquam torminatio citc, postea nuεquam i ci velaci vel oici Occurrit cis. Κirclihois. l. l. p. 26sqq. . Quaeritur quid do dissorentia terminationis sici ot uici et do usu Poetnrum scenicorum statui debeat. Exempla tragicorum diligenter eongessit Ellendi. lex. ph. II pracs. II p. V gqq. . Probarunt uia Valcken. ad Phoon. 62, II ipp. 1432, minime corta omnia Rntus intus, Κ n. ad Greg. Cor. p. 583, II runck. ad Sopli. El. 1138, ut tamen longo uουitatiu5 uici non abicerent.. Ellenditus ex comparatis exemplis iudicat adeo tonuis fidei e e uci, ut ii in omninonb tragicorum carminibus exsulare debere videatur p. vli. cis. Elmst. M. Eur. Med. v. 466. Aliter statuit oxemplis titulorum usus Bergkius in Praes. ed. . Pli., qui putat Atticos poetas utramque formam ad bibulMe, sed non promiscuo, verum ubi litura voculis vel pRntecedat, uici, contra iaci praecedonio litera consonanto p. V j. Libri Mod. Laurentiani vo auctoritato apud AeschFlum ei Sophoclom munita sunt liaee: Prom. 727 vut iaci, Pors. I a

8쪽

Sophoclem in prioribus tabulis - Antigona docta ost Ol. 84, 3 - terminationem iaci admisisso. Sed paucis certis Oxomplis torminationis illius Pormulta non minus curta torminationis aici officiunt, ut librorum nuctoritato iudicium Εl. londiti comprobetur. Accedit quod ex exemplis ab Ellendi ioconlatis cognoscitur librarios proclives fuisse σα terminationem iaci substituendum scis. Proin. 355 cμεpbvaici Tαμφηλaici M.,

Memoria librorum titulis non rosellitur, sed etiam Com-Prohatur. Nimirum agnosei lur, illam Atticum a puri rationem per inere ad terminationes sci vel rici ci ci ci , ad terminationemu i c t non pertinere, quae non minus post consonantem quam post

detorsit καὶ δpvictv ολυμnioic xui θλinor iuci naci καὶ Trucuciv. IInue Prisca terminatio eXculto proprio Atticorum sermone torminationo proprio Attica vici ita expulsa est, ut in vulgari sermone et in populiscitis tralaticiae orationis tonnuibus Post consonantum uci et Oxtrito T ηci aliquamdiu remaneret, i Post vocalem uici extrito i i. e. aci u8urparetur. Omnino romansit hoc in ud verbiis 'A0 iunci, 'Oλυμπiuci, 6υpaci, sepuci. Terminatio uci vol hci igitur candem dignitatem habet quam torminatio tici. Indo adparet in elegantiorem poetarum S r- monem terminationem Uci non magis convenire quam terminationem aci. Quod autem ante Ol. 90 terminatio uic non paritor invonta est ac torminatio Oic, id casui tribuendum, praesertim cum perpauci dativi plur. I doclinationis reperti sint. Non satis rem perspexit Gregor. Cor. qui p. 382 haec habet: Taic etc aic borixuic Tuiv πληθυvriκuiv Tuiu θηλυκvivo voμurusv ου μοVOV το ὲ πpocri0evui eius θuctu, dic Tuic eic

9쪽

bii, aliam cantici, moneo illa Oxempla torminationis taci npud Aeschylum ad diverbium, apud Sopoclem ad canticum portinero. Atquo mirum aliquid habeat, si ita illis Antigonae canticis larinae Ostucciactu, θυέλλiactu ipsis doricis formis intermi

sceantur.

Ut autem antiquissimao formae fuerant uci Ot oici, itusormne uici ct oici SP ui in antiquitatis et solennitatis retino

ex Tot M Toic Obulus cmundavit, μετpoici xui cm6μoici, ubi itum vola uuroici μετpoici xui cet Molai scribi dubet. Coni- probatur id v. sq. , ubi de Ditidorsit sententia Olcinεμ mutntur in Olanes, retinenda autem est solennis torminatio Oici, quam ridiculi causa repetit Pithetaerus. Apud Aristophanem quaestiae sunt formae Dpicae νεφε-

10쪽

Nihil enim speciosi in ipsis vorbis oraculi nil latis inest. Eadem rationo in Irime ris Aristophanes Tlicam. 332 sqq. OλUμmulct, Πυθiuici, bηλiaici usurpasse vidctur, non quod Moinekius Vind. Arist. p. Ib I sq. secundum Av. 868 restituo ridum suspicatur oλυμrrisci κTt. Hoo corti in est perperam Dindorsum contrario consuisso do Av. l. l. - u. 659nutona cis. Supra p. 6) forma bi ix luci poυci vim tralatici ac dictionis habet, ut illa torminationo momentum ludicri adicia. . tur. Lus. 330 deniquo sorma boυλuctv nullam aliam causam habet quam arbitrium librarii quod antea notavimus. Quod ad orthographiam adtinet, prisca et accurata geriboridi ratio, ea quac proprio ad Ionicam torminationem adtinet, suit iaci cum i adscripto. Cis. in titulo Ionico C. I. II 3044 Tac λαc iactu ot Rov. arch. 1865 n. 12 Nυμ puciv.

89l, ubi R. 0υstac iv. vulgo θυpaictu, quac valent nil diiudicandam librorum auctoritatem. - Sumul, in inscr. ab E.

occurrit AOHNHlΣlN: uam sic lapidum habero C. Buraianus I hilol. X l75 testis os L Hoe aut vitiurn quadratarii du- condum aut ox sulsa po8turioris actatis opiniono, do qua mox

iuul est argumentum iis iiiii hanc elisionem ab Aristophauu ntitudicant inuo iderate.