장음표시 사용
11쪽
nedictionibus Episcopalibus nec non .illhid quod in ptae sato opere B. Gregori ad gradus inscriores in Ecclcsia constitvcndos non habetur: ita cnim ipse loquitur in sua praefationc post primam libri
sui partem. Huc,sque praecedens .etcramentorum liberim a B. Gregorso eo D esse eitus, exς ptis his qu. ιὸ eodem in quadragesima ιrgutis ante postitis lecforis inuenerit iugulata , sol 'rtia Nam sicut quorundam relatu didicimus, domnus Apostolicus in eisdem diebus a stationibus penito vacate)quὸd caeteris septima ieri' stationibus vacando fatiga ur, isdem re 'galesit diebus, ob idscilicet, v tumutuatisnepopularicarens o eleem 59-αι pauperibus disribuere, G negotia exἰeriora liberius valeat disponere. ADFGn ero praestitutam in natat, eiusdem B. Gregori' ιrgulis antepositis augulatam a successu ibas eius causa amoras, imo veneratι ni suae eidem
operi non dubium es esse interpositam, o c. ut apud Pa melium qui eandem praefationem resert sub nomine Grimo id Abbatis, etiam poli priorcin illam partem , quam Rodradus dicit esse S. Gregorij. Hanc praefationem excipit scries capitulorum secundae partis, quae apud Panielium eadem prorsus est: itavi hic liber ita diitributus duos sibi
vendicet auctores Rodradum Sacerdotem,s,Grimoidum Abbatem. Nec tamen controuersia magna est. Nam quamuis sit eadem utriusque libri methodus, Munus ab altero praefationem emendicarit, non minimum tamen intercedit inter utrumque discrimen Primo vemisias faciam orationes seu collectas, in quibus aliquando Rodradi,&Grimo id libri inter se dissident, in prima parte Rod radi codicis
exarata reperies, quae spectant ad superiores ordinos constituendos, exceptis quibusdam rubricis, quorum nulla est mentio in toto codice Grimoidi. Secundo in sic cunda panc Rodradi habentur ea omnia quae spectant ad insertorcs ordines conserendos cum eorum rubricis Sed nihil horum simile reperire est in codice Grinioldi, etsi iri eius praefatione haec crba legcressiit Necnon es illita quod inpr fato adice B. Gregori ad gradus Ueriores in Ecclesia constituendos Ois Libetur. Tertio in codice Rodradi in Sabbato sancto describunturritus, qui baptismum praecedunt, sed contractius, quam In codice'Grim oldi, caetcris in secundam partem reiectis, quibusdam tamen sub sinem praetermi sis. Quarto sub finem prima partis codicis Ro-dradi continetur baptismus infirmorum nonnulla alia, quae in
coice Grimoidi Abbatis desiderantur. Quinto Benedictioncs Epis.copales in secunda parte Rodradi sunt fere in omni biis festis Sanctorum, in Dominicis vero habentur duntaxat usque ad diem Pent
12쪽
costes inclusiue at in codice Grimoldi, in Dominicis cxdant benedici ioncs Episcopalc viqiic ad Dominicam undecimam post Pcntecosten inclusiues in sol cmnitatibus vero Sanctorum pauciorcs, videlicctuc sancta Cruce, in natali S. Ioannis Baptistae, in nauali Apostolorum Petriri Pauli,in natiuitate sancta Mariae, in martyrio S. Ioannis Baptistae,& in commemoratione omnium Sanctorum. Sexto in sc cunda parte Rddradi habentur praefationes, quae absunt a codice Grimoldi, cisii in sua praefatione illarum mentionem faciat Parnelius tamen, qui primus hunc Grimo idi librum 1n lucem edidit, multas subiunxit praefationes ex libro Sacramentorum Alcuini. Tandem in codice Rodradi secunda parti subi, ciuntur appcndicis instar multae iis arcum apologus, ratione conscrendi extrcmam unctionemquae nc utiquam extant in codice
Grimo idi. Ex his omnibus facile colligitur Rodradi librum alium csse a Grainoldi codice, hos auctores seorsim scripsisse, collegisscsuum Sacramentorum librum. Quis autem fuerit hic Grimolgus Abbas non satis constat. In vita S. NotKeri Balbuli apud Henri- cuin Canisium tom. 6'. antiquae lectionis mentio fit Grimaldi cuius dam, qui fuit Abbas Canonicus celeberrimi Coenobii S.Galli, &Archic appellanus Ludoviciiij Imperatoris, sed an hic idem sit
cum Gramoldo, quaerendum est.Verum,ut ad eundem Rodradi librunostra relucriatur oratio, si fidem habeamus Micrologo similem librum contexuisse videtur Magister Albinus, qui vulgo Alcvinus dicitur. Sic enim ait cap. 6 de Ecclesiasticis obseruationibus:
Feci tamen idem Albinus in sancta ιclesia non contemnendam opus. Nam Gregorianas oraIiones in libri Sacramentorum, collegisse asseritur paucis ιν adiectis, quas tamens, b obelo notanda esse indicausti deindesti s orationes, tu raefationes, etsi non Gregorianas , Eccosasicae tamen elebratat idoneae collegit sicut prologus'satur , quem po Gre Q. anas oratιones In medio eiusdem libri collocauit. Quae sanc verba indicant Albinum scripsi me librum Sacramentorum similem Rodradi, wGrimoidi codicibus. Nam utriusque codicis supra notata praefatio est in mcdio opcris inter primam secundam partem. Nec potest esse error librarij, ut vult Pamelius, qui scripserit Albinus, pro, Grimouus. Nam cum videamus Rodradi librum diuersum esse i codice Grimoidi fieri potest, ut suum etiam Albinus concinnarit. Sc d miror, cur haec distinctio, seu diuisio ossiciorum & Missarum bis auctoribus in mentem venerit, ut una pars paucis quibusd m
13쪽
exceptis, videatur esse S. Gregori Papae, altera vero minime Siquidem invita S. Gregoriia Ioannc Diacono scripta, cum agit de Sacramentorum libro collecto a S.Gregorio dicitur simplicitcr, sed S: Gelasianum codicem de MissQum solemnus multa Dbtrahe a pau-
uit. Idcm profert Valfridus Strabo lib. de rebus Ecclcstallicis cap. dia. Neque est simile vero Gelasianum codicem, etsi in quibusdam
correctione indigeret, fuisse ad c mutilum ut istas quae per totius anni curriculum dicenda erant, non compice crctur, quod etsi conccdcrctur, non crcdibilescit S. Gregorium, qui Gelasianum librii in rccensuit nonnullis detractis , quibusdam cro alijs adiectis librum Millarum quae per totius anni circulum dicuntur, adeo mutilum cliquerit, ut maior pars Dominicarum Icu Missarum, quae in dominicis dici debeant, in codcli derctur. Nam uixta
doctrinam supra citatorum scriptorum in hoc rcgoris codiccMissa Dominicales , quae interj cch e sunt a Natiuitat Domini usque ad aduentum oceptis Scptuagcsimae, Sexagesimae, Minm-quagesimae, Paschae, illius octauae, ientccostes, non sunt S. Gregorjj, quod dicere ablurdum est. Nam incredibile cst in illis dominicis tempore Gelasiij S. Grcgori nullas Mimas celebrari solitas quod si colebrarcntur, detur ratio quare non Cllcnt In codicibus G clasi I S. Grcgorij dc scriptaeta Nostram opinionem confirmant inscriptio libri Sacramentorum tam in oditis quam in codicibus nostris S S imo in ipsis codicibus Rodradi MGrimoldi,
quae est eiusmodi. Incipit tiber acramentorum de circulo anni exposιι ιs a S. Gpegorio Papa, qualiter Missa Romoa Hebratur. Cuius tituli veritas staresnon potest cum aduersariorum opinione , cum in eorum codicibus maior pars Mussarum Domini caluim desit. Nostram opinionem suadent codiccs MSS. S. Eligis& Rcmonsis, antiquiores ipsis Rodradi, &Grimoidi voluminibus, qui eiusmodi codicis Gregoriani separationcm non admittunt. Confirmat codex S. Ratoidi Abbatis , de quo statim agcndum est eis posterior sit codicibus Rodradi, Forsan Grimoldi, qui eiusmodi diuisionem non
agnoscit, quemadmodum nec liber Sacramcntorum lcmporc Clemcntis VIII ex Bibliotheca Vaticana cisitus. Tertius liber Sacramcntorum S. quoi si sumus, est cliam Bibliotheca corbciensis, quom nomine Ratoidi Abbatis indigeta-ariis, Quietusiuilis scri2xus sit, ut clatum est Calendario ciuidum,
14쪽
libri, in quo idibus Mart ijs hic distichus reperitur
Abbatis omni stat mentio sanrita Ratolia Molum qui scit scriberes quippe librum. Ratoidus autem fuit Abbas Corbeiensis vigesimus sextus, qui mortem obij anno Domini nongetesimo octogesimo sexto idibus Mart ijs ex quo apparct hunc librum scriptum fuisse ante hunc annum: Hic codcx optimus est,&correctissimus, plures habc caere' monias, dies fiastos, bcnc dictiones , Episcopales, 'ra sationes, quam alijsquia recentior cst. Ad hos coaccs accessit liber S. Bibliothecae Titianae, qui est ordo Romanus, cuius mihi copiam fecit vir clarissimus Ioannesai
lius Sunt tamcnqua: dam in eo, quae in ordine' ano non X tanI; Vt inordine Romano quaedam repcrire cit, quae in hoc codiace ilia nodosidorantur. Hic liber initio carci, prior quaternion cauulso. Videtur olim fuisse Ecclesiae Sagiensis in Normania sub metropo limothoma gens. Nam in eo codice ubi agitur de ordinibus, haec habenturi balariensis Ecclesia atque Episcopalis auctoritasti bi concedunt e Salariensis enim Eccletia & Sagiensis idcm sunt&Sagium dictum fuit etiam Salarium, ut clarum est cx orderico Vitali, qui libro'. hist. Eccl. Serionem antea Abbatem Monasterii S. Ebrulphi ubi nominauit Episcopum Sagiensem lib. I et eiusdem historia in Epitaphio Rogcri, qui succerut Scrioni in Abbatiam S. Ebrulphi, art. Praesiti iam ficto Serisne Salaribus iste Ca nobi Sancti Regimen fuscepit Ebrulphi. Et infra: Eoae mmense menerandus berlopostquam Salariensem XXXII. ann rexit Ecclesiam σα Adde quod in hoc codice Titiano passim habetur cclebris memoria SS.Martyrum Geruasi .Piotasii, Mincommemoratione Sanctorum,post orationem Dominicam his vcmbis, Atque Antea, subiungitur ieenon beatis MarI;ribus tuis Ger-uasio G Protasio. Q:iod quidem factum est, quod Ecclcsa Sagiensis dedicata sit sub titulo Sanctorum Martyrum eruasij Protasj: ut planum est cxorderico Vitali libro citato,&Guillelmo Gem- meticen lib. 7. histor cap. 13.&1s. Sub finem huius codicis est successio Romanorum Pontificum, qua desnit in Sergio tertio Sequitur Chroni conabortu mundi in cuius me haec habentur Et a
Caro es Carlomanno siue ad Cariam anni quatuor, o deinde domnus
15쪽
sentem annum feliciter, quies regni eius quadragesimus secundus suris
autem totius summae ab origine mund , et que i. r.esentem a tuom a M. DCC. LXI. In codem codice series habetur Regum Francorum, in cuius fine haec scripta sunt Mortuo Robe to Rege Henracus, litius ias adhuc Iuvenculus multas instidia seca amuates per sui es a fr/ncipibus
Ex quibus planum est hunc codiccm scriptum fuit se H clarico illo,
qui primus appellatur, in Francia regna me, qui regnum ij tanno uana in M. XX XII iuxta Sigibcrtum in Chronico, quod cliam videtur forin .i characterum huius libri suadere. Vsi ctiam sumus oldinc Romano ct ultimino S. Bibliothcca Corbciensis: scd quia magna cx parte lacer cit, pauca ecillo haurire potuimuS.
Non mihi etiam parum profuit ordo quidam M S. Bibliothcca
Monastcrij S. Germania pratis prope Lutetiam Parisiorum siti, in quo praesentem, lucubratiunculam, Deo iuuante, composui, Co- dc satis antiquus, videtur,&scriptus ante quingcntos annos ad cuius calcem cst ordo vngcndi miirmi; scd scripturae a toto opore discrepantis, ncc adco vetustae, siquidem trecentos annos vix superaro videtur, sequiturque viam extrema unctions recentioi cm, habetquc sormam deprecatoriam hodiernaeque similem non indicativam , quam vetustiorcs codiccs S S agnoscunt.
Insuper Collectanea quaedam misit ad me vir doctissimus Ioannes le Pre uost Canonicus, Bibliothecarius insignis Ecclos a Rothomagensiis c duobus antiquis Sacramcntari, seu PoΝtificalibus MSS. quae in ciusdem Ecclesia Sccretario asseruantur; quorum alterum videtur cffe Anglicanum ut ipse opinatur, idquo patet ex Sanctis Anglicanis, qui passim in hoc libio nominantur, excoronatione Regum Angliae, quae in hoc codice extat. Alterum videtur suisae olim Ecclesiae Remensis, quia in Litania coronationis regum, quae illis habetur, hi Sancti Ecclesiae Remcnsis nominantur. Nicasitis Remigius, Sixtus, Sinicius, Rigobertus. Vsus sum etiam codico S. mihi tradito ex Bibliothcca S. Remigi, Remis fundati scripto circiter annum Christi in illessimum in quo preter alia multaque ad nostrum propositum minimc secetant, duo sunt ordine alter ad dandam poenitentiam,altc ad ustandum
infirmum, qui mihi ad haec duo Sacramenta illustratida non mediorem lucem atζιιleruntω
16쪽
Non mihi etiam parum contulit opis Martyrologium s. Hiero-hymi S c bibliotheca Corbulcns, quod quid cm , ut Itbcredicam quid de eo sentiam, non videtur purum cum inis multa Sanctorum, qui post S. Hicronymum vixerunt, nomina adiecta videantur ab ipso scriptore, qui sanc sui monachus Corbeiensis. Siquidem ibi notatur translatio S. Praecordi , cuius corpus indicto monasterio cruatur, obitus licos rc di primi Abbatis Cor-beiensis , obitus Ratoidi Abbatis ciusdem Coenobi , dedicatio Ecclesiae eiusdem locia, nonnullorum sacellorum , quae adhuc Corbcia visuntur. Cod ex tamen antiquus est. videtur scriptus
ante annos sexcentos. Huic accciliarunt caetera quaedam Martyrologia, MKalendaria MSS. quae nobis etiam in hoc opere prael
Non est hic omittendus ordo Romanus iam pridem typis mandatus, quem etiam diligentc contulimus cum codice S. Eligij. Honorius Augustodunensis lib. dc Illustribus Ecclesiae scriptoribus ordinis Romani auctorem facit Bcrnoldum quendam Ecclesiae Constantiensis Presbyterum, qui floruit sub Henrico .Impcratore ita enim ait Bernoldus Coliantiens Ecclesiae resbyter ordinem Romanum sub quarto Henrico composuit. Quod tamen non vi- dcturusquequaque, crum. Si quid cin hic ordo Romanus est anti- ior ipso Bernoldo, Menrico quarto Imperatorc. Etenim ordo Romanus citatur in libro Sacramentorum S. Ratoliti Abbatis,
de quo supra egimus, in seria V. in Coena Domini, ubi agitur de
poenitcntium reconciliatione, in haec verba Factatque serminem tam populis , quam paenitentibu , sicut ordo praecepit Romanin. Hic aulcm liber scriptus cstantcannum et 86 nondum nato Bernoldo. Mentioncm etiam illius facit Isaac Lingoncnsis Episcopus Can. 3s qui noruit tempore Caroli Calui Imperatoris, longesantcicr-noldum natum ut ibi, inquit, ab Episcopo Canon cDO ordinabιl
ter scut in Sacramentario . Romano ordine continetur, reconcilientur Citatur etiam ab Amalario, qui floruit temporc Ludovici Pij Imperatoris lib. I. de officijs Ecclcs cap. Ia. Restat adhuc etintimiuordine Romano, b praecipitur, ut a feri uniuia, et que in Sabbato facto nudasin aliaria. Quod cxtat inordine Romano stria f. in Coena Domini A upera autem huiω Hei nuda sent altaria et que rumane Sabbati. Quare non propric dici potest hic Bernoldus auctor
Ordinis Romani, sed tantum uastaurator, qui illum rc cognouo
17쪽
quibusdam detractis,4 additis iuxta usum, quem in Ecclesia sito tempore videbat. Rupisatis credibile est, cum ille Ordo Romanus , qui iam pridem typis editus est, purus non sit, quia in multis
ab antiquis Sacramentorum libris deficit. Imo ipse liber in ordine Sabbati sancti sub finem ordinationis misi e citat ordinem Romanum in ab illius ritu rcccdit. Deinde, inquit, dicit Diaconm, itemus es, secundum Romanam ordinem sed in Ecclesia non vult honepropter vesteros. In hac nocte de vesertinali Onax apuἀ Romanos, nihil agitur, reque ante missam, nequeps missam Apianos autem vndeschola , cui iussum fusit, pro antiphon incipit algetusta ad vesterame dum communicauerint , cantatur pro vester festi inter psalm- Laudate Dominum omnes gentes ore. Secundum hodiernum usum. qui postea inualuit citam in Ecclesia Romana. Hunc etiam codicem S. Eligildiligenter contuli cum edito Sacramentorum libro qui tempore Clementis VIII exljt ex bibliotheca Vaticanaci sed non minimum discrimen inter utrumque re peri, licet in multis conueniant. Nam codex S. bibliothecae Vaticinae, unde editus transcriptus est, non videtur esse adeo antiquus, cum nonnulla comple tur, quae antiquitatem non redoleant , ut plurima festa quae longo post tempore in usu fuere: nullasque incoben cdictiones Episcopales reperire est, quae tamen adhuc usitatae ecant tempore Honori, Augustodunensis auctoris libri, qui in cribitur gemma animae, in quo earum ratio 3c me thodus describitur, qui vixit anno II et o iuxta Tritiem imo adhuc in quibusdam Ecclesiijs celebrantur. Quod tamen miror, quia in Scr-x eiusmodi edito e Vaticano, in festo Sancti Pauli scriptum ha- s ctur. Praefatio es benedictio qua superim, ut in codice S. EligiJVnde fit, ut credam codicem illum S descriptum quidem fuisse ex alio antiquissimo exemplari, sed quaedam partim detracta fuisse, partim addita ab ex scriptore,prout videbat ille,sui temporis sui co- uenire. Qui cxpunxit festu: S. Mariae ad Martyres, quod sua aetate abrogatum crat. Nam cum ipse ponat sestum omnium Sanctorum, quod diu post festum S. Maria ad Martyres institutum est, signum est eum non vixisse ante huiusmodi festi institutionem , sed post il-
Iius abrogationem, cum festum omnium Sanctorum duntaXat celebraretur, quod 'onstat ex omnibus nostris SacramentarijsMSS.
diu celebratum fuisse vigcnte adhuc est S. Mariae ad Martyres. Quamuis autem quaedam dcsint in codice S. Eligij, quae habentur
18쪽
in excuso Sacramentario ex bibliotheca Vaticana, est tamen eo locupletior, ut dixi in libri pro grammate, nonge enim plura, quam ille continet, & antiquioria notae'. Praeterea illa quae in his tribus Sacramentarijs SS Rodra- , di, Remensis, Ratoidi notatu digniora erant, maxime quoad Sacramentorum rationcmωicstorum cclebritatem in nostris obseruationibus annotaui illustraui explicaui , quaeque rariora erant in codice Titiano in easdem transtuli diligcnter cum codice S. Eligi collata. Qiue intin appendice .c nostris obseruationibus detracta, ad libri calcem sub appendicis titulo reicci ne in illis veluti sepulta iacerent. Sic aute in in his obseruationibus me gessi, ut illa quae sunt hodicrni usus, quantum in messitum fuit, ad
antiquos Ecclesiae ritus reuocarem ab corum tamen mente alienus; qui omnes Ecclesiasticas institutionesvi ritus, atque etiam recentiores ad Apostolorum lcmpora omnibus remis&velis ut aiunt reserre contendunt, quo nihil absurdius esse semper iudicaui. Nam eiusmodi homines antiquorum Patrum, Conciliorum,crbis ac sentcntijs vim inserre non dubitant, modo suis nugis in officina ccrebri sui cusis colorem aliquem&sucum tribuere possint hon corum mentem sequi, sed cam ad sincipitis sui nebulus portrahere cupientes, non sine graui antiquitatis Ecclesiasticae, veritatis dispendio; non aduertentes omnes traditioncs Ecclesiasticas non fuisse ubique temporum v locorum easdem ac proinde omnia confundunt & pessundant Min hoc se bcile putant Ecclesiae auctoritati consulcre, cum eam hac ratione scribendi penitus conuellant. Nemo est enim adeo ab omni iudicio auersus, i nesciat Concilia , Episcopos , Summos Pontifice , quos Deus posuit mysteriorum suorum dispensatorcs . posse Vetera quaedam abrogare,, noua statuere , prout S. Spiritus impulsu ducti Ecclesiasticae utilitati ac dignitati ca conduccre proiiide
Tandem ritus&caeremonias utriusque Ecclesiae Latinae &Grae cae studiose micrsccontuli in quo convcnirent , ac discreparent, quantum in me fuit, diligentius annotaui.
Ne quis auic mistundatur, quod dixerim mundum plenum ego Vagis Saccrdotibus , pro fit cor id in non intelliget destioncstis
bacordoribus, qui aut cortin sedes habent, aut in Ecclesjs ,
19쪽
parochij reside hi, sed de his duntaxat, qui per ciuitates vagantur α-ό- , Sacerdotio prorsus indigni. Neminem etiam laedere debet illud quod annotaui ad quendam extremae nctionis ritum in quo altero ungente alter verba pronuntiat , cum dixi hoc faucrescorum opinioni qui dicunt hunc valere baptismum, si uno infundente aquam, aut mergente, alter verba prostrat. Non enim hoc ideo protuli, quasi in ea sim sen tentia , quam vulgo repudiari non ignoIo. Haec te monitum volebam, candide Lector. Siquid est in hic meis lucubratiunculis, quod tibi sapiat, utcre libenter si quidnae ui ac maculae Icpereris, aequus, ac benevolus excusa.
20쪽
siensis Notas ct Obseruationes, quo ι Librum Sacramen-ιorum B. Gregori Papae. Reuerendiu Pater Fr. HVGO ME MAIDUS, Congregationis S. BenedιcI alias Cluniacensis, o S. Mauri Monachus erudita diligentia stertiaque elucubrauit, a nobis accurate lectas iudicamus in maximum ornamentum Ecclesiae Christianarumque Liturgiarum maiestatem esse cessuras si in publicam lucem prodierint testati nihil iis contineri quod fidei Catholicae Apostolicae&Romanae aduersetur. Datum Lutetiar Io Cal. April.
PAE R MISSIO SUPERIORIS GENERALIS.CVM Nota es obseruationes in Arum Duramentorum sancti Gregori, Papa, Domno HVGONE ME NARD Presbytero Monacho nostra Congregationis express professo composio, nonnulli eiusdem Congregationis Theologi quibus id commisimus, recognouerint, ac in lucem edi possie probauerint, Nos Frater GREGORIUS TARRISSE, humilis Superior Generalis Con- rotationis sancti Benedicti, alias Cluniacensis sancti Mauri, acultatem concessimus, ut typis mandentur. In cuius rei fidem
praesentibus subscripsimus, easque ossici nostrissigillo muniti iussimus. Datum Parisijs in Monasterio nostro sancti Germania pratis. Di octava Mensis Augusti, Anno Dornini 26 I.