De christianissimi regis periculis et notata quaedam ad Sfondratae Pont. Rom. litteras monitoriales ..

51쪽

41 DE PERICULI shaec amoris & caritatis abundantia, quam Ssondrata praedicat: quae Reges Regibus, ciues ciuibus, fratres fratribus Committit: quae promiscuis caedibus atque incendiis complet omnia: quae denique vastitatem inducat orbi Christiano. Nempe is S ndratam ha bet Spiritus, qui Petrum, clim ad eum D o M I N v s diceret: Vadepois mentana : Scandalum es mihi: quia non sapis ea

quae D E i sent eκ ea quae hominum. Qui

discipulos,cum Zelo pr postero inter rogarent, Vis dicamin, ut ignis deficendat' de caelo,se consumat illis8Quibus CHRI-s Τ v s: Nesitis cuiusdiris' estis. Filius ho- minis non venit animas perderes saluar Nisi quod in his, moderatior: qui inconsulto D o M I N o, vim facere no '

luerunt.

Multa in litteris ridicula praetereo: Qine ut spero, alij notarunt. Hoc praeterire non possum. Caeterum, inquit

pausio altius praestentium aerumnarum radi cem quaerere vel uriviis inueniemsu,non multo ante tempore, Franciae Reges, da variis bellis impliciti, dominandi causa ,sede

ra cum

52쪽

HENRICI IV. Miacum infidelibus, s amicitiam eum haereticis contraxerunt , eorum auxi aacciuerunt. ac potissmum de cause,quamquam acta non defuerint, D E I iram in sepostero quesuos, Crsubiectos populosprouocas. Divinam iram peccatis nostris promeritos nos esse n5 diffiteor: imo profiteor. Et inter ea primum maximumque pono, quod Episcopos Romanos maiores nostri extulerui, & in templo DEI, collocarunt: quod Idolum panis adorarunt. Et peccatorum nostrorum numerus non est. Sed immensam, infinitam, inexhaustam DEI misericordiam imploramus: Et Diuinae eius bonitati gratias agimus, quod Castigare nos, no perdere vult. Iudicium a Domo De O.'L. incipit.Et nos vox illa Prophetae consolatur: Ecce in riuitate in qua inuocatum eis nomen meum, ego incipio a tere: Et vos quasi innocentractimmune eritis' Non

ritis immunes, O c. Etenim calix in Psa

manu DOMINI vini meri plenus: ct inclinauit ex hoc in hoc: verumtamen faex ius non est exinanita: bibent omnes impiarer . Venio ad Ssentiatam. Francti

53쪽

D E PERICUL IS. scum primum Regem adlatrat Canisi& duo obiicit crimina. Foedus cuTurcis: & amicitiam cum Principibus Imperh. Audis , prudentissime Peucere, ut hic perditionis filius, odem loco sacri Imperij Christianos Principes habeat, quo hostes Imperij, thostes Christiani nominisTurcos λ Et de hoc quidem,viderint potentiss1rni ipsi Princ, pes. Ad crimina respodeo. Foedus cuTurcis non excuso: & velim non factu. Anno I 8 3.venit ab Imperatore Turcorum, ad Ludovicum x I Regem,legatio, multa ferens & offerens: unum petens, Vt, captum ab equitibus Rhodiis fratrem Gemem, probe alterum- . dum Rex curaret. Rex nec audire,nec admittere legationem voluit. Regum&Principum nostrorum in Saracenos,

Turcos, AEgyptios, Mauros crebras &fortissimas expeditiones non commemoro.Nec natio alia sit,quq tot numerare pro fide sui tum erat opinio suscepta bella possit. Nota ista tibi, haru litterarum, ut ita dica, parenti. Sed post quam Pontificum artibus, squibus solitum

54쪽

litum illis, ad dominatione suam propagandam firmandamq;,Christianum orbem lacerare & aliorum cupiditate improba,coniuratione inRegnu Frami corum cepius facta, in summum periculum res cst adducta Gallica, adnecessariam defensionem , aduocati ad auxilium Turci.Non,quod impude ter Papa effutit, dominandi causa: sed ad coercendam aliorum exundantem imperandi libidinem, & tuendos Remi fines. Et saluti aliquoties Rei Christianae foedus hoc fuit: pace, Regu nos strorum intercessione, Hungaris data: Damno, numquam fuit. Hic vero, iudicent cordati omnes: Quis damnandus, quis excusandus potius,qui actami in se ipsam Christianam Remp. hosti- bus fidei Christianae, nudam eXponit,l ut turbatis rebus, dicere liceat, Ego Pa passim se Caesar: an, qui petitus undiq;, seruandi sui causa,Turcu,salua reChristiana, de auxilio appellat. Habeo &alia quae Papae referam. Reuocatos saepius , & prohibitos sacra expeditione Imperatores: proditu infidelibus, mi

55쪽

6 DE PERICULI ssa ad viuum efficta imagine, Imperato

rem : aliaq; , tractata aliis. Vnum Alexandri V I. PP. insigne Acinus explicv ibo. Imperatorem Turcorum Baiaretem, multa offerentem munera, vidiligenti custodia Gemeg frater asseruaretur, ne forte liberatus, re Turcicam . turbaret, Ludovicus XI. repulit. At Papa, ab eodem eadem de causa, quadraginta millia aureorum annua, non

repudiauit. Idem eumdem Gemem, quem Carolo V t II, Regi, Turcicum bellum,deuicta Italia & reformata Ecclesia, animo agitanti,coactus tradiderat, lento veneno extinxit: induous, ut quidem tradiderunt, ingentibus BaiaZete promissis, qui inter alia dulcita millia aureoru,sceleris prςmium,venefico poti fici pollicebatur. vi Guic-ciardinus, indignatus priuatu se a C rolo Rege, annuis illis XL. aureorum millibus: aut Caroli gloriae inuidens,&prosperos eius contra infideles succeatast, aquibus resormationem Eccle- . siae ten laturus videbatur,resermidans. Et missum ab codem Papa, Contanti

56쪽

H E N R 1 C I IV. 47nopolim hominem certum , qui Tu cicum Imperatorem de Caroli consiliis redderent certiorem, Itali ipsi memoriae prodiderunt. Hunc vero S n-dratam,scire velim quare no thesauros suos & militares copias in TurcOS Vertat. Nempe, Christianum sanguinem sitit. Quare non Hispaniarum Regem pacem a Turcis quotidie coementem ut Christianos infestare liberius possit, in Turcosa Christianis, litteris monitorialibus conuertat.Nempe ambo,ad perdendum Christianum nome, cum Turcis colludunt.

De illa, quam obiicit, cum Haereticis, quos Vocat, amicitia, non est quod multa dicam. Ego eam,&Regibus nostris ornamento fuisse, scio: & futuram Papae exitiosam spero. Nec tu ignoraS, Peucere, cum nonullo Imperij & principum bono fuisse. Sed videant Principes vestri, an Siandratae ferenda st audacia: qui eos & haereticos proseribit, & pro Turcis habet. Memini, CL. Peucere, eum haec & Pontificis audacia, & tyrannorum improbitas opera

57쪽

t DE PERICULI sleui opprimi potuisset. Crescit illa im ldies: nec nostris crescit animus. Et re- lprimi etia hodie facile possit, si lubeat.

Quod si spectant diutius,Vereor Vt m, gno labore consequantur,quod hodie Cassiod assequi paruo possunt. nunc vir- guttasunt, erunt ,si negligantur se robora. Ista quae modo facili avulsione dirimuntur, postea vix securibus ictasuccumbent. Sed litteras unas, Pontifex inseribit Regni Francorum Episcopis: alteras, eiusdem Regni Principibus,Ducibus, Comitibus,&c.Publici iuris charta est, si nemini nocet. Sed alienum seruum, filium, subditum per litteras corrumpere nemini licet. Et Galliae quidem Episeopos, liberos iugo Romano semper fume, & historiae & acta publica te-

stantur, quae aliis collecta, in manibus sunt. Cum in Galliam venisset contra A, lib. s. Ludovicum Pium Gregorius 1111 PR--ιε- tam Imperatorem , quam Episcopos, ut ferebatur, excommunicaturus: Episcoporum sententia fuit: MAOmoda

58쪽

M E N R I C I IV. 'rus uiret: cum aliter se habeat, antiquorum auctoritaου Canonu. Galliae episcoporum ad Anastasium PP. epistola, inter alia hoc habet, contra ipsum Papam &Italiae Episcopos: diuod cauterii uum adhuc aduersius no ros mouere dis onunt, Gallicam in beseueritatem sentient, quam ne causa prouocant. Non enim putanduι estiali medicus sani capitis Vsi, qui antea vult aegrotos inflammare se ferro secare, quam

qualitates aegritudinis cognoscere, &c. EX-

starit & Hincmari Rhemensis episcopi ad Hadrianum PP.&alios, superliberetate Gallica,masculi roboris litterae. Et Arnulphi Aurelianensis Episcopi, habita in synodoRhemensi,grauissima in

Papam oratio, edita est: in qua scitum hoc: A Romano Pontistice, resso a petere, marmora con sileres. In eadem synodo, scriptς ad IohannemPapam ab episcopis litterae, Papam volunt praecipuum quid & excelles praestatac ,-fliamus qui unt, or intes lamin ,,ur inter caeteros Apostolatum vestrum praeferre debeamuΥ. Sed lassiciat nobis Christiani s CHRI- .sae 1 sententia: Vmu ea magister vester:

59쪽

emnes autem vos stat res esis.

Principes vero, & quicquid est toto Regno, quod vocant, iaculare, idibberum omnino esse a Papa, & Regi soli subiectum, fatentur ipsorum etiam Paparum rescripta. Et eo nomine, ful- me a Papa in Iohannam Reginam Nauame anno Ιs63 coniectum,Regis CDroli IX.&Senatus sententia vanum e

stitit. Et Parisiensis senatus, anno II8o, litteras PP. Gregorij x III. quibus in genere Lutheranos, Caluinistas, aliosque Communione sacra prohibet, pu blicari in Regno aut haberi ab episco. Pis vetuit. His autem ad Episcopos,& princi pes proceresque nostros Papalibus litteris propositum est, Regem Regno deturbare: nouum Regem, Pontificis& Hispani mancipium, renunciare: &conscientias inde sub iugum mittere. Regna Regesque a D E O esse constat: In ea qui ius sibi arrogat, D E I iura violant. Et Pontificibus unde summa illa auctoritas, video esse abs te, Peucere doctissime, in opere de Diuinationum

gene

60쪽

HENΚ1c I IV. frgeneribus, explicatum diuinitus. Et tractarivit hoc argumentum dilige ter, Guicciardinus &Marchiauellus,Ι- tali. Ea auctoritas, quantos excitarit in

Imperio Regnisque Christianis furores , quantum sanguinis effuderit, clamant historiae: quas & tu in promptu habes,&alij,in unum a plerisque compositas,alibi legent. Ego quaedam,non obuia omnibus, ut se sub stylum dabui,

huic chartae committam.

In Caroli Calui ad PP. Hadrianum

epistola, haec verba lego. Reges Francorum, ex Regio sanguine nati, non Episcoporum Vicerim , sed terra Domini hacte-- uimus computati. Et ut Leo ac Romanas nodus siripsit, Reges es Imperatores,

quos terris diui potentia aecepit praeesse, .us di inguendorum negociorum, Episcopis sinctis iuxta diualia cositura permiserunt: non autem Episto rum mussici extiterunt. Σt sanctus Augustinus dicit, Periura R sumpsidenturposse iones: non autem' Episcopale Imperium, circ. Et streuolueritis regesia decessorum vestrorum, talia mandato,sicut habentur in litteris ex nomiυ