De ineffabili Trinitatis mysterio oratio habita in sacello pontificio ... ab abbate Lazaro Opicio Pallavicino patritio Genuensi collegii Clementini convictore

2쪽

Sanctissimo Domino Nostra

CLEMENTI ILPONTIFICI MAXIMO

meique obsequi Agnificationem

aliquam daturi, nihil mihi cadere optatius potuit, quam ut de

3쪽

rio dicerem, , quam haberem, orationem inscriberem Tibi a quo errem avstniam vero tam tam in dicendo expertus sum Humanitatem tuam , ut ben, gnis orationem meam auribus exceperis , adjecini animos , ut summam voti consequerer, M remque Tibi munus dicentis exiguitate minimum, argumentici,

gnitate hujusmodi, quod ad Te

maxime videretur pertinere. μιθ etenim magis, quam catholicae

Fidei Custodi, es sanctissimo K ligionis Interpreti sacrum decet esse , quidquid cane, ta integre de me bili sqnerio dicitur, quod caput in Religionis ,

4쪽

. Fidei obtuli igitur, quod munia erat neque ahud mihi supereri, nisi ab Deo bonorum omnium Auctore Tibi fatim omnia r

catur, Benignitati tuae grates ha

beam amplissimas, qua interes, gnas Principe, dignas Antisce

maximas curas me excipere, benedictione tua augere non dignaris.

6쪽

ORATIO L

UAM QUA multa sint, BEATISSIΜE PATER, quae de ineffabilir INIT AT E una haec nobis sancta . atque incorrupta fides commemoranda concesserit ea tamen omnia cum retulerimus, tantum abest, ut tineri Augustissimam Risi ΤATE attigisse dicen μα'do videamur, ut etiam, quantum dixerimus, omnino dici non posse intelligamus. Decebat enim lucem, quam habitat inacceς sibilem tribus distincta Personis divinam, . α

tura, ita humanae mentis aciem retundere, ut scrutato majestatis opprimeretur a gloria, & cum se imparem fateretur, qui tantum

7쪽

tum posset assequi cogitatione Mysterium humili pronus fide adoraret. Quamobrem de tanta rerum sublimitate dicturo nihil mihi admodum superesse comperio, nisi ut duobus illis finibus, quos sibi aliquando ci i cumdedit scribens de Ri ΝΙΤΑΤ August, nus, oratio mea includenda esse videatur s ut dicam scilicet ineffabili RINITATE neque aliquid laboriosius quaeri, neque Ductuosius aliquid inveniri Ac primum quantus suturus sit in Deo exquirendo labori, vel ipsa altitudo Sapientiae, investigabiles viae ejus , scientia numerum non habens, neque finem magnitudo satis superque declarant. Quae igitur m ιιεηiἰαι manae disciplinae peritia, quod ingenii l G. ci men, quae sagacitas cordis TRINITATIS continget arcanum t Ubi nihil est, quod non fuit, nihil loco concluditur, quia totum immensum, nihil initio praevenitur, quia i tum est sempiternum. Ego vero sic existimo neque Angelorum linguas , qualescumque ,

aut quantaecumque illae sint, cum omni rasainius b. tionali natura congregatas, Vel minimamz illius Divinitatis partem fatis congrue consequi posse, nedum Valeant eXplicare su re, cui mirum Videri poterit, si vel Abraham, vel Μoyses, Vel antiquae legis Prophe

tae a

8쪽

tae, sive etiam aliquot novae legis Apostoli,

cum Deum videres, quantum fas erat homini, potuerunt, tum maxime humiles se,

tenuesque existimarint neque idoneos, qui rerum cognitarum magnitudini linguae in becillitate responderenta Comprehcndi igi- uir, atque enarrari nullo modo potest, quod isjun;.is, quaerimus adhuc tamen est requirendum . . et ' Atque utinam in hujusmodi labore omnium nostrum vires , animique convalescerent, quos illis verbis hortatur Propheta : Quaerite Dominum, confirmamini, quaerite' faciem ejus semper . Si etenim quo magis ad Dei notitiam accedimus eo nostram, gis deprehendimus infirmitatem quandiu in ipsa rerum incomprehensibilium inquisitione proficimus quandiu tam eXcellensi num quaerentes essicimur meliores, nihil est, quod ab tam sancto . tam salutari, tametsi

maximo labore cessemuS.

sed jam satis multa de dissicultate, &angustia cognoscendae TRINITATIS Verba fecisse videor, restat nunc, ut hanc sollicitam mentis curam felix altera cogitatio deliniat,

consoletur, nihil scilicet posse Augustissima TRINITATE fructuosius inveniri. Et sane TRINITATEM Deus Pater nobis manifest, Vit, cum propter nimiam, qua nos dilexit,

9쪽

caritatem, in similitudinem carnis peccati misit Filium, ut nos salvaret, misit Spiritum Sanctum , ut nos adoptaret in filios . Erit deinde aliquis, qui cum haec audierit, Patrem in pretium redemptionis Filium dedisse, Spiritum Sanctum in privilegium amoris se denique servasse haereditatem adspi tis erit aliquis, inquam, qui tot auctus beneficiis, wcumulatus se totum Deo, & pluries deberi non fateatura emo prosecto quisquam. Imo vero, si ad Deum, ut per fidem licet,

Propius accedamus, Patrem omnia suaviter

disponentem, qui nobis hanc concesserit po-x. .ix testatem, ut filii Dei nominemur. Timus inVeniemus. Inveniemus Filium quasi Primogenitum in multis Datribus,qui humanam με. s. Deus naturam assumpserit, semetipsum pro

nobis dederit, qui Pontifex a Deo appellatuS vicariam etiam suimetipsius amplissimam in terris reliquerit Potestatem . ComperiemuS denique Paraclitum Spiritum, signantem noS spiritu promissionis sancto , qui nostrae pi-04 s M gnus est optatissimae haereditatis . Perstnae August. lib. igitur in nomina amoris erga nos, fi

I ' vitatis plena sunt inaugustissima TRINITA TU, cujus gloriam speculantes in eamdem imaginem a claritate in claritatem translaT-mamur. Quare, qui capi potest fiuctus amplio