Observationes criticae in Athenaeum

5쪽

LECTIONUM

ACADEMIA ROSTOCHIENSI

SEMESTRI AESTIVO A. MDCCCLXXXIII

AB DIE XVI M. APRILIS

PUBLICE PRIVATIMQUE HABENDARUM.

OBSERUATIONES CRITICAS IN ATHENAEUM

PRAEMISIT .

GEORGIUS MAIE L.

TYPIS ACADEMICI, ADLERIANIS.

7쪽

Quod Franciscus Volcmarus Fritzsche collega Venerabili S per magnam annorum Seriem facere consuevit, ut Vos, CommilitoneS humanissimi, brevi praemissa disputatiuncula philologa invitaret ad gustandas dapeS opiparas ex omni omnium doctrinarum circuitu conquisitas, hoc ego nunc, dum ille debito otio non sine Musis fruetur, faciendum in me recepi. Quod proludendi munus qui factum Sit ut philologis potissimum obtingeret nec vos fugit qui temporum praeteritorum hiStoriam probe Cognitam habeatis, neque huius loci est denuo enarrare. In arte Critica quod haeC prooemia Versari Soleant, nemo erit Vestrum qui miretur neque quiSquam indignabitur quod tam variis tamque gravibus rebus per lectionum tabulas Vobis propoSitis brevem levidensis argumenti commentariolum praemittamuS; quaSi Vos ignoretis artem criticam in pusillis pariter atque in Summis rebus eXercendam non grammaticorum Vel si hoc honorificentius est philologorum propriam eSSe Sed Communem omnibus qui quidem altioribus studiis sese dederunt. An quid interesse putabitis Cum alii in herbis plantisque, in minutissimis animalibus, in Corpore denique humano quid eX naturae legibus quidve Contra acciderit investigare studeant, alii in libris eX longinqua antiquitate nobis traditis quaerant quid ex usu linguae factum Sit quidve Contra factum videatur ξ universa haec lex est omnis scientiae ut ne puSilla quidem Contemnamus: nam quis eSi quin saepe eX levissimis cauSi S graviSSima effici videriti Athenaei Naucratitae Deipnosophistas qui vocantur ad unius codicis Marciani

fidem recensendoS et emendandoS eSSe iam nemo opinor est quin Concedat; neC minuSconstat reliquoS Codices OmneS quotquot aut olim fuerunt aut etiam nunc SuperSunt ex uno eXemplo deScriptos esse eoque ex Marciano libro derivato. Sufficit ne quae alii protulerunt argumenta luculentissima repetam unum locum monStrare adhuC neglectum

ex quo quod poSui clarissime appareat. Libri enim XI p. 488 b haec eduntur

Damnum reparari POSSe putarunt eX quibusdam Casauboni codicibus, qui κατα τροπovettiu et ς Ξ:1 Ilazιχ ης τῖλvης haberent. Hi Codices quales fuerint neC Scio nec scire laboro, nam arguit vitium grammaticum interpolatorem, et prudentius egit Dindorfius qui lacunam notaret quam SchweighaeuSerus qui κατα του et ς ε ι παιaetbκ ης πένης T90T0v Correcto Vitio foedissimo , non sine dubitationis , ut ipse ait, ,significationes Scriberet. Iam vero quid Marcianus Z adfirmat Schweighaeuserus deesSe vocabulum et=0που Silentio scilicet ut saepius filii confisus qui codicem in patris usum Contulerat, neque errorem

CorreXit qui Dindoi fit gratia denuo codicem tractavit cf. Philolox. vol. XXX). Legitur

enim in Μarciano scriptura plana et perspicua id quod Solum requiritur κατα τ0M της it πια Μικυ τέχνης LOIov. Quod vocabulum quo tandem modo in omnibus apographi SeXcidisse putabimus nisi omnibus ex uno exemplo descriptis ξ unus aliquando erravit librarius, inde obsedit idem error reliquos omnes.

8쪽

Praeter codicem Marcianum interdum auXilii aliquid eX epitome peti potest, quae ante Eustathii aetatem facta est ad eXemplum Marciano simillimum; attamen Summopere Cavendum eSi ne nimium huic Socio tribuamus, qui quae singularia habet non omnia haec ad meliorem lectionem, quaedam Certi SSima ratione ad interpolatoris fraudem reserenda sunt. Ρaucis defungar eXempliS. V 2I9 a et is au Βακτροις καὶ : ρῖu,V A κα μηλογν Corr. BoiSSon. καὶ Mγὶξοις C. VII 273 b υια τυ ο ροῖρα . μοι Hvαι προο*ιλῆ A τυ, Κλῖαρχοv addidit C contra

sententi AIN.

XV 694 b et6 6ε τοιουτ6v ἐυετυ ortoeta τὰ κυινα καὶ Totatu τελος λα'o ιευτ α υ et α Ιαρ ηυνὶ et sev 0 80is ὀκτazsv xyυην τινα καλ', εις μάσ0v γλιουΜπροσφερεtv A. Pro ταυτα quid OPUS CSSet intellexit C cum scriberet Trivικαυτα, Verum tamen eSt quod etiam Cobetum invenisse video τελος λαβορο ευ et αυθα Ιαρ κzx. Hac igitur epitome non aliter utemur aC Socii S SolemuS male fidis uti, quibus pugnandi potestatem non dabimus nisi ubi fraudulenter agendi locus non est. Eo diligentius vero quid ex Marciano libro lucremur obServandum eSt, qui quamvis erroribus haud immunis tamen quam accuratissimam VetuStiori S CXempli imaginem repraesentavit. Docent hoc plurima vitia eX litteris uncialibus facile inter Se Confusis nata, docet etiam aliud quoddam Corruptelarum genus, de quo hoc loco paucis disputare licebit. Accidit enim saepius, ut in vetustiore aliquo Codice varia lectio Si Ve in margine adscriberetur sive inter versus Superscriberetur; eX hoc Codice qui noVum eXemplum transscripsit non alteram utram eligendam sibi eXistimavit lectionem Sed utramque pariter transscribendam curavit ita ut iam Continuis litteri S altera iuXta alteram Posita appareret. Singularis huius accurationis ac religionis eXempla Permulta SuperSunt in libro Marciano, e quibus haece Promam IV 132 f v. 7 sq. τας ο ὐvθυλευσεις καὶ τὰ κῖκαρυκευμ γα l 11ῆλλου προσZ6εξαἱ χεται propter tot quae Circa Sunt tempora PraeSentia etiam hoc loco aliquis numerorum incurioSus πρ0Iδεχεται potiuS quam π90z20εξα70 OPUS CSSe Putavit. IV I73 a καλουυται οε καὶ μάχρι νυυ et vες-Xoιρακοι καὶ 'Aμυοὶ καὶ Αρτυσι

iuxta igitur scripta forma Vulgaris Αρτυο λαοι et attica Αρτυοtλε p. Verba sunt Apollodori AthenienSiS. IV I 82 d ω: Avαλεξαυορ ιγὶς iv 0πλο 1άχ ρ φησι. dubius haerebat aliquis Alexandridam an AnaXandridam nominaret Hoplomachi fabulae poetam. Variam lectionem ipse Athenaeus inveniSSe videtur, Si quidem XIV 634 e ubi idem versiculus assertur nulla lectionis discrepantia legitur uic Aλεξαυοριογὶς ευ 0πλυμ αλ p F qa v. V 191 b in Homeri versu ο 126) Αλκιαυ6ρίππη Sic) Πολυβοιο oάμ. αρ. in unum coniuncta sunt nomina Aλκάv6ρ ii et 'Aλκιmoi, quod alterum paullo ante v. 124 legitur. V 2I7 d εἰδευαι εἰ δε υεωστὶ τετελευτηκε. nihil inter se disserunt ειυεvαι

XI 475 a in Sophoclis fragmento ἀμ - οι et ια τὰ καὶ καρχησια. Non est articulus syllaba τὰ licet accentu instructa in codice Marciano, sed est emendatio syllabarum praecedentium etια; Vera enim lectio quam invenit Pomonus quamque habet Macrobius V 2I, 6) est αμ ρὶ σιτα

καὶ καρχησια.

9쪽

XIII 373 e corrupte traditur Pindari fragmentum I 22 Bgk g), ubi v. 3Marcianus liber διαιτε non ὀια τε) τας χειρας λιβαγου ξα, θα δακρυακτλ'. Reliqua nunc non Chiro, Sed apertum est Al et AI duplicem esse lectionem, salSam Priorem, Veram alteram. XIV 633 a Θευ ριλοζ δ' ὁ κεων ὀικυ c, unde ὁ κωνι ὀζοποιός Schweighaeuserus parum probabiliter, quoniam unde terminatio -tκυς adfluxerit non intellegitur. Coeperat librarius Scribere Vocabulum κυ μ. , ὀιοποιός, sed intellectum errorem statim correxit et Scripsit quod debuit ὁ κωμ ικος. Fatendum paullo aliter hoc eXemplum comparatum esse, incertum enim num duplicem ante oculos habuerit lectionem librari US. Hoc igitur usu observato emendari poterit locus XU p. 689 b. EX Apollonii Herophili discipuli libro περὶ 1μυρ ω, narrantur urbeS quaedam olim SViS quaeque unguentis famosae fuisse, e quibus ultimo loco Pergamum memoratur: ευ ξε IJερrά110, 7z907SF0M 9.av S:0 η Ξξ0χη CodeX; an ὀξυχως ), νυν Γου, γ υρξ 0d Ttv0ς εκ Υσαυzoc, eto etiαρ' οὐδεvἱ π u τ ονυς ε κευαIθη eto λιδαυ ίetivo, μυροv. Duplici vitio eXtrema laborant; nec noristus εIκευασθη ferri poteSt, Ut docent quattuor quae Praecedunt imperfecta nam etiam paullo ante eX Wilamowitrii Coniectura lκ11α 2 Scribendum Pro κγ.ασε , neque qui Sequitur articulus τό. Utrumque uno Velut ictu ProfligaverimuS Cum scribemus εοκευάζεeto. Fuit in archetypo εσκευάσθέ aeto, quod librarius aliquis paullo neglegentius tranSScripSit. Eadem emendandi ratione Epityci Comici fragmento Vitium eXimi potest. Leguntur versus eX Coralisco fabula petiti apud Athenaeum IV p. I4O quattuor ana-PaeStici, quibus agitur de coena quadam apud Lacedaemonios per Hyacinthiorum dies celebrata, cui nomen erat κυοtις. Sic scriptum in Codice Vidi τῆς ξε κοπιθος μυημιυεύει καὶ Ἀριστογαυτὶς ὴ Φιλυλλιος ευ ταις Πόλεσιυ 'Επίλυκος τε av Κωραλtaκ ' λέImv ουτ mc noetetetv- κοπιζ οι moti, 1 αῖε, ἀμυκλαλυ παραπέλλωσι δαρακες πολλα οἱ καρτα καὶ ὀ uda 10azοι μαλα αθός. Primum versum restituit Bergkius commesnt. de restag. como . ait. antiq. P. 43I Sqq.)

alterum eX Ahrensii coniectura edidit Kockius m. comis. p. 8O3) hunc ευ 'A:μύκλαιοι, παρ' 'Απελλ ω, quae non uno nomine displicent: sed mitto haec ut ad reliqua Properem, quae sic edi solent γάρακες πολλοὶ καρτοι καὶ ὀ 01μός τοι μαλα αξύς. describitur igitur qualis coena illa suerit: δαρακας Didymus, CuiuS eX commentariis haec Athenaeus rettulit, eXplicat ν ά ας, nec scire interest num rectiuS LyCOPhron et0λύπας aut EratOStheneS τα προ ρυραμ citet etῶυ μ α situ intelleXerit. Dubito vero num recte scripserint βάρακες πολλοί, si quidem in Didymi verbis seminino genere Vocabulum utitur et0υeto γαρ αἱ sic codeX, editur o ) βάρακες δηλουο v. Atque hoc ipsum videtur significare in Epityci verbis codicis Scriptura δάρακες πολλὰ o , ubi duplicem lectionem agnoscetis πολλαὶ et etiολλοὶ, veram priore, altero loco salsam positam. Idem factum puto in vocabulo δωμος i. e. cui μός cs. Elymol. Μ. 3I6, 36). Nam scriptura codicis ὀ0,ῖεμος ni fallor duas lectiones in unam confusas eXhibet, alteram ὀu,11όc alteram do oliti c. Nam δε nihil est nisi ὀa.

10쪽

Peculiarem sibi locum postulant nomina propria in quibus Saepius titubare solebant scribae. Levi errore VI 249 d legitur περὶ δε HIriolou Νι- οιου του Aλεξα 6 6υ κολακος ' Η' Παυορος ταο Itoρει κτλ'. Ni Cesiam illi nomen fuisse Certum est ex eis quae Secuntur; Hegesias fortaSSe OX Hegesa.ndri nomine ortum. Item V 2I3 C περὶ uis Δημοχαρης κραzM ελara', Sequitur DemochariS de Socrate dictum, cf. p. I 87 d. Musurus hinc ΟὐολαρM t κρατης esseCit noto non illius tantum Saeculi more; plane enim idem

pretatus adscripsit quod ad litteraS parum Simile, ad SenSum tamen aptum Videretur Zenonis nomen inserta 8 particula. Utar hoC ad Confirmandam coniecturam quam a Melitellio occupatam vidi. XIII 393 f η υε Νεαιρα iv Σππιοκλε ῖ00 ερ , μευη Eav0κὶ attios. De Stratoclida Neaerae amatore nihil habet is cuius eX oratione in Neaeram haec omnia derivata sunt. Recte igitur Meinet ius expellendum nomen errore ortum, recipiendum Solum nomen Egυοκλει600 diXit in Anal. Crit. p. 278. Fortasse olim fuit i Eευοκλε 600, Sed fit etiam hoc ut nulla addita particula duo nomina iuxta ponantur; cf. XII 3I6 C ubi inter eos qui Ο α=zυτικὰ Composuerunt nominantur Στε ραυος Αρχύτας Aκεset set 'Aκεοιας Διοκλης Φιλι et ov. Incredibile est Acestium et Acesiam duos homines fuisse nobis ceteroqui plane ignotos et nomine et arte similes. Recte diversas eiusdem nominis formas eSSe statuit Meinet ius, sed quod Coniecit aut alterum delendum aut i particulam interponendam eSSe, horum prius tantum Verum eSt. Nam κεaetto: ViX unquam graecum nomen fuit, quandoquidem ad quem provocat Meinet ius Pausanias I 36 non 'Aκ3zet 09 Virum sed Aκεοet 69 mulierem nominat. Sine dubio igiturAκ2Itας emendata eSi Corrupti nomini S Aκεοτιος lectio. Sed haec ut mittamus duo potissimum sunt, quae ad Corrumpenda Codicis Marciani verba contulerint, alterum hoc quod litterae vetustae Scripturae formis inter se similes permutabantur alterum illud quod inter vocales recentiore pronuntiandi more fere Congruas non bene di Stinguebatur. Utrumque Corruptionis genUS magna Praeclarissimarum emendationum multitudine inlustraverunt qui antehac Athenaeo emendando operam impenderunt. Tollere potuerant etiam plura Si melius Cognitam habuissent

sed etiam ἀποτραγημαι ἐπεποίημαι, unde quid Athenaeum Scripsisse putabimus ni Si hoc

in proXime Sequentibus Athenaei verbis bis scripsisse ἀποπάτημα pro eo quod traditur ἀποτράγημ. I. Nam etSi Eupolidem Certum CSt ἀποπάτημα scripsisse, tamen Athenaeus nisi in eo quo utebatur eXemplo Eupolideo invenisset leviter Corruptam ἀποτράra μαscripturam omnino ad hunc modum loqui non potuit. XIV 637 e de pernarum petaSonumque praestantia agitur: κάλλιοται μεν Iὰγ αὶ Γαλατικαὶ καὶ ουχ απολεί-ουται δε αυetitis obeta α απυ Κι λυγας etset 'Aσιαet κης obeta αὶ

Sic edunt securi de perverso dicendi genere quo νάυ et καὶ - tia inter Se opponuntur. CocleX vero habet αὶ γαλαι καὶ οὐκ κτλ'. estne hoc apertum Athenaeum ScriPSiSSe κάλλιοται μευ 7ὰρ αἱ Γαλλικαί, Ουκ ἀπολε πονται oa κτλ'.