Censura s. Facultatis Parisiensis lata in libellum cui titulus :

1쪽

CENSURAS FACULTATIS PARISIENSIS

Lata in Libellum cui titulus :consultation fur Jurisdiction in Approbation neces.saires pour Confesser, re emee en sept Questions , o

quelles soni discutees exa rement , seumant te Droit , Ies Coons , les Conriles , les Synodes , les Ritueti, IesMandemens in Leitres Pastorales depti eurs Eveques,les Canonises , les murisconsisties , Ies Theologiens , Iesmecreis , Constitutions g Breues de piasteurs Papes , , les Decreis de la Faculte de Paris, Sc. par Fretpe liocese de DCC. XXXIV. qui liber pridie Nonas Ianuarii Anni 1731. a D. Syndico delatus est ad sacram Facultatem.

A fuit semper Novatorum consuetudo, qui do centem Ecclesiam , non audiunt, sed ejus auto ritatem spernunt ac lacessunt , ut curent parUm in iisdem suis principiis consistere; mutant pro conditione temporum, δc dogmata sua ad rem praesentem accommodant. Transeunt , ut loqui

tur sanctus Hieronymus, de falsitate ad aliam falsitatem, quia

2쪽

solida non sunt eorum vestia, quae contra veritatem sunt. Iahac tamen eorum diversa prorsus docendi ratione unus idem que est scopus, idem consilium. Volunt scilicet, qua omni valent industria, asse esas suos , quorum animas duces coeci quasi captivas ducunt in perditionem , ne a castris suis delitaciant , sibi semper addictos continere, & ne ad obsequi una Ecclesiae revertantur, student eorum semper rebellionem confovere. Quapropter prout fert diversa partium suarum hominum indoles, prout exigit rei necessitas, docent, loquuntur, nec parcentes mendaciis, arte sibi nota edunt, sparguntque libellos novos sectae heul nimium foecundae partus ubereS ni mis. Clanculum quidem tacito scriptorum nomine , volant

libri illi noxii, urbibus se castellis ingeruntur ,. iis scriptis

melle venenum , pro veritate error prσρinatur.

Testis caeteros inter nefandus ille liber, quem Anno proximε elapso solemni Censura sacra Facultas Parisiensis proscriptum voluit. Testis&ipse non exitialis minus, in quem merita pari.

ter animadversione insurgendum arbitramur. Autor prioris libelli, cum nihil vereretur magis quam si poenitentes in illos inciderent Sacerdotes confessarios, qui , ut decet filios obedientiar, Constitutionibus Apostolicis in Ecclesia& Regno vina legis habentibus corde & animo debitum obsequium piae stant, sequaces suos a frequenti & salutari confessionis usu liberos

immunes efiiciebat , Autor vero Consultationis ut aliqua ratione consulat nondum assuetis qui excutiant importunum ut

ipse censeti confessionis jugum , plenam potestatem facit simplicibus fidelibus adeundi quoscumque sibi seligere voluerint

Sacerdotes, a quibus, nulla licet Episcoporum auctoritate delegatis , absolutionis beneficium asserit obtineri. Orthodoxa doctrina hucusque in tuto esse videbatur duobus hisce fulta praesidiis, nimirum aperta Concilii Tridentini declaratione de necessitate jurisdictionis ad absolven , dum valide & lege ab eadem sacra Synodo lata de obtinenda a Presbytero approbatione Episcopi , ad excipiendas Fidelium confess1ones. Quod utrumque caput quoniam non audet Libelli Autor aperta fronte impetere, videtur quasi bona fide fateri admittere dogma, quod tamen, Vir duplex animo , habet in mente prorsus subvertere , non recurri r

3쪽

tamen ad dolos , non quaerit latebras te diverticula ; nam se totum statim manifestum prodit , & illic b deserit quod secum ipse pugnans concessisse videbatur. Modo asserit absolvendi potestatem a jurisdictione non pendere , modo, ac si tamen jurisdictionis necessitatem agnosceret , contendit eam conferri cuilibet Sacerdoti in sua Ordinatione , Se ita firmiter a hae rescere , ut nulla Ecclesiae lege subtrahi possit aut limitari. Ubi autem idem Autor dogma de necessitate jurisdictionis attentavit proscindere , vir utique confidentissimus a sancita si lemni lege approbationis obtinendae Sacerdotes propria sua autoritate eximit , atque ut vim Decreti quo premitur elevet , falsas hactenusque inauditas interpretationes adhibet. De buis et profectis , prae pudore ex conscientia , abstinere ab impugnandis veritatibus , quas a nemine Catholico hucusque fuisse impetitas ipse confitetur : at rei novi rate minim C pCr-rerritus , pudorem omnem abjicit, novumque figmentum comminiscitur, asserendo videlicet Decretum illud Concilii non ad Omnes ex aequo Sacerdotes pertinere , sed ad eos solos, qui tunc erant dignitatis , ut plurimum , immemores suae aut illud idem Decretum esse de solis Regularibus intelligendum ; eodem denique Decreto labefactata fuisse & eversa Patarochorum jura, quos prius audiri oportuerat , & penes quos est , ubi tempus opportunum nancisci poterunt, eadem collapsa jura sibi vindicare.

Jam vero quaenam sunt ista quae Parochis jura tribuit 3 Ut nempe renuentibus Episcopis seligant sibi, etiam ex non approbatis succenturiatos Sacerdotes , quos tanquam Operarios bonos mittant in vineam suam. Neque tantum non approba

tos in suis Parochiis constituant, sed etiam revocato S ab Officio & interdiistione mulctatos ab Episcopo quod certe nihil aliud est quam Ecclesiasticam Hierarchiam subvertere , ut jam regimen animarum ad Episcopum non pertineat in sua propria Dioecesi. Nec mirum certe si hucusque processerit, cum non tantum ratione Sacramentorum administrationis, potestate pares Praesulibus Parochos efiiciat, sed illos etiam hac in parte erigere videatur supra ipsos Episcopos , quos , Ut pote posito S a Spiritu sancto regere Ecclesiam Dei, tenemur revereri ut nos-

4쪽

I. La

tros in fide Patres, in quibus sacerdotalis jurisdictio tanquam in ipso fonte residet , ex quo fonte in alios secundi Ordinis

ministros rivuli fluunt & emanant. Placet insuper eidem Autori, dum supra modum extendit Parochorum jura , ipsis eandem tribuere in sua Parochia potestatem exercendam , quam ipse summus Pontifex habet in universa Ecclesia, & quilibet Episcopus in sua Diocce si , dum secundum ipsius sententiam , non potest: Episcopus in Parochiis sibi sub dicis administrare Sacramenta , ea est: Parochi autoritas, ut sine coniensu Episcopi expresso vel tacito

Parochia nos etiam extraneos , live ex propria , sive ex aliena Dioecesi indiscriminatim excipiat, eorumque confessiones audiat , dc sic Episcopus , quem S. Petrus Apostolorum Princeps esse institutum dicit , ut gregem Dei pascat , non erit ulterius in sua propria Dioecesi fidelium Pastor, si quidem cuin Parochis divisum imperium vix obtinebit.

Neque vero esst quod Parochi sibi gloriari possint de

concessis aut vindicatis dignitatis suae juribus ab Autore Consultationis , si quidem mox transit ad alia principia quibus uno eodemque ictu & Parochorum & Episcoporum potestates & jura convellit , subvertendo penitus ordinem illum rectum , quem ipse Christus Dominus ad regendos fideles sapientissimus Legi stator instituit , eo fine videlicet ut regnet S vigeat quae servari debet in optimo regimine coniscordia cum populos inter & Parochos suos , tum & vicissim Parochos inter & Episcopos, ut quisque in ordine suombr. sitiis subditus sit illis seubjaceat. Cum autem plurimum intersit Autoris perfidi ad fucum

faciendum , ut vera & non falsa , antiqua & non nova censeatur doculisse , Doctores Theologos Juris peritos singulis paginis laudat , eorumque testimonia vana eruditionis Osten-S. Hilayiu. tatione colligit , ut sic videatur de singulis quae asserit pristi V orationem , quia sinustis assertionibus fluis quaedam testimonia subdidit , sed quae , secundum praυitatem falsa saepissime referentis lis non attendentibus blandiuntur se speciem veritatis exhibent Sdum viri sagaciores & rem diligenti examine perpendentes , ferme in omnibus summam hominis improbitatem & aud clam detegunt.

5쪽

Caeterum ubi per S. M. N. Leonorium de RomIgny Synadicum pridie Nonas Januarii praesentis Anni liber delatus est

ad S. nostram Facultatem , ic Doctrinam in eo contentam idem D. Syndicus exposuit , horruimus , intelleximusque nostrae esse erga Religionem sanctam observantiae , & studii quo Parisienses Magistri flagrare debent prae caeteriS , ut Ordo noster non sileret , tam maxime operam nostram reposci, Cum Novatorum Quae ascendit semper superbia jura Episcoporum audacter impetit , dc antiqua Eccletiae dogmata , sanctissimasque ejus sanctiones conatur subvertere. Itaque e pendendum censuimus Libellum , adferendum nostrum doctri

nate judicium ; atque idcirco more solito nominavimus m. putatos , qui perversas propositiones extraherent, quibus sit bina de sua nota singillatim figeretur. Postquam autem audita DD. De putatorum relatione , dc habitis, ut poscebat gravitas materiae , duodecim generalibus Congregationibus, octoginta sex Magistri suam dixissent senatentiam , S. Facultas suam Censuram tulit , non quidem in Omnes propositiones pravas & damnandas , sed in aliquas dumtaxat , ut ex illis , quas ad sex praecipua capita revocais vit , damnatis & notatis , cuique pronum es et agnoscere , quam sit perversum opus , quam alienum a Doctrina catholica , & quantum animabus fidelium nocere possct , nisi .publica animadversione plecteretur. Censuit insuper eadem S. Facultas abstinendum a quibusdam aliis propositionibus h1c recensendis Sc notandis , quae alios Autoris errores continent contra Episcoporum potestatem , ad quos pertinet concedere Pres Steris jurisdictionem . quia cum Clerus Gallicanus in suis Comitiis annis 16 36. &16 17. habitis , adversus hosce eosdem errores fortiter insura rexerit , arbitrata est impraesentiarum sum cere , ut declaret, sicuti facit & declarat, doctrinam pravam a Ciero Gallicano Circa praefatam materiam tunc temporis improbatam , a se similiter vehementer improbari.

6쪽

PROPOSITIONES EXTRACTAE

Ex dicto Libello , una cum notis & censuris cuilibet propositioni a Sacra Facultate affxis & attributis.

ARTICULUS PRIMUS. De necessitate jurisdictionis ad malide absol diendum in

foro Poenitent . IROPOSITIO. r. A validite sdu Sacrement de Penitence ne depend par

o la jurisdiction.

CENSURA. Haec propositio est erronea , ct sapit haeresim a Concilio Triden

sino damnatam.

FROPOSITIO.2. On ne peut prouuer par la Tradition que la Jurisdictiones: necessat re pour abs udre valide ment. 3. Il est constant que t 'Egli se n'a potnt encore decide quele de faut de jurisdiction ou de commission de Pordinaire, annulloit de sol le Sacrement de Penitence. . Ιl n'est aucunement certain que te Concile de Trente ait pronon ce qu'une Confession Dite a un Pretre qui n'a potnt de

Jurisdiction , es nulle de Droit. CENSURA. HAE propositiones falsae sunt temerariae ad insinuandam h

resim contra apertam veritatem malove prolatae.

PROPOSITIO.

HAEc propsi sitio, quae asserit omnibus Sacerdotibus ex insitatione

7쪽

9 Chri i attributos esse 'bditos in quos Pgandi se solvendi potesta

tem in Ordiniatione acceptam exerceant independenter ab Episcopi

siasticae Hierarchiae depra riva er ' Pa.

PROPOSITIO.. s. La jurisdiction de Papprobation ne soni qu'accesso iresec de dici pline.

loix de pare police. CENSURA.

Hae propositiones , quatenus asserunt juris i lionem in foro Por nitentiae ad puram politiam se disiplinam pertinere , temerariae sunt o erro Heiae. pROPOSITIO.8. Les Pre tres confestalent dans les premi ers siectes derEgli se stans la permission des Eveques & des Cures. 9. OnZe si ecles s'etolent e coules depuis la naissance de Jesus-Claris . . . . . dans une si longue sui te de si ecles, On n 'a Volt poliat entendia parier, ou que fori peu , qu 'il fallut aut recho se que la qualite de Pret re pour confesser dc donner des absolutions valides & licites a des pec heurs secret S.

CENSURA.

in propostiones Dipae sunt es ex ignorantia consantis Ecclesiae praxis temere afertae. PROPOSITIO. Io. Les Pre tres rei olvent en meme tems lors ussis soni or donnes j la mission de leur Eveque , ou au molns sa permis sion, par la iis deviennent capabies , lor squ'iis en seront requis par les Pasteurs ordinat res des Paroisses , ou quequelque penitent aura des rai sons de droit potar se sola metire aeu X, d 'exercer te pou voir complet d'abs udre dc de juger , qu is orat rei st lors ussis o ni et C Ord Onn CS.

C E N S U R A. Haec propositio falsa est , se quatenus asserit praeter potestatem in

Ordinatione acceptam nihil aliud reqairi in Sacerdote ad vere absisendum , quam ut vocetur a Parocho , aut voluntarie se subjiciat paenitens est erronea se υiam invalidis absolutionibus aperit.

suestion

8쪽

ARTICULUS SECUNDUS.

De autoritate Ecclesiae circa Sacramentum Poenitentiae P RO PO SITIO. P .mis=. I l. L'Eglisse ne petat rendre invalide te Sacrement de Pe. Quesio p. nitence, quand te svj et qui te resoli est bien disposse.

propositio, quatenus asserit Ecclesiae lege irritam fieri non rosis absolutionem, es haeretica. PROPOSITIO. d.page I 2. Tout te pouvoir de l'Egli se & dii Pape ne s'etena 'alors qu'a des cere montes de decence , & a des reglemens de bon ord re dc de discipline, sans donner a pretendre que leuromission altere te fond du Sacrement. CENSURA. Haec propositio intelles a de Sacramento Paenitentiae , est

retica.

PROPOSITIO.1ιιὰ ,aj. 13. L'absolution donnee dans un tel cas lecas de reserve e. est elle valide 3 te Concile de Trente) n 'a rien pro nonce dans cette question.

CENSURA.HAEc propositio falsa es , se haeresi 4 S. Θnodo Tridentina iam

natae favens.

PROPOSITIO.14. LePrdire qui n'a que la puislance d 'Ordre, est te Mi- ,,' 'nistre de Dieu pour abio udre dans tous les cas, & toutes sortes de person nes , & lui reconcilier partat tement te pe-cheur, mais it n' est pas te Ministre de P Egli se, puisclu'il n'apas son institution , & par-lail n'es: pas propre pour tui reconcilier ceux qui Ponto mens e par leurs de sobeissances, scanda-lisee contriste e par leurs crimes./CENSURA Haec propositio captiosa est, o quatenus innuit Sacerdotem qui solam

9쪽

selum habet ordinis potestatem posse in omnibus ea sibus quoscumque peccatores vere Absolvere se Deo perfectὰ reconciliare , haeresim Iastit.

ARTICULUS TERTI Us

De opprobatione ab Epi copo obtinendL

PROPOSITIO. 13. La necessite de la prendre Papprobation 2 n 'esst pas si constante , que son de aut rende te Sacrement d'aucune conse

CENSURA. Haec propositio falsa est, temeraria es Decreto Concilii Triden

tini contraria.

PROPOSITIO.16. Si Pon examine les termes da Decret du Concile de Trente, Sess. et 3.. c. I J J dc si on tes ite avec ce qui precede &ce qui fuit, te Decret paroitra avoir e te fati seulement pour Ce tems matheureux , & contre les Pre tres qui vivolent a tors, tequet, comme beau coup d 'autres Ordonnances du me me Concile , apres le remede .apportu au mal devolt restersans sit te. & laissoit les choses dans te premier Ctat. II. Les Reguliers erotent les seu is doni te ConcIle avoulu parier , qu'il soum et a prendre Papprobation de Pordinatre. 18. Le sens exclusis qu1 donne aux Eveques le droit d 'ap- prouuer a Pexclusion des Cures , paroli dono e tranger auConcite, & si e tranger a mon jugement , qu'on ne peur rad- metire sans que se Concile tombedans une contradiction

19. Le Concile s de T rente) bien entendu , est plus favorabie sur PArticle de l'approbation aux Cures qu'auX EvequeS.CENSURA.m propositiones false sunt, temere Assertae, Decretum Concilii perverse interpretantur, Uus menti manifeste repaPnant. PROPOSITIO.2O. Le droit d 'appro uver les Confesteurs, n 'est poliat devoluau X Eveques, a Pexclusion des Cures, par aucune Loi de

Ibid. page

10쪽

CENSURA. Haec proposisto falsa es , o de juribus Episcoporum detrahit.

PROPOSITI G. 11. L'approbation des Confestavrs par l'Zveque a l 'exclusondes Cures , peut passer potir un jugement contre les Cures quin'oni potnt e te appelles, qui guroit e te rendu par ceux quiparoissant partie dans l 'assaire, n'en dolvent pas e tre les solliciteurs &les j dges , contre tequel par consequent les Curessioni en droit de Ie pourvoir quand iis en auroni la liberte. CENSURA. Haec propositio est scandalosa , in S. Θnodi reumenicae contumeliam prolata , de autoritate Ecclesiae derogans , ct in schima in

ducens.

CENSURA. Haec propositio falsa est, in PP. Tridentinos i uriosa se Decreti

a Concilio lati eversiva. PROPOSITIO. 23. Les Cures, dans les besoins pressans de leurs Egli sies, peuvent commetire des Pro tres potnt approuves de l'Eue

quea

Haec propositio falsa est, Concilio Tridentino contraria , se ut talis a Sacra Facultate jam damnata. FROPOSITIO. et . Les Cures qui ont la jurisdielion ordina ire dans leurs Paroisses bc fur leurs Paroissiens leur peuvent donner desConfesseurs potnt approuves de P Eveque , quand les Eveques refusent injustement d'en approuuer , ou n'en approuVent que

CENSURA. Haec propositio est falsa , disciplinam Ecclesiae intervertit , se ad mentem Auctoris intellesIa, in flchisma inducit.