Eduardi Sandifort ... Descriptio ossium hominis : accedit Oratio de officio medici perquam difficili, a multis pessime neglecto

11쪽

minDE OSSIBUS IN GENERE.

Ossa sunt partes est potis immani, dur)e, si re, rigi dae , aliis partibus undique vestitae, quae robur ac stabili mentum corpori praebeat, inibilitatem per articulos per

mittunt, conceptacula , cstpacitatesque formant, ut tenerioribus sint praesidio, canales, quos transeunt Varia, quae se aptant ad ea, quae Prope admota sunt, anneXa, aut circumposita .

Horum ossium alia a principio natura, alia deinde. Omnium cartilaginea primum, dein ossea. Cartilago haec ab initio gelatum tenerum reseri, & mollitudine, & habitu; crescit deinde, se paulatim confirmat, ex albida fit candidior, amittitque pelluciditatem suam Postquam diu per- π an sit , dura est, candida, crassa, ct concreta. Quae-

12쪽

dam cartilagines osseam naturam inchoant, eum adhue valde molles sunt, & perlucidae, aliae demum, cum jam du rae & concretae. Quando in os abiturae sunt, osset minutissimi quiddam alicubi intus in iis inchoatur, quod sensim sedimundens totam occupat. In cartilagine ossium parvorum,& quorum figura simplex est, vel oritur ossiis primordium unum, Vel, si plura oriuntur, cito eonfluunt in Unum. Sed in eorum cartilagine , quorum figura non ita simplex est, aut quae majora sunt, pluribus uno in locis os incipit,&, donec totam cartilaginem occuparint, manent iis vel duae partes osseae, Vel tres, Vel plures, quae sensim increscunt, sic ut ossa, quae singula una primum continua cartil, go fuerant, ex aliquot frustis osseis, cstrtilagine neXis, appareant constare. Quamplurimae cartilagines hoc pacto osseae

fiunt, ut ad eΣtrema remaneant portiones cartilagineae, quae in omnibus non eodem modo in os mutantur. Illorum adaditamentorum aliqua a corpore osseo, cujus sunt, paulatim tota occupantur, pleraque & a corpore osseo plus minus, & simul sensim os intus in se inchoant, quod additi tamenta illa cartilaginea tota absumit, & ossea reddit. Intercedit tunc inter additamenta illa Ostea & corpus ossis aliquantum de cartilagine, eaque additamenta tunc epiphyses vocantur. Cartilaginea illa lamella sensim & a corpore ossis, & ab epiphysi absumitur, epiphyssis Ossea natura corpori

13쪽

pori continuatur, totumque persectum os est, epiphysi iuapophysin mutata ca). Orta sic ossa, sensim sensimque persecta, serrae ope sic

divisa, ut interna structura patescat, videntur componi ex laminis, altera supra alteram unitis, quarum eliteriores compactiores, interiores rariores deprehenduntur, ita ut nonnulli abeant in telum quasi cellularem. ΕXeipiuntur non nulla , quorum laminae tam propinquar sibi sunt, ut nullum

relinquatur spatium, quale quid in media parte scapulae, ossis innominati, locum habet. Dictae lamellae ossium sila. mentosa tela ita sunt fabrefactae, ut inter illam copiosi ob serventur pori atque sulci, qui tubulorum formam, dum lamina supra laminam ponitur, essiciunt; & hi pori vel tubuli in naturali ossium statu, quo propius ad medium ossis appropinquant, & inprimis in ossibus cylindraceis, quo

propius versus eorum tendunt eXtrema , eo magis ampliati , telam illam ossium spongiosam, cellularem , constituunt quam, in medio corpore ossium, cylindraceorum praecipue, retis quodammodo sormam habentem, ac ea

prop- a) Exactissimam Osteogeniae descriptionem, exemplis illustratum, dedit Clar. Albinus, icon. ossium foetus humani pag. so. dc inde desumta generaliora illa, quae hic loci inserenda putavi. b Reichel de ossium ortu atque structura, in Thesauro Dia

14쪽

propter reticulatam dictam, crassissimus cortex, e I lamel Hlis, arctisssime sibi invicem adhaerentibus, factus, investit; in extremitatibus autem non nisi tenuissima crusta tegit: Nonnulla ossa tota quanta tali cellulari fabrica gaudent, nec nisi tenerrima crusta ossea terminantur, eaque cellularis in aliis. magis in aliis minus comi sta existit. CONFORMATIO EXTERNA OTum in. aliis alla. Disserundenim non tantum inter se magnit Udine, forma., numero, firmitate, sed & Eminentias atque Cavitates exhibent, divertis usibus inservientes li ers nodo etiam denominatas. Eminentiae Vel ab ipio initio apophyses, id est cum cor pore ossis concretae, sunt P , Vel in tenera aetate epi physes sistunt, cartilaginis interventu a corpore ossis se pabrantur cub, & tempore in apophyses dicta ratione ,. ma- tantur. Haboni atriem subinde apophyses masine piphy.ses ,. ut epiphyses. ΠDn raro apophvstbus instrume

c les sunt duo condyli ni inferiore. Vesal. Tab. Ossium Flumast. q. b. ) Id Tab. ε. L. L. L. L. M. M. M. M. e) Id. Tab. q. Apophyiis h. habet epiphyses L. L. L. M. M Tab. 25. Fig. r. Apophysis D. habet epiphyses A. S. Y. f) Sic , pars inferior ulnae, quae in juni 0ri aetate epiphysis est

Albin. icon. ossium foet. Fig. I 2 . 125. I 26.) habet Veram ap physin Vesal. Tab. 22. Fig. S. 6. O. Q. R. R. : idemque locum habet in parte inferiore tibiae Tab. 26. Fig. 3. Epiphylis D. habet apophysin i. Sic in albo.

15쪽

Distingui possunt eminentiae in caput, collum, condy tum , tuber, spinam, critiam. Caput eminentia est convexa , rotunda, glabra g P. Collum eminentia dicitur, in medio angustior, versus eXtrema latescens ch . Condylus adesse censetur, quando eminentia a quoque latere compressa est

Tuber eminentia est inaequalis, irregularis, figurae . Spina in acutum finem desinit l). Crista est eminentia longa, acuta, superficiaria cm Multae eminentiae, seu processus, a figura sua denominan tur, hinc in osse multiformi ala res n), in osse temporis mammiliares. cob, styli formes Ii , in epistropheo denu- formis dicuntur. Aliae a situ. seu directione superio

res, inseriores; eXteriores, interiores; transversae, obli

quae di ch) Uesset. Tab. . L. M. superi f. Tab. 23. A. A. Tab. 21. A. B. C.

16쪽

quae, Vocantur. Usus trochanteribus in semore nomen dedit. Cavitates dicuntur ossium impressiones profundiores , qum vel molles vel duras partes admittunt. Quae partibus mollibus recipiendis destinatae sunt, distinguuntur in foveam, sinum, labyrinthum, canalem, fissuram, excisionem, sulcum, foramen, porum. Fovea extus late patet, introrsum procedens angustatur. Cavitates, quae Oculos recondunt, exemplum praebent S). Sinus orificium angustum habet, reliquam autem partem, respectu orificii, amplissimam ct .

Labyrinthum constituunt canales plures convoluti , . Canalis, per osseam substantiam aliquamdiu decurrens, aperto dein ore extrinsecus hiat Fissura longa angusta apertura est, inter partes diversas ejusdem ossis Vel vicinorum sese e Xtendens

post. F. Canalis incipit, qui a parte anteriore aperto ostio hiat. Id. Tab. II. Fig. ant. G. Per ossa alia similes canales decurrunt, ut Vasa transmittant. Albin. Annotat. Acad. Lib. I ab . s. Fig. 2. a. a.

17쪽

DA OSSIBUS IN GENERE. 7

Excisio adesse dicitur, quando de margine ossis pars quaedam quasi deficit, aut exsecta esst cx P. Sulcus, quando impresso ossis dimidium quasi canalem

format Oo.

Foramen dicitur cavitas per totam ossis substantiam penetrans ca . Porus appellatur apertura Rbtilis, vix percipienda ca).

Aliae distinctiones vix videntur necessariae. Quae partes duras continent cavitates, & articulationibus praesertim inserviunt, sunt vel profundae , vel minus profundae, Vel superficiariae. Profunda cavitas dividitur in cotylam & alveolum. Cotyla, cavitas cotyloidea, Vel & acetabulum, magna cavitas est , extantibus oris notabilis b).

Alveolus profundam quidem sistit cavitatem sed simul admodum angustam Cc . Minus

ae) Uesal. Tab. 4. supra V. in osse innominato. F Id. Tab. In. Fig. I. a. T. T. T. Similes dantur in parte imteriore inferiore costarum. Nonne dc huc referri possent tales, qui tendines subinde recondunt, ut in parte superiore ossis humeri pro tendine longiore bicipitis brachii Uesset. Tab. 2I. Fig. I. H. I. In parte inseriore radii, aliisque multis osi1bus. Impressiones alii dicunt. Σὶ Foraminibus talibus multis pertusa calvaria. Vesal. Tab. 9. ΙΟ. a In omnibus ferme ossibus innumeri tales dantur. b) Vesal. Tab. 4. n. Tab. 24. Fig. I. Z- C. f. g. e. f. g.

o Id. Tab. 6. Fig. 3. 4. S. in superiore & Tab. II. in inferiore maxilla alveolos, dentes continentes, exhibuit.

18쪽

DESCRIPTIO OSSIUM

Minus prolanda cavitas, gleno a dea dicitur, haec prosunditate cotyloideae cedit, nec tales extantes oras habet d . Superficiariae vel simplices sunt, quales plures dantur in

ossibus carpi , & tarsi cs , vel duplices, ut in sup riore parte tibiae g

COM po NUNTUR ossa diversimode. Genera compositionis poni possunt duo, Articulus, atque Symphysis. Articulus naturalis ossium syntaxis est , in qua solus extremorum contactus adest, & quae eXtrema, qua parte compon tur, desinunt in cartilaginem, operimento similema

Dividitur articulus in Diarthrosin atque Amphyarthrosin. Diarthrosis ea naturalis Ossum per articulationem conjunctio est, quae manifestum habet motum. Quae autem hoc pacto componuntur Ossa Vel, ut pleraque, cartilagineo operimento, qua parte sese contingunt, in Vestiuntur; vel illis interjecta cartilago, flexilis, singularis naturae, ut innexu maxillae cum si nubus in Ossibus temporum 6b , cla-

viculae cum sterno P . Diviis

19쪽

DE OSSIBUS IN GENERE. 9

Dividitur Diarthrosis in Enarthrosin, Arthrodiam, Gin-glymum. En arthrosm vocatur, quando eaVum ossis excipientis altum est, caput ossis elicepti magnum, cervici procerae insidens. Articulus femoris γ) cum osse innominato O , in acetabulo m ) , huc refertur.

Arthrodia es , quando cavum Ossis excipientis laeve, superficiarium, existit, caput ossis excepti non magnum, sed rotundulum, cervici humili insidens. Hunc in modum Os humeri articulatur cum scapula co . Ginglymus appellatur, si alterum os alterum vicissim ingreditur , sic ut unius caput alterius cavo condatur, & vicissim hujus caput in illius sinum admittatur, ut in articu lo cubiti & humeri, semoris & cruris. Dividunt hunc nonnulli in ginglymum angularem, & lateralem. Angularem dicunt, dum os unum sub motu cum altero angulum facit, quemadmodum ulna I cum osse humeri ) Uc M. Fab. 2s. Fig. I. 2. A. l) Id. Tab. 24. Fig. I. 2. 3. M Id. Tab. 24. Fig. I. 2. C. f. g. n) Id. Tab. 2I. Fig. I. 2. A. B. C. ο) Id. Tab. I9. Fig. 2. A. B. p) Id. Tab. 22. Fig. I. D. E. C. Fig. 2. D. E. Fig. s. Di E. C. Fig. II. F. F. G. G. H. H. I. K.

20쪽

meri nectitur; lateralem, quando motus fit lateralis, ut radius cum ulna s copulatur.

Amphyarthrosiis ea naturalis ossium per articulationem con-jurrectio est, quae exiguum, obseurum, aliquando nullum motum permittit. Divi 3itur & haec a multis in Enarthro.

sin, Arthrodiam, Gin ymum, quas species eodem modo distinguunt, dum ad primam referunt nexum ossis tali cibcum naviculari cu); ad alteram conjunectionem ossium earpi inter se ad ultimam articulationem tali O cum calcaneo cae . mphysis dicitur ea ossium compositio , quae sit per medium quoddam interpositum, utrique ossi continuatum, sic ut mobilitas alia non concedatur, nisi quam permittit Ileribilitas illius, quod conjungit. Fit symphysis per membranam, quae ossa calvariae in juniore aetate nectit; per cartilaginem, quae costam primam

cum A) Uesset. Tab. 2Ι. Fig. I. 2. R. L. M. 1 Id. Tab. 22. Fig. 3. . s. m. Fig. 7. O. t s) Id. Tab. 2 a. Fig. s. II. l. Fig. s. IO. P.