Explanationum Horatianarum prooemium

11쪽

Silvarum praemisso verba eiusmodi leguntur, o Hic si veram dicimus, Sermo sit ἰ et reliqua qua plane demonstrant, fommam aliqua a carminis epistolica II ab ipso agnitam iiisse, irae,

ut natiira Erat sermoni familiari propior, Praecipvstquct locutionis gerius λεκτικον habebat, Sermo Proprie apta sus diceretur. Atque hinc plane intelligendum est, quam Causam in qu PPΟ-

priam habeat isthaec appellatio Sermonum quippe ad elocutionem, Satiris Epistolisque communem, PPellatio Pertinet; neque in ea re Graecorum exemplum Romanis defuit, quiques illis οἰ- λεκτικοὶ νων λογων. ab his non aliter quam Sermones dici potuer . Tal quid stigit Ernestius in Lex Technol. r. Rhet P. 19', sed explicuit parum, utpote ignarus loci primari et maxime luculenti, qui est Demosthenis in orat Amator Vol. II. Reish. p. Mor. 19. ubi cons. Apparat crit Vol. III. P. I73 I. Iam quid veteres statuearint, ea quidem aetate, quae in scribendo inveniendoque magis quam in dividendo occupata erat, nec in simili genere operum dissimillia tudinem alienis ex robus anquirendam solicite et iactandam put bat; sed quid veteribus placuerit, necdum citratum atque animaia versum, quum nonnisi de suo sensu et iudicio Cliorizontes isti

Horatiani laborandum existimarint, id memorabili ostendit silem ito Quintilianus, quo loco in illo recensu classicorum scriptorum ita genera enumerat poesis oratianae, ut, quum tamen Satiram nominet, do Epistola dicat ne verbum quidem. Nisi opinari aliquis velit, hanc non dignam visam ruisse praeceptori doctis-

atudiis tractata,' et illam quidem sentem, lem Humilis aliiquo amplexi erant; hane ex ea ratione, a poema genere non desnilium argumento varium, ad butar epistola certo nomini inscriptum appestatur Epistola, Me tamen, ut non minus apte recteque dies sermo possit. .

12쪽

quae soli in ista noniinaretur. Quod quum iudierim, sit sero, neque alia probabilis ratio omittincti reddi queat, sequitur,

vocabulum Satirae ab eo latius esse acceptum, quo universum genus sermonum designaret igitur unum restat, ut Maeratur, cur alterum prae alimo maluerit Quintilianus nomen usurpare. Quae pridem etsi solai potest quaestio, nunc tamen id agere minus necesse isti 'id vero ρ nonne contra hanc generum partitionem etiam vius socundo auctore primarium ipsius silentium poetae pugna: Atqui, quotiescunque in scriptis de se ipso suoque carmina pangendi iudi testatur, nusquam locorum Epistolam sic definite distinctoque di, omorat, ut inde colligi vel leviter possit, ipsum a Satira sive sermone novum

genus epistolare seiunctum separatumqu statuisse. Ex quo plane error consequitur, qui ex uno genere duo eaque diversa. fingit tanquam sic temero ignotum genus potuisset excidere ipsi non cooitanti Poetae. Atque si ea, qua leni Persuadere Volunt, vera ess Et divErsitas, sane repeti illam ipso a Lucilio oporteret: etenim is ipse fuit, qui iam scriberet Sataras epistolarum forula

' Pervulgatus est lotus Quintillimi , , ei seqq. s autem Iocus centies exscriptu et pertractatus non una ex parte etiam nunc desiderat Iumensuum. Interim hoc iuvat moners, no insignis Ioe sententiam usquennprimis obscuravit. Satira g ntia duplex assertur, linum Lucilianum et Romani domesticum deinda alterum, de quo in omnibus scriptis impressisque libris hae verba leguntur : Alterum Ilud est, et rius Satirae genus, quot . . . condidἰ T rentius Varνοω. Breviter hic dicere licebit, per eos ii mirum, qui loci lisficultatem norunt, isto lyrius depravatum esse ex compendio literarum, quum auctor scripsisset per grin ιι m. Domestica erat Saura Luciliana, et Mec inera per pius,

ab invectore videllae Graeco

13쪽

compositos, quamquam heino iniri in re us qui propterea segregandas a Satiris Lucilianas Epistolas, atque adeo geneia

discortienda contenderet. Igitur ut Paucis concludainusci luod de Lucilio vorum est, non est FlBCco D inus verum ueri admodum ill Satiras scripsit, genus non in genera dissecandum, sed arguntentis composilio neque variatum et vElut multiplicat uni, ita hic quoque in inuli genere est versatus, eoque intiliter variato et ampliticato. Sed hoc genus unum et simplex est, variolaten, tu sua ipsius natura et proprietato assumit quanx quidem proprietatem tuebatur Satirarum quisque scriptor et sunt Persi Eliam epistolae in Satirarum volumis . Sed tutius appρllκtionis suas si Causas Videbat oratius repudiandae,

tiforme genus si quilicatione Oin PIeliendentem AtDNiui nihil obstabat, quo nainus Cognato in t Pnser antiquius nomen et Lucialianum probaret Illud autem , Utrum Cumque uia luerit, Omctn

t2m Commune et Consontaneum huic generi univorso fuit, ut

prorsus credibile videatur, alio nec opus fuisses, quod adeo scripto des Arte Poetica tribu pr tur quippe et hic Prosscto si Sermo ad Pisones. Sed Θ ratione huius inscribendi libelli nuper

novos quosdam ditoris alicuius tinnitus accepimus, qui in summa, Uriam quidem sonant, arrosa uia ad id, quod verum in re est, cognoscendum aut nihil faciunt aut parum de eaquere alius imposterii disputandi locus erit, ut via in remit m p mento pugnantium dissidia opinionum metiore remim quarumdam notitia mutiponantur. . Isto iudicatum est modo do line genere poematum tum ab ipso auctore tum ab aequalibus et proximariam aetatum

literat Peritis qui quidem si quando animos attendere ad din

14쪽

ferentiat a costperint, de ea laaud Sidicus quaerer poti erim L. quam fero in alio dissimilique genere a Longua quaesit una est, quid discriininis Io meticam inter Iliadem Pt Odysseani iteresset. Ita, quum poemata haec multis sane differant numeris, atque ea si facile sentiatur differsntia et liberaliter verbis inplicaris OS sit, ne tarnen ipsa ex veritate ascatur error, paulo etiam cauli ore iudice opus Erit, quique de omni voterum possi aliter statuat, quam statui ex vulgaribus novisque et commentitiis Praeceptis atque formulis Potest.

Ista mine pridem sussiciant, quae scripta Explanationaim Hora tianarum sasciculo, cuius iamiam editionem paramus, interim emissa voluimus, ut, quum gratiora sorsitan sectoribus et certo nobismet ipsis optatiora perficien si evulgandique oppor tunitate

exesus essemus, hac tamen προγρα pi, Praesenti, quo citin maximo tenebamur, satis ossies saceremus. Instant ethnim Dio camiuido et fausto, utpote Natali AvG Trisin REGIS, AC

indicenda sunt Sacra, quae eodem die veteri mors institutoque maiorum concelebrabuntur. Erit solemnis Academias conventus in Auditorio maximo horaria. ubi proditurus in suggestum Pro sessor Humanarum Literarum ordinarius Vota publica oratione sua, id est, Latina interpretabitur. Simul Vestra res agitum

15쪽

totiusque REGIAE domus prosperitate laesamini nobiscum, Pati iamque, uti fas est, votis optimis prosequimini Vos igitur omnes, roceres, Hospites, Cives iteratos, soleninem panegyri praesentia Vestra et frequentia augere atque ornare velitis, summo cum studio ac reverentia rogamus et invitamus.

P. P. taliae, in Academia Regia a. d. 26. Ianuarii, Sos.