De genetivi usu Plautino [microform]; dissertatio inauguralis philologica quam...publice defendent auctor Albinus Schaaff..

1쪽

aS partis the Foundations os ester Civiligation Preservation Project

Funded by the

Reproductions may noti made Without permission from

Columbia Universit Library

3쪽

PLACE:

HALIS SAXONUM

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT

Origina Materia a Filinem Existin Bibliographic Record

Restrictions On Se

5쪽

Conlim Et er

ii i l

vilia

6쪽

QUAM

CONSENSU ET AUCTORITATE AMPLl88IMI PHILOSOPHORUM ORDINIS

ACADEMIA RIDERICIANA ALENSI CUM VITEBERGENS CONSOCIATA

SUMMOS IN PHILOSOPHIA HONORES

UNA CUM HESIBUS PROPOSITIS

AUCTOR

ADVERSARIORUM I ARTES SUSCiPIENT CAROLUS UEST, STUD PHIL.ERNESTUS SCHROETER STUD PHIL.

TYPIS ARRASIANI S.

MI,CCCLXXXI.

7쪽

PRAEFATIO.

Listquam studiis itfehelii tabulae lautinae ad fidem

optimorum codicum recensitae in lucem prodierunt atque sundamentum certum ac firmum omnibus studiis, quae huc spectant, constitutum est, multi aetatis nostrae viri exstiterunt, qui industria summa ac diligentia eius genus dicendi perscrutati sunt. At prae copia quaesti0num tantum abest, ut omnes quaestione grammaticae, quae huc pertinent, absolutae sint, ut novae in dies exsistant et permultae re8tent, quae accurata

iuvestigatione indigeant. Quare mihi de genetivi usu Plautino'

quaerere operae pretium 88 ViSum 8t, prae8ertim cum quae Holt gius Syntaxis prisc. Script lat. Sque ad Terentium.

Holletianum librum in rem suam convertit, de h0 casu attulerunt, neque in ordinem satis perspicuum atque clarum redactae8Se neque cum multa exempla, quae memoratu digna sunt, omissa sint, satisfacere posse primo obtutu plane eluceat. Priusquam autem ad rem ipsam accedamus, paucis explicandum videtur, quo ordine materiam disponendam 88 putaverim quamque viam in exemplis asserendi ingressus sim. Perspicuitatis causa igitur sic aptissime ordinem disserta

tionis instituendum putavi, ut primum de genetivo nominibus adscripto, deinde de iis genetivis, qui ex adiectivis pendent, ut ita dicam, tum de genetivis, qu08 verba 88umunt, dissere

8쪽

quae paene immensa est, proserenda videtur; sed ea potius eligam atque enumerabo, quae uni memorabilia, quibus praecipue quomodo Plautus in genetivo construendo singulariter Versatus Sit, plane atque perspicue appareat. - Denique in ratione genetiverum, quibus poeta usus est, explicanda quam brevissime verSatus sum, cum in praeceptis, quae de ea re a

Madvigio, uelinero, Haasio, quorum libros hic illic adnotavi,

prolata sunt, saepissime acquiescendum esse crederem.

Capiti M.

GENETIVUS ADNOMINALIS.

In con 8truendi genetivis, qui nominibus adiciuntur, Plautus plerum quo cum aliis eripi tribus omnium temporum facit, cum genetivos et nominibus omnium generum adscribat, et pronominibus, numeralibus, adiectivis, participiis adverbiisque, quae in Substantivorum vim ac potestatem abierunt. Nequo multum in hac structura genetivi a posterioribus di 8crepat, qu0d quidem ex natura atque indole genetivi ad nominalis equitur. Quare operae non pretium 8Se videtur, omnia huius generis exempla asserre, sed pleraque silentio praeterire mihi licet praeter haec,

quae commemoratione accurata digna videntur. Priusquam autem singula huius usu exempla numerem

atque explicem, pauca praemittenda sunt, ut appareat et quae sit vis ac potestas genetivi et quae in genera usus eiu Omnino dispertiendus sit et quod consilium in usu genetivorum ad nominalium describendo secutus Sim. Genetivus i est is casus n0minis, qui loco attributi cum alia notione, sive substantivo sive adiectivo sive verbo )- coniunctus nulla alia voce intercedente artissimam et naturaenotionum, quae e0niunguntur, rapti88imam copulationem meit, os ueliner Lat. ἰramin. II l, g 2 l g 83, 2. advig Lat. Sprachlehro 8474 279.

Falso igitur contendunt genetivum nisi verbo vel adiectivo notio Oininalis quaedam insit alitu intellegatur, ex qua genetivus quasi pendeat, explicari non posse; et iniuria ad verba nonnuli expedienda ellipsis ratio accipitur a ueliner i. c. 81 2 a Draegerol. e. D198.

9쪽

qua coniunctione noti vocis, quae genetivum assumit, definitur et plane explicatur. Si autem vox cum alio ea8u nominis eodem modo conectitur, coniunctio, cum rubus externis essecta

sit, levior fit. Discrimen igitur, quod inter has duas constructione intercedit, io est: genetivo copulatio interna, ut ita dicam, ali casu externa coniunctio significatur.' Quam definiti0nem si respicimus, generatim atque uni VerSetria genera coniunctionis aptissime statuimus primum et simplicissime quidem possessio vel causa quaedam iudicatur, tum genus quodammodo cum singulis partibus copulatur, post liberrime notio aliqua per se minus persecta ita expletur, ut addito supplemento accuratius definiatur. Quibus de causis tria genera genetivorum statuenda videntur: primum genetivi qui dicuntur possessivi vel causales vel coniunctivi', tum genetivi generis', qui vulgo appellantur genet. partiti vi et quantitatis', post genetivi gupplementi', ut ita dicam, quorum sine satis l0nge patent, quando quidem huc reserendi sint genetivi obiectivi', qualitatis', app0sitivi vel materiae' genetivos autem supplementi dici posse putaverim, quod ubstantivum in genetivo positum quasi additamentum est, quo notio aliqua expletur atque absoluta fit. Etenim notio aliqua accuratius definitur et species rei expeditur, cum priuHim ignificatur p08sessor alicuius rei vel auctor', qui quodammodo possessor appellari p0test, deinde genus', cuius pars aliquid est, post res vel persona', quo acti quaedam Spectat, tum qualitas', quae alicuius rei vel hominis propria est, cumque ad extremum notio speciei notioni generali in appositionis forma apponitur. Quae cum ita sint, hoc in capite primum agemus de genetivis coniunctivis, deinde de genetivis generis, post de gene' tivis obiectivis, tum de genetivis qualitatis et pretii, ad

extremum de genetivis materiae.

Genetivus coniunctivus possessivus causalis 3

1. Pronomen neutri generis cum genet. 088e88i Voconiungitur Men. 190 interim nequis, quin eius aliquid

indutus Sies.

2. Nominibus propriis genet pos s. adscribitur ) a servorum nominibiu Pseud. 60 eius sum Subballio Curc. 230.

Estne hic Palinurus Phaedromi Amph. 378 Amphitruonis, inquam, Sosia idem Amph. 383. 11.b fabularum nominibus Merc. 5 Emporos Philemonis; ibid. 6 Mercator Maeci Titi Rud. 8 Alcumena uripidi Poen. prol. 1 chillem Aristarchi.

3. Neque cum reser neque cum interest, quod verbum apud p0steriores scriptores constructionem verbi refert sequitur, genetivus, qui significet, cuius aliquid fieri intersit, apud Plautum coniunctus reperitur. Interest' vero uno tantum loco nobis traditum est Most. 40 pluma haut interest', nam altero loco, quo hoc verbum in editionibus legitur Trin. 130 quid sectiust aut quid interest dare to in manus coniectura it- schelii aut quid interest in textum illatum At. 4. Eodem modo atque posteriores scriptores Plautus construit ablativos in praepositionum loco positos causa et

gratia et cum genetivis et cum pronominibus posses8ivis: exempla, quorum numerus permagnus est, adnotat brard: de ablat. locati, instrum apud pri8c. Scriptores at usu ip8.1879 p. 589 sq. Iis nominibus adiungendum 8 vicem, quod eodem modo constructum loco adverbii usurpatur Capt. 397 nostrum ambarum vicem Rud. 814 hinc istarum scit puellarum) s. advig. l. c. g 280. In asserendis exemplis usus sum editionibus Ritschelii Trinummi d. altera); Flecheiseni G. oelgii Epidicus, Curculio); ag-neri Aulularia); Spengelii Truculentus); arei ed altera i 6l instrumento critico aucta); Bothii vol. II stgm.). Praeterea editiones Brixit, orengii, Ussingit, Taubmanni-Gruteri adhibui. Qui genetivi sane possessivi vel causales intellegendi sunt. Qua de causa voces servi fabulae in his locutiouibus addendas esse, id quod facere nonnullis in animo St, nego.

10쪽

vicem Capt. 26 eri vicem Ampli. 334 voci vicem Truc. 2, 5 et nostram et illorum vicem Most. 355 meam vicem ibid. 1145 an mei ne Stelle).

5. Praeter pronomina po88088iva usitata meus tuu8, Suus, no8ter, oster', quae Plautu pro genetivis prouom personalium usurpare olet, etiam pro nomine po88. quoius a lim', quod

pro genetivo cuius ponit, utitur his locis: a prou. OSS. relativo o Bacch. 48 Is Helenam abduxit, quoia causa nunc facio obsidium Ilio; 2. Cist. III 1, 2 ut eorum, quoiam 8Se portet te, is potius quam mea Pseud. 1042 Quoiam esse te vis maxume, ad eum duxero Rud. 745 Argentum ego pro istisce ambabus, quoiae erant, domino dedi. b pron. OSS. interrostativo 1. Pseud. 702 quoia hic vox sonat Trin. 15. Bacch. 29. Rud. 29. 333. Cui c. 111 Merc. 864 nescio quoia vox; Sticli. 3T quoiast navis Merc. 720 quoia illa mulier intust Epid. 29 quoi ias fidicina Cure. 229 quoiam vocena ego audio 2 Merc. 200 rogitare occepit, quoia esset Merc. 529 dic igitur, quaeso, quoia Sum Merc. 721 quoiae sit, rogitas Merc. 722 in dicam quoiast Rud. 478 eapse cantat, illiola sit. Praeterea Holigius i. c. p. 395 adnotatis segm.

Scythae Liturgi Quoia, vir γ6. Pro pronomine p088. genetivus pro nominis personali usurpatur: 8eud. 5 sq. duorum labori ego tominum

parsissem lubens j ei te rogandi et tis respondendi mihi; Bacch. 1200 tua sum pera et propter te inprobior. BACCII.

Ne tis quam mea mavellem. Neglegentia enim quadam pro pron. 088. meo et tuo' mei et tis i. o. genetivi poss. pron personalium qua8 in app0sitione ad duorum hominum p0 siti sunt; altero autem loco causa' vel gratia supplendum est. T. Genetivus pro nominis ipsius', id quod apud posteriores Saepe fieri solet, quasi appositio pronominibus possessivis numquam adiungitur. Ut vero Plautus pronominibus p088. maiorem vim tribuat, dativum pronominum person sibi', mihi' addit. Cuius usus exempla haec exstant:

Amph. 269 telo suo sibi Pers. 81 sua sibi pecunia; sin 72gnatum suum sibi Asin. 25 suo sibi gnato Capi prol. 5, ibid. 50 suo sibi patri. ibid. 46 sua sibi allacia: Capt. 81 suo

sibi ueo: Poen prol. 5 suum sibi proscentum; Poeta prol. 7suam ibi cognatam; locu II 1, 40 inua ua ibi. Huc reserendum videtur etiam Truc. III 2, 30 mea mihi pecunia'. Neque enim probo Spengelii sententiam, qui mihi' a more Plautino abhorrere et haud dubie corruptelam latere contendit.

Genetivus generis partitivus) '

1. Superlativis Plautus cum solis', tum cum substantivo coniunctis genetivum partitivum qui vocatur adiungit. Praeter cetera autem momorabilia videntur exempla, in quibu8 Superlativus a in forma genetivi quem dicimus pretii positus est Mil. 558 li ominum o omnium minum preti Epid. 50 sq. omnium hominum esse, minum preti. b Neque vero Plautus respuit adverbia superlativi eodem modo constructa Merc. 21 minum gentium idem Poen. III 3, 27; Truc. I T 33 me illum amare plurumum omnium hominum ibid. I 2, 34 meumque honorem illum liabere Omnium

maxumum.

Praeterea salso, id quod jam videbimus, proxumo viciniae' nonnullis aduolatur Most 1062 enim in codicibus exstant haec verba proxima vicinia ABD FZ, proxima vicina C. Atque Buechelerus quidem, qui codicum scripturam retinet, ablativum proxima vicinia munere locativi tangi putat. Ritschelius autem, cui codicum lectio offensioni est, proxumo viciniae seribi vult. Cui Lorongius assentitur et lianc locutionem sic explicat: viciniae genetivum generis ex proxumo adverbio oeativo sicut loci ex ibidem', errarum ex ubi', amentiae ex eo pendere. quidem cum Brixi sacere maluerim, qui ex analogia vv. Mil. 273, ubi codd. CD proxumae viciniae' habent, misii de vi ac partitione liuius genetivi f. uuliue l. c. 44 l; 84 et advi l. c. g 284 g 285.