De interpolationibus Euripideae Iphigeniae in Aulide [microform] dissertationis pars prior [et altera]..

1쪽

Foundations os,estern Civiligation preservation ro)ect

funded by the

Renroductions may noti made ithout permission rom

Columbia Universit Library

2쪽

soscisi eo in tris lavi, libraries andaro nives ara aut horiza to furnis a photocopys other

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT BIBLIOGRAPHIC MICROFORM ARCET

Master Negative Origina Materiat a Filmec Existin Bibliographic Record

Volume o pamphlet ;

TECHNICAL MICROFORM DATA

5쪽

2. 0 l. 8

6쪽

DISSERTATIONIS PARS PRIOR

PRAEMISSA VITIS

POTENTISS REO SAX A CONSIL AUL. PANDECT PROF. P. O.

TH. IUR. U. PHILOS. D. PHILOL. PROF. P. O. ORD SAX VIRT.CIV. ET GRAEC SERVAT CENTURIONE. S. STANISLA CLASS.II. ET BORUSS. BENE DIERIT EQUITE UNIV. ET ORD PHILOS. SENIORE CET.

PHILOSOPHIAE THEORETICAE PROF. P. O. CET.A. MDCCCXLVI. ET DCCCXLVII.

RE ATORUM.

7쪽

Interpolatam esse Euripidis Iphigeniam iii Aulide lio die satis inter doctos

coiislat. Atque de ultima scena, quam R. orsonus damnavit, deque parodi arte posteriore, quam non esse ab Euripide Scriptam ego monstravi, Omnes liarum rerum perili consentiunt de ceteris aulem interpolationibus fere alii aliter statuunt. Ego ipse, quum ante hos septemdecim annos illam tragoediam oderem, non pauca patientius luti quam debebam. Et sane proclive est errare tu hoc etiere, quum neque Euripides brevitatis valde studiosus fuerit, neque interpolator se ita aut linguae aut mel vi ignarum praebuerit, ut ubique additamenta eius, quorum uinultis ille ipsum imitatus Euripidem est, facile possint a genuinis distingui. Quod si ad poesin quoque aliqua indoles in eo fuisset, disticilius etiam

cognosceretur. Illud recte iam olim coniecisse Videor, quae genuinalia hemus huius tragoediae, servata fuisse Un illo in codice, quem l)Ossidebat interpolato sine truncatum sed addere debebam, codicem illum non solun ultimo solio destitutum, verum etiam aliis in partibus lacerum et situ cormiptum fuisse. Eo in libro homo ille eXplebat quae mucoroeXesa erant, quaeque deesse vel videbat vel opinabatur, in marginibus ad-8eribebat inserto etiam alicubi integro quod perierat solio quo in negotio Filii placens lotam paullatim fabulam pro suo iudicio capitique perpolivit.

Absoluto opere iterum code ille, aut descriptum ex e e X empla aliquamdiu neglacuitu iacuisse acutiae quaedam Produnt et in parOdo X- trema versuum laesis marginibus perdita. Aperta es eo est quod quibusdam in locis, tibi expungere Euripidis Versus oblitus erat interpolator, eadem et ipsius et Euripidis verbis dicta inveniuntur. Quod si quis hanc Condicionem codicis, ex quo nostri libri manarunt, espicere On Obli-Vi Scelu P. On parcet quidem imperito interpolatori, sed tamen ne pulabit

8쪽

luidem mortuo medicinam adlliberi, si etiam ii iis, quae Vel verbis vel sen tentia Eu Dipide maxime indigna sunt, reliquiae investigeratu eorum, quae ineptis fuerunt absurdi Sue restituendae evanidae et laceratae scripturae conatibus depravata. Magnae enim levitalis est, quidquid displiceat priris lotum abiicere, quam acculula X ploratione compertum Sit, nihil inesse, quod aut debeat aut possit no genuino haberi Atque est ut quis in hoc genere erret, Numquid aliud faciet, quam quod et pictoribus et laluariis concedi natis, acietilesque laudamus, ut antiqua artis Opera vetustate laesa et muli lata probabiliter in integrum restituere laborent PSed convertam me ad ipsam tragoediam. Eius ut finis in vetusto illo

codice interierat, ita etiam initium laceratum fuit ma Xime enim X lvena a lilii Orum atteruntur a primu duo folia, quorum in uno prologus, ilialtero anapaesti Scripti fuerant, quum avulsa inverso ordine adiacerent vel adglutinata essent, Xordium visum est anapaestis facium esse. Quod quoniam repugnat consuetudini Euripidis, alii doctorum anapaestos, alii iam hos arbitrati sunt Suppositos esSe ite te vero perspeXitd A. Harlungus 1letliae ab anapaestis incepi SSe fabulam, nec prologo Caruisse, Sed prologum perperam medii e S Se una Paesti in se itum Eum legerat Aristoteles:

iei verum est quod E. Mi ille rus in diurnis Davitis ludiensilius a. 838. p. 181. dixit, Iaullum X Stare Euripidis Prologum, in quo Oi Sta lini iiiiii is qui loquatur indicet qui sit. Coarguunt eum prologi Orestis, Phoenissarum, Medeae, Heraclidarum, Helenae, Electrae. Quin iii

Alcesti de Oniri in non nominat se qui prologiam gi Apollo. Cognoscebant ni in ipso adspectu spectatores. In Iphigenia igitur Hiis non tali in et regem esse, qui prodiret, Vidisset, qui re autem esset intelleXisset, Iuram . . Clytaen me Stram uxorem suam esse dicit Eo tamen non etsi itur ut omnia Sint pro genuinis habenda Sunt enim piae dant valde suspecta, et I iira illa idem . 65. numeris utor meae editionis 'L νομοiως βάo 'asO δ' ὁ πλων φιέτα, quae veri, nisi omnia, Saltem OnDυνμεrce. inutile sunt addita mentiam. Deinde qui statim sequuntur versus, ἐπει ν Ἀπιστω iσαν, εὐίε πιυς γ Dcυνυπνγυεν αὐroi TDνδ οεως πυκνῆ IDEνi,

dicti sinit ab Sophocle in hilocteta v. 847. Plane ineptum autem est Wiλαι, pro quo si, uti debet, Orro Scribitur 7ρενα Vel oo poni oporiebat missis his versibus patet recte adiungi potuisse,

Μενέλαον. Sic haec bene emundavit vir doctus, qui Cantabrigiae hanc tragoediam a. 1840 edidit. Commemorabo enim hac data Opportunitate Omnia, qti Iehodie aliter in mea editione scripta Vellem. MOX v. T. qui mullis est coniecturi tentatus, ego quidem requiram O δε καθ' 'Lλλαδ' ἰστρ, σας πόθω. Comparari potest Menandri in Leucadia P. 1. Inrρ υντ πυδ φ. Versum 83. recte, sed fulsis de caussis damnasse videtur Hartungus ait hilonim is adiectum nota. oi indicat mole Sta esse hae verba, πποις επo2IOU ρs ασέν τ' ἡ σκnisi A/οι. Ultimos Ver prologi versus idem recte statuit ab interpolatore compositos esse, postquam ille inter anapaeStos locum prologo assignaverat. Non debebat autem ferreis ' o καλά ς ἔγνων τό -υθις μεταγραφυ καλῶς παλιν, in quibus nimis ineptum est illud , αλ πάλιν. Indicium inlei polationis praebent codices, in quibus il O κατ' εὐφρον λης σκιάν, Sed κατ ευφρονni Scriptuni est. Quod si interpolatorem in resingendo sine prologi iis quae Euripides scripserat usu nal in latiturus, ea his sere verbis dicta fuisse videbantur:

Tum sequebantur anapaesti, se illius Ora e Vocat e Senem.

In his quae de Siri Pleiadibus vicino dicta sunt imperitissime, noli Euripidi . sed scribae imputanda arbitror Euripides. si quid video,

conspici adlinc in medio coelo dicens Sirium, sequentem Occidente iam, et gilias Rem accuPale descripsit Boeckhius in libro qui est de rogicis Graecis p. a T. His versibus quae respondere pulabatur Agamemno, non iuriis, Sed senis verba esse vidit editor Britannus, sed ille quum liae Verba

9쪽

εκro mσσεις, ' γαμεsινον αναξ, illud recte monuit, tentorii inentionem, temere sumpserat eam interpolator X V. 187 Non esse ab Euripide faciam, cui Agamemno in aliqua domo urbis labitet, ut pale ex . .

442 869. sine caussa autem quum Ilia tum pluralem Gιγα vituperavit, non cogitans quot Veni OS, O Ventorum Silentia esse ad ea vero nouallendit, quae aperte absurda sunt. Nam multam adhuc noctem esse aves quidem Nondum canente testantur, Non autem mare aut venti, quorum perpetuus est trepitus, a Ximeque in Euripo, quem et die septies et septies Octu agitari su X et estu Xn credebant. Itaque, nisi forte urεGMAOκ. coit Pro Oυζε θαλασσ=i SCriptum fuit, Sic procedebat senis oratio: Oυκουν φθογγος γέ τις ορνιθω ἔτι ὁ συχια τηνδε κατ υλιν,

καὶ κιννὶ τοι φυλακαὶ τειχέων.

Post V 48. pei tum est deesse aliquot Versus, quibus et de priore epistola AE X posuerat Agamemno, et quid an ultera scriptum iii dicatu rus esse significaverat. Tum sequebantur qui a V. 115 sunt anapaesti, in quibus recte editor uittannias Scripsit,

recto , et rot interposuit et illa adiecit, si tiαιν ὁ τι εν ς Eodem modo

SeqUitur Carmen chori, cuius in versil)us 17 3 sqq. frenderam quidem ad crebro articulos, de quibus in Daefatioue p. XV. dixi, sed dela etiam illa Vestigia longius persequi . Postea intellexi lia quae constitutae orant SlΓOPha non solum iusto longiores esse, sed etian prioris arteoltera Ordillen Narrationis interrumpi. Vidit hoc etiana G. Dindor lius,

qtii in diurnis antiquariis a. 18 39. p. 105l praeter V. 162 168. 183189 colora omnia interpolatori tribuit. Ego esse in illis quaedam video,

quae purgata a sordibus neque indigna Euripide sint, et multo meliora, qaam ut ab interpolatore isto proficisci potuerint. Id palebit, si mirae perlui bationis Originem aperuero. Incipiam a v. 170. seqq. qui si Scripti fuerunt post v. 18 - 189. recte procedet narratio: ασπιδος ερυμα καὶ κλισίας ΟΠλοφορους σαναῶν θελου

et quae sequuntur. Distinxit Euripides ab Argivis Danais illos qui Argos Pelasgi cum habitabant, Achaeos, de quibus Homerus , Μυρμιδονες δε

καλευνr καὶ Ελληνες και Ἀχa tot. At illa NON UUt et Elada, ris ictεων, sumptum ex Iliad. XII. 23. et roν ξανθον ενελπιον θαμ εμνον ευπα-τoiδαν, inertissimis languentia epithetis, aliaque ex aliis tragoediarum

locis CONgeSla, at Sumque Commetitum o μετεροι ποσεις, quum i Siae mulieres et ipsae v. 185. Se Virgines esse Podo ut, et v. 1493. νεανιδες Vocentia P.

Non minus inepta sunt in aulis trophicis V. 196. ν τεκε παις ὁ Ποσειδανος non addito Domine Nauplii, tum Homeri cum illud ὁζος ' ρηος θαυμαβροτοῖσι , quae manifesto sunt ei suum implendorum cauSsa adiecta. At, inquia aliquis, ut ista corrigi possint, qui factum est, ut, Si Conlinu Iulia Pu 162 168. 183 - 189. hoc stropharum par distraheretuΓ, interpo

uereturque ex aliis binis strophis antistropha, stropha Ullini loco res e P vata idetur hoc sic explicari posse, ut quum cetera ordine Per Scripta essent, allera antistropha in lacinia discerpti solii servata, quoia iam auli Stropha prima et quae eam sequebatur stropha unam efficere stropham videt antur, eo loco insereretur, quo parem l Oragitudine stropham praeberet. Confirmat hanc coniecturam primus ulviusque harum Stropharum Versus. Nam quum recte cohaererent illa quae Supra posui, translata antistropha illa in alienum locum, non poterat post τας κλεινας Ἀρεθουσας inferri Mχati, re πλάτας νaυσιπορους. Itaque necesse erat ut intei poneretur hic Versus, Aroε δαν Nam inattio error Scribae videtur Grρατιαν ιυς κατιδο φιαν. Iam ver eliam Sti Optiae opus erat inutilem versum addi, quod aptum est his verbis, cirειδον δε δυ' ἰανr συνεδρω. Sequebatu Piertium par Stropharum, quod, quoniam Scriptura paucis in verbi turbata erat, interpolato pro epodo habitum stultissima equorum descriptione oneravit. e longus sim in re operta, Ponam lotum carnaen, quale X-

clii sis ineptiis ab Euripide prosectum credi possit.

10쪽

o καλλισrους ἐδομαν πωλους Πυρσοτριχας , μονοχαλα δ' υπο σφυρα ποικιλοδερφιονας, ις παρεπαλλετο Πληλείδας συν ὁπλοισι παρ ανrυγα καὶ συ- ριγγας αραατείους. Non opus erat ad haec, ἐπι κρηναiαισι δροσοις, addi quod fama proditum constabat, ad Scamandri fonte conveniSSe deas, qua Paris iudicaret: v. Cotulli. v. 0. Illud in oculos incurrit, iis in Si POPlii Scriptorem cerni, qui poetae esse Sciat non ponere inertem Numeralionem Ominum, sed agentes aliquid et quasi vivo describere. Imnia ne quantum distat ab hoc nil se iste interpolator, ilia folium in codice Perisse illelligens, quum commemoratos vidisset aliquos de Graecis ducibus, hanc ansam arripuitu texendi putidissimi eorum indicis. Nam sane non Videtur carmen his sex quas posui Strophis absolutum Sse, Sed adiectam fuisse praesagilio nomexitii, quod Troiae a tanto exercitu tamque foΓtibus Viris inrati ineret tum autem anapaestos aliquot acceSisse, quibus non Sine Pavore dicere chorus

IIorum clamore quum Agamemno X aedibus evocatus quaesivisset quid istuc tumulti esset, lari senem respondentem aciunt. Quod qui probarunt, sive suo loco SerVarile VeΓSum, Sive POS Sequentem ponentes, patrum cognitas habuerunt leges tragoediae, quae tu duorum colloquio initim versum proferenti te vli interlocutor NON concedunt locum. Moneta eum versum iam in editione mea dedi, Sed debebam ante eum notare unius versus defectum Senem enim loquiis Versu qui excidit iusserat Agantemno sed occurrit Menelaus licens,oυφιος, υχ ὁ του δε /υθος κυριωτερος λεγειν. Aliter peccatum erat in his v. 346. UbiIOCOS Suo permutaverant ratet OIE: