De perfecti conjunctivi usu potentiali apud priscos scriptores Latinos. Dissertatio philologa..

5쪽

FRANCISCUS URAMER

9쪽

Ex quo duardus uobbor post advigii Curtii

Hermanni aliorum curas priscum persecti Latini usum nova disputandi via et ration usus disquisivit et inlustravit i), constat inter omnes perfecti coniunctivi sormas per ilitteram fictas, velut dicitam saaeim amassim, usu et natura plane

Cum enim sormae r littera insignea et praeteriti et futuri vim complectantur '), illi breviores conivnotivi sola aoristi natura induti semper ad rem suturam spectant. ro eis quae sunt . . ne faris, non negassim dici potuit ne feceris, non negaverim sed numquam pro eo quod est e. g. nescio an fecerit pers log. ponebatur ne8cio an fascit. Cuius discriminis Luebber psychologica arte nisus idoneam

10쪽

reddidit rationem. Etenim ostendit Arma in sim origine fuisse cogitationis modos ad historicum praeteritum aoristum' pertinentes ideoque servisse futuro tempori significando '. Quam ad rem inlustrandam comparat formas in sim cum Graecorum tempore historico i. e. oristo. Namque etiam Graeci aοristi coniunctivus et optativus initio semper res futuras significaverunt'. Cur autem oristi modi, cum per se spectati solam verbi actionem denotent sine ullo temporis indicio), ad futurum significandum conversi sint,

Heniores autem in emim formas aeque ac breviores communem duxisse originem putat ab antiquioribus Armis in-irim, ita ut v. c. amassim syncopa fictum sit ex amavisim ex qua sorma holacismo qui vocatur amaverim natum esse. Ea autem persecta et indicativi et coniunctivi modi, quae breviorem coniunctivum in sim habebant i. e. omnia perfecta in si et vi et aliquot non re duplicata in i ex Luebberti sententia primo non pro logico perfecto fuerunt, sed historicae narrationi inservierunt. Contra consentaneum esse statuit perfecta re duplicata semper fuisse Vere praeterita neque syncopam admisisse quorum coniunctivum

Vim perfecti praesentiae habuisse videri salso tetigi sim furi curtius Tamp. v. od p. 208 docuerat praeterit historici notionem ortam esse ex debilitatione quadam proprii perfecti Luebber contra Ostendere Onatus si ab initio hanc vim in quibusdam formis inmisso l. s. s. p. 9 sqq. 73. coniunctivus id designat quod praesenti tempore est futurum optativus contra asps notat id quod praetorii tempor futurum erat. In Homeri arminibus unum locum xcipiendum esse putat Luebbert Od 463 adsentitur estpha p. 299. is adcedit fortasse Od. 79.