장음표시 사용
2쪽
MENTEM SURSUM ELEVANDAM, ET MAXIMARUM VIRTUTUM ACTUS FACILI MODO EXCITANDOS,
4쪽
Si homo in primaevo statu innocentiae et justitiae originalis perstitisset, non fuisset ilIi difficile coelestia et divina meditari, divinamque praesentiam semper prae oculis habere; et maximarum Virtutum, ut fidei, spei, charitatis, religionis, gratitudinis, humilitatis, reverentiae, obedientiae, etc. functiones in animo suo Oxcitare, et mentem cum Deo suavissime conjungero : habebat enim ille status singularem Dei assistentiam, mentem illustrantem, et eam in suo conatu adjuvantem, ad Deum cognoscendum, et ad omnia virtu in m officia cum magna voluptate et facilitate obeunda. Vornm everso isto statu per peccatum, sublata est illa
divini Spiritus ordinaria opitulatio, et ad nudae
naturas nostrae infirmitatem delapsi sumus: qua fit, ut divinarum rerum consideratio et Omnia virtutum exercitia nobis facta sint difficilia ac laboriosa, et plerumque absque suavitate, et cum taedio a nobis obeantur. Facile est menti
5쪽
nostrae terrena et corporalia cogitare, et totum diem in illorum studio at tractatione consumerΘ historias vel veras vel fabulosas evolvere; bella
et praelia imaginari; sed valde difficiis illi est
se supra ista corporalia sensibus et imaginationi consueta erigere, et in coelestium rerum praesertim divinarum persectionum et proprie-iatum considerationa seεo occupare. Unde
opus est aliqua sormula brevi et expedita, quam mens Sequatur; et in qua, implorato auxilio divino, se ad divinae Oxcellentiae notitiam exerceat. Nullum sano exercitium Spiritualo salubrius; nullum quoque jucundius, et majoris consolationis, eum progressum in eo aliquem fecerimus; nullum omnino ad virtutes assequendas efficacius, nullum ad animum illustrandum eι lumen in omnibus lanctionibus
Vitae praebendum potentius. Ut enim Scriptura divina ait: Nosse te consummata justitia est; et scire justitiam et virtutem ιuam, radis ratimmortalitatis. tua de ro plura alibi. 0uam ob causam divinas perfectiones Seu attributa, quae Deo tribuuntur in scripturis Sacris, brevissime, ad imitationem S. Dionysii
Areopagitae, cujus lectio mihi jam a quinquaginta annis mirifico placuit) oxplicare, et ob oculos proponoro statui, omissis plerisque
6쪽
Soripturas et Patrum testimoniis et theologicis rationibus; quae omnia alibi satis prosecuti sumus) ut ianio facilius mens possit illa apprehendere, et ex illorum conceptu affectus congruentes elicere, et hoc modo animum deiformem, ut Dionysius loquitur, essicere.
De oratione et optimo orandi modo.
Nota. uuia singulao considerationes do Dei nominibus proximam orandi ac meditandi materiam suppeditant; visum fuit operae pretium hoc praeambulum praestruere ejusdem auctoris. Ex lib. 4. de summo
Oratio generatim complectitur laudem, gratiarum actionem, et petitionem. Est enim insigne religionis opus, quo Deum honoramus vel laudando, vel gratias pro beneficiis acceptis agendo, vel nova ab ipso beneficia, tamquam omnium bonorum sonte, poStulando. 9bsecratio, seu obtestatio per Sacra, nempe, per Dei misericordiam, per Christum, per Christi merita, etc. ad petilionem pertinet, neque distinctam orationis speciem constituit; sed dumtaxat causas concedendi allegat. uuam autem hoc opus, si debito modo sat, Sit salutare, confiat OX iribus causis. Primo,
7쪽
quia est summi meriti; cnm ad illud praestantissimarum virtutum svnctiones concurrant, ut
fidei, spei, charitatis, religionis, humilitatis, gratitudinis. Ad laudem enim concurrit fides, charitas, et religio; ad gratiarum actionem, fides, charitas, et gratitudo; ad petitionem, fides, spes, religio, et humilitas. Itaque excepta
Sacramentorum perceptione, nihil salubrius aut praestantius in hac vita, quam incumbere sedulo Orationi. Secundo, quia est veluti generale quoddam instrumentum ad omnia saluti opportuna a Deo facito obtinenda. Est enim, ut S. Joannes Chrysostomus ait, instar clavia cujusdam, per quam Omnes Dei thesauros possumus aperire, et ex illis accipero quidquid nobis commodum videtur ad aeternam salutem consequendam. Omnia enim ista oratione certissime possumus impetrare. 0uod ut diligenter consideremus, et verissimum esse sciamus, Scriptura plurimis locis inculcat; Matth. I. et Luca o11. Dominus ait: H esto dico vobis, petite, et dabitur vobis: quaerite, et invenietis, pulsate, eι aperietur vobis. omnis enim qui petit aecipit, et qui quaerit invenit, et pulsanti aperietur. Ubi sexies diversis verbis idem repetit, ut nos certissimos reddat; et confirmat duobus exemplis pulcherrimis: nimirum amici nocte intempesta
8쪽
petentis panem ab amico; et filii petentis panem, vel PiScem, vel Ovum a parente. Dein do sic concludit: Si ergo vos, cum sitis mali, nostis bona data quae a vobis non habetis,
sed aliundo accepistis) dare filiis vestris; quanto magis Pater vester de coelo dabit spiritum bonum petentibus sep Item Joan. 14. Puodcumque petieritis Patrem in nomine meo, hoc faciam; ut glaritieetur Pater in titio. Et statim addit, idem sere repetens: Si quid petieritis me in nomine meo, hoc faciam. Marci 11: omnia quaecunque orantes petitis, credite quia accipietis, et evenient
nobis. Hisce toties repetitis sententiis, vult nos Dominus redderΘ certos, nos omnia ad salutem accommodata accepturos, Si prout decet, ipsum per orationem adierimus. Tertio, quia est medium ordinarie ad salutem necessarium. Nam pleraque auxilia ad salutomopportuna per orationem nobis sunt impetranda: nempe quae ad superandas tentationes et ad perseverandum in finem ordinarie sunt necessaria. Etsi enim Deus ex sua in ossabili benignitate etiam non orantibus multa saepe auxilia praestet; tamen auxilia majora, et singularem illam proiectionem ac directionem, qua quis perseverat in finem et consequitur salutem, neo promisit, nec ordinario conseri nisi oranti-
9쪽
bus. Unde Scriptura saepe monet ui semper Oremus; nimirum quantum humana conditio patitur. Ecclos. 18; Non impediaris orare semper. Duasi dicat: Nullam rom, nullum officiunt admittas, quod te impediat, quo minus possis semper orare; nimirum, quantum fert humana fragilitas. Marci 13: Videte, vigilate, et orate; nescitis enim quando tempus sit, quo sistendi estis supremo judici. Luc. 18. Dominus parabola ostendit, quod oporteat gemper orare, et
non deficere; et c. 21. Vigilate omni tempore orantes, ut digni habeamini fugere omnia illa pericula salutis) quae futura sunt, et stare anis Filium hominis. 2. ad Thessal. 5: Sine intermissione orate. Ratio est, quia vult se et sua beneficia agnosci et nos confiteri, sine ejus gratia et auxilio non posse Salutis pericula evadere,
ientaliones Superare, aut Salutem consequi. Itaque Vult nos assidue ad se recurrero per orationem, et hoc modo omnia salutifera impetrare.
Itaque qui orationi prout oportet est deditus, certissimus sit, nihil eorum, quae ad salutem Sunt Opportuna, eX parte Dei ipsi desuturum: ac proinde certus Sit, Se foris salvum, si ex parte sua divinae gratiae per socordiam et crassam negligentiam non desuerit. Porro ut debito et convctnienti modo oremus,
10쪽
quaedam sunt observanda, tum ante orationem, tum in ipsa oratione. Antis enim Orationem opus est quadam praeparatione, de qua Sapiens Ecclesiastici 18: ante orationem praepara animam tuam, et noli esse quasi homo qui tentat Deum. Tentare enim Deum e en Setur, qui modo ad impetrandum inepto, et qui potius iram,
quam beneficium meretur, impetrare contendit. Haec praeparatio tria requirit. Primo, ut Deum, cum quo agendum eSt, ante oculos nobis ponamus, et nos in conspectu ejus sistamuS. Hoc autem mullis modis seri potest. Primo, si concipiamus illum tamquam spiritum per omnia diffusum, omnia implentem et continentem, nostraque omnia clarissimo intuentem et sentientem. Ipse enim ubique praeSenS est, et oculi ejus decies millies sole lucidiores, intuentes omnes vira hominum, et cordium arcana. Duo sic ob oculos proposito et considerato, tamquam cum praesente et nos intuento ac audiente, tota oratione Bgendum. Secundo, si concipiatur tamquam lux immensa intime nobis praesens, et in corde nOStro cum Omnibus thesauris et donis suis, cum tota potentia, sapientia, sanctitate, et bonitate sua quibus in momento nos sanctos et beatos ossicere potest) residens. Et hoc modo dirigimus