장음표시 사용
11쪽
et metor egregius non semel, sed saepius doeuit, inconsideratissimae temeritatis, et arrogantias notam effugere nullo modo posse, si quis parabolas evangelicas interpretandas assumat, quas ipsa Dei Sapientia, quamdiu cum hominibus conversata est, verbis apertissimis onucleare non praetermisit. Atqui non aliud de Romana Beati Petri Cathedra s rendum esse iudicium decernemus, Milicet argumentis omni lueeelarioribus ab ipsa Dei sapientia nullo non tempore constabilitam et eonfirmatam suisse. Ineptus omnino sim, vel potius insigniter impudens, si velim in tanta hominum doetissimorum frequentia Io gam Theologorum seriem contexere, qui diserto testati sunt, Deum ipsum Romanas Cathedrae vindicem ae laudatorem fuisse. Hare cum nimo reputarem, cumque per eos, quorum nutu me totum pendere aequum est, mihi integrum non esset hoc dicendi onus defugere, non alia ratione vel arrogantis , vel parum morigeri notam deel nare me posse existimavi, quam si Romanae Cathedrae causam Deo ipsi perorandam committerem. Quapropter Romanas Cathedrae perennitalem ostendere aggrediar ex ipsis eventis, quae nostra vel patrum memoria contigerunt. Quod cum ita sit, Te, Beatissimo Pater, non solum non invito, sed, quae Tua est humanitas, etiam mihi lavento, parvum veluti lumen illo do lumino accendam quo providentissimus rerum omnium moderator Deus tenebras a nefariis hominibus veritati offusas diseutiens atque disiiciens, non verbis, sed factis omni luco clarioribus docuit apertissime, quidquid inferorum portae moliantur, id non ad labefactandam, sed ad confirmandam Petri Cathedram pertinere. Quisquis paullo attentius secum ipse consideret bellum adversus hane areem Catholicas Religionis hoc ipso saeculo illatum, haerebit animo anceps, utrum potius admiretur in Ecclesiae hostibus impi tatem plano incredibilem, an stultitiam singularem. Et sane, ut n sarii homines in animum inducerent se hane Petri Cathedram suis e landamentis posse convellere, necesse erat existimarent, cum Christus Dei virtus, Deique sapientia verbis lutulentissimis professus est se super Petrum aedificaturum Ecclesiam suam, adversus quam
12쪽
nunquam foret ut inferorum portae praevalerent, aut deceptum, aut deceptorem fuisse. Hoc autem quid magis impium cogitari, aut diei potest y Sed non minori stultitia Iaborare dicendi sunt, qui Petri
navieulam iam duodeviginti saecula inter fluctus turbulentissimos, et Mevissimas tempestates incolumem, demergi aliquando pomo crediaderunt. Verum stultissimo id sibi dementes homines persuasisse, et verba, quae de Christi labiis praeesserunt nunquam irrita laetum iri, ipsa Dei providentia, quae sapientissime cuncta moderatur et regit, argumentis solo ipso clarioribus comprobavit: et quamquam eonsilia Domini venerari praestat, quam umero investigare, tamen res ipsa, meo quidem iudicio clamat, Deum cum impiis, et amentissimis homuncionibus se ita gessisse, quemadmodum nobis Ecclesiastes vel praecepit, vel suasit, nempe respondendum esse stulto iuxta stultitiam Suam. Et re quidem vera triplici potissimum armorum genere i structos video Romanas Cathedras hostes ad eam impugnandam, et si fieri potuisset, landitus Iabefactandam, accessisse: nempe Primum aperta vi, tum salsi nominis scientia, ac tandem lacata quadam cultura, et in univorsum genus humanum benevolentia, cui nomen indiderunt Philanthropiam, ut liquido constaret nihil ei eo mune intercedere cum ea charitate , qua homines in Christo eom-Plectimur. Quorsum vero spectarent hominum nefariorum consilia, latero arbitror neminem. Vis enim eo pertinebat, ut ipsam Cath dram Λpostolieam everterent, atque delerent: ignorantiae vero, atque inscitias erimen ab hominibus vana scientia inflatis ideo Cathedras Apostolieae obiiciebatur, ut eius doctrinam, atque ipsum doeendi ius in discrimen adducerent; deui quo politiori, quam diximus, cultura, et humanitate , lueem atque splendorem ΕωIesiae Catholimo obseurari, atque offundi posse, vanissimi homines non confidebant solum, sed apertissime praedicabant. Haee homines nefarii, atque immemores non esse prudentiam, non esse consilium contra Dominum. Id autem quo manifestius pateret, conatibus eorum non continuo restitit
Deus, sed quamquam inauditis seeleribus laeessitus tam diu hom,
13쪽
num perditissimorum furorem debacchari passus est, ut imminens Religionis Catholicae, vel, ut eorum verbis utar, Romanae superstitionis sinus laeti ovantesqua iactarent. Verum hominum surore amentium sacrilegas voces, et spes sallacissimas irridebat qui habiatat in eoelis, quique Ecelesiae, quam acquisivit Sanguine suo, usque ad consummationem saeculi ita se adlaturum promisit, ut nequo vi, neque dolo expugnari aliquando possit, sed totidem sit enumeratura triumphos, quot praelia.
Sed quamquam Petri Sedes plurima exitu selicissimo bella pugnavit, et hostes innumeros, Deo iuvante, prostigavit, atque protrivit, vere tamen mihi videor esse dicturus, braehium Domini in hae Sede
conservanda atque augenda, nunquam evidentius quam in bello, quo de agimus, assessisse. Revocate, quaeso, in memoriam magnam illam rerum conversionem, quae Saeculo superiore ad finem ve gente totam commovit Europam, sed praecipue genti Gallorum nobilissimae extremam perniciem minitata est. Horret animus mem
nisse quid eat Iim illa Natio per libertatis speciem oppressa iugo durissimae servitutis, a teterrimis quibusdam monstris atquo Portentis, verius quam hominibus pertulerit. Quibus cum esset propositum omnia divina atque humana miseere, arbitrati sunt se per vim consequi posse, quod Dustra Iansentani et rabulae civili potestati plus aequo abblandientes astu et dolis aggressi fuerant. Itaque primum omni qua Poterat ope connixa est nefaria illa tyrannorum manus Episcopos universae, qua patet, Galliae ab Sedis Apostolieas communione avellere, atque distrahere. Sed impium consilium, lieet callidissime excogitatum dissipavit Episcoporum et Cleri universi sortitudo, qui iacturam potius bonorum, carceres, exilia, mortemque ipsam aequo an, mo subeundam, quam Petri Cathedram, unde ontinis manat Episcopalis auctoritas, sibi deserendam putarunt. Tum vero apertam in rahi verti coepit coniuratoriun furor, probo intelligentium, tantam animi magnitudinem non aliunde vires accipere, Piam ex amore, atque
obsequio in hane Petri Sodom, quae fratres confirmaro ax Christi Sedivatoris praeeepto pergebat. Quum ergo viderent, quamdiu arx ista
14쪽
munitissima Catholicarum gentium stabilis permaneret, nihil se in proposito Religionis Catholimo evertendae posse proficere, quid amplius restat, aiebant homines suriosissimi, nisi ut evertamus hanc Petri Cathedram, sceptrum confringamus, et Petri Successorem suis e sedibus avellamus 7 Agite porro, stultissimi homines, vinculis et catenis eompeseito Pontificem iam senio et curis eonlaetum, ex ea cero in ear rem traducite, neque ullam illi requiem concedite, dum contumeliis atque omne genus opprobriis magis quam senio et morbis conlaetus occumbat. Qui habitat in caelis irridebit vos, neo aliud vestra crudelitas consequetur, quam ut eius Pontificis, qui hae ex Cathedra gentes universas docebat, quique vos ipsos ad saniora consilia revocabat, lassi neseiam auctoritatem , et inexpugnabilem animi magnitudinem Iuculentissimo comprobetis. Et sane gens illa nobilissima, cuius ex animo Iansentani primum, tum Gallicani, et Begiae potestatis assentatores , ac tandem nefariorum sophistarum grex omne obsequium in Romanam cathedram evellere contenderat, in captivo Pontifico martyris dignitatem mirata Este atque imdignata sibi tam diu laeum factum esse, non tulit, se tam nefariae erudelitatis veluti instrumentum esse, et, nequissimis tyrannis a sua cervico depulsis, Romanae Cathedrae arctius quam antea copulata est.
Atque utinam, qui ad Catholieae Religionis damna per Galliam reparanda tantum subsidii contulerat, in eadem sempor voluntato mansisseti Sed vix aliqua spes quietis et paeis affulserat cum iterum ad arma Romana haoe Sedes vocata est. Hinc primum instam rari coepta sunt doctrinae eapita Pontificiae auctoritati maximo im
sensa: tum bellum adversus hanc Cathedram renovatum, non mianori sane crudelitate quam paucos ante annos exarserat. Speraverat
nempe vir immensa quadam potentia fretus, se Petram Eeelesiae ad Sabatia saxa allisurum. Sed contra omnino aecidit, atque ille animum induxorat. Nam lapis ille probatus, angesaris, super quem ere,dit, hunc ex Isaias vaticinio consi egit, atque contrivit. Haee autem P tra Eeelesias non modo nihil detrimenti passa est, sed maiori quam
15쪽
antea splendore coruscavit. Sao cum ita sint, quod de Romana olim gento amrmatum est, id multo verius de Romana Petri Cathedra dixeris , nimirum hanc integra cum laude hostes suos iam victoria gestientes proruere , et Per damna, per caedes ab ipso
ducere opes, animumque ferro. Et sano tam laetae, atquc inexspectatae victoriae nova lux noipsos quidem Romanae Sedis Iatero potuit hostes insensissimos, licet
iracundia eaecos: qui propterea aliam sibi rationem in oppugnanda Romana Petri Cathedra ineundam esse existimarunt. Ac primum quidem, cum nullius laudis haec aetas sit expetentior, quam scientiao atque doctrinae, nullum non moverunt Iapidem, ut Romanae huic Cathedrae, eiusque veneratoribus ignorantiae atque inscitiae notam in Θrent. Itaque initae adversus Ecclesiam coniurationis duces, non ferro. et armis, aiebant, adversus Catholicos gerendum est, sed opprimamuneos sapienter. Plii Iosophia nunc usus est, atque doctrina. Ilis veluti alis opus est nosmetipsi in sublime attollamus: tum domum licebit Cathol, corum turbae dexteram blande, atque amico porrigero; tum denique su debimus, Ecclesiao Catholicao sectatores in supina quadam omnium rerum ignoratione versari; tum deniquo emetemus, ut populi a magisterio, atque doctrinis Romanao Sodis, quas tamquam melo demissas osculantur, catervatim desciscant. Egregium certe inventum, in quo tantopere fidebant Romanae Cathedrae hostes, ut eam rebus iam
mortuis, et iuro mortuis connumerandam dictitarent. Et erat sano cur non immerito sibi rem ex gententia cessuram existimarent, nisi
eorum consilia irrisisset qui habitat in caelis, quique inferorum
portas nunquam adversus Ecclesiam praevalituras esse promisit.
Ergo tota passim Europa, sed apud Germanos, Gallosque pra sertim, nihil aliud sero erepabant famosi quidam doctores, nisi i nebras ab Romanis Pontificibus veritati dedita opera offusas, quo facilius homines suo maneipatos obsequio retinerent. Hinc ad sabulas amandatum vidimus quidquid naturae ambitum pluetergreditur: hinc
certissima quaeque Fidei catholicae dogmata inter mythos, aut placita delirantium philosophorum connumerata : hine philosophiam ,
16쪽
non, ut aequum postulat, Theologiae ancillari et obsequi, sed I
ges, et iura praeseribere: hinc probatissimas Patrum, atque esari simorum do schola Theologorum, Thomae praesertim, d trinas via dimus veluti nugas, tricasque hominum malo ingenio, atque otio abutentium traduci. Denique eo usquo temeritatis ventum est, ut Romanam Cathedram veritatis magistram iuberent ab impudentissiamis nebulonibus prima ipsa rudimenta Religionis addiscors. Verum quo tandem nova haec sapientia reciderit, nune paucis accipito. Ex sophistarum Gallorum sehola prodierunt adolescentuli, qui nihil aliud seirent nisi do rebus omnibus, licet ovidentissimis, esso dubitandum: Germanoriun autem sophistarum nebulosae doetrinae putidissimum, ut aiunt, Pantheismum progenuerunt, vel philosophiam quamdam nubes et inania captantem, euius dogmata nihil sunt, nisi vorborum ambages, nulla prorsus notions subiecta. Et si autem nequo apud Italos desuerunt ingeniosissimi homines, qui peregrinas has merces apud nostrates inveherent, et exquisitis verborum phaleris et len ciniis ornarent, potuerunt illi quidem imperitos saltem, non vero cordatos homines, et vera sapientia imbutos, qui novae huiusce s pientiae magistros ossct introrsus turpes, speciosos pelle decora, et novas, quas tradiderunt doctrinas risu potius explodendas, quam ratiocinationibus refellendas esse, docuerunt. Qua quidem ignominia haud seio, an poena ulla excogitari potuisset aceommodatior ad frangendam hominum superborum audaeiam , qui Petri magisterium in sua Cathedra adhue viventis, et praesidentis contempserant. Quod si plerisque novae huiusce Sapientiae magistris non admodum profuit hoc supplicium divinitus irrogatum, at populis, quos per vanam philosophiam deceptos a fi mita veritatis abduxerant, eorto accidit fructuosissimum. Cum enim viderent quo tandem caderent promissa philosophorum, nempe pro luce, quam pollieebantur, glomerari densissimas tenebras, oculos it
rum ad hanc Sedem germanae sapientiae magistram converterunt. Ut autem gentes illas eonfestim errorem agnoscerent suum, et ad
hane Sedem confugerent, aliis quoque causis oppido gravissimis um
17쪽
gehantur. Nemo enim ignorat, ex effreni illa, qua de loquimur, e gitandi Ileentia, monstra esse progenita, quae per speciem humanaes ictatis redintegrandae, et in communionem selieitatis omnium
hominum adsciscendorum, unde etiam nomen acceperunt, humanam revera foetetatem ad interitum et ad perniciem vocabant. Adversus
interrima haee monstra in una Petri Sedo validum esso praesidium vel ipsi scriptores non optimo de Religione sentientes coaeti sunt confiteri. Nemo igitur mirabitur, et Galliam Ecelesiae Ministris iuventutem suam pietate, ae litteris informandam commisisse, et Gemmaniam, tantio, Fichinio, Hegelio, atque aliis id genus tenebrion hus valere iussis, ut magistros revereri concionatores Catholieos, et avidissimis auribus accipere eorum doctrinas, non alias prolaeto, quam quae a Romana hae Petri Cathedra, integerrima veritatis custode, traduntur. Caecus plane sit oportet, qui non aperto perspiciat, providentia Dei singulari factum esso, ut quod ad hane Petri Cathedram labefactandam fuerat excogitatum, hoe ad eam firmius eo labiliendam contulerit plurimum. Nequo vero selieiori exitu pugnatum est sumta illa, quam diximus, in genus humanum benevolentia, quam Ecclesiae hostes e perimento edoeti, neque vim, nequo inanem philosophiam adversus illam valere, veluti extremum telum , nostris hises temporibus, contorserunt. Ut autem in hanc veluti arenam descendet ent, et omnigena Catholicas Charitatis exempla sibi aliqua ratione ad imita dum proponerent, eos necessitas compulit, non voluntas. Nam quidquid perditi homines molirentur magna eruditionis atque doctrinae pompa ut Religionem Catholicam everterent, videbant vel ab indoetis hac una animadversione dissipari, nempe ex fructibus ure rem posse cognosci. Hoc tam perspicuo Christi Servatoris documento instituti vel homines illit orati ne rudes philosophorum cavillationes, et sophismata repellentes: sacessite hinc, aiebant, cum vestra impietato atque stultitia. Egono ut ab illa religione unquam deseMScam, quae tot ae tantarum parens est altrixque virtutum7 Et sano quem non moveat invicta tot martyrum in aeerbissimis erueiatibus
18쪽
perserendis constantia7 Quem non tangant tot religionis, virtutisquacausa institutae sodalitates, et tanta inter homines ingenio, natione, studiisquo dissimillimos consensio atquo concordia7 Quis Catholic rum Sacerdotum ardorem Divinae Gloriae amplifieandas non tam, retur, quo uno incitati durissimas peregrinationes , et labores vix humanis corporibus tolerabiles adiro non dubitant, ut barbaras gentes Christo lucrifaciant Cuius autem eloquentia tanta est, quae pro meritis laudet, aut virgines Iectissimas se se in aetatis fore aegrotorum curae devoventes , aut sodalium a Doctrina Christiana tradenda nuncupatorum in puerili institutione labores plurimosy Ηue addite, si placet, et profusam Catholi eorum bene multorum in egenos liberalitatem, et paeem a Romanis Pontificibus toties inter Christianos Principes conelliatam, et servitutem a catholica Religione mitigatam primum, ac tandem penitus, tota qua patet Europa, d letam. Haec atque alia innumora in societatem prosecta beneficia , quae Romanae huie Sedi accepta maximam partem reserenda sunt, nomno reserunt eum, qui pertransibat benefaciendo et sanando omnes PHis aliisquo Catholicorum argumentis Romanae Cathedrae hostes lacessiti, et ad desperationem redacti, videte, quaeis, quo Se tandem receperint. Invicino martyrum Christianorum sortitudini Opponunt sicariorum audaciam contra rempublicam coniurantium. Ρm sodalitatibus hominum, quos virtus atquct religio consociavit, Phalansterion nescio quod ex prosigatissimis hominibus coalescens excogitarunt. Ut Saeerdotum Catholicorum in sacris expeditionibus adeundis constantiam aemularentur, egentes ministras de Calvitii aut
Lutheri grege, magnis propositis praemiis, ad corrupta Bibliorum volumina inter Catholieos nullo suo periculo disseminanda perpulerunt. Quas vera foeminas Iectissimis virginibus de Vineontii Pauliani
schola so se aegrotorum curae eximia charitata mancipantibus, quas, inquam, foeminas hostes generis humani suffecerint, etsi Iuctuosissiamis temporibus Roma spectavit, cum loci sanctitas, tum vester comspeetus me non admonent solum, sed plane iubent silentio prael
rire. Institutioni sodalium a Christiana Doetrina tradenda, qua quidem
19쪽
institutione nulla est ad opificum liberos pietato ae litteris imbuendos
accommodatior, nova venalium magistrorum disciplina supposita. Ad egenorum inopiam levandam coeptum est nostra aetato saltationibus et choreis, aut productis seram in noctem conviviis, symbola data, indulgeri . Indueias et foedera ob Divini Numinis reverentiam firmata exceperunt convenia Otiosorum hominum de pace inter Europae get tos retinenda. Denique illis prope innumeris, qui captivorum aerumnas omni qua potuerunt ope solati sunt, successerunt homines de Aethiopibus sorvituti eximendis aliquantulum fortasso solliciti, verum do lihortate regibus auferenda multo sollicitiores. Verum haec, aut alia nostrae aetatis inventa non modo Catholicae charitatis deeora obscurare nulla ratione potuerunt, sed eius necessitatem potius apertissimo comprobarunt. Nam, ut mitissimo utar vocabulo , quid aliud sunt haec inventa nisi ingeniorum eva- negeentium ludibria, quac imperitis fortasso sucum faciant, sed com latis hominibus risum debeant Et sano rident Cattholici, et merito quidem rident prolestantium ardorem letras et maria ad Biblia in vulgus spargenda concursantium; at Catholicorum Sacerdotum comstantiam in extremis Tonchini et Cocine ae oris exquisita supplicia sortissimo tolerantium satis mirari non possunt. Rident choreas, et convivia benesseentiae causa agitata, et homines laseivientes, aut epulis se se inguigilantes ad pauperum inopiam Iovandam: sed aperto perspiciunt, non in hae recenti, quae tantopere praedicatur, philanthropia, sed in una catholica charitato praesidium esse egemtihus, aegrotis, tuo tactis constitutum. Rident, vel, ut verius loquar,
vehementissime perhorrescunt et exsecrantur sceleratos martyres non suae vitae prodigos, sed innocentium sanguino redundantes. Huc d
mum evaserunt impiao factionis adversus hanc Petri Sodem eon lus. Miram quamdam beati talem Beligionis Catholicas hostes, d lota hac Petri Cathedra, pollicebantur mortalihus. Verum singulari Dei providentia laetum est, ut nulla mortalibus, nisi in huius Cathedrae magisterio iam spes salutis assulgeat. Etsi autem Dei providentia singularis in Petri Sedo tutanda adversus hostes insensi
20쪽
simos nullo non tempore enituit, numquam tamen , quod mihi d monstrandum proposueram, luculentius eluxit, quam in eo bello, quod aetato hac nostra gestum est. Id autem sin minus pro rei gravitate, certe quoad ingenii ex gutias et mea in dicendo imperitia serebant, cum salis apertum laeerim, nihil reliquum est, nisi ut ad illos orationem convertam, qui nova adversus hane arcem Religionis Catholicae bella molium tur. Utinam stulti homines aliquando saperent, et intelligerent, se frustra divinae obsistere voluntati, et durum esse contra stimulum calcitrare; non esse sapientiam, non emo prudentiam, non esse consilium contra Dominum: quidquid excogitent, quidquid moliantur inferorum portae, nunquam adversus Ecelesiam soro praevaliturast Aequum sano fuerat Ecclesiae hostes sin minus er ero Evangelio, at saltem historiae testanti, nihil Romanorum Imperatorum potemtiam adversus Ecelesiam valuisse, sed sanguinem martyrum semen laetum esse Christianorum. Sed quoniam tam apertis historiae monumentis refragati sunt, no diutius animum obfirment, sed suis saltem oeulis credant, neque vi, neque dolis hane Petri Sedem eonvelli, aut labelaetari posse.