장음표시 사용
11쪽
PRAEFATIO vii intelligitur quam manus oculi sexti decimi folio ultimo,
quod est chartaceum inseripsit, βιβλίον μιονγῆς των σωσαν-
In margine scripta sunt scholia et analysis rhetorica, de quibus alibi dicemus. In sunt orationes SeXaginta, Prooemia et Epistolae quinque primae deest quae in libris Vulgati post orationem undecimam legitur epistola Philippi commenticia et orationis de Cimae septimae, quae Ο-tius codicis ustima est, pars extrema P. I 4, 2. 22O, 16.), Cui Supplendae Pagina aeua Supere St. Oratione S, interjectis Prooemiis Epistolisque hoc ordine sese CXCi-
19. 25. 26. 59. 36. 5. 6. 37. 38. 32.-35. Prooemia. Epistolae quinque I . . . . . 27 3 I. 54. 56 48. 7. 55. O. I. 53 49. a. 39-ψ4. 7. 58. I. O. 3. 4. I 6. 5. 7. Argumenta orationibus non sunt adsoripta nisi duabus et viginti 4 37-51 53-58.), quorum Prium in manui debetur se Culi, ut videtur, undecimi, reliqua ab librariis aetatis aliquanto inferioris adjecta Sunt. Orationibus, Prooemiis et Epistolis subscriptus Plerumque VerSuum numeruS X antiquiore Sumptu CXCmplari neque eni in Convenit Codicis versuum num CPO
de quo videnda quae in fine annotationum ad orationem Olynthiacam primam diximus. Orationibus tredecim - 15. ξε Secundum Codicis ordinem . O. ιε. 21. ι .i
θωσεως Signum A. Vel Δ μετριως, idque a duabus manibus, quarum Prior non ultra rationem μα. Pi OCOSSit:
de quo infra dicemus. Frequentes calami laPSUS SUOS librarius Saepe ipse correxit, verborum traje Ctorum ordinem reCtum restituit appositis lineolis, de quibus dixi in annotatione ad p. 28, IO. titeras denique vel vocabula integra inter scribendum ab Se omisSa modo Supra Versus modo in marginibus supplevit mus diligenter dis-
12쪽
Cernenda Sunt ab aliariana naanuum Correotionibus. Nam
quas librarius ipse feeit prina e scripturae emendation S, in his nihil usquam si quod vel levissimam interpolatiae lectionis suspicionem excitare possit valde diversa verone finibus tam arctis ii Cum scripta fuit aliorum quum
VCterum tum CCentiorum Pera Correctorum, qui aliquot millia literarum syllabarum, voeabulorum ita Pra-Serunt ut scriptura vetus aliis in locis pcnitus sit obliterata, in aliis, si quis oculorum aciem intendat, Otia innum inda :ari possit. Cujusmodi e locis hoc a nobis intellectum est, tria osse Correctioniam illarum CDCra. Aliae enim de genere sunt orthographico, aliae in Corrigendis librarii peccatis versantur, qui literaS, Ual uiri vel forma vel pronun latio similis essOt, ut A Λ Δ, vel AI et E EI et II, saepissime inter se PormutaVit, CujUS- modi de peccatis, quae enumerare omnia infinitum erat, tantum attuli quantum satis esset codicis in hoc quoque genere indoleni Cognoscere Cupientibus ; aliae denique aliorum librorum lectiones, modo veras modo falsas vel interpolatas, inferunt. Non substiterunt tam n intra lios
fines Correctorum studia nam inter versus quoque et in marginibus ingens annotata est variarum Octionum Ο-Pia, quarum quae ab manibus Criptae osson antiquioribus, i. e. usque ad OQulum quartum CCimum, PpΟ-Denda esse judicavimus,mus vero ab infimae aetatis librariis uitae essent plerumque omisimus, quum nihil uSquam praeberent quam vulgarium librorum lectiones, qua quum X uiuibus hujus generis codicibus petere integras Cerot non videbatur operae pretium istiusmodi apponere recentissimorum librariorum XCOrpta. Antiquior autem ilia lectionis diversitas maxima X parte uni idemque manu debotur, quam ubi diserto
nominanda erat se Cundam appessavi. Eam seculo undeCimo non SS recentiorem C. B. Hasi sententia est
judicis harum rerum intelligentissimi Opera ejus ad
13쪽
orationes pertinuit secundum Codicis ordinen a prima usque ad quadragesimam primam. Nam orationi qua dragesimae primae, quae nobis est trigesima prima, Sub- Scriptum est εως δε διωρθωται, ne post an orationem manu illa usquam amplius apparet, nisi forte in oratione β nobis 39. paucis quibusdam in locis. Porro ab eadem, ut videtur, manu illa ANTEHAHOH subascriptum est orationibus de falsa legatione et contra Aristogitonem alteri. Quo significatur exemplar hoe
Cum alio X emplari esse Collatum, e quo fortasse omnis
illa ducta est lectionis diversitas. Quodsi detraeti omnibus his alienarum manuum et correctionibus et additamentis codicem qualis a prinia manu Cri Pius Si Consideramus et cum librorum Ceterorum vel optimi Comparamus, tantum ille omnibus quorum notitiam habemus praestare animadvertitur ut Centenis in locis ejus Uniu major quam Ceterorum Conjun Ctorum auctoritas sit habenda. Nam quae ei propriae sunt CCtiones, Carum non Olum Plurimae per se spectatae omnes habent veritatis numeros, Sed etiam non paucae grammatiCorum Cirhetorum Demostheni eo locos citantium, ut Harpocrationis, Dionysii Halicarnassensis, Hermogenis, Aristidis, ConSCnSU Confirmantur. Quare non dubitavi ad hujus potissimum odiet auctoritatem oratoris verba Xigere et Severiore quidem lege quam in editione minore ante hos duodeviginti annos alio consilio susCepta OCeram quanquam Cavendum ab altera parte fuit ne quae huic codici fides merito habetur in nimiam admirationem verteret. Est enim vitiorum ad Oo non immunis ut ab veterum illorum, de quibus supra di ebam, Attici po- graphorum diliguntia multis gradibus esse remotu Videatur neque ad Urbinatem Isocratis et similes quosdam aliorum scriptorum Codice Praestantissimo Comparari possit. Nam praeterquam quod non raro iis omnibus modis ab scriba codicis est peCCatum quibu quΟ-
14쪽
x PRAEFATIOrumvis codicum librarios, alios rarius, frequentius alios, deliquisse videmus, uno maxime genere, in quo proeli vis ad errorem via est, ab aliis omnibus oratoris codicibus differt, verbis dico omissis modo singulis modo Pluribus dei neeps. Quorum ea quae non dubia gerunt interpolationis notas non plus faciunt negotii quam quae
salvo Sensu abesse nequeunt. Nam ut haee, quae manifesta negligentia librarii xCiderunt, servanda CSSe Patet ita nemo dubitabit quin inters olatorum additamenta tolli oporteat. Sed est tertium quoddam genus omissionis, quae adhibitis rhetoricis grammaticisve interpretandi artificiis commentisque qualia in Graecis pariter atque Latinis scriptoribus non raro excogitari ab iis videntus, qui codicum auctoritati superstitiose sunt addicti, defendi utcunque et excusari cum specie quadam veritatis possit. Cujusmodi ab artibus cavendum mihi putavi
ne coni mittendum ut eloquentissimo oratori infans et Contortum alienimaque ab AttiCorum elegantia ingerem genus dicendi propter unius odiet auetoritatem, quae quam fallax sit vel ex eo pestimari potest, quod non defuerunt qui aliquam multas, quae odie Parisino S. Per errorem tributae erant, lectiones falsa auctoritatis specie decepti pro veris amplecterentur, excusabili quidem errore, sed errore tamen. De orthographia codicis quoniam nitiem X ho genere Scripturae varietatem singulatim exponere putidae ibi et diligentiae, summatim, quatenus perse pretium erit, in Commentariis dicetur. Interim lectores monito CSse volumia S, quum odeX
centenis in locis apostrophum praebeat ubi in editione B likeri Oxoniensi, quacum Coliatus est, hiatus fertur
phum, repudiaremus hiatum. Secundae codicum classis princeps est F., codex Venetus Marcianus I 6. membranaeeus seculi undecimi,
forma maxima foliis 322. post undecimum bipertitis ,
15쪽
PRAEFATIO iquorum duo ultima Lysiae orationi funebri data sunt. InSUnt orationes seXaginta et una, Prooemia et Epi- Stolae, praemissis fol. 1 - 11. Libani argumentis et fol. 12. indice orationum quae cum Prooemiis Epistolisque numeris . -ξέ sunt signatae ordo orationum
idem est qui in libris oditis nisi quod orationum de Rhodiorum libertate et pro Megalopolitis ordo inversus
est et Androtione orationem antecedit Pro Corona. Longe diversus est ordo argumentorum, Vorum UriCS
23. 22. 24. 25. 59 58. 57 27. 29. O. I. 54. 39. O.
36 45. 46. 32. 37. 38. 35. 34. 33 55 52 5I-5O A953. 2. I. 48. 56. 47. 43. 4. Variae lectiones inter versus et in marginibus adscriptae Sunt plurimae. Orationibus pluribus subscriptus numerus versuum. Cholia Copiosa sunt ad orationes Olynthiacas et Philippicas, Pro Corona et de falsa legatione rara in reliquis Codi-Cem primus totum excussit I. Hel kerus. Huic libro omni ex parte simillimus est B. bibliothecae regis Monacensi 85. olim 277. , quem PrimuSusurpavit eis ius avarie nomine appellatum, ego denuo eo Sum usus ita ut lectionem ad orationes quinque prima integram speciminis caussa apponerem, in ceteris omitterem nisi ubi diserte memorandi Caussa esset. Ita enim ille Cum . Consentit ut unius ambo codicis instar sint et si quando dissentire videantur, ea plerumque ei si ii, rarius Hel keri culpa sit. Nam ut Reiskius musta, praesertim de Collocation Verborum, annotare neglexit, alia falso rettulit de codice Bavarico, ita Bel herus quoque, quod in tanto variarum leCtionum
apparatu vix poterat vitari, in Veneto passim legi vel dixit vel silentio suo significavit quae non leguntur: Cujusmodi erroribus ne mihi fraus fieret, partim codice Veneto interdum denuo inspecto partim libri avarici, qui constanter mihi ad manus fuit, usu cautum est Ad
16쪽
xii R EFATIO externam codicis Bavarici speciem quod attinet, bombycinus est seculi decimi tertii, forma maxima foliis, quatenus Demosthenem Complectitur nam adjecta sunt alia aliorum opuscula Complura-, 44, Praemi SSi SCPtem aliis, quibus Continentur Libani argumenta et in de orationum. Paginae Sunt bipertitae, versibus 42-5Ι., Crit tura minuta, Sed elegans lectuque facillima. De foliis septemdecim postremis quum versus aliquot quorum primi sunt P. 1311, 16. in mediis foliis positi madore absumpti essent, deficientia manus aliquanto recentio charta inserta Supplevit ex alio ejusdem recensionis exemplari. De ordine orationum, de variis lectionibus adscriptis, de numeris versuum Sub Seriptis, de scholiis denique eadem Omnia di Cenda sunt quae
paullo ante de codice Veneto dicebamus. Tertiae classis princeps est . id est codex bibliothecae regis Monacensi 485., olim AuguStanus, Cujus lectionum excerptis incredibili negligentia ab Simone quodam Fabricio factis usus est Hieronymus Wolfius, post olfium aliquanto CCuratius excussit Reis kius, quanquam hi quoque multum ab ea abfuit diligentia
quam hodie requirimus et Codicis hujus auctoritas merebatur. Nam Praeterquam quod Collocationem Verborum nullius esse momenti censuit omnemque fere de hoc genere lectionis diversitatem praetermisit Reis ius,
alia quoque non auea quae annotare Perae Pretium
erat vel praetermisit vel male lecta attulit, neque in eo non e Cavit quod iis verba vel inter versus vel in margine adscripta codex habet ab iis quae in textu leguntur distinguere PasSim negleXit, quo factum est ut codicis lectio interpolata nonnullis in locis esse videatur ubi re vera est integerrima. Qui errores omnes ut facile ab me corrigi OSSent, Virorum untinorum, quibus bibliothecae regis Monaeensis Cura demandata St,
liberalitate mihi contigit, quae hujus codicis pariter at-
17쪽
PR EFATIo iiique Bavarici, de quo supra dicebam, Sum longum per tempus mihi coneessit, intercedentibus H. A. de Zeschau et Ed de totorsh im, regis Saxonis ministris, viri Sperillustribus Code est membrana eus seculi Unde- Cimi, forma quadrata, foliis 5 O versuum 32-37. Ab initio et in fine mutilus est, de quo videnda quae in
51. quae oratio infra post o. repetita legitur multa cum lectionis discrepantia. 43. 4. 39. e qua ratione Oxciderunt folia duo, de quo di X ad P. 997 8. 4O AI 49 53. a. o. I. 57. 58. et rationis 47. pagina dimidia : desunt a. 45. 46. 52. 59. O. I. Prooemia et Epistolae. Recensio cujus antiquissimus auctor hic Code nobis est etsi bona plurima Cum Parisino S. communia habet quibus Caret Venetus . tamen ab utroque tribus potissimum modis plurimum discrepat, verbis aliter collo alis, sententiis facilioris intello tus Caussa vel amplificatis vel aliter Conformatis, vocabulis Verborumque Constructionibus exquisitioribus interdum in vulgaria mutatis. Verumtamen harum mutationum pars longe maxima talis est ut manus prodant Correetorum doetiorum, qui quas lectiones intulerunt non raro ita sunt Comparatae ut, si antiquissimi codicis Parisini S auctoritate commendarentur, tantoPer forent
probandae quantopere nune, obstante reConsionis aliquanto antiquioris auctoritate, improbantur. Itaque facilis parata XCusatio erit Reishio, qui multas ex Codice Augustano lectiones adscivit, de quibus aliter erat judicaturus, si Parisini copia ei fuisset. Descriptis primariis codicum subsidiis reliquum est
ut de aliis quibusdam libris dicatur ab I Bel kero in ba
18쪽
spectis, qui etsi bona pauca praebent quae non X antiquioribus, de quibus supra XPositum est, codicibus petere liceat, tamen ipsi quoque utilitate sua minime carent. Eorum tres V. O. P. Propius quam ceteri a Parisini S praestantia absunt, ita ut medium quoddam
inter hunc secundamque odi Cum Classem genus Constituant. Septem alii Q. t. P. V. u. q. . Candem Cum Veneto F. et Monacensi . originem habent, eminet
tamen inter eos Q, qui nonnulla sibi propria habet nullo dum alio in libro reperta, cujusmodi est quod
in oratione contra Stephanum Prima P. II Og I. in CStimonii formula qua Caret . nomen testis Eνδιος 'Eπιγενους aμπτρευς Solus Servavit. Tres denique alii l . . . etsi tertiae omnes Codicum Classi sunt adscribendi, eo tamen inter se differunt, quod unus s. multa Cum prima vel QCunda Classe solus Communia habet,
reliqui duo vero l . . ita Cum membranis Augustanis A. consentiunt ut boni vi quidquam praebeant quod non ex iliis peti potuerit, propria vero habeant librariorum non rara peccata. Sed dicendum de singulis. Est igitur Y Parisiensis regius 2935. olim 28 I9. forma maXima foliis O I. versibus plerumque 36. ab initio ad
folium octavum 46. ab nono Sque ad vigesimum SeX- tum sive P. 1, 12. d. Rei Sk. Sque ni Verba του ψνηφίσματος 34. Folio quinto imo inscriptum libe= hic est
iohaimis ι . . . . lini civis patavini Codo a duobus scriptus est librariis, Sed eodem fere tempore, seculo cir iter undecimo, ut videbatur Dobrae in Auctario ad Porsoni Miscedanea p. 387. Recentior manus Cripsit folia 6. Prima, quorum I -8. CompleCtUratur Protegomena de vita Demosthenis et Libanii ποθεσεις. Orationes insunt undetriginta ho Ordine, I . . . O. 5.
26. 59 61. O. et Prooemia. Orationibus plerisque sub-
19쪽
PR EFATIO X vScriptus est numerus verSuum, Consentiens fere Cum Codicis Havarici subscriptionibus, in paucis, quas in Commentariis notabimus, disserens. OSi P. I 43O, 5. d. ReiSk. exciderunt folia duo Marginibus variae lectiones sunt ad-s ripis a quattuor diversorum temporum manibUS, quarum memorabilior Ceteris est secunda, quae tamen deficit in oratione de Corona et quae se undum Codicis ordinem proXimae sunt Sque ad TimoCrateam, rurSUS ero Ρ-
paret in sequentibus, et in aliis quidem rarius, frequentius in aliis. Verum de his, ut de correctoribus codicis Parisini S in Commentariis passim erit dicendum. O. 43. Societati Jesu nivei piae, Chartaceus forma maXima, Paginis 539. In Sunt omnia eadem exceptis argumentis rationum post falsam legationem quae in Υ, quoCum ordinem quoque orstionum, duorum foliorum laCunam post P. 43O, 5. , et lectione plerasque
P. Florentinus bibliothecae Laurentians plutei 59. Code 9 membranaceus forma quadrata majore, foliis I 8 . SOCulo Criptus undecimo et manu eadem qua Aristophanes Ravennas Insunt orationes octo, De falsa legatione cujus folia 18 prima manus seculi seXti decimi supplevit Funebris, Leptinea, Midiana, Aristo- Cratea, Androtionea Timocratea, Contra Aristogitonem Prior quarum unam Contulit Hel kerus Midianam. In-
fuerunt orationes sedecim : nam quae nun SeCunda Sinumeratur deCima.
Q. Venetus bibliothecae Marcianae I 8. membrana- Ceus Seculi unde imi forma quadrata soliis 338. Insunt orationes duae et triginta ho ordine, I 8. 9. 32. 6 I. quibus CCedunt Prooemia et Epistolae. t. Parisiensis regius 2994 membranaceus seculi duodecimi, forma quadrata. Insunt orationes Olynthiacae,
Philippicae, de foedere Alexandri, de corona, de falsa legatione Leptinea, Midiana, Androtione et Epistolse.
20쪽
Collatus est ad orationes quattuor eas quae AndrotiΟ-neam a seCedunt. p. Parisiensi regius 25O8. Chartaceus oculi quarti de ina forma quadrata. Insunt praetor alia aliorum opuscula oratione quindCCim, . . . . . . . . O.
v. Parisiensis Coistinianus 339. in Montes ale Catalogo P. 45O. membranaceus foliis 366 in duo volumina divisis, quorum alterum a f. 92. in CiPit i. e. P. 479,
29. d. Reisti a Verbi το i; πολεως). Criptu est anno Ι45O. Ut annotatum Ol. 342. verso Orationes insunt eaedem quae in . et Procoemia.
u. Parisiensis Coi simianus 324. in Montestile Catalogo P. 445. ChartaCeus forma a Xima foliis 39. Sub-
aliorum scripta inde a solio 69. Vita Demosthenis ab Libani scripta et orationes tredecim, Olynthiacae tres, Philippici quattuor de pace, de Halonneso, de Chersoneso, de Rhodiorum libertate, de corona, de falsa legatione. q. Parisiensis regius 28 4. Chartaceu forma quadrata, Laurenti Cyathi manu Florentiae scriptus anno 498. In sunt orationis contra Androtionem fragmentum, de corona, de falsa legatione quae ipsa quoque foliis pluribus desecta est), funebris. o. Parisiensis regius O 3. Chartaecus seculi decimi sexti. In sunt orationes Olynthiacae, de Corona, Midiana, AristoCratea funebris. s. Parisiensis regius 29 o bombycinus secuti decimi tertii forma quadrata, foliis 334. Insunt oratione Se