De M. Valerii Messallae aetate [microform]

11쪽

si consules binos singulis annis tribuoIis, numero septuagies bis binorum consulum completo annum a Chr. 64 aboliis. Quae nostra argumentatio, etsi sibi constat, quantopere claudicet, ipso non ignoro neque, nisi causa altera Sententia mea firmaretur, aliquem in partes meas trahere Onareri

Sod ipse Hieronymus mihi evadit adiutor Nam qui illum Messallae annum natalem a. 59 statuisse expediemus, cum Suetoniu annum 4 monstraverit Nimirum Suetonius scripserat Messallam natum esse, non Caesare et Bibulo css. a. 59), quod Hieronymus invenisse sibi visus est, sed Caesare et Figulo 8S. a. 4) sc L. Iulio Caesare o C. Marcio Figulo). Quae cum ita sint, duos auctores nostros, Ovidium et Hieronymum, consentire neque tertium Frontinum discrepare intellegimus Solus aestat Iacitus Atque locum illum ess0 depravatum iam caligo monuit mendum autem illud auctori ipsi osso impertiendum contradixit severissime Nipperdeius. Et recto quidem Nam acitus it demonstratum Pollionem et Messallam ab eis aequalibus qui suissent sub Augusto, iam potuisso audiri quo intellegitur eum, si quidem legentibus persuadero voluit, viros illos tum Memum inducero potuisse, si ad extremos sero Augusti annos vixissent. Qui autem sententiam suam alicui probaro potuit, si alterum duodetriginta anno anto Augusti excessum absumptum dixit Qua o mendum postea est inlattim. Quod Burghesius praecedente caligero ita sanaro studuit, it nomina transponeret Sed hac difficultatem minuit, non sustulit. Nam cum Pollio a. . . Chr. diem

supremum obierit, qui Tacitus dicere potuit eum osse latum sub annum 14 a Chr. 3 Fero tantopere IraSSet, quantopere de Messalla. Itaque Nipperdeius scribendum esse statuit ianam Corvinus in extremum usque AuguSti principatum, Asinius aeno ad extremum duravit Putat enim errorem ortum SSe a librario, qui non intellexerit, quo modo verba si extremum verbis

paene ad extremum' Opponerentur Sed haud scio, an ii perdolus his verbis locum magis corruperit quam emendaverit. Recto enim artonbergius δ' opponit, si mortes illorum via orum spatio tam exiguo distarent Iacitum et verius et ad iropositum aptius dixisso rutrumque paeno ad extremum vixisse. Deinde Taciti disputatio ita procedit, ut nomen illius, qui alterum vita superaverat, secundo loco ponendum fuerit Itaque si verbis Nippordeii utriusquo vitae snom distincte addere volebat, diceres debuit Pollionem paene ad extremum, Corvinum usque in extremum Augusti principatum duraSSo. Quam ob rem in loco nostro mendum latere iudico multo gravius luam Nipperdeius Sibi persuasit, et quod auctoritat, codicum nostrorum id

sanari vix OSSit..' Idem vir doctus praecedente Masson ullum locum iuvenisse sibi visus est, qui ad tempus obitus Messallae destinandum alii tuid fuciat. Veli enim II, It 2 de rebus a Messulino tu bello Illyrico a b p. Chr.3 gestis haec trudit o Felix eventu, sorte Onatu, prima aestate belli Messalini opus mandandum est memoriae qui vir, unimo etiam quam gente nobilior diguisSimus, qui et putrem Corvinum habuisset et cognomen suum Cottae fratri relinqueret . Quibus verbis Velleium Duuere Messallam tum decessisse, eum Messalinus ea ageret, Massono exploratum est, scilicet propter verbum habuisset'. Sed enuutiatum patrem habuisset Velleius sine dubio hieposuit pro genitorem habuisset'. Intellegendus igitur locus est, ae si scriptor dixisset: filius erat dignissimus, quem Messalla genuisset Itaque teniporis alicuius momenti nulla ratio hic habetur.