De Pseudo-Plutarchi Institutis Laconicis

5쪽

Iairessi eriti i

solvit 188 188

7쪽

Iaires sieti dii

liber has

sa ut 188 188

9쪽

Iure mireris, cur de ea parte Plutarebi scriptorum, cui Apophthemata vulgo inscribitur, docti viri ita iudiei inter se dissenserint, ut alii spuria esse ae subditicia illa apophthemata contenderent, ut quae Plutarehi praeclarissimo ingenio omnino essent indigna, alii, si minus omnia, at certe magnam partem a Plutarcho aliena esse dicerent, alii, ut non posse dubitari concederent, quin Plutarchus ea, quae a praeelaris viris Scite dicta essent, colligere atque in unum corpus redigere in animum induxisset ita non, qualia tradita sunt, ad Plutarchum ipsum reserenda esse statuerent. Utcunque Se res habet, Benseterum statuamus Messe est mire iudicasse, qui ut primam partem apoththegmatum, quae regum et imperatorum dicta exhibet, quanquam hiatibus laedatam Plutarcho non omnino abiudicare ausus est, ita apophthegmata Laeonum et Lacaenarum ad illum vocanda esse eonfidenter negavit. Fortasse, inquit, miraberis, quod neque cum Flandro facio, qui se neque praelationem, neque opus ipsum magni lutarchi esse credere fatetur, neque cum stenbachio, qui materiam e scriptis Plutarchi collectam et a posteriore quodam homine tu hanc tenuitatem esse redactam enset. Mihi autem non improbabile esse videtur Phalaretium ipsum eiusmodi opus, quo dicta et laeta quaedam Virorum clarorum breviter enarrentur, in usum et delectationem eorum, qui, quominus ampliora scripta legerent, negotiis erant impediti, id, quod in Traianum etiam cadebat, composuisse. Quod ver regum apophthegmata pluribus quam alii Plutarchi libri hiatibus laedata essent, ita explicari et excusari posse contendit, ut Plutarchum ea, quae a praeclaris viris dicta essent, iisdem verbis, quibus relata invenisset, narrasse aut nonnulla ab aliis addita esse statueret. Maximi vero momenti enseter videtur, quod in praelatione huius libri praeter unum qui eodieibus possit eorrigi, hiatus offendat nullus CD de hiatu. p. 439. Sed parum sibi constare enseterum statuamus necesse est, quod primam partem, qua dicta regum et imperatorum exhibentur genuinam, reliqua omnia spuria esse contendit. Nam hiatus per totam hane partem Plutarchi scriptorum reperiuntur et sorte potius videtur laetum esse, ut regum apophthegmata non tam multis laedata sint hiatibus quam dicta Laconum et Laeaenarum. Neque vero contendere mihi in animo est haec seripta iure ad Plutaretium referri, cum ne id quidem historiae fide exploratum habeamus neque ullo satis certo argument Verisimile esse possit Plutarchum praeclarorum virorum

10쪽

Quod quo melius cognoscatur, botii locum Bibl. cod. 6 p. 04 a. , unde id olligendum

Plutarchi sunt, ab illis apophthematis plane separantur neque est, cur ea, quae e Plutarchi scriptis petita illi codici adscripta misse Photius ommemorat amphthegmata suisse putemus. Nam quod dicitur iis rebus quarum antea erat mentio facia καταλεIε 7υυα κας - πυυῖα ω 4 6 baei 11ατα addita esse quaedam libris Plutarchi συPatetα δε αυeto, καὶ κ , Πλουταρχιυ verbis a et u ID ουτάρχυ amphthegmaia esse intellegenda eo vetamur statuere, quod Photius titulos Plutarchi scriptorum, unde retum librunt exseriptum esse commemorat, diserte affert, neque ullum librum ad apophthegmata pertinentem in iis titulis reperies. Ita enim oratio procedit: συνε τα δε αὐetui καὶ κ ω IIλουταρχου api του πῶς

sequuntur: καὶ δη καὶ ὀ ευατυ αυτ l, itulo, acetia II Lubetu=χ6υ συυaz:1ηθη non ita intellegenda esse, ut Photi etiam octavum librum totum e Plutarcheis conscriptum esse visum statuendum sit id quod Gierigium suspiestum esse patet toto verborum conexu satis comprobatur. Qui si etiam priorem partem ieei libri e Plutarchi seriptis esse petitam existimasset, certe neque antea dixisset πυγηΜ0ιοθη εκ 0-μ0v lvῖς ἀρχα o et postea υ3κε etat δέ set se in i εκ et ἀυ Il),υet4ρχυ κα. Sed lac etiam ea, quae commemorantur σπουδαιο, deto Milio ad Plutarchum redire, num inde magis emiceretur id quod vult Gierigius, eontinuum quoddam pus apophthegmatum a Plutarcho reo conscriptum Num illa τουδα ovῆτο Miliata, quae lecto libro contineri Photius dicit, e vitis Plutaretii minus viderentur petita Me quam e continuo quodam opere amphthegmata praeclarorum Virorum enarrante Quae eum ita sint quanquam per se haud sit absurdum statuere Plutaretium illustrium virorum seii dici conscripsisse, ut libris suis ea insereret, tamen continuum corpus apophthematum ab eo esse consectum atque editum neque hoc loco Photii neque ullo alio satis certo argumento potest comprobari. Nam quid de Lampriae eatalogo sit iudicandum, cuius auctoritate idem Gierigius in apophthematis nititur, paulo post videbimus. Sed num sint apophthegmatum libri genuini ac iure locum obtineant inter Plutarchi seripta, non mihi proposui iudicandum, cum satis accurate et ab aliis et a Volvmanno in his libris quaestiones institutae sint. Unam Vero p rtem eorum, qui amphthegmata exhibent librorum interpretes minus dignam videntur iudicasse, in quam accuratius inquirerent. Hic libellus, cui inseribitur instituta Laconica, ita est Amphthegmatis interpositus, ut inter Laconum ei Lacaenarum apophthegmata locum obtineat. Qui utrum vere sit Plutarcheus necne, cum ne nostris quidem diebus docti viri satis consentire videantur, non inutilem mihi visus sum operam uulpsisse, si de ea re quaestionem instituerem. Qua absoluta deinceps de sorma libelli disputabo et, quae possunt e nosci de auctoribus, quibus eius eripis usus