장음표시 사용
231쪽
pro aliquo adiutori ad quamcumque rem denaris a d byteros postuleriis, neque quando ad Synosim es pro inquisi
libue ministeri sui, seu pro brima accipiendo venerint Euh-gias exigatis , sed si cui sorte commoaum fuerit prosua voluntate, cir commoditate aliquid gratis o ferre, cum gratia maction accipite. Etsi monasteria a lege dioece sana exempta sint, tamen aliquid Eulogiae nomine Episcopo ut
offerant voluit Pelagius in can. Eleutherius xv III. u. I i. Si verὸ nil tale constiterit, medi te te, quid Episcopo ipsi 11omine Eulogiae ostem debeat, lxter ipso monachos presbγ- rerum volumus desiniri. Moris etiam fuit ut parochi solen-nioribus anni diebus adipiscopalem Ecclesia procederent,non sine oblatione, ut infesto Pentecostes,&4Iiis. Synodus Caletesiis habita anno Do M. Lxxx apud Or-deri c. Vitalc,lib.v.Presb)rari semes in anno circa Pentecosten, eum processionibus uis ad matrem Ecclesiam veniant, damgulis domibus erae denarata, et idem valens ad Iuminandum Ecclesiam altario ferant. Et Anselmus Leodiensis, de Gestis Leodiens Pontific cap. vlt. Cum nedum in Epist
pali cathedra , sed etiam in ullιcana qualibet parochia illudius Abi mater Ecclesia defendat 3 ut in maioribus Joonvitatibus siliarumsuarum frequentia visitetur, in honoretur quod si neglectum fuerit, iudicio suorum si nodalium in sua nodo
vindicetur Exconcit Lateranens habito se Innocent. III praeter procurationem, de alia iura ordinaria, p, scopus potest extra ordinem ex iusta necessaria causa, deposcere moderatum auxilium, quod vocant ch titatiuum subsidium, cap. conquerente, de ossi c. Ordinar cap. cum Apostolus, si prohibemus, descens b.
Extra uag. vas electionis eod. tit inter communes
Clem. l. de excesss praelat. Inde dictum, quod cum Pa '
232쪽
iItate petendum sit, non iudiciaria cum inuectione, ut ait can. xIv. Concit Cabillonens. i. can. cauendum xqu. I. id est captis vadiis, seu pignoribus et quo pacto etiam ne presbyteri pro culpa, seu delicto ab Episcopis
coerceantur vetat can. xv III.eiusdem Concilij: Dictum
est nobis, quod in quibusdam locis Episcopi omites ab incestuosis, b bis qui decimas non dant adios accipiant, a presbyterispro quibusdam negligentiis, o interse pecuniam diuidunt, quodpenitus abolenaeum decreuimur. Non dispari formula oblativum aurum dicebatur, in Codice Theodosiano, quod non canonis, vel indictionis, sed oblationis genere quodam a Senatoribus exigebatur,4 oblatio quae ineunte anno, quasi ex voto primcipi offerebatur,4 vn C.de oblat votor lib.xi I. vii Moblatae dicuntur minuta aera,quae census nomine a Colonis Domino offeruntur, popularibus, Oblies Charitatiuum vero subsidium potest peti ab Episcopis ex graui causa,puta urgentis aeris alieni soluendi gratia, si aliunde solui nequeat ex rebus Ecclesiar,vel pro sumptu itineris ad Comitatum principis, vel ad limina Apostolorum. Peregrinationis tamen obtentu, ne Domini a rusticis censum exactitent, prohibet Synodus Cabillo.
nensis U. can. XL. Sunt quidam potentum qui acquirendi census gratiasubpraetextu Romani,sive Turonici itineris multa acquirunt, multos pauperum opprimunt,o quodIola cupiditate faciunt, orationum, siue sanctorum locorum visitationis
causa se facere videri affectant. Non amplius vero quam semel hoc subsidium peti potest quia est onus superindictitium iubsidiarium, unde consuetudinem de secundis auxiliis sustulit Thomas Archiepiscopus Cantuariensis, acerrimus vindex libertatis Ecclesiasticor: Ee
233쪽
auctor ipse epist. XLIX. apud Io.Saureb. Domino vovimus uter cetera, quod consuetudinem de secundis auxiliis , o frater noster Archidiaconm Ecclesii imposuit desi ινemus,ab ea relaxantes, liberantes Ecclesias, anathemate prohibuimus, ne ulterius ab aliquo exigantur.
CAp. VIII. Donationibus in monachos modus impositus, Ne Ecclesiia,ti Decima monachis dentursi
ne consensu piscopi. Ne monachi Ecclesias regant per se, sed per Vicarium, statuta ei
cougrua portione. Redemptio altarium , ea damnata in Concilio Claromonte i.
censuum genera parochis, Clericis 'ta in posuere Epiῖcopi scipsa nominum cottata pia pene exhausta sit,i Episcopi in prae
texendis honestis sordium suarum titulis Iaborarint. Eo ingenio institutum quoddam vectigalis genus, quod redemptionem altarium, seu Ecclesiarum Vocarunt, cuius origo ea fuit. Virtutis gratia , dum disciplina viguit, ingentes a monachis opes partae, tum ex fidelium donationibus,cum ex spolijs Ecclesiarum. Quam multa visuntur monasteria ab Episcopis ipsis condita de censu matricum Ecclesiarum latribus dis plicuit insanum Episcoporum studium in monachos,&eis donandi modus impositus. Ne quis Episcopus, s forte monasterium aedificaret, amplius quana quin
234쪽
quagesimam rerum Ecclesiae in dotem monasterij cauere valeat, constituit Synodus Toletana x. can. bo- Iaae rei. xl I. qu. II. Ac ne Episcopo liceat monasterium exaedificare in euertionem propriae Ecclesiae iam κατα λυτει άς διας e Srοχοπης, vetuit Synodus Constantinopolitana, habita sit Adriano II quae dicta est l. II. can. II. Ita laici Ecclesarum incubatores decimas& Ecclesias si quando a se abdicarent, lubentius etiam monasteriis donabant,quam suae matrici redderent; idcirco ne decimasi Ecclesias monachi a laicis susciperent sine consensu Episcoporum edixit Vrbanus
II can congregato, can decima S, XVI. u. VII. idem
que Pontifex legem dedit, ne monachi per se Ecclesias regerent, sed per Vicarium, cui congrua Midonea de reditibus Ecclesiae portio dependeretur, can. sane, XVI. qu. II. apud Itionem Carnotens epist. Lxix. Huius. modi Ecclesias monasteriis datas, altaria vocabant,de nominatione sumpta a digniori, & nobiliori parte; Episcopi erat in his vicarium instituere, quem personam vocabant, quia personam Ecclesie sustinebat Io.
Sares ber. Policrati c. libo II. cap.xv II. Vtique e insignis pru entiae, sinuis tot quocumque modo conquirit altaria , ut quasi ritu memphitico quotidianas hostias nouis post altaribus minatare, notant tamen Sacerdotio dominarι, iitIeruire altario, qui de altario vivunt me ut populus arguit dicam suxuriantur, sed personatus quosdam introduxerunt, quorum iure ad alium oneri, ad alium reseruntur emolumenta. Et idem epist. I. Ilios vero a quibus monachiie praefatam quantitatem recepisse dicebant, a serebat iam dictae Eccissis noufuisse personas, sed conductos Sacerdotes. Vndeis nou nulla:
dignitates Ecclesiasticae personatus dicuntur, cap. ad
235쪽
. ures, de Rescript cap. de multa, de praebend. vertim inde foeda, Uimoniae labis non expers consuetudo obrepsit, ut Episcopi noui census occasionem nacti eiure institutionis, cedente, vel decedente Vicario, non aliter aliuni instituerent, quam certo pretio numerato, quod redemptionem altarium vocabant. Iuo Carno tens epist xl I. Multa enim inordinata fieri , de in domo Dei quae me torquent, maxime quod apud ns qui altari non seruiunt, de altari vivunt, a quo acri io cum eos absterrere
velim monendo,increpando, excommumcando, altaria a mer . dimere volunt sub nomine personae,sicin a praedecessorιbus meis ex praua consuetudine redemerunt. Et hanc redemptionem
altarium iam ante stylo notauit Gregor. II. lib. v. epist xxii ad Hugonem Diensem Episcopum,4 Legatum edis Apostolicae in Gallia. Illud vero commime malum pene totius terra, videlicet quod altaria venduntur. , Ea Altarium redemptio dicebatur id genus census, quod L..: sese H piscopo Offerebatur pro Vicari; institutione,quia hoc Et pe/omne censu redimebatur potinas ministrandiri eodem sensu; iis ... redemptionem capitisinsectae, id est pensitationem, et pro commeatu Christianae pro sessionis inauditam di- 4 , iij v xit Tertullian. de fuga in persecut cap. x H. Tanta cotti
redemptione die aerario augendo prospiciuntur remedia censuum, ecfigam
iii met lium, collationum, stipendiorum, nec umquam vique adhuc ex .l'n Christianis tale aliqui pro pectum est,sub aliquam redempti quaest. si nem capitis insectae redigendis. Ita verba, redimere, proii . meon temere promissi poenam luere, dixit Seneca 1 v. de bo,ta elisia ric xxxvi. Si exiguum est, dabo,uo quia agnus es, sed quia δ' It promis , nec tamquam munus dabo, sed verba redimam, cr y ' '' ' aurem 1nihi pervellam, damno castigabo promittendi tem rittem. Et Paulus, tempus redimere, Ephesi. Rediment ι
236쪽
Itiris Canonici, Lib. IV. et a
tempus, quoniam dies mali sunt , explanans Augustinus de Verb. Apostol sermon. xxv I. Redimere, inquit, tempus , hoc est quanda aliquis tibi infert item, perde aliquid,
ut Deo vaces,non litibus, erri nummos,ut emas tibi quietem.
Et redemptionis nomine, pro exactione pecuniaria non semel usus est Rogerus Hode denus, in Richardo I. Omnes enim Ecclesias Anghae Cruxilia loquitur de cruce quam praeferebat villelmus Eliensis Episcopus, legatus Pontificius in Anglia redemit id est ad redemptionem coegit. Et rursus. Interdum Ricbardus Rex Angliae peractis negotijssiuis in Pictauia pro voluntate sua , rediit in Andegauiam redemit omnes Baillivos suos, id est ad re- demotionem coetis. Hanc redemptionem altarium , si mo-ni. edamnauit Urbanus II inconcit Aruernens, ipsa que altaria monasterijs confirmauit, si ea per xxx vel x L. annos possedissent, can quaesitum I. u. III. cuius ecce verba: aelitum est de Episcopis qui altaria monasteriis datafrequenter redimi compellebant pecunia, quia quidam Oniae prauitatis rus in Galliarum partibus iam diutius inoleuit , Ecclesiae , vel decimae quae vulgari vocabulo apud eos Altaria nuncupaπιur, monasteriis datae , saepius ab Episcopis tu palliata auaritia vendantur , mortius nimirum
seu mutatis clericιs quos Persῖnas orant. Nos auten , Deo venalitatem omnem tam ex rebus , quam ex ministerii Ecclesiissicis propellantes, hoc ulterius eri autoritate Apogolica, prohibemus, sicut etiam praebendas omnes venundandas interdicimus. Porro quaecumque altaria , vel decimas ab annis
triginta es Iura sub bulo modi redemptiove possedisse monasteria noscuntur , quiete deinceps, insine molestia qualibet eis possidendasirmamus PI tilias itistituti locupletem testem habemus Goffridum Vindocinensem , qui intersuit
237쪽
Concilio, lib. II epist. xii ad Vigerium Andegauensem Episcopum: sed quam primum Conciliis anctio ab Episcopis Gallicanis delusa, vice redemptionis altarium Nicarijs annuo censu indicto, sub nomine redemptionis Vicariorum de quo piscopos acerbe increpat indocinensis, eodem loco. Annuntia iis, id
cisu Presbyteris vestris, o perlavii Ecclesiae e rae, quod
Dominus Papa Urbanus in Arurrnensi Concilio praeceperat ut Episivi annuum censum Aeant a monachis pro redem' tione altarium: bene nouit prudentia vestra non se bonum quod Apostolicasinceritate di ponitur per contrarium praedicare bone Domine vos illi non adsuistis Concibo, e ego interfui , qui huius rei cognosco veritatem: redemptionem Ecclesiarum, quae vulgari vocabulo altaria nuncupantur, bεatus vir ille simoniacam prauitatem vocavit, em Apostolica avtoritate iamnauit Ilia tamen magica e simoniaca pecunia alia quando in triginta, aliquando vero in quadriginta, aliquaudo etiam insexaginta annis Ioluebatur Episcopisci qui autem redemptionem altarium quae in pluribus annis nonnisi semia per Vicario eri solebat haeresim vocavit, in condemnauis sub nomine annui census pro redemptione Vicariorum siue
altarium , annuam pecuniam extorquere dedocuit , ora praecepit: immo quaecumque Abates O Monachi in Ecclesiiis Fub redemptione Vicariorum tenuerant, ut quiete deinceps
G sine cui ibo exactionepecuniaepobsiderent beatorum Ap solorum Petrio Pauli autoritate firmauit. Vnde dubitandum non est postrema illa verba,quae leguntun in calce Canonis, Quaesitum, Sata utique Episcoporum censu avnuo quem ex eisdem altaribus habere soliti esse adiecta commento piscoporum,qui peccandi titulum, a toritatem quaerebant. Ne dubites, prauam hanc consuetudinem
238쪽
Iuris Canonici, Lib. IV. 229suetudinem quae in oleuerar, ut Ecclesiae monasterijs
datae annua distractione proscriberentur,id est annuo censu redimerentur, adhuc exagitauit Alexander III. in Concit Turonensi. Nec Priaratus, vel capellania quinetMonachorum aut Clericorum annia distractione vendantur. Cap. non satis de simonia. Nec peculiaris fuit haec labes Episcoporum ded& malo exemplo Archidiaconiis Decani suam fecere, in Vicarijs censunt annuum pro redemptione ministerij emunxere clo. Saresber epist. Lxix Meminimus autem vos perianum is Uvilua Archidiaconis MDι canis, officialibus Conuentrem
si Ecclesiaescripta nostra misisse,ad conuellendam siseram
radicem simoniacae prauitatis, quae in Episcopatu Cicestres de nouo dicitur germinare nam Vicarii ut inueclesiis Lmittantur singuli xu. denarios coguntur exsolvere , in bane redempta quodammodosacrificandi licentia a uam ministris potius Sathanae, quam Ecclesiaesoluerepensionem. Hoc autem amplius sierisub anathemate prohibuimus &c. CAP v T. IX.
Vectigal pro introitu Sacerdotis, et Otri κον:Coena aditialis seu adjcialis, ἐνθέονκηΠκον.
I x vlla pars fuit muneris Episcopalis, cen- susis lucri expers. Iam olim a Clericis Episcopo exsoluebantur consuetudines quae dicebantur εμφανιοκα , quod ' περ 'rite ἐριφανεια pro insinuatione, seu admissione noui Cle-
239쪽
a, Missertationum rici praeberentur, quae in Ecclesia Constantinopolit
natantum seruntur, in caeteris vetantur. Nov. lustin. LvI. dc CXXIII. cap. XVI. In Ecclesia Carnotens non
dispar fuit cosuetudo, ut Canonici pro ingressu aliquid aeris persoluerent Decano Cantori, quam aegre t lit Iuo Carnotensis Episcopus sed frustra eam conuebiere studuit quod illi Romanae consuetudinis exemplo
se tuerentur, testis ipse epist C xxx HI. Si qua autem adbucsum , quaepro consuetudine antiqua publice exigant De canus o Cantor , malii ministri ab his qui canonici fiunt, mecontrassicenteo persequente, Romana Ecclesi consuetum dine se defendunt in qua dicunt cubicuiarios o minimos sacri Palatii multa exigere a consecratis Episcopi , - Abbatibus quae oblationis , Pelbenerimonis nomine palliantur,cῖm nec calamus , nee charta gratis ibi ut aiunt habeatur. Solebat Mapud Gentiles pecunia praestitari pro introitu Sacerdotij. Sueton in Claudio cap. x. Sestertium octogiespro introitu noui Sacerdotii coactus impendere Solenne&epulum a Canonicis pro institutione dari solitum, pastus, vel pastclli nomine, quod vetitum can. nullus Abbas. I. qu. II. can. si quis obiecerit can. vlta I. qu. II l. cap. Iacobus. de simonia. Solabant, pastus, seu prandia pro ingressu religionis ex statuto,uci consuetudine exhiberi, quae sublata ab Urbano i V in Extrauag. sane desimo n. S haec etiam a Paganismo est quod repetamus celeberrimi enim moris fuit, ut initio Sacerdotij sestiua coena Pontificibus praeberetur ,
aditialis dicta, quod in adituis auspicio honoris pa
240쪽
' , , in caenis Deum etiamnum ponitur catulina , adiaiudibus quidem epulis celehem fuisse , muti fabulatam diei sunt. Ali ad ij cialem forte quod habeatur quasi
adiectio accessio muneris Seneca epist. XCv. Et triacies tamen H. S. adiiciales aeuae brugalissimis viris constite runt, eadem res si gulae detur turpis est, si honor reprehensionem Fugit, non enim luxuria, sed impensi sole is Qtiam silmptuosae essent initiales epulae Pontificum hoc loco intelligis; idem4 ex ipsis Pontificum tabulis insinuat Macrob. lib. I ii Saturnal cap. IX. Ante diem nonum alendas Septembris quo die Lentulus tamen Martiatis inauguratus est, domus omata fuit, triclinia uestis ebui neu strata Derunt, duobus trictimis Pontifices cauerimi. Ex consuetudine etiam Episcopi ipsi, Patriarchae e soluebant, θρονιας;κον, περ εν θρονιαδεμ pro aduri tione throni, d. nou. CxxIII. cap. III. nam sedes Episcopalis thronus vocatur , Clemens Romanus lib. II. Const. cap. LVII. χειθω ρι σολο του δεῖ οπου
Episcopalit ire dictis, siccis sub annuo
censu concedi solita. Idem in Bastitii sis ransituris Regi1
ETATI vitio moribus in peius labentibus mala etiam consuetudo inoleuit,ut Episcopi vices suas, id est Episcopalem Iurisdictionem Decanis, seu Archypresbyteris sub annuo censu mandarent: quod mercaturae genus util-