장음표시 사용
1쪽
Et ratio est , quonitin assertam propositionem defendunt grauissimi viri ι Eam in primis propugnat egregie & sibi consueta subtilitate Scotus in 4. distinct. 4 3. quaest. a. ε. de seeunda propositione, qui unus suiseeret ad conciliandam eidem conclusioni auctoritate. Deinde suum magistrum sequuti sunt , etiam post Concilium Later nense, δc hodie sequuntur quotquot eius distipuli aut ipsum eo mentati fuerunt , aut de hac materia scripserunt, quorum auctoritas de opinisne virtutis & numero venerabilis est, dc non nisi magna iudieii rogaesiadamaretur:Stotum laeuti sunt etiam alia viri egregii
aliarum familiarum , nempe Caietanus,& quidem eausa cognita: nam ut obseruant Bagae Z & Lerma , cum pari. p. quaest. 7 3. arti c. 2. &6. accusasset scotur 'quod la tanta luee demonstrationum, quibus immortalitas euincitur, illius demonstrabilitatem non agnouerit, mutat postea sententiam , de probari non posse asserit , dum sacras
scripturas commentatur , videlicet super cap. 9. Epistolae ad Roma- nos, ct super eap.4. Eeelesasti et i Arelaga disp. I. . dei anima num. I- .iva tablux eodem cap. . Eeclesiastier nu m. Iaudunus apud Bagner P. I. quaest. s. ari: ε .duh. . Iul. Scaliger exercit 3ΟΥ. num 3 3. Citat. Pon-- Conimbricenses de anima separata art. 3. eo sorte landamento' 'quod asserare in s. quod vero . Quod argumenta quibus probatur' avim immortalitas non ita evidenter rem conficiunt, ut ea quae apud Euclidem , taratim de rete, ε . cuique , si pr dicti immortalitas declaretur perinde, ae subiecta materia postulae secuadnm Aristoteli- cos eanoaes desumpodis ex primo Ethicorum cap. 3 opinio ergo Sco et innumerabilium Seotistarum auctoritate stabilita , totque aliorum - approbatione Doctorum confirmata non nis in uno rei literariae Pre--iudicio a Wpis arceretur. V. Tl His aecedit auctoritas D. Thoran , qui leta. 2: super 4. cap. I. ad: CorInthios asterit, i quod si negatur resurrectio mortuorum non de
Deili , immodii Acile in sustinere'immortalitatem animas quia nihil violentum t inquit ipse= debet esse perpetuum . videtur ergo se
itire S. Thomas, quod a fide telarectionis dependeat consensus in lj mmmetalitatem animae , di quod ea ablata intellectus impingeret in . principia naturae, quibus animi immortalitas hominibus fide non
instructis repugnare videtur. Scio nostros Thomitas auctoritatem hane suae ipsorum sententiae accommodare: videatur praesertim Lerma qn egregia quaest. quam post l. 3. de anima impressit. verum in Praesenti noa quid Thomistae dicant squamuis meo priuatim iudicio Pa tionabit ius loqui existimem sed quid Scotistae impune dicere possint. reserimus ι eumque textum praedictum pro se adducant, noDiuitiam by Gooste
2쪽
. st me illos doctrinae minus sanae , & typis non eons uamis damaeia.
Nee argumem , quae pro se strupulosus censor adducit, alienis,lunt robotix; non quidem primum: nam quid interest , quod adiae. seentes dixerint pulam la ctabundi ι immortalitatem animae nomis posse naturali ratione demonstrari' Si hoc idem erat in ore omnium antIquorum, si id saepe philosophi, inpe SS, Doctores repetebam i fi hoe ipsum ante illos dixerat S. Augustinus 23. de Trinitate eap.8. de sis, qui eam argumentationibus inuenire conati sunt; paucos nempe
magno praeditos ingeato , otio, doctrivisque subisissimis erudit ad ipsam indagandam peruenire potuisse. Quod ergo eontigit erudiistis illis viris ; eur pudeat pueros , qui vix Philosophis limen silueaue.
runt , confiteri qui se ut de interi , qui natatalibus argumenta pionibus non praemuntur ι tantum abest, ut cogendi sine ἡicere se demonstrationem habere , quin potius monendi sunt, ut ulla relictis fide eredant, quemadmodum suis auditoribus S. Gregorius lib. 4. moralium in fine, adductis prius validis rationibus ad ostendenda animi immortalitatem , persuasit his verbis,qai propter istas rati nes notuerit eredere,propteν fidem eredat.& quemadmodum credidie S. Augustinus, qui dixit se immorealitatem animae per rationem non tenuisse , sed tantum per Euangelium dicente Christo, nolite timere eos . qui occidunt corpus &e. Num pueris persuadendum est, veSancto Augustino meliores evadant pia Tantumque abest, quod praelata opinio sie seandali aut erroris r ductiva ut Titius eenlat ineuleae, quod contrarium potius Scotus ipse, Auctoresque Seotistae accidere putant, dkentas ad inlarmandos
ad pietatem iuuenum animos a priorem isam ἔi, mim op nionem seri quam oppositam e Scotus enim in fine quastionis ex sua opinio. ne colligit maximas esse gratias reserendas miserieordiae Creatoris. qui non per fidem in his quae eruditissimi attingere non potuerune. certissimos reddidit, ut aduertunt Regentes Patauini disp. r. quae aeas , ex his omnibus: Quod argumentum versavit antea latissime LAugustinus pie ac sapientes admiratus epist. N ad volusianum quod eum tot line, braeeesserint inter sapientissimos philoisphos citra ani immortalitatem, & paves ruerint eam asseeuti nune tamen i IIa tenent firmissime idiotae 3c muliercula; ita ut a nullo Philisopho posis snt ab hae affertione dimoueri: idemqὲ argumentum eleganter proin e uiui est postea villaipandus in opusc. de immortalitate animae in
post SectitiiY vero seotistae aliud ad pietatem incentiuum Iasu
opinione inuenerunt, quod est ι ut homines melius la fide immoris. litatis stabiliantur. Ponelus enim disputat. 1 t. de anima ratio astu vivast 3.isum. 12. asserit operae pretium esse desectum rationum p -
3쪽
antium immortalitatem animorum examInare, ne quia fidens allinqvibus argumentia si postea occurreret, qui eorum vim probabiliter, aut clare extenuaret, de ipsi conellasione eum summo animae suae d tamento dubitare inciperet . Non ergo accusandi sunt philosophi tyrones , si id quod a seo magistro audiuerunt, in plateis balbutiant . uando doctrina, quam eos magister docuit, sana est , & ia illorum animis pietatem promonere potest, iuxta ea qua doctiores ac iam alorea riti multo ante docuerunt . Nec ritii censoris suspino rationabilis est, quod stilleet pueri illius loci imbecillis ingenii Galalari sint hanc seoticam opinione cum ea, . quae amnata stat a Concilio Lateranensi sub Leone X. quae fuerat ut dante opinio Pomponatii. Nam quis unquam dixerit attentum nominem pone optatonem Pomponatii cum opinione scotica consua.dere Pomponatiua asseruit posse per Philolaphiam demonstrari animam esse motia Scotus auia oppositum asserit,quin mo pluribus au- meitatibus ,& rationibus exaggerat immortalitatem animi spectare ad fidem, eontra quam certum est praeualere non posse naturalem ra tionem. vel ergo pueri de quibus Titius loquitur, si hae duo diu stinctissima coriundant, facile doceri poterunt, vel fi ita demente snt, ut doceri non possint de re tam perspicua, vapulare potius d - hent, quam aut erudiri, aut de sis vlla omnino ratio haberi. Quamobrem Concilium Laterane ase,nihil opinioni Scoti offecis. - se docuerunt grauissim doctores , inter quos Ruuius de anima sep rata quaest 4. num. s6. de Collegium Coaimbrieense de anima separata disp. t. art. s. in fine , qui fatetur se usum non fuisse auctoritate Concilii La-raneam eontra Scotum ι quia quamuis, inquit, haer damnetur, qui secundum Philosophiam dixerit animam ratio in em mortalem effer non tamen propterea fit, ut inuenta iam fit philosephira ratio, qua immortalis esse demonstretur. Cum deniqueaeon adducit cens aliud sundamentum suae opinionis, praeter quam
quod iuuenes illi discipuli a magistr cotista eruditi publice dixerint, non pine naturaliter probati immortalitatem animi, quod ipfia suo iure dicera limit, de prater quam illorum qui dictata in scholis ex Eeperant imbecillitatem ingenii, qaod faeile erudibile est in re tam
Hara o constat euadenter eius suspisionem fuisse irrationabilem , de ad mendam iniustam negationem famitatis imprimendi protrusam. t Meunda ratio quam adducit Titiva censet ad tuendam iniustitiam negare heultatis, multo minus eo iussit e nam litemur plures au dis putauita temerariam eme asserese Immortalitatem animi sola de doceri , nullaque naturali ratione demonstrari, de inter eos nu unerari aliquos insigniores Thomistas. De qua te videatur sagum prisma parte quaest. 3. -ε. dub. a. Ee praecipue Canua de locis Theo isticia Edis . p. 13. qui censuram hanc multa verborum exagge
4쪽
incloae amplificu. Item vi censori demus plusquam ille vult ι sitemue ex alisias etiam camilijs quam plurimos temeritatis notam praedictae opinioni a finxisse , ut Conimbricenses loco citato disp. r. art. 4. . ex dictis. Qui ulterius adduat , quod si Scotus, sc Caietanus nunc viverent , mutarent sententiam; δέ sentirent, quod sentiunt alij : Toletus asserens sententiam Scoti post Concilia Viennense de Lateranε.
se sub Leone X. videli temerariam ι sunt εἰ alij qui idem affirmant rAt non propterea debuit Titius censuri suae aciem acuere, tamque mordicus negare iacultatem praedictam sententiam imprimendi , nam non debet prudens censor quascunque pro filionea putatas ab alia quibus temerarias Intercludere,. in publicum prodeant , sed illis
dumtaxat, quae temerarie ab omnibus iudicantur . Illae vero, quarum temeritas in controuersia est, si graues auctores pro utraqne par re militent; nullo modo impedire debet, ne exeant a nisi magnam
partem Tbeologiae de Philosophiae de medio tollere velit: Passim enim
occurrunt in libris Domin eanorum , de Franciscanorum controuersiae de censura, qua assiciendae scat praedictorum auctorum sententiae,pectamen cuiquam in mentem venit ex illorum aeris eradere Γlam,quae
probabili eensura notatur , dummodo alij probabiliter a tali nota s purgent. Fuerunt, qui dixerunt Seoticam distinctionem ex natura rei positam inter essentiam Diuinam de personas, qua nil celebrius, esse eoncilio Florentino repugnantem , vasque2 par. I. disp. Ixo. c. natur ostendere non aliis fundamentia sulciri , quam iIlis quibus sulcitur haeresis Gilberti. nec aliis argumentis impugnari. Fuerunt alii , qui dixerunt temerariam esse assirmare quod pueris baptizatis no a
infundantur virtutes s neutram tamen opinionem pestilentem esse putant cens res librorum , cum temeritas asserta, non fit temeritas e
plorata , sed controuersa, sub Iudice posita, de quam a se strenue a casati doctores re jeiunt Pari ratione non debuit censor noster te meritatem latustam sententia stolicae de animae immortalitate ita pro comperta atque explorata habere, ut ad νetandam editionem anima suum adiungere debuerit. usoniam scotieae omnes a qui doctrina & numero norent, quos certe pauca intra myriades minime conci u seris , a se hane affertam calumniam probabiliter, ac strenue depellunt
Eo vel maxime quod alii etiam sunt, qui Seoti doctrinam non proostentur, de tamen de hae materia tractantes non audeat opinioni Sc ti hanc Theologicam temeritatis censuram assigeret quinimo 3c aliqua Scoticam opinionem ab hac censura liberaati videatur Ruuius auctor gravis Societatis Iesu. qui de anima separata quaest... num .sε. r tun de docet sententiam Seoti, sti Caietani non esse aliqua censura dign Sc perinde discurrendum esse de immortalitate animae ac de quadrat xa circuli, qaam dati certum est, nec tamen quomodo dari possit us qua
5쪽
que adeo probatum es , flet mortalem athcam ere eo fifitearsa time, qua autem ratione id euidenrer demonstrari possit, usque maindo ignorare homines putanti. - γε Vt ergo in hae eadem materia de animi Immortalitate reperiuntus aliquae opiniones , quae licet non sint haeretieae , sunt tamen seeundum omnes temerariae , vel haeresi proximae , ut est illa, qua asserit anima rationalem non esse ex natura sua immortalem , de qua idem Rauius quaest. s. ni m. TI, Fc quaest. 4. nu. sq. quam tenuisse asserunt Sophro. hium quemdim in s. Synodo actione II. Si hae similesqueicura cen
totum excluds debent & a libris longe laeessere t sunt aliae quoque
9uarum temerit1s, aut censura est iu controuersia , de s censor alte t.
uerus ex digladiantibus later se partem suscipiat, in ossicio delinquit,
di praeuaricatur . Non enim iudex sententiarum aut librorum esse
neeeffario debee aut Thomista , aut Scotistat sed conuenit fieri omnibus omnia, εe peraeque singulis hinse ς ut videlicet hac opinionum collisione lux veritatis, cum id Deus dederiti er alae. TQuod autem afferte exh'Ita pro Titio informatio, mempe quamplurimos suisse auctores qui affirmauere ne pro fitionem afferente a animae immortalitatem notam esse solum is fide- esse im temerariam, ficuti temeraria est illa quae asserit Solem non lueere in meridie puto esse falsum , se in eo rensorem supra dinum erata aequi ocatione se implicasse: nam aliud est animae immortalitatem ira certam esse aut nob s certa est lint mellesei ι qua eleendi Bima usi sunt S. Augu- sinus lib. I 3. de Trinit. eap. ν. de Chelistamus serm. q. de provide fila asserentes non minua esse dubitandum a Philosophix de animae immmortalitate, quam an fit dies in meridie ι immo in lartioribus tertminis loquitur sacer textus sapientiae a. stultos & insipientes vocans eos, qui immortalitatem animae negant. Et aliud est rationes prorbantes animae immortalitatem ita rem hane claram Reere, ut clara est lux meridies, & hoe nullus emte dixit nee dicere potuit, Risi forte talis sit, enisia fine riuali stastendum in modum arrideant a Nulla enim est demonstratio ex omnibus his quae adducuntur a doctoribus , quae omnibus Haeeat ι immo qua uni placet, alteri dispi Cet. Prima ratio desumpta ex instilla'Dei retributoris pr*m rum Spoenarum,quae adeo visa est esseax D.Ioanni Chrisostom ut ea certitudine credendum esse asserat animam esse immortalem, t Lezium est iustum esse Deum , quam plurimis alijs non placet, qui adhuc na rurali iram ni that tum esse dicunt an Deus gubernet Mundum secunda leges iustitiae distributivae 8e punitiuae necne si a ratio dessip ab appetitu immortalitatis, quae ab omninus sere addusitur tanquam una ex sci Umis demonstrationibus, Ea neriodon plae M&loco citato asserit esse congruentiam , ε non demonstrationem . Tertia d f;que, quae a plerisque merito. existimatur inuicta deis inpia ex subsilentia A exissentia per se anima ,existimatur inessicax a valentia pruna pari. disp.ε. q. r. par. 3. qui addit non esse euidentem . ubi er
6쪽
eo est hie rationum splendor meridiei splendori comparabilis' eu nulla illarum sit, quae cima ibus etiam demonstrabilitatem animae delendentibus placeat, & cuius lucem intueri possint omnium intellectualium oculorum acies praesertim acute, & valide . Sunt ergo caeci non valentes lucem meridiei videre , sunt stulti, suntque dementes , ut inquit Plato lib. I I. de legibus, illi qui negant animi immortalitatem , non quia id aliis euidentibus rationibus fiedemonstratum , sed quia veris, ut idem Plato subdit tritis, antiquinque sermonibus opponuntur, hoc est quia tot persuasibilibus rationi hus sumptis a veritate, antiquitate, & communitate ostenditur, ut mnino stultus censendus fit, qui refragetur. Quemadmodum qui Neapolim esse negaret, hoc solum nomine quod nunquam eam vidisset, caligans in meridie δe stultus dieeretur I super quare videatur Scotus la 4. distincti. a. quaest. a. qui multa congerit ex Aristotele , alijsque Philosophis, ut ostendat homines contentos esse debere paruis sum, cientsis, & probabilibus persuasionibus. Quamobrem censeo cogendum esse Titium tensorem ad concede a.dam iacultatem imprimendi conclufionem, de qua actum est . Ita censeo saluo semper, dce.